Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Św. Paweł" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 64
Tytuł:
Widzenie Zmartwychwstałego. Interpretacja 1 Kor 15,3b-8
Autorzy:
Posadzy, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623276.pdf
Data publikacji:
2015-09-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
św. Paweł
List do Koryntian
Zmartwychwstały
Opis:
Uno dei testi piu importanti che parlano della risurrezione di Gesu Cristo e delle sue apparizioni ai discepoli e sicuramente questo di l Cor 15,3b-8. Si parla addirittura del piu antica professione di fede. Lo scopo di questo lavoro era di presentare in che modo Gesu e apparso ai suoi discepoli, in modo particolare a Paolo. Si pone la domanda: che cosa Paolo ha visto sulla strada di Damasco? In che modo apparve davanti a lui? La seconda parte del lavoro riguardava il recente studio di un teologo tedesco Gerd Lüdemann, che qualche anno fa ha scritto il libro intitolato La risurrezione di Gesu. Storia, esperienza, teologia. L’autore nel suo lavoro propone di staccare le apparizioni di Gesu dalla fede nella risurrezione dicendo, che queste sono il risultato delle «fantasie», «visioni irreali», delie «coliettive estasi» oppure anche delie «coliettive aliucinazioni». Secondo l’autore tutte queste «visioni» non possono essere trattate come i fondamenti delia fede pasquale. In terza parte si voleva rispondere a queste tesi del teologo. La fede si fonda sui fatto storico delia risurrezione di Cristo. I discepoli, ai quali Gesuha dato la possibilita di vederlo, dopo la loro esperienza hanno lavorato per disperdere la fede nella risurrezione di Cristo. Anzi, hanno dato per questo la loro propria vita.
Źródło:
Verbum Vitae; 2009, 16; 161-181
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Budować wspólnotę czy administrować? Pawłowa inspiracja dla polskiego duszpasterstwa
Autorzy:
Przybecki, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015927.pdf
Data publikacji:
2009-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
św. Paweł
wspólnota
duszpasterstwo
Kościół w Polsce
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2009, 10; 77-83
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przebaczenie w zbawczym dziele Jezusa Chrystusa według św. Pawła
Autorzy:
Stasiak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623041.pdf
Data publikacji:
2015-08-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zbawienie
przebaczenie
wiara
łaska
chrzest
św. Paweł
cnoty
zmartwychwstanie
Opis:
W różnych okolicznościach człowiek doświadcza konieczności przebaczania drugiemu. Łatwiej jest przeprowadzić precyzyjny wykład na temat przebaczenia w listach św. Pawła, a nawet dać konkretne wskazówki co do praktykowania tej cnoty, niż ją rzeczywiście realizować. Apostoł Narodów nie tylko przedstawił przebaczenie od strony teoretycznej, teologicznej, lecz również ukazał, jak dalece przebaczenie wiąże się ze zbawczym planem Boga. Mało tego, na własnym przykładzie pokazał, jak należy podjąć dzieło przebaczenia nawet wobec tak dotkliwych zniewag jak te, które spotkały go w Koryncie (2 Kor 2,7.10). Z naszej analizy wynika, że fundamentem przebaczenia jest udział w zbawczym dziele Chrystusa. Jest to łaskawy dar Boga. Tak została dana obietnica Abrahamowi (Ga 3,18), tak również sam Chrystus otrzymał imię, które dotąd było domeną Boga (Flp 2,9), takim też ostatecznym dopełnieniem Bożego planu zbawienia była śmierć Jezusa Chrystusa, w której zostało nam darowane wszystko (Rz 8,32). Chrześcijanin ma udział w dziele Chrystusa przez chrzest, ale również przez szczególne dary, którymi ma służyć wspólnocie Kościoła – charyzmaty (1Kor 2,12). Wśród najważniejszych darów apostoł wylicza wiarę i cierpienie (Flp 1,29), które ma przynosić korzyść rozprzestrzenianiu się Ewangelii i rozwojowi Kościoła. Łaska darowana wszystkim wierzącym w Chrystusa przez chrzest, który daje im udział w Jego śmierci i zmartwychwstaniu (Kol 2,13-14), owocuje udzieleniem im szczególnej łaski przebaczenia ze strony Chrystusa (Kol 3,13), choć jest to dzieło Osób Trójcy Świętej (Ef 4,30.32). Fakt ten niesie ze sobą zobowiązania dla wierzących – unikanie wad (Ef 4,31), a wypełnianie cnót (Kol 3,12; Ef 4,32). Wszystko zaś konkretyzuje się w bardzo jasnym działaniu, do którego wzywa apostoł: „Wybaczajcie sobie” (charidzomenoi heautois). Prawdziwe przebaczenie realizowane w życiu codziennym polega przede wszystkim na tym, żeby być jego podmiotem, a więc po prostu przebaczać. Brak tej czynności może pozostawiać przestrzeń do działania dla szatana (2 Kor 2,7.10). Należy jednak także prosić o przebaczenie, a więc stawać się przedmiotem przebaczenia. Jesteśmy nim obdarowywani przez innych chrześcijan (2 Kor 12,13).
Źródło:
Verbum Vitae; 2010, 18; 123-140
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hymn o Chrystusie (Flp 2,6-11)
Christ Hymn (Phil. 2:6-11)
Autorzy:
Kasiłowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596297.pdf
Data publikacji:
2021-09-01
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Chrystus
Św. Paweł
hymn
kenoza
objawienie
Christ
Saint Paul
kenosis
revelation
Opis:
Przedmiotem analiz egzegetycznych jest hymn Flp 2,6-11, tekst przed-Pawłowy, włączony do Listu do Filipian, jako zachęta do zachowania jedności we wspólnocie chrześcijan, przez przyjęcie postaw Chrystusa, które szczególnie objawiły się w Jego wcieleniu i męce. Autor odwołuje się w analizach do tekstów biblijnych, które wydają się pomagać w rozumieniu hymnu. Przedmiotem refleksji teologicznej w hymnie jest historyczna postać Jezusa Chrystusa, którą znamy ze świadectwa apostolskiego. Pierwsza część mówi o działaniu Jezusa (2,6-8), druga o odpowiedzi na nie Boga (2,9-11). Chrystus, którego życie duchowe jest scharakteryzowane przez „dar”, jest wzorem życia chrześcijańskiego. On myślał o innych, pragnął zbawienia innych i takie ma być życie duchowe chrześcijan. Mówienie o morphe theou to wypowiadanie się o bóstwie Jezusa w kontekście poznawania Jezusa w historii zbawienia. Stosunek Chrystusa do bóstwa należy rozumieć w ramach „obdarowania”, „bezinteresowności”, bo On sam jest absolutnym darem (ouch harpagmon hegesato). Gdzie występuje obdarowanie, tam jest myśl o jeszcze większym darze, i z tego bierze się kenoza Chrystusa. Znaczenie czasownikowi „ogołocić się” nadaje Ewangelia, czyli świadectwo o życiu historycznym Jezusa. Ogołocenie nie może dotyczyć tożsamości osoby („ja”), bo tej się nie zmienia. Wyraża się ono we wcieleniu, gdy Chrystus, nie przestając być sobą, przyjął na siebie „całe dziejowe ryzyko bytowania człowieka”. Szczególnym momentem ogołocenia jest śmierć na krzyżu, wobec której Chrystus nie broni się w sposób boski. Hymn mówi o Chrystusie przez pryzmat pierwszego Adama: podczas gdy Adam chciał stać się „jak bogowie”, Chrystus stał się sługą ludzi (por. Rz 5). Pomija się kolejne etapy wywyższenia: zmartwychwstanie, wniebowstąpienie, zajęcie miejsca po prawicy Boga. Wywyższenie nie jest logicznym następstwem, lecz wolnym aktem Boga, który dał Synowi godność Pana, jako człowiekowi, który był sługą. W hymnie mowa jest o adoracji całego stworzenia, które jest zdolne do tego aktu (Ap 5,13). Panowanie nad wszystkimi jest znakiem posiadania władzy boskiej wobec świata, który ma okazywać posłuszeństwo. Wyrażona jest prawda o jedności Boga Ojca i Pana Jezusa: wyznanie prawdy o Chrystusie jako Panu zmierza do chwały Boga Ojca, jak cały zbawczy plan (Rz 15,7-9). Jest to zgodne z teologią Pawła, który nalega na to, że wszystko bierze początek od Ojca i do Niego zmierza. Hymn, który zamieszcza Paweł w swoim Liście do Filipian, wyraża w formie poetyckiej to, co było doświadczeniem naocznych świadków i było głoszone w Ewangelii. Poddano teologicznej refleksji fakty objawienia. Jezus w czasie swojego ziemskiego życia nie dążył do objawienia swojej „chwały” eschatologicznej i ukrywał swoją tajemnicę mesjańską. Jego celem była służba ludziom, mająca doprowadzić ich do zbawienia. To dzieło stanowi podstawę Jego uwielbienia jako prawdziwego człowieka i Syna Bożego. 
The subject of exegetical analyses is the hymn Phil. 2:6-11, the pre-Paul text, included in the Letter to the Philippians as an encouragement to maintain unity in the Christian community by adopting Christ’s attitudes which manifested themselves in His incarnation and torment. The author refers in his analyses to Biblical texts that seem to help to understand the hymn. The subject of theological reflection in the hymn is the historical figure of Jesus Christ known from the apostolic testimony. The first part speaks of the actions of Jesus (2:6-8), the second part is the reaction of God to Jesus’ deeds (2:9-11). Christ, whose spiritual life is characterised by “a gift”, is the model of Christian life. He thought about others, He wanted the salvation of others and this is what the spiritual life of Christians is meant to be. To talk about morphe theou is to speak about the deity of Jesus in the context of getting to know Jesus in the history of salvation. The attitude of Christ to deity should be understood as part of “giving” and “selflessness” because He is an absolute gift (ouch harpagmon hegesato). Where there is endowment, there is the thought of an even greater gift, and from this comes the kenosis of Christ. The meaning of the verb “to be made nothing/to make oneself of no reputation” is given by the Gospel, i.e. the testimony of the historical life of Jesus. Making oneself nothing can not refer to the identity of a person (“I”), because it does not change. It is expressed in the incarnation, when Christ, without ceasing to be himself, took upon himself “the entire historical risk of human existence”. A special moment of being made nothing is His death on the cross, against which Christ does not defend himself in a divine way. The hymn speaks of Christ in the context of first Adam: while Adam wanted to become “like the gods”, Christ became a servant of men (see Rom 5). The successive stages of exaltation are omitted: resurrection, ascension, taking the place at the right hand of God. Exaltation is not a logical consequence, but a free act of God who gave the Son the dignity of the Lord as a man who was a servant. The hymn speaks of the adoration of all creation which is capable of this act (Rev 5:13). The dominion over all is a sign of having divine authority over the world which should show its obedience. The truth about the unity of God the Father and the Lord Jesus is expressed: the confession of the truth about Christ as Lord is directed to the glory of God the Father, as the entire saving plan (Rom 15:7-9). This is in accordance with Paul’s theology, who insists that everything takes from the Father and goes towards Him. The Hymn that Paul includes in his Letter to the Philippians expresses in a poetic form what the experience of eyewitnesses was and what was proclaimed in the Gospel. The facts of revelation were subjected to theological reflection. During his earthly life Jesus did not seek to reveal his eschatological “glory” and hid his messianic mystery. His purpose was to serve people to bring them to salvation. This work is the basis for His worship as a true human being and the Son of God.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2018, 29, 1; 153-185
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przesłanie obrazów sportowych zawartych w Listach św. Pawła
Autorzy:
Wańczyk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950163.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
św. Paweł
sport
zawody sportowe
agonistyka
St. Paul
athletic competitions
agonistics
Opis:
In his epistles, St. Paul frequently makes use of athletic imagery, both in relation to sport in general and to specific athletic disciplines (running, boxing, wrestling, gymnastics). However, the use of athletic themes is not an aim in and of itself for St. Paul, but rather it is intended to give specific guidelines to his audience. An exegetic analysis shows that the Apostle to the Nations compares his life and that of other Christians to athletic competitions. The field of these competitions is the way of faith in Jesus in which there are numerous difficulties and obstacles. Hence, the Christian as an athlete who wants to experience eternal life should be persistent, ascetic, practice virtues and prayer, and, most important, his or her task is to have a close relationship with God and the community of believers.
Św. Paweł w swoich Listach wielokrotnie używa obrazów sportowych, i to zarówno odnoszących się do sportu w ogólności, jak i do jego poszczególnych dyscyplin (biegi, boks, zapasy, ćwiczenia gimnastyczne). Jednak wykorzystanie tematyki sportowej nie jest dla niego celem samym w sobie, lecz ma za zadanie przekazanie adresatom konkretnych wskazówek. Przeprowadzone analizy egzegetyczne pokazują, że Apostoł Narodów porównuje życie swoje i innych chrześcijan do zmagań sportowych. Terenem tych zawodów jest droga wiary w Jezusa, na której pojawiają się liczne trudności i przeciwności. Dlatego sportowiec-chrześcijanin, chcący zdobyć nagrodę życia wiecznego, powinien się cechować m.in. wytrwałością, ascezą, praktykowaniem cnót i modlitwy, a co najważniejsze, jego zadaniem jest staranie się o jak najlepszą relację z Bogiem i wspólnotą wierzących.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2019, 72, 2
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Janusz Wilk, Charakterystyka i zadania przełożonego wspólnoty chrześcijańskiej według Listów Pasterskich. Studium biblijno-pragmatyczne, Studia i Materiały Wydziału Teologicznego Uniw. Śląskiego 81, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2015, ss. 457
Rev. Janusz Wilk, Characteristics and tasks of the superior of a Christian community according to the Pastoral Epistles. A biblical-pragmatic, Studia i Materiały Wydziału Teologicznego Uniw. Śląskiego 81, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2015, pp. 457
Autorzy:
Karczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2150955.pdf
Data publikacji:
2016-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
św. Paweł apostoł
listy pasterskie
St Paul the Apostle
Pastoral Letters
Źródło:
Studia Elbląskie; 2016, 17; 317-319
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eklezjologia św. Tomasza z Akwinu w świetle tradycji Pawłowej
Ecclesiology of Thomas Aquinas in the Light of St. Pauls Tradition
Autorzy:
Perszon, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601641.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Tomasz z Akwinu
eklezjologia
św. Paweł
Thomas Aquinas
ecclesiology
St. Paul
Opis:
W epoce, w której żył i tworzył Tomasz z Akwinu, nie spierano się o naturę Kościoła. Dlatego nie napisał on żadnego traktatu eklezjologicznego. Kwestie związane z Kościołem podejmował – tak jak inni scholastycy – w kontekście chrystologii i pneumatologii; jako Ciało Chrystusa Kościół jest bowiem dziełem (i proces ten zachodzi permanentnie) Zbawiciela i Ducha Świętego. Pawłowa metafora Kościoła jako „Ciała Chrystusa”, rozwinięta (ale przez innego autora) w Listach do Efezjan i Kolosan, w komentarzach Akwinaty nabiera kształtu wszechstronnej syntezy eklezjologicznej, obejmującej genezę, naturę, strukturę i misję Eklezji. W mistrzowski i twórczy sposób Tomasz z Akwinu korzysta z osiągnięć teologii patrystycznej, przede wszystkim św. Augustyna, nawiązuje też do średniowiecznej kanonistyki, angażującej się w konflikt papiestwa z cesarstwem. Sam jednak (zwłaszcza w Expositio in Symbolum) wydobywa chrystologiczno-pneumatyczny aspekt natury tej unikalnej wspólnoty, podkreślając zarazem boską genezę Kościoła i jego eschatyczne zorientowanie na Boga (reditus creaturae rationalis ad Deum).
In the times of Thomas Aquinas the great debate was going on about the nature of the Church and therefore he did not write any ecclesiological treatise. Like other scholastics, Aquinas undertook the questions concerning the Church in the context of Christology and pneumatology since as the Body of Christ, the Church is the work of the Saviour and the Holy Spirit and this process occurs permanently. St. Paul’s metaphor of the Church as “the Body of Christ” developed by another author in the Letter to the Ephesians and the Letter to the Corinthians acquires a form of a comprehensive ecclesiological synthesis in Aquinas’ commentaries which encompass the genesis, nature, structure and mission of the Ecclesia. In a skilful and creative manner, Thomas makes use of the achievements of patristic theology, especially of the works of St. Augustine, alluding to medieval canonistics which was engaged in the conflict between the papacy and the empire. However, he extracts the Christological-pneumatological aspect of this unique community (especially in Expositio in Symbolum), emphasising the divine genesis of the Church and Her eschatic orientation to God (reditus creaturae rationalis ad Deum).
Źródło:
Teologia w Polsce; 2016, 10, 1; 17-32
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święty Paweł w kontekście świata żydowskiego, greckiego i rzymskiego
Saint Paul in the Context of Jewish, Greek and Roman World
Autorzy:
Wróbel, Mirosław S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051286.pdf
Data publikacji:
2015-12-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Sw. Paweł
judaizm
hellenizm
świat rzymski
St Paul
Iudaism
Hellenism
Roman world
Opis:
In the present article the author shows the Paul’s phenomenon of life in the context of Judaism, Hellenism and Roman culture. The influence of different backgrounds shapes his rich personality and effective activity as Apostle of Christ and Messenger of universal salvation. St. Paul in the power of Holy Spirit unites Jewish, Greek and Roman world in universal space determined by the cross of Jesus - Saviour of all nations
Źródło:
The Biblical Annals; 2010, 2, 1; 153-163
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorytet Apostołów w Kościele pierwotnym w świetle Drugiego Listu św. Piotra
Authority of the Apostles in the Early Church in the Light of the Second Epistle of Peter
Autorzy:
Mickiewicz, Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494998.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Drugi List św. Piotra
apostołowie
św. Piotr
św. Paweł
the Second Epistle of Peter
apostles
St. Paul
Opis:
W artykule tym są poddane analizie teksty, w których autor Drugiego Listu św. Piotra, występując przeciwko nauce fałszywych proroków, ukazuje autorytet apostołów we wspólnocie Kościoła. Najpierw we wstępie do swego listu (2P 1,1) Piotr nazywa siebie sługą i apostołem Jezusa Chrystusa, co oznacza, że należy on do kręgu osób najściślej związanych ze Zbawicielem. Dalej oświadcza, że on i inni apostołowie są naocznymi świadkami wielkości Jezusa Chrystusa, która została im najpełniej objawiona w czasie Jego przemienienia na „górze świętej” (1,16-18). Na koniec zaś poucza chrześcijan, że powinni być wierni nauce apostolskiej, przekazanej przez św. Pawła, gdyż jest ona fundamentem prawdziwej wiary i moralności, a przez to jest bezpieczną drogą do zbawienia (3,15-16).
The present article undertakes an analysis of texts in which the author of the Second Epistle, acting against the teachings of false prophets, reveals the authority of the Apostles in the community of the Church. First in the foreword to his letter (2P 1,1), Peter calls himself a servant and apostle of Jesus Christ, which means that he belongs to the group of people most closely connected with the Savior. Further on, Peter states that he and the other apostles are eyewitnesses of the majesty of Jesus Christ, which was revealed to them during His transfiguration on the “sacred mountain” (1,16-18). Finally, he commands Christians that they should be faithful to the apostolic teachings of St. Paul, because it is the foundation of true faith and morality, and thus is a safe path to salvation (3,15-16).
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2018, 39, 2; 11-21
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii” (1Kor 9,16c). Motywy przepowiadania u św. Pawła
“Woe betide me if I do not proclaim the gospel” (1Cor 9,16c). St Paul’s motives for his proclamation
Autorzy:
Szpyra, Szczepan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480088.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Głoszenie
prawo żydowskie
św. Paweł
zbawienie
zdeterminowanie
proclamation
Jewish Law
St Paul
Salvation
determinism
Opis:
W artykule szukano odpowiedzi na pytanie: jakie są motywy głoszenia Ewangelii u św. Pawła Apostoła? Pawłowa wypowiedź w 1Kor 9,16 zdaje się sugerować, że Apostoł motywowany jest lękiem i poczuciem pewnego determinizmu, na co zdaje się wskazywać użyty przez niego grecki rzeczownik avna,gkh. Jednakże dokładniejsza analiza Pawłowego użycia tego rzeczownika pokazuje, iż nie chodzi tu o determinizm, pozbawiający wolności. Owa konieczność, przymus głoszenia płynie bowiem z Bożego wybrania i powołania. Głębsze motywy głoszenia Ewangelii ukazuje analiza teologii misji u św. Pawła. Jej fundamentem jest nowa świadomość historii zbawienia, nowa koncepcja ludu Bożego oraz nowe rozumienie Prawa. Szaweł z Tarsu, świetnie znający Prawo – przekonany o wybraństwie Izraela i zbawieniu, które osiąga się przez wypełnianie tego Prawa – w osobowym spotkaniu z Chrystusem zmartwychwstałym uzyskuje nowe spojrzenie. Bóg wzywa do zbawienia wszystkie narody, tak Żydów, jak i pogan, ofiaruje im to zbawienia za darmo, poprzez wiarę, a jego sprawcą jest Jezus Chrystus. Doświadczenie pod Damaszkiem uświadamia też Pawłowi, że został wybrany jako narzędzie tego zbawienia. Będąc tego świadom, nie może nie głosić tego, co zrozumiał i czego doświadczył.
Why did St Paul proclaim the gospel? What were his motives? His cry in 1Cor 9,16 seems to betray fear; his use of the Greek noun anv ag, kh implies even a certain degree of determinism. But only on the surface of it. A closer examination makes it clear that Paul does not mean the kind of determinism that strips him of his free will. The obligation (even compulsion) to proclaim the Good News flows directly from his conviction of being chosen to do so by God himself. For Paul, his obligation to preach rests on his new understanding of the Law, the community of God’s chosen people and of the entire history of salvation. Paul knew the Jewish Law inside out. Not for him to harbour doubts about Israel having been selected by God for a special relationship with Him, or argue against the motion that one may attain salvation by strictly complying with the Law. That is, until the day when he headed off for Damascus. What happened to him then changed everything. He became aware that he was selected by the Almighty himself to be His personal hand tool in bringing others to that very salvation. His encounter with the Risen Christ shed a totally new light on everything he thought he knew. God wants all to be saved, Jews and pagans and all the rest. For free. But one must believe in Him. If one wants to be saved, the only sure way to comply with is Jesus Christ. Knowing that, Paul could not but proclaim it far and wide. Not doing that would be nothing less than sneaking out of God’s loving hands and cry: Woe to me! That was Pauls fear and determinism.
Źródło:
Nurt SVD; 2016, 2; 250-262
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Bo ja nie wstydzę się Ewangelii” (Rz 1,16). Dynamizm przepowiadania św. Pawła Apostoła
“For I Am Not Ashamed of the Gospel” (Romans 1.16). The Dynamism of Prophesying According to St. Paul the Apostle
Autorzy:
Sztuk, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944102.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
św. Paweł
teologia biblijna
List do Rzymian
ewangelizacja
St. Paul
biblical theology
Romans
evangelization
Opis:
Chociaż trudno się dopatrywać w epistolarium Pawłowym systematycznego wykładu na temat głoszenia, to jednak prawie z każdego jego pisma wybrzmiewa prawda wyrażona tak bardzo dobitnie na kartach Pierwszego Listu do Koryntian: „Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię” (1Kor 1,17). Z kolei w Liście do Rzymian Apostoł umieścił refleksję na temat źródła dynamizmu jego posługi ewangelizacyjnej oraz obrazowy opis tej posługi. Tak nakreślona tematyka jest zgłębiona w artykule poprzez: 1) zapoznanie się z terminologią, jakiej Apostoł używa w swoich listach w odniesieniu do głoszenia Ewangelii; 2) eksplorację refleksji Listu do Rzymian, dotyczącej dynamizmu Bożego działania poprzez Ewangelię; 3) przyjrzenie się wybranym obrazom, których św. Paweł używa w Liście do Rzymian dla opisania głoszenia prawdy Ewangelii.
Although, it is difficult to discern a systematic lecture on proclamation in St. Paul’s epistles, almost each of his writings proclaims the truth expressed so clearly on the pages of the First Letter to the Corinthians: “Christ did not send me to baptize, but to preach the Gospel” (1 Cor. 17). In turn, in the Letter to the Romans, the Apostle reflected on the sources of dynamism of his evangelizing ministry and provided a vivid description of this ministry. The above outlined subject matter of the article is expanded upon based on: 1) a review of the terminology used by the Apostle in his letters with reference to the proclamation of the Gospel; 2) an analysis of the reflection contained in the Letter to the Romans on the dynamism of God’s action through the Gospel; 3) a scrutiny of selected images used by St. Paul in the Letter to the Romans to describe the proclamation of the truth of the Gospel.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2017, 38, 2; 11-19
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ferula świętego papieża Pawła VI – innowacja i symbol tradycji
Ferule of St. Pope Paul VI – an Innovation and a Symbol of Tradition
Autorzy:
Rolska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791404.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
papież św. Paweł VI
papież św. Jan Paweł II
ferula
krzyż boleściwy
Drzewo Życia
St. Pope Paul VI
St. Pope Johan Paul II
ferule
painful crosses
Tree of Life
Opis:
Wśród tematów Soboru Watykańskiego II były rozpatrywane zagadnienia dotyczące sztuki. Papież Paweł VI pragnął, by współczesna sztuka otworzyła się na nową, posoborową epokę w dziejach Kościoła. Wydarzenia artystyczne, i same dzieła sztuki nowoczesnej, którym patronował papież, w konserwatywnych środowiskach wywołały dyskusje nad współczesną sztuką religijną, a nawet brak zgody na odejście artystów od przyjętych kanonów sztuki. Największy bodaj sprzeciw konserwatystów wywołała papieska ferula, wielowiekowy znak władzy religijnej papieża nadanej przez Boga. Paweł VI zamówił nową ferulę u rzeźbiarza Lello Scorzelliego. Ferula Pawła VI jest przykładem dzieła sztuki nowoczesnej, ale zawarta w niej symbolika nawiązuje do starej tradycji. Układ umęczonego, wydłużonego ciała Chrystusa nawiązuje do średniowiecznych dolorystycznych ukrzyżowań – krzyży bolesnych. Chrystus na feruli został ukrzyżowany na Drzewie Życia, które symbolicznie daje pokarm życia dla chrześcijan. Z okresu sztuki średniowiecznej zaczerpnięto również formę wygiętej, a nie prostej belki krzyża. Było to symboliczne zerwanie z orzeczeniem, że władza papieża pochodzi od Boga. Jednocześnie symbolicznie stwierdzało posłuszeństwo papieża wobec tajemnicy krzyża i jego apostolską misję. Ferulę św. papieża Pawła VI w swojej apostolskiej misji używali papieże: Jan Paweł I, a najdłużej Jan Paweł II.
Among the topics of the Second Vatican Council were issues related to art. Pope Paul VI wanted contemporary art to open up to a new post-Conciliar era in the history of the Church. Artistic events and the works of modern art themselves, under the patronage of the Pope, in conservative environments, provoked discussions on contemporary religious art, and even the lack of consent for artists to depart from accepted canons of art. Perhaps the greatest opposition of conservatives was caused by the papal ferula, a centuries-old sign of the pope’s religious authority given by God. Paul VI ordered a new ferule from the sculptor Lello Scorzelli. Paul’s VI ferule is an example of a work of modern art, but the symbolism contained in it refers to the old tradition. The arrangement of the tormented, elongated body of Christ refers to medieval doloristic crucifixions – painful crosses. Christ on the ferule was crucified on the Tree of Life, which symbolically gives food to life for Christians. The form of a bent, not straight cross beam was also taken from the period of medieval art. It was a symbolic break with the statement that the pope’s authority came from God. At the same time, he symbolically stated the pope’s obedience to the mystery of the cross and his apostolic mission. Ferule St. Pope Paul VI in his apostolic mission used Popes: John Paul I, and the longest St. John Paul II.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 73-80
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samodyscyplina jako warunek nowego życia w Chrystusie. Idea ἐγκράτεια Pawła z Tarsu
Autorzy:
Rambiert-Kwaśniewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950260.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
self-disciplie
ἐγκράτεια
St. Paul
sport
dietary prohibitions
marriage
samodyscyplina
św. Paweł
zakazy pokarmowe
małżeństwo
Opis:
St. Paul was a man of his time. He was familiar with philosophical thought, especially Stoicism, as he had grown up in a multicultural city in which Eastern ideas were impacted by Greek philosophy. Judaism coexisted alongside pagan religions, while synagogues func-tioned near gymnasiums. Thus the young Paul appreciated the ideas of the Greek world as well as the concepts related to them. One of these was the minor virtue that can be found in philosophical texts and that is known as ἐγκράτεια. This Greek term is usually translated as “self-discipline” or “restraint.” We can directly find it at three points in the Pauline Epistles (1 Corinthians 7:9, 9:25; Galatians 5:23), although it is also possible to find indirect imple-mentations of this idea. It turns out that Paul mentions ἐγκράτεια in the same contexts as the philosophers who were his contemporaries, especially Gaius Musonius Rufus and Epic-tetus. An analysis of ancient texts shows that the notion of self-control is present in Paul’s epistolography, namely when he discusses food, sexuality, and the virtue of in genere, which according to the Apostle to the Nations should be a trait of the apostolate.
Św. Paweł był człowiekiem swoich czasów. Nieobca mu była myśl filozoficzna, zwłaszcza stoicka, wszak dorastał w mieście na wskroś wielokulturowym, w którym idee wschodnie przenikały się z filozofią grecką, judaizm współistniał z religiami pogańskimi, zaś synagogi działały w bliskości gimnazjonów. Młodemu Pawłowi bliskie zatem były idee świata greckiego oraz związane z nimi pojęcia. Jednym z nich jest pomniejsza cnota, którą bez trudu odnaleźć można w tekstach filozoficznych, mianowicie ἐγκράτεια. Ten grecki termin tłumaczy się zazwyczaj poprzez „samodyscyplinę” bądź „wstrzemięźliwość”. W Listach Pawła odnaleźć go można w trzech miejscach bezpośrednio (1 Kor 7, 9; 9, 25; Ga 5, 23), choć i pośrednie realizacje tej idei są możliwe do uchwycenia. Okazuje się, że o ἐγκράτεια wspomina Paweł w tych samych kontekstach, co współcześni mu filozofowie, zwłaszcza Muzoniusz Rufus i Epiktet. Analiza tekstów starożytnych dowodzi, że idea samokontroli obecna jest w epistolografii Pawłowej, gdy mowa o pożywieniu, seksualności oraz cnocie in genere, którą według Apostoła Narodów powinien cechować się apostolat.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2018, 71, 1
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka życia według Listu św. Pawła do Filipian
Autorzy:
Witos, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669675.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
life
eternal life
Jesus
St. Paul
St. John
faith
życie
życie wieczne
Jezus
św. Paweł
św. Jan
wiara
Opis:
The aim of St. Paul’s theological thought presented in the Letter to the Philippians is to show that earthly life is a full of hope waiting for meeting with Jesus and that the totality of eternal life depends of temporal life. Man is exposed to all sorts of difficulties and temptations but he or she is able to overcome them on condition that he or she leads the life according to the Spirit. St. Paul’s theological thought emphasizes that human life should go in accord with faith in the saving mission of Jesus. To live – means to exist not just for himself or herself, but for Him, because new life will have its proper shape only when we start the fullness of being with Jesus. The man’s task is shaping continually the Christian life through the acceptance and observance of the commandments and the sanctification of each other. These actions should go further, so that their fruits were noticeable outside of believers community, in order that unbelievers may recognize God acting in believers. St. Paul emphasizes also that eternal life is a summation of all the promises given by Jesus.
Celem teologicznego przesłania św. Pawła zawartego w Liście do Filipian jest uświadomienie, że życie na ziemi to pełne nadziei oczekiwanie na spotkanie z Jezusem oraz że od życia doczesnego zależy całokształt życia wiecznego. Człowiek jest narażony na różnego rodzaju trudności, pokusy, które musi pokonywać, i jest w stanie to robić, prowadząc życie według Ducha. Teologia Pawła wskazuje na życie zgodne z wiarą w dzieło zbawcze Jezusa. Żyć to znaczy istnieć nie dla siebie, ale dla Niego, ponieważ nowe życie właściwy kształt przybierze dopiero, kiedy rozpocznie się pełnia przebywania z Jezusem. Zadaniem człowieka jest nieustanne kształtowanie chrześcijańskiego życia przez akceptację i zachowanie przykazań oraz uświęcanie siebie. Te działania powinny wykraczać daleko, tak, by ich owoce były zauważalne poza granicami ludzi wierzących, po to, by niewierzący zrozumieli i dostrzegli w nich Boże działanie. Paweł podkreśla też, iż życie wieczne streszcza w sobie wszystkie obietnice które dał Jezus.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2015, 47
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 64

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies