Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Thomas Paweł." wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Eklezjologia św. Tomasza z Akwinu w świetle tradycji Pawłowej
    Ecclesiology of Thomas Aquinas in the Light of St. Pauls Tradition
    Autorzy:
    Perszon, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601641.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Tomasz z Akwinu
    eklezjologia
    św. Paweł
    Thomas Aquinas
    ecclesiology
    St. Paul
    Opis:
    W epoce, w której żył i tworzył Tomasz z Akwinu, nie spierano się o naturę Kościoła. Dlatego nie napisał on żadnego traktatu eklezjologicznego. Kwestie związane z Kościołem podejmował – tak jak inni scholastycy – w kontekście chrystologii i pneumatologii; jako Ciało Chrystusa Kościół jest bowiem dziełem (i proces ten zachodzi permanentnie) Zbawiciela i Ducha Świętego. Pawłowa metafora Kościoła jako „Ciała Chrystusa”, rozwinięta (ale przez innego autora) w Listach do Efezjan i Kolosan, w komentarzach Akwinaty nabiera kształtu wszechstronnej syntezy eklezjologicznej, obejmującej genezę, naturę, strukturę i misję Eklezji. W mistrzowski i twórczy sposób Tomasz z Akwinu korzysta z osiągnięć teologii patrystycznej, przede wszystkim św. Augustyna, nawiązuje też do średniowiecznej kanonistyki, angażującej się w konflikt papiestwa z cesarstwem. Sam jednak (zwłaszcza w Expositio in Symbolum) wydobywa chrystologiczno-pneumatyczny aspekt natury tej unikalnej wspólnoty, podkreślając zarazem boską genezę Kościoła i jego eschatyczne zorientowanie na Boga (reditus creaturae rationalis ad Deum).
    In the times of Thomas Aquinas the great debate was going on about the nature of the Church and therefore he did not write any ecclesiological treatise. Like other scholastics, Aquinas undertook the questions concerning the Church in the context of Christology and pneumatology since as the Body of Christ, the Church is the work of the Saviour and the Holy Spirit and this process occurs permanently. St. Paul’s metaphor of the Church as “the Body of Christ” developed by another author in the Letter to the Ephesians and the Letter to the Corinthians acquires a form of a comprehensive ecclesiological synthesis in Aquinas’ commentaries which encompass the genesis, nature, structure and mission of the Ecclesia. In a skilful and creative manner, Thomas makes use of the achievements of patristic theology, especially of the works of St. Augustine, alluding to medieval canonistics which was engaged in the conflict between the papacy and the empire. However, he extracts the Christological-pneumatological aspect of this unique community (especially in Expositio in Symbolum), emphasising the divine genesis of the Church and Her eschatic orientation to God (reditus creaturae rationalis ad Deum).
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2016, 10, 1; 17-32
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Berghof na operowej scenie. Strategie adaptacyjne w „Czarodziejskiej Górze” Pawła Mykietyna do libretta Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk
    Berghof on the Operatic Stage. Adaptive Strategies in Paweł Mykietyn’s 'The Magic Mountain' to a Libretto by Małgorzata Sikorska-Miszczuk
    Autorzy:
    Nowicka-Ciecierska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26051820.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Czarodziejska Góra
    Paweł Mykietyn
    Małgorzata Sikorska-Miszczuk
    Tomasz Mann
    opera
    adaptacja
    libretto
    The Magic Mountain
    Thomas Mann
    adaptation
    Opis:
    Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, w jaki sposób powieść Thomasa Mann pt. Czarodziejska góra została zaadaptowana na dzieło operowe Pawła Mykietyna z librettem Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk. Ze względu na prymarną funkcję libretta, jaką jest przekazywanie treści, temu elementowi poświęcono najwięcej uwagi, w artykule wskazane zostały jednak również elementy dźwiękowe opery, które w znaczący sposób dopełniają treść słowną. Tekst napisany jest metaforycznym językiem, opiera się na krótkich scenach, w których widoczna jest duża kondensacja treści i fragmentaryczność zauważalna w aluzjach do powieści przefiltrowanych przez wizję autorki. Znamienną cechą tworzywa libretta są pytania, na których opierają się partie dialogowe bohaterów. W libretcie uderza redukcja powieści Manna – mamy do czynienia z tekstem, dla którego powieść była tylko źródłem inspiracji. Autorom koncepcji libretta (Małgorzata Sikorska-Miszczuk i Andrzej Chyra) przyświecała idea, by dopowiedzieć pewne wątki przez Manna nierozwinięte, stworzyć powieściowy apokryf, wydobywający z pierwowzoru to, co niejasne – bez konieczności ścisłego ilustrowania przebiegu narracji. Stawiając na pierwszym planie problemy egzystencjalne, punktem ciężkości i osnową libretta uczyniono uczucia i stany emocjonalne bohaterów, a zupełnie odsunięto wątki polityczne i społeczne obecne u Manna. Między powieścią Manna a librettem dokonano według typologii przekładu intermedialnego Eugenia Spedicato obok redukcji operacji kondensacji, dyfuzji i amplifikacji. Mimo ogromnej redukcji tysiącstronicowej powieści do poetyckiego tekstu liczącego około trzydziestu stron w libretcie Czarodziejskiej góry mamy do czynienia także z operacją zrównania na kilku poziomach: przeniesienia do opery głównych bohaterów powieści, zachowania osi fabuły oraz relacji między bohaterami. Operową amplifikację stanowi między innymi postać Amerykanki, figura-symbol śmierci pod postacią anakondy, rozwinięcie scen miłosnych, odwołania do współczesnych kodów popkulturowych. Nowoczesne podejście kompozytora do dzieła operowego pozwoliło uzyskać większą ilustracyjność – nie tylko poprzez muzykę, ale i dźwięki konkretne w znacznym stopniu dopełnić tekst libretta, obie te warstwy stanowią istotne nośniki treści.
    This article explores how Thomas Mann’s novel The Magic Mountain was adapted for Paweł Mykietyn’s opera to a libretto by Małgorzata Sikorska-Miszczuk. Since a libretto’s primary function is to convey content, most attention has been devoted to that aspect of the opera, but the musical elements which complement the verbal content in a significant manner are also pointed out. Written in metaphorical language, the opera’s text is based on short, condensed scenes of a fragmentary nature, which is evident in allusions to the novel filtered through the librettist’s vision. One characteristic element of this libretto consists of questions that form the basis for the dialogues between the protagonists. The text represents a striking reduction of Mann’s novel, which served merely as a source of inspiration. The authors of the concept behind the libretto (Małgorzata Sikorska-Miszczuk and Andrzej Chyra) were motivated by a desire to expand some of the themes not developed in Mann’s original, and thus to create an apocryphal version of the novel, bringing out elements which remained unclear, but without the need to strictly represent the course of the narrative. By bringing existential problems to the fore, the librettists shifted the focus and centre of gravity to the protagonists’ feelings and emotional states, while the political and social strands present in Mann’s novel were passed over entirely. According to Eugenio Spedicato’s typology of intermedial translation, the librettists applied, apart from a reduction of the novel, such techniques as condensation, diffusion and amplification. Despite the radical reduction of the one-thousand-page novel to a poetical text of about thirty pages, the libretto also preserves some degree of ‘sameness’ by transplanting the novel’s main characters to the opera, and retaining the main axis of the plot and the relations between its protagonists. Elements of operatic amplification include the character of the American woman, the symbolic figure of death in the form of an anaconda, the expanded love scenes, and references to the codes of contemporary pop culture. The composer’s modern approach to writing an opera made the work more illustrative, not only on the musical level; concrete sounds also largely supplement the text of the libretto. Those two layers are essential bearers of content.
    Źródło:
    Muzyka; 2021, 66, 4; 96-113
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies