Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Care pedagogy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Miejsce opieki we współczesnej pedagogice
Role of Care in Contemporary Pedagogy
Autorzy:
Muszyńska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423876.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Lubuskie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Care
Care pedagogy
Social inadaptability
Opis:
The article presents the role of care in pedagogy and in the education of educators. The care is understood as the activity where a carer replaces a person (who, for some reason, cannot do it themselves) in their actions and life functions which enable them to live, let them stay healthy and contribute to their development. The considerations undertaken in the text lead to the conclusion about the continuous expansion of pedagogy tasks related to the issues connected with care. This expansion of the tasks is primarily due to the growing number of people who, for various reasons, require care. It also results from rapidly changing living conditions in the postmodernist world and the increasing risk of the occurrence of various forms of inadaptability. The article emphasises the interdisciplinary character of care pedagogy, showing its relationship with other subdisciplines of pedagogy as well as with human and social sciences.
Artykuł przedstawia miejsce, jakie w pedagogice a także kształceniu pedagogów, zajmuje opieka, rozumiana jako działalność, w której opiekun zastępuje osobę (która z jakiegoś powodu sama uczynić tego nie może) w tych jej działaniach i funkcjach życiowych, które umożliwiają jej życie, pozwalają zachować zdrowie i przyczyniają się do rozwoju. Rozważania podjęte w tekście, prowadzą do wniosku o nieustannym rozszerzaniu się zadań pedagogiki, odnoszących się do zagadnień związanych z opieką. To rozszerzanie się zadań wynika przede wszystkim ze wzrastającej liczby osób, które z różnych powodów wymagają opieki, jak również będącego skutkiem zmieniających się w szybkim tempie warunków życia w postmodernistycznym świecie, zwiększenia zagrożenia występowaniem różnych form nieprzystosowania. Artykuł podkreśla interdyscyplinarny charakter pedagogiki opiekuńczej, ukazując jej związki z innymi subdyscyplinami pedagogiki, jak również z innymi naukami: społecznymi, humanistycznymi i społecznymi.
Źródło:
Rocznik Lubuski; 2012, 38, 2; 91-104
0485-3083
Pojawia się w:
Rocznik Lubuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki praktyki opiekuńczo-wychowawczej i kształtowania się publiczno-prawnego systemu opieki nad dzieckiem w Piotrkowie Trybunalskim do 1918 roku
Autorzy:
Szymczyk, Katarzyna Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606367.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
social care
children
care and education pedagogy
opieka społeczna
dzieci
pedagogika opiekuńczo-wychowawcza
Opis:
Caring for children deprived of parental care is one of the oldest responsibilities of the community towards their weakest representatives. Over the ages it was the abandoned and orphaned children who were first placed in the aid. For the centuries its forms were also developed and improved. Supposedly the oldest of them had the character of  spontaneous individual or social initiatives, yet unorganized, often occasional, caused by human empathy or heart reflexes, sometimes bearing a mark of  biological rescue. Above all, it concerns alimentation and shelter. Further forms were associated with charitable activity of the Catholic Church and other organizations, most often of religious nature, that took over the responsibility for the most needy. It seemed common to them to understand care as a social activity of charitable and self-help nature. Help for children was mostly linked to philanthropic or educational activities. However, the fundamentals of properly understood systemic care over the youngest in Poland can only be traced after the First World War. The following article  is an exemplification of the activities of the oldest organizations and institutions in Piotrków Trybunalski, a city of  rich philanthropic tradition, directed to its youngest inhabitants. It is also an attestation to the words of Henryk Sienkiewicz said   about  Polska Macierz Szkolna in a year 1905 that "the sacrifice of the Polish society is simply inexhaustible. Many can be imputed to our national character and we are aware of our faults and shortcomings but when it comes to sacrificing a penny for public affairs few nations surpass us and even foreigners do justice to us in this respect". One may think these words have not lost their relevance today.
Troska o dzieci pozbawione opieki rodzicielskiej jest jednym z najstarszych obowiązków społeczności wobec swych najsłabszych przedstawicieli. Na przestrzeni wieków to do dzieci opuszczonych i sierocych w pierwszej kolejności kierowano działania pomocowe. Od wieków również rozwijano i doskonalono formy niesionej pomocy. Bodaj najstarsze z nich miały charakter samorzutnych inicjatyw indywidualnych bądź społecznych, jeszcze niezorganizowanych, często okazjonalnych, powodowanych ludzką empatią, niekiedy noszących znamiona biologicznego ratownictwa. Mowa tu przede wszystkim o akcjach dożywiania lub zapewnienia schronienia. Kolejne formy były związane z dobroczynną działalnością Kościoła katolickiego oraz innych organizacji najczęściej o charakterze wyznaniowym, które przejęły odpowiedzialność za najbardziej potrzebujących. Wspólne dla nich zdawało się rozumienie opieki jako aktywności społecznej o charakterze dobroczynnym i samopomocowym. Pomoc dzieciom przeważnie łączono z działalnością filantropijną bądź oświatowo-wychowawczą. Jednakże podwalin właściwie pojmowanej opieki systemowej nad najmłodszymi w Polsce możemy odnaleźć dopiero po I wojnie światowej. Niniejszy artykuł jest egzemplifikacją działalności istniejących w Piotrkowie Trybunalskim – mieście o bogatej tradycji filantropijnej – najstarszych organizacji i instytucji kierujących swą pomoc do najmłodszych mieszkańców. Jest zarazem poświadczaniem słów Henryka Sienkiewicza wypowiedzianych w sprawie Macierzy Szkolnej z 1905 roku, że „[…] ofiarność polskiego społeczeństwa jest wprost niewyczerpana. Wielu przyganom może podlegać nasz narodowy charakter i sami zdajemy sobie sprawę z naszych wad i braków, gdy chodzi jednak o poświęcenie grosza dla sprawy publicznej, mało narodów nas przewyższa, a i nawet cudzoziemcy oddają nam pod tym względem sprawiedliwość”. Można sądzić, że współcześnie słowa te nie straciły aktualności.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2020, 39, 1
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PEDAGOG SZKOLNY JAKO REALIZATOR PROCEDURY „NIEBIESKIE KARTY”
GUIDANCE COUNSELLOR AS AN EXECUTOR OF “THE BLUE CARD” PROCEDURE
Autorzy:
Zellma, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512530.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
guidance counsellor
“the Blue Card”
care
education
prevention
family
combating violence
school
pedagogy.
Opis:
Work of the guidance counsellor focuses on care, education and preven-tion. The guidance counsellor supports students in the integral development. It helps them to overcome educational problems and co-works with parents. Usu-ally the activity is accompanied by his/her involvement in combating violence not only in school but also in the family. This article focuses on the basic operation of the guidance counsellor in executing “the Blue Card” procedure. The guidance counsellor’s participation in the work of interdisciplinary teams that have been appointed by the mayor or president of the city to take action to prevent domestic violence is described. Attention is drawn to possibilities governed by law to support a child from a family affected by the violence as well as to the need for professional devel-opment of teachers in the field of “the Blue Card” procedure. Only a qualified guidance counsellor, able to work in an interdisciplinary team or a workgroup can give appropriate assistance to child victims.
Źródło:
Studia Ełckie; 2016, 18, 2; 131 - 143
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogika opiekuńcza a pedagogika rodziny w teorii, metodyce i praktyce. Razem czy osobno? Stan i perspektywy rozwoju
Pedagogy of Caring and Pedagogy of Family in Theory, Methodology and Practice. Together or not? Condition and Development Perspective
Autorzy:
Grajewska, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811330.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pedagogika opiekuńcza
pedagogika rodziny
metodyka pracy opiekuńczo-wychowawczej
metodyka pracy z rodziną
care and education methods
pedagogy of caring
pedagogy of family
working with family methods
Opis:
Celem podjętej refleksji jest uzupełnienie wiedzy o związkach zachodzących między pedagogiką opiekuńczą a pedagogiką rodziny, a także pomiędzy ich metodykami i praktyką. Sformułowano następujące problemy badawcze: Czy i jakie związki zachodzą między pedagogiką opiekuńczą a pedagogiką rodziny? Jaki jest stan naukowy tych subdyscyplin, biorąc pod uwagę lata 2008-2018 oraz perspektywy rozwoju? Realizacja celu jest ujęta w procesie wywodu, na który składa się wprowadzenie w zagadnienie, ukazanie rozumienia zaprezentowanych treści, a także związków zachodzących między pedagogiką opiekuńczą i pedagogiką rodziny. Ukazano specyfikę ich uprawiania, rozumienia kategorii treściowych, rozwijania, a także formy kształcenia w uczelniach wyższych w Polsce. Należy eksplorować podjęty temat i zaplanować dalsze badania naukowe. Pedagogika opiekuńcza i pedagogika rodziny mają wspólny obszar zainteresowań. Badacze mogą więc i powinni współpracować ze sobą i wykorzystywać nowe wyniki.
The aim of the research is to complete the knowledge of relations between pedagogy of caring and pedagogy of family, and theirs methodologies and practices. Comparative analyses refer to years 2008-2018 and future development perspectives. The following research issues have been formulated: do the relations between pedagogy of caring and pedagogy of family exist, and if they do, what are they? What is the scientific condition of the analyzed subdisciplines, regarding years 2008-2018 and development perspectives? The reflection is a study of the literature. The aim of the article is fulfilled in the process of argumentation, which consists of: the introduction of the issue and the presentation of its understanding. Next the relations between pedagogy of caring and pedagogy of family are presented. The presented analysis indicates the scientific achievements collected in years 2008-2018 in both of the pedagogy subdyscyplines. The paper presents specifics of their practices, understanding – contents categories, development and forms of academic education in Poland. Furtherer exploration of the undertaken topic is needed, as well as a corresponding research. Pedagogy of caring and pedagogy of family share the field of interests. Consequently researchers can and should cooperate and utilize shared research results.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2018, 10(46), 4; 37-54
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek duchowy czy intelektualista celem edukacji? Alternatywa troski o siebie
The goal of education: spirituality or an intellectualism? An alternative to care of the self
Autorzy:
Stępniewska-Gębik, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2103352.pdf
Data publikacji:
2021-07-17
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
pedagogika
człowiek duchowy
intelektualista
prawda
troska o siebie
wychowanie.
pedagogy
spiritual man
intellectual
truth
care of the self
upbringing.
Opis:
W artykule został podjęty dylemat związany z celem wychowania. Koncepcja troski o siebie M. Foucaulta oraz prace J. Patočki pozwalają na postawienie pytania dotyczącego celu wychowania. Czy owym celem ma być intelektualista czy człowiek duchowy? Możliwość takiego rozróżnienia osadzona jest w etyce troski o siebie, starożytnej tradycji, która obecnie, min. za sprawą P. Sloterdijka, czy samego M. Foucaulta pojawia się jako kategoria istotna również współcześnie. Etyczna postawa wobec siebie otwiera drogę do duchowości poprzez zespół odpowiednich praktyk. Staje się ona podstawą relacji z innymi i ze światem.
This article deals with the dilemma related to the purpose of upbringing. M. Foucault's concept of care of the self and J. Patočka's works allow us to ask questions about the goal of education. Is it to become an intellectual or a spiritual person? The possibility of such a distinction is embedded in the ethics of care of the self, an ancient tradition, which even nowadays, among others, thanks to P. Sloterdijk or Foucault himself, has become an important category. An ethical attitude towards the self opens the way to spirituality through a set of appropriate practices. It becomes the basis for relations with others and with the world.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2021, XII(2(35)); 185-194
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogika istotna egzystencjalnie. Tropy niewidziane a (od)zyskane
EXISTENTIALLY IMPORTANT PEDAGOGY. THE TRACES UNSEEN AND RECOVERED
Autorzy:
Orzelska, Julita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579400.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy
Tematy:
pedagogika wrażliwa egzystencjalnie
dyskurs dyscyplin naukowych
w trosce o człowieka
tropy (od)czytane dla pedagogiki
pedagogiczne kształtowanie egzystencji
pedagogy existentially sensitive
scientific disciplines discourse in
care for a human being
traces (re)read for pedagogy
pedagogical shaping of human existence
Opis:
W obliczu dominującego w oświacie redukcjonizmu zawodowego dochodzi do pomijania wagi wpisywania procesu edukacyjnego i kształcenia różnych szczebli w troskę o nabywanie kompetencji egzystencjalnych, o przygotowanie do życia, w tym do głębszego wdrażania do uczestnictwa w kulturze. Dowodzę zatem niezbędności, ale i możliwości rozwijania pedagogiki wrażliwej egzystencjalnie. Konieczne jest podjęcie dyskursu różnych dyscyplin naukowych jak również dokonanie nowych odczytań klasyki jak i poszerzenie obszaru inspiracji o nowe lektury w szerokim kręgu tekstów i badań. Chciałabym więc przywołać możliwość uzyskania pewnych istotnych impulsów rozwojowych dzięki wykorzystaniu wiedzy dotąd rozproszonej, porozrzucanej w rozmaitych miejscach humanistyki i nauk społecznych. Funkcjonuje ona bez należytej troski o jej sprzężenie zwrotne dla dobra pedagogiki jako wyczulonej na oddziaływanie rozwojowe wobec kolejnych pokoleń ludzi młodych. Uważam, że pedagogika powinna włączyć się w proces przyswajania i przetwarzania takich nowych impulsów, zwłaszcza skupionych nad złożonościami egzystencji ludzkiej, poddanej głębokiej refleksji w trosce o los człowieka.
A dominant, in education, occupational reductionism results in passing over the importance of implementing of educational process on different levels in a care about acquiring existence competences, preparing for life and deeper participating in culture. Therefore, I demonstrate the necessity and the opportunity of developing existentially sensitive pedagogy. It is essential to start a discourse within different scientific disciplines, as well as to reread the classics and to broaden the area of inspiration by adding new lectures, texts and research activities. I would like to recover the opportunity to obtain some significant development impulses using the knowledge which has been dispersed through various places of the humanities and social sciences. It functions without a due care for its feedback for the benefit of pedagogy as sensitive to developmental impact on next generations of young people. It is my opinion that pedagogy should be active in the process of acquiring and transforming such new impulses, especially focused on the complexity of human existence, subjected to deeper reflexion, in care for human fate.
Źródło:
Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji; 2012-2013, 7-8; 107-125
1896-5903
Pojawia się w:
Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Opiekuńczość i rodzinność młodych ludzi w trakcie zmian? Wybrane aspekty
Caregiving and familiality of young people in the midst of change? Selected aspects
Autorzy:
Gajewska, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146849.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
Tematy:
opiekuńczość międzyludzka
niechęć ludzi do opieki nad dziećmi
niechęć do rodzicielstwa
miłość do nie biologicznego dziecka
brak miłości do biologicznego dziecka
opinie osób studiujących pedagogikę opiekuńczą na temat wybranych aspektów opiekuńczości i rodzinności młodych ludzi
interpersonal caring
people's unwillingness to care for children
unwillingness to parent
lack of love for biological child
love for non-biological child
Opinions of those studying caregiving pedagogy on selected aspects of caregiving and familiality of young people
Opis:
Wprowadzenie. We współczesnym świecie tworzone są przestrzenie, w których nie mogą pojawić się dzieci. Od czasu pandemii COVID-19 zaobserwować można zmiany – szczególnie u młodych ludzi – w opiekuńczości i rodzinności. Coraz częściej deklarują oni i przejawiają np. niechęć, nienawiść do dzieci i opieki nad nimi, do rodzicielstwa i zakładania rodzin, brak miłości wobec biologicznych dzieci, pozytywny stosunek do opiekunów niebiologicznych dzieci. Kierunek tych zmian oraz wstępna analiza ich przyczyn wymaga diagnozy i podejmowania działań pedagogicznych i społecznych. Cel. Celem artykułu jest rozpoznanie zakresu, cech i przyczyn zjawisk takich jak: niechęć, nienawiść do dzieci, niechęć do opieki nad nimi, do rodzicielstwa i rodziny, brak miłości wobec posiadanych dzieci biologicznych oraz stosunek do osób opiekujących się niebiologicznymi dziećmi, obserwowanych w coraz większym stopniu u młodych ludzi potencjalnych lub aktualnych opiekunów prawnych), zrozumienie istoty, stanu i zależności między opiekuńczością, rodzicielstwem a życiem we współczesnym świecie po pandemii, i w dalszej kolejności wskazanie wybranych zagrożeń i nadziei, a także opinii na dane tematy osób studiujących pedagogikę opiekuńczą. Materiały i metody. W artykule zastosowano analizę literatury przedmiotu, źródeł dziennikarskich i mediów społecznościowych oraz metodę sondażu diagnostycznego. Wyniki. Większość badanych (75%) zna przynajmniej jednego młodego człowieka, który nie lubi dzieci, a około 12% z nich zna takiego, który ich nienawidzi. Twierdzą oni, że młodzi ludzie nie chcą mieć dzieci, gdyż są takie czasy, w których byłoby to nieodpowiedzialne, wolą młody organizm wykorzystywać do rozwoju siebie, twierdząc, że dzieci to ograniczenie ich wolności i ponoszenie zbyt dużych kosztów. Spora część badanych nie zgadzała się z tezą, że obecnie młodzi ludzie nie kochają swoich dzieci biologicznych. Wśród przyczyn podawane były m. in.: trudny poród i brak sił do opieki (brak pomocy przy opiece), nie spełnione wcześniej aspiracje, bycie w ciąży „przez przypadek”. Niektórzy ankietowani nie zgadzają się z tezą, że obecnie młodzi ludzie nie chcą opiekować się dziećmi i podkreślają istniejące zróżnicowanie w tej grupie. Jako przyczyny braku chęci do tego wskazali m.in. brak gotowości i dojrzałości do bycia rodzicem, chęć do wykonywania przez młodych ludzi wszystkiego szybko a opieka wymaga cierpliwości, bycie wygodnym, przedkładanie kariery nad założenie rodziny. Badani pozytywnie postrzegają i uzasadniają opiekę i kochanie dzieci przyjętych pod swoją opiekę, które nie są ich dziećmi biologicznymi. Z podawanych przyczyn wnioskować można, że nie wszyscy znają specyfikę i różnorodność tej opieki. Wnioski. Badania warto kontynuować i uszczegóławiać. Wskazane są działania pedagogiczne z młodzieżą i zmiany w polityce społecznej i zdrowotnej. O wskazanych zjawiskach należy rozmawiać z kandydatami na pedagogów.
Introduction. In today’s world, spaces are being created where children are not allowed. Since the COVID-19 pandemic, changes have been observed, especially in young people’s caregiving and familism. They are increasingly declaring and demonstrating, for example, people’s aversion, hatred of children and childcare, of parenting and starting families, lack of love towards biological children, positive attitude towards caregivers of non-biological children. The direction of these changes and a preliminary analysis of their causes requires diagnosis and taking pedagogical, social interventions. Objective. The purpose of the article is to identify the extent, characteristics, and causes of phenomena such as: resentment, hatred of children, aversion to child care, parenting, and family, lack of love towards one’s biological children, and attitudes towards those caring for non-biological children observed increasingly in young people (potential or current legal guardians), to understand the essence of, the state, and the relationship between caregiving, parenting, and life in the modern post-pandemic world - pointing out selected risks and hopes, and arousing reflection on the indicated topics in future professionals, care educators, special educators, and teachers, obtained through the expression of opinions and dialogue with people with different views. Materials and methods. The article uses an analysis of the literature on the subject, journalistic and social media sources, as well as a diagnostic survey method. Results. Most of the respondents (75%) know a young person who does not like children and about 12% of them know one who hates them. They claim that young people do not want to have children because there are times when it would be irresponsible, preferring to use the young body to develop themselves, that it is a restriction on their freedom and incurs too much cost. A considerable number of respondents disagreed with the thesis that young people today do not love their biological children. Among the reasons cited were difficult childbirth and lack of strength to care for them (lack of help with care), aspirations not previously fulfilled, and becoming pregnant “by accident.” Some interviewees disagree with the thesis that young people nowadays do not want to take care of their children, and stressed the existing diversity in this group. They pointed to the lack of readiness and maturity to be a parent, the desire for young people to do everything quickly while caregiving requires patience, being comfortable, prioritizing a career over starting a family, among others, as reasons for not wanting to do so. Respondents positively perceive and justify caring for and loving children taken into their care who are not their biological children. From the reasons given, it can be concluded that not everyone is familiar with the specifics and diversity of this care. Conclusion. The preliminary results gathered are disturbing. The research is worth continuing and detailing. Pedagogical actions with young people and changes in social and health policies are indicated. The identified phenomena should be discussed with candidates for pedagogy.
Źródło:
Wychowanie w Rodzinie; 2023, XXX, (3/2023); 13-33
2082-9019
Pojawia się w:
Wychowanie w Rodzinie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies