Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Fourth Gospel" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Relacja pomiędzy znakami a wiarą w Jezusa w świetle czwartej Ewangelii
The Relationship Between the Signs and the Faith in Jesus in the Light of the Fourth Gospel
Autorzy:
Szubtarski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496512.pdf
Data publikacji:
2015-05-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Jezus
znaki
wiara
czwarta Ewangelia
Jesus
signs
faith
the fourth gospel
Opis:
This article is an attempt at showing the relationship between the signs made by Jesus and human faith on the basis of the fourth gospel. In the first stage, the author carries out an analysis of the biblical word ,,sign ". He contends that, due to its deeper meaning, it should not be equated with a miracle. In the Bible ,,sign" refers to an act of God's intervention, aimed at leading man to faith. Further analyses reveal a specific understanding of the word ,,sign” as understood by the fourth evangelist. The signs made by Jesus do not impose faith on man but invite to it. The good will and openness on the part of man play a crucial role here.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2015, 36, 2; 11-20
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie Janowej frazy „gennēthḗ(i) eks hýdatos kaí pneúmatos” (J 3, 5)
The meaning of Johannine phrase „gennēthḗ(i) eks hýdatos kaí pneúmatos” (John 3:5)
Autorzy:
Baran, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761807.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
czwarta Ewangelia
woda
Duch
nadprzyrodzone narodzenie
chrzest
Fourth Gospel
water
Spirit
supernatural birth
Baptism
Opis:
Występująca w dialogu Jezusa z Nikodemem fraza gennēthḗ(i) eks hýdatos kaí pneúmatos (J 3, 5) ma głębokie znaczenie teologiczne. Jej przesłanie wynika z poszczególnych terminów: hýdōr („woda”), pneúma („duch”), które w tradycji biblijnej posiadają bogatą symbolikę, nabudowaną na ich dosłownym znaczeniu. Teksty ksiąg biblijnych, a zwłaszcza czwarta Ewangelia, ukazują ścisły związek pomiędzy rzeczywistościami, które wyrażają oba terminy. We frazie gennēthḗ(i) eks hýdatos kaí pneúmatos terminy hýdōr i pneúma odnoszą się do tej samej rzeczywistości, czyli duchowych (nadprzyrodzonych) narodzin, których sprawcą jest Duch. Wzmianka o „wodzie” ma za zadanie dookreślenie okoliczności, w których dokonuje się owo „zrodzenie z wody i Ducha”. Okoliczności te zachodzą w kontekście sakramentu chrztu.
The natural qualities of water (hýdōr), discovered especially in the conditions of the Ancient Near East, gave rise to its metaphorical, symbolic presentation in the Old Testament tradition. Giving it, then, means providing someone with life and all kinds of blessings. Theologically, the giving of water symbolizes granting of the blessing that in its entirety was expected in the messianic times. Water acquired a special significance also in the context of ritual washing: washing with water meant spiritual washing, on moral grounds. The Old Testament also shows the connection of water (hýdōr) with the reality of the spirit (pneúma) (see Isa 44:3; Ezek 36:25–27; Joel 3:1–2). In this context, “spirit” (Heb: rûaḥ) was seen as God’s gift to man (Heb: rûaḥ YHWH; rûaḥ ʼĕlōḥîm). The close relationship between “water” and “the Spirit” is set out in the Fourth Gospel (see John 7:37–39). Taking into account the relationship between “water” and “the Spirit” in the context of the entire biblical tradition, especially the Fourth Gospel, it can be assumed that in the phrase: gennēthḗ(i) eks hýdatos kaí pneúmatos, both  terms: hýdōr and pneúma, refer to one and the same reality that is, spiritual (supernatural) births caused by the Spirit. The exposed element, which is “water”, is to define the circumstances in which this “birth of water and the Spirit” takes place. These circumstances are present in the sacrament of Baptism. It should be remembered, however, that the description contained in the pericope “Conversations of Jesus with Nicodemus” – as some exegetes noted – should not be treated as an account of the institution of the sacrament of baptism, or of giving details related to the ritual side, because the author o the Fourth Gospel primarily intended to show the effects of the saving action of this sacrament.
Źródło:
Tarnowskie Studia Teologiczne; 2022, 41, 1; 7-34
2391-6826
0239-4472
Pojawia się w:
Tarnowskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zamieszkanie Słowa Wcielonego
Inhabitation of the Incarnate Word
Autorzy:
Pierzchała, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034066.pdf
Data publikacji:
2018-11-22
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Prolog czwartej Ewangelii
Słowo
świadectwo
Jezus
The Prologue to the Fourth Gospel
the Word
Testimony
Jesus
Opis:
The author’s views are founded on the thesis that the Prologue to theFourth Gospel is based on an early Christian hymn from the second part ofthe 1st century, originating in the diaspora, interwoven with additions thatconnect it with the whole Gospel.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2018, 88, 1; 73-89
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezus z czwartej Ewangelii – uzdrowiciel przynoszący życie od Boga
Jesus the Healer in the Fourth Gospel: Bringing Life from God
Autorzy:
Twelftree, Graham H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20434382.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Tematy:
Fourth Gospel
healer
healings
signs
miracles
work of Jesus
Passion
czwarta Ewangelia
uzdrowiciel
uzdrowienia
znaki
cuda
dzieło Jezusa
Męka Pańska
Opis:
W porównaniu z Ewangeliami synoptycznymi, w czwartej Ewangelii zwraca uwagę brak relacji o uzdrowieniach dokonywanych przez Jezusa. Nie ma opowieści o uzdrawianiu chromych, chorych na gorączkę, cierpiących z powodu uschłej kończyny, puchliny czy krwotoku; nie pojawiają się trędowaci, głusi, niemi ani opętani. Stąd pojawiło się przekonanie, że czwarta Ewangelia prawie nie zamieszcza relacji z uzdrowień. Autor niniejszego artykułu przeciwstawia się temu poglądowi i stara się przedstawić taki obraz Jezusa jako uzdrowiciela, jaki zamierzał zaoferować czwarty ewangelista. W tekście podkreślono, że cztery z siedmiu opowieści o cudach i związane z nimi dialogi w tej Ewangelii są związane z uzdrawianiem. W swoim słownictwie Jan używa terminu „znaki” w odniesieniu do cudów, sprawiając wrażenie, że było ich więcej niż siedem, co z kolei może sugerować, że posługa Jezusa charakteryzowała się dokonywaniem cudów, które były przede wszystkim uzdrowieniami. Zwrócono również uwagę, że nakładające się na siebie użycie przez Jana terminu „dzieło” zarówno w odniesieniu do posługi Jezusa, jak i jego cudów nasyca całą służbę Jezusa pojęciem cudownego, twórczego dzieła Boga jako uzdrowiciela, przekazującego swoje życie i obecność jako Zbawiciela. W opowieściach o zdumiewających cudach Jezus jest przedstawiany jako posiadający niezrównaną moc. W swoich uzdrowieniach Jezus jest identyfikowany jako Mesjasz, który przynosi życie od Boga, więc w tych historiach Bóg jest najwyraźniej postrzegany jako prawdziwie wcielony. Odnotowano również, że we wszystkich opowieściach o uzdrowieniach pobrzmiewa echo Męki Pańskiej, tak że dla czytelników Jana doświadczenie obecności Jezusa jako uzdrowiciela jest doświadczeniem mocy zmartwychwstania, która przynosi im życie Boże i stanowi podstawę ich wiary i ewangelizacji.
Compared to the Synoptic Gospels, in the Fourth Gospel there is a striking absence of stories of Jesus healing. There are no stories of the lame, those with fevers, withered limbs, dropsy, hemorrhages or lepers or those who are deaf, mute or demonized being healed. It has been supposed, then, that healing is feebly represented in the Fourth Gospel. This essay counters that view and seeks to set out the image of Jesus as healer the Fourth Gospel intended to offer. Notably, four of the seven miracle stories and the associated dialogues in this Gospel are related to healing. In his vocabulary John uses the term ‘signs’ for miracles giving the impression that there were more than the representative seven and, in turn, creating the impression that Jesus’ ministry was characterized by performing miracles that were primarily healings. Also, John’s overlapping use of the term ‘work’ for both Jesus’ ministry and for his miracles infuses Jesus’ entire ministry with the notion of the miraculous creative work of God as healer, conveying his life and presence as Saviour. In the stupendous miracle stories Jesus is portrayed as one with unparalleled power. In his healings Jesus is identified as the Messiah who brings life from God, so that in these stories God is most clearly seen as truly incarnate. In all the healing stories the Passion is echoed and adumbrated so that for John’s readers their experience of the presence of Jesus as healer is an experience of resurrection power that brings God’s life to them and the basis for their faith and evangelism.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2023, 31, 1; 23-42
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duch Paraklet a pamięć Kościoła w ujęciu czwartej Ewangelii
The Spirit-Paraclete and the Church’s Memory in the Fourth Gospel
Autorzy:
Kluska, Branislav
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044150.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Pamięć
Paraklet
czwarta Ewangelia
J 14,26
Kościół popaschalny
pamięć społeczna
Memory
Paraclete
Fourth Gospel
John 14:26
Post-paschal Church
Social memory
Opis:
Jezus w mowie pożegnalnej zapowiada przyjście Parakleta (J 14,26), którego zadaniem będzie przypominać uczniom Jezusa to, czego ich Chrystus nauczał. Artykuł podejmuje kwestię wpływu Parakleta na pamięć uczniów i odpowiada na pytanie: Jak należy rozumieć to działanie Ducha wobec uczniów? Autor artykułu podejmuje to zagadnienie z perspektywy teologii biblijnej z uwzględnieniem elementów teorii pamięci społecznej. Najpierw przedstawia w sposób syntetyczny rozumienie pamięci w Biblii oraz podstawowe założenia teorii pamięci społecznej. Następnie analizuje tekst i dokonuje interpretacji teologicznej obietnicy Parakleta z J 14,26 oraz w świetle tych tekstów czwartej Ewangelii, w których występuje motyw pamięci (2,17.22; 12,16). Pamięć jest bardzo ważnym elementem doświadczenia Kościoła popaschalnego. Działalność Ducha łączy teraźniejszość Kościoła z przeszłością ziemskiego Jezusa. Przedmiotem pamięci ożywianej przez Parakleta i oświecanej przez doświadczenie Zmartwychwstania są słowa Pisma oraz słowa Jezusa. Pamięć społeczna Kościoła Janowego nie jest samowystarczalna. Potrzebuje ona działania Ducha Świętego, żeby mogła być skuteczna w procesie budowania tożsamości wspólnoty.
Jesus in his farewell speech announces the sending of the Paraclete (Jn 14:26), whose task will be to remind Jesus' disciples of what Christ had taught them. The article tries to answer the question: What is a proper understanding of the Spirit-Paraclete's action upon disciples’ memory? The author of the article addresses this issue from the perspective of biblical theology. First, he presents in a synthetic way the understanding of memory in the Bible and the basic assumptions of the theory of social memory. Then he analyzes the text and offers a theological interpretation of the promise of Jn 14:26 and other texts of the Fourth Gospel where a motif of remembrance is present (2,17.22; 12,16). Memory is an essential element of the experience of the post-paschal Church. The activity of the Spirit connects the present of the Church with the past of the historical Jesus. The memory animated by the Paraclete and enlightened by the experience of the Resurrection always focuses on the words of the Scriptures and the words of Jesus. The believers' social memory within Johannine Christianity is not sufficient in and of itself, but needs the Holy Spirit's action in order to effectively build the community's identity.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 91-109
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Godzina uczniów Jezusa (J 16,32; 18–19) okazją do objawiania się Mistrza
The Hour of Jesus’ Disciples (Jn 16:32; 18–19) as an Opportunity for the Revelation of the Master
Autorzy:
Grochowski, Zbigniew Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043870.pdf
Data publikacji:
2020-12-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewangelia wg świętego Jana
narracja o Męce Pańskiej
uczniowie Jezusa
„godzina” Jezusa
„godzina” uczniów Jezusa
objawienie Jezusa
Fourth Gospel
Passion Narrative
discipleship
the hour of Jesus
the hour of Jesus’s disciples
revelation of Jesus
Opis:
Pojęcie „godzina próby w Czwartej Ewangelii” najczęściej kojarzy się z męką Pańską. Okazuje się, że jest to moment trudnego doświadczenia, jaki będą przeżywać także uczniowie Jezusa, zarówno podczas pojmania Mistrza (por. J 16,32), jak i później, gdy przyjdą prześladowania chrześcijan (por. J 16,2.4.21). Niniejszy artykuł prezentuje sześć typów postaw uczniów Jezusa opisanych w „Męce Pańskiej” (J 18–19), ale także – aby nie zaniedbać chrystologii – pokazuje, w jaki sposób stają się oni przy tej okazji „lustrem” dla objawienia Jezusa. Chrystus objawia się bowiem nie tylko za pośrednictwem własnych verba et facta, lecz czyni to także dzięki interakcji ze swymi uczniami lub w zestawieniu (σύγκρισις) własnej postawy z ich zachowaniem. W ten sposób stają się oni locus theologicus objawienia Jezusa. Godzina uczniów staje się więc okazją, w której objawienie Mistrza wybrzmiewa jeszcze dobitniej i w sposób bardziej zrozumiały.
The term “the hour of trial” in the Fourth Gospel is most often associated with the Passion of the Lord. The present work reminds us that Jesus’ disciples lived through and reacted to this difficult and pivotal experience as well, both during the arrest of the Master (cf. Jn 16:32) and later, when the persecution of Christians comes (cf. Jn 16:2.4.21). This article presents six types of attitudes exhibited by Jesus’ disciples as described in the Passion Narrative (Jn 18–19). In addition, from a  Christological perspective, it demonstrates how the disciples’ various responses become a “mirror” for Jesus’ own revelation on this occasion. Christ gives his revelation not only through his own verba et facta, but also through interaction with his disciples, or in the juxtaposition (σύγκρισις) of his own attitude with their behavior. In this way, they become the locus theologicus of Jesus’ revelation. Thus the hour of the disciples becomes an occasion in which the revelation of the Master resounds even more forcefully and in a more understandable way.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 149-177
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Była światłość prawdziwa (J 1,9a) Jezus jako światłość w Prologu czwartej Ewangelii
The Word was the true light (Jn 1:9a). Jesus as the Light in the Prologue of the Fourth Gospel
Autorzy:
Sikora, Adam Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607269.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Gospel of St. John
Prologue of the Fourth
Gospel
light
supernatural life
Opis:
This article aims to „The true light (Jn 1.9a). Jesus as the light in the Prologue of the Fourth Gospel”, was to explain the meaning of the symbol of the light connected with the person of Jesus Christ - the Logos in the Prologue of the Gospel of St John. The analysis of the text helped to establish that the author wanted to show the person o f Logos as a necessary condition of all life, and above all, the supernatural life (Jn 1,4). By revealing the divine life through the Incarnation, whose symbol is a light, he met with extreme hostility, which, however, is unable to destroy him (Jn 1,5). He is the light in an absolute sense (Jn 1,9). No one besides Him can not bestow the light, which in its fullest sense is identified with salvation. Father (John 5,31-32.37-38; 8,16-19), the Holy Spirit (Jn 15,26), the work of Jesus (Jn 5,36,10,25) and John the Baptist (Jn 1,7-8; 19nn) bear witness of His light, that people believed in him and thus have eternal life (Jn 20,31).
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2009, 23; 77-88
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies