Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Красная Армия" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Amnestie w województwie białostockim 1945 i 1947. „Akt dobrej woli” czy metoda rozpracowania i likwidacji podziemia niepodległościowego?
    1945 and 1947 amnesties in Bialystok District. “An act of good will or a method to uncover and liquidate the underground resistance movement?”
    Амнистия в Белостокском воеводстве в 1945 и 1947 годах. “Акт доброй воли или метод разработки и ликвидации независимого подполья?”
    Autorzy:
    Kozikowski, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953386.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    амнистия
    коммунистический лагерь
    независимое подполье
    Красная Армия
    Народная армия
    amnestia
    obóz komunistyczny
    podziemie niepodległościowe
    armia
    krajowa
    armia krajowa obywatelska
    amnesty
    communist camp
    underground resistance movement
    the home army
    citizens’ home army
    Opis:
    The article presents the situation of underground resistance movement in Bialystok District after the end of World War II. At that time, a new reality occurred in Poland when a small number of communists who had arrived from the USSR imposed their authority on the Polish nation with the support of the Red Army. Polish people resisted it establishing political opposition and armed resistance movement. AK (the Home Army) as well as NZW (National Military Union), the organization connected with national movement, commenced uneven fight against a new occupant. Pacification operations carried out by NKWD (The People’s Commissariat for Internal Affairs) and Polish UBP (Office of Public Security) and murders and rapes committed by Soviet soldiers only strengthened social resistance and increased the number of the underground resistance members. For many young people an escape “to the woods” was the only way of avoiding detention by the security service. The confrontation of new people’s authorities with guerilla independence movement prevented communists from taking over social control and definitely introducing a new system of government. In that case, communists took up a cynical struggle with the underground resistance movement. In 1945 and 1947 they announced amnesties for the members of guerilla independence movements. The authorities declared that the amnesties were to enable guerillas a return to normal life. In fact, they were first used to make records of the members of the underground movement only to persecute them later on. They paid a high price for the attempted come back to their families and homes while the authorities deprived them of the ideals they sacrificed their lives for fighting against the enemy during the war.
    Статья описывает ситуацию независимого подполья в Белостокском воеводстве после окончания Второй мировой войны. В әто время в стране стала появляться новая действительность, в которой малое число прибывших из СССР коммунистов при поддержке Красной Армии заставляло подчиняться большинство. Против әтого выступала польская общественность, создавая политическую оппозицию и военную конспирацию. В неравную борьбу против нового оккупанта вступила Народная армия и Народное военное объединение – организации, связанные с народным движением. Деятельность НКВД и польских органов безопасности, убийства и насилие, совершаемые советскими солдатами, только усиливали общественное сопротивление и тем самым вызывали увеличение числа участников подпольной организации. Для многих молодых людей побег «в лес» был единственным средством избежать ареста. Конфронтация новой народной власти с независимым партизанским движением не давала возможности коммунистам управлять общественностью и окончательно ввести новый режим. В әтой ситуации коммунисты начали циничную игру с независимым подпольем. В 1945 и 1947 годах они объявили участникам независимого партизанского движения амнистию. В декларациях представителей власти она должна была облегчить партизанам возвращение к нормальной жизни. Но в действительности помогла в подсчете членов подполья, а позже в их репрессии. За возвращение домой к своим семьям они заплатили высокую цену, а правящая власть отобрала у них веру в идеалы, которым они посвятили всю свою жизнь, борясь с врагами во время войны.
    Źródło:
    Studia Podlaskie; 2016, 24
    0867-1370
    Pojawia się w:
    Studia Podlaskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola i działania korespondentów wojennych Armii Czerwonej podczas ofensywy 2 Frontu Białoruskiego zimą 1945 roku
    The role and activities of the Red Army war correspondents during the 2nd Belorussian Front offensive in the winter of 1945
    Роль и действия военных корреспондентов Красной Армии во время наступления 2-го Белорусского фронта зимой 1945 года
    Autorzy:
    Gliniecki, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1924254.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    propaganda
    korespondenci wojenni
    Armia Czerwona
    2 Front Białoruski
    1945
    war correspondents
    the Red Army
    2nd Belarusian Front
    пропаганда
    военные корреспонденты
    Красная Армия
    2-й Белорусский фронт
    Opis:
    Walkom Armii Czerwonej z Wehrmachtem towarzyszyły działania informacyjno-propagandowe. W początkach 1945 r. zmieniły swój główny cel ideologiczny z dotychczasowego wzbudzania w żołnierzach nienawiści do wroga i wzywania do zemsty na nim na powrót internacjonalizmu, objawiającego się upowszechnianiem hasła wyzwolenia narodów Europy, również Niemców, od faszyzmu. Jedną z głównych grup dokonujących zmiany postaw społecznych byli korespondenci wojenni, przedstawiający obraz konfliktu w sowieckich massmediach. W artykule autor prezentuje funkcjonowanie systemu korespondenckiego w Armii Czerwonej w latach wojny oraz działalność dziennikarzy w ramach 2 Frontu Białoruskiego. Front ten nacierał wówczas znad Narwi w kierunku Zalewu Wiślanego, czyli przez Prusy Wschodnie, wówczas traktowane przez czerwonoarmistów jako matecznik niemieckiego militaryzmu, a dopiero później jako część przynależna powojennej Polsce.
    The Red Army’s struggle with the Wehrmacht was accompanied by information and propaganda activities. In the beginning of 1945 those activities changed its main ideological goal from the incurring of hatred for the enemy in the soldiers and the call for revenge on him to the return of internationalism, manifesting itself in the dissemination of the slogan of the liberation of European nations, including Germans, from fascism. One of the main groups tasked with changing the social attitudes were war correspondents, depicting the conflict in the soviet mass-media. In the article, the author presents the functioning of the „correspondent system” in the Red Army during the war and the activity of journalists in the ranks of the 2nd Belarusian Front. 2nd Belarusian Front at that time was advancing from the line of the Narew river in the direction of the Vistula Lagoon, that is, trough the East Prussia, treated by the Red Army’s soldiers as a lair of German militarism and only later as a part of the post-war Poland.
    Битвам Красной Армии с Вермахтом сопутствовали информационно-пропагандистские действия, в начале 1945 года поменявшие свою главную идеологическую цель. Подогревание в солдатах ненависти к врагу и желания отомстить ему сменилось возвращением интернационализма, проявляющегося в распространении лозунгов об освобождении народов Европы, в том числе и немцев, от фашизма. Одной из главных групп, работающих в направлении изменения общественных настроений, были военные корреспонденты, представляющие образ конфликта в средствах массовой информации. В данной статье автор исследует функционирование журналистской системы Красной Армии во время войны и действия журналистов на 2-м Белорусском фронте, атакующим в то время со стороны Нарева по направлению к Вислинскому (Калининградскому) заливу, то есть на территории Восточных Пруссов, воспринимаемых тогда красноармейцами как место концентрации немецкого милитаризма, а позднее – как часть, принадлежащая послевоенной Польше.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 4 (262); 86-108
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Meandry służby generała kawalerii Aleksieja Brusiłowa w Armii Czerwonej w latach 1920–1926
    The Course of General of the Cavalry Aleksei Brusilovs Service in the Red Army in 1920–1926
    Меандры службы генерала от кавалерии Алексея Брусилова в Красной Армии в 1920–1926 гг.
    Autorzy:
    Igielski, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1857352.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-05
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Armia Czerwona
    armia carska
    „biała emigracja”
    generał Brusiłow
    Generalny Inspektorat Kawalerii
    kawaleria
    rosyjska wojna domowa
    specjaliści wojskowi
    Red Army
    Imperial Russian Army
    white émigré
    general Brusilov
    General Inspectorate of the Cavalry
    cavalry
    Russian civil war
    military experts
    Красная Армия
    царская армия
    „белая эмиграция”
    генерал Брусилов
    генеральная инспекция кавалерии
    русская гражданская война
    военные специалисты
    Opis:
    Tematem artykułu jest ostatni okres aktywnej działalności generała Aleksieja Brusiłowa na polu wojskowym – losy podczas wojny domowej, jak i służby czynnej w Armii Czerwonej. Stosunkowo najwięcej miejsca poświęcono latom 1923–1924, gdy bohater niniejszego tekstu sprawował funkcję Generalnego Inspektora Kawalerii w wojskach sowieckich, przyczyniając się do zwiększenia profesjonalizmu tej broni. Ze względu na brak jakichkolwiek opracowań w języku polskim na temat tej persony, autor uznał za konieczne przedstawienie też zarysu żołnierskiej kariery gen. Brusiłowa w armii Imperium Rosyjskiego do roku 1914, co nadało pracy bardziej całościowego charakteru i umożliwiło poddanie krytycznej ocenie umiejętności dowódczo-organizacyjnych wodza spod Łucka. Pokrótce omówiono też ewolucję wizerunku gen. Brusiłowa w historiografii i propagandzie ZSRS oraz Rosji.
    The subject of the article is the last period of General Aleksei Brusilov’s military activity – during the civil war as well as active service in the Red Army. Focus has been placed mainly on the years 1923–1924, when he served in the Soviet forces as General Inspector of the Cavalry, contributing to its increasing professionalization. Due to the lack of any studies on Brusilov in Polish, the author considered it necessary to present an outline of the general’s military career in the army of the Russian Empire until 1914, which gave the paper a more comprehensive character and made it possible to critically assess his command and organizational skills. A brief discussion of the evolution of General Brusilov’s image in historiography and USSR and Russian propaganda has also been included.
    Темой статьи является последний период активной деятельности генерала Алексея Брусилова в области военного дела – его судьба во время гражданской войны и активная служба в Красной Армии. Относительно много внимания в работе посвящено 1923–1924 годам, когда герой этой статьи служил генеральным инспектором кавалерии в Советской армии, способствуя усилению профессионализма этих войск. Из-за отсутствия каких-либо исследований на польском языке об этом человеке автор счел необходимым представить описание солдатской карьеры генерала Брусилова в армии Российской империи до 1914 г., что придало работе более целостный характер и позволило критически оценить организационные и командные навыки командира из-под Луцка. Кратко описана также эволюция образа генерала Брусилова в историографии и пропаганде СССР и России.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 1 (271); 144-185
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Na posterunku bojowym”. Wojska radzieckie w radzieckiej strefie okupacyjnej Niemiec/Niemieckiej Republice Demokratycznej 1945–1954. Wybrane aspekty
    „At the Combat Outpost”. Soviet Troops in the Soviet Occupation Zone of Germany/German Democratic Republic in 1945–1954. Selected Aspects
    „На боевом посту”. Советские войска в зоне советской оккупации Германии/Германской демократической республике 1945–1954. Избранные аспекты
    Autorzy:
    Hryciuk, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1861310.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-20
    Wydawca:
    Wojskowe Biuro Historyczne
    Tematy:
    Armia Czerwona
    Armia Radziecka
    Grupa Okupacyjnych Wojsk Radzieckich w Niemczech
    Niemcy
    Niemiecka Republika Demokratyczna
    Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich
    radziecka strefa okupacyjna Niemiec
    Zimna Wojna
    okupacja
    Red Army
    Soviet Army
    Group of Soviet Occupation Forces in Germany
    Germany
    German Democratic Republic
    Soviet Union
    Soviet occupation zone
    Cold War
    occupation
    Красная Армия
    Советская Армия
    Группа советских оккупационных войск в Германии
    Германия
    Германская Демократическая Республика
    Союз Советских Социалистических Республик
    Советская ок- купационная зона Германии
    холодная война
    оккупация
    Opis:
    Grupa Radzieckich Wojsk Okupacyjnych w Niemczech powstała w czerwcu 1945 r. W jej skład weszły głównie wojska 1 Frontu Białoruskiego z marsz. Gieorgijem Żukowem jako pierwszym głównodowodzącym Grupy. Podstawowym zadaniem tych wojsk było nadzorowanie procesu demilitaryzacji i demokratyzacji radzieckiej strefy okupacyjnej w Niemczech. Doraźnie zabezpieczano też proces demontażu znacznej części niemieckiej infrastruktury przemysłowej. Koszty utrzymania wojsk radzieckich w znacznej mierze obciążały budżet tej strefy, przekształconej w 1949 r. w Niemiecką Republikę Demokratyczną. Znacząca demobilizacja Armii Czerwonej (od 1946 r. Armii Radzieckiej) dotknęła też jednostki stacjonujące we Wschodnich Niemczech. Ich liczebność w 1947 r. spadła, lecz część, która nie została rozformowana lub wycofana na tereny ZSRR; pozostała jako tzw. oddziały skadrowane, o ograniczonej liczebności, ale dysponujące pełnymi stanami uzbrojenia. Właśnie ich rozwinięcie w 1949 i 1950 r. w obliczu zaostrzenia sytuacji międzynarodowej pozwoliło znacznie zwiększyć liczebność wojsk Grupy, ocenianą w połowie lat pięćdziesiątych na około 500 tys. żołnierzy. Grupa składała się z najlepiej wyposażonych i wyszkolonych jednostek Armii Radzieckiej. Oddziały te były gwarantem stabilności miejscowych reżimów komunistycznych (np. podczas stłumienia tzw. „powstania ludowego” w NRD w 1953 r.), jak również potencjalnym narzędziem agresji lub obrony na wypadek konfliktu wojennego w Europie. W roku 1954 zakończył się etap funkcjonowania radzieckich sił zbrojnych jako wojsk okupacyjnych na obszarze NRD. Stały się one od tej pory jedynie elementem wzajemnego balansu sił rywalizujących w Europie bloków. To także początek zmian doktrynalnych w Armii Radzieckiej. Musiała się ona przystosować nie tylko do zmienionej sytuacji międzynarodowej, lecz przede wszystkim do zupełnie odmiennych warunków prowadzenia wojny na atomowym polu walki.
    The Group of Soviet Occupation Forces in Germany was formed in June 1945. It consisted mainly of the troops of the 1st Belarusian Front with marshal Georgy Zhukov as the first commander-in-chief of the Group. The main task of these troops was to supervise the process of demilitarization and democratization of the Soviet occupation zone in Germany. Occasionally, the Group also secured the process of dismantling a large part of the German industrial infrastructure. The cost of living of the Soviet troops was a major burden on the budget of this zone, which was transformed into the German Democratic Republic in 1949. The significant demobilization of the Red Army (the Soviet Army since 1946) also affected the units stationed in eastern Germany. Their numbers fell in 1947, but some of them were not disbanded or withdrawn to the USSR; they remained as so-called cadre units, with limited numbers, fully armed and equipped. It was their development in 1949 and 1950, in the face of the tightening international situation, that allowed to significantly increase the numbers of the Group’s troops, estimated in the mid-1950s at around 500 000. The Group consisted of the best equipped and trained units of the Soviet Army. These troops guaranteed the stability of local communist regimes (e.g. during the suppression of the East German uprising of 1953), as well as a potential instrument of aggression or defense in the event of war in Europe. In 1954, the Soviet Armed Forces stopped functioning as occupying forces in the GDR. Since then, they were only an element of the system of the mutual balance of forces between blocks competing in Europe. This was also the beginning of doctrinal changes in the Soviet Army. It had to adapt not only to the changed international situation, but above all to the completely different conditions of war on the atomic battlefield.
    Группа советских оккупационных сил в Германии была создана в июне 1945 года. Она состояла в основном из войск 1-го Белорусского фронта с маршалом Георгием Жуковым в качестве первого главнокомандующего Группы. Основной задачей этих войск было наблюдение за процессом демилитаризации и демократизации советской оккупационной зоны в Германии. Временами также устанавливался контроль за процессом демонтажа значительной части немецкой инфраструктуры. Расходы на содержание советских войск довольно сильно обременяли бюджет этой зоны, реорганизованной в 1949 году в Германскую Демократическую Республику. Существенная демобилизация Красной Армии (с 1946 г. – Советской Армии) также затронула подразделения дислоцированные в восточной Германии. Их число сократилось в 1947 году, но часть из них не была ни расформирована, ни вывезена в СССР; там остались т. н. кадрированные войска, с ограниченным числом служащих, но располагающие полным вооружением. Именно их развитие в 1949 и 1950 гг. в условиях обострения международной обстановки значительно увеличило численность войск Группы, которая в середине 1950-х годов оценивалась примерно в 500 000 человек. Группа состояла из наиболее оснащенных и обученных частей Советской Армии. Эти войска были гарантией стабильности местных коммунистических режимов (например, во время подавления так называемого Народного восстания в ГДР в 1953 г.), а также потенциальным инструментом агрессии или защиты в случае военного конфликта в Европе. В 1954 г. завершился этап функционирования советских вооруженных сил как оккупационных сил в ГДР. Стого момента они были уже лишь частью взаимного баланса сил между конкурирующими блоками в Европе. Также это знаменовало начало доктринальных изменений в Советской Армии. Ей пришлось приспосабливаться не только к изменившейся международной обстановке, но и, прежде всего, к совершенно другим условиям ведения войны на поле боя.
    Źródło:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 2 (272); 78-124
    1640-6281
    Pojawia się w:
    Przegląd Historyczno-Wojskowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies