Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "century music" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Emigracja wewnętrzna Giacinto Scelsiego — studium przypadku
Giacinto Scelsi’s internal emigration — the case study
Autorzy:
Skupin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/521910.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
Giacinto Scelsi
internal emigration
Italian music
twentieth century music
Opis:
Giacinto Scelsi — actually Count Giacinto Scelsi Francesco Maria d’Ayala Valva — be-longed to this type of artists whose life is inextricably associated with his work. Despite the fact that his countrymen were definitely “alien” to him, he lived and worked the last thirty years of his life in Rome, via di San Teo-doro No. 8, alienated from the Italian musical environment and underestimat-ed as a composer in his homeland. Extremely strict fusion of the life and work of Scelsi allows one to read his artistic decisions materialized in his work and his life choices as a uniform quasi-text. The evolution of his musical language (from the influence of Debussy, the neo-classicism, dode-caphony, machinisme to the highly individual musical poetics inspired by the spiritual and musical cultures of the Orient) closely merged with biographical threads (travels around Europe, real and imaginary internal journeys to the East). Aristocratic origins and privileged social position biased the reception of his work in changing Italian reality (i. a. fascism and communism). The fascination of the Indo-Tibetan tradition of understanding the essence and function of sound led Scelsi to the crystallization of individual musical poetics of Scelsi the composer and at the same time — to the conversion of Scelsi the man to Buddhism, individually conceived and “professed”. The Yoga of Sound practice was treated by composer as a self-therapy and at the same time as his compositional modus operandi, which aimed to explore the third dimension of the sound — its depth in a musi-cal and spiritual sense. Scelsi devoted his personal life to his creativity and “composing” — to the specifically understood transcendence. The role of “the proteus” has initially not been the choice of Scelsi, however, with time and after his life experiences it was deliberately incorporated into his life and creative plan. It can be interpreted as the Scelsian strategy of internal emigration in his own country.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2014, 4; 53-65
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Giacinto Scelsi - homo viator and his musical itinerary
Autorzy:
Skupin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780391.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Scelsi Giacinto
twentieth-century music
Italian music
homo viator
Orient
orientalism
Opis:
Giacinto Scelsi was a “traveller to the East”, who tied his life inextricably to creative work. As a composer, he sought a path for the renewal of his own musical language, shaped during his youth under the powerful influence of other composers’ styles. On becoming a homo religiosus, in the Eliadean sense, he found his own path to transcendence through art (creation), deeply inspired by those great traditions of the Orient in which art was a reflection of the artist’s spirituality. The topos of the path is one of the main keys to interpreting Scelsi’s work. His works for large orchestra and choir contain distinct traces of a Scelsian “voyage to the East”. They form one great cycle, integrated by the motif of the path, expressed through meanings added in the content of the individual programme-titles. The cycle’s finale, the eschatological Pfhat (1974), is the musical depiction of a journey that ends with “a clear, primordial light,” symbolising man’s encounter with a higher reality and “great liberation” as the goal of his spiritual path. The chronotope of the path is revealed in the very musical material of his orchestral works: in their quasi-visual soundspace. It is manifest, among other things, in the processual form - one might even say the storyline - and the consistently applied procedure of transforming sonorities, texture and rhythmic structures. A fundamental symbolic function is discharged by various forms of “upwards path”, linked to the dramaturgical role of an upwards motion pattern in the melody and an upwards movement in the tonal-harmonic plan of the orchestral works. The most crucial of all the variants of the motif of the path is the direction “into the core”, that is, towards the “inner space” of the sound. This carries significance both in the dimension of the harmonic spectrum of a sound and also its spiritual depth - the mystical dimension. The journey to the centre acquires the status of an emblematic topos of the Scelsian poetic of the viaggio al centro del suono [journey to the centre of the sound].
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2013, 12; 127-148
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lutosławski’s Worlds, red. Lisa Jakelski, Nicholas Reyland. Woodbridge 2018 The Boydell Press, ss. 402. ISBN 978-1-78327-198-6
Autorzy:
Gamrat, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328293.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Witold Lutosławski
muzyka polska
muzyka XX wieku
Polish music
twentieth-century music
Źródło:
Muzyka; 2020, 65, 3; 169-178
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zofia Dobrzańska-Fabiańska, Spór o rolę „modus” i „tonalité” w sztuce kompozycji XVI i początku XVII wieku, Kraków 2013 (= Acta Musicologica Universitatis Cracoviensis 24) Musica Iagellonica ss. 376. ISBN 987-83-7099-187-6
Autorzy:
Jasiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409439.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
modalność
polifonia
muzyka XVI wieku
modality
polyphony
sixteenth-century music
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 3; 143-149
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Elsner, Król Łokietek, czyli Wiśliczanki. Opera w dwóch aktach. Libretto Ludwik Adam Dmuszewski, wyd. Grzegorz Zieziula, Warszawa 2019 (= Monumenta Musicae in Polonia. Seria E: Opera selecta) Instytut Sztuki PAN, ss. 527. ISBN 978-83-65630-84-1
Autorzy:
Woźna-Stankiewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731707.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Józef Elsner
opera
muzyka polska
muzyka XIX wieku
Polish music
nineteenth-century music
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 2; 193-198
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Regens chori figuralis” Caspar Raff (1683–1738) i muzyka wokalno-instrumentalna w klasztorze cystersów w Lubiążu na początku XVIII wieku
'Regens chori figuralis' Caspar Raff (1683–1738) and vocal-instrumental music at the Cistercian monastery in Lubiąż during the early eighteenth century
Autorzy:
Hauptman-Fischer, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408915.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Cystersi
muzyka religijna
muzyka XVIII wieku
Caspar Raff
Cistercians
sacred music
eighteenth-century music
Opis:
Następstwem wprowadzenia do klasztornej liturgii polifonii, muzyki wokalno-instrumentalnej i instrumentalnej było powstanie nowego urzędu. W klasztorach cysterskich na Śląsku regens chori figuralis powoływany był począwszy od 2 połowy XVII wieku. W klasztornych dokumentach cystersów śląskich nie zachował się żaden opis tego urzędu; nie znamy zatem zakresu jego obowiązków. To on dostarczał repertuar (kupując, kopiując lub zlecając te zadania), uczył nowych utworów, prowadził próby nadając ostateczny kształt nowym utworom, dyrygował utworami w trakcie liturgii i poza nią (także większymi dziełami, takimi jak oratoria czy utwory dramatyczne). Ślady jego codziennej pracy odnaleźć można w rękopisach muzycznych. W klasztornym nekrologu z Lubiąża wyróżnia się wspomnienie wieloletniego regensa chóru, o. Caspara Raffa (1683–1738), doskonałego muzyka, zakonnika o wyjątkowym guście. Dostarczył on kapeli wiele pięknych i rzadkich utworów. Komponował utwory liturgiczne, o czym świadczą dwa zidentyfikowane ostatnio źródła. Nowo wyodrębnione 22 rękopisy muzyczne sporządzone w całości lub częściowo przez Caspara Raffa to najstarsze zachowane źródła muzyki wokalno-instrumentalnej w Lubiążu. Jest to repertuar skopiowany w latach ok. 1714–38 a użytkowany w klasztorze aż do kasaty. Zawiera utwory kompozytorów współczesnych Raffowi, takich jak Gunther Jacob (1685–1734), Francesco Mancini (1672–1737), Domenico Natale Sarri (1679–1744), Francesco Feo (1691–1761), Nicola Fago (1677–1745), Antonio Vivaldi (1678–1741) czy Pietro Paolo Bencini (1670–1755) oraz kilka utworów anonimowych. Do szczególnie interesujących źródeł należy kontrafaktura arii „Benché nasconda la serpe in seno” Antonia Vivaldiego (1678–1741) z opery Orlando furioso. Proweniencja i czas powstania tego rękopisu nie były dotychczas znane. Niezwykle ciekawy, doskonałej muzycznej jakości repertuar rodzi pytania o jego pochodzenie. Muzyka wykonywana u cystersów w Lubiążu nie odbiegała od repertuaru największych ośrodków muzycznych tego czasu, w których na lata dwudzieste XVIII w. przypada wzrost zainteresowania twórczością kompozytorów włoskich. Na przepływ tego repertuaru niewątpliwie miała wpływ polityka i fakt, że w latach 1714–35 Neapol znalazł się pod panowaniem habsburskim. Bezpośrednio przyczyniały się podróże muzyków włoskich do innych części monarchii, do Pragi czy Wrocławia i podejmowanie tam zatrudnienia, czego przykładem jest m.in. działalność teatrów operowych w tych miastach. Z drugiej strony do Włoch podróżowali dyplomaci i kolekcjonerzy, np. Balthasar Knapp czy Jan Rudolf von Sporck. Popularność włoskiej muzyki religijnej w monarchii habsburskiej wyprzedza ekspansję włoskiej opery mniej więcej o dekadę. Ogromny, dotychczas nie zawsze doceniany wkład w dystrybucję muzyki włoskiej miały klasztory i większe ośrodki kościelne. Utwory kompozytorów włoskich m. in. odnotowuje inwentarz z 1723 r. z klasztoru cystersów w Oseku, jednego z największych odbiorców muzyki włoskiej w Środkowej Europie. Działała tam doskonała orkiestra. Rękopisy ujawniają, że Caspar Raff w Lubiążu dysponował zbliżonym pod względem instrumentarium zespołem i na jego potrzeby szybko sprowadzał do Lubiąża aktualnie komponowane, doskonałe utwory włoskich mistrzów muzyki religijnej.
One of the consequences of introducing polyphony, vocal-instrumental music and instrumental music into monastic liturgy was the establishment of a new office. In Cistercian monasteries in Silesia, a regens chori figuralis was appointed from the second half of the seventeenth century onwards. In the archives bequeathed by Silesian Cistercians to posterity, there is not a single description of this office, so we do not know what duties it involved. It is clear, however, that the regens supplied the repertoire to the ensemble (by purchasing or copying scores, or having them copied), taught the ensemble new compositions, led rehearsals to polish the performance of new music and conducted performances during liturgy and on other occasions (including large-scale works, such as oratorios and dramatic music). Traces of his day-to-day work have survived in music manuscripts. A distinguished name in the necrology of the Lubiąż monastery is that of a long-standing regens of the choir, friar Caspar Raff (1683–1738), an excellent musician and a monk of exceptional taste. He supplied the ensemble with many beautiful and rare compositions. He also composed liturgical works, as is confirmed by two recently identified sources. The twenty-two newly identified music manuscripts written completely or partially by Caspar Raff are the oldest known vocal-instrumental compositions in Lubiąż. This repertoire was copied during the period from around 1714 until 1738 and used in the monastery until its dissolution. The music preserved in the manuscripts was written by Raff’s contemporaries, such as Gunther Jacob (1685–1734), Francesco Mancini (1672–1737), Domenico Natale Sarri (1679–1744), Francesco Feo (1691–1761), Nicola Fago (1677–1745), Antonio Vivaldi (1678–1741) and Pietro Paolo Bencini (1670–1755), while several compositions are anonymous. One particularly interesting source is a contrafactum of the aria ‘Benché nasconda la serpe in seno’ by Antonio Vivaldi (1678–1741) from the opera Orlando furioso. Previously, the provenance and date of this manuscript were unknown. The presence of a repertoire so interesting and of such high artistic merit prompts questions about its provenance. The music performed in the Cistercian monastery in Lubiąż did not diverge from the mainstream repertoire used in major centres of musical life, where the 1720s were a period of growing interest in the music of Italian composers. The transmission of this repertoire was undoubtedly facilitated by political change and the fact that in the years from 1714 to 1735 Naples found itself under Habsburg influence. Also crucial were journeys undertaken by Italian musicians to other parts of the monarchy, including Prague and Wrocław, to find employment; examples of their activity include the operatic theatres established in those two cities. On the other hand, Italy remained a destination for diplomats and collectors, such as Balthasar Knapp and Jan Rudolf von Sporck. The popularity of Italian sacred music throughout the Habsburg monarchy preceded the expansion of Italian opera by a decade or so. Monasteries and larger ecclesiastical centres made a vast and sometimes underestimated contribution to the transmission of Italian music. For example, works by Italian composers are listed in a 1723 inventory from the Cistercian monastery in Osek, which was one of the greatest recipients of Italian music in Central Europe. The monastery had an excellent music ensemble. The manuscripts discussed in this article reveal that in Lubiąż Caspar Raff had at his disposal an ensemble with a comparable set of instruments and that in order to satisfy its needs he would quickly import to Lubiąż newly composed, outstanding works by Italian masters of sacred music.
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 1; 48-74
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rafał Ciesielski, Polska krytyka jazzowa XX wieku. Zagadnienia i postawy, Zielona Góra 2017 Uniwersytet Zielonogórski, ss. 502. ISBN 978-83-7842-316-4
Autorzy:
Dziadek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731703.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
jazz
muzyka polska
krytyka muzyczna
muzyka XX wieku
Polish music
musical criticism
twentieth-century music
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 2; 177-181
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994”, red. Zbigniew Skowron, t. 1–2, Kraków 2018 Musica Iagellonica, ss. 953. ISBN 978-83-7099-229-3
Autorzy:
Sieradz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26054855.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzyka XX wieku
epistolografia
wydawnictwa muzyczne
twentieth-century music
epistolography
publishing houses
Opis:
Recenzja książki: Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994, red. Zbigniew Skowron, t. 1–2, Kraków 2018. Omawiana publikacja stanowi edycję blisko tysiąca listów pisanych przez Witolda Lutosławskiego i osoby związane z oficynami wydawniczymi zajmującymi się zarówno edycją twórczości kompozytora, jak i organizowaniem jego artystycznych przedsięwzięć (działalność dyrygencka, wykłady i wystąpienia publiczne). Listy, które określić można mianem korespondencji „biznesowej”, przechowywane, jak większość spuścizny kompozytora, w zbiorach Paul Sacher Archive w Bazylei (Sammlung Lutosławski), datowane są na lata 1966–94. Całość opatrzona jest bogatym aparatem komentarzy i przypisów.
Book Review of: Witold Lutosławski. Correspondence with his Western Publishers and Managers. 1966–1994, ed. Zbigniew Skowron, vol. 1–2, Kraków 2018. The reviewed publication is an edition of nearly a thousand letters written by Witold Lutosławski and people associated with publishing houses involved in both editing the composer's work and organizing his artistic undertakings (conducting activities, lectures and public appearances). Letters that can be described as 'business' correspondence, kept, like most of the composer's legacy, in the Paul Sacher Archive in Basel (Sammlung Lutosławski), originated from 1966–94. The book is equipped with a rich apparatus of comments and footnotes.
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 4; 148-154
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka w służbie przekazu wizualnego w jezuickim dramacie szkolnym
The Music in service of visual communication in Jesuit school drama
Autorzy:
Jeż, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408917.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Jezuici
dramat szkolny
muzyka XVII wieku
Jesuits
school drama
seventeenth-century music
Opis:
Jednym z najważniejszych elementów kultury jezuickiej był teatr szkolny, łączący w sobie elementy wielu sztuk plastycznych w jedną synestetyczną całość, który okazał się szczególnie cennym narzędziem perswazji artystycznej, edukacyjnej i formacyjnej. W tym celu jezuiccy autorzy zastosowali w swoich spektaklach elementy psychologicznej introspekcji w postaci wizualizacji poszczególnych stanów emocjonalnych, a także rozwiązań tych stanów, które pojawiły się w trakcie dramatycznej akcji. Porównując trzy różne rodzaje źródeł teatralnych: periochai (streszczenia akcji rozprowadzane wśród publiczności), libretta i pełne partytury (pochodzące niemal wyłącznie z wiedeńskiej uczelni), można omówić warstwę muzyczną poszczególnych spektakli, zwłaszcza porównując różne źródła rekonstruujemy metodologię kodowania treści muzycznych, która różni się w zależności od grupy źródeł, ale zdradza logiczną ogólną strategię. Artykuł przedstawia, w jaki sposób muzyka była wykorzystywana jako wsparcie komunikacji wizualnej w spektaklach granych w środkowoeuropejskich kolegiach jezuickich, dotyczących tematu misji zagranicznych Towarzystwa. Na przykład sekcje określane w periochai jako chóry są w rzeczywistości obszernymi scenami, składającymi się z kilkunastu lub więcej odcinków, i muzycznie całkowicie niezależnymi. Tam, gdzie sekwencje muzyczne są włączone w główną akcję dramatu, są krótsze i uzupełniają się z recytowanymi fragmentami libretta.
One of the most important element of the Jesuit culture was the school drama, which combines elements of many arts into one synesthethic whole, proved to be a particularly valuable vehicle of artistic, educational and formative persuasion. To achieve its objectives, Jesuit authors applied elements of psychological introspection in their spectacles, in the form of visualisations of individual emotional states as well as solutions to those states that appeared in the course of dramatic action. Comparing three different kinds of theatrical sources: periochai (action summaries distributed among the audience), libretti and the full music scores (coming almost exclusively from Vienna college), it is possible to discuss the music layer of individual spectacles, especially if by comparing various sources we reconstruct the methodology of encoding musical content, which varies from one group of sources to another, but betrays a rather logical general strategy. The paper discuss how and in which way the music was used as a support of the visual communication in the spectacles played in central-European Jesuit colleges, concerning the topic of the overseas missions of the Society. For instance, the sections referred in the periochai as the choruses are actually extensive scenes consisting of a dozen or more episodes and musically completely independent. Where musical sequences are incorporated into the main action of the drama, they are shorter and complementary to the recited sections of the libretto.
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 1; 29-47
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józef Elsner. Utwory fortepianowe / Piano Works, wyd. Jerzy Morawski, Warszawa 2016 (= Monumenta Musicae in Polonia, seria/ series E: Opera selecta), Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk, ss. 512. ISBN 978-83-65630-12-4
Józef Elsner. Piano Works, ed. Jerzy Morawski, Warszawa 2016 (= Monumenta Musicae in Polonia, seria/ series E: Opera selecta), Instytut Sztuki Polskiej akademii Nauk, ss. 512. ISBN 978-83-65630-12-4
Autorzy:
Poniatowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408922.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Józef Elsner
muzyka fortepianowa
muzyka XIX wieku
edycja krytyczna
piano music
nineteenth-century music
critical edition
Źródło:
Muzyka; 2018, 63, 1; 140-143
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reference to the realm of nature in the theoretical reflections and the music of Ludomir Michał Rogowski
Autorzy:
Wójtowicz, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780321.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Polish composer
20th century music
tonal crisis
theory of scales
musical form
national music
programme music
Dionysus
Dubrovnik
Opis:
Besides an abundant musical output, the rich legacy of Ludomir Michał Rogowski (1881-1954) also contains numerous writings, a special place among which is held by Muzyka przyszłości [The music of the future], written in 1919 and published three years later. In this work Rogowski asserted that the possibilities for composing music on the basis of the major, minor and chromatic scales were exhausted. He went on to propose an expansion of the repertoire of scales, giving two criteria for the choice of scales: ‘naturalness’ and ‘rhythmicity’. A ‘natural’ scale is one which can be read from the sequence of fifth steps of the twelve-note chromatic scale in equal temperament. The simplest example is the anhemitonic pentatonic scale. The concept of the renewal of tonal material is central to Muzyka przyszłości, but its author formulates an idea about the rhythmic essence of musical form as well. In his considerations on this subject, he proceeds from the nature-related phenomenon of symmetry. He treats the simplest symmetrical pattern, the ternary form ABA, as an elementary manifestation of rhythm expanded into form. References to nature also occur in Rogowski’s texts on national music. In this context, folk music represents such values connected with nature as simplicity, honesty and freshness; it is devoid of all artificiality or posture, free from all convention. In Rogowski’s musical output, a fascination with nature became a powerful source of inspiration, from which many symphonic works of a programmatic character emerged. The connection with nature and joy of life - the crucial values of Mediterranean culture - are conveyed by the music of Cortege de Dionysos and by the whole of composer’s oeuvre. Rogowski confirmed his belonging to the culture of the South not only with his music. When, in 1926, he left Warsaw for Dubrovnik, he confirmed it also with his life.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2009, 8; 81-92
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies