Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "critical social theory" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Prawa a ideologia. Prawa jednostki z perspektywy krytycznej myśli prawniczej i społecznej (wybrane zagadnienia)
Rights and Ideology. Individual Rights From the Perspective of Critical Legal and Social Theory (Some Remarks)
Autorzy:
Sulikowski, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832912.pdf
Data publikacji:
2020-05-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawa jednostki
Krytyczne Studia nad Prawem
Szkoła Frankfurcka
krytyczna teoria społeczna
lewicowa filozofia polityczna
postmarksizm
human rights
Critical Legal Studies
Frankfurt School
critical social theory
leftist political philosophy
post-marxism
Opis:
Problematyka praw jednostki jest ewidentnie fundamentalnym zestawem zagadnień dla nowoczesnej myśli społecznej i prawniczej. Tryumf tej problematyki można chyba nawet uznać za jeden z wyznaczników filozoficznej moderny. Mainstreamowe podejście do praw jednostki jest jednoznacznie optymistyczne i afirmatywne. Oto ludzkość, realizując Kantowski postulat sapere aude, odkryła/stworzyła i twórczo rozwija najlepszy w dziejach zestaw normatywnych wyznaczników funkcjonowania jednostek i grup. Autor przyjmuje całkowicie odmienną perspektywę. Celem tekstu jest generalizująca interpretacja wątków poświęconych prawom jednostki w krytycznej myśli prawniczej i społecznej. Tę ostatnią Autor rozumie jako zespół emancypacyjnych dyskursów, którego prawniczą lokalną odmianę stanowi ruch krytycznych studiów nad prawem, nie tylko w wydaniu amerykańskim, lecz także europejskim (rozmaite teorie gender i queer, teorie postkolonialne, socjologia krytyczna, teorie komunikacyjne, teorie posthumanistyczne). Bezpośrednia intertekstualna genealogia wielu reguł przyjmowanych przez te dyskursy sięga do tzw. French theory, czyli myśli francuskich poststrukturalistów, a zwłaszcza M. Foucaulta, oraz do programów teorii krytycznej Szkoły Frankfurckiej.
The topic of fundamental rights is crucial from the perspective of contemporary social and legal thought. The triumph of fundamental rights can even be referred to as one of the indicators of philosophical modernity. The mainstream approach to fundamental rights is unequivocally optimistic and affirmative. According to this vision, humanity, following Kant's injunction sapere aude, discovered/created and is creatively developing a historically optimal set of normative indicators of functioning for individuals and groups. Author prefers different visions of fundamental rights. His aim is to interpret in a generalising manner the approach to individual rights in critical legal and social thought. He understands the latter as a set of emancipatory discourses, the juridical local variation of which is the Critical Legal Studies movement, not only in its American version, but also in its European version (encompassing various gender and queer theories, post-colonial theories, critical sociology, communication theories, post-humanist theories). The direct intertextual genealogy of various rules adopted by those discourses leads back to the so-called “French theory”, i.e. the thought of French post-structuralists, in particular Michel Foucault and to the programmes of critical theory elaborated by the Frankfurt School.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2015, 43, 4; 17-32
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Refleksyjność jako zasada i problem teorii społecznej
Reflexivity as a Principle and Problem in Social Theory
Autorzy:
Halas, Elzbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/577358.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
CRITICAL THEORY
REFLECTION
REFLEXIVITY
SOCIAL THEORY
THEOLOGY
Opis:
This sketch presents important conceptions of reflectivity - including those of Anthony Giddens and Niklas Luhmann - as well as the developmental stages of the new interest in reflectivity, as opposed to reflection, on the grounds of sociology, and through sociology - in other social sciences as well. Subsequently, attention is drawn to radical reflectivity. Social theory based on the latter is a praxis theory, formulating opinions and beliefs, the propagation of which should lead to their confirmation as a result of their reflexive influence on social reality. Reflectivity is also a principle of relational social epistemology, which implies the necessity of analyzing various relational dimensions of the subject, as well as knowledge understood as a social process. The principle of radical reflectivity leads to pursuit of social theory as a multidimensional criticism of forms of knowledge and models of thinking about the world hitherto existing in European culture. In this search for critical distance, theology has also drawn the interest of reflective social theory.
Źródło:
Zagadnienia Naukoznawstwa; 2011, 47, 2(188); 191-202
0044-1619
Pojawia się w:
Zagadnienia Naukoznawstwa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoria reprezentacji społecznych w interdyscyplinarnych badaniach nad dyskursem edukacyjnym – potencjał zbiorowego pisania biografii
Autorzy:
Zbróg, Zuzanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644860.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Social Representations Theory
Critical Discourse Analysis
Collective Biography Writing
Opis:
The aim of the article is to present the theory of social representations which is not well-known in the Polish pedagogy and which may constitute an interesting theoretical and methodological perspective for the study of the educational discourse. The theory itself is interdisciplinary and therefore may be useful in research carried out within various academic disciplines both in the humanities and social sciences. Theoretical analyses will also concern the possibilities of conducting research of educational discourse within the framework of the social representation theory with the application of the collective biography writing which may be perceived as the critical discourse analysis.
Źródło:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja; 2017, 12, 2; 225-243
2300-0422
Pojawia się w:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O potrzebie krytycznej teorii społeczeństwa
The need for a critical theory of society
Autorzy:
BARANOWSKI, MARIUSZ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/910389.pdf
Data publikacji:
2019-09-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
critical theory
social sciences
critical sociology
the Frankfurt school
teoria krytyczna
nauki społeczne
socjologia krytyczna
szkoła frankfurcka
Opis:
Zasadniczym celem tekstu jest zwrócenie uwagi na potrzebę krytycznych ujęć szeroko rozumianej rzeczywistości społecznej w naukach społecznych i humanistycznych, szczególnie w czasach „parametryzacji” i „bibliometryzacji” tych ostatnich. Dyskurs krytyczny operujący „w poprzek” dobrze zinstytucjonalizowanych szkół, podejść czy paradygmatów stanowi wartość także dla – użyjmy określenia Thomasa Kuhna – „nauki normalnej”, która konfrontowana z alternatywnymi koncepcjami musi być w stanie na nie odpowiedzieć i/lub zreformować swoje podstawy. Krytyczna koncepcja społeczeństwa stanowi zatem wartość nie tylko z perspektywy alternatywnej wizji „ładu społecznego”, ale także z czysto pragmatycznych punktów widzenia zdominowanych aktorów życia społecznego.
The main aim of the article is to draw attention to the need for critical approaches to the broadly understood social reality in social sciences and humanities, especially in the times of “parameterization” and “bibliometrization” of the latter. A critical discourse that operates „across” well-instituted schools, approaches or paradigms is also of value to – let’s use Thomas Kuhn’s term – “normal science”, which when confronted with alternative concepts must be able to respond to them and/or reform its foundations. A critical concept of society is therefore a value not only from the perspective of an alternative vision of “social order”, but also from the purely pragmatic points of view of dominated social actors.
Źródło:
Przegląd Krytyczny; 2019, 1, 1; 8-16
2657-8964
Pojawia się w:
Przegląd Krytyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paradygmaty i teorie w naukach o człowieku. Pytania realisty krytycznego
Paradigms and theories in the human sciences. Questions of a critical realist
Autorzy:
Wielecki, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28868437.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Powszechnej w Szczecinie
Tematy:
realizm krytyczny
teoria
nauki społeczne
rozwarstwienie paradygmatyczne
critical realism
theory
social sciences
paradigmatic stratification
Opis:
Czy w naukach o człowieku, a w szczególności interesuje mnie tutaj socjologia, można mówić w ogóle o teorii? Czy to, co tu się uprawia pod tą nazwą, zasługuje na tak wymagające określenie? Przynajmniej gdy oceniać to z perspektywy logiki, epistemologii i metodologii nauk? Analiza głównych tradycji rozumienia teorii, zwłaszcza w należących do humanistyki naukach społecznych, jest tu podstawą próby porządkowania współczesnego chaosu w tej dziedzinie. Pytanie to jest tym bardziej istotne, iż – najłagodniej rzecz ujmując – możemy dziś mówić o poważnym rozwarstwieniu paradygmatycznym. Wydawałoby się, iż stan taki wymaga powrotu humanistyki, a w szczególności nauk społecznych do korzeni filozoficznych, aby raz jeszcze przemyśleć status ontyczny i epistemiczny przedmiotu badań tych nauk. Twierdzę bowiem, iż teorie w naukach nas tu interesujących, również te najmniej ogólne, a nawet zwykła praktyka badawcza o charakterze empirycznym, zawsze wymagają refleksji fundamentalnej: ontologicznej i epistemologicznej. W czasach rozwarstwienia paradygmatycznego – w szczególności. Kłopot jednak w tym, iż zwracając się w stronę filozofii, niekoniecznie uzyska się taką pomoc, jakiej nauki o człowieku mogłyby oczekiwać. Od filozofów najprędzej dowiedzieć się możemy, iż nauki humanistyczne, ze społecznymi włącznie, nie są wystarczająco dojrzałe, sformalizowane, ewentualnie skwantyfikowane, aby z przywileju nazywania teorią ich ogólne dywagacje mogły korzystać. Stawia to socjologię i nauki jej pokrewne w sytuacji pata. Jedyna droga teoretycznego ich umocnienia wiedzie przez filozofię. Nie można wszakże wyobrazić sobie innego mostu między nimi a królową nauk niż teorie społeczne właśnie. Ale most ten wydaje się być nieprzejezdny. A w każdym razie – przeprawa jest, podobno, nielegalna. Otóż nie wierzę w to. Myślę, iż humaniści, w tym socjolodzy, muszą – jak ongiś – być dobrze wykształceni w filozofii i w dialogu z filozofami szukać własnej osobliwości ontycznej i epistemologicznej. A stąd wyniknie – jak mniemam – koncept właściwej tym naukom teorii. Uzasadniam też przypuszczenie, iż rama poznawcza realizmu krytycznego może dawać sensowną perspektywę w tej sprawie naukom społecznym.
Is it possible to talk about theory in the human sciences, and in particular in sociology? Does what is grown here under this name deserve such a demanding term? At least when judged from the perspective of logic, epistemology and methodology of science? The analysis of the main traditions of understanding theory, especially in the social sciences belonging to the humanities, is the basis for an attempt to organize the contemporary chaos in this field. This question is even more important because – to put it mildly – we can talk about a serious paradigmatic stratification today. It would seem that such a state requires the humanities, and in particular the social sciences, to return to their philosophical roots in order to rethink the ontic and epistemic status of the subject of research in these sciences. I claim that the theories in the sciences of interest to us here, including the least general ones, and even ordinary research practice of an empirical nature, always require fundamental reflection: ontological and epistemological. In times of paradigmatic stratification – especially. The trouble, however, is that by turning to philosophy, you will not necessarily get the kind of help that the human sciences might expect. We can quickly learn from philosophers that the humanities, including the social sciences, are not sufficiently mature, formalized or quantified to allow their general digressions to benefit from the privilege of calling them a theory. This puts sociology and its related sciences in a stalemate. The only way to strengthen them theoretically is through philosophy. However, it is impossible to imagine any other bridge between them and the queen of sciences than social theories. But this bridge seems to be impassable. In any case, the crossing is supposedly illegal. Well, I don’t believe it. I think that humanists, including sociologists, must – as in the past – be well educated in philosophy and look for their own ontic and epistemological peculiarity in dialogue with philosophers. And from here will result – as I suppose – the concept of a theory proper to these sciences. I also justify the supposition that the cognitive framework of critical realism may provide a sensible perspective on this matter for the social sciences.
Źródło:
Polish Journal of Critical Realism; 2023, 1, 1; 51-70
2956-7750
2956-7769
Pojawia się w:
Polish Journal of Critical Realism
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krytyczna analiza dyskursu (KAD) w ujęciu Normana Fairclougha. Zarys problematyki
Autorzy:
Warzecha, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/650297.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
linguistics, sociolinguistics, communication theory, social communication, discourse, genre, style, Critical Discourse Analysis, CDA, Norman Fairclough
Opis:
Critical Discourse Analysis (CDA) in the approachof Norman Fairclough. An outline of the problemsThe text presents the genesis, inspirations, basic assumptions, fields of interest and key concepts of the Critical Discourse Analysis (CDA) in the approachof its founder Norman Fairclough. CDA is a developing, in our country as well, method of discourse analysis, operating in a wide borderlinebetween the humanitiesand social sciences. It emphasizes the social context of the language in use and its relations with the social reality. A methodological and interdisciplinary openness of this approach is an answer to multimodal, complex and often unclear phenomena and socio-cultural structures which contain interwoven themes from various areas and are beyond traditional disciplinary classifications. This area includes politics, religion, economy, media, promotional culture or entertainment. Therefore, CDA can be used in various heterogeneous research areas, also by interdisciplinary research teams made up of specialists from various areas of expertise
Źródło:
Konteksty Kultury; 2014, 11, 2
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Standaryzowanie pracy socjalnej (społecznej) w perspektywie krytycznej – w stronę niestandardowego refleksyjnego działania profesjonalnego
Autorzy:
Granosik, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614909.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
social work
professional standards
critical theory
neoinstitutionalism
discourse
professionalisation
praca socjalna
profesjonalne standardy
teoria krytyczna
neoinstytucjonalizm
dyskurs
profesjonalizacja
Opis:
For a dozen years social work in Poland has been standardized. The process is developed mostly in the framework of EU projects and it results in the increasing number of proposals and recommendations. Unfortunately, critical analyses on this phenomena are almost absent. In this contribution the critical view on the standardization process is taken from three theoretical perspectives: discursive neoinstitutionalism, the concept of disciplinary power, and interactional concept of professional action. This theoretical triangulation enabled the analysis of the standardization as external framing of social work, the application of the micro-power system and deprofessionalisation. At the end some prognosis (theoretical anticipations) of the future of standardized social work is constructed.
Od kilkunastu lat praca socjalna w Polsce jest standaryzowana. Efektem tego procesu, realizowanego przeważnie w ramach unijnych projektów, jest rosnąca liczba propozycji i rekomendacji. Niestety, praktycznie nieobecne są analizy krytyczne. W artykule podejmuję krytykę procesu standaryzowania pracy socjalnej z trzech perspektyw teoretycznych: dyskursywnego neoinstytucjonalizmu, koncepcji władzy dyscyplinarnej oraz interakcyjnej koncepcji działania profesjonalnego. Taka teoretyczna triangulacja umożliwiła ujęcie zjawiska standaryzacji jako zewnętrznego ramowania pracy socjalnej, aplikację systemu mikro-władzy oraz deprofesjonalizacji. Artykuł kończy prognoza (teoretyczna antycypacja) przyszłości standaryzowanej pracy socjalnej.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia; 2016, 29, 1
0867-2040
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uwagi na temat epistemologii Jürgena Habermasa
Remarks on Jürgen Habermas’ Epistemology
Autorzy:
Romaniuk, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341577.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Tematy:
Habermas
epistemology
general ontology
philosophy of language
the critical theory
rational reconstruction
hermeneutical reconstructionism
social ontology
communicative action
communicative rationality
weak transcendentalism
Opis:
W tekście mowa jest o Habermasowskiej epistemologii w dwóch wymiarach. W wymiarze historii filozofii Habermas reprezentuje szeroko uznawany pogląd, że epistemologia jest dziedziną, która wyparła ontologię ogólną, czyli metafizykę, a także dość szczególny pogląd, że sama została wyparta przez filozofię określoną przez paradygmat lingwistyczny; lepiej byłoby mówić, że uległa przekształceniu w wyniku zwrotu lingwistycznego. W wymiarze ewolucji Habermasa poglądów epistemologicznych i w ogóle stosunku do kwestii epistemologicznych odnotowuję kilka faz. Najpierw teoria poznania występuje jako wyróżniony aspekt teorii społecznej uprawianej w „interesie emancypacji” społecznej i polega na ostrej krytyce empiryzmu, zwłaszcza jako stanowiska określającego perspektywy badawcze nauk społecznych, i nie tak ostrej krytyce hermeneutyki, z powodu jej konserwatywnej orientacji. Następnie Habermas porzuca teoriopoznawczą perspektywę krytycznej teorii społecznej na rzecz ontologii społecznej, gdzie poddaje tak zwanej racjonalnej rekonstrukcji całe spektrum „wiedzy kulturowej”, na którą składają się trzy „wymiary ważnościowe” działań komunikacyjnych i typy komunikacyjnej racjonalności: kognitywnoinstrumentalny, normatywny i ekspresywny, charakteryzujące się „równym stopniem źródłowości” i autonomizujące się wobec siebie w epoce nowoczesnej (przy czym racjonalność pierwszego typu jest tylko po części komunikacyjna). Wreszcie, na tym nowym gruncie ontologicznym (mowa o ontologii regionalnej), wraca do klasycznej problematyki epistemologicznej, by jeszcze raz zająć stanowisko wobec empiryzmu i hermeneutyki, i określić własne. Krytyka empiryzmu (a raczej krytyka Poppera, którego dystans wobec empiryzmu zostaje dostrzeżony) jest teraz znacznie stonowana, własne stanowisko pragmatystyczne (odnoszące się do nauk przyrodniczych) skorygowane w duchu „słabego transcendentalizmu” (który wydaje się zbliżać Habermasa do korespondencyjnej teorii prawdy), a co do nauk społecznych i filozofii społecznej, następuje, w nawiązaniu do tak zwanego „zwrotu interpretatywnego” w socjologii, otwarcie wobec hermeneutyki pod hasłem „hermeneutycznego rekonstrukcjonizmu”.
In the paper Habermas’ epistemology is viewed in two dimensions. In the dimension of the history of philosophy Habermas represents the widespread view claiming that epistemology has superseded the general ontology or metaphysics, and the more peculiar view that epistemology has been superseded by the linguistic philosophy, or rather transformed in it as the result of linguistic turn. In the dimension of the evolution of Habermas’ epistemological views, and his attitude towards epistemological questions in general, several phases are to be distinguished. In the first one, theory of knowledge appears as a favoured aspect of the social theory practiced in the “interest of social emancipation”, and it consists in the slashing criticism of empiricism, especially as a standpoint that determines the research perspectives of social sciences; and not the so slashing criticism of hermeneutics on account of its conservative orientation. In the second phase, Habermas gives up the epistemological perspective of critical social theory on behalf of a social ontology where he performs the rational reconstruction of the whole spectrum of “cultural knowledge”, that is, composed of the three “validity dimensions” of communicative action and three types of communicative rationality: cognitive-instrumental, normative and expressive rationality, each of them being characterized by “co-originality” (Gleichursprünglichkeit) (the first type of rationality is only partially communicative). In the third phase, standing on this new ontological ground, he returns to the classical epistemological problems, to elaborate an attitude toward empiricism and hermeneutics, and to define anew his own position in the field. His criticism toward empiricism is now markedly toned down; Habermas’ own pragmaticist position (referring to natural sciences) is corrected in the spirit of “weak transcendentalism” (which seems to bring Habermas’ position closer to the correspondence theory of the truth). As for social sciences and social philosophy, an opening toward hermeneutics under the banner of “hermeneutical reconstructionism” occurs, in connection with “interpretative turn” in sociology.
Źródło:
Filozofia i Nauka; 2013, 1; 9-34
2300-4711
2545-1936
Pojawia się w:
Filozofia i Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogika w poszukiwaniu Innego rozumu. Ku krytyce pojęcia rozumu instrumentalnego
Pedagogy in Searching for Other Reason. Towards the Critique of Instrumental Reason
Autorzy:
Archacka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2183525.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
rozum instrumentalny
Inne rozumu
teoria krytyczna
mit społeczny
władza i panowanie
Oświecenie
racjonalność
instrumental reason
Other reason
critical theory
social myth
power and rule
Enlightenment
rationality
Opis:
Celem artykułu jest poszukiwanie genezy pojęcia rozumu instrumentalnego w pedagogice. Przyjmując radykalną krytykę rozumu prowadzoną przez Szkołę Frankfurcką za intelektualny paradygmat drugiej połowy XX wieku, rekonstruuję i analizuję przejęte przez pedagogikę filozoficzne pojęcia „rozumu instrumentalnego” i Innego rozumu, poruszając się tropem wyznaczonym najpierw przez T. Adorno i M. Horkheimera, a następnie drugiego pokolenia frankfurtczyków: J. Habermasa i H. Schnädelbacha. Moim rozważaniom towarzyszy także myśl polskiego filozofa M.J. Siemka. Podejmuję rozważania nad konstrukcją współczesnych mitów społecznych i ukazuję, w jaki sposób analizowane pojęcia stają się narratywistycznymi środkami budowania mitycznej opowieści, najpierw w filozofii, a później w pedagogice. Podkreślam konieczność podjęcia pedagogicznego sporu, który pozwoli na przeciwstawienie się kontroświeceniowym tendencjom widocznym we współczesnej praktyce edukacyjnej.
The aim of the article is to seek the genesis of the concept of instrumental reason in pedagogy. Considering a radical critique of the reason conducted by the Frankfurt School an intellectual paradigm of the second half of the 20th century, I reconstruct and analyse philosophical concepts of the “instrumental reason” and Other reason, following the footprints first of T. Adorno and M. Horhheim and then of the second generation of Frankfurters: J. Habermas and H. Schnädelbach. My considerations are accompanied by also by the thought of the Polish philosopher M.J. Siemek. I ponder on the construction of modern social myths and show the way in which the analysed concepts become narrativistic means of building a mythological story, first in philosophy and then in pedagogy. I emphasise the necessity of opening a pedagogical dispute, which will allow to oppose the counter-enlightment tendencies visible in contemporary educational practice.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2018, 21, 4(84); 7-28
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies