Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dialogiczność" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    „Kamień na smętarzu, karta w imionniku…” (Uwagi o sztambuchu romantycznym)
    A Stone in the Cemetery, A page in the Album... Remarks about the Romantic Album
    Autorzy:
    Beinek, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945473.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sztambuch
    Romantyzm
    semiotyka
    pamięć
    dialogiczność
    album
    Romanticism
    semiotics
    memory
    dialogism
    Opis:
    The article is concerned with Romantic albums and is an introduction into their complex semiotics. The author indicates categories that are key ones for the poetics of the album, she subjects to analysis the labile structure of the album and suggests the directions in which to interpret „the album practice”. The destination point of the discussion is the thesis saying that the album is one of the borders of modern literature and the sensibility underlying it.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2007, 55, 1; 289-297
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bóg i człowiek w teologii zorientowanej dialogicznie
    God and Human Beings in a Dialogically Oriented Theology
    Autorzy:
    Składanowski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607291.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    dialogue
    dialogicity
    philosophy of dialogue
    dialogical theology
    dialog
    dialogiczność
    filozofia dialogu
    teologia dialogiczna
    Opis:
    The idea of dialogue in philosophical and theological anthropology emphasizes the dignity proper to each human being as a person, and also the human social nature. In the 20th century many humanists rediscovered the idea of interpersonal dialogue. In the philosophical thought this idea is present in the works of Jewish thinkers: Martin Buber, Franz Rosenzweig and Emmanuel Levinas. But the notion of dialogue can also be useful in Chrisitian theological language.The article looks at the notion of dialogue in the definition of the relationship between God and human beings from the perspective of Christian Personalism. A “dialogically oriented theology” shows the relationship between God and man as a dialogue based on divine grace. The dignity of every human person is rooted in the vocation to dialogue with the persons of the Holy Trinity. This dialogue with God defines human beings in their relation to the world. The dialogue goes far beyond everyday life and finds its fulfillment in eternal dialogue with God and with the community of the redeemed.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2013, 27; 149-165
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W świecie nawiązań: o czytaniu Madame Antoniego Libery
    Autorzy:
    Gajowiak, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607856.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Antoni Libera, Gérard Genette, Madame, intertrextuality, transtextuality, dialogicality
    Antoni Libera, Madame, intertekstualność, transtekstualność, dialogiczność
    Opis:
    The article is an attempt to identify and explain the various types of references presented in Madame by Antoni Libera, as well as reflections about the model of novel proposed by this writer. The subject is, on the one hand, the theoretican’s opinions about the phenomenon of intertextuality and, on the other, the reader’s and critic’s reactions to the book which requires involved reading. A main tool used by authorness is Gérard Genette’s transtextological typology. This conception raises the doubts of many researchers due to the separation of paratexuality and metatextuality, but in the context of multilevel dialogue in Libera’s book seems to be extremely helpful and allows to recognize the network of textual references which are important to the recipient of the novel. Furthermore, in the discussion about the intertextuality or transtextuality, the role of intersemiotic references – forgotten by Genette – is underlined.
    Artykuł jest próbą wskazania i wyjaśnienia różnego typu nawiązań obecnych w Madame Antoniego Libery, a także refleksją nad modelem powieści zaproponowanym przez pisarza. Punkt odniesienia stanowią z jednej strony ustalenia teoretyków zajmujących się zjawiskiem intertekstualności, z drugiej zaś reakcje czytelnicze i głosy krytyki. Jako narzędzie obrana została typologia transtekstualności Gérarda Genette’a, która budzi wątpliwości wielu badaczy ze względu na wydzielenie zjawisk paratekstualności i metatekstualności, jednak w kontekście wielopoziomowej dialogiczności dzieła Libery wydaje się niezwykle pomocna i pozwala szerzej spojrzeć na sieć nawiązań tekstowych ważnych dla odbiorcy powieści. Jednocześnie jednak w dyskusji nad zjawiskiem intertekstualności czy też transtekstualności podkreślona została waga pominiętych przez Genette’a nawiązań o charakterze intersemiotycznym, bez uwzględnienia których nie sposób w pełni odczytać powieść Libery.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2017, 35, 2
    0239-426X
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ja-świat: Romany Miller dialogowa i dialogiczna koncepcja socjalizacji i wychowania. W stronę osobowości zaangażowanej
    I-World: Romana Miller’s Dialogic and Dialogical Concept of Socialisation and Upbringing. Towards an Engaged Personality
    Autorzy:
    Kożyczkowska, Adela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2140771.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    Romana Miller
    ja-świat
    socjalizacja
    wychowanie
    dialogowość
    dialogiczność
    Romana Mille
    I-world
    socialisation
    ubbringing
    dialogism
    dialogicality
    Opis:
    W artykule podejmuję próbę rekonstrukcji myśli pedagogicznej Romany Miller, której dorobek naukowy stanowi jeden z filarów gdańskiej pedagogiki. Punktem wyjścia jest wyodrębnieniei metodologiczne rozpoznanie konstruktu ja-świat, który został przeze mnie rozpoznany jakoistotny dla pedagogicznej koncepcji socjalizacji. Konstrukt ja-świat pozwala odsłonić dialogowei dialogiczne właściwości związku socjalizacji i wychowania, dzięki czemu bardziej wyrazistastaje się koncepcja człowieka działającego w kulturze, ujmowanego przez Romanę Miller (za Bogdanem Suchodolskim) jako osobowość zaangażowana, która (współ)tworzy siebie przez formowanie swej relacji ze światem.
    The article attempts to reconstruct Romana Miller’s pedagogical thought, whose scientific output isone of the pillars of the Gdansk Pedagogy. The departure point is the separation and methodological recognition of a construct of I-world, which was recognised by me as crucial for the pedagogical conceptof socialisation. The construct of I-world allows to show dialogue and dialogic properties of the relationof socialisation and upbringing. Thanks to this, what becomes clearer is the concept of a human beingthat acts in culture, perceived by Romana Miller (after Bogdan Suchodolski) as an engaged personality,who (co)creates themselves by the means of forming their relation with the world.
    Źródło:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2018, 21, 2(82); 31-44
    1505-8808
    2450-3428
    Pojawia się w:
    Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Nie można obejść się bez teatru»: O poziomach metateatralności w «Mewie» Antona Czechowa
    ‘We Can’t Do Without a Theatre’: On the Levels of Metatheatricality in ‘The Seagull’ by Anton Chekhov
    Autorzy:
    Hasiuk, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520120.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Anton Czechow
    Mewa
    metateatr
    teoria dialogowego Ja
    dialogiczność
    Anton Chekhov
    The Seagull
    metatheater
    Dialogical Self Theory
    dialogism
    Opis:
    Mewa (1896) zajmuje szczególne miejsce w twórczości Antoniego Czechowa ze względu na bogactwo zastosowanych w niej środków metateatralnych. Jest to jedyny jego dramat, w którym można odnaleźć wszystkie rodzaje metateatralności wyróżnione przez Sławomira Świontka. Warto być może dodać jeszcze czwarty rodzaj, który przejawia się na poziomie kompozycji formy dramatycznej i został określony jako "gry genologiczne" (Ewa Partyga) lub "cytowanie struktur" (Danuta Danek). Niniejsze studium typów metateatralności ujawnia, że Czechow kładzie nacisk na wielość sposobów, w jakie publiczność może odgrywać twórczą rolę w doświadczeniu teatralnym i przywraca wartość postawom dotychczas uważane za drugorzędne, pasywne i słabe. Jednocześnie Czechow wykorzystuje obraz teatru życia codziennego, aby obnażyć wewnętrzne mechanizmy opresji społecznej, która miażdży najbardziej wrażliwe jednostki. Sytuacja ta staje się zwierciadłem dla procesów zachodzących wewnątrz jaźni (zgodnie z teorią dialogicznego ja Huberta Hermansa). Dysfunkcyjność świata przedstawionego w dramacie wskazuje na pęknięcia w ludzkiej psychice, gdzie słabsze pozycje osobiste muszą zostać stłumione lub wykorzenione. Celem metateatralnych środków zastosowanych w Mewie jest zbudowanie wielopoziomowej reprezentacji rzeczywistości oraz ukazanie wielości i zmienności osobistych perspektyw na rzeczywistość, które wzajemnie się oświetlają. Z tej wielości punktów widzenia i różnorodności osobistych głosów Czechow konstruuje na wskroś nowoczesną reprezentację świata, której naczelną zasadą jest połączenie dialogiczności i teatralności.
    The Seagull (1896) holds a special place in the oeuvre of Anton Chekhov for the richness of metatheatrical devices deployed in it. It is the only drama by the playwright where one can find all the kinds of metatheatricality distinguished by Sławomir Świontek. It may be worth to add a fourth kind that manifests itself at the level of composition of the dramatic form and has been defined as “a play with genres” (Ewa Partyga) or “quoting of structures” (Danuta Danek). The present study of kinds of metatheatricality reveals Chekhov’s emphasis on the multitude of ways in which the audience can play a creative part in the theatre experience. The dramatist vindicates some elements hitherto considered to be secondary, passive, and weak. At the same time, Chekhov uses the image of the theatre of everyday life in order to expose the inner workings of society’s oppression that crushes its most sensitive individuals. This situation becomes a mirror for the processes going on within the self (as conceived of by the Dialogical Self Theory by Hubert Hermans). The disfunctionality of the world presented in the drama indicates fractures within the human psyche, where weaker personal positions must be suppressed or eradicated. The aim of the metatheatrical devices utilised in The Seagull is to construct a multi-level representation of reality and to display the multitude and changeability of personal perspectives on the reality, which illuminate one another. Out of this multitude of points of view and diversity of personal voices, Chekhov constructs a thoroughly modern representation of the world, whose governing principle combines dialogicality and theatricality.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 3; 151-168
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podwojony dialog — przekładu i twórczości własnej — ujęcie komparatystyczne?
    Dvojni dialog: dialog prevoda in lastne ustvarjalnosti — komparativistični pogled?
    Doubled dialogue of the translation and own artistic work — comparative perspective?
    Autorzy:
    Gawlak, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487015.pdf
    Data publikacji:
    2014-10-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    przekład literacki
    komparatystyka
    Adam Wiedeman
    Primož Čučnik
    dialogiczność
    literarni prevod
    komparativistika
    Adam Wiedemann
    dialoškost
    literary translation
    comparative study
    dialogism
    Opis:
    Prispevek obravnava problematiko prevoda, kadar je prevajalec sicer tudi sam pisec literature. V takšnem primeru sta pomembna tako dialog poetike avtorja primarnega besedila s poetiko prevajalčeve lastne literarne ustvarjalnosti, kot tudi relacije, v katere se zapleta konkretni prevod s prevajalčevimi (lastnimi) literarnimi besedili. Ti vprašanji odpirata široko področje prevodoslovnih in komparativističnih raziskav. Prevajanje in prevod, razumljen kot interpretacija, sta tu obravnavana v skladu s postulati sodobne komparativistike, torej kot dialog kultur, dialog literatur, ki vodi v nadaljnje dialoške odnose v okviru ciljne kulture in prevajalčeve lastne literarne ustvarjalnosti. Na Poljskem je to vprašanje mdr. aktualno v ustvarjalnosti (avtorski in prevajalski) Stanisława Barańczaka, Juliana Tuwima in Czesława Miłosza. Če gre za prevajanje slovenske literature na Poljskem in poljske v Sloveniji (po letu 1990), je glede tega zanimivo vzajemno prevajanje dveh pesnikov — Adama Wiedemanna in Primoža Čučnika. Funkcija njunih prevodov je bolj dopolnjujoča kot polemična. Pesnika eksplicitno opozarjata na medbesedilne relacije med svojimi teksti. Podobnost njunih avtorskih poetik in izbori besedil, ki (si) jih prevajata, pa pričajo o idejni, svetovnonazorski in estetski sorodnosti.
    The subject of this article is concerning the area of translation created by an author, a writer. In such case not only the dialogue between poetics of an author’s primary texts and the poetics of self-translated texts is at importance. The relation in which particular translation is involved with the original author’s passages also cannot be diminished. Those problems open a wide space for the translation and comparative studies research. The translation is perceived as an interpretation seen accordingly to the postulates of modern comparative studies — so as an intercultural dialogue, the dialogue of literature, opening itself for further relations in the sphere of ultimate culture and the own artwork of the author of the translation. In Poland it applies to works (original and translational) of — among others — Stanisław Barańczak, Julian Tuwim or Czesław Miłosz. In reference to the translations of Slovenian literature in Poland and Polish literature in Slovenia (after year 1990) one of the fascinating phenomenon in this context would be mutual translation of their own texts of two poets — Adam Wiedemann and Primož Čučnik. Their translations function as a complement rather than polemic factor. The authors explicitly point to initiating the intertextual relations between their texts. The resemblance of the poetics and choices made in the scope of translation unveil the relationship in terms of an idea, outlook on the world and aesthetics.
    Źródło:
    Przekłady Literatur Słowiańskich; 2014, 5, 1; 200-214
    1899-9417
    2353-9763
    Pojawia się w:
    Przekłady Literatur Słowiańskich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O kilku cechach języka i stylu felietonów Jacka Podsiadły
    On Several Properties of the Language and Style of Jacek Podsiadło’s Features
    Autorzy:
    Brasse, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945437.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jacek Podsiadło
    felieton
    dialogiczność tekstu
    intertekstualność
    synkretyzm gatunkowy
    opis świata dziecięcego
    dialogical character of the text
    intertextual character
    genre syncretism
    description of the child’s world
    Opis:
    The paper seeks to define some properties of the language and style of Jacek Podsiadło’s feature articles in “Tygodnik Powszechny.” The columnist manifests his interest in language and its infinite capacities in lexical innovations and his work on the transformations of set phrases. The author’s vocabulary is marked with emotions, colloquialism, and borrowings. Numerous intertextual references and various literary genres in one text create a unique and specific character of the features. What deserves our attention is his description of the child’s world.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 6; 5-19
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Homo orans. Między mową a milczeniem
    Homo orans. Between speech and silence
    Autorzy:
    Klimowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/426623.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    M. Nédoncelle
    B. Welte
    A. J. Heschel
    G. Marcel
    homo orans
    prayer
    polarity
    speech
    silence
    happening
    distance
    closeness
    contemplation
    modlitwa
    biegunowość
    mowa
    milczenie
    wydarzenie
    dystans
    bliskość
    skupienie
    kontemplacja
    dialogiczność
    Opis:
    Celem artykułu jest ukazanie aktu modlitwy jako wydarzenia, które dokonuje się na dwóch podstawowych biegunach, jakimi są mowa i milczenie. W pierwszej kolejności artykuł analizuje fenomen mowy, określa jej warunki, wskazując przede wszystkim na dystans i bliskość. Analizuje również skupienie i kontemplację oraz poczucie tego, co niewysłowione, jako różne warianty modlitewnego milczenia. W artykule został również podkreślony paradoks, iż modlitewny dialog może opierać się na wzajemnym milczeniu Boga i człowieka. Artykuł wskazuje ponadto, że dialektyka mowy i milczenia określa w modlącym się człowieku sposób samorozumienia oraz sposób rozumienia Boga. Z jednej strony Bóg jest Kimś niewysłowionym, z drugiej strony istnieje religijna konieczność wysławiania Boga.
    Źródło:
    Logos i Ethos; 2015, 2(39); 137-154
    0867-8308
    Pojawia się w:
    Logos i Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies