Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "chlorate" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Zapotrzebowanie na dwutlenek chloru w uzdatnianiu wód infiltracyjnych
Chlorine dioxide demand in infiltration water treatment
Autorzy:
Maćkiewicz, J.
Dziubek, A.
Czarniecka, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/236532.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych
Tematy:
oczyszczanie wody
utlenianie
dwutlenek chloru
chloryny
chlorany
dezynfekcja
water treatment
oxidation
disinfection
chlorine dioxide
chlorite
chlorate
Opis:
Określono zapotrzebowanie na dwutlenek chloru dla wody infiltracyjnej oczyszczonej w układach technologicznych obejmujących procesy napowietrzania i filtracji oraz napowietrzania, filtracji i sorpcji. Analizowano wpływ stężenia ogólnego węgla organicznego na dawkę dwutlenku chloru, a także zmienność niektórych wskaźników jakości wody. Stwierdzono, że wskutek działania utleniającego zastosowanego dezynfektanta w wodzie pojawiają się uboczne produkty utleniania, których stężenie malało, gdy w wodzie pozostawał wolny dwutlenek chloru. Stwierdzono także, że stosowanie dwutlenku chloru, poza działaniem dezynfekcyjnym, spowodowało obniżenie intensywności barwy i zawartości OWO w uzdatnianej wodzie. Wykazano, że dawka pokrywająca zapotrzebowanie wody na dwutlenek chloru wyraźnie zależała od początkowego stężenia OWO i była zawsze większa od dawki dezynfekcyjnej.
Chlorine dioxide demand was determined in infiltration water after treatment by aeration and filtration or by aeration-filtration-sorption. The effect of TOC concentration on the chlorine dioxide dose, as well as the variability of some water quality parameters, was examined in more detail. It was found that the oxidizing activity of the disinfectant in the water accounted for the formation of some oxidation by-products and that their concentration decreased when free chlorine dioxide persisted in the water. The study also showed that chlorine dioxide not only acted as a disinfectant but also contributed to the reduction of coloured matter and TOC in the treated water. As it can be inferred from the analysis of the results obtained, the dose covering the chlorine dioxide demand in infiltration water depended noticeably on the initial TOC concentration and was higher than the disinfecting dose.
Źródło:
Ochrona Środowiska; 2003, R. 25, nr 1, 1; 9-12
1230-6169
Pojawia się w:
Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uboczne nieorganiczne produkty dezynfekcji wody. Problemy i wyzwania
Inorganic water disinfection by-products. Problems and challenges
Autorzy:
Michalski, R
Łyko, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/296901.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
chlorany(III)
chlorany(V)
bromiany(V)
chromatografia jonowa
woda do spożycia
dezynfekcja wody
chlorite
chlorate
bromate
ion chromatography
drinking water
water disinfection
Opis:
Uzdatnianie wody w procesach dezynfekcji jest uważane za główne osiągnięcie w zakresie zdrowia publicznego w XX wieku. W latach 1970 stwierdzono, że chlorowanie wody do spożycia powoduje wytwarzanie niebezpiecznych dla zdrowia związków organicznych, takich jak trihalometany. Później stwierdzono obecność w chlorowanej wodzie ponad 500 takich ubocznych produktów dezynfekcji. Wkrótce rozpoczęto poszukiwanie alternatywnych do chlorowania metod dezynfekcji wody przeznaczonej do spożycia. Interesującą alternatywą okazało się być zastosowanie ozonu i ditlenku chloru. Niestety metody te poza wieloma zaletami charakteryzują się powstawaniem nieorganicznych produktów ubocznych, takich jak chlorany(III), chlorany(V) i bromiany(V). Ozonowanie wody zawierającej bromki powoduje powstawanie rakotwórczych bromianów(V). Z kolei chlorany(III) i chlorany(V) powstają, gdy stosuje się ditlenek chloru. Najpopularniejszą instrumentalną metodą oznaczania jonów jest chromatografia jonowa, która zastąpiła większość dotychczas stosowanych metod mokrych. Metody oznaczania jonów ClO2-, ClO3- i BrO3- oparte na chromatografii jonowej można podzielić na metody bezpośrednie, pośrednie oraz techniki łączone. Wybór odpowiedniej metody zależy od oczekiwanych granic oznaczalności, możliwości technicznych laboratorium oraz liczby i rodzaju próbek do analizy. W pracy przedstawiono warunki tworzenia się poszczególnych nieorganicznych produktów dezynfekcji wody, metody ich oznaczania oraz regulacje prawne związane z ich obecnością w wodach.
Water treatment by disinfection processes is considered a major public health achievement of the twentieth century. In the 1970s, it was discovered that chlorination of drinking water produces carcinogens, such as trihalomethanes. Since 1974, the presence of more than 500 disinfection by-products has been determined in drinking water. Since that time, environmental regulatory agencies as well as drinking water treatment technologists have been carrying out extensive research for alternative disinfection methods that minimize the generation of byproducts posing significant health risks. Another disinfection process which has emerged as the most promising alternative to chlorination technique is using of ozone or chlorine dioxide. In spite of undeniable advantages, there are certain undefined hazards resulting from this method of water treatment. Main hazardous inorganic oxyhalide disinfection by-products are: bromate, chlorite and chlorate. The ozonation of water containing bromide can cause the formation of bromate. Chlorite is formed when chlorine dioxide is used, whereas chlorate is formed when chlorine, chlorine dioxide, hypochlorite or chloramine is used to disinfect raw water. Bromate has been identified as animal and possible human carcinogen. International Agency for Research on Cancer (IARC) classified bromate into group B-2 as the agent is possibly carcinogenic to humans. The United States Environmental Protection Agency, as well as the Commission of the European Communities have issued rules that require public water supplies to control previously unregulated microorganisms and cancer-causing disinfection by-products in finally treated drinking water. According to these regulations Maximum Admissible Level (MAL) is 10 μg/dm3 for bromate and 1000 μg/dm3 for chlorite. Recently the commonly used analytical method for the determination of inorganic anions and cations is ion chromatography, which has almost replaced most of the wet chemical methods used in water and waste water analyses. The methods of chlorite, chlorate and bromate determination employing ion chromatography can be generally divided into: 1. Direct methods (suppressed conductivity detection). 2. Indirect methods (UV/Vis detection after post-column derivatization). 3. Hyphenated techniques (ICP-MS and MS detection). All the three groups of recently developed ion chromatography methods yield comparable results and comply with the requirements of the international directives concerning inorganic oxyhalide by-products in drinking water. The future application and choice of a method will depend on the equipment available in laboratories, as well as the number and kinds of samples to be analyzed. The paper presents the formation, determination and legal regulation of these inorganic oxyhalides disinfection by-products in drinking water.
Źródło:
Inżynieria i Ochrona Środowiska; 2012, 15, 4; 353-364
1505-3695
2391-7253
Pojawia się w:
Inżynieria i Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synteza, struktura i właściwości wybuchowe kompleksu dichloranu(VII) miedzi(II) z 4-amino-1,2,4-triazolem w roli ligandu mostkującego
Synthesis, structure and explosive properties of copper(II) chlorate(VII) coordination polymer with 4-amino-1,2,4-triazole bridging ligand
Autorzy:
Cudziło, S.
Nita, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/209297.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
4-amino-1,2,4-triazol
kompleksowy chloran(VII) miedzi(II)
inicjujący materiał wybuchowy
4-amino-1,2,4-triazole
complex chlorate(VII) cooper(II)
primary explosive
Opis:
Otrzymano kompleksowy dichloran(VII) miedzi(II) z trzema cząsteczkami 4-amino-1,2,4-triazolu w roli ligandu mostkującego. Wykonano analizy składu pierwiastkowego, badania spektrofotometryczne w podczerwieni, analizy termiczne oraz badania wrażliwości i zdolności do detonacji pod wpływem bodźców termicznych. Stwierdzono, że otrzymany związek to koordynacyjny polimer, zbudowany z kationów miedzi powiązanych potrójnymi mostkami triazolowymi i otoczonych anionami chloranowymi(VII). Jest inicjującym materiałem wybuchowym o dużej odporności termicznej (do 250°C) i efektywności azydku ołowiu, ale jednocześnie charakteryzuje się znacznie mniejszą wrażliwością na tarcie (ok. 10 N).
Copper(II) chlorate(VII) coordination polymer with 4-amino-1,2,4-triazole as bridging ligand was prepared and characterized by elemental analyses, IR spectra and TG/DTA analyses. Sensitivity and detonator tests were also preformed. The compound has a 1D chain structure in which Cu(II) ions are linked by triple triazole N1,N2 bridges. It is a detonat with performance close to that of lead azide, but at the same time it shows moderate sensitivity to thermal (explosively decomposes above 250°C) and mechanical stimuli (sensitivity to friction 10 N).
Źródło:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej; 2009, 58, 4; 239-247
1234-5865
Pojawia się w:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies