Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "группа" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-11 z 11
Tytuł:
Poszerzanie pola bezpieczeństwa energetycznego w ramach Grupy Wyszehradzkiej
Autorzy:
Obara, Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568374.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
The Visegrad Group (V4)
Russia
energetic cooperation
marketing coupling
interconnector
Вышеградская Группа
Россия
энергетическая безопасность
маркет кеплинг
интеколектор
Opis:
The Visegrad Group (V4) is an informal, regional form of cooperation: Poland, Czech Republic, Slovakia and Hungary. The article is about making intensify cooperation in the field of building energetic safety between four countries and a mechanism of cooperation with third countries in the “V4+” format, building energetic networking with countries outside Group, for example Croatia, Romania, Bulgaria. There were several political declaration about building market coupling to strength energetic safety. The documents sets out the conditions of cooperation in the fields of energetic safety and the reinforcement of energy security in the region. The main problem in the group is Russia. Hungary is seen as having taken a ‘special path’ with relation with Russia. The deal Hungary-Russia about blocks of Paks nuclear power covers constructing the new blocks and fuel supplies for increase Hungary’s energy independence. It could be against main aim of UE energetic policy to making one UE energetic policy, in the V4 group also. The perspective for V4 are not very optimistic because of different geopolitical interest of members Group in spite of political declaration for strengthening Energy cooperation.
Образование Вышеградской Группы (ВГ) являлось существенным укреплением неформального, имеющего исторические основы, сотрудничества Че хии, Словакии, Венгрии и Пошьши, но и возникало оно из – за необходимости реализации общих целей – в рамках, но не вне рамок Европейского Союза. К самым важным приоритетам ВГ в объёме политики касающейся энергетической безопасности принадлежит строительство нефтепровода, образование новых линий передач – Коридора Север-Юг. Представлены декларации а также дороворы, которые являются основанием для реализации этого проекта Вышеградской Группой (2009–2014). Нынешней очерк обсуждает политические а также юридические процессы ( хозяйственные договоры ) с целью получения хозяйственных выгод с учётом политического диапазона, а именно увеличения энергетической безопасноси ГВ, а также, благодаря этому, Европейского Союза в целом. Представлены здесь проблемы способствующие расширению диапазона энергетической безопасности на пути образования новых промышленных сетей и попытки сооружения Коридора Север-Юг. С другой стороны ука- заны разноглассия, которые являются результатом, прежде всего, геополитической ситуации а также энергетических потенциалов находящихся в распоражении ГВ, с особенным учётом отношений с Российской Федера- цией. Партикулярные, временные, отраслевые, географические, но не политические интересы государств V4 могут стать противоречащими по отношении к интересам всей Группы в целом. Выдвигается тезис касающийся возможности интеграции государств заключивших договор в условиях политической дезинтеграции – Европейского Союза или наоборот ВГ можетпредстать в качестве главной причины снижающей роль экономического, политического и общественного значения V4 в пользу поисков индивидуальных интересов государств находящихся вне Группы, включая в этот круг Россию.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2016, 1(10); 139-152
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odległe Zwierciadło czyli Polska w Grupie Wyszehradzkiej czy w Porozumieniu Wschodnim?
Autorzy:
Piskozub, Andrzej
Kozłowski, Artur Roland
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687020.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Visegrad Group, Eastern Partnership, Eastern Alliance, Jagiellonian group, Central-Eastern Europe, nationalist disintegration
Grupa Wyszehradzka, partnerstwo wschodnie, Porozumienie Wschodnie, grupa jagiellońska, Europa Środkowo-Wschodnia, nacjonalistyczna dezintegracja
Вышеградская группа, Восточное соглашение, Восточное партнерство, Ягел- лонская группа, Центральная и Восточная Европа, националистическая дезинтеграция
Opis:
The article discusses the legacy of the Visegrad Group, the 14th Century political coalition formed between the kingdoms of Poland, Bohemia and Hungary, on the overall development of Central-Eastern Europe. Poland later aligned itself with Lithuania as defence against the power exerted by the Teutonic Order. The liaison was sealed in a marriage pact forming the base of the Jagiellonian dynasty, and then (the Union of Lublin 1569) into the Polish-Lithuanian Commonwealth, an entity which enhanced integration and cohesion in Central-Eastern Europe up until the partitioning the Commonwealth at the end of the 18th Century. The ensuing wave of nationalism resulting in the demise of the Commonwealth immured disparate nations into ethnically defined entities. The paper explores the ramifications of the role played by the Visegrad Group and the Eastern Alliance in the process of European integration and cooperation. This historiosophical examination of the questions posed by these bodies on the region’s current political climate questions their narrow reactionary effects on present day European cohesion, and interaction. In contrast, the Eastern Alliance offers a more enlightened approach to future cooperation and constructive exchange in the region.
Przedmiotem niniejszej pracy jest ukazanie miejsca grupy wyszehradzkiej w dziejach Europy Środkowo-Wschodniej. Grupa wyszehradzka jest tu rozumiana jako średniowieczna koalicjatrzech królestw w XIV wieku: polskiego, czeskiego i węgierskiego. Przyczyną odejścia Królestwa Polskiego z tego powiązania w końcu wieku XIV było wspólne zagrożenie Polski i Litwy przez państwo zakonne i co skłoniło je do tego, by pod władzą dynastii jagiellońskiej powiązać się unią personalną, która z czasem przerosła się w unię obu państw Rzeczypospolitą Obojga Narodów (Unia Lubelska 1569).Po rozbiorach RPON w końcu XVIII wieku wkrótce pojawił się nacjonalizm jako nowa forma ideologii, która doprowadziła do decentralizacji całej Europy Środkowej według różnic etnicznych na poszczególne państwa narodowe. W obecnym studium autorzy podjęli się weryfikacji potencjału kulturowego wkładu Grupy Wyszehradzkiej, jak również porozumienia wschodniego na rzecz rozwoju europejskich procesów integracyjnych. Wpływ tych grup państw na otoczenie zewnętrzne w procesie rozwoju cywilizacji europejskiej został przedstawiony w ujęciu historiozoficznym. Obecnie kiedy państwa te łączą się w ramach Unii Europejskiej, jej wschodni członkowie dokonują wskrzeszenia Grupy Wyszehradzkiej celem forsowania partykularnych interesów, tworząc tym samym blok spowalniający integrację europejską.W przeciwieństwie do Grupy Wyszehradzkiej to orientacja na państwa porozumienia wschodniego może wnieść nowe twórcze idee sprzyjające rozwojowi Unii Europejskiej.
Целью данного исследования является показать место Вышеградской группы в истории Центральной и Восточной Европы. Вышеградская группа как коалиция трехсредневековых королевств в четырнадцатом веке: польского, чешского и венгерского. Причиной выхода Королевства Польского из этой коалиции в конце четырнадцатого века была общая угроза Польше и Литве со стороны Государства Тевтонского ордена, что в результате привело к их объединению под властью династии Ягеллонов, которое со временем преобразовалосьв Речь Посполитую Обоих Народов (Люблинская уния 1569). Скоро после проведения разделов Речи Посполитой Обоих Народов в конце восемнадцатого века появился национализм как новая форма идеологии, которая привела к децентрализации всей Центральной Европы по этническим различиям на отдельные национальные государства. В настоящем исследовании авторы пробовали проверить потенциал культурного вклада Вышеградской группы и Восточного соглашения в развитии интеграционных процессов в Европе. Влияние этих групп государств на внешнюю среду в процессе развития европейской цивилизации представлено c историософской точки зрения. В настоящее время, когда эти государства объединяются в рамках Европейского союза, его восточные члены обеспечивают возобновление Вышеградской группы с целью реализовать личные интересы, создавая таким образом блок замедления европейской интеграции. В противовес Вышеградской группе, это сосредоточение внимания на государствах Восточного соглашения может способствовать созданию новых творческих идей, которые могут повлиять на развитие Европейского союза.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Особенности нового языка («Новоязы») русских язычников XXI века
Autorzy:
Шиженский, Роман
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686379.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Russian neopaganism
community
narrative
leader
“newspeak”
terms
“we-group”
construct
Русское неоязычество
община
нарратив
лидер
«новояз»
термины
«мы–группа»
конструкт
Opis:
Contemporary paganism, like other new religious movements, includes theoretical explanations and substantiations of the doctrines created by ideologists of associations, oral speeches of leaders, replicated in the form of narratives, electronic carriers, fixed prophecies, and writings of adherents (usually within the first generation). Russian paganism of the XXth–XXIst centuries has its own “novoyaz”, created by the founders of communities and implemented in ritual practice. Modern “pagan language” is manifested in onomastics, ritual terminology and in the construction of magical verbal formulas. «Novo-lingua» used by today’s polytheists is represented by “science-like” and “ethnically enriched” groups; they are characterized by the use of the practice of text complexity. In addition, following other NSDs, pagans are “determined” by a set of standardized markers that are expressed in basic concepts and expressions. One of the characteristic features of the successfully implemented project “pagan seal as a commodity” is the eclecticism of the source of traditional paganism and the new - constructed. This specificity is realized through the textual work of the leader-author, the formula “copy-paste”, due to which the pagan “new people” acquires the features of a full-fledged “historical” source. In this connection, it is possible to draw parallels between the «new language of new pagans» and the phenomenon of “folk-stories”. Like the latter, the “historical” creations of modern leaders from nativism pretend to be true in the last instance.
Особенности нового языка («Новоязы») русских язычников XXI века. Современное язычество, подобно иным новым религиозным движениям (НРД), включает теоретические изложения и обоснования учений, созданные идеологами объединений, устные выступления руководителей, растиражированные в форме нарративов, электронных носителей, фиксированные пророчества, сочинения адептов (как правило, в рамках первого поколения). Русское язычество XX-XXI веков обладает собственным «новоязом», созданным основателями общин и реализуемым в ритуальной практике. Современный «языческий язык» проявляется в ономастиконе, обрядовой терминологии и в конструировании магических словесных формул. «Новоязы», используемые сегодняшними политеистами, представлены «наукообразными» и «этнически обогащенными» группами, для них характерно использование практики усложнения текста. Кроме того, вслед за другими НРД, язычники «определяются» набором стандартизированных маркеров, нашедших выражение в базовых понятиях и выражениях. Одной из характерных черт успешно реализуемого проекта «языческая печать как товар» является эклектизм источниковой базы традиционного язычества и нового – конструируемого. Данная специфика реализуется через текстологическую работу лидера-автора, формулу «копировать-вставить», за счет которой языческий «новояз» приобретает черты полноценного «исторического» источника. В этой связи можно провести параллели между «новым языком новых язычников» и феноменом «фолк-хистори». Подобно последней, «исторические» творения современных лидеров от нативизма претендуют на истинность в последней инстанции.
Źródło:
Orientalia Christiana Cracoviensia; 2017, 9
2450-2936
2081-1330
Pojawia się w:
Orientalia Christiana Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grupa społeczno-ekonomiczna a poziom życia w Polsce
Socio-Economic Group and Standard of Living in Poland
Социально-экономическая группа и уровень жизни в Польше
Autorzy:
Turczak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/562531.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polski Instytut Ekonomiczny
Tematy:
poziom życia
gospodarstwo domowe
grupa społeczno-ekonomiczna
Polska
standard of living
household
socio-economic group
Polska
уровень жизни
домохозяйство
социально-экономическая
группа
Польша
Opis:
Celem artykułu jest porównanie poziomu życia w Polsce między gospodarstwami domowymi pracowników, rolników, pracujących na własny rachunek, emerytów i rencistów oraz identyfikacja zmian, które zaszły w tym zakresie w latach 2006-2015. Poziom życia określono jako stopień zaspokojenia potrzeb materialnych i opisano wyłącznie za pomocą mierników obiektywnych. Przeanalizowano poziom dochodu rozporządzalnego na osobę, wartość wydatków na osobę, wielkość spożycia poszczególnych rodzajów artykułów żywnościowych na osobę oraz stopień wyposażenia gospodarstw domowych w wybrane przedmioty trwałego użytkowania. Wiedza o istniejących różnicach w poziomie życia między społeczno-ekonomicznymi grupami gospodarstw domowych jest przydatna zarówno dla przedsiębiorców oferujących towary i usługi konsumpcyjne na polskim rynku, jak i dla decydentów w sferze publicznej, którzy kształtują politykę ekonomiczną i społeczną państwa.
The aim of the paper is to compare the standard of living in Poland between households of employees, farmers, self-employed persons, retirees and pensioners as well as to identify the changes that occurred in this regard over the years 2006-2015. The standard of living is defined as the degree of satisfaction of material needs and is described using only objective measures. The level of available income per person, the value of expenditures per person, consumption of various foodstuffs per person and the degree of equipment of households with the selected durable goods are analysed. Knowledge of the existing differences in standards of living between socio-economic groups of households is useful both for entrepreneurs offering consumer goods and services in the Polish market and for decision-makers in the public sphere shaping the economic and social policy of the state.
Цель статьи – сопоставить уровень жизни в Польше между домохозяйс вами работников, земледельцев, работающих на свой счет и пенсионеров (по старости и по инвалидности), а также выявить изменения, произошедшие в этом отношении в 2006-2015 гг. Жизненный уровень определили как степень удовлетворения материальных потребностей и описали исключительно с помощью объективных критериев. Провели анализ уровня располагаемого дохода на одного человека, размер расходов на одного человека, объем потребления от- дельных видов продуктов питания на лицо и степень оснащения домохозяйств избранными предметами длительного пользования. Знания о существующих отличиях в уровне жизни между социально-экономическими группами домохозяйств пригодны как для предпринимателей, предлагающих потребительские блага и услуги, так и для принимающих решения в публичной сфере, которые формируют экономическую и социальную политику государства.
Źródło:
Handel Wewnętrzny; 2018, 1 (372); 336-350
0438-5403
Pojawia się w:
Handel Wewnętrzny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategia zrównoważonego rozwoju w hotelarstwie na przykładzie grupy Accor
The Strategy of Sustainable Development in the Hotel Industry on the Example of the Accor Group
Стратегия устойчивого развития в гостиничной отрасли на примере группы Accor
Autorzy:
Świstak, Ewa
Świątkowska, Monika
Stangierska, Dagmara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/563631.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polski Instytut Ekonomiczny
Tematy:
zrównoważony rozwój
ekologia
hotelarstwo
grupa Accor
Planeta 21
sustainable development
ecology
hotel industry
Accor Group
Planet 21
устойчивое развитие
экология
гостиничная индустрия
группа Accor
«Планета 21»
Opis:
Zasady zrównoważonego rozwoju stają się obszarem zainteresowania coraz większej części środowisk biznesowych. Celem rozważań jest przedstawienie zagadnień dotyczących obszarów strategii zrównoważonego rozwoju realizowanych przez przedsiębiorstwa hotelarskie dotyczących m.in. prowadzenia działalności w sposób niezagrażający zasobom naturalnym, współpracy ze społecznościami lokalnymi oraz uwzględniania aspektów zdrowotnych oferty turystycznej. W opracowaniu, jako metodę badawczą wykorzystano studium przypadku jednej z grup hotelarskich posiadających strategię zarządzania zrównoważonym rozwojem - grupy Accor. Stworzyła ona dla swoich hoteli program Planeta 21, który składa się z 7 filarów realizujących ideę zrównoważonego rozwoju przez 21 zobowiązań. Realizacja programu przyczynia się między innymi do zmniejszania emisji dwutlenku węgla, współpracy z lokalnymi społecznościami czy większym udziałem kobiet na stanowiskach menadżerskich. Artykuł jest studium przypadku.
The principles of sustainable development become an area of interest of an ever growing part of the business circles. An aim of considerations is to present the issues concerning the areas of the strategies of sustainable development implemented by hotel enterprises concerning, inter alia, running the activities in the way not endangering the natural resources, cooperation with local communities, and taking into consideration the health-related aspects of their tourist offer. In their study, the authors used as the research method case study of one of the hotel-industry groups with the strategy of sustainable development management, the Accor Group. It has created for its hotels the programme named Planet 21, which consists of 7 pillars implementing the idea of sustainable development through 21 commitments. Implementation of the programme contributes, inter alia, to reduction of carbon dioxide emission, cooperation with local communities or a higher share of women in managerial positions. The article is of the case study nature.
Принципы устойчивого развития становятся сферой заинтересованности всё большей части среды бизнеса. Цель рассуждений – представить вопросы, касающиеся сфер стратегий устойчивого развития, осуществляемых гостиничными предприятиями, касающихся, в частности, осуществления дея- тельности способом, не угрожающим природным ресурсам, сотрудничества с местными обществами, а также учета аспектов здравоохранения в туристическом предложении. В разработке в качестве исследовательского метода использовали изучение конкретного случая одной из групп гостиниц, раполагающих стратегией управления устойчивым развитием, группы Accor. Она создала для своих гостиниц программу «Планета 21», которая состоит из 7 столпов, осуществляющих идею устойчивого развития посредством 21 обязательств. Осуществление программы способствует, в частности, снижению эмиссии двуокиси углерода, сотрудничеству с местными обществами или же большей доле женщин в менеджменте. Статья – изучение конкретного случая.
Źródło:
Handel Wewnętrzny; 2016, 1 (360); 133-142
0438-5403
Pojawia się w:
Handel Wewnętrzny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena jakości życia osób starszych w Polsce na podstawie European Quality of Life Surveys
Assessment of the Quality of Life of Elder People in Poland Based on the European Quality of Life Surveys
Оценка качества жизни пожилых людей в Польше на основе European Quality of Life Surveys
Autorzy:
Witek, Jolanta
Błoński, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/563027.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polski Instytut Ekonomiczny
Tematy:
jakość życia
osoby starsze
grupa wiekowa 50+
dane zastane
quality of life
elder people
age group 50+
existing data
качество жизни
пожилые люди
возрастная группа 50+
уже имеющиеся данные
Opis:
Celem rozważań jest zaprezentowanie wybranych obiektywnych i subiektywnych wyznaczników jakości życia osób starszych. Artykuł ma charakter badawczy. Przedmiotem analizy jest m.in. ogólna ocena zadowolenia z życia, jak i różnych jego aspektów oraz wyznawany poziom szczęścia. Artykuł przygotowano na podstawie wyników European Quality of Life Surveys. W postępowaniu badawczym korzystano również z wybranych pozycji literatury dostępnej w postaci książek i artykułów. Wyniki przeprowadzonych analiz wskazują, że osoby z grupy 50+ są w mniejszym stopniu zadowolone ze swojego życia niż osoby młodsze, a zatem deklarują również niższe poczucie szczęścia. Wśród różnych aspektów życia osoby starsze najbardziej zadowolone są ze swojego życia rodzinnego i warunków mieszkaniowych. Natomiast niski poziom satysfakcji odnosi się do stanu zdrowia oraz oceny sytuacji gospodarczej kraju. Analizowaną grupę wiekową charakteryzuje również dość częste występowanie negatywnych emocji i relatywnie rzadkie pozytywnych. Wśród wielu przyczyn takich odczuć istotne znaczenie mają uwarunkowania ekonomiczne stwarzające osobom starszym problemy z pokryciem wszystkich bieżących wydatków osiąganymi dochodami, co powoduje niepokój i lęk o ich bezpieczeństwo materialne.
An aim of considerations is to present the selected objective and subjective determinants of the quality of life of elder people. The article is of the research nature. An object of the analysis is, inter alia, an overall assessment of satisfaction with life as well as various aspects thereof and the declared level of happiness. The article was prepared on the basis of findings of the European Quality of Life Surveys. In the research proceedings, there were also used the selected items of the literature available in the form of books and articles. The results of the carried out analyses indicate that individuals from the group 50+ are less satisfied with their life than younger people; hence they also declare lower sense of happiness. Among various aspects of life, elder people are the most satisfied with their family life and housing conditions. On the other hand, the low level of satisfaction refers to their health condition and assessment of the economic situation of the country. The analysed age group is also characterised by quite an often occurrence of negative emotions and relatively seldom of positive ones. Among many reasons for such feelings, of a substantial importance are economic determinants producing the elderly problems with covering of all current expenses with the incomes they receive, what causes anxiety and fear of their financial security.
Цель рассуждений – представить избранные объективные и субъективные определители качества жизни пожилых людей. Статья имеет исследовательский характер. Предметом анализа является, в частности, общая оценка удовлетворения жизнью, разными ее аспектами, а также исповедуемый уровень счастья. Статью подготовили на основе результатов европейских обследований качества жизни, European Quality of Life Surveys. По ходу обследования использовали также избранные позиции литературы, доступной в виде книг и статей. Результаты проведенных анализов показывают, что лица из группы 50+ в меньшей степени довольны своей жизнью, нежели младшие лица, следовательно, они тоже заявляют о более низком ощущении счастья. В числе разных аспектов жизни пожилые люди наиболее довольны своей семейной жизнью и жилищными условиями, тогда как низкий уровень удовлетворения относится к состоянию здоровья и оценке экономического положения страны. Для анализируемой возрастной группы свойственно также довольно частое проявление отрицательных эмоций и относительно редкое положительных. В числе многих причин такого ощущения существенное значение имеют экономические обусловленности, предоставляющие пожилым людям проблемы с покрытием всех текущих расходов получаемы- ми доходами, что вызывает беспокойство и опасение о своей матеральной безопасности.
Źródło:
Handel Wewnętrzny; 2015, 5 (358); 410-424
0438-5403
Pojawia się w:
Handel Wewnętrzny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraina w kontekście wybranych systemów bezpieczeństwa europejskiego w okresie konfliktu rosyjsko-ukraińskiego
Autorzy:
Malskyy, Markiyan
Iżnin, Igor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686944.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
security crisis, the Russian-Ukrainian conflict, NATO, the OSCE, the Weimar Triangle, the Visegrad Group
kryzys bezpieczeństwa, konflikt rosyjsko-ukraiński, NATO, OBWE, Trójkąt Weimarski, Grupa Wyszehradzka
кризис безопасности, российско-украинский конфликт, НАТО, ОБСЕ, еймарский треугольник, Вышеградская группа
Opis:
The text is an attempt to analyze the international political situation in the security sector in the context of the crisis which has arisen as a result of the aggressive actions of the Russian Federation in relation to Ukraine: in particular the forcible annexation of the sovereign territory of Ukraine in violation of all the principles and norms of international law and the inspiration of the armed conflict in the eastern regions of Ukraine. For the first time after the end of the World War II aggression has become a fact of reality in European politics. Pan-European and transatlantic security institution – the Organization for Security and Cooperation in Europe – was not sufficiently effective mechanism for crisis management. In two years, the conflict in eastern Ukraine killed about 10 thousand men. The conflict in Eastern Ukraine has radically changed the perception of security in Europe. The problem is that Ukraine, like most of the “new democracies” of Eastern Europe as a result of the transformation processes of the early 90th appeared in a “gray zone” of security. Most of the Eastern European countries overcame the security gap by joining NATO/EU. At the same time, Ukraine remained in the buffer zone and became an object of intense economic, political, informational and military pressure from the Russian Federation. As a result, Ukraine is forced to rely primarily on their own capabilities and the military-industrial potential (not being part of the European collective defense/security), on the other – the international political, economic, informational support from the international community plays a key role in the possibility of Ukraine resist aggression. However, the crisis has led to a certain re-evaluation of existing regional security system: 1) The failure of attempts to build a pan-European security system became obvious; 2) The OSCE in Ukrainian crisis has created a platform for the negotiations and the peace process, but did not provide, at least until now, the mechanism of a real resolution to the crisis; 3) The question of inefficiency, lack of prospects and obsolescence of NATO as a collective security organization may be withdrawn from the agenda; 4) There is an activization of existing and search for new formats of cooperation between European countries in the development and improvement of the international security system in Europe.
W artykule podjęto próbę analizy bezpieczeństwa w wymiarze polityczno-międzynarodowym w kontekście kryzysu wywołanego agresywnymi działaniami Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy – w szczególności aneksji części terytorium Ukrainy przy użyciu siły z pogwałceniem wszelkich norm prawa międzynarodowego oraz „instalacji” konfliktu zbrojnego we wschodnich obwodach państwa ukraińskiego. Po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej agresja stała się rzeczywistością polityki europejskiej. Ponadto ogólnoeuropejskie i transatlantyckie struktury bezpieczeństwa – Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie – nie jest zbyt efektywnym mechanizmem zarządzania kryzysowego. W ciągu dwóch lat konfliktu zginęło ok. 10 tys. osób. Konflikt na wschodzie Ukrainy radykalnie zmienił postrzeganie bezpieczeństwa na kontynencie europejskim. Problemem jest to, że Ukraina jak większość „nowych demokracji” Europy Wschodniej w wyniku procesów transformacyjnych znalazła się w szarej strefie bezpieczeństwa. Większość wschodnioeuropejskich państw rozwiązało problem security gap, wstępując do NATO i UE, podczas gdy Ukraina pozostała w szarej strefie, stając się celem ekonomicznych, politycznych, informacyjnych i wojskowych nacisków ze strony Federacji Rosyjskiej. Po pierwsze, w wyniku rozwoju kryzysu Ukraina jest zmuszona w pierwszej kolejności liczyć na własne możliwości i potencjał wojskowo-przemysłowy (nie będąc częścią europejskiego systemu bezpieczeństwa kolektywnego/obronnego). Po drugie, wsparcie polityczne, ekonomiczne i informacyjne ze strony społeczności międzynarodowej odgrywa kluczowe znaczenie w kontekście przeciwstawienia się Ukrainy rosyjskiej agresji. Razem z tym kryzys doprowadził do przewartościowań w zakresie istniejących w regionie systemów bezpieczeństwa: 1) możemy konstatować nieudane próby wybudowania ogólnoeuropejskich mechanizmów zagwarantowania bezpieczeństwa; 2) OBWE stworzyło platformę rozmów w ramach pokojowego rozwiązania konfliktu, ale nie wybudowała do tej pory realnego mechanizmu rozwiązania konfliktu; 3) NATO jako system bezpieczeństwa kolektywnego nie powinno być traktowane w kategoriach nieefektywności, archaiczności i braku perspektyw; 4) pojawiły się formy aktywizacji istniejących i poszukiwanie nowych form współpracy pomiędzy państwami europejskimi w celu rozwoju i doskonalenia systemów bezpieczeństwa międzynarodowego w Europie.
Текст является попыткой анализа международно-политической ситуации в секторе безопасности в контексте кризиса, возникшего в результате агрессивных действий Российской Федерации по отношению к Украине: в частности насильственная аннексия части суверенной территории Украины в нарушение всех принципов и норм международного права и инспирирования вооруженного конфликта в восточных областях украинского государства. Впервые после завершения Второй мировой войны агрессия стала фактом действительности европейской политики. При этом общеевропейская и трансатлантическая структура безопасности – Организация по безопасности и сотрудничеству в Европе – оказалась не достаточно эффективным механизмом кризисного урегулирования. За два года конфликта погибло около 10 тыс. человек. Конфликт на востоке Украины радикально изменил восприятие безопасности на европейском континенте. Проблемой стало то, что Украина, как и большинство «новых демократий» Восточной Европы в результате трансформационных процессов начала 90-х гг. оказались в «серой зоне» безопасности». Большинство восточно-европейских государств решило проблему security gap путем присоединения к НАТО/ЕС. В то же время Украина остались в этой «зоне» и стала объектом интенсивного экономического, политического, информационного и военного давления со стороны Российской Федерации. В результате развития кризиса с одной стороны Украина вынуждена полагаться в первую очередь на свои собственные возможности и военно-промышленный потенциал (не будучи частью европейской системы коллективной обороны/безопасности), с другой – международно-политическая, экономическая, информационная поддержка со стороны международного сообщества играет ключевую роль в возможности Украины противостоять агрессии. Вместе с тем, кризис привел к определенной переоценке существующих в регионе систем безопасности: 1) Можно засвидетельствовать провал попыток выстроить общеевропейские механиз- мы обеспечения безопасности; 2) ОБСЕ создала платформу для переговоров и мирного процесса, но не обеспечила, по крайней мере, до сих пор, механизма реального урегулирования кризиса; 3) Вопрос о неэффективности, бесперспективности и устарелости НАТО как организации коллективной безопасности может быть снят с повестки дня; 4) Происходить активизация существующих и поиск новых форматов сотрудничества между европейскими государствами в целях развития и усовершенствования системы международной безопасности в Европе.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przygotowanie wojskowe młodzieży szkolnej i obozy letnie przysposobienia wojskowego ogólnego męskiego na Pomorzu pod koniec lat dwudziestych i w latach trzydziestych XX wieku
Civil defense training of school youth and men’s general civil defense summer camps in Pomerania at the end of the 1920s and in the 1930s
Военная подготовка (ВП) школьной молодежи и летние лагеря ВП общего типа для юношей в Померании в конце 20-х гг. и в 30-х гг. ХХ века
Autorzy:
Saja, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1918433.pdf
Data publikacji:
2019-10-09
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
DOK
PW
OUWFiPW
PUWFiPW
KOSP
hufiec szkolny PW
junak
obozy letnie
grupa obozów
turnus
civil defense training
school scout troop of civil defense
summer camps
camp group
Окружное Командование корпусами
военная подго- товка
Государственное и Районное Управление физической культуры и военной подготовки
Управление школьного образования Поморского округа
школьный отряд ВП
юнак
летние лагеря
группа лагерей
лагерь
Opis:
Autor w pierwszej części artykułu, mającej wprowadzić czytelnika w tematykę, dokonał krótkiej charakterystyki zmian mających na celu upowszechnienie szkolenia z przysposobienia wojskowego (PW) w placówkach oświatowych w drugiej połowie lat dwudziestych i w latach trzydziestych XX w. W ogólnym zarysie przedstawił instytucje odpowiedzialne za edukację obronną młodego pokolenia. Dokonał charakterystyki celów i zadań w przygotowaniu młodzieży z tej dziedziny w hufcach szkolnych. Omówił również strukturę organizacyjną hufców PW oraz w zwięzłej formie przedstawił program nauczania na poszczególne stopnie PW. Jednak zasadnicza treść publikacji dotyczy obozów letnich PW ogólnego. W krótkich podrozdziałach, na podstawie głównie źródeł archiwalnych, autor starał się ukazać problematykę związaną z organizacją i przebiegiem obozów letnich PW na Pomorzu. W artykule opisał sposób rekrutacji i wymagania stawiane uczestnikom obozów. Przedstawił strukturę organizacyjną obozów letnich PW, szkolenie wojskowe w czasie ich trwania, obowiązujący porządek dnia i wymagania dyscyplinarne. Opisał też rolę cywilnych wychowawców-pedagogów w procesie edukacji patriotycznej młodzieży, a także egzaminy końcowe na II stopień PW.
In the first part of the article, the purpose of which is to introduce the subject matter to the reader, the author has made a brief description of the changes aimed at popularizing civil defense training in educational institutions in the second half of the 1920s and 1930s. A general outline of the institutions responsible for the defense training of the young generation has been presented, and a characteristics of the objectives and tasks in the preparation of young people in this field in school scout troops has been made. The author has also discussed the organizational structure of the school scout troops of civil defense, and briefly presented the curriculum for the different civil defense ranks. However, the core of the publication concerns general civil defense summer camps. In short subsections, basing mainly on archival sources, the author has attempted to present the issues related to the organization and course of these camps in Pomerania. Recruitment methods and requirements for camp participants have been described in the article. The author has presented the organizational structure of the civil defense summer camps, the military training they covered, the daily agenda and disciplinary requirements. He also described the role of civilian counsellors and educators in the process of patriotic education of young people, as well as the final exams for the 2nd rank in civil defense.
В первой части статьи, цель которой – ознакомить читателя с темой, автор представил краткую характеристику изменений, которые должны были привести к распространению военной подготовки в образовательных учреждениях во второй половине 20-х гг. и в 30-х гг. ХХ в. Также в статье в общих чертах представлены учреждения, отвечающие за образование молодого поколения в сфере обороны, составлена характеристика целей и заданий, используемых при подготовке молодежи по соответствующим дисциплинам в школьных отрядах. Кроме того, описана организационная структура отрядов ВП, а также кратко представлена программа обучения с разделением на отдельные уровни ВП. Однако основное содержание публикации касается собственно летних лагерей ВП общего типа. В коротких подразделах, материал которых базируется преимущественно на архивных источниках, автор попытался описать проблемы, связанные с организацией и устройством летних лагерей ВП в Померании. Также в статье были описаны условия приема и требования к участникам лагеря, представлена организационная структура летних лагерей, описаны занятия по военной подготовке, расписание дня и дисциплинарные требования. Кроме того, автор описывает роль гражданских педагогов-воспитателей в процессе патриотического воспитания молодежи, а также выпускные экзамены на 2-ю степень ВП.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2019, XX (LXXI), 2 (268); 28-54
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępstwo prania brudnych pieniędzy w ujęciu komparatystycznym. Rozważania porównawczoprawne na tle porządków prawnych wybranych państw europejskich, azjatyckich oraz kontynentu amerykańskiego
Autorzy:
Szwarnowski, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/617628.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
money laundering
crimes against economic circulation
counteracting money laundering
FATF
The Financial Action Task Force on Money Laundering
comparative criminal law
legal comparability
pranie pieniędzy
przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu
pranie brudnych pieniędzy
przeciwdziałanie praniu pieniędzy
prawo karne porównawcze
komparatystyka prawnicza
Отмывание денег
отмывание преступных доходов
Противодействию отмыванию денег
ФАТФ
Группа разработки финансовых мер борьбы с отмыванием денег
Сравнительное уголовное право
Юридическая сравнимость
Opis:
The purpose of this paper is to expound the reasons for systematic growth of the money laundering crime, as well as its variations and chosen aspects of the attempt stadial form. Regardless of legal culture perspective, the complex of features required as an element of analyzed offence is, as a rule, comparable or at least similar. Hitherto a numerous of normative regulations at national and supranational level has been presented and implemented. Thoughtful, consistent and intransigent legal strategy of anti-money laundering in different countries (e.g. in the Republic of India or in the People’s Republic of Bangladesh) resulted in a noticeable reduction of the scope of the described practice. Of all the twelve analyzed countries, in the author’s assessment, the best anti-money laundering legal solutions characterized the Kingdom of Norway. Partially, beyond the outstanding substantive law, this favorable position was achieved thanks to mixed character of Norway’s legal culture. In addition, the complex of features of analyzed offence is not too narrow or too wide. In the Norwegian penal code there is no question of superfluous casuistry. On the other side, author contrasted anti-money laundering legislation of the Russian Federation and of the Ukraine. The Russian and Ukrainian legislation in subject of criminal law is erratic, the complex of features required as an element of analyzed offence is too wide and what more, a numerous groups of entities are excluded from the action of specified provisions of positive law. Thus, the Russian Federation is gradually becoming a central entity of European money laundering issue.
W niniejszym artykule została poruszona przekrojowo, w ujęciu prawnoporównawczym, problematyka tzw. prania brudnych pieniędzy (money laundering) jako jednego z szeregu przestępstw przeciwko obrotowi gospodarczemu. Rozważania zaprezentowano na tle różnych, odmiennych względem siebie, systemów ochrony obrotu gospodarczego. Spektrum analizy obejmuje swym zakresem takie państwa, jak: Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Republika Islandii, Konfederacja Szwajcarska, Republika Austrii, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republika Federalna Niemiec, Królestwo Szwecji, Królestwo Norwegii, Federacja Rosyjska, Ukraina, Republika Indii, Ludowa Republika Bangladeszu. Punkt odniesienia stanowią unormowania prawne przeciwdziałające zjawisku prania brudnych pieniędzy, mające charakter prawa pozytywnego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Цель данной статьи - изложить причины систематического роста преступности отмывания денег, а также ее вариации и выбранные аспекты стадийной формы. Независимо от юридической культуры, комплекс признаков, требуемый в качестве элементов анализируемого преступления, как правило, сопоставим или по крайней мере схож. До настоящего времени было представлено и реализовано множество нормативных положений: на национальном и наднациональном уровнях. В результате, последовательная и непримиримая правовая стратегия борьбы с отмыванием денег в разных странах (например, в Республике Индия или в Народной Республике Бангладеш) привела к заметному сокращению масштабов описанной практики. Из всех двенадцати проанализированных стран, по оценке автора, лучшие правовые решения по борьбе с отмыванием денег характеризуют Королевство Норвегии. Частично, помимо выдающегося материального права, эта благоприятная позиция была достигнута благодаря смешанному характеру правовой культуры Норвегии. Кроме того, комплекс нормативных признаков анализируемого преступления не является слишком узким или слишком широким. В норвежском уголовном кодексе не возникает вопроса о чрезмерной казуистике. С другой стороны, автор противопоставил законодательства по противодействию отмыванию денег, являющиеся действующими правами в Российской Федерации и на Украине. Российское и украинское законодательство по уголовному праву является неустойчивым,  комплекс нормативных признаков, требуемый в качестве элементов анализируемого преступления, кажется быть слишком широк и, что более того, многочисленные группы юридических лиц есть исключены из действия указанных положений позитивного права. Таким образом, Российская Федерация постепенно становится центральным субъектом европейского отмывания денег.
Źródło:
Studenckie Zeszyty Naukowe; 2017, 20, 32
1506-8285
Pojawia się w:
Studenckie Zeszyty Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Na posterunku bojowym”. Wojska radzieckie w radzieckiej strefie okupacyjnej Niemiec/Niemieckiej Republice Demokratycznej 1945–1954. Wybrane aspekty
„At the Combat Outpost”. Soviet Troops in the Soviet Occupation Zone of Germany/German Democratic Republic in 1945–1954. Selected Aspects
„На боевом посту”. Советские войска в зоне советской оккупации Германии/Германской демократической республике 1945–1954. Избранные аспекты
Autorzy:
Hryciuk, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1861310.pdf
Data publikacji:
2020-10-20
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Armia Czerwona
Armia Radziecka
Grupa Okupacyjnych Wojsk Radzieckich w Niemczech
Niemcy
Niemiecka Republika Demokratyczna
Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich
radziecka strefa okupacyjna Niemiec
Zimna Wojna
okupacja
Red Army
Soviet Army
Group of Soviet Occupation Forces in Germany
Germany
German Democratic Republic
Soviet Union
Soviet occupation zone
Cold War
occupation
Красная Армия
Советская Армия
Группа советских оккупационных войск в Германии
Германия
Германская Демократическая Республика
Союз Советских Социалистических Республик
Советская ок- купационная зона Германии
холодная война
оккупация
Opis:
Grupa Radzieckich Wojsk Okupacyjnych w Niemczech powstała w czerwcu 1945 r. W jej skład weszły głównie wojska 1 Frontu Białoruskiego z marsz. Gieorgijem Żukowem jako pierwszym głównodowodzącym Grupy. Podstawowym zadaniem tych wojsk było nadzorowanie procesu demilitaryzacji i demokratyzacji radzieckiej strefy okupacyjnej w Niemczech. Doraźnie zabezpieczano też proces demontażu znacznej części niemieckiej infrastruktury przemysłowej. Koszty utrzymania wojsk radzieckich w znacznej mierze obciążały budżet tej strefy, przekształconej w 1949 r. w Niemiecką Republikę Demokratyczną. Znacząca demobilizacja Armii Czerwonej (od 1946 r. Armii Radzieckiej) dotknęła też jednostki stacjonujące we Wschodnich Niemczech. Ich liczebność w 1947 r. spadła, lecz część, która nie została rozformowana lub wycofana na tereny ZSRR; pozostała jako tzw. oddziały skadrowane, o ograniczonej liczebności, ale dysponujące pełnymi stanami uzbrojenia. Właśnie ich rozwinięcie w 1949 i 1950 r. w obliczu zaostrzenia sytuacji międzynarodowej pozwoliło znacznie zwiększyć liczebność wojsk Grupy, ocenianą w połowie lat pięćdziesiątych na około 500 tys. żołnierzy. Grupa składała się z najlepiej wyposażonych i wyszkolonych jednostek Armii Radzieckiej. Oddziały te były gwarantem stabilności miejscowych reżimów komunistycznych (np. podczas stłumienia tzw. „powstania ludowego” w NRD w 1953 r.), jak również potencjalnym narzędziem agresji lub obrony na wypadek konfliktu wojennego w Europie. W roku 1954 zakończył się etap funkcjonowania radzieckich sił zbrojnych jako wojsk okupacyjnych na obszarze NRD. Stały się one od tej pory jedynie elementem wzajemnego balansu sił rywalizujących w Europie bloków. To także początek zmian doktrynalnych w Armii Radzieckiej. Musiała się ona przystosować nie tylko do zmienionej sytuacji międzynarodowej, lecz przede wszystkim do zupełnie odmiennych warunków prowadzenia wojny na atomowym polu walki.
The Group of Soviet Occupation Forces in Germany was formed in June 1945. It consisted mainly of the troops of the 1st Belarusian Front with marshal Georgy Zhukov as the first commander-in-chief of the Group. The main task of these troops was to supervise the process of demilitarization and democratization of the Soviet occupation zone in Germany. Occasionally, the Group also secured the process of dismantling a large part of the German industrial infrastructure. The cost of living of the Soviet troops was a major burden on the budget of this zone, which was transformed into the German Democratic Republic in 1949. The significant demobilization of the Red Army (the Soviet Army since 1946) also affected the units stationed in eastern Germany. Their numbers fell in 1947, but some of them were not disbanded or withdrawn to the USSR; they remained as so-called cadre units, with limited numbers, fully armed and equipped. It was their development in 1949 and 1950, in the face of the tightening international situation, that allowed to significantly increase the numbers of the Group’s troops, estimated in the mid-1950s at around 500 000. The Group consisted of the best equipped and trained units of the Soviet Army. These troops guaranteed the stability of local communist regimes (e.g. during the suppression of the East German uprising of 1953), as well as a potential instrument of aggression or defense in the event of war in Europe. In 1954, the Soviet Armed Forces stopped functioning as occupying forces in the GDR. Since then, they were only an element of the system of the mutual balance of forces between blocks competing in Europe. This was also the beginning of doctrinal changes in the Soviet Army. It had to adapt not only to the changed international situation, but above all to the completely different conditions of war on the atomic battlefield.
Группа советских оккупационных сил в Германии была создана в июне 1945 года. Она состояла в основном из войск 1-го Белорусского фронта с маршалом Георгием Жуковым в качестве первого главнокомандующего Группы. Основной задачей этих войск было наблюдение за процессом демилитаризации и демократизации советской оккупационной зоны в Германии. Временами также устанавливался контроль за процессом демонтажа значительной части немецкой инфраструктуры. Расходы на содержание советских войск довольно сильно обременяли бюджет этой зоны, реорганизованной в 1949 году в Германскую Демократическую Республику. Существенная демобилизация Красной Армии (с 1946 г. – Советской Армии) также затронула подразделения дислоцированные в восточной Германии. Их число сократилось в 1947 году, но часть из них не была ни расформирована, ни вывезена в СССР; там остались т. н. кадрированные войска, с ограниченным числом служащих, но располагающие полным вооружением. Именно их развитие в 1949 и 1950 гг. в условиях обострения международной обстановки значительно увеличило численность войск Группы, которая в середине 1950-х годов оценивалась примерно в 500 000 человек. Группа состояла из наиболее оснащенных и обученных частей Советской Армии. Эти войска были гарантией стабильности местных коммунистических режимов (например, во время подавления так называемого Народного восстания в ГДР в 1953 г.), а также потенциальным инструментом агрессии или защиты в случае военного конфликта в Европе. В 1954 г. завершился этап функционирования советских вооруженных сил как оккупационных сил в ГДР. Стого момента они были уже лишь частью взаимного баланса сил между конкурирующими блоками в Европе. Также это знаменовало начало доктринальных изменений в Советской Армии. Ей пришлось приспосабливаться не только к изменившейся международной обстановке, но и, прежде всего, к совершенно другим условиям ведения войны на поле боя.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 2 (272); 78-124
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Operacja „Wisła”. Broń jądrowa na terytorium Polski
Operation „Vistula”. Nuclear weapon in the Polish territory
Операция „Висла”. Ядерное оружие на территории Польши
Autorzy:
Piotrowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1927038.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Wojsko Polskie
Układ Warszawski
broń jądrowa
opercja „Wisła”
broń rakietowa
PRL
Sztab Generalny
Północna Grupa Wojsk Armii Radzieckiej
Kukliński
plany operacyjne WP
Polish Army
Warsaw Pact
nuclear weaponry
operation “Vistula”
rocket weapons
Polish People’s Republic
the General Staff
the North Group of the Soviet Army
Ryszard Kukliński
Polish Army’s operation plans
Войско Польское
Варшавский Договор
ядерное оружие
операция „Висла”
ракетное оружие
Польская Народная Республика
Генеральный Штаб
Северная группа советских войск
Куклинский
оперативные планы Польской Армии
Opis:
Tematem artykułu jest zagadnienie przechowywania broni jądrowej na terytorium Polski. Wiąże się to z wprowadzeniem do uzbrojenia Wojska Polskiego w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych taktycznych i operacyjno-taktycznych kompleksów rakietowych. Ich podstawowym zadaniem było przenoszenie głowic z ładunkami jądrowymi. W ówczesnej doktrynie wojennej Układu Warszawskiego i NATO, taktycznej broni jądrowej przyznano podstawową rolę w porażeniu ogniowym wojsk i obiektów o znaczeniu strategicznym przeciwnika. Z uwagi na skomplikowane zasady transportu i przechowywania taktycznej broni jądrowej, w połowie lat sześćdziesiątych podjęto decyzję o lokalizacji na terenie PRL trzech składów broni jądrowej z przeznaczeniem na przechowywanie ładunków jądrowych dla jednostek rakietowych i lotnictwa Sił Zbrojnych PRL. Do końca lat sześćdziesiątych obiekty te wybudowano i przekazano do eksploatacji specjalnym jednostkom Armii Radzieckiej. Przedsięwzięcie to otrzymało kryptonim „Wisła” i stanowiło najpilniej strzeżoną tajemnicę, którą ujawniono dopiero w połowie pierwszej dekady XXI w.
The article is devoted to the issue of storing nuclear weapons in the Polish territory. It is connected with the implementation of tactical and operational-tactical rocket complexes to the weaponry of the Polish Army in the first half of the 1960s. The main task of these complexes was to transfer nuclear warheads. In the Warsaw Pact’ and NATO’s war doctrine of the time, tactical nuclear weapons were recognized as playing the primary role in striking the enemy’s armies and objects of strategic importance. Because of the complicated rules of transporting and storing tactical nuclear weapons, it was decided in the mid-1960s to locate three nuclear weaponry depots in the Polish territory to keep the weapons for the rocket units and air forces of the Polish People’s Republic Army. By the end of the decade, these structures were built and handed over for usage to the special units of the Soviet Army. The project got the code name “Vistula” and was the best-guarded secret that had not been revealed until the first decade of the 21st century.
Тема статьи – проблема хранения ядерного оружия на территории Польши. Это связано с введением в вооружение польской армии в первой половине 60-х гг. тактических и оперативно-тактических ракетных комплексов. Их основным заданием был перенос ядерных боеголовок. В то время в военной доктрине Варшавского Договора и НАТО именно тактическому ядерному оружию была приписана основная роль в огневом поражении войск и объектов стратегического значения противника. Из-за сложностей с транспортировкой и хранением тактического ядерного оружия в середине 60-х было принято решение о создании на территории Польской Народной Республики трех складов ядерного оружия с целью хранения ядерных зарядов для ракетных единиц и авиации Вооруженных сил ПНР. К концу 60-х гг эти объекты были построены и переданы в эксплуатацию специальным единицам Советской Армии. Это событие получило название „Висла” и стало наиболее охраняемой тайной, которая была рассекречена лишь в середине первой декады XXI в.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 1 (259); 67-87
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-11 z 11

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies