Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Yugoslav" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Predrag Matvejević: Jugosłowianin na emigracji, czyli między azylem i egzylem
PREDRAG MATVEJEVIĆ: YUGOSLAV IN EXILE, OR BETWEEN EXILE AND ASYLUM
Autorzy:
Kubik, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/705160.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Yugoslav identity
essay
Predrag Matvejević
Opis:
The article attempts to outline the problem of exile in essays of Predrag Matvejević, a remarkable Croatian intellectualist, defining himself as Yugoslav. Starting with a short presentation of his nonconformist views on political and social issues and review of constantly returning charges against the essayist, the article focuses on tracking main features of his writing about political emigration. The paper discusses the condition of writer in exile and the consequences of being between exile and asylum. The conclusion is statement that only cultural identity offers asylum.
Źródło:
Pamiętnik Słowiański; 2011, 61, 2; 127-145
0078-866X
Pojawia się w:
Pamiętnik Słowiański
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gry w podmiot. Szkic o (wczesnej) twórczości Mladena Stilinovicia
Autorzy:
Bogusławska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677838.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Mladen Stilinović
Yugoslav art
subjectivity
critical art
anarchism
Croatian art
Opis:
Games of a subject: A sketch of the (early) works of Mladen StilinovićThe article concerns the conceptualization of the subject in the works of the contemporary Croatian visual artist Mladen Stilinović. The object of analysis are most of all works (collages, texts) from the 1970s and early 1980s, when the artist formulated the basis for his creative philosophy and at the same time determined the directions of their research. His system of reference were the socialist state order and the traditionalist, academic system of artistic practice, which he criticized from the perspectives of Diogenes, philosophical Cynicism and constructive anarchism. Until this day, the attitude of resistance is the main creative principle for Stilinović’s art. He sets strong, conscious and autonomous creator’s “I” against symbolic violence of different systems (political, ideological, educational, etc.). This “I” is not so much the material and object of expression as a space of play based on concpetualism and self-irony. Gry w podmiot. Szkic o (wczesnej) twórczości Mladena StilinoviciaArtykuł dotyczy konceptualizacji podmiotu w twórczości współczesnego chorwackiego artysty wizualnego – Mladena Stilinovicia. Przedmiotem analizy są przede wszystkim prace (kolaże, teksty) z lat 70. i początku 80. XX wieku, kiedy to artysta formułował podstawy filozofii twórczej i określał kierunki swych poszukiwań. Układem odniesienia były dla niego wówczas socjalistyczny porządek państwa i tradycjonalistyczny, akademicki system praktyki artystycznej, które poddawał konsekwentnej krytyce z pozycji rozumnego, diogenesowskiego cynizmu i konstruktywnego anarchizmu. Do dziś postawa oporu jest dla Stilinovicia podstawową zasadą twórczą. Przemocy symbolicznej wszelkich systemów (politycznych, ideologicznych, edukacyjnych itp.) przeciwstawia mocne, świadome i niezależne „ja” twórcy. Jest tu ono nie tyle tworzywem i przedmiotem ekspresji, ile polem gry opartej na koncepcie i autoironii.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2016, 16
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Socjalistyczny w formie, narodowy w treści. Chorwacka odmiana komunistycznej nowomowy w czasie tzw. chorwackiej wiosny
Socialist in Formand National in Content: The Croatian Version of the Communist Newspeak during the so-called Croatian Spring
Autorzy:
Czerwiński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953412.pdf
Data publikacji:
2020-12-12
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
Yugoslav Newspeak
Cwatian communism
national codę
communist code
semiotics
Opis:
In this article the problem o f Yugoslav Newspeak, in the Croatian version that appeared in the period o f the so-called Croatian Spring (1971), is taken into consideration. The aim ofthe analysis is to demonstrate how Croatian national values and beliefs - understood in semiotic terms as a ‘m onal codę’ - were conveyed within the rigid and inflexiblecommunist discourse (understood as a ‘communist codę ). Thus, the Stalinist slogan “National in form, socialist in content” is dcliberately shifted into “Socialist in Form andNational in Content”. This shift aims at demonstrating that the Croatian elite took advantage of the communist Newspeak in order to explicate its own national consciousness without being accused of anti-Serbian nationalism, or de stroying the idea o f “brotherhood and unity”. The interrelation of the two codes brings about a very complex linguistic phenomenon. In the article the analysis concems several problems: (1) the semiotic capacity of the genre that enablcd one to convey national values without questiomng Yugoslav unity, (2) discursive formations hringing about sensitive relations hetween Croats and Serbs, including certain semantic and formal strategies, and (3) the issue o f the purist consciousness with respect to Newspeak. The article demonstrates that the communist political leaders play an important role re-establishing independent Croatian discourse. This stratégy is not limited to Croatia sińce in all of the former socialist republics o f the Yugoslav I cderal >n the same situation occurred.
Źródło:
Stylistyka; 2012, 21; 97-118
1230-2287
2545-1669
Pojawia się w:
Stylistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem Kosowa na tle stosunków albańsko-jugosłowiańskich w latach 1944–1948
Autorzy:
Czekalski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/640628.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Second World War, Albanian-Yugoslav relations, Kosovo, Republic of Serbia
Opis:
Kosovo and Albanian-Yugoslav relations in the period of 1944–1948 The period of the first four years after the end of the Second World War was one of a few examples of cooperation in Albanian-Yugoslav relations. It was one a of a few times when these relations were based not only on ideological similarities but on pragmatic grounds as well. This pragmatic outlook is quite specific for the attitude assumed towards the problem of Kosovo. The abandoning of the concept of Greater Albania propagated in 1941–1944 by the occupation authorities and the incorporation of Kosovo into the Republic of Serbia (within the Yugoslav Federation) aroused resentment among a number of Albanian population living in Kosovo. For the new elite ruling in Tirana cooperation with Belgrade became such an important factor in the process of stabilisation of the state and of the new system that the problem of Kosovo was treated as an internal Yugoslav issue. When in 1948 Yugoslavia was expelled from Cominform, Albanians made the most of this opportunity and freed themselves from under the rule of their northern neighbour. This put an end to the process of unification of the two states. The events of 1948 limited, for quite some time, migration from Albania to Kosovo making the Albanians living in Kosovo „hostages” in Albanian-Yugoslav relations. For Albanian historians, especially those who wrote their works in the period between 1992 and 1997, this short-term Albanian-Yugoslav cooperation resulted in the stigmatisation of a number of people who were labelled traitors of the Albanian nation as they expressed loyalty towards communism joined with a servile attitude towards Belgrade. Serbians pointed to the experiences of 1944-1948 as an example of possible reconciliation between the two states for which the problem of Kosovo was not a destructive issue
Źródło:
Prace Historyczne; 2011, 138
0083-4351
Pojawia się w:
Prace Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmierzch bogów w Dubrowniku
Twilight of the Gods in Dubrovnik
Autorzy:
Pająk, Patrycjusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635746.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Zafranović
Dubrovnik
Croatian film
Yugoslav film
power
fascism
aristocracy
communism
Opis:
The Croatian film Occupation in 26 pictures (1978), directed by Lordan Zafranović is considered as one of the most controversial vision of the Second World War in Yugoslav cinema. The director uses the ornamental style, modeled on Italian cinema, to portray the change of power in Dubrovnik in 1941 – at the beginning of the fascist occupation of the city. He juxtaposes the licentiousness of Italian, German and Croatian fascists and the fall of the Dubrovnik aristocracy and the rebellion of communists. The political changes in the city are presented against the background of its rich cultural tradition. Zafranović highlights the beauty of Dubrovnik’s architectural and natural landscape that fascists desecrate. Decadent poetics with its aesthetic excess allows him to refresh and deepen the communist interpretation of the fascist occupation.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2013, 5
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mała wielka kinematografia. Patrycjusz Pająk, Arcydzieła chorwackiego filmu fabularnego, Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2018, 395 s..
Little Big Cinematography
Autorzy:
Darasz, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635953.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Croatian cinematography
Yugoslav cinematography
Croatian film canon
film modernism
cinematic language
Opis:
In his book, Patrycjusz Pająk composes a Croatian film canon. His top list of the best Croatian feature films contains 15 pictures: Concert (1954) by Branko Belan, H–8... (1958) by Nikola Tanhofer, Train Without a Timetable (1959) by Veljko Bulajić, Rondo (1966) by Zvonimir Berković, The Birch Tree (1967) and Gold, Frankincense and Myrrh (1971) by Ante Babaja, Kaya (1967) and An Event (1969) by Vatroslav Mimica, Handcuffs (1969) by Krsto Papić, Occupation in 26 Pictures (1978) by Lordan Zafranović, The Rhythm of Crime (1981) by Zoran Tadić, The Melody Haunts My Memory (1981) by Rajko Grlić, What Iva Recorded (2005) by Tomislav Radić, Buick Riviera (2008) by Goran Rušinović, The Blacks (2009) by Goran Dević and Zvonimir Jurić. As a main criterion for building his own canon, the author takes the innovative character of the cinematic language and the rich symbolic imagery of the story.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2018, 15
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pamięć i zapomnienie a dziedzictwo Jugosławii. Przypadek chorwackiej i serbskiej literatury emigracyjnej - rozpoznania wstępne
Memory and Oblivion versus the Jugoslavian Heritage. the Case of Serbian and Croatian Emigrant Literature – Preliminary Diagnosis
Autorzy:
Nowak-Bajcar, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182411.pdf
Data publikacji:
2014-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
exile literature
titoism
memory
forgetting
post-Yugoslav discourses
literatura emigracyjna
titoizm
pamięć
zapomnienie
dyskursy postjugosłowiańskie
Opis:
Analiza losów pisarzy, którzy podczas ostatnich wojen w byłej Jugosławii opuścili swoje ojczyzny, posłuży do rozważań nad problemem zasadności istnienia współcześnie kategorii „emigracyjności”. Próba rozwiązania tego dylematu stanie się punktem wyjścia do refleksji nad strategiami pamiętania i zapominania dziedzictwa SFRJ.
Analysis of biographies of writers who, during the recent wars in the former Yugoslavia, have left their homeland, will serve to debate on the problem of the legitimacy of the contemporary category „exile literature”. An attempt to solve this dilemma becomes a starting point for discussion on strategies of remembering and forgetting the heritage of Socialist Federal Republic of Yugoslavia.
Źródło:
Porównania; 2014, 15; 267-280
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nadbudowa matrycy mitów i ich transformacje na przykładzie najnowszej twórczości chorwackich, czarnogórskich i kosowskich dramatopisarzy oraz realizatorów scenicznych
The Superstructure of Myths’ Matrices and Their Transformations Based on the Latest Works of Croatian, Montenegrin, and Kosovan Playwrights and Stage Producers
Autorzy:
Abrasowicz, Gabriela Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/467705.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
dramatopisarstwo, teatr, transfer, transgresja, region postjugosłowiański
playwriting, theatre, transfer, transgression, post-Yugoslav region
Opis:
Myths evolve continuously and they are influenced by transfer; in this way they cross the boundary between ages, geocultural areas, and art genres. This dynamic system of symbols, archetypes, images, and schemes has been integrated by culture and stimulates the artistic activity of the 21st century. This also happens when it comes to the playwrights and stage producers of the post-Yugoslav countries. One should point to the extraordinary transformations of myths by Ivana Sajko (Croatia), Ljubomir Ðurković (Montenegro), and Jeton Neziraj (Kosovo). As a result of such strategies as e.g. prefiguration, transposition, and reinterpretation, ancient and modern contents overlap and create new quality. The theatrical plays which are based on such texts are other examples of transfer and transformation depending on the performative circumstances of the exposition. Moreover, these productions are transcultural and transgressive.
Mity stale ewoluują i podlegają transferowi, w ten sposób przekraczają linię podziału między epokami, obszarami geokulturowymi i gatunkami sztuki. Ten dynamiczny system symboli, archetypów, obrazów i schematów został zintegrowany przez kulturę i stymuluje twórczość artystyczną w XXI wieku. Ma to miejsce także w przypadku dramatopisarzy i realizatorów scenicznych aktywnych w krajach byłej Jugosławii. Na uwagę zasługują przykłady szczególnego przetworzenia mitów autorstwa Ivany Sajko (Chorwacja), Ljubomira Ðurkovicia (Czarnogóra) i Jetona Neziraja (Kosowo). W wyniku strategii takich jak m.in. prefiguracja, transpozycja i reinterpretacja dochodzi do konfrontacji treści antycznych i nowoczesnych oraz do wytworzenia się nowej jakości. Spektakle teatralne, które powstają na podstawie tych tekstów są kolejnym przykładem transferu i transformacji w zależności od okoliczności performatywnej ekspozycji. Ponadto, realizacje te mają charakter transgresyjny i wymiar transkulturowy.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2019, 39; 39-58
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane polsko-jugosłowiańskie organizacje w okresie międzywojennym
The Selected Polish-Yugoslav Organisations in the Interwar Period
Избранные польско-югославские организации в межвоенный период
Autorzy:
Lis, Tomasz Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2235067.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Polish-Yugoslav relationship
Polska
Yugoslavia
social history
scientific activity
stosunki polsko-jugosłowiańskie
Polska
Jugosławia
historia społeczna
działalność naukowa
Opis:
W artykule autor prezentuje wyniki badań dotyczących działalności wybranych organizacji polsko-jugosłowiańskich w okresie międzywojennym. W oparciu o dokumenty z kilku krajów (Słowenia, Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Ukraina i Polska) omawia funkcjonowanie dwóch najważniejszych organizacji tego typu w II RP, Stowarzyszenia Polsko-Jugosłowiańskiego w Poznaniu i Polsko-Jugosłowiańskiej Ligi we Lwowie; ich działalność kulturalną, wydawniczą, a także prezentuje środowiska, z jakich wywodzą się członkowie obydwu organizacji. Ponadto pojawia się też wątek Ligi Towarzystw Polsko-Jugosłowiańskich, która została zainicjowana w 1930 r. w Warszawie, zrzeszającej wszystkie organizacje polsko-jugosłowiańskie, w tym Poznań i Lwów.
In the article, the author presents his research on the selected Polish-Yugoslav organisations active in the interwar period. On the basis of archival materials kept in Slovenia, Bosna, Hercegovina, Croatia, Ukraine, and Poland, he discusses the two most important organisations of this type in the Second Polish Republic, the Polish-Yugoslav Society in Poznań and the Polish-Yugoslav League in Lviv. He depicts their cultural and publishing activities and presents the background of the members of both organisations. Moreover, he also touches upon the subject of the League of Polish-Yugoslav Societies, established in Warsaw in 1930, associating all Polish-Yugoslav organisations, including those from Poznań and Lviv.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2021, 56, 1; 69-92
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fenomen przekładu w postjugosłowiańskiej literaturze emigracyjnej
The Phenomenon of Translation in the Post-Yugoslav Literature of Exile
Fenomen prijevoda u postjugoslavenskoj književnosti egzila
Autorzy:
Majdzik-Papić, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38590371.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
strategije prevođenja
postjugoslavenska književnost
književnost egzila
egzofonija
višejezičnost
strategies of translation
post-Yugoslav literature
exile literature
exophonic literature
multilingualism
Opis:
U članku se predstavljaju strategije opisivanja fenomena prijevoda u post-jugoslavenskoj književnosti egzila. Pojam tako zvane born translated književnosti (R.L. Walkovitz) je referentna točka za istraživanje prisutnosti fenomena prijevoda u toj književnosti. Predstavljeni autori opisuju svoje prevodilačko iskustvo, a također se koriste različitim traduktološkim strategijama u svrsi kreiranja književnog/esejističkog djela. Među tim strategijama su: tematiziranje prijevoda, pisanje s intencijom budućeg (potencijalnog) prevođenja teksta, višejezičnost teksta i dvo- i višejezična izdanja, egzofonija, strukturiziranje teksta po principu prijevoda. Članak također upućuje na promjene u percepciji ključnih pojmova književnih, komparatističkih i kulturalnih studija. Te promjene utječu na proučavanu književnu produkciju.
The article presents the strategies for describing the phenomenon of translation in the post-Yugoslav literature of exile, referring to the concept of born translated literature by R.L. Walkowitz and perception of the role of translation in contemporary culture by B. Bachmann-Medick and Mieczysław Dąbrowski. The author presents selected translation strategies of post-Yugoslav writers who play the role of their own translators and describe the experience of otherness, exile and translation.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2023, 13; 1-23
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
SIŁY OBRONY TERYTORIALNEJ SOCJALISTYCZNEJ FEDERACYJNEJ REPUBLIKI JUGOSŁAWII – OBYWATELSKI WYMIAR SYSTEMU BEZPIECZEŃSTWA PAŃSTWA CZY ROZSADNIK FEDERACJI?
THE TERRITORIAL DEFENCE FORCES OF SOCIALIST FEDERAL REPUBLIC OF YUGOSLAVIA: CIVIC DIMENSION OF STATE SECURITY SYSTEM OR FEDERATION’S SEEDBED?
Autorzy:
Dziewiałtowski-Gintowt, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/483907.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
Tematy:
Socjalistyczna Federalna Republika Jugosławii
Jugosłowiańska Armia Ludowa
Siły Obrony Terytorialnej
Socialist Federal Republic of Yugoslavia
Yugoslav People's Army
Territorial Defence Forces
Opis:
Powyższe ujęcie tematu wskazuje na problematykę badawczą związaną z rolą i miejscem Sił Obrony Terytorialnej w systemie bezpieczeństwa Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii (SFRJ). Jednostki SOT utworzono pod wpływem interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w 1968 r. Władze w Belgradzie zinterpretowały stłumienie „praskiej wiosny” jako ostrzeżenie dla polityczno-militarnej pozycji Jugosławii w świecie. Jugosłowiańska doktryna wojskowa zakładała bowiem przygotowanie się na konflikt zbrojny wyłącznie z Zachodem (wojskami NATO). Zdając sobie sprawę, że SFRJ nie byłaby w stanie obronić się przed atakiem ze Wschodu, komunistyczne władze polityczno-wojskowe uznały, że jest to właściwy moment, aby wykorzystać doświadczenia z okresu walk partyzanckich w czasie II wojny światowej. W związku z tym opracowana została koncepcja wojenna zwana doktryną powszechnej obrony narodowej. Zgodnie z nowym ustawodawstwem system obrony terytorialnej powstał w republikach, gminach, społecznościach lokalnych i organizacjach pracowniczych. Odbiegał on w swojej postaci od klasycznej organizacji wojskowej, co wynikało z założenia jej twórców, że miał on stać się zalążkiem ruchu partyzanckiego na wypadek agresji z zewnątrz. Jednakże jednostki SOT posiadały elementy składowe typowej organizacji wojskowej, takie jak: struktury dowodzenia, system szkoleń, jednostki bojowe, kadry i uzbrojenie. Po decentralizacji politycznej, przyjętej w Konstytucji SFRJ z 1974 roku, oddziały te zostały przekształcone w siły zbrojne poszczególnych republik, ograniczając tym samym funkcjonalną legitymizację Jugosłowiańskiej Armii Ludowej. Istnienie dwóch, konkurencyjnych względem siebie, elementów systemu obrony państwa przyczyniło się do rozpadu federacji jugosłowiańskiej.
This approach to the subject points to research issues related to the role and place of the Territorial Defence Forces (teritorijalne odbrane snage - TOS) in the security system of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (SFRY). TOS units were created under the influence of the Warsaw Pact intervention in Czechoslovakia in 1968. The authorities in Belgrade interpreted the suppression of the "Prague Spring" as a warning to the political-military positions of Yugoslavia in the world. Yugoslav military doctrine implied in fact prepare for armed conflict only with the West (NATO troops). Realizing that the SFRY would not be able to defend against an attack from the East, the top military and political establishment decided that the time is right to take advantage of experiences from the guerrilla during the Second World War. In this regard military doctrine called the "Doctrine of Total National Defence” was formed. In accordance to legislation a new system of Territorial Defence Forces was formed within republics, municipalities, local communities, and labour organisations. As a bearer of people's resistance the Territorial Defence Forces deviated in form from a classical military organisation. However it comprised elements of a military organisation, such as chain of command, system of training, combat units, cadres and arms. Following the political decentralisation, adopted in the Constitution of 1974, the Territorial Defence Forces were transformed into armed forces of particular republics thus affecting functional legitimacy of the Yugoslav People's Army. The existence of two competing elements of the state defence system leads to the hypothesis that the establishment of the TOS and convert them into republican armies, was one of the reasons for the disintegration of the Yugoslav federation.
Źródło:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem; 2016, 2(7) Obrona Terytorialna i jej rola we współczesnych systemach bezpieczeństwa; 229-248
2353-6306
Pojawia się w:
Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hercegowina na styku narodów, religii i języków
Herzegovina at the crossroads of various nations, religions and languages
Autorzy:
Krysieniel, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/547212.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Politologii
Tematy:
Hercegowina
Bośnia
tożsamość narodowa
wojna w Jugosławii
historia Hercegowiny
Herzegovina
Bosnia
national identity
the Yugoslav Wars
history of Herzegovina
Opis:
Hercegowina, wprawdzie mniejsza pod względem powierzchni i liczby ludności od Bośni, posiada wiele cech odróżniających ją od większego sąsiada, z którym tworzy obecnie wspólne państwo. Wcześniej niż Bośnia wymieniana w literaturze, o bogatej i nierzadko dramatycznej historii, jest typowym obszarem pogranicza, gdzie stykają się ze sobą różne narody, kultury czy religie. Przez wieki silnie związana, głównie poprzez kontakty handlowe, z pobliskim wybrzeżem Adriatyku, a szczególnie z Dubrownikiem, przejęła wiele ze zwyczajów i tradycji śródziemnomorskich, będąc jednocześnie przez długi czas podporządkowana władcom tureckim, a do tego zamieszkana po części przez liczną grupę prawosławnych Serbów. Wszystkie te czynniki powodują, iż – pomimo braku wytyczonych, powszechnie akceptowanych granic – Hercegowina posiada swoją specyfikę, odróżniającą ją od sąsiednich prowincji. Niestety, jest ona współcześnie ze względów politycznych często negowana, podobnie zresztą jak sama nazwa, nieraz pomijana przy opisie tego jakże interesującego regionu.
Herzegovina, although smaller in terms of area and population from Bosnia, has many features that distinguish it from the larger neighbour, with which it forms now a common state. Herzegovina has been mentioned earlier in the literature than Bosnia, it has a rich and often dramatic history. It is a typical frontier area where different nations, cultures and religions come to contact with each other. For centuries, Herzegovina has been strongly connected, mainly through commercial contacts, with the nearby Adriatic coast, and especially to Dubrovnik. It took over many of the customs and traditions of the Mediterranean, while being for a very long time under Turkish rule, and being inhabited by a large group of Orthodox Serbs. All these factors cause that despite the lack of commonly accepted boundaries, Herzegovina has its own characteristics, which distinguishes it from the neighbouring provinces. Unfortunately, this uniqueness is nowadays often denied due to political reasons, just like its name, which is often overlooked in the description of this very interesting region.
Źródło:
Pogranicze. Polish Borderlands Studies; 2013, 1, 1; 83-90
2545-160X
2353-3781
Pojawia się w:
Pogranicze. Polish Borderlands Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka jugosłowiańska – idea i jej realizacja do 1941 roku
Yugoslav Music – Concept and Its Realization
Autorzy:
ANDRZEJEWSKI, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/453993.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
muzyka jugosłowiańska
jugoslawizm
iliryzm
Słowiańszczyzna
twórczość kompozytorów XIX i XX wieku
Yugoslav music
Yugoslavism
illyrism
Slavs
19th and 20th century composers’ output
Opis:
Zalążki muzyki jugosłowiańskiej tkwią w iliryzmie – pierwszym ruchu postulującym zjednoczenie kulturowe i polityczne południowych Słowian. W kręgu kompozytorów i muzyków związanych z iliryzmem (Vatroslav Lisinski, Ferdo Livadić) pojawiły się pierwsze inicjatywy zdążające do zbliżenia muzycznych kultur południowej Słowiańszczyzny. Drugi etap (ok. 1860–1918) został zdominowany działalnością Franja Kuhača. Ten chorwacki uczony jako pierwszy sformułował koncepcję wspólnego stylu jugosłowiańskiego (Narodna glazba Jugoslavena, 1869). Pomysły Kuhača stanowiły przygotowa- nie pod trzeci, właściwy etap rozwoju muzyki jugosłowiańskiej – zaczynający się z chwilą powstania Królestwa Jugosławii (1918). Od tego momentu kultura muzyczna krajów południowej Słowiańszczyzny podporządkowana została państwowej idei jugoslawizmu, wyrażającej się w dążeniu do stworzenia jednolitego „narodu jugosłowiańskiego”. Idea ta odzwierciedliła się w pismach czołowych ideologów muzyki jugosłowiańskiej – Antona Dobronicia, Petara Konjovicia i Miloje Milojevicia oraz w utworach kompozytorów czerpiących inspirację z folkloru różnych regionów Jugosławii.
The beginnings of Yugoslav music are set in illyrism – the first movement postulating cultural and political unification of the South Slavs. The composers and musicians of illyrism (Vatroslav Lisinski, Ferdo Livadić) came up with the first initiatives to bring together musical cultures of the South Slavs. The second phase (about 1860–1918) was dominated with the output of Franjo Kuhač. This Croatian scholar was the first to create the conception of the common Yugoslav style (Narodna glazba Jugoslavena, 1869). Kuhač’s ideas were the preparation for the third, the actual phase of the development of Yugoslav music – which begun with the creation of the Kingdom of Yugoslavia (1918). Since that moment, the musical culture of the south Slavic countries was subordinate to the national idea of Yugoslavism, expressed by pursue to create unilateral “Yugoslav nation”. This idea reflected in the letters of the main ideologists of Yugoslav music – Antun Dobronić, Petar Konjović and Miloje Milojević and in the works of composers drawing inspiration from the folklore of the various regions of Yugoslavia.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2014, 9; 35-48
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Czefurzy raus!" Gorana Vojnovicia. Słoweńska powieść kultowa w świetle bałkanizmu
Southern Scum Go Home! A Slovene Cult Novel in The Light of Balkanism
Autorzy:
Reiman, Judit
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182313.pdf
Data publikacji:
2014-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
postcolonial Slovene novel
post-Yugoslav spaces
nesting orientalism
nesting balkanism
Bo
słoweńska powieść postkolonialna
obszar postjugosłowiański
wewnętrzny orientalizm
wewnętrzny bałkanizm
Bośniacy w Słowenii
Opis:
Czefurzy raus! to wydana również po polsku słoweńska powieść autora Gorana Vojnovicia, której narrator, żyjący na lublańskim osiedlu-getcie imigranckim nastolatek bośniackiego pochodzenia, opowiada o swojej sytuacji i perypetiach w słoweńskiej stolicy. Wyobcowanai wykorzeniona tożsamość bohatera pokazywana swoistym dyskursem „czefurskim”, mieszanką języka słoweńskiego i bośniackiego, gorzko, nie bez ironii i dowcipu przywołuje sytuację postjugosłowiańską z wieczną kontrowersją Europy Środkowej i Bałkanów z punktu widzenia upokorzonego, napiętnowanego i pozbawionego życiowych szans bohatera. Tekst pokazuje, w jaki sposób w powieści tematyzowane są toposy wewnętrznego orientalizmu i bałkanizmu, które dotyczą nie tylko Bośniaków, ale także Słoweńców, oraz szuka odpowiedzi na pytanie, dlaczego oczekiwany transfer kulturowy nie mógł dojść do skutku. Punktem wyjściowym analizyjest teoria Marii Todorovej, która na wzór wewnętrznego orientalizmu wprowadziła koncept wewnętrznego bałkanizmu.
„Czefurzy raus!” by Goran Vojnović is a Slovene cult novel narrated by a Bosnian teenager living in a Ljubljana housing estate, an immigrant ghetto. The boy, while relating about his adventures and experiences in a mixed Bosnian-Slovene language which is the most conspicuous evidence of his uprootedness and alienation, in an ironic and sometimes funny way recalls the situation in post-Yugoslav spaces with their constant cultural conflict between Central Europe and the Balkans with the eyes of the stigmatized and humiliated hero who is deprived of a chance for a better life. The paper shows how the topoi of nesting orientalism and nesting balkanism referring to Bosnians and Slovenes are thematized in the novel and represents an attempt to describe why the expected cultural transfer could not succeed. The starting point of our analysis is the theory of Maria Todorova, who introduced the concept of nesting balkanisms on the basis of nesting orientalisms.
Źródło:
Porównania; 2014, 14; 99-107
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka władz Jugosławii wobec Kościoła katolickiego w latach 1945–1971
Policy of the Yugoslavian authorities towards the Catholic Church in 1945–1971
Autorzy:
Wawryszuk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478227.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Jugosławia
Kościół katolicki
polityka wyznaniowa w Jugosławii
Watykan (Stolica Apostolska) po II wojnie światowej
Yugoslavia
Catholic Church
Yugoslav Religious Policy
Vatican (the Holy See)
Opis:
The acquisition of power by the communists in Yugoslavia after World War II proceeded in a different way, than in case of other Central and East European countries (except Albania). First of all, Yugoslavia had been liberated mostly by partisans, naturally supported by the Allied Powers. Secondly, taking into account their impact on political reality in the country, they did not follow other communists (e.g. from Poland, Hungary, Bulgaria etc.) in implementing a “transitional period”, but straight away started massive terror against all potential or real political enemies. One of the “natural” enemy of the new government was the Catholic Church (CCh), Institution especially strong in Croatia and Slovenia. Thus, the CCh was oppressed by communists. The authorities used administrative repressions, some of most active priests were killed. The archbishop Alojzije Stepinac, the leader of the Church in Croatia, was sentenced and imprisoned. Gradually, after WW II, communist terror had been substituted by administrative and political repressions. Belgrade had started a kind of political game with Vatican, where the situation of the Church in Croatia was at stake. At this point the pattern was similar to other communist states: the “priests-patriots” associations were established in whole Yugoslavia. However, a lack of success led Josip Broz-Tito, Yugoslav leader, to break off the diplomatic relations with the Holy See in 1952. The diplomatic détente between the Holy See and Belgrade appeared in mid-‘60s, when tough negotiations between states had begun. The agreement, finally signed in 1966, resulted in improvement of the CCh’s position in Croatia and Slovenia. It is worth to be noted, that Vatican was interested in looking for deeper frames of cooperation with Yugoslavia. The main goal was to sign a concordat with a socialist state, what would have a huge impact on Catholicism the whole Eastern Bloc. Apart from that, as Belgrade continued its policy in Non-Aligned Movement, Vatican sought an opportunity to expand its influence in the Third World. Eventually, the concordat was signed in 1970 and in the following year Josip Broz-Tito, as the first communist leader, officially visited pope Paul VI in Vatican. At the end of 1971 a symbolic event for a Church’s history in Croatia took place – “The Croat Spring”. Massive protests in the republic were suppressed by the authorities. Oppositely to clergy in other countries like Poland, the Church in Croatia/Yugoslavia remained passive. This fact had significant consequences, as the Croatian elites almost up to ‘90s felt deep reserve to the Institution.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2017, 29; 236-251
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies