Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Tatars-Muslims" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Bogactwo i ubóstwo etniczne w Afryce Północnej. Polscy Tatarzy w Egipcie, Algierii i Maroku w okresie II Rzeczypospolitej
    The etjnic poverty and wealth in North Africa. The Polish Tatars in Egypt, Algeria and Morocco during the Second Polish Republic
    Autorzy:
    Chazbijewicz, Selim
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/566814.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
    Tematy:
    Polish Muslims
    North Africa
    Polish Tatars
    Second Polish Republic
    Opis:
    The author of the article forwards the question about the case of the relationship of Polish Muslims community during 1918-1939 with Muslims in the Middle East. The Polish Tatars as a Muslims propagated an idea of relationship between Europe and Islamic East through the Tatars group in Poland. Some leaders of PolishTatars, Olgierd and Leon Kryczyński visited Egypt and Morocco and promoted Polish Muslims tradition as connection between European and Eastern civilizations. During the Second Polish Republic, Polish government especially Marshall Pilsudski promoted organizations of Polish Tatars e.g. The Culture and Education Union of Polish Tatars (activity during the years 1925-1939).
    Źródło:
    Forum Politologiczne; 2011, 12 - Problemy bogactwa i biedy we współczesnej Afryce; 561-566
    1734-1698
    Pojawia się w:
    Forum Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kitabistyka: źródła, metodologia i perspektywy badawcze
    Kitab Studies: Sources, Methodology and Research Prospects
    Autorzy:
    Łapicz, Czesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044766.pdf
    Data publikacji:
    2018-01-29
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    kitab
    Kitab Studies
    Tatars
    Muslims
    Grand Duchy of Lithuania
    Opis:
    The paper contains a synthetic discussion of original and little known philological manuscripts which had been created since the 16th century by Tatars – Muslims of the Grand Duchy of Lithuania – as characteristic Slavic aljamiado. The preserved manuscripts in which Slavic languages – Polish and Belarusian – were recorded in the Arabic alphabet are enormously important for the history of both languages and the Slavic-Oriental language relations. Various types of these historical texts (kitabs, chamails, tajweeds, etc.) contain the first, that is the oldest (16th century), translation of the Quran into a Slavic language (Polish) recorded in the Arabic alphabet (so-called tafsir). These sources are studied within the framework of an original philological sub-discipline of Kitab Studies whose origin and development should be credited to Professor Anton Antonovich from Vilnius University. The author of the paper discusses the research methodology pertaining to these sources, particularly the transliteration of Slavic texts recorded in the Arabic alphabet into the Latin alphabet, and introduces prospective major research tasks for Kitab Studies.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza; 2017, 24, 2; 111-124
    1233-8672
    2450-4939
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Islam polski
    Polish Islam
    Autorzy:
    Kamocki, Janusz
    Miśkiewicz, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480686.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Tatarzy
    Muzułmanie
    Ułani
    Garbarstwo
    Bohoniki
    Kruszyniany
    Tatars
    Muslims
    Cavalry
    Tangery
    Opis:
    Od bitwy pod Grunwaldem w 1410 do września 1939 roku w wojskach polskich służyły oddziały tatarskie, wiernie walczące często także przeciwko swym pobratymcom - Tatarom i Turkom najeżdżającym polskie ziemie. Polscy Tatarzy za służbę wojskową otrzymywali ziemię, toteż znaczna ich część weszła w szeregi szlachty. Przez 600 lat bytowania w środowisku chrześcijańskim zachowali religię muzułmańską, do której włączyli wiele chrześcijańskich wierzeń i obrzędów. W Polsce mieszkali głównie na Kresach wschodnich, gdzie mieli 15 gmin religijnych. Na terenie obecnej Polski pozostały tylko dwie: w Kruszynianach i Bohonikach. Są tam stare muzułmańskie cmentarze, na których często są chowani, według starej tradycji, Tatarzy zmarli w innych częściach Polski. Wyrzuceni ze swych ziem, osiedlali się na ziemiach, które Polska pozyskała po II wojnie światowej, bądź w miastach - tworząc nową społeczność. Obecnie jest ich w Polsce około 5000. Bezkonfliktowo żyją ze swymi chrześcijańskimi sąsiadami.
    Tatar regiments participated in many Polish military campaigns, from the Battle of Grunwald to the September Campaign in 1939. Sometimes they even fought on the Polish side against their own kinsmen invading Poland, Tatars and Turks. Since they would receive land in recognition of their military service, many of them assimilated into the ranks of the nobility. Living in a Christian milieu for 600 years, mainly in the Eastern Borderlands, they preserved their Islamic faith and incorporated into it many Christian beliefs and ceremonies. Tatars used to have there 15 religious communes, of which only two remain today: in Kruszyniany and Bohoniki. They still burry their dead there, even those from other parts of Poland. Evicted from their homeland, they settled in towns and villages gained by Poland after the World War II. There are around 5000 Tatars in Poland today, living in harmony with their Christian neighbours.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2016, 1; 32-43
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Meczet w Warszawie a Karaimi
    The Warsaw Mosque and the Karaims
    Autorzy:
    Konopacki, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40084944.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Związek Karaimów Polskich. Karaimska Oficyna Wydawnicza Bitik
    Tematy:
    meczet
    muzułmanie
    Tatarzy
    Karaimi
    korespondencja
    mosque
    Muslims
    Tatars
    Karaims
    correspondence
    Opis:
    Tatarzy obok Karaimów byli niewątpliwie najmniejszymi etnosem, który zasilił Wielkie Księstwo Litewskie w końcu XIV wieku. Obie grupy choć różniące się od siebie pozostawały w dość bliskiej relacji na przestrzeni wieków, a to z racji zamieszkiwania obok siebie, wchodzenia w relacje natury gospodarczej, czy w końcu pozostając „innymi” wobec większości. W niniejszym artykule chciałbym zaakcentować jeden z elementów wzajemnej współpracy i wzajemnego poparcia  mianowicie kwestię budowy meczetu w Warszawie. Dzięki bogatej korespondencji Seraja Szapszała możemy prześledzić wzajemną współprace tatarsko-karaimską w kwestii budowy meczetu w Warszawie w okresie międzywojennym.
    Along with the Karaites, the Tatars were undoubtedly the smallest ethnos to populate the Grand Duchy of Lithuania in the late 14th century. Both groups, although different from each other, have remained in fairly close relations over the centuries, due to living next to each other, entering into economic relationships, and finally remaining “different” from the majority. In this article, I would like to highlight one element of mutual cooperation and mutual support, namely the issue of building a mosque in Warsaw. Thanks to the rich correspondence of Seraya Shapshal, we can trace the mutual Tatar-Karaim cooperation in the construction of a mosque in Warsaw in the interwar period.
    Źródło:
    Almanach Karaimski; 2023, 12; 159-179
    2300-8164
    Pojawia się w:
    Almanach Karaimski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niezwykłe losy pierwszego drukowanego przekładu Koranu na język polski
    The Curious History of the First Polish Printed Translation of the Quran into Polish
    Autorzy:
    Łapicz, Czesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1045613.pdf
    Data publikacji:
    2013-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    the Quram
    tefsir
    Grand Duchy of Lithuania
    Tatars
    Muslims
    Wilno Philomates
    translation
    Opis:
    The first translation of the Quran, printed and published in 1858, was signed by Jan Musza Tarak Buczacki, a Tatar and Muslim from Podlasie in Poland. Today, however, is is known that the actual translators were two Philomats from Wilno, the priest Dionizy Chlewiński and Ignacy Domeyko. They performed the task in the 1820s for the Muslim Tatars of the Grand Duchy of Lithuania, who over generations had lost their knowledge not only of liturgic language (Arab), but also of their ethnic languages and dialects (Turkic). In this way, Lithuanian-Polish Muslims cut themselves off from the roots and sources of Islam. However, the attempts made by the translators to gain acceptance of Russian censors to publish the Polish rendition of the holy book of Islam were not successful. Only in the 1850s the acceptance was granted, after efforts made by Jan Murza Tarak Buczacki, whose name was put on the title page posthumously by the publisher. At the end of the 19th century an anonymous author, probably a Tatar and Muslim, converted the printed translation, authored by Buczacki, into a traditionalhand-written Tatar tefsir: the Polish version was overwritten by hand in the interlines, and synchronized with the Arab lines of the original Quran in Arabic. For dogmatic and religious reason, he transliterated the text form Latin alphabet into Arabic one, without changing the content of the translation. The manuscript is now kept in Museum of History of Religion in Grodno. This is the conclusion of the complicated history of the first Polish translation of the Holy Book of Islam.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza; 2013, 20, 2; 129-143
    1233-8672
    2450-4939
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praktyki religijne Tatarów polskich na przykładzie obchodzenia święta Kurban Bajram
    Religious Practices of the Polish Tatars on the Example of the Celebrations of the Kurban Bajram
    Autorzy:
    Nikołajew, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480446.pdf
    Data publikacji:
    2013-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Tatarzy polscy
    muzułmanie
    święta muzułmańskie
    Kurban Bajram
    Polish Tatars
    the Muslims
    Muslim celebrations
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest praktykom religijnym Tatarów polskich na przykładzie obchodzonego święta Kurban Bajram – najważniejszego wśród świąt muzułmańskich. Najpierw autor przypomina historię Tatarów polskich, ich wysiłki asymilacyjne do społeczności polskiej. Na szczególną uwagę zasługuje tu fakt zgodnej egzystencji Tatarów z Polakami i Litwinami. Następnie autor analizuje obrzęd przygotowania ofiarnego zwierzęcia i jego rytualnego uboju, rytualne powinności składających ofiarę – imama i rzezaka, jak również modyfikacje tych zachowań religijnych w kontekście polskim. Ważnym akcentem jest tu naświetlenie społecznego odbioru rytualnych zabójstw zwierząt. Artykuł kończy się uwagami o integracyjnym charakterze święta Kurban Bajram pozwalającym na zachowanie, przez stulecia, tatarskiej tożsamości religijnej i kulturalnej w Polsce.
    The present article describes the Tatars’ religious practices on the example of the celebrations concerning the Kurban Bajram feast – the most important among the Muslim celebrations. Firstly, the author remembers the history of the Polish Tatars, their struggle to assimilate among Polish society. Special attention should be paid here to the harmonious co-existence of the Tatars with the Poles and Lithuanians. Then the author analyses the ceremony of preparing the sacrificial animal and its ritual slaughter, the ritual obligations of those sacrificing – the imam and the ritual slaughterer; as well as the modifications of those religious behaviours in the Polish context. The description of the social reception of ritual slaughters is emphasised here. The article ends with remarks upon the integrating character of the Kurban Bajram feast that allows the preservation, through centuries, the Tatar religious and cultural identity in Poland.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2013, 1; 235-252
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pod znakiem buńczuka. Wkład Tatarów polskich w walkę o suwerenność Polski
    Under the tug banner. The contribution of the Polish Tatars to the fight for Poland’s sovereignty
    Autorzy:
    Krzyżanowski, Piotr J.
    Miśkiewicz, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480168.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Tatarzy polscy
    muzułmanie w II RP
    Tatarzy w Wojsku Polskim
    Polish Tatars
    Muslims in the Polish Second Republic
    Tatars in the Polish Army
    Opis:
    Wśród Tatarów polskich myśl o niepodległości Polski była żywa w czasie zaborów. Swoją wierność Rzeczypospolitej poświadczyli czynem zbrojnym u zarania odradzającego się po 123 latach niewoli państwa polskiego. Walczyli również w obronie niepodległości Polski zagrożonej najazdem bolszewickim w 1920 roku. Bohaterem narodowym Tatarów polskich stał się Aleksander Sulkiewicz, żołnierz I Brygady Legionów Polskich i jednocześnie przyjaciel Józefa Piłsudskiego. Więź Tatarów z Polską pogłębiała się podczas ich służby w Wojsku Polskim. Lata międzywojenne Rzeczypospolitej były okresem wielkiego odrodzenia się społeczności Tatarów polskich. Tym boleśniej odczuli oni upadek Polski we wrześniu 1939 roku.
    The idea of independent Poland had been living among the Polish Tatars during the entire partition period. The community had proved their loyalty to the republic by their military participation at the onset of the resurrecting after 123 years of slavery Polish state. They also took part in the Polish-Soviet War (1919-1920). Aleksander Sulkiewicz, a soldier of the Brigade I of the Polish Legion and a friend of Józef Piłsudski, rose to the position of the national hero for the Tatars. The bond between the Tatars and Poland had even deepened throughout their service in the Polish Army. The interwar years were a period of the great revival of the Polish Tatars in Poland. Thus, they reacted to the fall of Poland in September 1939 with a great concern and sadness.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2019, 2; 153-166
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arabski – językiem Koranu, Muhammada i mieszkańców raju
    Arabic – the language of the Quran, Muhammad, and paradise dwellers
    Autorzy:
    Łapisz, Czesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480442.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    alfabet arabski
    islam
    język arabski
    muzułmanie
    Tatarzy Wielkiego Księstwa Litewskiego
    Islam
    Muslims
    the Arabic language
    the Arabic alphabet
    Lithuanian-Polish Tatars
    Opis:
    W artykule omówiono muzułmański dogmat o sakralności języka (i alfabetu) arabskiego jako języka świętej Księgi islamu – Koranu. Przedstawiono również konsekwencje tego dogmatu dla zachowania jedności świata islamu, zwłaszcza w okresie terytorialnej ekspansji tej religii, a także dla rozwoju nauki i sztuki, przede wszystkim gramatyki i leksykologii. Z dogmatu opartego na kilkunastu sformułowaniach, zawartych bezpośrednio w arabskim oryginale Księgi, wynika również zakaz dokonywania i wykorzystywania przekładów Koranu w celach religijnych. Przekład Księgi może funkcjonować jedynie jako tzw. Tefsir, czyli objaśnienie, wytłumaczenie (w języku innym niż arabski) sensów Koranu oryginalnego, czyli arabskiego. Wysuwane w artykule tezy zostały zilustrowane przykładami z piśmiennictwa Tatarów – muzułmanów Wielkiego Księstwa Litewskiego.
    The article focuses on the Muslim dogma of the sacred nature of the Arabic language (and alphabet) as the language of the Quran – the Holy Book of Islam. The discussion is concerned with the consequences that the dogma had for the preservation of the unity of the Islamic world, particularly during the territorial expansion of the religion, and the development of scholarship and art, most importantly grammar and lexicology. The dogma, based on a number of verses from the Arabic original of the Book, forbids the use of translations of the Quran for religious purposes; a translation of the Book can only serve as the so-called Tefsir – an exposition given in a language other than Arabic of senses found in the Quran’s Arabic original. Arguments presented in the article are illustrated by examples from the literary tradition of Tatars – the Muslims of the Grand Duchy of Lithuania.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 2; 191-207
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwa tatarskie testamenty wojskowych z pierwszej połowy XVIII wieku
    Autorzy:
    Winnyczenko, Oksana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/690139.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    Tatarzy w Rzeczypospolitej
    testamenty
    podział spadku wojskowych
    muzułmanie
    Tatars in the Polish-Lithuanian Commonwealth
    last wills
    distribution of servicemen’s heritage
    Muslims
    Opis:
    Testamenty wojskowych Tatarów z pierwszej połowy wieku XVIII w. są bardzo cennymi źródłami do badania wspólnoty tatarskiej w Rzeczypospolitej. Były to teksty pragmatyczne, przeznaczone głównie dla uporządkowania spraw spadkowych i rodzinnych. Oprócz tego Michał Olejowski i Mucharem Ułan Łostajski, których testamenty opublikowano, zadbali o swoje dusze, zapisawszy na ten cel pewne sumy. Teksty tych aktów nie zawierają – w przeciwieństwie do rozporządzeń szlachty katolickiej – wielu formuł dewocyjnych. Ale i tu widać inwokacje i arengi treścią przypominające klauzule dokumentów chrześcijańskich. Źródła te są cenne także ze względu na informacje o środowisku testatorów: ich towarzyszy, patronów oraz krewnych. The last wills of Tatar servicemen of the first half of the eighteenth century are valuable primary sources for research into the Tatar community in the Polish-Lithuanian Commonwealth. The texts were pragmatic, paying attention mainly to the ordering of hereditary and family issues. Furthermore, Michał Olejowski and Mucharem Ulan Lostajski, whose last wills are published, took care of the salvation of their souls and disposed a certain amount of money for that purpose. The texts of these testaments do not contain a large number of devotional formulas like the last wills of the Catholic nobility. However, they also have an invocation and an arenga which make them resemble Christian documents. These primary sources are also valuable due to the information they contain about the testators, their companions, patrons and relatives.
    Źródło:
    Rocznik Lituanistyczny; 2017, 3
    2450-8454
    2450-8446
    Pojawia się w:
    Rocznik Lituanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska a imperium mongolskie oraz Złota Orda w latach 1241–1502
    Poland, the Mongol Empire and the Golden Horde in the Years 1241–1502
    Autorzy:
    Bojko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038465.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    ułus
    najazdy
    muzułmanie
    jarłyk
    Mongołowie
    Czyngis-chan
    Ułus Dżocziego
    Złota Orda
    Batu-chan
    Tatarzy
    Legnica
    Połowcy
    Henryk II
    Saraj
    Chorezm
    Kazimierz Wielki
    Ruś halicko-włodzimierska
    Witold
    Worskla
    Kazimierz Jagiellończyk
    Moskwa
    Ugra
    Aleksander
    Mongols
    Ulus
    Genghis Khan
    Jochi Ulus
    Golden Horde
    Batu Khan
    Tatars
    Cumans
    Henry the II Pious
    Sarai
    Khawarezm
    Muslims
    Casimir the Great
    Kingdom of Galicia-Volhynia
    Vytautas
    Vorskla
    Casimir IV
    Moscow
    jarlig
    Alexander Jagiellon
    Opis:
    W związku z najazdem w 1241 roku armii Batu-chana na Europę Środkową i Wschodnią doszło do pierwszego, bardzo niefortunnego dla Polski spotkania z ówczesnym imperium mongolskim. Klęska pod Legnicą, śmierć księcia Henryka II Pobożnego, upadek państwa Henryków na Śląsku nie tylko odsunęły o kilka dekad proces zjednoczenia ziem polskich, ale też w praktyce wyeliminowały Piastów śląskich ze skutecznej rywalizacji o przyszłe zjednoczenie Polski. Jedynie śmierć wielkiego chana Ugedeja skłaniająca Batu-chana do powrotu wraz z armią do Mongolii uratowały Polskę i Węgry od długotrwałego zniewolenia, które spotkało księstwa ruskie. Kolejne mongolskie najazdy na Polskę z lat 1259 na 1260 oraz z przełomu roku 1287 na 1288 jedynie pogłębiły proces upadku gospodarczego i zniszczeń ziem polskich. Klęski poniesione przez Mongołów w walkach z egipskimi Mamelukami oraz upadek Królestwa Jerozolimskiego w 1291 roku spowodowały, że Zachód stracił zainteresowanie nawiązywaniem politycznych układów z Mongołami. W Europie Wschodniej umocniła się natomiast zachodnia dzielnica imperium mongolskiego, tzw. Złota Orda, która zaczęła odgrywać znaczącą rolę w życiu politycznym całego regionu. Szczyt jej potęgi przypadał na pierwszą połowę XIV wieku za rządów chanów Uzbeka i Dżanibeka. Od drugiej połowy XIV wieku widoczne jest osłabienie Złotej Ordy. W wieku XV przekształciła się ona w tzw. Wielką Ordę. Powstrzymanie chana Wielkiej Ordy Ahmeta w 1480 roku nad Ugrą przez księcia moskiewskiego Iwana III było triumfem Moskwy. Polska natomiast traciła jednego z nielicznych sojuszników na wschodzie. Nieudzielenie zaś przez króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka w 1502 roku wsparcia ostatniemu chanowi Wielkiej Ordy Szach-Achmadowi umożliwiło zniszczenie Wielkiej Ordy przez sojusznika Iwana III, władcę Chanatu Krymskiego, chana Mengli Gireja. Upadek Wielkiej Ordy dla Polski oznaczał symboliczne zakończenie wspólnej historii zapoczątkowanej jeszcze najazdem Mongołów z 1241 roku. Dla Rosji był ostatecznym potwierdzeniem zrzucenia przez nią zwierzchności tatarskiej. Dla Chanatu Krymskiego, który niszcząc Wielką Ordę, de facto zrywał dotychczasowe związki z dawnym imperium mongolskim, oznaczał natomiast, iż stawał się on częścią nowego, kształtującego się wówczas ładu polityczno-gospodarczego w Europie Wschodniej.
    The army of Batu Khan’s 1241 invasion of Central and Eastern Europe was the first, highly unfortunate encounter between Poland and the Mongol empire. The defeat at Legnica, the death of Prince Henry the Pious, and the collapse of his line’s reign in the Duchy of Silesia not only delayed the unification of Poland by decades, but in practice it also eliminated the Silesian Piasts from effective competition for the future Polish union. It was only the death of Ögedei Khan that forced Batu Khan to return with his army to Mongolia and that saved Poland and Hungary from a prolonged enslavement that was the fate of Ruthenian duchies. The subsequent Mongol invasions of Poland at the turn of 1260 and 1288 only deepened the process of economic decline and destruction of Poland. The defeat suffered by the Mongols in the battles with the Egyptian Mamluks and the collapse of the Kingdom of Jerusalem in 1291 made the West lose interest in establishing political relations with the Mongols. In Eastern Europe, the western domain of the Mongol Empire, the so-called Golden Horde, grew in strength, and began playing a significant role in the political life of the entire region. The peak of its power was in the first half of the fourteenth century during the reign of Öz Beg and Jani Beg khans. From the second half of the fourteenth century faltering of the Golden Horde began. In the fifteenth century it was transformed into the so-called Great Horde. The Grand Prince Ivan III of Muscovy’s Great Stand on the Ugra River against Khan Akhmat’s Great Horde in 1480 was a Muscovite triumph. Poland, however, lost one of its few allies in the east. The Polish King Alexander Jagiellon’s failure in 1502 to support the last Khan of the Great Horde, Shah-Akhmad, made way for the destruction of the Great Horde by Ivan III’s ally, the ruler of the Crimean Khanate, Meñli I Giray. The fall of the Great Horde meant a symbolic end of shared history between Poland and Mongolia, which had begun with the invasion Mongol in 1241. For Russia, it was the final confirmation of its dropping its sovereignty to the Tatars. For the Crimean Khanate, which de facto broke off previous relations with the former Mongol empire by destroying the Great Horde, meant, however, that it become part of a new, emerging political and economic governance in Eastern Europe.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2020, 31, 4; 169-206
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies