Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Occupational injuries" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Pech czy powszechna rzeczywistość? Liczne ekspozycje pielęgniarki na materiał potencjalnie zakaźny: opis przypadku
Bad luck or a common reality? Multiple exposures a nurse to potentially infectious material: a case report
Autorzy:
Bożejko, Mateusz
Olech, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340366.pdf
Data publikacji:
2024-05-21
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
HIV
AIDS
narażenie zawodowe
zapalenie wątroby
rany i urazy
środki przeciw HIV
acquired immunodeficiency syndrome
occupational exposure
hepatitis
wounds and injuries
anti-HIV agents
Opis:
Opisano przypadek pielęgniarki, u której między grudniem 2020 r. a czerwcem 2022 r. czterokrotnie wystąpiła ekspozycja zawodowa na materiał potencjalnie zakaźny. W 2 przypadkach pacjent źródłowy był nieznany, więc wdrożono farmakologiczną profilaktykę poekspozycyjną HIV (w jednym z tych przypadków u pielęgniarki wystąpiło osłabienie i nasilone objawy dyspeptyczne, co spowodowało konieczność zmiany stosowanych leków przeciwretrowirusowych). W czasie zbierania wywiadu pielęgniarka zgłosiła, że wielokrotne ekspozycje na materiał potencjalnie zakaźny są powszechne w jej środowisku pracy, jednak większość z nich nie jest raportowana. Potwierdzają to wyniki kilku badań poświęconych problemowi niezgłaszania przypadków ekspozycji zawodowych przez pracowników ochrony zdrowia. Ich wyniki są znacząco rozbieżne, co może wynikać z różnej metodyki. Autorzy niniejszego artykułu uważają, że po 10 latach od wejścia w życie rozporządzenia Ministra Zdrowia ujednolicającego procedury postępowania po zranieniu ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych poważnym problemem pozostaje niezgłaszanie przypadków przez pracowników (skutkiem tego jest brak profilaktyki poekspozycyjnej). Autorzy postulują wprowadzenie ogólnopolskiego systemu raportowania. Konieczne jest również zwiększenie znaczenia profilaktyki zakłuć oraz poprawa jakości szkolenia personelu medycznego w zakresie procedur profilaktyki poekspozycyjnej.
Presented is the case of a nurse who had 4 occupational exposures to potentially infectious material between December 2020 and June 2022. In 2 of the cases, the source patient was unknown, so pharmacological HIV post-exposure prophylaxis was implemented (in 1 of these cases, the nurse developed weakness and increased dyspeptic symptoms, necessitating a change in the antiretroviral medications used). During the interview collection, the nurse reported that multiple exposures to potentially infectious material are common in her work environment, but most of these are not reported. This is supported by the results of several studies devoted to the problem of non-reporting of occupational exposures by health care workers. However, there is significant discrepancy in the results of these studies, which may be due to different methods. The authors of this article believe that after 10 years since the entry into force of the regulation of the Minister of Health standardizing procedures for dealing with injuries caused by sharp instruments used in the provision of health care services, a serious problem remains of non-reporting of cases by employees (resulting in a lack of post-exposure prophylaxis). The authors call for the introduction of a nationwide reporting system. There is also a need to increase the importance of prophylaxis of stabbings and to improve the quality of training of medical personnel in post-exposure prophylaxis procedures.
Źródło:
Medycyna Pracy. Workers’ Health and Safety; 2024, 75, 2; 173-179
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy. Workers’ Health and Safety
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postępowanie ratunkowe w ciężkich urazach kończyn górnych – rola lotniczego pogotowia ratunkowego w procesie terapeutycznym
Rescue procedures in the major trauma of upper extremities – The role of the polish medical air rescue in the therapeutic process
Autorzy:
Gałązkowski, Robert
Świeżewski, Stanisław P.
Rabczenko, Daniel
Wejnarski, Arkadiusz
Timler, Dariusz
Michalak, Grzegorz
Kotela, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166192.pdf
Data publikacji:
2015-02-18
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
urazy kończyn górnych
amputacja urazowa
wypadki w pracy
replantacja
transport lotniczy
Lotnicze Pogotowie Ratunkowe
upper limb injuries
traumatic amputation
occupational accidents
replantation
air ambulances
Polish Medical Air Rescue
Opis:
Wstęp: Ze względu na wykorzystanie różnego rodzaju maszyn przemysłowo-rolniczych wypadki w pracy należą do najpoważniejszych i niejednokrotnie powodują u poszkodowanego trwałe kalectwo pourazowe. W Polsce od 2010 r. działa serwis replantacyjny, co oznacza, że każdego dnia 1 z 6 ośrodków pełni dyżur replantacyjny, przyjmując z terenu całego kraju zgłoszenia dotyczące amputacji kończyn. Pacjenci zakwalifikowani do replantacji często wymagają transportu do szpitala docelowego z miejsc odległych nawet o kilkaset kilometrów. Materiał i metody: Analizie poddano 174 misje śmigłowcowej służby ratownictwa medycznego (Helicopter Emergency Medical Service – HEMS) oraz 112 transportów międzyszpitalnych. Dane otrzymano w wyniku retrospektywnej analizy dokumentacji lotniczej i medycznej 23 460 misji wykonanych przez statki powietrzne Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Lotniczego Pogotowia Ratunkowego (SP ZOZ LPR) w latach 2011–2013. Wyniki: W analizowanych latach śmigłowce SP ZOZ LPR w ramach misji HEMS zaopatrzyły na miejscu zdarzenia i przetransportowały do szpitali 135 pacjentów z amputacjami w obrębie kończyny górnej. W tym samym okresie statki powietrzne SP ZOZ LPR wykonały 102 transporty międzyszpitalne. Dziewięćdziesięciu pacjentów zostało zakwalifikowanych do leczenia w ośrodkach serwisu replantacyjnego. Średni czas transportu lotniczego wyniósł 76 min, a całkowity czas transportu – 172,3 min. Przy transporcie powyżej 300 km średni zysk czasowy w porównaniu z transportem lądowym wyniósł ok. 1,5 godz. Wnioski: W uzasadnionych przypadkach wykorzystanie śmigłowców i samolotów jest optymalnym sposobem transportu pacjentów z ciężkimi urazami kończyn górnych. Med. Pr. 2014;65(6):765–776
Background: Due to the growing use of various types of industrial and agricultural machinery, occupational accidents are among the most serious ones and quite frequently result in the permanent posttraumatic disability of the injured person. In Poland, a replantation service has been operating since 2010. Each day, one out of six centres provides emergency replantation service accepting amputation calls from across the country. Patients qualified for replantation often need to be transported from places located even several hundred kilometres from the target hospital. Material and Methods: The analysis covered 174 Helicopter Emergency Medical Service (HEMS) missions and 112 interhospital transports. The data were obtained as a result of a retrospective analysis of the air and medical documentation of 23 460 missions carried out by the Polish Medical Air Rescue (Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Lotnicze Pogotowie Ratunkowe – SP ZOZ LPR) aircrafts in the years 2011–2013. Results: In the period under study, the Polish Medical Air Rescue helicopters dressed 135 patients with upper extremity amputations at the scene and transported them to hospitals as part of HEMS missions. At the same time, SP ZOZ LPR aircrafts made 102 interhospital transports. Ninety patients were qualified for treatment in replantation service centres. The average air transport time was 76 min, while the total transport time was 172.3 min. With transport exceeding 300 km, the average time advantage over the ground transport was approximately 1.5 h. Conclusions: In justified cases, the use of helicopters and airplanes is an optimal method of transporting patients with the major trauma to upper extremities. Med. Pr. 2014;65(6):765–776
Źródło:
Medycyna Pracy; 2014, 65, 6; 765-776
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies