Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "театр" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Opowieści dzieci wojny – peregrynacje teatrów niezależnych współczesnej Ukrainy
    The Tales of the Children of War – Ukrainian Independent Modern Theatre The author examines the theme of war in contemporary Ukrainian theatre.
    Розповіді дітей війни – мандри незалежних театрів сучасної України
    Autorzy:
    Kacwin-Duman, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2179050.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Maidan
    contemporary Ukrainian drama
    independent theatre
    documentary theatre
    Майдан
    сучасна українська драма
    незалежний театр
    документальний театр
    Opis:
    Starting with a brief description of the representation of Ukrainian topics in plays directed by Poles, the author puts Polish theatre in contrast with the contemporary Ukrainian drama and stage projects presented by the youngest generation of Ukrainian artists. Focusing on plays by Vorozhbyt, Jurov, and Arie, as well as directorial projects-concepts of Brama, Displaced Theatre or the freak-cabaret Dakh Daughters, the author tries to show the diversity of narratives and perspectives of the textual and formal forms. According to Ukrainians, the war is not a narrative story, but it brings attention to some more complex problems of the Ukrainian society.
    Праця присвячена проблемі наявності теми війни у сценічних реалізаціях сучасного українського театру. Авторка коротко описує включення українських подій у вистави польських режисерів і протиставляє їм сучасну українську драму та деякі проекти покоління молодих українських творців. На основі аналізу драм Ворожбит, Юрова, Ар’є та режисерських робіт Брами, Театру Переселенця і фрік-кабаре Dakh Daughters показано безліч нарративів та перспектив, наявних у структурі та формі тексту З точки зору українців, війна не несе ознак розповіді-оповідання, а привертає увагу до більш складних проблем українського суспільства.
    Źródło:
    Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2017, 3; 63-79
    2543-9227
    Pojawia się w:
    Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie sztuki teatralne na chińskich scenach - krótkie wprowadzenie
    Polish Theatre on Chinese Stage - a short introduction
    Польские театральные постановки на китайских сценах – краткое введение
    Autorzy:
    Yinhui, Mao
    Szatkowski, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1930285.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Chinese theatre
    Polish theatre in China
    Polish theatre
    cultural diplomacy
    Polish culture in China
    китайский театр
    польский театр в Китае
    польский театр
    культурная дипломатия
    польская культура в Китае
    Opis:
    In the second decade of the 21st century the number of Polish theater pieces in China increased in comparison with previous years. Polish plays and performances raised a great interest of Polish art among Chinese theatrologists and the theatre circles, forming an excellent reputation for Polish culture in artistic and opinion-making circles. The dynamic and effective promotion of the Polish culture in China depends on the economic and political relations of both of the countries. From the Polish side, the Ministry of Culture and National Heritage, the Adam Mickiewicz Institute (IAM), the Polish Institute in China (part of the Embassy of the Republic of Poland in Beijing) and various Polish theater groups effectively show the initiative to present the best of Polish theater art to Chinese audience. In the recent years Polish theater appears at major theatre festivals in China, books on Polish theater are being published and there are new translations of Polish drama, which proves that only in a few years Polish theater became familiar to Chinese theatregoers.
    Во втором десятилетии XXI века количество польских театральных постановок в Китае увеличилось по сравнению с предыдущими годами. Польские спектакли и представления вызвали большой интерес к польскому искусству среди китайских театроведов и в театральных кругах, создав отличную репутацию польской культуры во влиятельных художественных кругах. Динамичное и эффективное продвижение польской культуры в Китае зависит от экономических и политических отношений обеих стран. С польской стороны Министерство культуры и национального наследия, Институт Адама Мицкевича (IAM), Польский институт в Китае (часть Посольства Республики Польша в Пекине) и различные польские театральные труппы успешно проявляют инициативу по представлению лучших образцов польского театрального искусства китайскому зрителю. В последние годы польский театр выступает на крупных театральных фестивалях Китая, издаются книги о польском театре и появляются новые переводы польской драмы, что доказывает, что всего за несколько лет польский театр стал знаком китайским любителем театра.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 3(30); 133-143
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaniki pamięci a los w dramacie Asi Wołoszyny "Пациенты"
    Memory loss and fate in the Asya Voloshina’s "Patients"
    Потеря памяти и рок в пьесе Аси Волошиной "Пациенты"
    Autorzy:
    Tyczko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/605144.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    театр
    память
    судьба
    нейрология
    кино
    teatr
    pamięć
    los
    neurologia
    film
    theater
    memory
    fate
    neurology
    cinema
    Opis:
    Потеря памяти и рок в пьесе Аси Волошиной Пациенты В основу пьесы Аси Волошиной Пациенты легли болезни, описанные английским нейрологом Оливером Саксом, а также элементы художественного мира испанского режиссера Луиса Бунюэля. Объединяя научную и художественную рефлексии в некий гибрид, Волошина создает свой нарратив о Боге, свободе, судьбе, личности и творчестве. Цель настоящей статьи - дать характеристику теряемой героями памяти в связи с присутствием в художественном мире понятия рока и в контексте заявленной Волошиной богооставленности.  Потеря памяти означает для персонажей потерю личности, что, в свою очередь, влечет за собой потерю воли. И лишь благодаря большому творческому усилию Маши, способствующей созданию Ионом последнего, правда, ужасного, фильма, возможным становятся высвобождение забытых героями травм и катарсис. Данная установка сделана с отсылкой к рассуждениям Николая Бердяева о судьбе, религии и свободе (по книге Эксизтенциальная диалектика Божественного и человеческого).
    Memory loss and fate in the Asya Voloshina’s Patients Asya Voloshina’s Patients are based on illnesses described by the British neurologist Oliver Sacks and on elements of the artistic world of the Spanish director Luis Buñuel. Combining scientific and artistic reflection, Voloshina creates his own narrative of God, freedom, fate, personality and creativity.  The purpose of this article is to characterize the phenomenon of memory loss by the characters in connection with the concept of fate and in the context of the forsake by God. Memory loss means for the characters a personality loss, which entails a will loss. Thanks to the great creative effort of Masha, contributing to the creation of the last film by Ion, the release of injuries forgotten by the heroes and catharsis become possible. This conclusion is made with reference to the arguments of Nikolai Berdyaev about fate, religion and freedom (according to the book The Divine and the Human).
    Sztuka Asi Wołoszyny Pacjenci nawiązuje do chorób, opisanych przez angielskiego neurologa Olivera Sachsa, a także do elementów świata artystycznego hiszpańskiego reżysera Luisa Bunuela. Łącząc naukową i artystyczną refleksję, Wołoszyna tworzy własną narrację o Bogu, wolności, losie, osobowości i kreatywności.Celem niniejszego artykułu jest scharakteryzowanie traconej przez bohaterów pamięci w związku z obecnością w świecie sztuki pojęcia losu oraz w kontekście zadeklarowanego przez Wołyszynę stanu porzucenia przez Boga. Utrata pamięci oznacza dla bohaterów utratę osobowości, co z kolei pociąga za sobą utratę woli. Tylko dzięki wielkiemu twórczemu wysiłkowi Maszy, która przyczynia się do stworzenia ostatniego, choć strasznego, filmu Iona, staje się możliwe uwolnienie zapomnianych przez bohaterów traum i katharsis. Powyższa konstatacja została powiązana z rozważaniami Nikołaja Berdiajewa o losie, religii i wolności (według książki Egzystencjalna dialektyka Boga i człowieka).
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2020, 3 (171)
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Irena Ładosiówna - aktorka Polskiego Teatru w Stanisławowie i dziennikarka "Kuriera Stanisławowskiego" (1933-1936)
    Irena Ładosiówna - Actress of Polish Theatre in Stanisławów and Journalist of "Stanisławów Courier" (1933-1936)
    Ірена Ладось – актриса Польського театру в Станіславові та журналістка “Станіславського кур’єра” (1933-1936)
    Autorzy:
    Ciwkacz, Olga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1048626.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ірена Ладось
    театр
    актриса
    режисер
    журналістка
    Irena Ładosiówna
    teatr
    aktorka
    reżyser
    dziennikarka
    theatre
    actress
    director
    journalist
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest działalności artystycznej Ireny Ładosiówny, aktorki i reżyserki, podczas jej pracy na scenie Polskiego Teatru im. Stanisława Moniuszki w Stanisławowie w latach 1933-1937, gdzie odnosiła duże sukcesy zarówno jako odtwórczyni różnorodnych ról scenicznych, jak też reżyser odpowiedzialny za koncepcję oraz przygotowanie całości spektaklu. Ponadto Ładosiówna prezentowana jest jako felietonistka „Kuriera Stanisławowskiego”. Podstawowym źródłem informacji pozostają artykuły prasowe dotyczące działalności stanisławowskiego teatru oraz felietony autorstwa Ładosiówny z lat 1933-1936.
    Дана стаття присвячена спробі висвітлення художньої діяльності Ірени Ладось, акторки та режисера. Увага автора статті зосередженя на період 1933-1937, коли польська актриса працювала на сцені Польського театру ім. Станіслава Монюшка в Станіславові, в якому не тільки успішно виконувала різці сценічні ролі, а також виправдалась як режисер, відповідальний за концепцію та підготовку театральної вистави. Крім того стаття представляє Ірену Ладось як автора фейлетонів, що друкувались у тодішньому “Станіславському кур’єрі” („Kurier Stanisławowski”). Основним джерелом інформації авторка використовує статті, що торкаються діяльності Станіславівського театру, а також фейлетони І. Ладось з 1933-1936 рр.
    The article is devoted to the theatrical career of Irena Ładosiówna, actress and director, during her stint on the stage of the Stanisław Moniuszko Polish Theatre inStanisławów in 1933-1937, where she was successful as a versatile actress playing a wide variety of roles, as well a director responsible for entire productions. Moreover, Miss Ładoś is presented here also as a columnist for The Stanisławów Courier. Her profile is based on press articles concerning the Stanisławów theatre in 1933-1937 and her own columns from the period.
    Źródło:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2018, 5, 13; 109-125
    1733-2249
    Pojawia się w:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pasiaści” (Al-Muḫaṭṭaṭīn) Yūsufa Idrīsa – zwierciadło egipskiej sceny politycznej
    The “Striped Ones” (Al-Muḫaṭṭaṭīn) by Yūsuf Idrīs – AMirror of the Egyptian Political Scene
    «Полосатые» (Al-Muḫaṭṭaṭīn) Юсуфа Идриса – зеркало египетской политической сцены
    Autorzy:
    Andrys-Adamczyk, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2176082.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Egypt
    Yūsuf Idrīs
    politics
    Egyptian theatre
    Arab Spring
    Египет
    Юсуф Идрис
    политика
    египетский театр
    арабская весна
    Opis:
    This paper is an attempt to interpret Yūsuf Idrīs’ political drama al-Muḫaṭṭatīn (The Striped Ones). Although the author died more than a quarter of century ago, the sociopolitical problems in his dramas still seem relevant. In the face of the latest developments on the Egyptian political scene, “Arab spring”, the overthrow of Husnī Mubārak in 2011, and the depravation of power of a newly elected president Muḥammad Mursī by the Egyptian army in 2013, Idrīs’ dramas, especially Al-Muṭṭaṭaṭīn (The Striped Ones), written in 1969, are especially meaningful. Not only does this drama express the dilemma of a heroic leader whose ideologies are successively satirically blurring, but also addresses the problem of corrupt power, the apparent revolution, ridicule Egyptian bureaucracy, and the phenomenon of bribery. The article’s author tries to show the universal character of this work by comparing its content with the affairs on the Egyptian political scene.
    В данной статье предпринята попытка интерпретации политической драмы Юсуфа Идриса „Al-Muḫaṭṭaṭīn”. Несмотря на то, что пьеса была написана в 1969 году, она является точным описанием социально-по литической жизни в Египте с 1952 года по сегодняшний день. В свете последних событий на политической сцене Египта, связанных с так называемой „арабской весной” и свержением Хусни Мубарака в 2011 году и отстранением военными от власти Мухаммеда Мурси в 2013 году, драма кажется особенно своевременной и показательной. В пьесе сатирически обрисована не только дилемма главного героя-лидера, идеалы которого последовательно размываются, но и затрагивается проблема коррумпированной власти, мнимой революции, высмеивается египетская бюрократия и связанное с ней явление взяточничества. Автор статьи пытается показать универсальный характер этого произведения, сравнивая его содержание с событиями на египетской политической сцене.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2022, 3(23); 114-131
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Bo w Ługańsku jest tak pięknie, jak w Cannes” – historia o marzeniach i cierpieniach ukraińskiej społeczności, przedstawiona w Polskiej przestrzeni teatralnej (spektakl Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu wg. Leny Laguszonkowej)
    „Бо в Луганську так гарно, як у Каннах” – історія про мрії та страждання української громади, представлена в польському театральному просторі (вистава Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу за Лєною Лягушонковою)
    Autorzy:
    Staszkiewicz, Wiktoria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233749.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    драма
    війна
    пошуки ідентичності
    театр
    вистава
    drama
    war
    search for identity
    theatre
    spectacle
    dramat
    wojna
    poszukiwanie tożsamości
    teatr
    spektakl
    Opis:
      W niniejszym artykule autorka przybliża postać Leny Laguszonkowej oraz spektakl, który powstał w oparciu o jej dramaturgię – Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu w reżyserii Aleksandry Popławskiej, wystawiany w Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Lena Laguszonkowa urodziła się w 1984 roku w Stanicy Ługańskiej. Ukończyła wydział historii Ługańskiego Państwowego Uniwersytetu im. Tarasa Szewczenki. W Ługańsku podejmowała różnego rodzaju pracę, a po kilku latach przeniosła się do Kijowa. Jako dramatopisarka zadebiutowała w 2018 roku sztuką Baza. Autorka poruszyła w niej tematykę związaną z kobietami i prostytucją. Sztuka można było zobaczyć na festiwalu „Tydzień sztuki aktualnej”. W 2022 roku w wyniku wojny, Lena wraz z bliskimi wyjechała do Polski. Ciepło przyjęło ją tutaj środowisko teatralne, dzięki czemu podjęła współpracę z Teatrem Rozmaitości i Teatrem Polskim w Bydgoszczy. Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu powstał na podstawie trzech tekstów Laguszonkowej – Pipidówy, Matki Gorkiego i Mój sztandar zasikał kotek. To sztuka o marzeniach, pragnieniach, rozczarowaniach, bólu i cierpieniu, o kryzysie i poszukiwaniu tożsamości. Główna bohaterka, pochodząca z prowincjonalnego miasteczka – Stanica Ługańska chce jak najszybciej z niego wyjechać i spełniać swoje artystyczne aspiracje. Sztuka pokazuje różne pokolenia wychowywane w Ukraińskich realiach, próbując nam je przybliżyć i pokazać jak wojna wpływa na społeczność.
    Метою даної статті є ознайомлення з постаттю української драматургині Олени Лягушонкової та виставою, поставленої за її творами Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу польської режисерки Александри Поплавської в Театрі “Розмаїтості” у Варшаві. Лєна Лягушонкова народилася в 1984 році в Станиці Луганській в Україні. Закінчила історичний факультет Луганського державного університету імені Тараса Шевченка. У Луганську вона працювала на різних роботах, а через кілька років переїхала до Києва. Дебютувала на фестивалі «Тиждень актуальної п’єси» у 2018 році з п’єсою BAZA. Тут авторка торкнулася тем, пов’язаних з жінками та проституцією. У 2022 році, унаслідок війни, Лєна разом із родичами виїхала до Польщі. Тут її тепло зустріла театральна спільнота, завдяки чому вона розпочала співпрацю з Театром Розмаїтості та Польським Театром у Бидгощі. Вистава Мій прапор запісяв котик. Хроніки з Донбасу поставлена на основі трьох текстів Лягушонкової – ПГТ. Хроніка, Мати Горького та Мій прапор запісяв котик. Це вистава про мрії, бажання, розчарування, біль і страждання, про кризу та пошук ідентичності. Головна героїня, яка походить із провінційного містечка Станиця Луганська, хоче якомога швидше покинути його та здійснити свої мистецькі прагнення. Вистава показує різні покоління, виховані в українських реаліях, намагаючись наблизити їх до нас і показати, як війна впливає на громаду.
    In this paper, the author introduces the character of Lena Laguszonkowa and the performance based on her dramaturgy – A kitten peed on my banner. Chronicles from Donbas, directed by Aleksandra Popławska, staged at the Rozmaitości Theater in Warsaw. Lena Laguszonkowa was born in 1984 in Stanytsia Luhanska of Luhansk Oblast in eastern Ukraine. She graduated from the history department of Lugansk State University named after Taras Shevchenko. In Lugansk, she took various jobs, and after a few years she moved to Kiev. She made her debut as a playwright in 2018 with Baza. The author touched on topics related to women and prostitution. The art could be seen at the "Current Art Week" festival. In 2022, as a result of the war, Lena and her relatives left Ukraine and moved to Poland. She was warmly welcomed here by the theatrical community, thanks to which she started cooperation with Rozmaitości Theater and Polski Theater in Bydgoszcz. A kitten peed on my banner. Chronicles from Donbas was based on three texts by Laguszonkowa – Rural Town. Chronicles, Gorky’s Mother and A kitten peed on my banner. It is a play about dreams, desires, disappointments, pain and suffering, about crisis and the search for identity. The main character, who comes from a provincial town, Stanica Ługańska, wants to leave it as soon as possible and fulfill her artistic aspirations. The play shows different generations brought up in Ukrainian realities, trying to bring them closer to us and show how war affects the community.
    Źródło:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych; 2023, 6, 18; 1-16
    1733-2249
    Pojawia się w:
    TEKA Komisji Polsko-Ukraińskich Związków Kulturowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza „Protokołów badania jeńców” w niewoli żołnierzy „ludowego” Wojska Polskiego podczas walk na ziemiach polskich pomiędzy sierpniem 1944 a kwietniem 1945 r.
    Analysis of ‘Protocols covering tests on prisoners’ in captivity of the ‘People’s’ Polish Army during fights taking place on Polish lands between August 1944 and April 1945
    Autorzy:
    Jaroniec, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1202467.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Muzeum Wojska w Białymstoku. Ośrodek Badań Historii Wojskowej
    Tematy:
    prisoners of war
    Polish People’s Army
    Wehrmacht
    Eastern Front
    Second World War
    военнопленные
    «народное» войско польское
    Вермахт
    Восточноевропейский театр военных действий
    Вторая мировая война
    Opis:
    In Central Military Archive among the documents concerning the Second World War there are ‘Protocols covering tests on prisoners’ of soldiers from German divisions scattered across various units. The protocols refer to prisoners taken by ‘People’s’ Polish Army on ‘liberated’ Polish lands, namely the 1st and 2nd Recon¬naissance Divisions of the Allied Command and the Infantry Division (but only the 1st Army - Divisions 1, 2, 3, 4, 6.). Protocols were collected as the front was moving along in years 1944-1945. They constitute a valuable source for discovering mili¬tary situation, but also as regards the socio-political situation on the Eastern Front during the aforementioned period. In this article the author attempts at evaluating the contents of the ‘Protocols cov¬ering tests on prisoners’ – about 140 items. He analyzed the state of the saved docu¬mentation and the types of wards which prepared them as well as various titles of these documents. He concentrates on the description of ‘standard’ testimony content and discusses its consecutive points forming the whole. These included informa¬tion such as: the personal data of the prisoner, the place and method of capturing an individual, the present and then situation at the front (tasks, number and combatant status, commander level, chemical training) and moral and political situation in the final part. Finally, the author conducts an assessment of the documents.
    В Центральном военном архиве среди документов времен Второй миро¬вой войны сохранились разбросанные по разным частям «Протоколы опроса пленных» из немецких отрядов, попавших в руки солдат «народного» Войска Польского на «освобожденных» польских территориях. Они встречаются в разведывательных отрядах 1-й и 2-й армии с позиции общего командования и командования пехотной дивизии (но только 1-й армии – 1-я, 2-я, 3-я, 4-я, 6-я дивизии). Они накапливались по мере продвижения фронта в 1944–1945 гг. Они являются важным источником исследования не только военного положе¬ния, но и общественно-политической ситуации на восточном фронте в данный период. В статье автор попытался дать оценку «Протоколам опроса пленных». Всего их примерно 140. Он проанализировал состояние сохранившихся доку¬ментов, вид формирований, которые их составляли, и разнообразие титула¬туры документов. Он сосредоточился на описании содержания «стандартных» показаний и описал все пункты. В документе были такие пункты, как пер¬сональные данные пленного, положение на фронте в настоящий момент и в прошлом (функции, численное и боевое состояние, командиры, химическая подготовка), а в заключительной части – моральное состояние и политические взгляды. В конце автор дает оценку документам.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Wojskowości; 2017, 6; 365-386
    2299-3916
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Wojskowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Społeczna i wychowawcza rola teatru ludowego w Drugiej Rzeczypospolitej
    Autorzy:
    Podgajna, Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2053575.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    People’s theater
    amateur artistic movement
    peasant movement
    interwar period
    teatr ludowy
    amatorski ruch artystyczny
    ruch ludowy
    dwudziestolecie międzywojenne
    народный театр
    художественная самодеятельность
    народное движение
    межвоенный период
    Opis:
    Teatr ludowy był zjawiskiem niezwykłym w życiu kulturalnym okresu Drugiej Rzeczypospolitej o ogromnym zasięgu oddziaływania, zróżnicowanej geografii i przynależności organizacyjnej. Był przejawem potrzeb duchowych mieszkańców polskiej wsi, a także istotnym instrumentem odziaływania na warstwę chłopską. Stał się motorem przyspieszającym kształtowanie świadomości politycznej i narodowej chłopów, ważną szkołą wychowania patriotycznego i obywatelskiego. Głównym celem funkcjonowania teatrów ludowych była aktywizacja społeczności wiejskiej w ich własnym środowisku. Z reguły nawoływano do działalności społecznej, ale także politycznej, zrzeszania się w organizacjach ludowych, spółdzielniach, organizacjach kobiecych, a także namawiano do korzystania z praw obywatelskich. W granych przedstawieniach budowano zróżnicowaną narrację i oprawę: od poradnictwa, przez pochwałę usamodzielnienia, rozbudzania godności chłopskiej, po patriotyczną postawę obywatelską. Teatr ludowy przyczyniał się do rozwoju życia gospodarczego, wpływał pozytywnie na postawę moralną młodego pokolenia, pobudzał troskę o estetyczny wygląd zabudowań i całej wsi, wyrażał także troskę o poprawę sytuacji higienicznej i zdrowotnej ludności wiejskiej. Szczególną rangę w tym zakresie przypisywano wychowaniu uwzględniającemu kulturę sanitarną i popularyzowanie wiedzy o zdrowiu przez teatr. Wyrażano pogląd, że zachowania antyhigieniczne wynikają z braku wiedzy i odpowiednich nawyków, dlatego chętnie poruszano te sprawy w przedstawieniach. Prowadzono zatem za pomocą teatrów ludowych wielokierunkową działalność społeczno-oświatową, wychowawczą w zakresie upowszechniania kultury na wsi, edukacji z zakresu zagadnień gospodarczych, społecznych i politycznych. 
    The folk theater was an extraordinary phenomenon in the cultural life of the Second Polish Republic, with a huge range of influence, diversified geography and organizational affiliation. It was a manifestation of the spiritual needs of the inhabitants of the Polish countryside as well as an important instrument of influencing the peasants. It became a factor accelerating the formation of political and national consciousness of peasants, an important school of patriotic and civic education. An important goal of folk theaters was to activate the rural community in their own environment. As a rule, calls were made for social but also political activity, association in popular organizations, cooperatives, women's organizations, and encouraged to exercise civil rights. The presented performances built a varied narrative and setting: from counseling, through praise of independence, awakening peasant dignity, to patriotic civic attitude. The folk theater contributed to the development of economic life, positively influenced the moral attitude of the young generation, stimulated concern for the aesthetic appearance of buildings and the entire village, and expressed concern for the improvement of the hygienic and health situation of the rural population. Upbringing which took into account sanitary culture and popularizing knowledge about health through theater was of particular importance in this respect. The opinion was expressed that anti-hygiene behavior resulted from the lack of knowledge and appropriate habits, therefore these matters were eagerly mentioned in the performances. Therefore, with the help of folk theaters, multidirectional social and educational activities were carried out in the field of popularizing culture in the countryside, as well as education in the field of economic, social and political issues.
    Народный театр был необычным явлением в культурной жизни Второй Республики Польши, с огромным диапазоном влияния, разнообразной географией и организационной принадлежностью. Это было проявлением духовных потребностей жителей польской деревни, а также важным инструментом воздействия на класс крестьян. Он стал двигателем, ускоряющим формирование политического и национального самосознания крестьян, важной школой патриотического и гражданского воспитания. Основная цель народных театров - активизировать сельскую общину в их собственной среде. Как правило, звучали призывы к общественной активности, но также и к политической активности, объединению в общественные организации, кооперативы и женские организации, а также к поощрению осуществления гражданских прав. Представленные спектакли выстроили разнообразный рассказ и сеттинг: от консультирования, восхваления независимости, пробуждения крестьянского достоинства до патриотической гражданской позиции. Народный театр внес свой вклад в развитие хозяйственной жизни, положительно повлиял на нравственный настрой молодого поколения, стимулировал заботу об эстетическом виде зданий и всего села, выразил заботу об улучшении гигиенического и санитарного состояния сельского населения. Особое значение в этом отношении имело воспитание, учитывающее санитарную культуру и популяризацию знаний о здоровье через театр. Бытовало мнение, что антигигиеническое поведение является результатом недостатка знаний и соответствующих привычек, поэтому эти вопросы активно поднимались в выступлениях. Поэтому с помощью народных театров проводились разнонаправленные общественно-просветительские мероприятия в области пропаганды культуры в сельской местности и образования в области экономических, социальных и политических вопросов.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 125-138
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wdrażanie uniwersalnego modelu zarządzania wartością dla klienta w wybranych instytucjach kulturalnych (na przykładzie teatrów i kin studyjnych)
    Implementation of the Model of Customer Value Management in the Selected Cultural Institutions
    Внедрение универсальной модели управления ценностью для клиента в избранных культурных заведениях (на примере театров и артхаусов)
    Autorzy:
    Krawiec, Wioletta
    Szymańska, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/957066.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polski Instytut Ekonomiczny
    Tematy:
    wartość dla klienta
    zarządzanie wartością
    rynek kultury
    kino studyjne
    teatr
    value for the customer
    value management
    market culture
    arthouse
    (cinema)
    theatre
    ценность для клиента
    управление ценностью
    рынок культуры
    артхаус
    театр
    Opis:
    Celem rozważań jest przedstawienie doświadczeń wybranych instytucji kulturalnych (polskich kin studyjnych i teatrów) w zakresie zarządzania wartością dla klienta. Wartość dla klienta stanowi fundament budowania przewagi konkurencyjnej na rynku zdominowanym przez kulturę popularną. Podstawę empiryczną artykułu stanowią badania ankietowe przeprowadzone w 2014 roku wśród menadżerów zatrudnionych w tych instytucjach. Badane kina niszowe i teatry różnicują korzyści dostarczane klientom, projektują ofertę, która ma potencjał do kumulowania wartości oraz łączą tradycyjne i nowoczesne narzędzia komunikacji marketingowej. Jednocześnie zbyt rzadko włączają klienta we współtworzenie wartości. Nie wykorzystują także w pełni potencjału współpracy z organizacjami zewnętrznymi. Wyniki badań mogą stanowić inspirację dla badanych instytucji do doskonalenia umiejętności w zakresie zarządzania wartością dla klienta. Artykuł ma charakter badawczy.
    The article aims to present the experience of the selected cultural institutions (Polish arthouse cinemas and theatres) in customer value management. The value for customer is the foundation for building a competitive advantage in the market dominated by popular culture. The empirical basis of article is a survey conducted in 2014 among managers employed in these institutions. The studied niche cinemas and theatres differentiate the benefits provided to customers, design a deal that has the potential to accumulate values and combine traditional and modern tools of marketing communication. At the same time, they too rarely include the customer in the co-creation of value. They also do not use the full potential of cooperation with external organisations. The findings may provide inspiration for the surveyed institutions to improve their skills in the managing of customer value. This is research article.
    Цель рассуждений – представить опыт избранных культурных заведений (польских артхаусов и театров) в области управления ценностью для клиента. Ценность для клиента представляет собой фундамент построения конкурентного преимущества на рынке, где доминирует попкультура. Эмпирическую основу статьи составляют опросы, проведенные в 2014 г. среди работников этих заведений. Обследуемые нишовые кино и театры дифференцируют выгоды, которые от этого имеют клиенты, проектируют предложение, у которого есть потенциал накоплять ценности, а также они объединяют традиционные и современные инструменты маркетинговой коммуникации. Одновременно они слишком редко включают клиента в совместное создание ценностей. Они тоже не полностью используют потенциал сотрудничества с внешними орга- низациями. Результаты изучения могут представлять собой инспирацию для обследуемых заведений к совершенствованию умений в области управления ценностью для клиента. Статья имеет исследовательский характер.
    Źródło:
    Handel Wewnętrzny; 2016, 3 (362); 163-174
    0438-5403
    Pojawia się w:
    Handel Wewnętrzny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ZWYKŁA NIEZWYKŁOŚĆ, CZYLI JÓZEF KOTARBIŃSKI W LUBLINIE (KILKA SŁÓW O OGÓLNOPOLSKIEJ KONFERENCJI NAUKOWEJ „JÓZEF KOTARBIŃSKI. ŻYCIE I DZIEŁO”, LUBLIN, 11 WRZEŚNIA 2018 R.
    Common extraordinariness – Józef Kotarbiński in Lublin (a few words on Po- lish nationwide academic conference: Józef Kotarbiński. The Life and Work, Lublin, 11 September 2018)
    Обычная уникальность или Юзеф Котарбинский в Люблине (несколько слов о общенациональной научной конференции: «Юзеф Котарбинский – жизнь и творчество», Люблин, 11 сентября 2018 г.)
    Autorzy:
    Gabryś-Sławińska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/462972.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Tematy:
    Józef Kotarbiński
    teatr
    Lublin
    Lubelszczyzna
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Lublin Region
    Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
    Юзеф Котарбинский
    театр
    Люблин
    люблинский регион
    Люблинская Воеводская Публичная Библиотека им. Иеронима Лопацинского
    Opis:
    Tekst jest relacją z konferencji naukowej, która odbyła się jesienią 2018 r. w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie, z okazji wypadającej w tym roku dziewięćdziesiątej rocznicy śmierci Józefa Kotarbińskiego oraz przypadającej w przyszłym roku sto siedemdziesiątej rocznicy jego urodzin. Józef Kotarbiński (1849–1928) był jedną z największych osobowości polskiego teatru przełomu XIX i XX wieku. Urodzony 27 XI 1849 r. w Czemiernikach niedaleko Lubartowa, wywodzący się ze znanej na Lubelszczyźnie rodziny artysta, choć mieszkał i pracował poza krajem lat dziecinnych, z rodzinnymi stronami nie zerwał kontaktu: występował gościnnie w Lublinie, a także pisywał o lubelskich inicjatywach teatralnych.
    The text is a report from an academic conference held in autumn 2018 at the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin on the occasion of the 90th anniversary of the death of Józef Kotarbiński, and the 170th anniversary of his birth, falling next year. Józef Kotarbiński (1849–1928) was one of the most-outstanding figures in the Polish theatre at the turn of the 19th century. Born on 27 November 1849 in Czemierniki, near Lubartów, an artist descended from a family well known in the Lublin Region, although he lived and worked outside the country of his childhood years, he never severed connections with the area where he grew up: he made guest performances in Lublin and also wrote about the initiatives related to the theatre in Lublin.
    Текст представляет собой отчет о научной конференции, которая состоялась осенью 2018 года в Люблинской Воеводской Публичной Библиотеке им. Иеронима Лопацинского по случаю 90-летия со дня смерти Юзефа Котарбинского в этом году и 100-летия со дня его рождения в следующем году. Юзеф Котарбинский (1849–1928) был одним из величайших деятелей польского театра на рубеже XIX и XX веков. Рожденный 27 ноября 1849 года в Чемерниках под Любартувом, происходящий из знаменитого в люблинском регионе рода художник, хотя и жил, и работал за пределами того места, где провел свое детство, не порвал связей с малой родиной: нередко выступал в Люблине, а также писал о люблинских театральных инициативах.
    Źródło:
    Bibliotekarz Lubelski; 2018, 61; 171-175
    0137-9895
    Pojawia się w:
    Bibliotekarz Lubelski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Twarze nieistniejącego miasta” – pamięć obrazu z Lublinem w tle
    "Faces of the non-existent town" – memories of images with Lublin in the background
    „Лица города, которого нет” – память картины на фоне Люблина
    Autorzy:
    Kurczuk, Kaja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/462844.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Tematy:
    „Twarze nieistniejącego miasta”
    szklane negatywy
    fotografia tradycyjna
    fotografia dokumentalna
    ikonografia
    film dokumentalny
    film ikonograficzny
    Lublin
    społeczność żydowska
    okres międzywojenny
    pamięć obrazu
    flâneur
    wielokulturowość
    Władysław Panas
    Marianne Hirsch
    Stefan Kiełsznia
    Edward Hartwig
    Walter Benjamin
    Natasza Ziółkowska-Kurczuk
    Brama Grodzka-Teatr NN
    "Faces of the non-existent town"
    glass-plate negatives
    traditional photography
    documentary photography
    iconography
    documentary film
    iconographic film
    Jewish community
    interwar period
    memories of the images
    multiculturalism
    Grodzka Gate-NN Theatre Centre
    „Лица города, которого нет”
    стеклянные негативы
    традиционная фотография
    документальная фотография
    иконография
    документальный фильм
    иконографический фильм
    Люблин
    еврейская среда
    межвоенное время
    память картины
    фланер
    многокультурность
    Владыслав Панас
    Марянне Хирш
    Стефан Келшня
    Эдвард Хартвиг
    Вальтер Беньямин
    Наташа Зюлковска-Курчук
    Брама Гродска-Театр NN
    Opis:
    Niniejszy tekst wpisuje się w zagadnienie wielokulturowej tożsamości Lublina. Przedmiotem artykułu jest problematyka dotycząca pamięci obrazu, przywracanego za pomocą medium, jakim jest fotografia. Poruszony obszar badawczy dotyczy charakterystyki kolekcji szklanych negatywów, zatytułowanej później „Twarze nieistniejącego miasta”, odnalezionej po 70 latach na strychu kamienicy Rynek 4 w Lublinie. Zbiór, liczący ponad 2700 negatywów, jest zapisem codzienności społeczności żydowskiej w latach 1914–1939. Istotne znaczenie ma tutaj koncepcja miasta-księgi profesora Władysława Panasa, który wędrował po Lublinie niczym „benjaminowski” flâneur, odkrywając nieoficjalne przestrzenie miasta, „czytając” je jak księgę. Problem poruszany w artykule dotyczy możliwości przywracania pamięci kulturowej (obyczajowości i tradycji), zarówno za pomocą odnalezionej kolekcji, jak i krótkometrażowego filmu ikonograficznego według pomysłu i w reżyserii Nataszy Ziółkowskiej-Kurczuk o tym samym tytule.
    This text is consistent with the issue of the multicultural identity of Lublin. The subject matter of the article is matters related to the memories of the images restored by means of media such as photography. The research area referred to concerns the characteristics of a collection of glass-plate negatives, later given the title "Faces of the non-existent town", found after 70 years in the attic of a tenement house at Rynek 4 in Lublin. The collection consists of more than 2700 negatives and is a record of the daily life of the Jewish community in the years 1914–1939. The important concept here is that of a town-book by Professor Władysław Panas, who wandered around Lublin as "Benjamin's" flaneur, discovering the "unofficial" spaces of the town, "reading" it like a book. The issue addressed in the article concerns the possibility of the restoration of cultural memories (customs and traditions), with the aid of both the discovered collection and a short iconographic film based on the concept and directed by Natasza Ziółkowska-Kurczuk under the very same title.
    Статья вписывается в проблему многокультурности Люблина. Главный вопрос касается образа прошлого, которое возвращается благодаря фотографии. Исследования сосредоточены на коллекции стеклянных негативов, которую назвали „Лица города, которого нет”. Коллекция была найдена после 70 лет на крыше здания на улице Рынек 4 в Люблине. Она включает 2700 негативов и является записью будничной жизни еврейской среды в 1914-1939 гг. Важную роль играет здесь концепция города-книги профессора Владыслава Панаса, который ходил по Люблину как „беняминовский” фланер, вскрывая неофициальные пространства города и „читал” их как книгу. В статье затрагивается вопрос о возможности возвратить культурную память (образ жизни и традиции), так при помощи найденной коллекции, как и короткометражного фильма, автором и режиссером которого является Наташа Зюлковска-Курчук.
    Źródło:
    Bibliotekarz Lubelski; 2015-2016, 58/59; 171-193
    0137-9895
    Pojawia się w:
    Bibliotekarz Lubelski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies