- Tytuł:
-
Chirurg Wielkiej Armii – Pierre François Percy (1754–1825) i jego wkład w rozwój medycyny wojskowej
The Surgeon of the Grande Armée – Pierre François Percy (1754–1825) and his Contribution to the Development of Military Medicine
Chirurg der Großen Armee – Pierre François Percy (1754–1825) und sein Beitrag zur Entwicklung der Militärmedizin - Autorzy:
- Turos, Maria
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/22780530.pdf
- Data publikacji:
- 2023-12-21
- Wydawca:
- Wojskowe Biuro Historyczne
- Tematy:
-
Pierre François Percy
historia chirurgii
epoka napoleońska
history of surgery
Napoleonic era
Geschichte der Chirurgie
napoleonische Ära - Opis:
-
Postać Pierre’a François Percy’ego jest zdecydowanie mniej znana w porównaniu do sylwetek innych chirurgów przełomu XVIII i XIX w. Zasługuje na poznanie przede wszystkim ze względu na wkład, jaki wniósł, podejmując działania mające zapewnić szybki dostęp do pomocy medycznej na polach bitew. Był zorientowany na kształcenie przyszłych chirurgów wojskowych, co wpłynęło na podniesienie rangi zawodu. W swoich licznych publikacjach sięgał do tematów nie tylko związanych z chirurgią, ale dziś wchodzących w zakres epidemiologii i higieny wojskowej. Był też propagatorem profilaktyki chorób zakaźnych i wprowadzenia szczepień przeciwko ospie. Innym obszarem, któremu poświęcił wiele uwagi, była organizacja pomocy na poziomie personelu średniego, m.in. koncepcji stworzenia oddzielnej instytucji noszowych i przygotowaniu specjalnego podręcznika formacyjnego. Nie można zapomnieć o jego zasługach na rzecz postępowania humanitarnego, szczególnie co do nietykalności lekarzy wojskowych na polu walki. Był przy tym człowiekiem, którego śmiało można nazwać humanistą. Jego szlak wędrówek po Europie wraz z wojskami napoleońskimi to również poznawanie miejsc, w których się znajdował, zainteresowanie ich kulturą i zabytkami przeszłości, a ślad swoich fascynacji pozostawił między innymi w pamiętnikach.
The figure of Pierre François Percy is much less known compared to other surgeons from the turn of the 18th and 19th centuries. He deserves to be known primarily because of the contribution he made with regards to ensuring quick access to medical help on the battlefield. He was focused on educating future military surgeons, which raised the profile of the profession. Percy covered topics that were related to surgery in his numerous publications, but he also discussed issues that fell under the scope of epidemiology and military hygiene. Additionally, he promoted the prevention of infectious diseases and the introduction of the smallpox vaccine. Another area to which he devoted a lot of attention was the organization of medical assistance at the middle level, including: the concept of creating a separate institution of stretcher bearers and preparing a special formation manual. His contributions to humanitarian actions cannot be forgotten, especially with regards to the inviolability of military doctors on the battlefield. Percy was also a figure who could easily be called a humanist. His travels around Europe with Napoleon’s troops also included getting to know the places he visited and taking an interest in the different cultures and monuments from the past that he encountered, the fascination for which was recorded in his diaries.
Pierre François Percy ist im Vergleich zu anderen Chirurgen des späten 18. und frühen 19. Jahrhunderts weit weniger bekannt. Seine Person verdient jedoch Aufmerksamkeit vor allem aufgrund seines Beitrags zu Maßnahmen, einen schnellen Zugang zu medizinischer Hilfe auf den Schlachtfeldern zu gewährleisten. Er setzte sich für die Ausbildung künftiger Militärchirurgen ein, was das Ansehen des Berufsstandes erhöhte. In seinen zahlreichen Veröffentlichungen griff er Themen auf, die nicht nur die Chirurgie betrafen, sondern heute auch in den Bereich der Epidemiologie und Militärhygiene fallen. Er setzte sich auch für die Prävention von Infektionskrankheiten und die Einführung der Pockenimpfung ein. Ein weiterer Bereich, dem er große Aufmerksamkeit widmete, war die Organisation der Hilfeleistung auf der Ebene des Sekundärpersonals, einschließlich des Konzepts zur Schaffung einer separaten Einrichtung für Bahrenträger und der Ausarbeitung eines speziellen Ausbildungshandbuchs. Nicht zu vergessen ist sein Beitrag zu humanitären Verfahren, insbesondere im Hinblick auf die Unantastbarkeit der Militärärzte auf dem Schlachtfeld. Zugleich war er ein Mann, den man getrost als Humanisten bezeichnen kann. Auf seinen Reisen durch Europa mit den Armeen Napoleons lernte er auch die Orte kennen, in denen er sich aufhielt, und interessierte sich für ihre Kultur und die Denkmäler ihrer Vergangenheit, was er unter anderem in seinen Memoiren festgehalten hat. - Źródło:
-
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2023, XXIV(LXXV), 3(285); 157-184
1640-6281 - Pojawia się w:
- Przegląd Historyczno-Wojskowy
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł