Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Schyłkowa niewydolność nerek" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Wpływ hemodializy na stężenie glukozy w płynie pozakomórkowym u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu lub bez cukrzycy
Effect of hemodialysis on glucose concentration in extracellular liquid in patients with end stage renal failure with and without diabetes
Autorzy:
Firlej-Pruś, Magdalena
Grzeszczak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039166.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
schyłkowa niewydolność nerek
nefropatia cukrzycowa
hemodializa
ciągłe monitorowanie glikemii
cgms
end-stage renal failure
diabetic nephropathy
haemodialysis
Opis:
The aim of this study was: 1) to establish the course of glycemic variability in the extracellular liquid in patients with renal insuffi ciency during hemodialysis 2) to compare the diff erences and course of glycemic variability in the extracellular liquid between patients with renal insufficiency because of diabetes and patients with renal insuffi ciency due to another serious medical condition. In order to achieve the above, a study of the glycemic variability in the extracellular liquid was done with a CGMS device on 60 hemodialysed patients in the dialysis center of the Provincial Hospital in Bielsko-Biala. The reason for renal insuffi ciency was diabetic nephropathy in 37 patients and other reasons in 23 patients. Comparing the glycemic variability during hemodialysis, it has been stated that the most dynamic is the fi rst hour of hemodialysis whereas the largest decreases in glycemia levels were noticed in the second and third hour of hemodialysis both in the diabetics and non-diabetics groups. In the diabetic nephropathy group, the decrease in glycemia levels in the second hour reached 10,08 ± 12,45 mg/dl and in the third one 10,07 ± 14,91 mg/dl. In the group without diabetic nephropathy, the decreases in glycemia levels reached 8,96 ± 10,31 mg/dl in the second hour and 6,61 ± 12,50 mg/dl in the third hour of hemodialysis. The research also proved that the average areas below the glycemic variability curve in particular hours of hemodialysis show statistically significant differences depending on diabetes presence. The most statistically significant relationship appeared in the first hour of hemodialysis – p = 0,0130, in the second one p = 0,035 and in the third p = 0,041. In the last hour of hemodialysis no statistically important differences were noticed in the area below the glycemic variability curve between the researched group with diabetes and without it.
Celem pracy było: 1) ustalenie przebiegu zmienności stężenia glukozy w płynie pozakomórkowym u chorych z niewydolnością nerek w czasie trwania hemodializy oraz 2) porównanie różnic i przebiegu zmienności stężeń glukozy w płynie pozakomórkowym w czasie trwania hemodializy pomiędzy chorymi z niewydolnością nerek z powodu cukrzycy i chorymi z niewydolnością nerek na tle innym niż cukrzyca. W tym celu przeprowadzono badanie zmienności glikemii w płynie pozakomórkowym przy użyciu urządzenia CGMS u 60 chorych hemodializowanych w Stacji Dializ Szpitala Wojewódzkiego w Bielsku-Białej. U 37 badanych niewydolność nerek była wywołana nefropatią cukrzycową, u pozostałych 23 osób przyczyna niewydolności nerek była inna. Porównując zmiany glikemii w czasie trwania hemodializy stwierdzono, iż najbardziej dynamiczna jest pierwsza godzina hemodializy, natomiast największe obniżenie glikemii odnotowano w drugiej i trzeciej godzinie hemodializy zarówno w grupie badanych z cukrzycą, jak i bez tego schorzenia. W grupie badanych z nefropatią cukrzycową obniżenie poziomu glikemii w drugiej godzinie wynosiło 10,08 ± 12,45 mg/dl, a w trzeciej 10,07 ± 14,91 mg/dl. W grupie chorych bez nefropatii cukrzycowej obniżenie poziomu glikemii podczas hemodializy wynosiło odpowiednio: 8,96 ± 10,31 mg/dl w drugiej godzinie oraz 6,61 ± 12,50 mg/dl w trzeciej. W badaniu wykazano ponadto, iż średnie powierzchnie pod krzywą zmienności glikemii w poszczególnych godzinach hemodializy wykazują istotne statystycznie różnice zależnie od obecności cukrzycy. Najsilniejsza zależność wystąpiła w pierwszej godzinie hemodializy: p = 0,0130, w drugiej wyniosła 0,035, a w trzeciej – 0,041. W ostatniej godzinie hemodializy nie wykazano istotnych statystycznie różnic między powierzchnią pod krzywą zmienności glikemii w grupie badanych z cukrzycą oraz bez cukrzycy.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 6; 13-26
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zachowania zdrowotne a umiejscowienie kontroli zdrowia u osób po przeszczepieniu nerki
Health behaviors versus health locus of control in the patients after kidney transplant
Autorzy:
Kurowska, Krystyna
Wyrzucka, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942696.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
health behaviour
health locus of control
kidney transplant
lifestyle
terminal renal failure
przeszczep nerki
schyłkowa niewydolność nerek
styl życia
umiejscowienie kontroli zdrowia
zachowania zdrowotne
Opis:
Introduction: Kidney transplant is the best method of terminal renal failure treatment. The transplanted organ can function properly only if the patients change their lifestyle. Preferred health behaviours are the basis. Aim: Defining the relation between preferred health behaviours and health locus of control, as a determinant of returning to optimal health. Material and research methods: The research was conducted in the Transplant and Surgery Clinic and Transplant Outpatients Clinic in the University Hospital number 1 in Bydgoszcz. It was carried out among 98 patients after kidney transplant. They were tested using Health Behaviour Inventory by Juczyński and Multidimensional Health Locus of Control scale. Results: Patients differ among each other regarding health behaviours, however, all of them present a high level of health behaviours. Preventive behaviours, health practices and positive attitude were assessed high, whereas eating habits got a small amount of points. People between 41 and 50 years of age who have children, those living in the countryside, women and those patients for whom it was the first transplant, manifested more health behaviours. The vast majority of patients were convinced about the influence of others on their health, however they also claimed that their health was dependent on chance. Conclusion: The obtained results may help to enable better understanding of the needs of the patients after kidney transplant. Additionally, they may assist in education planning which may raise the level of knowledge and therefore help patients in taking care of their own health. The research may also serve as educational material for the patients and their families.
Wstęp: Najdoskonalszą metodą leczenia chorych ze schyłkową niewydolnością nerek jest przeszczepienie nerki. Aby przeszczepiony narząd mógł funkcjonować prawidłowo i jak najdłużej, pacjenci muszą zweryfikować dotychczasowy styl życia. Podstawą są preferowane zachowania prozdrowotne. Cel pracy: Określenie związku pomiędzy preferowanymi zachowaniami zdrowotnymi a umiejscowieniem kontroli zdrowia, jako wykładnika powrotu do jego optymalnego stanu. Materiał i metody badawcze: Badania przeprowadzono w Klinice Transplantologii i Chirurgii Ogólnej oraz w Poradni Transplantologicznej Szpitala Uniwersyteckiego nr 1 w Bydgoszczy w grupie 98 pacjentów po przeszczepieniu nerki, przy użyciu Inwentarza Zachowań Zdrowotnych (IZZ) Juczyńskiego i Wielowymiarowej Skali Umiejscowienia Kontroli Zdrowia (MHLC-B) w adaptacji tegoż autora. Wyniki: Badani różnią się pod względem zachowań prozdrowotnych, ale prezentują ich wysoki poziom. Najwyżej oceniono zachowania profilaktyczne, praktyki zdrowotne i pozytywne nastawienie psychiczne, a najniżej praktyki żywieniowe. Osoby w wieku 41–50 lat, mające dzieci, mieszkające na wsi, kobiety i ci, dla których był to pierwszy przeszczep, częściej przejawiali zachowania prozdrowotne. Zdecydowana większość badanych jest przekonana o wpływie innych na ich zdrowie, najmniej z nich uważa, że stan zdrowia zależy od przypadku. Wnioski: Otrzymane wyniki mogą umożliwić lepsze rozpoznanie potrzeb osób po przeszczepieniu nerki oraz pomóc w planowaniu edukacji, co wpłynie na podwyższenie poziomu wiedzy, pomagając pacjentom w dbaniu o własne zdrowie. Mogą również posłużyć jako materiał edukacyjny dla chorych i ich rodzin.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 3; 174-183
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Objaw pseudoguza ośrodkowego układu nerwowego u pacjentki dializowanej otrzewnowo
Peritoneally dialysed patient with pseudotumour cerebri
Autorzy:
Krakowska, Anna
Jander, Anna
Tkaczyk, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032311.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
end stage renal disease
idiopathic intracranial hypertension
peritoneal dialysis
pseudotumour cerebri
pseudoguz ośrodkowego układu nerwowego
idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe
dializa otrzewnowa
schyłkowa niewydolność nerek
dzieci
Opis:
Introduction: Pseudotumour cerebri (idiopathic intracranial hypertension) is diagnosed when several symptoms coexist: headaches, papilledema, increased cerebrospinal fluid pressure (without any cytologic or chemical abnormalities in it). Neuroimaging shows no pathology either. Aim: The aim of this work is to present a case of 16‑year‑old girl who has been receiving peritoneal dialysis. End stage renal disease developed on the basis of focal segmental glomerulosclerosis. Despite of many therapeutic methods used (steroids, cyclophosphamide, angiotensin convertase inhibitors, plasmapheresis), after three years she required dialysis. Few month after commencing dialysis, in ophthalmologic consultation (routine one, which was required for renal transplantation qualification), papilledema was diagnosed. The patient did not report any symptoms that could suggest intracranial hypertension. The magnetic resonance did not reveal any focal pathology. Neurologist suggested the diagnosis of pseudotumour cerebri and applied acetazolamide with increased dose of antihypertensives. The papilledema resolved after 3 months. Conclusions: Pseudotumour cerebri symptoms are rare but can be the reason for such pathology as papilledema or headaches among dialysed children. There are single cases in the literature. Poorly regulated hypertension or fluid overload can be risk factors for idiopathic intracranial hypertension.
Wprowadzenie: Pseudoguz ośrodkowego układu nerwowego (idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe) charakteryzuje się współwystępowaniem bólów głowy, obrzęku tarczy nerwu wzrokowego, wzmożonego ciśnienia płynu mózgowo‑rdzeniowego (przy jego prawidłowym składzie) oraz braku jakichkolwiek zmian w badaniach obrazowych ośrodkowego układu nerwowego, które mogłyby tłumaczyć występujące zjawiska. Cel pracy: Przedstawiamy przypadek 16‑letniej dziewczynki dializowanej otrzewnowo od 2011 roku z powodu przewlekłej choroby nerek na podłożu ogniskowego segmentalnego szkliwienia kłębuszków nerkowych rozpoznanego w 2008 roku. Mimo zastosowanego leczenia (steroidoterapia, cyklofosfamid, inhibitory konwertazy angiotensyny, plazmaferezy) u dziewczynki mniej więcej po 3 latach rozwinęła się schyłkowa niewydolność nerek. W trakcie rutynowych badań wymaganych do kwalifikacji do przeszczepu nerki w konsultacji okulistycznej stwierdzono u dziewczynki obrzęk tarczy nerwu wzrokowego. Nie prezentowała ona żadnych objawów mogących sugerować nadciśnienie śródczaszkowe. W wykonanym rezonansie magnetycznym głowy nie uwidoczniono zmian ogniskowych. Po konsultacji z neurologiem, który zasugerował rozpoznanie pseudoguza ośrodkowego układu nerwowego, wdrożono leczenie przeciwobrzękowe acetazolamidem oraz obniżono ciśnienie tętnicze. Objaw obrzęku tarczy nerwu wzrokowego ustąpił po 3 miesiącach. Wnioski: Objawy pseudoguza mózgu dzieci dializowanych występują rzadko, ale mogą być przyczyną zmian na dnie oczu w badaniu okulistycznym i bólów głowy. Opisywane są pojedyncze przypadki w piśmiennictwie. Czynnikami sprzyjającymi rozwojowi tego powikłania mogą być nieuregulowane nadciśnienie i przewodnienie.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 2; 172-175
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies