Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "a canon" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Kanonik Jan z Lublina i jego tabulatura
Canon Jan of Lublin and his tablature
Autorzy:
Grajewski, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1019114.pdf
Data publikacji:
2017-12-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Jan z Lublina
Kraśnik
Kanonicy Regularni Laterańscy
tabulatura organowa
„Canon Jan of Lublin
a canon
the Canons Regular
tablature
Joannes de Lublin
Opis:
The following article is devoted to Jan of Lublin and his collection of musical notation of different compositions called Jan of Lublin’s tablature. The author presents Canon Jan and his relationship with the monastery of Regular Canons in Kraśnik. The article also focuses on the tablature itself. It discusses the issue of its origin, its contents – special attention was paid to musical genres, the influence of Western European music on Polish music as well as the original achievements of Polish artists. The article is a presentation of a sixteenth-century written text.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2017, 108; 111-121
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tożsamość miejsc związanych z austro-węgierskimi założeniami zapleczy militarnych we współczesnej architekturze krajobrazu – projekty, kreacje konserwatorskie, realizacje
Identity of places linked to the Austro-Hungarian military facility arrangements in contemporary landscape architecture – designs, conservation creations, executions
Autorzy:
Rymsza-Mazur, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/131844.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
tożsamość miejsca
kanon miejsca
architektura krajobrazu
założenia garnizonowe
kreacja konserwatorska
identity of a place
canon of a place
landscape architecture
garrison concepts
conservation creation
Opis:
Artykuł niniejszy stanowić ma przyczynek do szerszych rozważań i dyskusji dotyczących pomijanych wciąż kwestii garnizonowej architektury krajobrazu, jej kanonu – istoty miejsca, jego tożsamości. Jak dotąd zagadnienia przestrzeni garnizonowej, jej atrybuty – architektura, elementy zagospodarowania, zieleń znajdowały się poza nurtem naukowych rozważań, stanowiąc swoiste tabu z różnych racji i cezur. Jako tereny zamknięte, a po zakończeniu wojskowych funkcji, jako powojskowe, predysponowane są szczególnie do pełnienia znaczącej roli w relacjach urbanistycznych obszarów śródmiejskich, ich współczesnych kreacji konserwatorskich. W przywołanych projektach i realizacjach stanowić mogą przykłady kierunków rozwoju uwzględniających ich uprzednią wojskową tożsamość – ducha miejsca.
This paper is intended as a contribution to broader considerations and discussions on the still overlooked issues of garrison landscape architecture, its canon – the essence of the place, its identity. Thus far, the issues of garrison space, its attributes – architecture, elements of development and organised greenery – have been beyond the mainstream of scientific deliberations and constituted a peculiar taboo for various reasons and due to specific transition points in history. Being both closed areas and, after the end of their military functions, post-military ones, they are particularly suitable for playing a significant role in urban relations of inner-city areas and their contemporary conservation creations. In the referenced designs and executions, they can provide examples of development directions that take into account their previous military identity - the spirit of the place.
Źródło:
Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie; 2018, 46; 373-394
0079-3450
2450-0038
Pojawia się w:
Teka Komisji Urbanistyki i Architektury Oddział PAN w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kanonik Michał Pisarski (1729-1794) w świetle akt czynności Chełmskiej Kapituły Katedralnej obrządku łacińskiego
Canon Michał Pisarski (1729-1794) based on the records of the Chełm cathedral chapter of the Latin rite
Autorzy:
Marczewski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784021.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Michał Pisarski
kanonik
chełmska kapituła katedralna obrządku łacińskiego
łacińska diecezja chełmska
Muzeum 200-lecia Archidiecezji Lubelskiej
a canon
the Chełm cathedral chapter of the Latin rite
The Latin Diocese of Chełm
the Museum of the 200th Anniversary of the Archdiocese of Lublin
Opis:
The books of the meetings of the Chełm cathedral chapter of the Latin rite are valuable sources for the research on the history of this institution. What is more, these books contain information on the life and work of its individual members. Rev. Michał Pisarski was born into the gentry in 1729. As a young man, he joined the Society of Jesus, where he was properly formed and well educated. In several Jesuit schools he taught rhetoric, mathematics, philosophy, canon law and theology. Due to the dissolution of this religious order, he was compelled to become a diocesan priest. He first became a canon in one of the collegiate churches in Lviv. In 1782 he joined the canons of the Chełm cathedral chapter in Krasnystaw, where he did his duties zealously. He regularly participated in the meetings of the chapter and willingly took on other obligations. He was entrusted with responsible administrative and economic missions. He repeatedly represented the chapter’s interests in the situations involving large capital resources. Rev. Pisarski was also a benefactor of the chapter making a considerable financial contribution to it throughout his life (a total of 51 000 PLN). Using part of his resources, the chapter made a commitment to celebrate a liturgy for his soul every year. Rev. Pisarski died in 1794. In 2015, his well-preserved portrait was identified in the Museum of the 200th Anniversary of the Archdiocese of Lublin.
Księgi posiedzeń chełmskiej kapituły katedralnej obrządku łacińskiego stanowią pierwszorzędne źródło do poznania dziejów tej instytucji. Co więcej, znajdują się w nich informacje pozwalające na przybliżenie życia i działalność jej poszczególnych członków. Ks. Michał Pisarski urodził się w 1729 roku w rodzinie szlacheckiej. W młodości wstąpił do zakonu jezuitów, gdzie otrzymał staranną formację i bardzo dobre wykształcenie. W kilku jezuickich szkołach był nauczycielem retoryki, matematyki, filozofii, prawa kanonicznego i teologii. W wyniku kasaty zakonu został zmuszony do przejścia w szeregi duchowieństwa diecezjalnego. Został najpierw kanonikiem w jednej z kolegiat we Lwowie. W 1782 roku wszedł w skład kanoników chełmskiej kapituły katedralnej rezydującej w Krasnymstawie. Był gorliwy w wypełnianiu obowiązków związanych z uzyskaną nominacją. Regularnie uczestniczył w posiedzeniach kapituły, chętnie podejmował dodatkowe zobowiązania. Były mu powierzane odpowiedzialne misje natury administracyjnej i gospodarczej. Wielokrotnie reprezentował interesy kapituły w sytuacjach dotyczących dużych środków kapitałowych. Ks. M. Pisarski był także osobiście dobrodziejem kapituły, wnosząc w ciągu swojego życia znaczący, bo sięgający łącznie 51 000 złp, wkład finansowy w jej utrzymanie. Na podstawie części z tych środków kapituła podjęła zobowiązanie odprawiania co roku liturgii za jego duszę. Ks. M. Pisarski zmarł w 1794 roku. W 2015 roku został zidentyfikowany w zasobach Muzeum 200-lecia Archidiecezji Lubelskiej jego dobrze zachowany portret.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2019, 111; 219-230
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakter prawny testamentu na rzecz kościołów lub dzieł pobożnych
Autorzy:
Kursa, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2216243.pdf
Data publikacji:
2015-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
a will
charitable will
testamentary succession
a witness
pious works
Catholic Church
roman law
canon law
Opis:
The purpose of this article is to show the nature and legal requirements of the will for the benefit of churches or pious works. The conclusion reached in these considerations is that post-classical roman law, although it did not recognize the legal personality of the Catholic Church, guaranteed the particular ecclesial communities and pious works run by the Church wide access to material goods, by way of testamentary universal succession, as well as testamentary succession under particular title. This was made possible through the recognition of ecclesial communities and charities as legal entities having testamenti factio passiva by Roman law. Wills benefiting churches or pious works necessitated, for their validity, abiding by all of the formal requirements for making a declaration of intent, in particular the presence of seven witnesses, regardless of whether the declaration was oral or written. As such, wills benefitting churches or pious works were not considered under Roman law to be privileged in form. It was Pope Alexander III who first challenged the requirement of the presence of seven witnesses. Since then, canon law treated wills for the benefit of churches or pious works as a privileged kind of will, whose validity required the presence of only two witnesses. Thus, this type of will was an institution present in both legal orders, but only received its privileged nature in medieval canon law.
Źródło:
Themis Polska Nova; 2015, 2(9); 139-152
2084-4522
Pojawia się w:
Themis Polska Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skuteczność zawarcia umowy pożyczki przez kościelną osobę prawną bez zezwolenia biskupa
Entering into a Loan Agreement by a Juridical Person without the Bishop’s Permission
Autorzy:
Dubiel, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879893.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo kanoniczne a prawo cywilne
reprezentacja kościelnych osób prawnych
canon law and civil law
representation juridical person
Opis:
The parish, under the art. 52 of the relationship between the State and the Catholic Church in Poland Act as art. 23 of the Concordat of 1993 is an entity in the course of civil law. There is a close connection between canon law and civil law regarding entering into a loan agreement. The basis to appeal is by legislature and the cannon case law in article 63 § 1-2 of the Civil Code. The lack of the bishop’s consent upholds a sanction of suspended ineffectiveness. It is therefore defective and can only become fully effective upon confirmation. There should be statutes in each diocese to determine which acts are beyond the limits and the manner of ordinary administration. If there is no provision within the statutes regarding this point, the decision remains with the diocesan bishop who following consultation with the financial committee, determines these acts for the persons subject to him. It would also seem legitimate to stipulate the creation of inventory of measures to form Acts to control extraordinary management, to which loan agreements can be added. A parish priest entering into a loan agreement is also obliged take into account particular law as well as the common law vested right. If the loan amount exceeds the limits and manner of ordinary administration the parish priest should initially consult the parish finance council and obtain authorisation from the diocesan bishop, prior to taking measures of the act. The responsibility for the lack of an appropriate authority in the first place belongs to the parish priest and not to the employees of the bank, who do not need to know the canon law. Hence there is a demand for diligent educating of clergy in the Church of patrimonial law in the seminaries and provision of relevant education courses on the management of parish property. In addition, if the parish priest causes harm to a person, as a result of failure to comply with the loan agreement; he is obliged to repair the damage. The parish does not take responsibility for actions taken by the administrator, unless it has gained benefits.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2014, 3 (16) nr 2; 185-200
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność kanoniczno-karna rodziców według kan. 1366 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
Penal Liability of Parents Under Can. 1366 of the 1983 Code of Canon Law
Autorzy:
Mikołajczuk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037117.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kościelne prawo karne
odpowiedzialność kanoniczno-karna rodziców
oddanie dziecka do chrztu i na wychowanie w religii niekatolickiej
penal canon law
penal liability of parents under canon law
hand over a child to be baptised and raised in a non Catholic religion
Opis:
W myśl kan. 1366 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku rodzice katoliccy oraz ci, którzy prawnie ich zastępują, którzy oddają dzieci do chrztu lub na wychowanie w religii niekatolickiej, powinni zostać ukarani cenzurą lub inną sprawiedliwą karą. Taka dyspozycja prawodawcy kodeksowego wynika niewątpliwie z ochrony dobra wiary i prawa dzieci ochrzczonych w Kościele katolickim do wychowania w religii katolickiej. Nakłada również na rodziców (lub prawnych opiekunów) obowiązek zapewnienia swemu potomstwu wychowania zgodnego z obowiązującą nauką Kościoła katolickiego.
Under Can. 1366 of the 1983 Code of Canon Law, Catholic parents, or those who take their place, who hand over their children to be baptised or educated in a non Catholic religion are to be punished with a censure or other just penalty. Undoubtedly, the reason for this provision is to protect the good of faith and the right of children who were baptised in the Catholic Church to be raised as Catholics. It also imposes on parents (or legal guardians) the obligation to raise their children in accordance with the Catholic Church teaching.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 10; 115-125
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błąd co do przymiotu osoby u powoda (kan. 1097 § 2 KPK) i wykluczenie dobra potomstwa przez pozwaną (kan. 1101 § 2 KPK) w wyroku Roty Rzymskiej c. Monier z 13 maja 2011 r.
Error by the petitioner concerning a quality of a person (can. 1097 § 2 CIC) and exclusion of offspring by the respondent (can. 1101 § 2 CIC) in sentence of the Roman Rota c. Monier of 13.05.2011
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663021.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
przymiot osoby
błąd co do przymiotu osoby
kanon 1097 § 2 KPK
wykluczenie dobra potomstwa
kanon 1101 § 2 KPK
quality of a person
canon 1097 § 2 CIC/1983
exclusion of offspring
canon 1101 § 2 CIC/1983
Opis:
This case concerns marriage contracted by 43-year-old D. with 34-year-old P. (after more than four-year acquaintance), which lasted for 2 years and then broke down due to notorious avoidance of the procreation by the respondent (contraception), while the petitioner when entering this marriage intended – directly and principally – woman’s effective ability to procreate. The sentence (pro nullitate) was given in third instance on two grounds of nullity: error by the petitioner concerning a quality of a person – can. 1097 § 2 CIC (for the second time) and exclusion of bonum prolis by the respondent – can. 1101 § 2 CIC (for the first time). It contains a number of noteworthy issues – both in substantial and evidential aspect; this applies both to the first and the second ground of nullity. The sentence c. Montier is a confirmation of the jurisprudence directions in the interpretation and application of both can. 1097 §3 and can. 1101 § 2CIC – in regards to bonum prolis.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2015, 26, 4; 109-116
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przerwanie biegu przedawnienia skargi kryminalnej w kanonicznym procesie karnym
The interruption of the course of prescription of a criminal complaint in a canon criminal action
Autorzy:
Borek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085947.pdf
Data publikacji:
2020-09-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
przedawnienie
przerwa przedawnienia
kanoniczne prawo karne
kanoniczny proces karny
skarga kryminalna
skarga o wykonanie kary
dekret karny
wyrok
prescription
interruption of prescription
penal canon law
penal canon process
criminal action
action to execute a penalty
extrajudicial decree
sentence
Opis:
Przedawnienia należy do tych zagadnień, którym kanonistyka, do pewnego czasu, poświęcała stosunkowo niewiele miejsce. Taki stan rzeczy dotyczy również przerwania biegu przedawnienia. Należy zauważyć, że przerwanie (i tym bardziej zawieszenie) biegu przedawnienia to zagadnienia raczej mało wyeksponowane, zarówno na płaszczyźnie kanonicznego prawa karnego materialnego jak i formalnego. W kontekście stosunkowo krótkich terminów przewidzianych aktualnie dla przedawnienia actio criminalis, istotnego znaczenia nabiera kwestia dotycząca ewentualnego przerwania i/lub zawieszenia biegu przedawnienia Należy zauważyć, że w dotychczasowej kanonistyce możemy znaleźć różne opinie dotyczące tego, kiedy właściwie następuje przerwanie biegu przedawnienia. Taki brak spójności w opiniach doktryny kanonistycznej zmusza do podjęcia próby udzielenia odpowiedzi na następujące pytania: czy w kanonicznym prawie karnym materialnym i formalnym przewidziane jest przerwanie i/lub zawieszenie biegu przedawnienia, a jeśli tak, to w jakim dokładnie momencie ono następuje i jakie z tego wynikają skutki. Próbując udzielić odpowiedzi na wyżej postawione pytanie, niezbędne wydaje się skoncentrowanie uwagi na następujących głównych zagadnieniach: przerwanie i zawieszenie - uwagi ogólne; różne stanowiska dotyczące momentu, w którym następuje przerwanie biegu przedawnienia; dekret/wyrok skazujący jako moment przerwania biegu przedawnienia  
The institution of prescription belongs to the field of issues rarely discussed by canon law. It is especially true about the interruption (suspension in particular) of the course of prescription. It should be noticed that the institution of interruption, and especially suspension, is weakly emphasised in both material and formal aspects of canon criminal law. In the context of relatively short terms projected currently for the prescription of actio criminalis, the issue of presumptive interruption (and/or suspension) of prescription becomes substantial. It should be stressed that the existing canon doctrine presents various opinions on when the proper interruption takes place. Such a lack of cohesion in the opinions forces the author of this article to answer the following questions: Is there any place in the canon law, both material and formal, for the institution of the interruption and/or suspension of prescription? If so, when exactly does it take place? And what effects does it have?
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2020, 63, 3; 61-86
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Źródła i rozwój instytucji domniemanej śmierci współmałżonka w prawie kanonicznym do XV wieku
The sources and development of the institution of the presumed death of a spouse in canon law until 15th century
Autorzy:
Sajkowski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30148799.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
presumed death of a spouse
missing spouse
can. 1707
history of canon law
domniemana śmierć współmałżonka
historia prawa kanonicznego
kan. 1707
zaginiony współmałżonek
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest odtworzenie genezy i sukcesywnej ewolucji instytucji domniemanej śmierci współmałżonka w prawie kanonicznym, która w obecnym porządku prawnym Kościoła unormowana jest w kan. 1707 kodeksu Jana Pawła II. U zarania tych regulacji znalazły się nade wszystko wyzwania stawiane przez życie, na które próbowało odpowiedzieć najpierw prawo rzymskie, a następnie rodząca się doktryna – w piśmiennictwie ojców Kościoła, orzeczeniach synodalnych i za pośrednictwem listów papieskich Leona I oraz Innocentego I – poprzez dostosowanie zdobyczy antycznych jurystów do chrześcijańskiej nauki o małżeństwie. Pierwsze millenium Kościoła to dostrzeżenie problemu przez władzę kościelną, a także stopniowe klarowanie się fundamentu doktrynalnego, czyli wskazań materialnych, które trwale rozróżniły eklezjalne i świeckie postrzeganie kwestii uznania za zmarłego. Średniowiecze z kolei obfitowało w dekretały biskupów rzymskich – mowa zwłaszcza o Perlatum est Aleksandra III, Dominus Lucjusza III i In praesentia Klemensa III, które ostatecznie utwierdziły tę dyscyplinę w sprawach de morte praesumpta. Nie można również pominąć doniosłej roli kanonistów wieków średnich, gdyż ich komentarze wydatnie przyczyniły się do ustalenia reguł proceduralnych oraz sposobów dowodzenia, służących temu, aby sędzia osiągnął pewność moralną.
It is the objective of this paper to investigate the origins, and the subsequent evolution, of the institution of the presumed death of a spouse in canon law, which, in the currently-existing legal framework of the Church, is regulated in Canon 1707 of the Code of John Paul II. The very reason why the regulations in question were adopted at all was the challenges of real life, addressed first by Roman law, and next by (being at that time in statu nascendi) doctrine, expressed in the texts written by the Fathers of the Church, in synodal decrees, and in the pastoral letters of Leo I, and also of Innocent I. The method of addressing these challenges (by Christianity) was adjusting the output of ancient lawyers to the teaching on marriage. The first thousand years of the Church was the period when the attention of ecclesiastical authorities was attracted by the problem in question, and also when, gradually, the doctrinal foundations, and that means precise regulations, which determined the permanent differences between the ecclesiastical and secular perception of the presumption of death, were developed. The Middle Ages, in turn, were the time when a plenitude of the decretals of the Bishops of Rome relevant to the matter in question were issued; in particular, these included Perlatum est of Alexander III, Dominus of Lucius III and In praesentia of Clemens III, all of which finally ensured this discipline in de morte praesumpta cases. It is impossible to fail to take under consideration an important role played by the canon lawyers of the Middle Ages because their comments significantly contributed to determining the procedural rules and methods of proving applied so that a judge could stay assured that no reasonable doubts (about the fate of a person being presumed death) had remained unaddressed.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2022, 54; 229-253
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Normy ogólne czy przepisy ogólne – refleksje po zmianie nazwy Księgi I Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku w polskim przekładzie z 2021 roku
General Norms or General Rules – Reflections after the Renaming of Book I of The 1983 Code of Canon Law in the 2021 Polish Translation
Autorzy:
Przytulski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233974.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nowe polskie tłumaczenie Kodeksu prawa kanonicznego
teoria prawa
teoria prawa kanonicznego
normy ogólne
przepisy ogólne
przepis a norma
new Polish translation of the Code of Canon Law
theory of law
theory of canon law
general norms
general rules
rule vs. norm
Opis:
W prezentowanym opracowaniu przedmiotem zainteresowania autora stała się zmiana nazwy I Księgi Kodeksu prawa kanonicznego w najnowszym polskim przekładzie (z 2021 r.) – „Normy ogólne” zmieniono na „Przepisy ogólne”. Rozważania rozpoczęła charakterystyka przepisów o charakterze generalnym sprzed Kodeksu. Następnie poddano krytyce aktualną typiczną nazwę De normis generalibus. Wskazując na komentatorów z romańskiego kręgu kulturowego, autor zasugerował, że posługujący się łaciną ustawodawca kościelny, tak jak i wspomniani kanoniści, mógł postrzegać normę jako przepis. Dalsze omówienie przedstawiło występujące w Kodeksie innego typu przepisy ogólne i ich relację do Księgi I, a także z aspektu teorii prawa ukazało relację przepisu do normy. Według autora, zmiana nazwy tej księgi w nowym tłumaczeniu Kodeksu jest właściwa.
In the presented study the subject of the author’s interest became the change of the name of Book I of the 1983 Code of Canon Law in the latest Polish translation (of 2021) – “General Norms” was changed to “General Rules”. The considerations started with the characterisation of the regulations of general character before the Code, followed by a criticism of the current typical name De normis generalibus. Pointing to Romance commentators, the author suggested that the Latin-speaking ecclesiastical legislature, like the aforementioned canonists, may have perceived the norm as a rule. A further discussion presented other types of general rules in the Code and their relation to Book I, and from the aspect of legal theory showed the relation of the rule to the norm. According to the author, the renaming of this book in the new translation of the Code is appropriate.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2022, 11, 2; 27-43
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biskupi polscy na wojnach monarchów w XIII–XIV wieku
Autorzy:
Maciejewski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041028.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
bishops and war
warrior bishop
canon law
clerical armsbearing
episcopal warfare
Piast Poland
biskupi a wojna
prawo kanoniczne
posługiwanie się bronią przez duchownych
prowadzenie wojny przez biskupa
Polska piastowska
Opis:
Obowiązek służenia władcy bezpośrednio na wojnie istniał także w Polsce średniowiecznej, ale w XIII i XIV w. podlegał znaczącym przemianom i był ciągle przedmiotem negocjacji, na które największy wpływ miały aktualne stosunki lokalnego Kościoła z władcą. Załamanie się władzy centralnej w pierwszych dziesięcioleciach XIII w., przy jednoczesnym wzroście wpływów papieskich doprowadziło do emancypacji kościoła w stosunku do władzy świeckiej, co zaowocowało także nieuczestniczeniem biskupów w wyprawach zbrojnych książąt. W okresie zjednoczeniowym pojawiły się co prawda wyraźne tendencje do zmiany tego nastawienia, ale nie zaowocowało to militaryzacją episkopatu na podobieństwo krajów sąsiednich. Biskupi zostali ponownie włączani w sferę działalności państwowej, ale ani władcy, jak się zdaje, nie nalegali na osobiste zaangażowanie zbrojne hierarchów, ani ci drudzy z własnej woli nie wykazywali większego zainteresowania rzemiosłem wojennym, co mogło być konsekwencją zmiany norm kulturowych i oczekiwań społecznych wśród elit późnośredniowiecznego Królestwa Polskiego.
The obligation to serve a ruler directly at war existed also in Poland until the first part of 13th century, however, with the passage of time it underwent significant changes and became subject to constant negotiations, which was mostly influenced by current relations between local Church and secular power. The collapse of central power then, with simultaneous increase of papal influence in Poland, led to the emancipation of the Polish Church and it resulted, among others, in the lack of bishops’ participation in the military affairs of Piast princes. Although there were clear tendencies to change this attitude during the unification period, this did not result in the militarization of the episcopate in the likeness of neighboring countries. The bishops were re-included in the sphere of state activity, but neither the rulers, it seems, insisted on the personal military involvement of the hierarchs, nor did the latter voluntarily show any greater interest in warfare, which could have been a consequence of changing cultural norms and social expectations among the elites of the late medieval Kingdom of Poland.
Źródło:
Res Historica; 2021, 51; 63-101
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe polskie tłumaczenie Kodeksu prawa kanonicznego – uwagi na temat kanonów regulujących małżeństwo
New Polish Translation of the Code of Canon Law – some remarks on canons regulating marriage
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151017.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Kodeks prawa kanonicznego
tłumaczenie tekstów prawnych
małżeństwo
matrimonium
Code of Canon Law
translation of legal texts
marriage
matrimonium ratum
impediment of impotence
canonical form of marriage
convalidation of marriage
radical sanation of a marriage
Opis:
Artykuł zawiera omówienie zrewidowanego przekładu kan. 1055-1165 Kodeksu prawa kanonicznego z 1983 roku. Nowe tłumaczenie zostało zatwierdzone przez Konferencję Episkopatu Polski dnia 18 listopada 2021 roku. Autor omawia najważniejsze zmiany w tłumaczeniu na język polski kanonów regulujących małżeństwo, podając uzasadnienie dokonanych nowelizacji. W większości przypadków zmiany polegają na dokonaniu korekty językowej, zwłaszcza stylistycznej. Niekiedy jednak skrupulatna weryfikacja dotychczasowego przekładu ujawniła konieczność dokonania poważniejszych merytorycznych modyfikacji. Jedną z racji inspirujących nowy przekład było pragnienie dostosowania języka Kodeksu prawa kanonicznego do polskiego języka prawnego i prawniczego.
This article offers a discussion about the revised translation can. 1055–1165 of the Code of Canon Law of 1983. The new translation was approved by the Polish Bishops’ Conference on November 18, 2021. The author discusses the most important changes in the translation into Polish of the canons regulating marriage, giving the justification for the revision. In most cases, the changes consist of linguistic corrections, especially stylistic ones. Sometimes, however, thorough verification of the existing translation revealed the necessity of more substantial modifications. One of the reasons inspiring the new translation was the ambition to adjust the language of the Code of Canon Law to the Polish language of the law and lawyers’ language.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2022, 33, 1; 5-30
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedawnienie skarg i działań z tytułu naruszeń będących przestępstwami kanonicznymi
The prescription of penal actions and operations resulting from canon delicts violations
Autorzy:
Borek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371677.pdf
Data publikacji:
2019-09-07
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
przestępstwo
kanoniczne prawo karne
kanoniczny proces karny
skarga karna
skarga o naprawienie szkód
przedawnienie
przestępstwa za-rezerwowane Kongregacji Nauki Wiary
cywilna odpowiedzialność
dyscyplinarna odpowiedzialność
wydalenie z instytutu
Delict
penal canon law
penal canon process
criminal action
action to execute a penalty
prescription
delicts reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
civil responsibility
disciplinary responsibility
dismissal from the institute
Opis:
Violations constituting canon delicts incur certain legal effects, both penal and non penal. Among strictly penal effects one can find a possibility to call a perpetrator to account. In order to do this The Canon Law Code of 1983 classifies two types of actions connected with the committed delict: a criminal action (actio criminalis) and an action to execute a penalty (actionad poenam exsequendam), or a penal action. A violation which is a crime may result in other, non penal effects such as an action to repair the damage caused by the crime (actio ad damna reparanda), a declaration of an obstacle to ordination, or a dismissal from a religious institute. The prescription, which is the subject of this article, is thus connected with different possible effects incurred by a violation constituting a canon delict.Keeping all those possible consequences of violations constituting canon delicts, it seems legitimate to establish the matter of the prescription. Trying to find the answers to these questions, the author tries to focus on the following issues: 1. Prescription. 1.1. Introductory issues. 1.2. Principal terms and elements. 2. Prescription within penal responsibility 2.1. Imposing and executing a penalty. 2.2. Declaring a penalty. 2.3. Delicts reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith. 3. Prescription within civil and disciplinary responsibility 3.1. Action to repair damage. 3.2. Dismissal from a religious institute.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 3; 55-88
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Archiwum” i „repertuar”. Kłopoty z klasyką w szkole podstawowej
“Archive” and “Repertoire”. Problems with Classics in the Primary School
Autorzy:
Rusek, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/782942.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
literary classics
reading, canon
literary education in the primary school
A. Fredro Zemsta (Revenge)
B. Prus Katarynka (The Barrel Organ)
Cinderella
renarrations
literature didactics
literatura klasyczna
czytanie
kanon
kształcenie literackie w szkole podstawowej
Zemsta Fredry
Katarynka Prusa
Kopciuszek
renarracje
dydaktyka literatury
Opis:
The article is dedicated to the issue of reception of literary classics by primary school pupils. The fundamental contemporary reception problem consists in the increasing linguistic and cultural strangeness which hampers, and sometimes even prevents independent reading by pupils. The theoretical reflection concerning the ways of preventing the rejection of the classics, as well as overcoming their strangeness is combined with the analysis of particular cases (Cinderella and its contemporary renarrations, The Barrel Organ by B. Prus, and Revenge by A. Fredro). The conclusions emphasize the importance of hermeneutic activities on the part of the teacher, which should precede and boost the act of reading. These are metaphorically referred to as the “gesture of familiarizing the classics”. The “archive” and “repertoire” metaphors introduced in the title are intended to indicate the direction of changes in the manner of presenting the works from the past. Classics should be perceived not as texts from an archive, but as works from the repertoire which are being prepared for staging, i.e. for (re)reading.
prepared for staging, i.e. for (re)reading. Key words: literary classics, reading, canon, literary education in the primary school, A. Fredro Zemsta (Revenge), B. Prus Katarynka (The Barrel Organ), Cinderella, renarrations
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Didacticam Litterarum Polonarum et Linguae Polonae Pertinentia; 2019, 10, 285; 134-143
2082-0909
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Didacticam Litterarum Polonarum et Linguae Polonae Pertinentia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie art. 39 Kodeksu cywilnego w przypadku zbywania (alienacji) nieruchomości przez kościelne osoby prawne
Application of Article 39 of the Civil Code in case of disposal (alienation) of real estate by Church Legal Entities
Применение статьи 39 Гражданского кодекса при отчуждении недвижимого имущества церковными юридическими лицами
Застосування статті 39 Цивільного кодексу у випадку розпорядження (відчуження) нерухомим майном костельними юридичними особами
Autorzy:
Grzesiowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33521330.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
канонічне право
цивільне право
призупиненa неефективність договору
відчуження нерухомого майна
костельнi юридичні особи
каноническое право
гражданское право
приостановленная ничтожность договора
отчуждение недвижимого имущества
церковные юридические лица
canon law
civil law
suspended ineffectiveness of a contract
alienation of real estate
church legal entities
prawo kanoniczne
prawo cywilne
bezskuteczność zawieszona umowy
alienacja nieruchomości
kościelne osoby prawne
Opis:
W artykule poddano analizie zagadnienie naruszenia zasad reprezentacji kościelnych osób prawnych wynikających z prawa kanonicznego i ich skutku dla zbywania (alienacji) nieruchomości. Celem prowadzonych rozważań było ustalenie zakresu zastosowania znowelizowanego art. 39 Kodeksu cywilnego do kościelnych osób prawnych. Problematyka zbywania nieruchomości przez kościelne osoby prawne z naruszeniem zasad reprezentacji wynikających z Kodeksu Prawa Kanonicznego była już przedmiotem orzecznictwa Sądu Najwyższego i dyskusji w doktrynie, ale większość wypowiedzi została sformułowana przed nowelizacją art. 39 K.c., którego zmieniona treść weszła w życie z dniem 1 marca 2019 r. Dlatego ponownie należało zastanowić się nad skutkami działania organów kościelnych osób prawnych z przekroczeniem umocowania wynikającego z prawa wewnętrznego Kościoła katolickiego. Rozważania zawarte w artykule prowadzone były metodą dogmatycznoprawną. Przeprowadzona analiza wykazała, że znowelizowany art. 39 K.c. znajduje zastosowanie do kościelnych osób prawnych. Umowy dotyczące zbywania (alienacji) nieruchomości zawierane przez kościelne osoby prawne w przypadku naruszenia zakresu kompetencji organu oraz sposobu reprezentacji wynikających z prawa kanonicznego będą dotknięte sankcją bezskuteczności względnej na podstawie art. 39 K.c.
У статті проаналізовано питання порушення принципів представництва костельних юридичних осіб за канонічним правом та їх вплив на розпорядження (відчуження) нерухомим майном. Метою проведених міркувань було визначення сфери застосування зміненої статті 39 Цивільного кодексу до костельних юридичних осіб. Питання відчуження нерухомого майна костельними юридичними особами з порушенням правил представництва, передбачених Кодексом канонічного права, вже було предметом судової практики Верховного Суду та обговорення в доктрині, але більшість з них були сформульовані до внесення змін до статті 39 Цивільного кодексу, змінений зміст якої набув чинності 1 березня 2019 року. Тому виникла необхідність ще раз розглянути наслідки дій органів костельними юридичних осіб з перевищенням повноважень, передбачених внутрішнім правом Католицького Костелу. Роздуми у статті були проведені з використанням догматико-юридичного методу. Проведений аналіз показав, що до костельних юридичних осіб застосовується змінена стаття 39 Цивільного кодексу. Договори щодо розпорядження (відчуження) нерухомим майном, укладені костельними юридичними особами у разі порушення обсягу повноважень та способу представництва, що випливають з канонічного права, будуть санкціоновані відносною неефективністю відповідно до ст. 39 Цивільного кодексу.__
В данной статье анализируется вопрос о нарушении принципов представительства церковных юридических лиц по каноническому праву и их влияние на отчуждение недвижимого имущества. Целью проведенных рассуждений было определение сферы применения измененной статьи 39 Гражданского кодекса к церковным юридическим лицам. Вопрос об отчуждении недвижимости церковными юридическими лицами в нарушение принципов представительства, предусмотренных Кодексом канонического права, был уже предметом судебной практики Верховного суда и обсуждения в доктрине, однако большинство материалов было сформулировано до внесения изменений в статью 39 Гражданского кодекса, измененное содержание которой вступило в силу с 1 марта 2019 года. Поэтому вновь возникла необходимость рассмотреть последствия того, что органы церковных юридических лиц действуют с превышением своих полномочий в рамках внутреннего права Католической церкви. Рассуждения в статье проводились с использованием догматико-юридического метода. Проведенный анализ показал, что измененная статья 39 Гражданского кодекса применима к церковным юридическим лицам. Договоры об отчуждении недвижимого имущества, заключенные церковными юридическими лицами, в случае нарушения объема полномочий и порядка представительства по каноническому праву, будут подвергаться санкциям относительной ничтожности в соответствии со статьей 39 Гражданского кодекса.
The article analyses the issue of violations of the rules of representation of Church Legal Entities under canon law and their effect on the disposal (alienation) of real estate. The aim of the considerations carried out was to determine the scope of application of the amended Article 39 of the Civil Code to Church Legal Entities. The issue of the disposal of real estate by Church Legal Entities in violation of the rules of representation under the Code of Canon Law has already been the subject of Supreme Court case law and discussion in the doctrine, but most of the contributions were formulated before the amendment of Article 39 of the Civil Code, the amended content of which entered into force on 1 March 2019. Therefore, it was again necessary to consider the consequences of Church Legal Entities acting beyond their authority under the internal law of the Catholic Church. The considerations in the article were conducted using the dogmatic and legal method. The analysis carried out showed that the amended Article 39 of the Civil Code is applicable to Church Legal Entities. Contracts concerning the disposal (alienation) of real estate concluded by Church Legal Entities in the event of a breach of the scope of authority and the manner of representation resulting from canon law will be sanctioned by relative ineffectiveness on the basis of Article 39 of the Civil Code.  
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2024, 2; 81-98
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies