Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "communication of faith" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Nowe media − nowe wyzwania wychowawcze dla katechezy
New Media – New Educative Challenges for Catechesis
Autorzy:
Chmielewski, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036183.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
katecheza
media społecznościowe
komunikacja wiary
nauczyciel religii
edukacja religijna
pokolenie Z
edukacja medialna
catechesis
social media
communication of faith
religion teacher
religious education
Z generation
media literacy
Opis:
Rozwój Internetu i nowoczesnych narzędzi komunikacyjnych jest przedmiotem badań różnych dyscyplin naukowych. Polscy badacze od wielu lat prowadzą zarówno ilościowe jak i jakościowe badania stopnia użytkowania Internetu oraz wpływu nowych technologii i ich narzędzi na współczesne młode pokolenie. Kościół katolicki w swoim nauczaniu wielokrotnie zwraca uwagę na ważną rolę mediów w komunikacji wiary oraz jest świadom wyzwań, które generują nowe media. W oparciu o przeprowadzoną analizę wyników wybranych badań polskiej młodzieży w artykule przedstawiono kilka cech „pokolenia Z”. Zostały one określone jako: 1. Zalogowani−mobilni−skomunikowani; 2. Aktywni odtwórcy; 3. Uzależnieni?; 4. Samotni; 5. Kreatorzy nowej tożsamości i wizerunku. Następnie, w powyższych obszarach tematycznych, podjęto próbę ukazania kilku zadań wychowawczo-formacyjnych dla współczesnej posługi katechetycznej w Polsce wobec tego pokolenia. Przepowiadanie słowa Bożego na katechezie przez i w nowych mediach jest ciągle aktualnym wyzwaniem dla katechetów i dla odpowiedzialnych za ich formację.
The development of the Internet and modern communication tools is the subject of research of various scientific disciplines. For many years, polish researchers have been conducting both quantitative and qualitative studies on the degree of Internet use and the impact of new technologies and their tools on the contemporary young generation. The Catholic Church in its teaching repeatedly draws attention to the important role of the media in communication of faith and is aware of the challenges that generate new media. Based on the analysis of the results of selected studies of polish youth, the article presents several features of „the Z generation”. They were defined as: 1. Logged in-mobile-communicated; 2. Active recreators; 3. Addicted?; 4. Lonely; 5. Creators of the new identity and image. Then, in the above thematic areas, an attempt was made to present several educational and formation tasks for the contemporary catechetical ministry in Poland, in relation to this generation. The proclamation of the word of God in catechesis by and in new media is still a current challenge for catechists and those responsible for their formation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 11; 127-148
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie Soboru Watykańskiego II dla katechezy. Retrospekcja po pięćdziesięciu latach (1962-2013)
Meaning of the II Vatical Council for the catechesis. Flashback after fifty years (1962-2013)
L’importanza del Concilio Vaticano II per la catechesi. Retrospezione dopo 50 anni (1962-2013)
Autorzy:
Offmański, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462146.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Sobór Watykański II
natura i cel katechezy
posługa słowa
inkulturacja
komunikacja wiary
the II Vatican Council
the nature and the purpose of the catechesis
service of the word
inculturation
communication of the faith
il Concilio Vaticano II
la natura e lo scopo della catechesi ministero della parola
l’inculturazione
la comunicazione della fede
Opis:
W artykule poddano analizie wpływ Vaticanum wpływ II na rozwój współczesnej katechezy. Autor podkreśla, iż jest to wielowymiarowe działanie. Choć żaden soborowy dokument nie został poświęcony katechezie, to główne nurty Soboru przeniknęły do refleksji katechetycznej. Jak wykazano w artykule, w wizji natury i celu katechezy Sobór stanowił inspirację do samookreślenia katechezy jako posługi Słowa. Treść katechetycznego przepowiadania skupiała się na soborowej eklezjologii z personalistycznym i wspólnotowym ujęciem wychowania liturgicznego. Źródłem całego procesu katechetycznego są Pismo Święte i liturgia, zaś życie chrześcijańskie – ukazane jest jako realizacja powołania życiowego kształtowanego przez osobowe spotkanie Boga z człowiekiem. Od strony metodologicznej Sobór Watykański II wpłynął na ożywienie inkulturacji i poszukiwanie języka komunikacji wiary, który optymalizował by pogłębienie wiary we współczesnym świecie.
In the article they made the flashback examining the Vaticanum II influence to the development of the contemporary catechesis. It is multidimensional action. Although no conciliar document was devoted to the catechesis, however mainstreams of the Council found their reflection in different transformations of the catechesis. In the vision of the nature and the purpose of the catechesis the Council constituted the inspiration for the self-determination of the catechesis as services of the Word. Contents of predicting religious education was focused on conciliar ecclesiology, with her peculiar frame of the liturgical upbringing. The Bible and liturgy are the source of the whole religious education process. The Christian life is portrayed as the completion of appointing practical God shaped by the personal meeting with the man. From the methodological side the II Vatican Council affected on the revival of inculturation. He influenced also on seeking language of the transport of the faith which would optimize deepening the faith in contemporary world
L’articolo analizza influsso del Concilio Vaticano II sullo sviluppo della catechesi moderna. L’autore sottolinea che questa influenza è multidimensionale. Anche se nessuno dei documenti conciliari è stato dedicato alla catechesi, le principali tendenze del Concilio penetrarono riflessione catechetica. Come si è mostrato in questo articolo, il Concilio – nella sua visione della natura e dello scopo della catechesi –, è stato un’ispirazione per l’autodeterminazione della catechesi come ministero della parola. Il contenuto della predicazione catechetica s’è concentrata sull’ecclesiologia conciliare ovvero sia sul suo riconoscimento di educazione liturgica in chiave personalista e comunitario. La fonte di tutto il processo di catechesi sono la Scrittura e la liturgia; e la vita cristiana si presenta come il compimento della vocazione plasmata da incontro personale tra Dio e l’uomo. Dal punto di vista metodologico Concilio Vaticano II ha contribuito alla rinascita dell’inculturazione e alla ricerca di linguaggio della comunicazione della fede il quale farebbe sì che la fede si approfondisca nel mondo moderno.
Źródło:
Studia Katechetyczne; 2014, 10; 71-87
0138-0672
Pojawia się w:
Studia Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunikacja wiary w przestrzeni kulturowej. Perspektywa historyczna
Autorzy:
Kawecki, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040945.pdf
Data publikacji:
2019-12-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Glaube
Kultur
Kommunikation
Evangelisierung der Kulturen
Konfrontation
Kooperation
Faith
culture
communication
evangelization of culture
confrontation
co-operation
Wiara
kultura
komunikacja
ewangelizacja kultur
konfrontacja
kooperacja
Opis:
Wiara i kultura pozostają ze sobą w ścisłym związku. Wiara, która nie staje się kulturą, nie jest bowiem wiarą autentyczną. Tym niemniej na przestrzeni historii relacji tych dwojga zaobserwować możemy dwa modele zachowań: konfrontacyjny i kooperacyjny. Konfrontacja stanowi rodzaj opozycji kultury względem wiary. Kooperacja dąży do wszechstronnej współpracy. Artykuł analizuje historię tych relacji, która wraz z nową soborową świadomością Kościoła była zdolna wypracować nową koncepcję kultury, poprzez którąKościół usiłuje nie tylko akomodować się, ale i wkorzeniać się w świat. Nie zapomina przy tym o  ewangelizacyjnym charakterze kultury i komunikacyjnym charakterze wiary. Wiara w Chrystusa może być źródłem kultury o profilu chrześcijańskim, jednak punktem wyjścia dla kultury będzie zawsze człowiek, a nie wiara. Zadaniem kultury jest bowiem wyrazić to, kim człowiek jest. Podkreślenie owej antropologii, ukazującej człowieka jako centrum kultury, idzie w parze z ukazaniem osoby ludzkiej jako obrazu Boga. Powyższestwierdzenie jest szczytem antropologii personalistycznej i źródłem największej godności człowieka. W ten sposób antropologia i chrystologia wiążą się ze sobą najściślej, jak mogą.
Faith and culture remain closely connected. Faith that does not become a culture is not the belief of the original. Nevertheless, we can observe two behavioral and confrontational and cooperative models over the history of these two relationships. Confrontation is a kind of cultural opposition to faith. Cooperation is aimed at comprehensive cooperation. The article analyzes the history of these relations which together with the new person’s awareness of the Church was able to develop a new concept of culture through which the Church will not only try to remove accommodation but also try to root in the world. Doing that, Church doesn’t forget about the evangelizing nature of the culture and communicative characterof faith. Faith in Christ can be a source of culture with a C hristian profile, however, the point of departure for culture will always be human and not faith. The task of Culture is to express who a person is. Emphasizing this anthropology that portrays a man as a cultural centre goes hand in hand with presenting the human person as a picture of God. The abovestatement is the summit of personalistic anthropology and the source of the greatest human dignity. In this way, anthropology and Christology are as close as possible to each other.
Es besteht ein enger Zusammenhang zwischen Glauben und Kultur. Wenn der Glaube nicht zur Kultur wird, ist er nicht authentisch. Nichts desto trotz können wir im Lauf der Geschichte zwei Modelle des gegenseitigen Verhältnisses der beiden Größen beobachten: ein konfrontatives und ein kooperatives Verhältnis. Die Konfrontation stellt eine Art Opposition gegenüber dem Glauben dar, die Kooperation dagegen zielt auf eine umfassende Zusammenarbeit. Im Artikel werden beide gegenseitige (vielleicht: gegenläufige?) Beziehungsmodelle analysiert. Mit dem neuen nachkonziliaren Bewusstsein wurde ein neues Konzept der Kultur vorgeschlagen, wodurch in der Kirche versucht wird, sich nicht nur zu akkommodieren, sondern auch in die Welt einwurzeln, ohne dabei den Evangelisierungscharakter der Kultur und den Kommunikationscharakter des Glaubens zu vergessen. Der Glaube an Christus kann zwar zur Quelle einer Kultur mit christlichem Profil werden, aber der Ausgangspunkt für Kultur ist immer der Mensch und nicht der Glaube. Die Aufgabe der Kultur ist nämlich, dass auszudrücken, wer der Mensch wirklich ist. Die Betonung dieses anthropologischen Ansatzes, in den der Mensch zum Zentrum der Kultur wird, geht Hand in Hand mit der Darstellung des Menschen als Gottes Ebenbild. Darin gipfelt die personalistische Anthropologie; die auch die wichtigste Begründung für die Menschenwürde ist. Dadurch werden auch Anthropologie und Christologie eng miteinander verbunden.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2019, 14; 25-42
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies