Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Roman Palester" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Roman Palester i Polskie Wydawnictwo Muzyczne: korespondencja w trzech odsłonach
    Roman Palester and PWM Edition: Correspondence in Three Stages
    Autorzy:
    Bolesławska-Lewandowska, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28328343.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Roman Palester
    Polskie Wydawnictwo Muzyczne
    korespondencja kompozytorów polskich
    PWM Edition
    Polish composers’ correspondence
    Opis:
    Kontakty Romana Palestra z Polskim Wydawnictwem Muzycznym możliwe są do odtworzenia dzięki korespondencji zachowanej w spuściźnie kompozytora, zdeponowanej w Archiwum Kompozytorów Polskich Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Są to przede wszystkim listy od przedstawicieli wydawnictwa do kompozytora, a w niektórych przypadkach także zachowane przez twórcę kopie lub brudnopisy listów własnych. Korespondencja ta dzieli się na trzy części, obrazujące losy kontaktów twórcy z jego polskim wydawcą w kontekście zmieniających się warunków politycznych: 1) do ogłoszenia informacji o emigracji kompozytora, 2) w okresie tzw. odwilży popaździernikowej; oraz 3) w ostatnich latach życia twórcy – po zniesieniu zapisu cenzury na jego nazwisko. Artykuł przybliża zarówno obraz zachowanej korespondencji, jak i najważniejsze wątki relacji między Romanem Palestrem a Polskim Wydawnictwem Muzycznym w okresie od 1947 do śmierci kompozytora, z uwzględnieniem sytuacji politycznej w kraju.
    Roman Palester’s contacts with PWM Edition can be reconstructed based on correspondence which has survived as part of the composer’s legacy deposited at the Archives of Polish Composers, kept at the University of Warsaw Library. These are mostly letters from representatives of the publisher to the composer, and in some cases also copies or rough drafts of the composer’s own letters, which he preserved. This correspondence can be divided into three stages, which reflect the artist’s contacts with the Polish publisher in the context of changing political circumstances: 1) before his emigration was announced; 2) during the so-called political thaw following the Polish October (of 1956), and 3) in the last years of his life, when censorship of his name and works had been lifted. My paper discusses both the surviving correspondence and the main aspects of relations between Roman Palester and PWM Edition between 1947 and the composer’s death, in the context of the political situation in Poland.
    Źródło:
    Muzyka; 2020, 65, 4; 128-138
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak w bibliotece Gustawa Herlinga-Grudzińskiego znalazła się partytura opery Il Prigioniero Luigiego Dallapiccoli?
    How did the Score for Luigi Dallapicolla’s Il Prigioniero Find Its Way to the Library of Gustaw Herling-Grudziński?
    Autorzy:
    Dzierżanowski, Lech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790943.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    opera XX wieku
    Roman Palester
    Gustaw Herling-Grudziński
    epistolografia emigracyjna
    twentieth-century opera
    emigration correspondence
    Opis:
    Artykuł opisuje epizod dotyczący współpracy dwóch wybitnych twórców emigracyjnych: kompozytora Romana Palestra i pisarza Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, który o mały włos nie doprowadził do powstania wspólnego dzieła – opery opartej na opowiadaniu Grudzińskiego Wieża z muzyką Palestra. Punktem wyjścia jest fakt istnienia w bibliotece Herlinga partytury opery Luigi Dallapiccoli – Il Prigioniero. W rozwikłaniu zagadki, skąd w zbiorach pisarza znalazła się ta właśnie partytura, pomocna okazuje się korespondencja obu twórców. Po krótkiej charakterystyce  perypetii życiowych i drogi twórczej obu artystów w momencie rozpoczęcia znajomości, autor przechodzi do zainteresowań operowych Palestra: przedstawia pokrótce historię niedokończonej opery Żywe kamienie, a także cytuje fragmenty jego korespondencji z różnymi pisarzami dotyczącymi poszukiwania odpowiedniego libretta operowego. Po rozpatrzeniu wielu różnych propozycji okazuje się, że najatrakcyjniejszym dla kompozytora materiałem jest opowiadanie Grudzińskiego Wieża, oczywiście po odpowiedniej adaptacji na libretto. To właśnie w tym celu, za sugestią Palestra, Herling kupuje partyturę, która do dziś zachowała się w jego bibliotece. Duży cytat z jego listu jest dowodem, jak daleko obaj twórcy zaangażowali się w potencjalną współpracę. Jednak ostatecznie do niej nie doszło. Autor opisuje perypetie tego projektu, próbując dociec, jakie ostateczne przyczyny sprawiły, że tandem twórczy Grudziński–Palester ostatecznie nie zaistniał. Wspomina też dalsze, również niezrealizowane plany operowe obu emigracyjnych twórców.
    In this article I would like to show an episode of the colaboration of two eminant polish exile artists: composer Roman Palester and writer Gustaw Herling-Grudziński, which could lead (but finally didn’t) to the creation of unique piece of art.: an opera based on Grudzinski’s short novel The tower with Palester music. The starting point of the story is the attempt to explain how the score of Luigi Dallapiccola’ s opera Il Prigioniero found its way to writer’s library. The solution of this riddle is to be found in the letters of both artists. After short characteristic of lives and artistic road of both artists in the moment they meet, author go to the operetic fascinations of Palester: presents very shortly the history of unfinished opera The Living Stones, and also quotes the fragments of Palester’s letters to various writers concerning looking for the appriotriate libretto. In the end, after many propositions, it turns out that the best material for the composer is Grudziński’s The Tower short novel, which only needed some adaptations. And it was exactly beccause of ths, with the suggestion of Palester, Herling bought the score of Prigioniero, which now we can find in writer’s library. The long fragment of Grudziński’s letter, shows us, how deeply both artist were involved in this project. Finally the project failed. The rest of the artickle describes the furter history of this project, trying to  to find out why the fantastic artistic duet Grudzinski–Palester finally  never came to being. At the end we look through some further  project of colaboration of both exiles, which also failed.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 1; 139-154
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Roman Palester i Jerzy Giedroyc – o wzajemnych kontaktach w świetle zachowanej korespondencji
    Roman Palester and Jerzy Giedroyc – about mutual contacts in the light of saved correspondence
    Autorzy:
    Bolesławska-Lewandowska, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28395206.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Roman Palester
    Kultura paryska
    Jerzy Giedroyc
    muzyka polska na emigracji
    polska kultura emigracyjna
    Paris Kultura
    Polish émigré culture
    Polish music in exile
    Opis:
    Faktem powszechnie znanym jest praca Romana Palestra w rozgłośni Radia Wolna Europa, o jego kontaktach z paryską Kulturą oraz jej redaktorem naczelnym, Jerzym Giedroyciem, wiadomo natomiast bardzo niewiele. Tymczasem, poza opublikowanymi na łamach tego najważniejszego polskiego pisma emigracyjnego tekstami Palestra, w archiwum Instytutu Literackiego w Maisons-Laffitte zachowała się korespondencja kompozytora z Jerzym Giedroyciem. Pisane w latach 1951–87 listy pozostają świadectwem ich długoletniej znajomości, skupionej na sprawach ważnych dla polskiej muzyki i kultury. Celem artykułu jest przybliżenie relacji Romana Palestra z Jerzym Giedroyciem w świetle zachowanej korespondencji.
    Roman Palester’s work for Radio Free Europe is a commonly known fact, while his contacts with the main Polish émigré journal, Paris-based Kultura, and its chief editor, Jerzy Giedroyc, has remained enigmatic. However, as it appeared recently, beside several essays published by Palester in Kultura, in the archive of the Literary Institute in Maisons-Laffitte there is preserved a correspondence between the composer and Jerzy Giedroyc. Their letters, written between 1951 and 1987, confirm their long-life relationship, concentrated on matters important for Polish music and culture. The goal of this article is to analyze contacts between Roman Palester and Jerzy Giedroyc in the lights of the preserved correspondence. 
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 1; 69-82
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Roman Palester jako pionier polskiej muzyki filmowej
    Roman Palester as a pioneer of Polish film music
    Autorzy:
    Lindstedt, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28395216.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Roman Palester
    polska muzyka filmowa do 1939
    piosenka w filmie
    Marian Neuteich
    Józef Lejtes
    Polish film music until 1939
    film song
    Opis:
    Twórczość Romana Palestra dla filmu odcisnęła trwały ślad w dziejach polskiej kinematografii, mimo iż sam kompozytor nie nadawał temu aspektowi swej działalności większej wagi. Niniejszy artykuł poświęcony jest pierwszej (do 1939 roku) fazie pracy kompozytora na rzecz filmu. Celem jest, dokonana na podstawie zachowanych materiałów audiowizualnych i źródeł pośrednich, próba zarysowania panoramy recepcji filmowej muzyki Palestra w międzywojennym środowisku kulturowym, określenia zasad jego współpracy z innymi kompozytorami w przypadku współautorstwa, a także syntetyczna charakterystyka funkcji, znaczenia i własności ścieżek dźwiękowych Palestra ze szczególnym uwzględnieniem filmu pt. Zabawka. Najefektywniejszą współpracę nawiązał Palester z reżyserem Józefem Lejtesem (1901–1983). Napisał muzykę do pięciu jego filmów (Dzikie pola, 1932; Młody las, 1934; Dzień wielkiej przygody, 1935; Róża, 1936 oraz Dziewczęta z Nowolipek, 1937), przy czym każdorazowo partnerem Palestra w realizacji tego zadania był Marian Neuteich. Z Neuteichem współtworzył Palester także muzykę do Ludzi Wisły (1938) Aleksandra Forda i Aleksandra Zarzyckiego. Z kolei przy muzyce do filmu August Mocny (1936) współpracował z Leonem Schillerem, a przy opracowaniu muzycznym Halki opartej na kanwie libretta opery Stanisława Moniuszki współdziałał z Feliksem Rybickim. Współautorskim dziełem jest także ilustracja muzyczna do filmu Ja tu rządzę (1939) dokonana wespół z Władysławem Danem. Wobec braku partytur i ogólnego charakteru informacji wnoszonych przez napisy do filmów trudno z pewnością stwierdzić, jak wyglądał rzeczywisty podział ról i kompetencji w tych kompozytorskich tandemach. Niewątpliwie jednak (z wyjątkiem ostatniego z wymienionych filmów) wykraczał on poza prostą dwuzadaniowość: muzyka „lekka” versus „poważna”. Ponadto w filmach Lejtesa ilustracja muzyczna wpisuje się w reżyserską koncepcję kojarzenia niezależnych od siebie elementów dźwiękowych i wizualnych w tzw. „trzeci wymiar” i uwikłana jest w liczne konteksty symboliczne. Samodzielnymi ilustracjami muzycznymi Palestra są te do filmu Zabawka (1933) Michała Waszyńskiego oraz dwóch produkcji z 1939 roku – Żołnierza Królowej Madagaskaru Jerzego Zarzyckiego i Nad Niemnem Wandy Jakubowskiej i Karola Szołowskiego, które nie zachowały się do dnia dzisiejszego. Muzyka do Zabawki stanowi kunsztowny przykład konstytutywnego wykorzystania popularnych piosenek w funkcji dramaturgicznie integrującej oraz łączenia tego materiału z muzyką utrzymaną w powszechnym stylu komponowania do wczesnego kina dźwiękowego.         Dopełnieniem działalności filmowej Palestra do 1939 roku jest – wedle istniejących opracowań badawczych – muzyka do dwóch filmów dokumentalnych, choć jest to obszar możliwy do uzupełnienia. Cały omówiony tu jego dorobek świadczy zaś o z jednej strony o zdystansowanym, a z drugiej pełnym rzetelności i warsztatowej sprawności stosunku Palestra do zamówień na muzykę filmową. Prace te stanowią nieusuwalną i niewątpliwie wartą przybliżenia część twórczego wizerunku tego kompozytora.
    Roman Palester’s film music has left a lasting trace on Polish cinematography, even though the composer himself did not attach much importance to this aspect of his work. The present paper is dedicated to the first stage of his work for the film industry (until 1939). On the basis of surviving audio-visual materials and indirect sources, I aim to sketch a panorama of the reception of Palester’s film music in the cultural environment between the two world wars, to analyse the principles of his collaboration with other composers in the case of co-authorship, and briefly to characterise the function, significance and qualities of Palester’s soundtracks, with particular reference to the film Zabawka (Toy). Palester’s most productive collaboration was that with film director Józef Lejtes (1901–83). The composer wrote music for five of Lejtes’s films: Dzikie pola (Wild Fields, 1932), Młody las (The Young Forest, 1934), Dzień wielkiej przygody (The Day of Great Adventure, 1935), Róża (Red Rose, 1936), and Dziewczęta z Nowolipek (Girls of Nowolipki, 1937). On each of these pictures, Palester worked together with Marian Neuteich, with whom he also composed music for Ludzie Wisły (People of the Vistula, 1938, dir. Aleksander Ford and Aleksander Zarzycki). On the soundtrack for August Mocny (King August the Strong, 1936), Palester collaborated with Leon Schiller, and for Halka (based on the libretto of Stanisław Moniuszko’s opera) – with Feliks Rybicki. The music illustration for Ja tu rządzę (I Am the Boss Here, 1939) he co-authored with Władysław Dan-Daniłowski. Since the scores are lost, and the film subtitles are very general, it is hard to determine what the actual division of tasks and competences looked like in the case of each of these two-composer teams, but (apart from the last of the above listed films), it was most certainly not a simple split between one composer contributing the ‘light’, and the other – ‘serious classical’ pieces. What is more, in Lejtes’s films the music soundtrack is a response to the director’s idea of combining mutually independent visual and acoustic elements into the so-called ‘third dimension’, and the music carries numerous symbolic associations. Palester’s individual contributions are the soundtracks for Michał Waszyński’s Zabawka (Toy, 1933) and for two 1939 productions: Jerzy Zarzycki’s Żołnierz Królowej Madagaskaru (The Soldier of the Queen of Madagascar) and Wanda Jakubowska’s / Karol Szołowski’s Nad Niemnem (On the Niemen River), which have not been preserved to our day. The music for Toy is a refined example of how popular songs can be used to integrate dramatic structure and how they can be combined with music maintained in the typical early sound film style. In the period that ended in 1939, Palester also composed – according to existing research – music for two documentaries (though other such commissions may possibly still be discovered). Overall, his output of film music testifies, on the one hand, to his distanced approach to this subject, and on the other – to his diligent and technically competent attitude to his commissions for film music. His soundtracks are an indelible part of his artistic image and are most certainly worth presenting in more detail.
    Źródło:
    Muzyka; 2019, 64, 1; 83-105
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Emigracyjne drogi Romana Palestra i Andrzeja Panufnika
    Roman Palester and Andrzej Panufnik: Their Roads to Emigration
    Autorzy:
    Bolesławska-Lewandowska, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807119.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Roman Palester
    Andrzej Panufnik
    kompozytorzy emigracyjni
    twórcy emigracyjni
    muzyka a polityka
    muzyka polska za granicą
    émigré composers
    émigré artists
    music and politics
    Polish music abroad
    Opis:
    Po drugiej wojnie światowej spora grupa polskich kompozytorów postanowiła pozostać poza granicami kraju. W kolejnych latach dołączali do nich twórcy początkowo działający jeszcze w Polsce i próbujący znaleźć swe miejsce w ramach narzuconego systemu. W 1949 r. decyzję o pozostaniu na emigracji we Francji podjął Roman Palester (1907–1989), jeden z najważniejszych polskich kompozytorów okresu przedwojennego i pierwszych lat po wojnie. Wkrótce nawiązał współpracę z Radiem Wolna Europa w Monachium, gdzie przez wiele lat odpowiadał za emisję audycji kulturalnych. Kontynuował też pracę kompozytorską, tworząc dzieła o wysokich walorach artystycznych, dziś jednak niemal zupełnie zapomniane Inaczej ułożyły się losy Andrzeja Panufnika (1914–1991), który zdecydował się na nielegalny wyjazd z Polski dopiero w 1954 r. Osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie po trudnych pierwszych latach zdobywał stopniowo rosnące uznanie jako kompozytor i dyrygent. Jego utwory znajdują się dziś w repertuarze wielu znakomitych solistów i orkiestr na całym świecie, niemniej jednak — podobnie jak w przypadku Romana Palestra — wieloletni zakaz cenzury, obejmujący w Polsce zarówno wykonania muzyki, jak i wymienianie nazwisk obu kompozytorów w publikacjach, spowodował wciąż trudną do zapełnienia lukę w świadomości dotyczącej przynależności obu twórców do kultury muzycznej Polski XX wieku Dlaczego Roman Palester i Andrzej Panufnik w ogóle wybrali emigrację i jak ta decyzja zdeterminowała ich dalsze losy? Jak wpłynęła na postrzeganie obu twórców oraz obecność (bądź nieobecność) ich muzyki w polskim życiu kulturalnym ostatnich siedmiu dekad? Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi na te pytania.
    After the end of the Second World War, a large group of Polish composers decided to stay outside Poland. In the next few years this group was enlarged by other composers who had initially tried to make their lives in People’s Poland, searching for their own place within the framework of the imposed communist system. In 1949, Roman Palester (1909–1989), one of the most important  Polish composers of the pre-war period and very active in the first years after the war, took the decision to remain in France. Soon afterwards he started working for Radio Free Europe in Munich, where he was responsible for preparing cultural programmes as the head of the cultural department. Simultaneously, he kept composing and managed to write many works of distinction. Unfortunately, his music today remains almost entirely forgotten. Andrzej Panufnik (1914–1991) took a quite a different road, deciding to leave Poland illegally in 1954. He settled in the United Kingdom, where after some extremely hard years he started to gain sustained recognition both as a composer and a conductor. His works are nowadays in the repertoire of many outstanding soloists and orchestras all over the world. However — as is also in the case with Roman Palester — the long-lasting censorship of his music and of any mention of his name in the Polish press meant that it was hard to consider him as part of 20th-century Polish musical culture. It is still difficult to bridge this gap.  Why Roman Palester and Andrzej Panufnik decided to choose emigration and how this decision determined their lives henceforth? How did it influence the reception of both composers and the presence (or non-presence) of their music in Polish cultural life of the last seven decades? This article aims to answer these questions.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2017, 8, 2; 155-175
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies