Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Hrabal" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
W poszukiwaniu straconej tożsamości. Bowaryzm i melancholia w Postrzyżynach Bohumila Hrabala
Autorzy:
Sagata, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571856.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
melancholy
Bohumil Hrabal
transtextuality
intertextuality
Bovarysme
Opis:
Analiza relacji transtekstualnych (Genette), a w szczególności roli motta „Pani Bovary to ja” w Postrzyżynach Bohumila Hrabala, wskazuje na obecność motywów charakterystycznych dla melancholii. Cytat z Flauberta całkowicie zmienia interpretacyjną optykę i pozwala patrzeć na główną bohaterkę powieści Hrabala również jako alter ego Emmy. W tym osobowościowym rozchwianiu przejawia się bowaryzm, czyli „zdolność postrzegania siebie innym, niż się jest” (de Gaultier), w którym zawiera się narracyjna strategia czeskiego pisarza.
Źródło:
Acta Philologica; 2014, 45; 228-234
0065-1524
Pojawia się w:
Acta Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ironiczna bezdomność Bohumila Hrabala a tłumiona tęsknota za domem Milana Kundery
Homelessness Ironically Accepted by Hrabal versus Kundera’s Suppressed Homesickness
Autorzy:
Češka, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179220.pdf
Data publikacji:
2012-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Bohumil Hrabal
Milan Kundera
narratology
naratologia
Opis:
Posługując się tematyką sentymentu odsłaniamy kontrast między pisarstwem Milana Kundery i Bohumila Hrabala, przy czym odwracamy powszechnie przyjęte charakterystyki. Chociaż Kunderze przyczepia się etykietkę autora cynicznego, nieromantycznego, antysentymentalnego, Hrabal zaś bywa klasyfikowany jako autor wrażliwego zrozumienia, to jednak przez tematykę domu można pokazać, że jest właściwie odwrotnie. Argumenty znajdujemy na poziomie écriture: Pisanie Kundery odznacza się dystynktywnością, znaczeniowym dookreśleniem i specyficzną wewnętrzną fokalizacją. Tymi rysami wpisuje się w tematykę potępienia, renegacji, polaryzacji alternatywy dom – obczyzna. Każdy z autorów proponuje inną odpowiedź na pytanie o tęsknotę za domem: Hrabal stosuje figurę cynicznie akceptowanej bezdomności, podczas gdy u Kundery znajdujemy tłumiony sentyment, z którego wywiera tęsknota za domem.
By means of using the topic of sentiment, the contrast between the writing of Milan Kundera and Bohumil Hrabal is shown. All the typically acknowledged characteristics are reversed. Although Kundera is assigned a label of a cynical, unromantic and antisentimental author and Hrabal is often classified as an author of sensitive understanding, it is through the topic of the home that the reversed can be shown. The arguments can be found on the level of écriture: Kundera’s writing is distinctive, semantically detailed and possesses internal focalisation. These characteristics allow him to enter the topic of condemnation, renegation and the polarisation of the alternative between the home and the foreign. Each of the authors proposes a different answer to the question on homelessness: Hrabal uses the figure of cynically accepted homelessness whereas Kundera a suppressed sentiment which emanates with homelessness. 
Źródło:
Porównania; 2012, 11; 87-99
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Menzel i inni. Adaptacje filmowe prozy Bohumila Hrabala
Autorzy:
Engelking, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/650451.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Bohumil Hrabal, film czechosłowacki, literatura czeska, Jiří Menzel, ekranizacje Jiříego Menzla
Opis:
Many characteristics of the prose of the outstanding Czech writer Bohumil Hrabal make his works quite difficult for adaptation for the cinema screen. Nevertheless, many films based on these works achieved a considerable artistic success and wrote themselves into the history of cinema. The novella film Pearls of the Deep (1964), along with two short films that had eventually remained outside it, became a peculiar manifesto of the Czechoslovak New Wave and a generation of young authors at the start of their artistic career. Later, the most prominent director of adaptations of Hrabal’s works became Jiří Menzel, who won the Academy Award for the Best Foreign Language Film already for his first feature film, the adaptation of Hrabal’s Closely Observed Trains. The Hrabal–Menzel writer-and--filmmaker duo is an outstanding and unique phenomenon.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2015, 12, 1
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzenie kontestacji w twórczości Bohumila Hrabala, Mirona Białoszewskiego i Wolfganga Hilbiga
The Spaces of Contestation in The Works of Bohumil Hrabal, Miron Białoszewski and Wolfgang Hilbig
Autorzy:
Kledzik, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179247.pdf
Data publikacji:
2012-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
spatial turn
postcolonial studies
Bohumil Hrabal
Miron Białoszewski
Wolfgang Hilbig
postkolonializm
Opis:
Artykuł referuje stan badań nad przestrzenią w literaturze, poczynając od ustaleń strukturalistów, przez semiotykę, po antropologię i spatial turn. Stawia tezę, że współczesny powrót przestrzeni w badaniach literaturoznawczych jest spowodowany popularnością teorii postkolonialnej. Autorka do dotychczasowych reinterpretacji postkolonialnych w badaniach nad literaturą środkowoeuropejską dołącza grupę tekstów powstałych w lub w odniesieniu do czasów socjalistycznych. Omówione teksty autorstwa Bohumila Hrabala, Mirona Białoszewskiego i Wolfganga Hilbiga przy użyciu stylistyki karnawału kreują różne przestrzenie kontestacji oficjalnego dyskursu o subwersywnym potencjale: knajpę, dworce i bazary oraz świat podziemnego Berlina.
The article reports the state of research on the space in literature, starting with the findings of the structuralists, through semiotics, to anthropology and the spatial turn. It argues that the modern return of the space took place due to the popularity of the post-colonial theory in literary studies. The author adds a group of texts created in or in relation to the socialist’ times to the existing post-colonial interpretations of the Central European culture. The texts by Bohumil Hrabal, Miron Białoszewski and Wolfgang Hilbig, discussed using the carnival stylistics, create different spaces of contestation of the official discourse, which posses a subversive potential: a pub, railway stations and bazaars and the underground world of Berlin.
Źródło:
Porównania; 2012, 11; 233-246
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Słuchajcie, co wam teraz powiem…”, Obsługiwałem angielskiego króla Bohumila Hrabala – fikcja literacka a „historia opowiadana”
„Listen to my story…” Bohumil Hrabal’s I Served the King of England – literary fiction and oral history
Autorzy:
Uczkiewicz-Styś, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/634758.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Ośrodek Pamięć i Przyszłość
Tematy:
Bohumil Hrabal
„Obsługiwałem angielskiego króla”
oral history
“I Served the King of England”
Opis:
Oral history accounts area natural object of research for anthropologists, sociologists, researchers of cultural studies, ethnologists, as well as psychologists engaged in memory studies. As narratives of experience they became the antipositivist rebellion against the monopoly of major historical narratives that, according to the reflection of the second half of the 20th century, were supposed to lead to the catastrophes of war and genocide.  In historiographic research the questioned positivist discourse based on the corresponding theory of the truth has become counterbalanced by the discourse of memory. As a consequence, also in historical research there is noticeable appreciation for other, non-classic, forms of historical narratives which include oral history accounts.  What can a researcher of literary fiction contribute to reflections on oral history whose greatest value should be authenticity, this “truth of experience”? To what extent can literary texts in the convention of a narrative of appeal, first-person narrative, monologue (in which crucial roles are played by dialogue, orality and rhetoric of the text) be read in the perspective of oral history?  When analyzing I Served the King of England novel by Bohumil Hrabal – author who by default rejects ‘the macrocosm’, the world of great politics, historical necessities, social processes, for the world of microcosm, i.e. a life of each person and what is more, he rejects any need for psychological or sociological (or any other) analysis of this microcosm – one can notice that the dichotomy of literary fiction and the authentic experience of oral history is not that obvious as it may seem. Categories of text, narration and memory, although analyzed from different research perspectives, are common for both forms. 
Oral history accounts area natural object of research for anthropologists, sociologists, researchers of cultural studies, ethnologists, as well as psychologists engaged in memory studies. As narratives of experience they became the antipositivist rebellion against the monopoly of major historical narratives that, according to the reflection of the second half of the 20th century, were supposed to lead to the catastrophes of war and genocide.  In historiographic research the questioned positivist discourse based on the corresponding theory of the truth has become counterbalanced by the discourse of memory. As a consequence, also in historical research there is noticeable appreciation for other, non-classic, forms of historical narratives which include oral history accounts.  What can a researcher of literary fiction contribute to reflections on oral history whose greatest value should be authenticity, this “truth of experience”? To what extent can literary texts in the convention of a narrative of appeal, first-person narrative, monologue (in which crucial roles are played by dialogue, orality and rhetoric of the text) be read in the perspective of oral history?  When analyzing I Served the King of England novel by Bohumil Hrabal – author who by default rejects ‘the macrocosm’, the world of great politics, historical necessities, social processes, for the world of microcosm, i.e. a life of each person and what is more, he rejects any need for psychological or sociological (or any other) analysis of this microcosm – one can notice that the dichotomy of literary fiction and the authentic experience of oral history is not that obvious as it may seem. Categories of text, narration and memory, although analyzed from different research perspectives, are common for both forms. 
Źródło:
Wrocławski Rocznik Historii Mówionej; 2012, 2; 73-100
2719-7522
2084-0578
Pojawia się w:
Wrocławski Rocznik Historii Mówionej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kim jestem Bohumila Hrabala, czyli pytanie o tożsamość w samym sercu Europy
Bohumil Hrabal’s Who I Am, or the Question of Identity in the Very Heart of Europe
Autorzy:
Brodacka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203093.pdf
Data publikacji:
2020-12-17
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Bohumil Hrabal
Who I Am
identity
melancholy
Central Europe
Jaspers
Kim jestem
tożsamość
melancholia
Europa Środkowa
Opis:
Artykuł jest próbą wpisania utworu Hrabala w autobiograficzny nurt jego prozy. Jest to jednocześnie dekonstrukcja legendy biograficznej pisarza poprzez ponowne nazwanie i zdefiniowanie zabiegów językowych oraz metafor przez niego stosowanych. Główna problematyka artykułu oscyluje wokół zagadnień melancholii, której przyczyny leżą zarówno w doświadczeniach i osobowości Hrabala, jak i w zewnętrznym kontekście społeczno‑politycznym charakterystycznym dla Europy Środkowej drugiej połowy XX wieku. Całość rozważań oświetla filozofia szyfrów transcendencji Karla Jaspersa.
The article Bohumil Hrabal’s “Who I Am,” or the Question of Identity in the Very Heart of Europe, is an attempt to place Hrabal’s work in the autobiographical current of his prose. At the same time, it is a deconstruction of the writer’s biographical legend by renaming and defining the linguistic procedures and metaphors used by the writer. The main subject matter of the article revolves around the problem of melancholy, the causes of which lie in the writer’s experiences and personality, as well as in the external socio-political context characteristic of Central Europe in the second half of the twentieth century. The entire discussion is illuminated by the philosophy of Karl Jaspers.
Źródło:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość; 2020, 2; 1-18
2719-5767
Pojawia się w:
Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek Romów w prozie Bohumila Hrabala
The image of the Roma in Bohumil Hrabals prose
Autorzy:
ZNOJEK, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/909176.pdf
Data publikacji:
2020-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Bohumil Hrabal
Romanies
literature
Czech prose of the 20th century
history
Romowie
literatura
proza czeska XX wieku
historia
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest ukazanie stereotypowego postrzegania mniejszości romskiej zamieszkującej Pragę, stolicę Czechosłowacji w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Wizerunek Romów prezentował na kartach swych opowiadań Bohumil Hrabal. Najbardziej widoczny jest w utworach Romanca (znajdującej się w zbiorze Pábitelé z 1964 roku) oraz Zbyt głośna samotność (Příliš hlučná samota z 1976 roku). W ramach realizacji referatu przeprowadzona zostanie szczegółowa analiza materiału literackiego, jak również refleksja kulturoznawcza i historyczna. Moim zamysłem jest próba przedstawienia losów społeczności rom- skiej, która bliska była czeskiemu pisarzowi.
The purpose of this article is to show the stereotypical perception of the Romany minority inhabiting Prague the capital of Czechoslovakia in the 1960s and 1970s. Hrabal presented the image of Romany on the cards. The most visible in Romanca’s works (in the 1964 Pábitelé collection) and Too Loud a Solitude (Příliš hlučná samota from 1976). As part of the implementation of the paper, a detailed analysis of literary material will be carried out, as well as cultural and historical reflection. My idea is to try to present the fate of the Romany community, which was close to the Czech writer.
Źródło:
Bohemistyka; 2020, 3; 409-424
1642-9893
Pojawia się w:
Bohemistyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kundera światowy? Hrabal peryferyjny? Przekład jako forma promocji?
Světový Kundera? Lokalní Hrabal? Překlad jako forma propagace?
Global Kundera? Peripheral Hrabal? Translation as a Form of Promotion?
Autorzy:
Soliński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487237.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
historia literatury europejskiej
przekład literack
autoprzekład
współczesna literatura czeska
B. Hrabal
M. Kundera
A. Benoit-Dusausoy
G. Fontaine
P. Casanova
J. Gruša
J. Škvorecký
history of European literature
literary translation
self-translation
contemporary Czech literature
historie evropské literatury
literarní překlad
autopřeklad
současná česká literatura
Opis:
The paper attempts to describe selected aspects of the impact of new concepts (such as history of European literature or history of the world republic of literature) that have entered into the literary and translation discourse and that coexist with the traditional categories such as ancient literature, modern literature, national literature, world literature, synthesis of the history of literature or process of the history of literature. The “confusion of tongues” (confusio linguarum) connected with the emergence of these novel concepts has undoubtedly affected the discipline of translation studies and, in particular, the promotional aspects of translation and self-translation as well as other related phenomena. An interesting role in this discussion is also played by what I refer to as “perspective,” from which the incorporation of given works or authors into European literature or world literature is being observed. In two out of the four analyzed works, the French (Parisian) perspective prevails, characteristic of a certain stage of comparative studies that seemed to have lost significance some time ago. The two remaining works, written from the Czech perspective, are addressed to English- and German-speaking readers, respectively.
Práce je pokusem popsat některé aspekty vlivu jež v dyskursu literárnědnem (i překladatelském) maji některe nové koncepty (vedle již zavedených: literatura starověká, literatura novověká, literatura obecná, literárněhistorická synteza, literárněhistorický proces). Konkrétně jde o koncepty historie evropské literatury, historie světové literatury a zejmena světové republiky literatury. To, co vycházi z těchto konceptu (svého druhu confusio linguarum) muselo změnit široce pojatou translatologii, především pokud jde o propagační silu překladu, autopřekladu, atd. Hodno úvahy je rovněž to, co popisuji jako „hledisko”, z něhož je možno pozorovat pronikaní konkretnych děl do „literatury evropské” nebo „literatury světové”. Ve dvou ze čtyř analyzovaných prací dominuje francouzské (resp. Pařížské hledisko), které je typické pro jisté období komparatistických studii. O tomto hledisku se soudi, že je již šťastně překonáno. Dvě další prace jsou napsány z české perspektivy a obracejí se k čtenářům anglo- a německojazyčným.
W artykule podjęto próbę opisania wybranych aspektów oddziaływania nowych koncepcji (takich jak historia literatury europejskiej czy historia światowej republiki literatury), które weszły do dyskursu literackiego i przekładoznawczego i które współistnieją z tradycyjnymi kategoriami, takimi jak literatura dawna, współczesna, literatura narodowa, literatura światowa czy proces historii literatury. „Pomieszanie języków” (confusio linguarum), związane z pojawieniem się tych pojęć powieściowych, niewątpliwie wpłynęło na dziedzinę studiów translatorskich, a w szczególności na promocję przekładu i autoprzekładu oraz na inne zjawiska z tym związane. Ciekawą rolę w tej dyskusji odgrywa również to, co nazywam „perspektywą”, z której obserwuje się włączanie danych utworów lub autorów do literatury europejskiej lub światowej. W dwóch z czterech analizowanych w artykule dzieł dominuje perspektywa francuska (paryska), charakterystyczna dla pewnego etapu badań porównawczych, który, jak się zdaje, już się zakończył. Dwie pozostałe publikacje, napisane z perspektywy czeskiej, są adresowane do czytelników anglo- i niemieckojęzycznych.
Źródło:
Przekłady Literatur Słowiańskich; 2020, 10, 1; 225-241
1899-9417
2353-9763
Pojawia się w:
Przekłady Literatur Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies