Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Late Antiquity" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Obraz niedoli w pieśni weselnej, czyli epitalamia Drakoncjusza jako przykład jego nowatorstwa
The Picture of Misery in a Wedding Song – Dracontius’ Epithalamia as an Example of His Innovation
Autorzy:
Cichoń, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967177.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Dracontius
epithalamium
Late Antiquity
Vandal Africa
Opis:
In this paper I examine Dracontius’ distinctiveness from other Latin and Greek poets writing epithalamia. He is not just another author of original wedding songs but surprises in many ways and can be found unusual even exploring a genre that did not have one well-defined model. To prove his unconventionality and uniqueness I firstly give a detailed analysis of both wedding songs by Dracontius I demonstrate the poet’s dependence upon earlier literature, explain the metaphors he used and discuss his reinterpretations of different themes introduced already by the poets before him. Then I add all my conclusions concerning Dracontius’ originality in comparison with his predecessors.
Źródło:
Collectanea Philologica; 2015, 18
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedstawienie irańskich końskich pancerzy w azerbejdżańskim romansie Varqa i Gulshah z początku 13 wieku. O sasanidzkiej? genezie elementu końskiego oporządzenia w okresie seldżuckim
Depiction of Iranian horse barding in the early 13th century Azerbaijanian epic, Romance of Varqa and Gulshah. On Sasanian origin of horse protection in the Seljuk period.
Autorzy:
Kubik, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517644.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
Sassanian Persia
Iran
History
Archaeology
Late Antiquity
Relief
Opis:
The richly illustrated 13th century Seljuk manuscript Varqa and Gulshah from Azerbaijan provides a number of lavish miniatures, some depicting armored warriors riding horses covered with richly decorated caparisons. The illustrations show that the long caparisons were multi-layered, an indication that they were designed to provide offer some protection for the mounts. Despite the scholars’ opposing opinions, the author maintains that caparisons were well established in Islamic armies as attested by literary sources and iconography. Moreover, the existence of rich terminology concerning different types of horse armor clearly evidences the relative popularity of horse protection. Although the bardings had been were known in by various cultures for in the millennia before the Seljuks, however, the direct inspiration for the appearance of caparisons at that time should must be associated with the Sasanian tradition. Furthermore, the article discusses protective properties qualities of caparisons in which these were provided in a variety of fashions. Firstly, protection was provided could be afforded simply by padding consisting of using a number of textile layers. For instance, metallic armor such as maille or leather armor such as lamellar could have been were stitched into the padded or fabric barding. The – the former is attested in the Islamic world but can be traced back to earlier Iranian traditions.; The evidence for the latter type comes is evidenced from Firuzabad reliefs. However, scattered metal plates attached to the caparisons in random patterns, do not seem to have had any protective function; value they and were merely a the part of decoration. Post-Sasanian origin of Seljuk protective caparisons should be found well evidenced and most probable.
Źródło:
Historia i Świat; 2014, 3; 61-71
2299-2464
Pojawia się w:
Historia i Świat
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Judgement of Paris as Examined by a Lawyer and a Christian Moralist: Dracontius’ De raptu Helenae
Autorzy:
Cichoń, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046600.pdf
Data publikacji:
2016-10-27
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Dracontius
Late Antiquity
Paris
Helena
legal language
Latin poetry
moralism
Opis:
In this paper I examine Dracontius’ poem De raptu Helenae to prove his unconventionality and originality inpresenting a well-known myth. He analyses the story of the judgement of Paris from the legal point of viewusing professional, legal vocabulary. At the same time he takes into account also the moral and Christian dilemmasand thereby he finds completely new aspects and interpretations, ignored by previous poets.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2016, 26, 1; 157-170
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konstantynopol nowym Heliopolis? Uwagi do „wizji” epoki konstantyńskiej w książce Rolfa Bergmeiera, Kaiser Konstantin und die wilden Jahre des Christentums. Die Legende vom ersten christlichen Kaiser, Aschaffenburg 2016 (zweite, korrigierte Auflage 2016), ss. 350.
Constantinople – A New Heliopolis? Remarks on the ‘vision’ of the constantinian era in the book by Rolf Bergmeier, Kaiser Konstantin und die wilden jahre des Christentums. Die legende vom ersten christlichen Kaiser, aschaffenburg 2016 (second revised edition 2016), 350 pp.
Autorzy:
Milewski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16007952.pdf
Data publikacji:
2019-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Constantine the Great
Constantinian shift
late antiquity
Sol Invictus
Christianity
Opis:
This review paper focuses on Rolf Bergmaier’s book, which represents yet  another contribution to the debate on the so-called Constantinian shift, a controversy which has engaged successive generations of historians of early Chris-tianity and late Roman Empire for over 150 years. Thus far, the available sources (texts and artefacts, including inscriptions, engraved gems and coins) enable historians to develop divergent visions of the Constantinian era, de-pending on sympathies and religious persuasion.
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2019, 19; 343-372
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ceny niewolników w „Historia Lausiaca” autorstwa Palladiusza z Helenopolis
Slave prices in “Historia Lausiaca” by Palladius of Helenopolis
Autorzy:
Milewski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1065863.pdf
Data publikacji:
2020-07-09
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
late antiquity
late Roman and early Byzantine economy
slave trade
early Byzantine hagiography
Opis:
The paper draws on the accounts by Palladius, bishop of Bithynian Helenopolis, to gather insights into slave prices. The figures contained in the source vary to a great extent (from 3 to 20 solidii for a slave). The author verifies the information against other late antique and early Byzantine accounts regarding slave prices.  
Źródło:
Studia Europaea Gnesnensia; 2018, 18; 9-26
2082-5951
Pojawia się w:
Studia Europaea Gnesnensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Церковь vs театр в поздней античности: наставление проповедью или наставление зрелищем?
Autorzy:
Пичугина, Виктория
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1833701.pdf
Data publikacji:
2020-07-10
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
ancient pedagogical culture
theater in Late Antiquity
instruction by preaching
instruction by performance
Opis:
The article analyzes the pedagogical competition between the theater with its poetic instructions and the church with its instructive rituals, preaching and liturgy in Late Antiquity. Within the framework of the Christian pedagogical tradition, there has been a change in meanings for existing terminology regarding theater. The term "actor" began to mean a hypocritical person pretending to be righteous, and the "theater" from a school for the worthy turned into a school for the obscene. This made it possible to affirm the new aesthetics of the ritual and secure for the church, and not for the theater, the right to give instruction as a strengthening of the correct understanding of what is due.
Źródło:
Conversatoria Litteraria; 2020, 14; 19-27
1897-1423
Pojawia się w:
Conversatoria Litteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Postać cesarzowej Teodory w źródłach łacińskich (Chronicon Wiktora z Tunnuny, Breviarium Liberatusa z Kartaginy oraz Liber Pontificalis)
The Empress Theodora in Latin Sources (Chronicon of Victor of Tunnuna, Breviarium by Liberatus of Carthage and Liber Pontificalis)
Autorzy:
Urbaniec, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3159111.pdf
Data publikacji:
2022-12-28
Wydawca:
Wydawnictwo HUMANICA
Tematy:
cesarzowa Teodora
miafizyci
późnoantyczna historiografia łacińska
Empress Theodora
Monophysites
late antiquity Latin historiography
Opis:
Poniższy artykuł stanowi analizę sposobów przedstawiania cesarzowej Teodory – żony cesarza Justyniana i najpopularniejszej kobiety w dziejach Bizancjum – we współczesnych jej źródłach łacińskich. Wiktor z Tunnuny, Liberatus z Kartaginy, a także autor wybranych biogramów w Liber Pontificalis koncentrowali się w swoich dziełach przede wszystkim na kwestiach polityki religijnej imperium i przez ten pryzmat opisywali osobę władczyni. Rozważania dotyczące równoległej miafizyckiej tradycji źródłowej pozwalają na wysunięcie hipotezy o schematyzmie kreowania wizerunku Teodory jako głównego wroga chalcedońskiej ortodoksji.
The following article analyzes the presentation of Empress Theodora – the wife of Emperor Justinian and the most popular woman in the history of Byzantium – in contemporary Latin sources. Victor of Tunnuna, Liberatus of Carthage, and the author of selected biographies in Liber Pontificalis focused in their works primarily on the issues of religious policy of the empire and described the person of the ruler throughout this prism. Considerations on the parallel monophysite source tradition allow for a hypothesis about the schematicism of creating the image of Theodora as the main enemy of Chalcedonian orthodoxy.
Źródło:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych; 2022, 2(13); 41-78
2451-3539
2543-7011
Pojawia się w:
Czasopismo Naukowe Instytutu Studiów Kobiecych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wódz doskonały w świetle łacińskich panegiryków późnoantycznych
The perfect general according to the late Roman Latin panegyrics
Autorzy:
Szopa, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613846.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wódz idealny
późny antyk
panegiryk łaciński
propaganda
autoprezentacja władcy
perfect general
Late Antiquity
latin panegyric
autopresentation
Opis:
In this article I am describing how Roman panegyric’s writers of Late Antiquity (XII Panegyrici Latini, Claudius Claudianus, Sidonius Apollinaris, Flavius Merobaudes, Priscian, Ennodius, Corippus and others) presented an image of the perfect general with reference to their object of praise. On the ground of detailed analysis of those features I am going to indicate the most expected ones according to the social reception. Moreover, I will point out those means which were used by the authors to create the image of the ideal general. Next, I will pay attention to how the authors change their way in presenting the perfect general and how this development was connected with the general evolution of the genre. Lastly, I will answer a quite perverse question: if the perfect general could lead his soldiers to a victory in a real battle. In the background there will be a continuous question, if the panegyric – despite its limitation – can or can’t be treated as a valuable historical source.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 63; 307-329
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inskrypcja w warsztacie romanisty – ‘case study’ bis
The Inscription in a romanist’s workshop – ‘case study’ bis
Autorzy:
Wiewiorowski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621799.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
epigrafika, prawo rzymskie, późny antyk, Odessos, metodologia badań
epigraphy, Roman law, Late Antiquity, Odessos, research methodology
Opis:
The paper concerns the late Roman Greek Christian epitaph, founded in the Bulgariantown of Varna (ancient Odessos: SGLI nr 89), which commemorates Markellos, whodied in April of the eleventh indiction and who was a dekarchos (leader of ten) in thelate Roman army unit at fort Runis, under the command of count Dudus. The date ofthe inscription and the posts of both men and their possible origin are discussed inthe article in detail as an example of the importance and limitations given by juridicalepigraphy. The author deduces that the epitaph was engraved in the sixth century butnot in its first decades. while Markellos was a Christian (probably not a poor one)non-commissioned officer of the late Roman field army detachment, located in thelittle known military fortification known as “Runis” (contrary to opinions presentedin previous studies, it was not the ancient town of Krounoi-Dionysypolis). Duduswas its commander (possibly a tribune) and his origin remains unknown despitetheories concerning the origin of his name. In his conclusions, the author raises theneed of using the methods of modern epigraphy in Roman law studies and addressesthe collaboration between scholars focusing on Roman law with epigraphers andhistorians in general
Szkic poświęcony jest późnorzymskiemu greckiemu epitafium, znalezionemu w buł-garskiej Warnie (starożytne Odessos: SGLI nr 89), upamiętniające Markellosa, któryzmarł w kwietniu jedenastej indykcji i był dziesiętnikiem w oddziale armii rzymskiejz fortu „Runis”, pod dowództwem komesa Dudusa. W tekście analizowane są datowanie inskrypcji, status prawny wzmiankowanych w niej osób oraz kwestia ich hipotetycznego pochodzenia, co służyć ma wskazaniu ograniczeń i możliwości epigrafikiprawniczej. Autor dowodzi, że epitafium zostało wykonane w VI w., ale nie w pierwszych jego dekadach zaś Markellos był chrześcijaninem, podoficerem w oddzialearmii późnorzymskiej (armii polowej?), stacjonującym w bliżej nieznanym forcie„Runis” (odmiennie od poglądów wyrażanych w literaturze przedmiotu, nietożsamym ze starożytnym miastem Krounoi-Dionysypolis). Dudus był przypuszczalniejego trybunem, którego pochodzenie wbrew wnioskom wysuwanym na podstawiepochodzenia jego imienia, jest nieznane. W konkluzjach autor podkreśla znaczeniewykorzystania metod współczesnej epigrafiki w badaniach nad prawem rzymskimi potrzebę współpracy między romanistami a epigrafikami oraz innymi badaczamiantyku.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 153-174
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śmierć Galeriusza w Historia adversus Paganos Orozjusza
The Death of Galerius in the Historia adversus paganos by Orosius
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195677.pdf
Data publikacji:
2021-01-20
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Orozjusz
historiografia w późnym antyku
Galeriusz
późne cesarstwo rzymskie
Orosius
Historiography in the Late Antiquity
Galerius
late Roman Empire
Opis:
Orozjusz w Historia adversus paganos, opisując chorobę i śmierć cesarza Galeriusza, przypisał mu popełnienie samobójstwa. Żadne inne źródło nie potwierdza tego faktu. W źródłach, z których korzystał Orozjusz, albo bardzo lakonicznie informuje się o zgonie władcy (Breviarium Eutropiusza, Chronicon Hieronima), albo się o tym milczy (Historia Ecclesiastica Rufina z Akwilei). Prawdopodobnie to sam Orozjusz przypisał popełnienie cesarzowi samobójstwa, gdyż uznał, że tak powinien odejść wróg Boga i chrześcijaństwa. W Biblii samobójstwo ukazane jest negatywnie. Podobnie ojcowie Kościoła potępiali popełnienie samobójstwa.
Orosius describing in the Historia against pagans illness and death of Emperor Galerius claimed that they were the result of a suicide attempt. No other source confirms this fact, including works used by Orosius, which either very briefly informs about the death of the ruler (Breviarium of Eutropius, Chronicon of Jerome), or does not mention it at all (Church History of Rufin of Aquileia). Probably the ruler's suicide was an invention of Orosius, who could think that this is how the enemy of God and Christianity should die. In the Bible, suicide is shown negatively and was most likely condemned by the Fathers of the Church.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 2; 33-47
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Minotaur i Historia Adversus paganos Orozjusza
The Minotaur and the Historia adversus paganos by Orosius
Autorzy:
Suski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2139497.pdf
Data publikacji:
2022-10-03
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Orozjusz
historiografia w późnym antyku
grecka mitologia
Tezeusz
Minotaur
Orosius
historiography in late antiquity
Greek mythology
Theseus
Opis:
W Historia adversus paganos Orozjusz wspominał mitycznego potwora Minotaura, wojnę między Ateńczykami i Kreteńczykami. Mimo że poświęcił tej opowieści dwa zdania, to jest ona ciekawa. Nie można wskazać źródła, z którego korzystał Orozjusz. Racjonalizował on opowieść o Minotaurze, nazywając go dzikim człowiekiem. Jego narracja zawiera kilka niespotykanych faktów w porównaniu z innymi opowieściami o potworze: pominął on postać Tezeusza oraz bardziej niż inni autorzy podkreślał krwawość mitycznej wojny między Atenami a Kretą.
Orosius mentioned the mythical monster Minotaur and legendary war between the Athenians and Cretans in his History Against the Pagans. Although he devoted two sentences to this story, it is interesting. The source used by Orosius cannot be identified. He rationalized the story of the Minotaur by calling him a wild man. His narrative contains some unprecedented facts compared to other tales of the monster: he omitted the figure of Theseus, and more than other authors emphasized the bloodiness of the mythical war between Athens and Crete.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2022, 29, 1; 5-20
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Exercitus barbarorum. Organizacja i działania wojsk ludów germańskich osiadłych w V i VI wieku w basenie Morza Śródziemnego
Exercitus barbarorum. The organisation and the warfare of the armies of Germanic people in the V-VI centruries in the Mediterranean Area
Autorzy:
Wilczyński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613842.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
późny antyk
armie ludów germańskich
Wandalowie
Goci
Swebowie
Late Antiquity
Armies of Germanic People
Vandals
Goths
Svevs
Opis:
Organization of the armies of the barbarian states that emerged on the coasts of the Mediterranean Sea in the 5th and 6th centuries can only partially be reconstructed. Primary sources and archeological records vary depending on the state. The preserved evidence relating to the military power of the Vandals and Goths is relatively good, much less is known about the Svevs. All of the discussed barbarian armies were presumably grouped into units based on ten. Better insight can only be provided into the top military ranks. An interesting issue presented in the thesis is to what degree the former tribal structures were preserved and how far the Roman models were followed by the barbaric people. None of the armies of the kingdoms referred to above can fully be compared with the Germanic army that existed in the north of the Medieval Europe, which inevitably leads to substantive errors. All the foregoing kingdoms had armies mostly composed of native warriors which, however, did not guarantee their purely Germanic character. The author tries to determine to what extent the Roman population or inhabitants of certain provinces, e.g. the Moors joined the military organizations of kingdoms under the Germanic rule. Examples of the Roman officers and commanders who sought carrier in the Gothic army or representatives of subdued nations serving in the Vandals’ navy or auxiliaries encourage to perform further study in this field.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 63; 287-305
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka zachodnia cesarza Marcjana (450-457). Problem huński i jego wpływ na relacje między Cesarstwem Wschodnim a Zachodnim
The Western policy of emperor Marcian (450-457). The problem of Huns and its influence on the relationship between the Eastern and the Western Roman Empire
Autorzy:
Pigoński, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611880.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
późny antyk
cesarz Marcjan
Hunowie
zachodnia polityka Bizancjum
Late Antiquity
Emperor Marcian
Huns
the Western policy of Byzantium
Opis:
The reign of Emperor Marcian came at the turning point in the history of the Late Roman Empire. The Empire struggled against the Hun and Vandal menace and an internal political crisis. The Western policy of Theodosius II, who attempted to keep a close relationship between both parts of the Empire, turned out to be a failure, and led to numerous defeats against barbarians. After his death, the military faction, opposed to his policies, chose its own candidate, Marcian, a former officer in service of a powerful general Aspar. The Emperor conceived a new line of Western policy, especially opposing the demands of Attila, the king of Huns. Marcian was reluctant to get involved in the matters of the Western Roman Empire, however, in 452 he sent an auxiliary force to Valentinian III, as a part of an agreement with Aetius, who convinced the Emperor to abandon his claim to the Eastern throne. Marcian also saw the opportunity to weaken Attila, and attacked the dwellings of his warriors beyond the Danube. After the death of Aetius, the Emperor did not support the Western Roman Empire, even when Rome was threatened and eventually sacked by Vandals. The cautious and pragmatic policy of Marcian helped the Byzantium to regain its power, and it led to neutralization of the Hun menace. The Emperor however did not make an attempt to save the Western Roman Empire from its internal political struggle and the Vandal attacks.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 66; 383-409
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Roma capta! – Uwagi na temat relacji o zdobyciu Rzymu w 410 i 455 r. w dziełach wybranych autorów późnoantycznych
Roma capta! – Comments on accounts about the sacks of Rome in the years of 410 and 455 in the works of selected late antique authors
Autorzy:
Wilczyński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613074.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
późny antyk
Alaryk
Gejzeryk
relacje o zdobyciu Rzymu
late antiquity
Alaric
Gaiseric
reports on the conquest of Rome
Opis:
In the presented article the author analyses depictions of sieges and capturesof Rome in the years 408-410 and 455 passed on by selected authors of Latin andGreek sources from the late antique. The scope of the research included sourcescontaining more extensive narratives, while sources containing only laconicannual information solely about the fact of capturing the city were rejected. Inthe depictions of the capture of Rome by Alaric in 410 the authors rather tendto seek supernatural reasons, and less often logical explanations of the origin ofthe events, contrary to the depictions of the year 455, where one can find almostexclusively rational justifications for the course of events, determined by politicalsituation. While discussing the events of the year 410 the authors oftentimescreate their own original digressions and allow for deviations from the historicreality. The relations about the year 455 are consistent and show only minor differences.Contrary to later opinions, the capture of Rome in 410 was not considereda gigantic tragedy outside Italy, although it was recognized as a breakthroughmoment. For the eastern historians these events are remote, taking place in landsfar from Constantinople and often their depiction is used to indicate the superiorityof the Eastern Empire over the Western Empire. Sacco di Roma by Genseric in455, which is referred more precisely and recognized as an element of significanthistory and politics of the East (Vandals corsair raids, Leo the Thracian’s expedition,recapturing Africa during the reign of Justinian I), is treated in an entirelydifferent manner.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 70; 311-338
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Droga na szczyt i droga w otchłań – kilka uwag o karierze Flawiusza Stilichona
Road to the top and road to the chasm – a few remarks of Flavius Stilicho’s career
Autorzy:
Wilczyński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612026.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
późny antyk
kryzys cesarstwa rzymskiego na Zachodzie
Stilichon
kariera
arystokracja późnorzymska
Late Antiquity
the crisis of the Late Roman Empire
Stilicho
career
the Late Roman aristocracy
Opis:
The most important factors responsible for development of an impressive career of Flavius Stilicho were: his family ties with Theodosians’ dynasty, the way he reorganized the Roman army, military victories, how he drummed up senate’s support for his political aims and the balanced policy of using and stopping the barbarian tribes. Protecting emperor Honorius, cooperating simultaneously with pagan and Christian fractions in the senate, achieving military success and defending borders of the Roman Empire against barbarians raids, Stilicho de facto was reigning the state in the name of his son-in-law, Honorius. Paradoxically, the same factors contributed to the downfall of the master-in-chief in 404-408 A.D. The conflict with his wife, Serena, and his son-in-law, Honorius, the mutiny in the army called-up by the reforms of Stilicho, some disagreements with the senate caused by the case of Melania the Younger and compensation for Alaric and, at last, the invasion of barbarian tribes on Gaul in 406 A.D. destroyed the carefully built career of Flavius Stilicho. He didn’t decide to keep his high rank by triggering off a civil war, what differed him clearly from his followers, Flavius Aetius and Flavius Ricimer.
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 69; 681-705
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies