Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "czyn niedozwolony" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
GLOSA CZĘŚCIOWO APROBUJĄCA DO UCHWAŁY SKŁADU SIEDMIU SĘDZIÓW SąDU NAJWYŻSZEGO Z 22 PAŹDZIERNIKA 2019 R.
A Comment on the Polish Supreme Court’s Resolution of 22 October 2019
Autorzy:
Węglińska, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096714.pdf
Data publikacji:
2021-09-25
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
zadośćuczynienie; dobra osobiste; czyn niedozwolony; więzi rodzinne.
compensation; personal interest; wrongful act; family ties.
Opis:
Uchwałą z 22 października 2019 r. skład siedmiu sędziów Sądu Najwyższego (I NSNZP 2/19) odmówił uznania „więzi rodzinnych” za dobro osobiste w rozumieniu art. 23 k.c. oraz uznał, że bliskim poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego rozstroju zdrowia, nie przysługuje zadośćuczynienie na podstawie art. 448 k.c. W ocenie autora całkowite wykluczenie dochodzenia zadośćuczynienia przez bliskich poszkodowanego czynem niedozwolonym, który doznał ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu, de lege lata wydaje się ograniczeniem zbyt daleko idącym i systemowo sprzecznym oraz podważającym poczucie bezpieczeństwa prawnego. Glosowana uchwała uwypukla potrzebę stworzenia regulacji, nieodnoszącej się do konstrukcji dóbr osobistych, będącej podstawą dochodzenia zadośćuczynienia przez osoby najbliższe poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu prowadzącego do zerwania więzi rodzinnych w stopniu zbliżonym do skutku śmiertelnego.
In its resolution of 22 October 2019 (ref. no. I NSNZP 2/19), the Polish Supreme Court refused to recognise “family ties” as personal interest within the meaning of Article 23 of the Polish Civil Code and adjudged that the relatives of an injured person whose health was seriously and permanently impaired as a result of a wrongful act, are not entitled to claim compensation under Article 448 of the Polish Civil Code. In my opinion, the outright refusal to allow the relatives of an injured person whose health was seriously and permanently impaired as a result of a wrongful act to claim compensation seems to be too far-reaching on the grounds of existing legislation. It is systemically inconsistent and undermines claimants’ sense of legal security. This resolution underscores the need for a regulation independent of the concept of personal interest to serve as the legal grounds for compensation claims by relatives of an injured person whose health was seriously and permanently impaired as a result of a wrongful act leading to a breakdown of family ties as far-reaching as those that occur in the event of the victim’s death.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2021, 21, 3; 361-379
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wina w prawie karnym i prawie deliktów – przyczynek do dyskusji na temat tożsamości pojęcia winy w prawie polskim
Fault (culpa) in criminal and tort law – a contribution to the discussion on the identity of fault in Polish law
Autorzy:
Zelek, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1595942.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
fault
culpa
criminal law
delict
tort
intent
negligence
wina
prawo karne
delikt
czyn niedozwolony
umyślność
nieumyślność
Opis:
Wina jest kategorią interdyscyplinarną, występującą m.in. w prawie karnym oraz cywilnym, zarówno materialnym, jak i procesowym. Pomimo niekwestionowanej obecności tego pojęcia w nauce prawa karnego i cywilnego oraz nierzadkim korzystaniem z niego przez ustawodawcę, termin ten nie został zdefiniowany w żadnych przepisach, w doktrynie ujmowany jest natomiast niejednolicie. Choć to samo pojęcie wykorzystywane jest na płaszczyźnie różnych dyscyplin naukowych, nie jest jasne, czy należy je rozumieć tożsamo w każdej z nich. Niniejszy artykuł stanowi próbę przyczynkarskiej analizy zagadnienia tożsamości winy w prawie polskim i koncentruje się na omówieniu podobieństw oraz różnic w podejściu do definiowania tego pojęcia w prawie karnym oraz w ramach przepisów o odpowiedzialności z tytułu czynu niedozwolonego.
Fault (culpa) seems to be an interdisciplinary category, occurring among others in criminal and civil law, both material and procedural. Despite the undisputed presence of this concept in the science of criminal and civil law and the frequent use of it by the legislator, this term has not been defined in any law. The meaning of fault is not described in a uniform manner by the legal doctrine. Although the same concept is used in different scientific disciplines, it is not clear whether fault should be understood identically in each of them. This article is an attempt at fragmentary analysis of the issue of identity of the term “fault” in Polish law and focuses on discussing the similarities and differences in the approach to defining this concept in criminal law and on the basis of provisions on liability for tort.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2019, 26, 2; 109-126
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwość samodzielnego ustalenia przez sąd cywilny, że czyn niedozwolony jest przestępstwem – uwagi na tle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka dotyczącego domniemania niewinności
The possibility for a Civil Court to independently determine that a tort is a crime – comments in the light of case law of the European Court of Human Rights regarding presumption of innocence
Autorzy:
Grochowska-Wasilewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2167467.pdf
Data publikacji:
2022-11-06
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
zasada domniemania niewinności
Europejski Trybunał Praw Człowieka
przestępstwo
czyn niedozwolony
termin przedawnienia roszczeń z czynów niedozwolonych
presumption of innocence
the European Court of Human Rights
crime
tort
limitation for tort claims
Opis:
Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Sądu Najwyższego, sąd cywilny jest uprawniony dosamodzielnego ustalenia, czy czyn niedozwolony stanowi przestępstwo, nawet w przypadkubraku prawomocnego wyroku skazującego. Pogląd ten został wyrażony przez Sąd Najwyższyna potrzeby stosowania na podstawie art. 4421 § 2 k.c. wydłużonego terminu przedawnieniaroszczeń z tytułu czynów niedozwolonych stanowiących przestępstwo. Stanowisko SąduNajwyższego budzi wątpliwości na gruncie zasady domniemania niewinności. Celem niniejszegoartykułu jest w pierwszej kolejności przedstawienie standardu dotyczącego zakresuobowiązywania domniemania niewinności w postępowaniu cywilnym, wykreowanego przezEuropejski Trybunał Praw Człowieka na gruncie art. 6 ust. 2 EKPC, zgodnie z którym każdego oskarżonego o popełnienie czynu zagrożonego karą uważa się za niewinnego do czasuudowodnienia mu winy zgodnie z ustawą. Następnie jest nim ocena zgodności przyjętegoprzez Sąd Najwyższy poglądu dotyczącego możliwości zastosowania art. 4421 § 2 k.c. równieżw sytuacji braku prawomocnego wyroku sądu karnego, stwierdzającego winę konkretnejosoby, przez pryzmat standardu konwencyjnego.
According to the well-established Supreme Court’s case law, the civil court is entitled todetermine independently whether a tort constitutes a criminal offence even in the absenceof a final judgement of conviction. This opinion was expressed by the Supreme Court forthe purpose of applying the extended limitation period under Article 4421 § 2 of the CivilCode for claims for a tort that is a crime. The Supreme Court’s statement raises doubts on thegrounds of the presumption of innocence. The purpose of this article is firstly to present thestandard concerning the scope of the presumption of innocence in civil proceedings, createdby the European Court of Human Rights on the basis of Article 6 § 2 of the ECHR, accordingto which everyone charged with a criminal offence shall be presumed innocent until provedguilty according to law. Then it is the assessment of the compatibility of the Supreme Court’sopinion through the perspective of the Convention standard.
Źródło:
Ius Novum; 2022, 16, 3; 63-78
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies