Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Weimar triangle" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Trójkąt Weimarski: bilans i perspektywy współpracy
    The Weimar Triangle: balance and perspectives for cooperation
    Autorzy:
    Koszel, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/505290.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Poland-Germany-France – The Weimar Triangle
    Opis:
    The author analyzes the genesis of the Weimar Triangle and its contribution to Polish integration with NATO and the European Union. Despite many differences, and differences in interests between the three partners, the result is positive. Major opportunities for Triangle should be sought in the intensifi cation of cooperation in the Common Security and Defence Policy of the European Union. In the author’s opinion, should strengthen its functioning by the creation of small informal “Weimar Triangle”.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2016, 1; 65-82
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Potencjał sił okrętowych państw trójkąta weimarskiego
    Weimar triangle states marine forces
    Autorzy:
    Nowakowski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810656.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Dowodzenia i Operacji Morskich
    Tematy:
    potencjał
    okręty
    trójkąt weimarski
    potential
    ships
    Weimar triangle
    Opis:
    W referacie przedstawiono ogólną informację o Organizacji i państwach trójkąta weimarskiego jak również poddano analizie akty prawne dotyczące współpracy w ramach tej Organizacji. W kolejnych podrozdziałach autor dokonał analizy potencjału sił okrętowych w Polsce, Niemczech i we Francji.
    In the paper shows general information about the Organization and the Weimar Triangle States as well as analysed legislation on cooperation within the framework of this organization. In the following subsections, the author has analyzed the potential of marine forces in Poland, Germany and France.
    Źródło:
    Rocznik Bezpieczeństwa Morskiego; 2019, R. XIII; 1-25
    1898-3189
    Pojawia się w:
    Rocznik Bezpieczeństwa Morskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza, działalność, sukcesy i porażki oraz perspektywy renesansu Trójkąta Weimarskiego po agresji Rosji na Ukrainę
    Genesis, Activities, Successes and Failures, and Prospects for the Renaissance of the Weimar Triangle after Russia’s Aggression Against Ukraine
    Autorzy:
    Fiszer, Józef M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28407783.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    Trójkąt Weimarski
    Polska
    Niemcy
    Francja
    akcesja
    Rosja
    Unia Europejska
    NATO
    Ukraina
    Weimar Triangle
    Polska
    Germany
    France
    accession
    Ukraine
    Russia
    European Union
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest Trójkątowi Weimarskiemu. Ukazuje jego genezę, cele, działalność, sukcesy i porażki oraz perspektywy renesansu, o czym mówiono m.in. 12 maja 2023 r. na spotkaniu ministrów ds. europejskich państw Trójkąta Weimarskiego z wicepremier Ukrainy. Trójkąt Weimarski powstał w trudnym momencie dla Polski i Europy (po zjednoczeniu Niemiec 3 października 1990 r.), ale jeszcze przed rozpadem Związku Radzieckiego w grudniu 1991 r., który miał negatywny stosunek do transformacji ustrojowej w Polsce (rozpoczętej w czerwcu 1989 r.) i jej euroatlantyckich aspiracji. Podobny negatywny stosunek do euroatlantyckich aspiracji Ukrainy ma Federacja Rosyjska pod rządami Władimira Putina. Trójkąt Weimarski zdaje się być jednym z największych sukcesów polityki zagranicznej Polski po 1989 r., której głównym celem była akcesja do struktur euroatlantyckich, aby w ten sposób zapewnić jej suwerenność i umocnić bezpieczeństwo. W tym aspekcie należy stwierdzić, że Trójkąt Weimarski spełnił swoją funkcję. Ma na swoim koncie wiele sukcesów, ale również porażek i niewykorzystanych szans. Odegrał też pozytywną rolę w procesie „powrotu” Polski do Europy po 1989 r. Tezą główną niniejszego artykułu jest konstatacja, że bez Trójkąta Weimarskiego integracja postkomunistycznej Europy, szczególnie w latach 1991–2009, nie byłaby tak dynamiczna i efektywna, jak to miało wówczas miejsce, a droga Polski do struktur euroatlantyckich byłaby znacznie trudniejsza. Ponadto stwierdzam, że biorąc pod uwagę coraz bardziej komplikującą się dziś sytuację międzynarodową, Trójkąt Weimarski powinien nadal odgrywać istotną rolę w polityce zagranicznej Polski, Niemiec i Francji oraz Unii Europejskiej. Mógłby odegrać też istotną rolę w zakończeniu wojny rosyjsko- -ukraińskiej oraz akcesji Ukrainy do Unii Europejskiej i NATO. Dlatego też powinien on jak najszybciej wznowić działalność.
    The article refers to the Weimar Triangle. It reveals its genesis, goals, activities, successes and failures, and prospects for renaissance, as discussed, among other things, at the May 12, 2023 meeting of the Weimar Triangle countries’ European affairs ministers with the Deputy Prime Minister of Ukraine. The Weimar Triangle was formed at a difficult time for Poland and Europe (after the reunification of Germany on October 3, 1990), but before the collapse of the Soviet Union in December 1991, which had a negative attitude toward Poland’s political transformation (begun in June 1989) and its Euro-Atlantic aspirations. The Russian Federation under Vladimir Putin has a similar negative attitude toward Ukraine’s Euro-Atlantic aspirations. The Weimar Triangle seems to be one of the greatest success of Poland’s post-1989 foreign policy, the main goal of which was accession to Euro-Atlantic structures, in order to thus ensure its sovereignty and strengthen its security. In this aspect, it should be said that the Weimar Triangle has fulfilled its function. It has had many successes, but also failures and missed opportunities. It also played a positive role in the process of Poland’s “return” to Europe after 1989. The main thesis of this article is the observation that without the Weimar Triangle, the integration of post-communist Europe, especially in 1991–2009, would not have been as dynamic and effective as it was then, and Poland’s path to Euro-Atlantic structures would have been much more difficult. I conclude that given the increasingly complicated international situation today, the Weimar Triangle should continue to play an important role in the foreign policy of Poland, Germany and France, and the European Union. It could also play an important role in ending the Russian-Ukrainian war and Ukraine’s accession to the European Union and NATO. Therefore it should resume its activities as soon as possible.
    Źródło:
    Myśl Ekonomiczna i Polityczna; 2023, 77, 2; 114-145
    2081-5913
    2545-0964
    Pojawia się w:
    Myśl Ekonomiczna i Polityczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza Trójkąta Weimarskiego i jego rola w integracji Europy po zakończeniu zimnej wojny
    The genesis of the Weimar Triangle and its role in the integration of Europe after the end of the Cold War
    Autorzy:
    Fiszer, Józef M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233236.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Weimar Triangle
    Polska
    France
    Germany
    integration
    European Union
    Europe
    security
    international relations
    Trójkąt Weimarski
    Polska
    Francja
    Niemcy
    integracja
    Unia Europejska
    Europa
    bezpieczeństwo
    stosunki międzynarodowe
    Opis:
    Artykuł przedstawia genezę Trójkąta Weimarskiego i jego rolę w integracji Europy po zakończeniu zimnej wojny. Na temat Trójkąta Weimarskiego, choć minęło już trzydzieści lat od jego utworzenia w literaturze przedmiotu w Polsce, Niemczech i Francji nadal krążą sprzeczne oceny i opinie. Z jednej strony podkreśla się jego duże znaczenie w procesie akcesji Polski do struktur euroatlantyckich, tj. do NATO i Unii Europejskiej (UE), a z drugiej strony deprecjonuje się jego rolę w reorientacji polityki zagranicznej Polski po 1989 roku podkreślając, że racja stanu Polski została podporządkowana interesom Niemiec i Francji. Zarówno w Polsce, jak i w Niemczech czy Francji Trójkąt Weimarski często był i jest nadal traktowany instrumentalnie, zwłaszcza przez polityków, którzy wykorzystują go do bieżącej polityki międzynarodowej i w relacjach dwustronnych. Tymczasem nie ulega wątpliwości, że odegrał on dużą rolę nie tylko w procesie utworzenia UE, ale również determinował jej poszerzanie i pogłębianie, choć jego potencjał i możliwości nie były w pełni wykorzystane. Można stwierdzić, że odegrał on dużą rolę w integrowaniu Europy po zakończeniu zimnej wojny. Analiza działalności Trójkąta Weimarskiego oraz jego sukcesów i porażek pokazuje, że jest on wciąż niezbędnym podmiotem w stosunkach międzynarodowych i powinien odgrywać istotną rolę w procesach integracji Europy. Nadal też powinien odgrywać zasadniczą rolę w umacnianiu trójstronnej polsko-niemiecko-francuskiej współpracy i umacnianiu pozycji Unii Europejskiej w stosunkach międzynarodowych, której aktywność w ostatnich latach mocno zmalała. Renesans Trójkąta Weimarskiego jest nie tylko możliwy, ale wręcz niezbędny w obecnej sytuacji międzynarodowej w Europie i na świecie, którą determinuje agresja Rosji na Ukrainę oraz groźba wybuchu trzeciej wojny światowej.
    The article presents the origins of the Weimar Triangle and its role in the integration of Europe after the end of the Cold War. On the subject of the Weimar Triangle, although thirty years have passed since its creation, the literature on the subject in Poland, Germany and France still contains contradictory opinions and opinions. On the one hand, its great importance in the process of Poland’s accession to the Euro-Atlantic structures, i.e. to NATO and the European Union (EU), is emphasized, and on the other hand, its role in the reorientation of Poland’s foreign policy after 1989 is emphasized, emphasizing that the raison d’etat of Poland has been subordinated to interests of Germany and France. Both in Poland, as well as in Germany and France, the Weimar Triangle has often been and is still treated instrumentally, especially by politicians who use it for current international politics and in bilateral relations. Meanwhile, there is no doubt that it played a large role not only in the process of creating the EU, but also determined its enlargement and deepening, although its potential and possibilities were not fully used. It can be said that it played a large role in integrating Europe after the end of the Cold War. An analysis of the activities of the Weimar Triangle as well as its successes and failures shows that it is still an indispensable entity in international relations and should play an important role in the processes of European integration. It should also continue to play a fundamental role in strengthening the trilateral Polish-German-French cooperation and strengthening the position of the European Union in international relations, the activity of which has decreased significantly in recent years. The renaissance of the Weimar Triangle is not only possible, but even indispensable in the current international situation in Europe and in the world, which is determined by Russia’s aggression against Ukraine and the threat of World War III.
    Źródło:
    Rocznik Integracji Europejskiej; 2022, 16; 75-89
    1899-6256
    Pojawia się w:
    Rocznik Integracji Europejskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ukraina w kontekście wybranych systemów bezpieczeństwa europejskiego w okresie konfliktu rosyjsko-ukraińskiego
    Autorzy:
    Malskyy, Markiyan
    Iżnin, Igor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686944.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    security crisis, the Russian-Ukrainian conflict, NATO, the OSCE, the Weimar Triangle, the Visegrad Group
    kryzys bezpieczeństwa, konflikt rosyjsko-ukraiński, NATO, OBWE, Trójkąt Weimarski, Grupa Wyszehradzka
    кризис безопасности, российско-украинский конфликт, НАТО, ОБСЕ, еймарский треугольник, Вышеградская группа
    Opis:
    The text is an attempt to analyze the international political situation in the security sector in the context of the crisis which has arisen as a result of the aggressive actions of the Russian Federation in relation to Ukraine: in particular the forcible annexation of the sovereign territory of Ukraine in violation of all the principles and norms of international law and the inspiration of the armed conflict in the eastern regions of Ukraine. For the first time after the end of the World War II aggression has become a fact of reality in European politics. Pan-European and transatlantic security institution – the Organization for Security and Cooperation in Europe – was not sufficiently effective mechanism for crisis management. In two years, the conflict in eastern Ukraine killed about 10 thousand men. The conflict in Eastern Ukraine has radically changed the perception of security in Europe. The problem is that Ukraine, like most of the “new democracies” of Eastern Europe as a result of the transformation processes of the early 90th appeared in a “gray zone” of security. Most of the Eastern European countries overcame the security gap by joining NATO/EU. At the same time, Ukraine remained in the buffer zone and became an object of intense economic, political, informational and military pressure from the Russian Federation. As a result, Ukraine is forced to rely primarily on their own capabilities and the military-industrial potential (not being part of the European collective defense/security), on the other – the international political, economic, informational support from the international community plays a key role in the possibility of Ukraine resist aggression. However, the crisis has led to a certain re-evaluation of existing regional security system: 1) The failure of attempts to build a pan-European security system became obvious; 2) The OSCE in Ukrainian crisis has created a platform for the negotiations and the peace process, but did not provide, at least until now, the mechanism of a real resolution to the crisis; 3) The question of inefficiency, lack of prospects and obsolescence of NATO as a collective security organization may be withdrawn from the agenda; 4) There is an activization of existing and search for new formats of cooperation between European countries in the development and improvement of the international security system in Europe.
    W artykule podjęto próbę analizy bezpieczeństwa w wymiarze polityczno-międzynarodowym w kontekście kryzysu wywołanego agresywnymi działaniami Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy – w szczególności aneksji części terytorium Ukrainy przy użyciu siły z pogwałceniem wszelkich norm prawa międzynarodowego oraz „instalacji” konfliktu zbrojnego we wschodnich obwodach państwa ukraińskiego. Po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej agresja stała się rzeczywistością polityki europejskiej. Ponadto ogólnoeuropejskie i transatlantyckie struktury bezpieczeństwa – Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie – nie jest zbyt efektywnym mechanizmem zarządzania kryzysowego. W ciągu dwóch lat konfliktu zginęło ok. 10 tys. osób. Konflikt na wschodzie Ukrainy radykalnie zmienił postrzeganie bezpieczeństwa na kontynencie europejskim. Problemem jest to, że Ukraina jak większość „nowych demokracji” Europy Wschodniej w wyniku procesów transformacyjnych znalazła się w szarej strefie bezpieczeństwa. Większość wschodnioeuropejskich państw rozwiązało problem security gap, wstępując do NATO i UE, podczas gdy Ukraina pozostała w szarej strefie, stając się celem ekonomicznych, politycznych, informacyjnych i wojskowych nacisków ze strony Federacji Rosyjskiej. Po pierwsze, w wyniku rozwoju kryzysu Ukraina jest zmuszona w pierwszej kolejności liczyć na własne możliwości i potencjał wojskowo-przemysłowy (nie będąc częścią europejskiego systemu bezpieczeństwa kolektywnego/obronnego). Po drugie, wsparcie polityczne, ekonomiczne i informacyjne ze strony społeczności międzynarodowej odgrywa kluczowe znaczenie w kontekście przeciwstawienia się Ukrainy rosyjskiej agresji. Razem z tym kryzys doprowadził do przewartościowań w zakresie istniejących w regionie systemów bezpieczeństwa: 1) możemy konstatować nieudane próby wybudowania ogólnoeuropejskich mechanizmów zagwarantowania bezpieczeństwa; 2) OBWE stworzyło platformę rozmów w ramach pokojowego rozwiązania konfliktu, ale nie wybudowała do tej pory realnego mechanizmu rozwiązania konfliktu; 3) NATO jako system bezpieczeństwa kolektywnego nie powinno być traktowane w kategoriach nieefektywności, archaiczności i braku perspektyw; 4) pojawiły się formy aktywizacji istniejących i poszukiwanie nowych form współpracy pomiędzy państwami europejskimi w celu rozwoju i doskonalenia systemów bezpieczeństwa międzynarodowego w Europie.
    Текст является попыткой анализа международно-политической ситуации в секторе безопасности в контексте кризиса, возникшего в результате агрессивных действий Российской Федерации по отношению к Украине: в частности насильственная аннексия части суверенной территории Украины в нарушение всех принципов и норм международного права и инспирирования вооруженного конфликта в восточных областях украинского государства. Впервые после завершения Второй мировой войны агрессия стала фактом действительности европейской политики. При этом общеевропейская и трансатлантическая структура безопасности – Организация по безопасности и сотрудничеству в Европе – оказалась не достаточно эффективным механизмом кризисного урегулирования. За два года конфликта погибло около 10 тыс. человек. Конфликт на востоке Украины радикально изменил восприятие безопасности на европейском континенте. Проблемой стало то, что Украина, как и большинство «новых демократий» Восточной Европы в результате трансформационных процессов начала 90-х гг. оказались в «серой зоне» безопасности». Большинство восточно-европейских государств решило проблему security gap путем присоединения к НАТО/ЕС. В то же время Украина остались в этой «зоне» и стала объектом интенсивного экономического, политического, информационного и военного давления со стороны Российской Федерации. В результате развития кризиса с одной стороны Украина вынуждена полагаться в первую очередь на свои собственные возможности и военно-промышленный потенциал (не будучи частью европейской системы коллективной обороны/безопасности), с другой – международно-политическая, экономическая, информационная поддержка со стороны международного сообщества играет ключевую роль в возможности Украины противостоять агрессии. Вместе с тем, кризис привел к определенной переоценке существующих в регионе систем безопасности: 1) Можно засвидетельствовать провал попыток выстроить общеевропейские механиз- мы обеспечения безопасности; 2) ОБСЕ создала платформу для переговоров и мирного процесса, но не обеспечила, по крайней мере, до сих пор, механизма реального урегулирования кризиса; 3) Вопрос о неэффективности, бесперспективности и устарелости НАТО как организации коллективной безопасности может быть снят с повестки дня; 4) Происходить активизация существующих и поиск новых форматов сотрудничества между европейскими государствами в целях развития и усовершенствования системы международной безопасности в Европе.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spóźniony (i krótkotrwały) entuzjazm. Polska wobec Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony w latach 2008–2014
    Belated (and Short-Lived) Enthusiasm. Poland vis-à-vis the Common (European) Security and Defence Policy in 2008–2014
    Autorzy:
    Madej, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091765.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony
    Unia Europejska
    Polska
    operacje i misje CSDP
    Europejski Cel Operacyjny
    grupy bojowe
    atlantyzm
    inicjatywa chobielińska
    Trójkąt Weimarski
    Traktat lizboński
    Common Security and Defence Policy (CSDP)
    European Union
    Polska
    CSDP operations and missions
    European Headline Goal
    battlegroups
    Atlantism
    chobielin initiative
    Weimar Triangle
    Lisbon Treaty
    Opis:
    Artykuł podejmuje zagadnienie stosunku Polski do europejskiej Wspólnej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony (WPBiO) oraz jej wkładu w rozwój tej formy współpracy w ramach Unii Europejskiej (UE). Koncentruje się przy tym na latach po objęciu władzy w Polsce przez koalicję PO–PSL w 2008 r. Przedstawiono w nim pokrótce stosunek Polski (oraz jego ewolucję) do współpracy europejskiej w sprawach bezpieczeństwa i obrony przed tym okresem, od powstania Unii, po czym podjęto próbę ustalenia przyczyn „proeuropejskiego wzmożenia”, począwszy od 2008 r. Podkreśla się przy tym, iż u jego podstaw leżało w większym stopniu rozczarowanie alternatywnymi formami kooperacji międzynarodowej niż wiara w możliwości kryjące się we współpracy państw UE w tym względzie. Artykuł zawiera prezentację i analizę kluczowych inicjatyw podejmowanych przez Polskę za rządów koalicji PO–PSL w zakresie wspólnej polityki bezpieczeństwa, wraz z omówieniem przyczyn ich porażek lub częściowych sukcesów. Opracowanie wieńczy ocena stosunku Polski do przyszłości WPBiO w świetle ustaleń spotkania Rady Europejskiej z grudnia 2013 r. poświęconego sprawom bezpieczeństwa i obrony oraz reakcji UE i innych państw europejskich na kryzys na Ukrainie i konflikt ukraińsko-rosyjski w 2014 r. Wskazano na radykalne osłabienie wiązanych z tą współpracą oczekiwań i nadziei oraz rosnący sceptycyzm w ocenie dalszych szans rozwoju WPBiO w polskich elitach i społeczeństwie.
    The article addresses the issue of Poland’s attitude to the Common (European) Security and Defence Policy as well as its contribution to the development of this form of cooperation in the European Union. It focuses on the period after the PO–PSL coalition took over governance in Poland, that is when the government started exhibiting a greater interest in the development of this EU policy, launching a number of initiatives and intensifying its activity under this policy. In this article, after briefly outlining Poland’s attitude to European cooperation in security and defence issues and its evolution in the period from the establishment of the European Union to the formation of the government by the PO–PSL coalition, the author attempts to determine the reasons behind this ‘pro-European surge’ that started in 2008. At the same time, he emphasises that the source of this trend was disenchantment with the alternative forms of international cooperation aimed at increasing national security (NATO, bilateral relations with the United States) rather than faith in the opportunities offered by cooperation within the EU. The article further contains a presentation and analysis of the key initiatives undertaken in this respect by Poland after 2008 as well as a discussion of the reasons for their failure or partial success. The text is concluded with an evaluation of Poland’s attitude to the future of the CSDP in light of the decisions of the European Council for security and defence issues of December 2013 and the reaction of the EU and its Member States to the Russian–Ukrainian conflict in 2014, which suggested a radical decrease in the expectations and hopes the Polish elites and society had of this cooperation and growing scepticism about the chances for further development of the CSDP.
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2015, 51, 2; 137-152
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies