Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish scientists" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Władysław Folkierski na tle polskiej diaspory inżynierów w Paryżu i w Limie w drugiej połowie xix wieku
    Władysław Folkierski against polish engineers’ diaspora in Paris and Lima in the second half of the nineteenth century
    Autorzy:
    Krych, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/194080.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej
    Tematy:
    Folkierski
    historia transportu
    polscy uczeni
    history of transport
    Polish scientists
    Opis:
    W drugiej połowie XIX wieku zaistniały przesłanki dla ukształtowania się zrębów polskiej inżynierii lądowej, zarówno na ziemiach zaborów, jak w kołach emigracji popowstaniowej. O ile tradycje polskich szkół, ośrodków myśli technicznej i krajowej inżynierów są pielęgnowane w tradycjach szkolnictwa technicznego, kolejnictwa i drogownictwa krajowego, są popularyzowane w lokalnych periodykach historycznych, o tyle wysiłek, skala i efekty działalności emigracyjnej naszych inżynierów z trudem przebijają się do świadomości współczesnych Polaków. Władysław Folkierski należy do grona wybitnych polskich inżynierów i uczonych swojej epoki. Przyczynił się do wykształcenia setek polskich inżynierów, wniósł wielki wkład w szkolnictwo techniczne Peru i rozwój tamtejszego kolejnictwa. Gdy trzeba było stawał do powstania, bronił Paryża i stawiał fortyfikacje obronne Limy. Warto też podkreślić, że nie był osamotniony w swojej misji, bowiem podobne losy łączyły wielu polskich inżynierów.
    The second half of the 19th century witnessed the building of the foundations of Polish civil engineering, both on the lands under partitions and within the circles of the post- -uprising emigration. Inasmuch as the traditions of Polish schools and centres of technical knowledge and national engineers are fostered in the traditions of technical education, railroad and national road construction and popularised in local historical periodicals, today’s Poles are hardly aware of the efforts, scale and accomplishments of our engineers in exile. Władysław Folkierski belongs to a group of outstanding Polish engineers and scientists of his era. He contributed to the education of hundreds of Polish engineers, and played a significant role in the development of technical schooling and railroad system in Peru. When necessary, he participated in uprisings, defended Paris and build defensive fortifications around Lima. It is worth adding that he was not alone in his mission, since many Polish engineers shared similar fates.
    Źródło:
    Transport Miejski i Regionalny; 2016, 1; 29-35
    1732-5153
    Pojawia się w:
    Transport Miejski i Regionalny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieznani polscy naukowcy w Projekcie Manhattan
    Unknown Polish scientists in Manhattan Project
    Autorzy:
    Kawalec, Anna
    Sawicki, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2055814.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Instytut Chemii i Techniki Jądrowej
    Tematy:
    Projekt Manhattan
    polscy naukowcy
    Pawlicki Gerard
    Konopiński Emil Jan
    Cieślicki Marion Edward
    Manhattan Project
    polish scientists
    Opis:
    Amerykański Projekt Manhattan był jednym z największych na świecie programów badawczych przemysłu zbrojeniowego. Zaangażowano do niego ponad 100 000 osób – naukowców, inżynierów, techników i laborantów, robotników, pracowników administracji oraz żołnierzy. Program, pomimo swojego wojskowego charakteru i celów, dał podstawy do pokojowego wykorzystania energii jądrowej. Niestety w Polsce brak jest świadomości, nie tylko powszechnej, ale również w środowisku atomistycznym, że oprócz Józefa Rotblata i Stanisława Ulama, istotny wkład do Projektu wnieśli również trzej inni Polacy, a dokładniej potomkowie polskich emigrantów.
    The American Manhattan Project was one of the largest military research programs in the world. It engaged more than 100,000 individuals – scientists, engineers, technicians and laboratory staff, craft labour, administration and soldiers. The Project, despite its military character and aims, created a baseground for peaceful use of nuclear energy. Unfortunately, in Poland there is no awareness both in public and in nuclear society, that next to Joseph Rotblat and Stanislaw Ulam, a relevant contribution to the Project was given by three other Poles, precisely the descendants of Polish emigrants.
    Źródło:
    Postępy Techniki Jądrowej; 2021, 2; 22--26
    0551-6846
    Pojawia się w:
    Postępy Techniki Jądrowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jan Baudouin de Courtenay and Henryk Ułaszyn in light of their correspondence
    Autorzy:
    Skarżyński, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/634412.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    history of Polish linguistics, scientists’ correspondence, Jan Baudouin de Courtenay, Henryk Ułaszyn
    Opis:
    Jan Baudouin de Courtenay and Henryk Ułaszyn in light of their correspondence
    Źródło:
    Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis; 2010, 127
    2083-4624
    Pojawia się w:
    Studia Linguistica Universitatis Iagellonicae Cracoviensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Internacjonaliści i miejscowi – międzynarodowa współpraca badawcza w Polsce na mikropoziomie indywidualnych naukowców
    Autorzy:
    Kwiek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1191966.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    international research collaboration
    internationalization
    global science
    local science
    Polish scientists
    Polish academic profession
    współpraca naukowa
    kariera akademicka
    wzorce produktywności naukowej
    umiędzynarodowienie badań
    Opis:
    W tekście porównano „internacjonalistów” i „miejscowych” (czyli badaczy umiędzynarodowionych i lokalnych w badaniach naukowych) – pierwsi to naukowcy zaangażowani w międzynarodową współpracę badawczą, a drudzy w nią niezaangażowani. Jako wyraźnie zdefiniowana grupa polskich naukowców (51,4%), internacjonaliści stanowią ich odrębny typ. Dehermetyzacja polskiego systemu nauki stawia miejscowych w radykalnie trudniejszej sytuacji. Procesy nazwane przez nas „skumulowaną przewagą z racji umiędzynarodowienia” i „skumulowaną stratą z racji braku umiędzynarodowienia” zachodzą jednocześnie, dzieląc środowisko naukowe pod względem prestiżu, uznania i dostępu do konkurencyjnego finansowania badań. Umiędzynarodowienie w badaniach naukowych jest potężną siłą rozwarstwiającą nie tylko instytucje (powodującą ich pionowe zróżnicowanie), ale także ich wydziały (doprowadzając do segmentacji poziomej). Wyłaniają się zatem wysoce umiędzynarodowione instytucje, wydziały, grupy badawcze i indywidualni naukowcy. Przetestowano dziewięć hipotez roboczych dotyczących płci, wieku i stanowiska, współpracy krajowej, poziomu produktywności badawczej, rozkładu czasu pracy, orientacji na role akademickie, predyktorów bycia internacjonalistą i typu produktywności badawczej. Internacjonaliści to głównie mężczyźni i naukowcy starsi, mający dłuższe doświadczenie akademickie i wyższe stopnie naukowe. We wszystkich klastrach dyscyplin akademickich internacjonaliści generują ponad 90% publikacji powstałych w ramach współpracy międzynarodowej: brak współpracy międzynarodowej w praktyce oznacza brak międzynarodowych publikacji współautorskich. Internacjonaliści są znacznie bardziej produktywni jeśli chodzi o międzynarodowe publikacje współautorskie: reprezentują 2320% produktywności miejscowych w przypadku artykułów recenzowanych i 1600% w przypadku ich ekwiwalentów. Internacjonaliści poświęcają mniej czasu na działalność dydaktyczną, więcej na badania i więcej na obowiązki administracyjne. W Polsce większość kobiet naukowców stanowią miejscowi (55%), a większość mężczyzn – internacjonaliści (56%). W związku z tym awans kobiet na drabinie akademickiej opartej o osiągnięcia czysto naukowe będzie z czasem prawdopodobnie dłuższy, a dostęp do coraz bardziej konkurencyjnych funduszy indywidualnych na badania – coraz bardziej utrudniony. Nasze analizy wielowymiarowe (regresja logistyczna) zidentyfikowały nowe predyktory zaangażowania w międzynarodową współpracę badawczą. Wyniki analiz przeprowadzonych w oparciu o rozległe badanie ankietowe (n = 3704 zwróconych kwestionariuszy) prowadzą do wniosków dotyczących kariery akademickiej, wzorców produktywności i umiędzynarodowienia badań naukowych.
    The paper contrasts „internationalists” and „locals” (i.e. researchers who are international and local in their research): the former are researchers involved in international research cooperation and the latter are not. As a clearly defined group of Polish scientists (51.4%), internationalists are a separate type. Dehermetisation of the Polish science system puts locals in a radically more difficult situation. The processes we call „internationalization cumulative advantage” and „internationalization cumulative disadvantage” occur simultaneously, dividing the scientific community in terms of prestige, recognition and access to competitive research funding. Internationalisation in research is a powerful stratifying force, not only for institutions (causing their vertical diversification) but also for their departments (leading to horizontal segmentation). Highly internationalised institutions, departments, research groups and individual researchers are therefore emerging. Nine working hypotheses have been tested concerning gender, age and academic position, national cooperation, research productivity, distribution of working time, orientation towards academic roles, predictors of being internationalist and type of research productivity. Internationalists are mainly men and older scientists with longer academic experience and higher degrees. In all clusters of academic disciplines, internationalists generate more than 90% of publications produced as part of international cooperation: the lack of international cooperation in practice means the lack of internationally co-authored publications. Internationalists are much more productive when it comes to international co-authored publications: they represent 2320% of local productivity for peer-reviewed articles and 1600% for their equivalents. Internationalists spend less time on teaching, more on research and more on administrative duties. In Poland, the majority of female researchers are local (55%) and the majority of men are internationalists (56%). Therefore, the advancement of women on the academic ladder basedon purely scientific achievements is likely to be longer over time, and access to increasingly competitive individual funds for research is increasingly difficult. Our multidimensional analyses (logistical regression) have identified new predictors of engagement in international research collaboration. The results of our analyses based on an extensive survey (N = 3,704 returned questionnaires) lead to conclusions about academic careers, productivity patterns and internationalisation of research.
    Źródło:
    Nauka i Szkolnictwo Wyższe; 2019, 1-2, 53-54; 47-105
    1231-0298
    Pojawia się w:
    Nauka i Szkolnictwo Wyższe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wielcy Polacy w Projekcie Manhattan
    Great Poles in the Manhattan Project
    Autorzy:
    Król, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27316738.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-05
    Wydawca:
    Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
    Tematy:
    Projekt Manhattan
    polscy naukowcy
    Stanisław Ulam
    Józef Rotblat
    bomba jądrowa
    bomba wodorowa
    bomba atomowa
    Manhattan Project
    Polish scientists
    nuclear bomb
    hydrogen bomb
    atomic bomb
    Opis:
    Projekt Manhattan to kryptonim najbardziej rozpoznawalnego programu zbrojeniowego we współczesnej historii. Chociaż nie był pierwszym programem budowy broni jądrowej, z całą pewnością był największym i najbardziej znanym. Brało w nim udział ponad sto tysięcy osób: począwszy od naukowców-teoretyków i inżynierów, jak również techników i laborantów, pracowników administracji i personelu pomocniczego, a skończywszy na żołnierzach. Najbardziej znani są naukowcy – to prawdziwa śmietanka ówczesnego świata nauki, byli lub przyszli laureaci Nagrody Nobla. Wśród nich znalazła się liczna reprezentacja osób o polskich korzeniach oraz dwóch młodych naukowców z Polski: matematyk i fizyk. Jeden uznawany jest za współtwórcę bomby wodorowej, drugi – klasycznej bomby uranowej. Artykuł przedstawia sylwetki obu wielkich polskich naukowców, którzy wnieśli niebagatelny wkład w projekt zakończony stworzeniem najbardziej destrukcyjnego typu broni – broni jądrowej.
    The Manhattan Project is the code name for the most recognisable weapons programme in modern history. Although it was not the first nuclear weapons programme, it was certainly the largest and best known. More than a hundred thousand people took part in it: theoretical scientists and engineers, technicians and lab technicians, administrative and support staff, and soldiers. The most prominent are the scientists – the real cream of the scientific world of the time. Former or future Nobel Prize winners. Among them was a large representation of people with Polish roots and two young scientists from Poland: a mathematician and a physicist. One is recognised as the co-inventor of the hydrogen bomb, the other of the classical uranium bomb. This article presents the profiles of these two great Polish scientists, who made a considerable contribution to the project that culminated in the creation of the most destructive type of weapon – a nuclear weapon.
    Źródło:
    Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2023, 1, 19; 51-75
    2354-0435
    2719-8618
    Pojawia się w:
    Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy nauka milczy o sensach i wartościach? Przypadek polskich przyrodników
    Autorzy:
    Rogińska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/577799.pdf
    Data publikacji:
    2016-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    nauka
    znaczenie
    wartości
    wywiad pogłębiony
    polscy przyrodnicy
    science
    meaning
    values
    in-depth interviews
    Polish natural scientists
    Opis:
    Can science produce meanings and values? The case of the Polish natural scientists
    Źródło:
    Zagadnienia Naukoznawstwa; 2015, 51, 4(206); 467-482
    0044-1619
    Pojawia się w:
    Zagadnienia Naukoznawstwa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ICARST 2017
    Autorzy:
    Latek, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/950377.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Instytut Chemii i Techniki Jądrowej
    Tematy:
    ICARST 2017
    nauka o promieniowaniu
    techniki radiacyjne
    radioznaczniki
    akceleratory elektronów
    nanomateriały
    materiały polimerowe
    udział naukowców polskich
    radiation science and technology
    radiotracers
    electron accelerators
    advanced polymeric materials
    nanomaterials
    participation of Polish scientists
    Opis:
    W artykule omówiono przebieg i tematykę konferencji zorganizowanej po raz pierwszy przez Międzynarodową Agencję Energii Atomowej na temat zastosowań nauki o promieniowaniu i technik radiacyjnych. Wyeksponowano udział naukowców polskich w konferencji, a w szczególności odnotowano obecność licznej grupy pracowników Instytutu Chemii i Techniki Jądrowej. W artykule wspomniano o wystawie towarzyszącej konferencji, podczas której na specjalnym stoisku swoje osiągnięcia prezentował właśnie Instytut Chemii i Techniki Jądrowej.
    In the below article the course and topics of 1st International Conference on Applications of Radiation Science and Technology (ICARST) are described. The Conference was organized by the IAEA at the end of April in Vienna. The engagement and contribution of the Polish scientists during the Conference are emphasized, especially the presence of the substantial group of the Institute of Nuclear Chemistry and Technology’s employees. This article also mentions the exhibition accompanying the Conference, where the activity and achievements of the Institute of Nuclear Chemistry and Technology were presented at a special stand.
    Źródło:
    Postępy Techniki Jądrowej; 2017, 2; 9-11
    0551-6846
    Pojawia się w:
    Postępy Techniki Jądrowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kim są najbardziej produktywni polscy naukowcy? Produktywność badawcza w niezróżnicowanym i niekonkurencyjnym systemie nauki
    Autorzy:
    Kwiek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1191970.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    highly productive scientists
    stratification in science
    research top performers
    inequality in science
    academic profession
    Polish scientists
    academic career
    Polska
    nierówności w nauce
    produktywność badawcza
    prawo Lotki
    stratyfikacja w nauce
    struktura nagród
    asymetryczny rozkład
    akumulacja przewag
    szkolnictwo wyższe
    kadra akademicka
    Polska
    Opis:
    Rosnące zainteresowanie najbardziej produktywnymi naukowcami ma swoje źródło w zainteresowaniu wysoką indywidualną produktywnością w ramach ilościowych badań nauki i polityki naukowej. Co czyni naukowca najbardziej produktywnym badawczo? W prezentowanym artykule badamy górne 10 procent polskich naukowców pod kątem produktywności i poszukujemy predyktorów przynależności do tej grupy. W każdym systemie nauki niewielki odsetek naukowców pisze większość prac i przyciąga większość cytowań – ich rozkład jest skrajnie asymetryczny. Produktywność badawcza w powiązaniu z jakością publikacji determinuje poziom otrzymywanych nagród w nauce, a niewielkie różnice talentu mogą w sposób nieproporcjonalny przekładać się na poziom osiąganego sukcesu. Procesy te prowadzą do nierówności w dostępie do zasobów (środków, ludzi, infrastruktury i czasu przeznaczonego na badania). Najbardziej produktywni polscy naukowcy badani są tutaj za pomocą analizy dwuwymiarowej – analizujemy rozkład ich czasu pracy i orientacji na rolę akademicką – i przy użyciu podejścia modelowego. Badamy prawdopodobieństwo stania się wysoce produktywnym polskim naukowcem oszacowane dzięki zastosowaniu regresji logistycznej. W ramach głównych klastrów dyscyplin akademickich niewielka produktywna mniejszość, składająca się z 10 procent naukowców, odpowiada za niemal połowę (44,7 procent) wszystkich polskich publikacji (w tym 48 procent publikacji w języku angielskim i 57,2 procent publikacji pisanych ze współautorami zagranicznymi). Średnia produktywność badawcza najbardziej produktywnych naukowców jest ponad siedmiokrotnie (7,3) razy większa od produktywności 90 procent pozostałych naukowców zatrudnionych w polskim sektorze uniwersyteckim, a pod względem publikacji pisanych we współpracy międzynarodowej jest ona 12,07 razy większa. Zaobserwowano dużą nierówność – rozkład produktywności badawczej, zarówno dla wszystkich polskich naukowców, jak i dla najbardziej produktywnych naukowców, jest skrajnie asymetryczny, z charakterystycznym, długim ogonem z prawej strony rozkładu produktywności. Grupa najbardziej produktywnych naukowców, podobnie jak grupa pozostałych, mniej produktywnych naukowców, jest silnie wewnętrznie rozwarstwiona. Na bazie dużej krajowej próby (2525 obserwacji) stworzono osobne modele regresji logistycznej dla wszystkich naukowców; naukowców reprezentujących dyscypliny nauk ścisłych, technicznych, inżynieryjnych i matematycznych (STEM); oraz dla naukowców pracujących w naukach społecznych i humanistycznych (SSH). Funkcjonowanie kadry akademickiej w ramach pokazanej „reguły 10/50”, charakterystycznej również dla licznych systemów europejskich, rodzi konsekwencje dla polityki naukowej.
    The growing scholarly interest in research top performers comes from the growing policy interest in research top performance itself. A question emerges: what makes someone a top performer? In this paper, the upper 10 percent of Polish academics in terms of research productivity are studied, and predictors of entering this class are sought. In the science system (and Poland follows global patterns), a small number of scholars produce most of the works and attract huge numbers of citations. Performance determines rewards, and small differences in talent translate into a disproportionate level of success, leading to inequalities in resources, research outcomes, and rewards. Top performers are studied here through a bivariate analysis of their working time distribution and their academic role orientation, as well as through a model approach. Odds ratio estimates with logistic regression of being highly productive Polish academics are presented. Consistently across major clusters of academic disciplines, the tiny minority of 10 percent of academics produces about half (44.7 percent) of all Polish publications (48.0 percent of publications in English and 57.2 percent of internationally co-authored publications). The mean research productivity of top performers across major clusters is on average 7.3 times higher than that of the other academics, and in terms of internationally co-authored publications, 12.07 times higher. High inequality was observed: the average research productivity distribution is highly skewed with a long tail on the right not only for all Polish academics but also for top performers. The class of top performers is as internally stratified as that of their lower-performing colleagues. Separate regression models for all academics, science, technology, engineering and mathematics (STEM) academics, and social sciences and humanities (SSH) academics are built based on a large national sample (2,525 usable observations), and implications are discussed.
    Źródło:
    Nauka i Szkolnictwo Wyższe; 2019, 1-2, 53-54; 383-435
    1231-0298
    Pojawia się w:
    Nauka i Szkolnictwo Wyższe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    60 lat zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych w Dubnej i udziału polskich uczonych w jego pracach
    The 60th Anniversary of the Joint Institute of Nuclear Physics in Dubna and of Participation of Polish Scientists in its Activities
    Autorzy:
    Waligórski, M.
    Chmielowski, W.
    Budzyński, M.
    Nawrocik, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/214534.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Chemii i Techniki Jądrowej
    Tematy:
    Zjednoczony Instytut Badań Jądrowych
    fizyka jądrowa
    urządzenia badawcze
    tematyka badań
    współpraca międzynarodowa
    działalność Polaków
    Joint Institute for Nuclear Research
    nuclear physics
    research infrastructure
    fields of research
    international collaboration
    activity of Polish scientists
    Opis:
    W roku 2016 mija 60 lat od powstania w Dubnej (Rosja) Zjednoczonego Instytutu Badań Jądrowych, uznanego w świecie międzynarodowego ośrodka badań jądrowych, w którym od początku czynnie uczestniczyli naukowcy polscy. W artykule omówiono aktualny stan wyposażenia Instytutu w duże urządzenia badawcze i ogólny profil prowadzonych w nim badań, zagadnienia naukowe, którymi obecnie zajmują się polscy pracownicy oddelegowani do ZIBJ z polskich ośrodków naukowych oraz tematykę prac prowadzonych w ośrodkach polskich wspólnie z pracownikami ZIBJ. W odróżnieniu od innych ośrodków międzynarodowych, dzięki grantom i programom Pełnomocnego Przedstawiciela Rządu RP w ZIBJ, na które przeznaczane jest 20% składki członkowskiej Polski, możliwe jest nieodpłatne korzystanie z istniejącej infrastruktury badawczej ZIBJ do realizacji badań prowadzonych przez polskie instytucje naukowe, gdzie polscy fizycy, chemicy i radiobiolodzy mogą realizować swoje prace niezależnie w wybranych przez nich kierunkach, uzupełniając je o komplementarne metody niedostępne w swoich macierzystych instytucjach. Konkursowy tryb przyznawania grantów i programów zapewnia tym badaniom pewną niezależność finansową od polityki prowadzonej przez dyrekcje poszczególnych laboratoriów. W ZIBJ obowiązuje także zasada zakupu materiałów i urządzeń w kraju członkowskim w wysokości nie mniejszej niż 20% składki członkowskiej, co umożliwia polskim firmom eksport aparatury i urządzeń oraz zagraniczną współpracę naukowo-technologiczną.
    The year 2016 marks the 60th anniversary of the establishment of the Joint Institute of Nuclear Research in Dubna (Russia), a globally recognised international nuclear research laboratory in which Polish scientists have actively participated since its inception. In this article we briefly overview the major equipment of the JINR, its current main research directions, the research topics which Polish scientists on leave from their Polish research institutions to JINR are currently engaged in, and research topics undertaken jointly by JINR and Polish scientists in Polish institutions. Unique to the Polish participation in JINR is a competitive system of grants and programmes of the Plenipotentiary of Poland, supported by 20% of the Polish JINR membership fee, to which national collaborators may apply. This enables Polish physicists, chemists and radiobiologists to freely use the JINR infrastructure and to carry out independently their current research interests, but also using the advanced JINR facilities unavailable in Poland, without any additional charges. Thus, unlike in other large international research laboratories, their current research topics may be accomplished outside of long-term detailed research programmes typical for such laboratories. JINR also adheres to the industrial return rule, namely that no less than 20% of the membership fee is to be used to purchase materials and equipment from the member’s country. This enables Polish industry, especially in the high-tech area, to export their goods and to further extend joint international commercial venture.
    Źródło:
    Postępy Techniki Jądrowej; 2016, 2; 2-14
    0551-6846
    Pojawia się w:
    Postępy Techniki Jądrowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Akademia Umiejętności (1872–1918) i jej czescy członkowie
    The Academy of Arts and Sciences in Krakow (1872–1918) and its Czech members
    Autorzy:
    LICHOCKA, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/520436.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Umiejętności
    Tematy:
    Akademia Umiejętności
    Polska Akademia Umiejętności
    czescy uczeni
    Towarzystwo Naukowe Krakowskie
    Królewskie Czeskie Towarzystwo Naukowe
    Czeska Akademia Umiejętności
    Academy of Arts and Sciences
    Polish Academy of Arts and Sciences
    Czech humanists
    Czech scientists
    Krakow Learned Society
    Royal Czech Society of Sciences
    Czech Academy of Sciences and Arts
    Opis:
    Celem artykułu jest ukazanie wpływu, jaki słowianofilstwo czeskie wywierało na kształtowanie się składu osobowego Akademii Umiejętności w Krakowie. Obejmuje on okres, kiedy odrodzony naród czeski poszukiwał wspólnoty z innymi narodami słowiańskimim i to przede wszystkim było czynnikiem sprawczym wzmożonego zainteresowania czeskich uczonych filologiami słowiańskimi, własną historią oraz historią Europy Środkowo- wschodniej, naukami społecznymi, prawnymi itd. Z analizy sprawozdań z działalności Akademii Umiejętności w Krakowie od początku jej funkcjonowania (1872) aż do przekształcenia w Polską Akademię Umiejętności (1919) wynika, że ten rozkwit ukierunkowanej wspólnotowo czeskiej humanistyki spotkał się z pozytywnym oddźwiękiem ze strony krakowskiego środowiska naukowego. Jednym z dowodów na to jest fakt, iż czescy humaniści tworzyli najliczniejszą grupę wśrod wszystkich cudzoziemskich członków Akademii w Krakowie. Pismo cesarza Franciszka Jozefa I z dnia 2 maja 1871 roku, adresowane do ministra wyznań i oświaty Josefa Jirečka, było formalnym początkiem organizowania w Krakowie Akademii Umiejętności. Na jej protektora cesarz wyznaczył arcyksięcia Karola Ludwika. Członkami Akademii byli uczeni ze wszystkich ziem polskich i Polacy na emigracji. Fundusze pochodziły z dotacji państwowej oraz od prywatnych sponsorow. Akademia prowadziła dużą działalność wydawniczą. Akademia miała trzy wydziały: I. Filologiczny, II. Historyczno‑Filozoficzny, III. Matematyczno‑Przyrodniczy. W ich skład wchodzili członkowie krajowi i zagraniczni. Wśród tych drugich liczną grupę stanowili czescy uczeni. Członkami Wydziału I byli: Josef Jireček – filolog, etnograf, historyk; Vaclav Štulc – ksiądz katolicki, pisarz, poeta, tłumacz; Jan Gebauer – twórca nowej gramatyki czeskiej; Zikmund Winter – historyk; Jan Kvičala – filolog klasyczny, pedagog i polityk; Vaclav Vondrak – slawista. Do Wydziału II należeli: František Palacky – historyk, polityk; Antonin Randa – historyk; Vaclav Vladivoj Tomek – historyk, pedagog, polityk; Jaroslav Goll – historyk, poeta; Karel Kadlec – prawnik, historyk prawa, tłumacz; Emil Ott – prawnik; Jaromir Čelakovsky – prawnik, polityk. W skład Wydziału III wchodzili: Karl von Rokitansky – anatomopatolog; Bohuslav Brauner – chemik; František Vejdovsky – zoolog.
    The article shows that the Czech humanists formed the largest group among the foreign members of the Academy of Arts and Sciences in Krakow. It is mainly based on the reports of the activities of the Academy. The Academy of Arts and Sciences in Krakow was established by transforming the Krakow Learned Society. The Statute of the newly founded Academy was approved by a decision of the Emperor Franz Joseph I on February 16, 1872. The Emperor nominated his brother Archduke Karl Ludwig as the Academy’s Protector. The Academy was assigned to take charge of research matters related to different fields of science: philology (mainly Polish and other Slavic languages); history of literature; history of art; philosophical; political and legal sciences; history and archaeology; mathematical sciences, life sciences, Earth sciences and medical sciences. In order to make it possible for the Academy to manage so many research topics, it was divided into three classes: a philological class, a historico‑philosophical class, and a class for mathematics and natural sciences. Each class was allowed to establish its own commissions dealing with different branches of science. The first members of the Academy were chosen from among the members of the Krakow Learned Society. It was a 12‑person group including only local members, approved by the Emperor. It was also them who elected the first President of the Academy, Jozef Majer, and the Secretary General, Jozef Szujski, from this group. By the end of 1872, the organization of the Academy of Arts and Sciences in Krakow was completed. It had its administration, management and three classes that were managed by the respective directors and secretaries. It also had three commissions, taken over from the Krakow Learned Society, namely: the Physiographic Commission, the Bibliographic Commission and the Linguistic Commission. At that time, the Academy had only a total of 24 active members who had the right to elect non‑ resident and foreign members. Each election had to be approved by the Emperor. The first public plenary session of the Academy was held in May 1873. After the speeches had been delivered, a list of candidates for new members of the Academy was read out. There were five people on the list, three of which were Czech: Josef Jireček, František Palacky and Karl Rokitansky. The second on the list was – since February 18, 1860 – a correspondent member of the Krakow Learned Society, already dissolved at the time. They were approved by the Emperor Franz Joseph in his rescript of July 7, 1873. Josef Jireček (1825–1888) became a member of the Philological Class. He was an expert on Czech literature, an ethnographer and a historian. František Palacky (1798–1876) became a member of the Historico‑Philosophical Class. The third person from this group, Karl Rokitansky (1804–1878), became a member of the Class for Mathematics and Natural Sciences. The mere fact that the first foreigners were elected as members of the Academy was a perfect example of the criteria according to which the Academy selected its active members. From among the humanists, it accepted those researchers whose research had been linked to Polish matters and issues. That is why until the end of World War I, the Czech representatives of social sciences were the biggest group among the foreign members of the Academy. As for the members of the Class for Mathematics and Natural Sciences, the Academy invited scientists enjoying exceptional recognition in the world. These criteria were binding throughout the following years. The Academy elected two other humanists as its members during the session held on October 31, 1877 and these were Vaclav Svatopluk Štulc (1814–1887) and Antonin Randa (1834–1914). Vaclav Svatopluk Štulc became a member of the Philological Class and Antonin Randa became a member of the Historico‑Philosophical Class. The next Czech scholar who became a member of the Academy of Arts and Scientists in Krakow was Vaclav Vladivoj Tomek (1818–1905). It was the Historico‑Philosophical Class that elected him, which happened on May 2, 1881. On May 14, 1888, the Krakow Academy again elected a Czech scholar as its active member. This time it was Jan Gebauer (1838–1907), who was to replace Vaclav Štulc, who had died a few months earlier. Further Czech members of the Krakow Academy were elected at the session on December 4, 1899. This time it was again humanists who became the new members: Zikmund Winter (1846–1912), Emil Ott (1845–1924) and Jaroslav Goll (1846–1929). Two years later, on November 29, 1901, Jan Kvičala (1834–1908) and Jaromir Čelakovsky (1846–1914) were elected as members of the Krakow Academy. Kvičala became a member of the Philological Class and Čelakovsky – a corresponding member of the Historical‑Philosophical Class. The next member of the Krakow Academy was František Vejdovsky (1849–1939) elected by the Class for Mathematics and Natural Sciences. Six years later, a chemist, Bohuslav Brauner (1855–1935), became a member of the same Class. The last Czech scientists who had been elected as members of the Academy of Arts and Sciences in Krakow before the end of the World War I were two humanists: Karel Kadlec (1865–1928) and Vaclav Vondrak (1859–1925). The founding of the Czech Royal Academy of Sciences in Prague in 1890 strengthened the cooperation between Czech and Polish scientists and humanists.
    Źródło:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU; 2015, 14; 37-62
    1731-6715
    Pojawia się w:
    Prace Komisji Historii Nauki PAU
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies