Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Schizofrenia" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 65
Tytuł:
Leczenie elektrowstrząsowe – zbiór podręcznych informacji dla lekarza rodzinnego
Autorzy:
Antosik-Wójcińska, Anna
Poleszczyk, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552649.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
schizofrenia
depresja
leczenie elektrowstrząsowe
EW.
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2015, 4; 280-283
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schizofrenia jako przyczyna niezdolności do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich
Schizophrenia as a Reason of Inability for Taking of Important Conjugal Duty
Autorzy:
Leszczyński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/502752.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
schizofrenia
niezdolność małżeńska
stwierdzenie nieważności małżeństwa
Opis:
Taking up the issue of schizophrenia as a cause for declaring a marriage null and voit, the author begins his reflections with a look at psychosis. From the point of view of marriage validity, of special significance is also the analysis of schizophrenia with very particular medical aspects. The cause of nullity of a marriage discussed here, in turn, requires a rather precise definition of schizophrenia and the factors by which it may be triggered. The last part of the author’s reflections is devoted to the analysis of canon 1095 of the Code of Canon Law, especially to the definition of cases when this schizophrenia is serious enough to exclude marriage validity.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2012, 21; 153-167
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola aripiprazolu w leczeniu schizofrenii oraz zaburzeń nastroju
The role of aripiprazole in the treatment of schizophrenia and mood disorders
Autorzy:
Gorostowicz, Aleksandra
Siwek, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942257.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
aripiprazol
choroba dwubiegunowa
depresja
leczenie
schizofrenia
Opis:
Aripiprazol jest atypowym lekiem przeciwpsychotycznym tzw. trzeciej generacji, o odmiennym mechanizmie działania od większości dostępnych leków przeciwpsychotycznych. Jego profil działania receptorowego przyczynia się do względnie dobrej tolerancji oraz niskiego ryzyka powikłań metabolicznych. Opisano wysokie bezpieczeństwo stosowania aripiprazolu w wielu grupach chorych – u osób starszych, u pacjentów z cukrzycą, chorobami nerek, wątroby, serca, ponadto coraz więcej badań wskazuje, iż lek stosowany w populacji kobiet w ciąży nie wiązał się z istotnym klinicznie wzrostem ryzyka powstawania dużych wad wrodzonych u płodów. Obecnie aripiprazol jest stosowany głównie w leczeniu schizofrenii, choroby afektywnej dwubiegunowej oraz lekoopornej depresji nawracającej i zajmuje znaczącą pozycję w rekomendacjach dotyczących schematów leczenia tych schorzeń. U osób z chorobami psychicznymi często współwystępują choroby somatyczne (w tym zespół metaboliczny oraz cukrzyca) i uwzględnienie aripiprazolu w terapii może wiązać się z dodatkową poprawą parametrów metabolicznych. Z danych literaturowych wynika, że politerapia z użyciem aripiprazolu (szczególnie w połączeniu z takimi lekami atypowymi, jak olanzapina, klozapina czy risperidon) może nieść wymierne korzyści dla pacjentów ze schizofrenią. Jego przydatność kliniczna jest znacząca w kontekście napotykanych trudności w terapii schizofrenii i choroby dwubiegunowej – braku współpracy pacjentów w zakresie zażywania leków oraz współwystępowania licznych schorzeń somatycznych w obu tych chorobach.
Aripiprazole belongs to atypical antipsychotic medication of the so-called third generation, with a mechanism of action different from most antipsychotic drugs available. Its receptor action profile contributes to relatively good tolerance and low risk of metabolic complications. The high level of safety of aripiprazole was described in multiple groups of patients – the elderly and patients suffering from diabetes as well as kidney, liver and heart diseases. Furthermore, an increasing number of studies show that the drug used in the population of pregnant women was not linked to a clinically significant risk of major birth defects. At present, aripiprazole is mainly used in the treatment of schizophrenia, bipolar disorder and recurrent treatment-resistant depression and occupies a significant position in the recommendations for the treatment regimens for these diseases. In persons with mental illness, somatic diseases frequently coexist (among them, the metabolic syndrome and diabetes) and the inclusion of aripiprazole therapy may result in an additional improvement in metabolic parameters. The literature data suggest that polytherapy with the use of aripiprazole (especially in combination with such atypical drugs as olanzapine, clozapine or risperidone) can bring tangible benefits for patients with schizophrenia. Its clinical utility is significant in the context of the difficulties encountered in the treatment of schizophrenia and bipolar disorder – the lack of cooperation on the part of the patients with respect to drug consumption and the coexistence of numerous somatic ailments in both diseases.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 3; 296-305
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół Cotarda – przegląd aktualnej wiedzy
Cotard’s syndrome – a review
Autorzy:
Leis, Kamil
Gapska, Dominika
Aleksiewicz, Tomasz
Litwin, Katarzyna
Miętkiewicz, Kacper
Gałązka, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942271.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
depresja
schizofrenia
zespół Cotarda
złudzenie negacji
Opis:
Cotard’s syndrome, originally described by a French physician Jules Cotard in 1880 as le délire des négations (the delirium of negation), is a condition in which the patient experiences nihilistic delusions, assuming their own death and, paradoxically, resulting immortality. This extremely rare mental illness often co-occurs with depression, schizophrenia and other conditions characterised by misidentification, such as Capgrass delusion or Fregoli delusion. Whilst it is still open to investigation whether Cotard’s syndrome is to be considered an independent clinical entity, certain symptoms specific to the disease and some structural brain changes seem to support this theory. However, owing to its extremely low prevalence, Cotard’s syndrome is not included in either the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) or the International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-10) of the World Health Organization. Currently, management depends on the most likely underlying cause, e.g. depression, schizophrenia, subdural hematoma, AIDS, Parkinson’s disease or hydrophobia. Substances known to be effective in different cases include antidepressants and antipsychotics. Despite multiple attempts at classifying the condition, the 1995 classification by Berrios and Luque, subdividing Cotard’s syndrome into three types, is the most popular one by far. The first type involves depression and hallucinations, the second is known as Cotard’s syndrome type I (absence of depressive episodes but with hypochondriac delusions), whilst Cotard’s syndrome type II is also characterised by depression.
Zespół Cotarda, w 1880 roku opisany przez francuskiego lekarza Jules’a Cotarda jako le délire des négations (złudzenie negacji), to choroba, w której pacjent doświadcza urojeń nihilistycznych i przeświadczenia o własnej śmierci, a następnie – nieśmiertelności. Ta niezwykle rzadka jednostka współwystępuje często z depresją, schizofrenią czy innymi chorobami charakteryzującymi się zaburzeniem identyfikacji: zespołem Capgrasa i zespołem Fregolego. Do dziś dyskutuje się, czy zespół Cotarda powinien zostać uznany za samodzielną jednostkę chorobową; ze względu na niespotykane w żadnym innym zespole objawy i zmiany w strukturach mózgu rozwiązanie to zyskuje coraz liczniejszych zwolenników. Z uwagi jednak na rzadkość występowania omawianego zespołu nie uwzględniają go ani Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-V), ani Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD-10). Obecnie leczenie ma charakter przyczynowy, czyli skupia się na terapii choroby, która najprawdopodobniej powoduje zespół Cotarda (depresja, schizofrenia, krwiak podtwardówkowy, ale również AIDS, choroba Parkinsona, hydrofobia). Wśród skutecznych substancji wymienia się leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne. Mimo istnienia wielu podziałów najbardziej znana jest klasyfikacja Berriosa i Luque’a z 1995 roku. Badacze ci wyróżnili trzy postacie choroby: postać z depresją i halucynacjami, zespół Cotarda I(bez depresji, z zaburzeniami hipochondrycznymi) i zespół Cotarda II (z depresją).
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 3; 320-324
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakość życia pacjentów ze schizofrenią
Quality of life of patients with schizophrenia
Autorzy:
Okroj, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311979.pdf
Data publikacji:
2021-06-28
Wydawca:
Państwowa Akademia Nauk Stosowanych we Włocławku
Tematy:
schizofrenia
jakość życia
schizophrenia
quality of life
Opis:
Wstęp. Schizofrenia jest chorobą psychiczną, którą charakteryzuje zróżnicowany obraz i przebieg kliniczny, charakteryzuje się przede wszystkim zakłóceniami myślenia i postrzegania, a także niedostosowanym i spłyconym afektem. Etiopatogeneza nie jest do końca znana, jedną z uznawanych teorii jest udział czynników biopsychospołecznych, w tym stresu. Wiek zachorowania przypada zazwyczaj na okres wczesnej dorosłości – u kobiet jest to 25–34 rok życia, a u mężczyzn 15 –24 rok życia. Cel. Celem badań była ocena jakości życia w kontekście domen życia pacjentów ze schizofrenią. Materiały i metody. Badaniem objęto grupę 100 pacjentów leczonych w Szpital Lipno Sp. z o.o. , u których zdiagnozowano schizofrenię. Wiek badanych mieścił się w zakresie  18–75 lat. Narzędziem badawczym był kwestionariusz SQLS-R4 (Schizophrenia Quality of Life Scale Revision 4) poszerzony o autorską metryczkę. Wyniki. Respondenci dokonując subiektywnej oceny  jakości życia określili jako stan zadawalający. Jakość życia w sferze witalnej była na wyższym poziomie niż w domenie psychospołecznej oraz ogólnym zadowoleniu. Wnioski. Schizofrenia to schorzenia, które w istotny sposób przyczynia się do obniżenia poziomu jakości życia głównie w domenie psychospołecznej.
Introduction. Schizophrenia is a mental illness characterized by a varied picture and clinical course, characterized primarily by disturbances in thinking and perception, as well as maladjusted and shallow affect. The etiopathogenesis is not fully known, one of the accepted theories is the involvement of biopsychosocial factors, including stress. The age of onset usually falls in early adulthood - for women it is 25–34 years of age, and for men 15–24 years of age. The aim. The aim of the research was to assess the quality of life in the context of the life domains of patients with schizophrenia. Materials and methods. The study included a group of 100 patients treated at Szpital Lipno Sp. z o.o. who have been diagnosed with schizophrenia. The age of the respondents ranged from 18–75 years. The research tool was the SQLS-R4 questionnaire (Schizophrenia Quality of Life Scale Revision 4) extended with an original certificate. Results. The respondents, making a subjective assessment of the quality of life, described it as satisfactory. The quality of life in the vital sphere was higher than in the psychosocial domain and in general satisfaction Conclusions. Schizophrenia is a disease that significantly contributes to the reduction of the quality of life, mainly in the psychosocial domain.
Źródło:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu; 2021, 6, 2; 21-32
2451-1846
Pojawia się w:
Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trudności społeczno-ekonomiczne pacjentów ze schizofrenią
Autorzy:
Kurpas, Donata
Pochwała, Łucja
Seń, Mariola
Wróblewska, Izabela
Mroczek, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551879.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
trudności społeczno-ekonomiczne
schizofrenia
Dom Pomocy Społecznej
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2014, 3; 248-251
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczenie schizofrenii – doświadczenie ludzkie
Autorzy:
Rosińska, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2100452.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
schizofrenia
rozszczepienie
logorea
omamy
elastyczność
ja minimalne
nadrefleksyjność
Opis:
Główny cel artykułu to zwrócenie uwagi na nieostrość granicy pomiędzy chorobą psychiczną a zdrowiem psychicznym. Autor stara się przedstawić tę nieostrość na przykładzie schizofrenii. Wskazuje, iż w obrębie psychiatrii istnieje wielość określeń schizofrenii oraz że cechy schizofrenii są obecne również w doświadczeniu ludzi zdrowych. W opinii autora całkowita rezygnacja z rozróżnienia zdrowia psychicznego i choroby psychicznej nie jest właściwym rozwiązaniem, choćby ze względu na konieczność organizacji pomocy lekarskiej. Jednak pytanie o rozgraniczenie zakresów zdrowia psychicznego i choroby psychicznej oraz leżącego pomiędzy nimi wciąż niezdefiniowanego obszaru pozostaje pytaniem otwartym.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 2; 71-89
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia szaleństwa – szaleństwo filozofii. Lwa Szestowa„prawdziwa filozofia” a schizofrenia
Autorzy:
Stasiuk, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2100455.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
filozofia
prawda
wiara
chaos
samotność
schizofrenia
psychoza
mistycyzm
Opis:
W artykule zestawiam ze sobą to, co Lew Szestow nazywa prawdziwą filozofią, z doświadczeniem schizofrenicznym. Okazuje się, że doświadczenie, które w filozofii Szestowa nosi wszelkie miano przeżycia mistycznego, jest zadziwiająco zbliżone do opisywanego przez Antoniego Kępińskiego doświadczenia psychotycznego, dzielą one bowiem ten sam, dość jasny schemat. Droga, którą kroczy Szestowowski filozof, jest tą samą drogą, którą podąża schizofrenik, choć słownictwo, jakiego używa się do ich opisania, należy do różnych porządków.
Źródło:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria; 2017, 2; 135-153
1230-1493
Pojawia się w:
Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
– – – – –. Traumatografie Leopolda Buczkowskiego
– – – – –. Leopold Buczkowski’s Traumatographies
Autorzy:
Sadzik, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203221.pdf
Data publikacji:
2020-06-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
traumatographies
Holocaust
editing
schizophrenia
dialogue
traumatografie
edycja
schizofrenia
dialog
Opis:
Celem artykułu jest zbadanie sposobów manifestowania się w tekstach Leopolda Buczkowskiego śladów doświadczeń traumatycznych. Jak dowodzi autor szkicu, miejscem ich objawiania się jest, w pierwszej kolejności, graficzny wymiar tych książek, nazywany przez niego „traumatografiami”. W późniejszych fazach twórczości autor Czarnego potoku rozwinie oryginalną koncepcję spauzowania języka jako jedynej formy adekwatnego świadczenia o wojennych zdarzeniach. Buczkowski, świadek nazistowskiej eksterminacji podolskich Żydów, nie tylko jako jeden z pierwszych twórców kultury europejskiej postawi pytanie o warunki możliwości literatury po Zagładzie, ale również udzieli na nie jednej z najradykalniejszych odpowiedzi, domagając się od tej strony całkowitej redefinicji samego pojęcia literackości.
The main aim of the article is to examine the ways in which traces of traumatic experiences manifest themselves in Leopold Buczkowski’s texts. AsI argue, the sphere of their manifestation is first of all the graphic dimension of these books, which I call “traumatographies”. In later stages of his work, the author of a novel Czarny potok [Black Current] would develop an original concept of pausing the language as the only form of adequate testimony about wartime events. Buczkowski, a witness of the Nazi extermination of Jews from Podole, would not only be one of the first European writers to pose a question about the feasibility of creating literature after the Holocaust, but would also provide one of the most radical answers, one that demands a complete redefinition of the very concept of literature.
Źródło:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość; 2020, 1; 69-88
2719-5767
Pojawia się w:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komu, kiedy i w jakiej dawce? Miejsce arypiprazolu w leczeniu schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej
To whom, when and in what dosage? The role of aripiprazole in the treatment of schizophrenia and bipolar disorder
Autorzy:
Antosik-Wójcińska, Anna Z.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942124.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
arypiprazol
choroba afektywna dwubiegunowa
przypadki kliniczne
schizofrenia
wysokie dawki
Opis:
Aripiprazole is an atypical neuroleptic of proven effectiveness for the treatment of schizophrenia and bipolar I disorder. Despite its many years’ availability on the market, it tends not to be as popular as it deserves among psychiatrists. Aripiprazole is often used as an adjunctive treatment, added in a small dose to another neuroleptic, not as the primary antipsychotic treatment or prevention of manic episodes. Hence, its full benefits and optimal clinical effect cannot be achieved. This is due to the lack of knowledge concerning the full medical potential associated with the pharmacological profile of this neuroleptic and lack of awareness regarding its efficiency. Aripiprazole is characterised by better tolerability than some other antipsychotics, e.g. in terms of inducing symptomatic hyperprolactinemia, QTc prolongation, impaired glucose tolerance or significant weight gain. It is also associated with a low risk of extrapyramidal symptoms. Its good safety profile facilitates its use in patients with somatic burden, older than 65 years old and obese patients. The article briefly presents the current state of knowledge concerning the effect of aripiprazole in bipolar affective disorder and schizophrenia, focusing on the practical aspects. The following questions have been addressed: • Who is most likely to benefit from aripiprazole treatment, and how to adjust the dosage to the patient’s symptom profile? • When to consider a change of therapy to aripiprazole? • When is it appropriate to use aripiprazole as monotherapy and when as an element of combination therapy? Several case reports have been included in the study to best illustrate the drug’s therapeutic potential.
Arypiprazol to neuroleptyk atypowy o udowodnionej skuteczności w leczeniu schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej typu I. Mimo wieloletniej już obecności na rynku lek wciąż nie jest wybierany przez psychiatrów tak często, jak mógłby i powinien być. Arypiprazol traktuje się jako lek dodany, dołączany w niewielkiej dawce do innego neuroleptyku, a nie jako główny lek przeciwpsychotyczny czy zapobiegający nawrotom manii. Postępowanie to nie pozwala osiągnąć pełni korzyści i uzyskać optymalnego efektu klinicznego arypiprazolu. Do przyczyn opisanego stanu rzeczy należą nieznajomość wszystkich możliwości klinicznych, jakie daje profil farmakologiczny tego neuroleptyku, i niedocenianie jego skuteczności. Arypiprazol jest lekiem relatywnie dobrze tolerowanym, rzadziej niż niektóre inne atypowe leki przeciwpsychotyczne powoduje występowanie objawowej hiperprolaktynemii, wydłużenie odstępu QT, upośledzenie tolerancji glukozy czy istotny przyrost masy ciała. Jego przyjmowanie wiąże się z niskim ryzykiem objawów pozapiramidowych. Korzystny profil bezpieczeństwa umożliwia zastosowanie leku u chorych obciążonych somatycznie, po 65. roku życia i otyłych. W artykule krótko podsumowano stan wiedzy na temat działania arypiprazolu w chorobie afektywnej dwubiegunowej i schizofrenii, skupiając się na aspektach praktycznych. Odpowiedziano również na następujące pytania: • Jacy pacjenci najbardziej skorzystają wskutek leczenia arypiprazolem i jak dostosować dawkę do profilu objawów? • Kiedy pomyśleć o zmianie terapii na arypiprazol? • Kiedy zdecydować się na arypiprazol w monoterapii, a kiedy – w ramach leczenia skojarzonego? Aby jak najlepiej ukazać możliwości terapeutyczne arypiprazolu, w artykule przedstawiono pokrótce kilka przypadków klinicznych, w których terapia omawianym lekiem przyniosła dobre rezultaty.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 2; 188-193
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie relacji w procesie pomagania osobom chorym na schizofrenię
The importance of relationships in the process of helping people suffering from schizophrenia
Autorzy:
Malewicz-Sawicka, Maryla
Więcek-Durańska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409423.pdf
Data publikacji:
2021-12-29
Wydawca:
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej. Wydawnictwo APS
Tematy:
schizofrenia
rehabilitacja psychospołeczna
relacja terapeutyczna
schizophrenia
psychosocial rehabilitation
therapeutic relationship
Opis:
W artykule przedstawiono zagadnienia związane z problematyką znaczenia relacji w procesie pomagania osobom chorym na schizofrenię. Schizofrenia jest bowiem jedną z najcięższych chorób psychicznych, często w swym przebiegu prowadzących do niepełnosprawności psychicznej. Dlatego też niepełnosprawność psychiczna oraz inicjowanie procesu zdrowienia osób chorych na schizofrenię stanowią najważniejsze i centralne pojęcia, wokół których skupia się niniejszy tekst. Praca z pacjentem chorym na schizofrenię ma za zadanie przeciwdziałanie niepełnosprawności i zminimalizowanie jej konsekwencji, powodzenie tych oddziaływań powinno być zaś mierzone stopniem, w jakim osoba niepełnosprawna jest w stanie samodzielnie pracować, wypełniać codzienne obowiązki rodzinne i domowe oraz zarządzać swoim czasem wolnym. Zbudowanie dobrego lub wystarczająco dobrego związku terapeutycznego z osobą chorą na schizofrenię jest złożoną konfiguracją wielu czynników: od czysto behawioralnych i związanych z wymianą informacji po te związane z poczuciem autentycznej bliskości. Lista czynników wpływających na budowanie związku terapeutycznego może być budowana na podstawie różnych założeń, jedne mogą podkreślać czynnik niepełnosprawności pacjentów, inne – deficyty poznawcze, a jeszcze inne mogą być tworzone na bazie założeń egzystencjalnych. W niniejszym artykule szczególny nacisk położono na obszar rehabilitacji psychospołecznej wraz z jej celami szczegółowymi oraz roli empatii i relacji terapeutycznej w procesie zdrowienia osób z zaburzeniami psychicznymi.
The article presents issues related to the importance of relationships in the process of helping people suffering from schizophrenia. Schizophrenia is one of the most severe mental-health disorder, in its course it often leads to mental disability. Therefore, the mental disability and initiating the recovery process of people with schizophrenia are the most important and central concepts of the text. Working with a patient suffering from schizophrenia aims at preventing disability and minimizing its consequences, and the success of these actions should be measured by the degree to which a disabled person is able to work independently, fulfil daily family and home duties and manage their free time. Creating a good or sufficiently good therapeutic relationship with a person suffering from schizophrenia is a complex configuration of many factors: from purely behavioural and information-sharing to those related to a sense of genuine closeness. The list of factors influencing creation of a therapeutic relationship can be elaborated based on various assumptions, some may emphasize the factor of patients' disability, others – cognitive deficits, and still others may be created based on existential assumptions. In this article, particular emphasis is placed on the area of psychosocial rehabilitation with its specific goals and the role of empathy and therapeutic relationship in the process of recovery of people with mental disorders.
Źródło:
Praca Socjalna; 2021, 36(6); 67-88
0860-3480
Pojawia się w:
Praca Socjalna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola stresu w zachorowaniu na schizofrenię
The role of stress in the onset of schizophrenia
Autorzy:
Dudzic-Koc, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1834436.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki w Bydgoszczy. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
schizofrenia
stres
model podatność – stres
schizophrenia
stress
vulnerability-stress model
Opis:
Jedną z najpoważniejszych chorób psychicznych jest schizofrenia, na którą choruje 1% populacji. Choroba powoduje znaczące utrudnienie osiągnięcia niezależności w życiu dorosłym. Jej przyczyny nie są w pełni znane. Celem artykułu jest przybliżenie roli stresu w wystąpieniu choroby w oparciu o model teoretyczny podatność - stres. Badania potwierdzają istotną rolę neurobiologicznych procesów psychopatologicznych sprzyjających psychozie. Obniżony poziom kompetencji radzenia sobie ze stresem jest konsekwencją neurobiologicznych i psychologicznych nieprawidłowości powstałych na długo przed pierwszym epizodem psychotycznym. Rozwój metod radzenia sobie ze stresem może istotnie przyczynić się do poprawy funkcjonowania społecznego, zmniejszenia częstości zaostrzeń w przebiegu choroby, opóźnienia jej wystąpienia, a nawet zmniejszenia ryzyka zachorowania.
Schizophrenia is one of the most severe mental disorders, which affects 1% of the population. A large group of patients have difficulties in achieving financial independence and start a family because of burdenning course of the illness. The etiopathogenesis of schizophrenia is not fully discovered. The aim of this article is to present the role of stress in the onset of schizophrenia based on vulnerability-stress models. Many researches confirm neurobiological and psychological factors in psychopathological processes leading to psychotic symptoms. The decreased level of coping skills is a consequence of neurobiological and psychological abnormalities developed long before the first episode of psychosis. The development of stress management skills can significantly improve social functioning, reduce exacerbations in the course of illness, delay the onset, and even reduce its risk.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Gospodarki, seria Edukacja - Rodzina - Społeczeństwo; 2018, 3; 259-273
2450-9760
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Gospodarki, seria Edukacja - Rodzina - Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pominięte konteksty doświadczania choroby –krytyka Krótkiej skali poczucia wpływu na przebieg choroby
Ignored contexts of experiences of illness – critique of Brief measure to assess perception of self-influence on the disease course
Autorzy:
Opaliński, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/551359.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
psychologia dyskursywna
schizofrenia
metody ilościowe
discursive psychology
schizophrenia
quantitative methods
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie analizy wybranego narzędzia diagnostycznego, jakim jest Krótka skala poczucia wpływu na przebieg choroby – wersja dla schizofrenii, w celu zobrazowania problematyczności interpretacji pozycji testowych mogących mieć wpływ na ogólną ocenę kliniczną osób badanych. Analiza kwestionariusza została przeprowadzona w duchu metodologii psychologii dyskursywnej i została zastosowana do trzech obszarów: 1) kontekstu biomedycznego towarzyszącego powstaniu narzędzia nadawczego, 2) konstrukcji „idealnego pacjenta” oraz 3) pomijanych w kwestionariuszu innych kontekstów niż biomedyczny, w tym przypadku subiektywnego doświadczania przez pacjentów objawów choroby. Uzyskane wyniki obrazują problematyczność interpretacji wyników, których konstrukcja pomija konteksty inne niż te związane z dominującym dyskursem biomedycznym, co może skutkować trudnościami podczas interpretacji wyników badania.
The aim of this paper is to present a critique of Brief measure to assess perception of self-influence on the disease course – the version for schizophrenia, to illustrate problems with test positions that may influence the overall clinical evaluation of the respondents. The analysis has been conducted in accordance with methodology of discursive psychology (DP) and applied in three parts: 1) biomedical background accompanying the formation of the research tool, 2) the construct of the “ideal patient” and 3) ignoring contexts different from biomedical ones, in this case, the subjective experiencing symptoms. The obtained results illustrate the problematic interpretation of test results, the formation of which ignores contexts other than those associated with the dominant biomedical discourse, which may result in difficulties interpreting test results.
Źródło:
Relacje. Studia z nauk społecznych; 2016, 1; 139-147
2543-5124
Pojawia się w:
Relacje. Studia z nauk społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mistyczna transformacja. Substancje psychedeliczne w leczeniu zaburzeń psychicznych
Mystical transformation. Psychedelic substances in the treatment of mental illnesses
Autorzy:
Olszewski, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/462326.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
psychedeliki
transformacja
schizofrenia
autyzm
leczenie
psychedelics
transformation
schizophrenia
autism
treatment
Opis:
Zaburzenia psychiczne stają się plagą współczesnych społeczeństw postindustrialnych, poddanych oddziaływaniu szybko ewoluującego otoczenia cywilizacyjnego. W połowie ubiegłego wieku odkrycie potencjału LSD i psylocybiny znalazło zastosowanie na gruncie psychologii, a wśród prekursorów jego wykorzystania w psychoterapii był pracownik Uniwersytetu Harvarda, twórca interpersonalnej teorii osobowości, doktor Timothy Leary. Leary przyznawał im istotną rolę w ewolucji gatunku ludzkiego i leczeniu zaburzeń psychicznych, co potwierdzić w eksperymentach penitencjarnych, redukując znacząco skłonności przestępcze osadzonych. Kluczem do uzyskania pozytywnych efektów okazało się być intensywne doświadczenie mistyczne i wglądy dotyczące natury rzeczywistości. Substancje psychedeliczne określa się mianem enteogenów (wywołujących doświadczenie boskości) i jako takie wyłącza ze zbioru substancji narkotycznych. Funkcjonują one w społecznościach preindustrialnych, stanowiąc narzędzie tradycyjnych uzdrowicieli. Eksperymenty z psychedelikami były równie¿ prowadzone przez czeskiego psychologa Stanislava Grofa, twórcę teorii matryc perinatalnych, stosującego LSD w terapii nerwic, uzależnień i redukcji lęku u pacjentów chorych na raka. W latach 90. Rick Strassman wykorzystywał najpotężniejszy istniejący psychedelik, DMT, wytwarzany także przez szyszynkę. Wszystkie te sesje dowodzą transformującej natury doświadczenia psychedelicznego i wyznaczają przyszłe kierunki badań w kontekście autyzmu, schizofrenii,psychopatii i tanatologii
Mental disorders have become the scourge of modern post-industrial societies subjected to an influence of rapidly changing civilizational environment. In the middle of the last century, the discovery of potential of LSD and psilocybin made them first psychedelics used in the context of psychology. Among the precursors of their use on the field of psychotherapy was an employee of the University of Harvard, author of the interpersonal theory of personality, Dr. Timothy Leary. Leary acknowledged them an important role in the evolution of the human species as well as in treatment of mental disorders, which he confirmed in his penitentiary experiments where he achieved significant reduction of criminal tendencies in the control group of prisoners. The key to get positive results was an experience by inmates of psychotic states generated by LSD, as well as their intensive mystical insights in the nature of reality. Psychedelic substances are defined as entheogens (‘generating the divine within’) and, as such, excluded from the set of narcotic substances. They have been functioning in pre-industrial societies as a tool of traditional healers for thousands of years. Experiments with psychedelics were also carried out by the Czech psychologist, Stanislav Grof, the creator of theory of perinatal matrices. He used LSD in the treatment of neuroses, addictions and to reduce anxiety of patients with cancer terminal phase. In 90s an American researcher Rick Strassman carried out experiments with the most powerful known psychedelic substance – DMT, which is naturally produced in the human organism by the pineal gland. All experiments demonstrated transformative nature of psychedelic experience and these days conceptualise some new future directions of research, especially in the field of the treatment of psychopathy, anxiety disorders, and thanatology.
Źródło:
Studia Krytyczne/ Critical Studies; 2018, 6; 45-55
2450-9078
Pojawia się w:
Studia Krytyczne/ Critical Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Psychoza a medytacja
Psychosis and meditation
Autorzy:
Radoń, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/564860.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
psychoza
schizofrenia
medytacja
psychoterapia
uważność
psychosis
schizophrenia
meditation
psychotherapy
mindfulness
Opis:
Celem artykułu jest prezentacja literatury dotyczącej możliwości, warunków oraz efektywności stosowania nowych strategii terapeutycznych opartych na uważności (Terapia poznawcza oparta na uważności oraz Terapia akceptacji i zaangażowania, a także ich modyfikacje) w stosunku do pacjentów psychotycznych. Podstawowym atutem decydującym o wartości zaprezentowanych strategii jest kładzenie akcentu raczej na zmianę nastawienia pacjenta w stosunku do symptomów psychotycznych niż na ich modyfikację czy kontrolę (w tradycyjnych strategiach podkreślano znaczenie redukcji oraz kontroli symptomów). Z wielu przeprowadzonych badań wynika, że stosowanie takich niedyrektywnych strategii wobec pacjentów psychotycznych (oraz pacjentów z wieloma innymi zaburzeniami) okazuje się szczególnie efektywne i prowadzi do wielu pozytywnych zmian (wzrost świadomości własnych doświadczeń psychotycznych, pozwalanie na pojawianie się symptomów psychotycznych i ich zanikanie bez potrzeby ich kontrolowania, stopniowa dezidentyfikacja od symptomów, wzmacnianie samoświadomości przez akceptację i unikanie osądzania). Jednak – jak wykazują wyniki paru badań jakościowych – stosowanie tych interwencji wymaga zachowania pewnej dozy ostrożności, gdyż w niektórych przypadkach może nasilać symptomy psychotyczne. We wnioskach przedstawiono ograniczenia dotyczące stosowania interwencji opartych na uważności (historia, stadium, nasilenie objawów chorobowych, czas trwania i charakterystyka treningów) oraz warunki efektywnego ich stosowania (obecność doświadczonego klinicysty podczas treningów, zwłaszcza w początkowych fazach, modyfikacja technik, niedyrektywny charakter terapii).
The aim of this paper is presentation of the comprehensive literature of the new therapeutic interventions based on mindfulness (Mindfulness-based Cognitive Therapy MBCT, Acceptance and Commitment Therapy ACT and modifications) which appeared promising whilst their implementing among psychotic patients. MBCT and ACT are a contextual forms of Cognitive Behavioral Therapy that attempts to alter one’s relationship to symptoms of psychosis rather than attempting to reduce or control them (traditional approaches to the treatment of psychosis emphasize symptom reduction or elimination). Many clinical and empirical studies (qualitative and quantitative) shows that mindfulness meditation appears to ameliorate psychotic symptoms (improvements in psychotic symptom severity and frequency of hospitalization, general clinical and psychosocial functioning, ability to respond mindfully to distressing thoughts and images). The limits of the researches are discussed, especially in case of meditation-induced psychotic symptoms (low participant number, uncontrolled designs, a history of psychiatric illness of participants, exposition to intensive meditation practise – 18 hours of meditation per day with prolonged periods of fasting and silence). In summary the conceptual clinical applications of the theory are presented: Mindfulness (adaptations of ACT and MBCT) in context of contemporary clinical practice is shown to improve delusion-related regulatory capacity and modify participant’s perception of psychotic experiences (centering in awareness of psychosis; allowing voices, thoughts, and images to come and go without reacting or struggle; and reclaiming power through acceptance of psychosis and the self).
Źródło:
Studia Psychologica; 2015, 15, 2; 23-37
1642-2473
Pojawia się w:
Studia Psychologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 65

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies