Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Maria" [Mary]" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
„I pusto – smutno – tęskno – jak gdy szczęście minie”. O porównaniach w Marii Antoniego Malczewskiego (struktura formalna)
I pusto – smutno – tęskno – jak gdy szczęście minie” [”Empty – sad – homesick – when hapiness is gone”]. On comparisons in Maria [Mary] by Antoni Malczewski (a formal structure)
Autorzy:
Ścibek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2118336.pdf
Data publikacji:
2014-12-30
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
"Maria" [Mary]
Antoni Malczewski
comparison
formal structure
style
Opis:
The poetic novel "Maria" [Mary] by Antoni Malczewski published in 1825 is an outstanding work which, according to some researchers, could initialize Polish Romantic literature on equal terms with two volumes of Poezje [Poems] by Adam Mickiewicz. An unquestionable value of Mary is its author’s mature artistic workshop revealed, among others, in a skillful use of linguistic and stylistic devices. The subject of this article is a description of non-graded comparative constructions occurring in A. Malczewski’s poem that are based on cultural associations. A formal side of these clues has been analyzed. The first part of the text depicts a degree of comparisons’ density in the work’s linguistic tissue, their distribution in the narration and dialogues and monologues as well as the dependence between linear extension of comparisons and the volume of the text occupied by them. Whereas the second part of the article is focused on the discussion of the structure of comparative constructions and their grammar characteristics.
Źródło:
Białostockie Archiwum Językowe; 2014, 14; 241-260
1641-6961
Pojawia się w:
Białostockie Archiwum Językowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
IMIĘ MARIA W ONIMII WŁOSKIEJ
THE NAME MARIA IN ITALIAN ONYMY
Autorzy:
Gałkowski, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/971847.pdf
Data publikacji:
2017-12-29
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:
Maria
Maryja
antroponimia
onimia włoska
onimia religijna
Mary
anthroponymy
Italian onymy
religious onymy
Opis:
This article provides data on the occurrence and use of the name Maria in Italian onymy in relation to religious and laic Italian culture. The author posits the anthroponym Maria and the discourse around it created as an immanent component of this twofoldly characterized culture — in religious sphere recognized as a cultonym. This name shows a great variability and formal diversity in Italian, both in the univerbal form as well as complex one (biverbal). The study also presents the use of the anthroponym Maria in function of the last name and as the basis of toponyms and chrematonyms in Italian area.
Źródło:
Onomastica; 2017, 61/2; 53-64
0078-4648
Pojawia się w:
Onomastica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lipiec trzech władców – walka o tron Anglii po śmierci Edwarda VI
July of three monarchs – struggle for the crown of England after the death of Edward VI
Autorzy:
Makówka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688332.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Maria I Tudor
Edward VI
Jane Grey
lipiec 1553 r.
Mary Tudor
July 1553
Opis:
The article presents the events which followed the death of Edward VI on 6 July 1553. The opponents in the struggle for the crown were: the elder sister of the monarch Mary Tudor, and the great-granddaughter of Henry VII – Jane Grey. The claims of Jane were based on the document written by Edward VI My device of succession which coming into force was heavily supported by the Duke of Northumberland. Initially it seemed that the chances of Mary succeeding were not significant. However, due to her determination and energetic actions she managed to gather a vast range of allies. Because of that on 19 July the members of the Privy Council decided to declare Mary the Queen. Then, being aware of widespread desertion from his own army, the Duke of Northumberland decided to give up the resistance against Henry’s VIII daughter. As the result she managed to succeed to the throne without the bloodshed.
Artykuł przedstawia wydarzenia, jakie nastąpiły po śmierci Edwarda VI (6 lipca 1553 r.). Do rywalizacji o koronę stanęły wówczas Maria Tudor, starsza siostra monarchy a córka Henryka VIII, oraz Jane Grey, prawnuczka Henryka VII. Prawa Jane do tronu opierały się na spisanym przez Edwarda VI dokumencie My device of succesion, którego wejście w życie forsował książę Northumberland. Początkowo wydawało się, że szanse Marii na zdobycie korony są niewielkie. Jednak dzięki determinacji i energicznym działaniom zgromadziła wokół siebie licznych sojuszników. Dzięki temu już 19 lipca członkowie Tajnej Rady zdecydowali się ogłosić królową Marię. Wówczas książę Northumberland, widząc liczne dezercje w swych szeregach, postanowił poddać się córce Henryka VIII, dzięki czemu objęła ona tron, nie przelewając krwi poddanych.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2018, 100; 45-58
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jeszcze o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Marii Panny w twórczości Norwida
Further comments regarding the presence of Immaculate Conception in works by Norwid
Autorzy:
Sawicki, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/18029972.pdf
Data publikacji:
2022-09-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
dogmat
Niepokalane Poczęcie
Maria Panna
Tomasz Garbol
Cyprian Norwid
dogma
immaculate conception
Saint Mary
Opis:
Głos w dyskusji: czy Norwid właściwie rozumiał dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Marii Panny.
The article joins the discussion on the question whether Cyprian Norwid properly understood the dogma of immaculate conception.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2022, 40; 205-208
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święte dziewictwo, Królowa dziewic i władza w ottońskiej Rzeszy
Autorzy:
Pac, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953723.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
virginity
Virgin Mary
power
coronation
queen
Ottonian Dynasty
dziewictwo
Maria Panna
władza
koronacja
władczyni
dynastia ottońska
Opis:
Artykuł dotyczy znaczenia, jakie w religijności i ideologii władzy w ottońskiej Rzeszy miało święte dziewictwo. Zwraca uwagę na jego szczególną rolę w budowaniu autorytetu ludzi Kościoła obojga płci, a także pozycji władczyni. Pokazuje, że właśnie w kontekście dziewictwa należy rozumieć szczególne związki łączące ich z Marią Panną, traktowaną jako pierwsza ze świętych dziewic i ich królowa. Towarzyszy temu pytanie o związek dziewictwa z płcią, a więc o jego znaczenie tak w duchowości mężczyzn i kobiet, jak i w proponowanych im wzorach świętości. 
The article focuses on the importance of holy virginity for the devotion and ideology of power in the Ottonian Reich. The author pays attention to its special role in establishing the authority of people of the Church, of both genders, and the position of the queen. He demonstrates that it is in the very context of the virginity that their special relationship with the Virgin Mary should be understood, for she was regarded as the first of the holy virgins and their queen. This is accompanied by the question about the relation between virginity and gender, and thus about its significance for the spirituality of men and women as well as models of sanctity offered to them.
Źródło:
Kwartalnik Historyczny; 2018, 125, 4
0023-5903
Pojawia się w:
Kwartalnik Historyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od Munificentissimus Deus do Katechizmu Kościoła Katolickiego – ewolucja dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny na 70-lecie jego ogłoszenia
From Munificentissimus Deus to the Catechism of the Catholic Church – the evolution of the dogma of the Assumption of the Blessed Virgin Mary for the 70th anniversary of its proclamation
Autorzy:
Witkowska, Kasandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2011209.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Himmelfahrt der Jungfrau Maria
Auferstehung
Dogmengeschichte
Dokumente der Kirche
Maria Königin
Assumption of the Blessed Virgin Mary
resurrection
history of dogma
documents of the Church
Mary the Queen
Wniebowzięcie NMP
zmartwychwstanie
historia dogmatu
dokumenty Kościoła
Maryja Królową
Opis:
Okrągłe rocznice ważnych wydarzeń skłaniają do refleksji, a w przypadku prawd wiary do spojrzenia na ich genezę. Dogmat o Wniebowzięciu NMP, obecny w Kościele od wieków, został ogłoszony uroczyście dopiero siedemdziesiąt lat temu na prośbę biskupów i wiernych świeckich, Konstytucją apostolską Munificentissimus Deus. Treść tego dogmatu była rozwijana, wzbogacana nauczaniem kolejnych papieży, aby wskazać, że Maryja Wniebowzięta jest nie tylko wzorem, przykładem do naśladowania, ale także nadzieją wierzących na ich wniebowzięcie.
Runde Jubiläen wichtiger Ereignisse regen zum Nachdenken und bei Glaubenswahrheiten zum Blick auf ihre Ursprünge an. Das seit Jahrhunderten in der Kirche präsente Dogma der Himmelfahrt der Jungfrau Maria wurde erst vor 70 Jahren auf Bitten von Bischöfen und Laien feierlich verkündet, die Apostolische Konstitution Munificentissimus Deus. Der Inhalt dieses Dogmas wurde entwickelt, bereichert durch die Lehren aufeinanderfolgender Päpste, um zu zeigen, dass Maria Himmelfahrt nicht nur ein Vorbild ist, ein Beispiel, dem man folgen sollte, sondern auch die Hoffnung der Gläubigen auf ihre Himmelfahrt.
Round anniversaries of important events invite us to reflect and, in the case of Truths of the Faith, to look at their origins. The dogma of the Assumption of the Blessed Virgin Mary, present in the Church for centuries, was solemnly proclaimed only seventy years ago at the request of bishops and the lay faithful, in the Apostolic Constitution Munificentissimus Deus. The content of this dogma was developed, enriched with the teachings of successive popes to show that Mary of the Assumption is not only a model, an example to follow, but also the hope of believers for their Assumption.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2021, 28; 267-283
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kobiety głoszące Ewangelię w Nowym Testamencie
Women Proclaiming the Gospel in the New Testament
Autorzy:
Kubiś, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430808.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
przepowiadanie
Maria Magdalena
Samarytanka
Pryska
Flp 4, 2–3
preaching
Mary Magdalene
Samaritan woman
Prisca
Philippians 4:2–3
Opis:
Artykuł prezentuje charakteryzację kobiet, które w Nowym Testamencie określone są explicite lub implicite jako głosicielki Ewangelii: (1) Maria Magdalena i inne kobiety przy grobie Jezusa; (2) kobieta samarytańska w J 4, 4–42; (3) Pryska/Pryscylla; (4) Ewodia i Syntyche z Flp 4, 2–3. Artykuł zwraca uwagę na historyczny i teologiczny kontekst ich działalności oraz definiuje treść i przedmiot ich  głoszenia, czyli Ewangelię. W prezentacji każdej z kobiet lub grupy kobiet wskazano na najważniejsze problemy egzegetyczne i współczesne próby ich rozwiązania.
This article presents a characterization of several women identified in the New Testament, either explicitly or implicitly, as preachers of the Gospel: (1) Mary Magdalene and the other women at the tomb of Jesus; (2) the Samaritan woman in John 4:4–42; (3) Prisca/Priscilla; (4) Euodia and Syntyche in Philippians 4:2–3. The article highlights the historical and theological context of their activity and defines the content and object of their proclamation, i.e. the Gospel. The presentation of each woman or group points out the major exegetical problems presented by the text, and contemporary attempts to resolve them.
Źródło:
Polonia Sacra; 2022, 26, 3; 7-28
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z dziejów polityki dynastycznej króla Węgier Béli IV
On the history of the dynastic policy of King Béla IV of Hungary
Autorzy:
Stefaniak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595533.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Tatarzy; Babenbergowie; Kumanowie (Połowcy); Béla IV; Maria Laskaris;
Tatars; Babenberg’s dynasty; Cumans; King Béla IV; Queen Mary Laskaris;
Opis:
Żyjąc w okresie niebywałego zagrożenia Węgier od strony Tatarów, którzy upatrzyli sobie nizinę węgierską na swoją potencjalną siedzibę, król Béla IV postanowił nie tylko bronić swej ojczyzny, ale po najeździe z lat 1241–1242 ją odbudować i stać się tym samym drugim założycielem państwa. Pragnąc je ugruntować także na arenie międzynarodowej, postanowił prowadzić dość skuteczną politykę dynastyczną. Dzięki ożenkowi zwłaszcza córek udało się królowi węgierskiemu zmontować blok polityczny obejmujący omal wszystkich sąsiadów, mianowicie: dwóch książąt polskich, dwóch ruskich i, po jednym, bawarskiego, brandenburskiego oraz chana kumańskiego. Pierwszy mariaż, córki Kingi (Kunegundy), został zaaranżowany z księciem sandomierskim Bolesławem Wstydliwym, bratem małżonki młodszego brata króla, księcia Kolomana, w 1239 r. To małżeństwo, podobnie, jak drugie, Anny, zawarte w 1243 r. z księciem czernihowskim Rościsławem Rurykowiczem, miało na celu pomoc w walce z Tatarami. Król Béla IV oczekiwał przede wszystkim informacji o ruchach wojsk mongolskich i posiłków wojskowych od książąt-zięciów. Kolejne decyzje dynastyczne spowodowane były montowaniem bloku politycznego obejmującego Europę Środkową, od Bałtyku po Bawarię, Ruś i Serbię. W 1250 r. królewna Elżbieta poślubiła księcia Bawarii i Palatynatu, Henryka XIII Wittelsbacha, w rok później Konstancja została wysłana do Chełma, aby zostać żoną młodszego księcia halickiego Lwa. W 1256 r. najmłodsza córka królewska, Jolenta, poślubiła Bolesława Pobożnego pana Wielkopolski i Pomorza. W 1264 r. syn Béli IV, noszący jego imię, ożenił się z margrabianką brandenburską Kunegundą. Przy okazji warto podkreślić, że związki małżeńskie Béli oraz Elżbiety szachowały dodatkowo rosnącą potęgę Austrii, która przeszła w ręce Habsburgów. Także antyczeskie oblicze miały śluby Kingi, Konstancji i Jolenty. Aby zaś mieć wpływ na integrację z Węgrami przybyłego na ich tereny ludu koczowników Kumanów (Polowców), król Béla IV postanowił ożenić swego następcę na tronie, Stefana V, z córką chana Kutena. Należy podkreślić trafność decyzji królewskich, gdyż polityka dynastyczna Béli IV przyniosła swe owoce, które były absorbowane przez kolejne trzy pokolenia zasiadające na tronie Węgier aż do początku XIV w.
Living in the times in incredibly threatening to Hungary from the Tatars, who chose the Hungarian plain as their potential seat, King Béla IV decided not only to protect his fatherland, but also to rebuild it after the 1241–1242 invasion and thus to become the second founder of the state. Also wishing to strengthen its position in the international arena he decided to follow a rather successful dynastic policy. Especially, thanks to the marrying off of his daughters, the Hungarian king managed to put together a political alliance which included nearly all his neighbors, namely, two Polish princes, two Ruthenian princes, one duke of Bavaria and one of Brandenburg as well as a Kuman khan. He married off his daughter Kinga (Cunegund) to Bolesław the Chaste, a Duke of Sandomierz, the king’s younger brother’s brother-in-law, in 1239. Similarly, marrying off his daughter Anna to Rostislav Mikhailovich, a prince of Chernigov, in 1243, was aimed at securing support against the Tatars. Mainly, King Béla IV expected to receive information about Mongol troop movements and military support from his sons-in-law. Further dynastic decisions were influenced by the idea of building up a political alliance encompassing Central Europe, from the Baltic to Bavaria, the Kingdom of Ruthenia and Serbia. In 1250 princess Elisabeth was married off to Henry XIII Wittelsbach, Duke of Bavaria and Palatinate, and a year later princess Constance was sent to Chełm to marry the younger prince of Halych, Lev. In 1256 the youngest royal daughter, Yolanda, became the wife of Boleslaw the Pious, Duke of Greater Poland and Pomerania. In 1264 the son of Béla IV, named after him, married a princess of Brandenburg, Cunegund. Incidentally it is worth noting that the marriages of Béla and Elisabeth additionally thwarted the increasing power of Austria, which was taken over by the Habsburgs. Also the marriages of Kinga, Constance and Yolanda had an anti-Bohemian character about them. To secure his influence on the integration between the Hungarians and the nomad tribe of Cumans, who arrived on their territory, King Béla IV decided to marry off his successor to the throne, Stephen V, to a daughter of a chieftain of the Cumans. The relevance of the king’s decisions needs to be emphasized, because the dynastic policy of King Béla IV bore the fruits to which the next three generations of the Hungarian throne reaped untill the beginning of the fourteenth century.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 2; 99-124
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Maryja jako "pełna łaski" w pismach św. Bernarda z Clairvaux
Autorzy:
Noworyta, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147017.pdf
Data publikacji:
2022-07-22
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Św. Bernard z Clairvaux
mariologia
Maryja pełna łaski
Maria gratia plena
Niepokalane poczęcie Najświętszej Maryi Panny
St. Bernard of Clairvaux
Mariology
„Mary full of grace”
Immaculate Conception of the Blessed Virgin Mary
Opis:
Św. Bernard z Clairvaux jako wielki teolog i czciciel maryjny jest często uważanyza radykalnego przeciwnika prawdy o Niepokalanym Poczęciu NajświętszejMaryi Panny. Z drugiej strony, był wielkim zwolennikiem poglądu o otrzymaniuprzez Matkę Chrystusa przywileju szczególnej łaski. Autor artykułu stara sięwyjaśnić tę niespójność – mógłby sądzić współczesny czytelnik – w jego nauce,która wynika z krytyki poglądu o niepokalanym poczęciu i jednoczesnej akceptacjiposiadania przez Maryję pełnego uświęcenia. Wyjaśnienie tej kwestii jestkonieczne, by zobaczyć, iż oryginalna myśl mariologiczna św. Bernarda z Clairvauxjest mocno osadzona w pewnym kluczu teologicznym, a jego wizja miała wpływna późniejszą mariologię.
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2021, 59, 2; 130-183
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wynagrodzenie Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi w kontekście objawień fatimskich
The Act of Reparation through the Most Sacred Heart of Jesus and the Immaculate Heart of Mary in the context of the Marian revelations in Fatima
Autorzy:
Gruca, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/553755.pdf
Data publikacji:
2018-05-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
wynagrodzenie
miłość
grzech
orędzie fatimskie
św. Małgorzata Maria Alacoque
Fatima
reparation
love
sin
the message of Fatima
St. Margaret Mary Alacoque
Opis:
Zapowiedziane przez papieża Franciszka w 2016 roku obchody kolejnego roku liturgicznego jako roku fatimskiego stały się dla całego Kościoła okazją do odczytania na nowo orędzia, jakie Matka Boża przekazała trojgu pastuszkom z Cova da Iria. Pośród konkretnych żądań Maryi skierowanych do całego świata jest wezwanie do wynagradzania Bogu oraz Jej Niepokalanemu Sercu. Niniejszy artykuł podejmuje właśnie kwestię wynagrodzenia, zestawiając ją z misją i powołaniem św. Małgorzaty Marii Alacoque. W XVII wieku Jezus poprzez ukazanie swojego Serca powierzył świętej z Paray-le-Monial misję uwrażliwienia ludzkości na miłość i wynagradzanie za grzechy, które są przeciwne Jego miłości. Warunkiem dobrze praktykowanego wynagrodzenia i zadośćuczynienia jest jednak poprawne zrozumienie jego znaczenia najpierw na poziomie teologicznym, aby później wprowadzić je w praktyki dnia codziennego. Misja i zadanie św. Małgorzaty skrystalizowały się ostatecznie w nabożeństwie pierwszopiątkowym oraz w ustanowieniu uroczystości ku czci Najświętszego Serca Jezusowego. Natomiast duchowość i przesłanie przekazane przy pomocy dzieci z Fatimy doprowadziło do rozpowszechnienia nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca i zatwierdzenia święta ku czci Niepokalanego Serca Maryi. Jednym z głównych elementów łączących obie „misje” jest wezwanie do wynagradzania. Jego żarliwe praktykowanie i wprowadzanie w porządek społeczny pomaga tworzyć cywilizację miłości, roznieca i umacnia wiarę w Boga, przywraca nadzieję grzesznikom oraz przynosi konkretne owoce w postaci pokoju i ładu społecznego, a wiernym praktykującym nabożeństwo obiecuje nagrodę wieczną. Zadanie wypełnienia apelu Maryi spoczywa na każdym chrześcijaninie, szczególnie jednak do jego wypełnienia wezwane są osoby poświęcone Sercu Jezusa oraz Niepokalanemu Sercu Maryi.
The celebration of the upcoming liturgical year 2016, announced by the Pope Francis as the Year of Fatima happened to be a chance for the whole Church to reveal the message that the three shepherd children of Cova da Iria were given by Our Lady. Among the particular Mary’s requests addressed to the whole world there is also the one to offer sacrifice to Jesus and devote to Her Immaculate Heart. This article discusses the issue of reparation, taking into consideration both the mission and vocation of St. Margaret Mary Alacoque. In the 17th century she had visions of Jesus Christ. By showing this Saint of Paray-le-Monial His own Heart, Jesus gave her the task to teach the mankind the devotion to the Sacred Heart and reparation, id est devotion with the intent to expiate the sins which are opposed to His love. The properly-practiced reparation and compensation require first proper understanding their significance on the theological level, in order to make them every day routine. The mission of St. Margaret was finally recognized in the establishment of the First Friday Devotion and the Solemnity of the Most Sacred Heart of Jesus. The spirituality and the message expressed thanks to the children of Fatima, yet, propagated the Five First Saturdays Devotion and the Feast of the Immaculate Heart of Mary gained an official approval. One of the common notions between both among-mentioned „missions” is calling to acts of reparation. Its zealous practice and making the social routine helps to create the civilization of love, strengthens the faith in God and regains sinners’ hope. Not to mention the fact that it brings visible results such as peace and social harmony, as well as gives the promise of eternal reward to those who are faithful devotees. The task to fulfill the Mary’s request is to be remembered by all the Christians, especially those consecrated to the Sacred Heart of Jesus and the Immaculate Heart of Mary.
Źródło:
Sympozjum; 2018, 1(34); 193-207
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metafora oblubieńcza w Ewangelii Janowej. Część 2: Mesjańskie zaślubiny (J 12–20)
Spousal Metaphor in the Gospel of John. Part 2: The Messianic Wedding (Jn 12–20)
Autorzy:
Kubiś, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558725.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Ewangelia Janowa
metafora oblubieńcza
mesjański ślub
mesjański oblubieniec
śmierć Jezusa
Maria Magdalena
The Gospel of John
spousal metaphor
Messianic wedding
Messianic bridegroom
Jesus’ death
Mary Magdalene
Opis:
Artykuł wskazuje na najważniejsze aluzje i echa metafory oblubieńczej znajdujące się w J 12–20, dostarczając ich opisu, jak i krytycznej oceny. Namaszczenie Jezusa w Betanii (12,1-11) otwiera całą serię aluzji do symboliki małżeńskiej rozsianych w drugiej części Ewangelii Janowej, ukazującej historię Jezusowej męki, śmierci i zmartwychwstania. Janowe użycie metafory oblubieńczej pokazuje, iż śmierć Jezusa winna być interpretowana jako celebracja mesjańskiego ślubu.
The article traces all major allusions to and echoes of spousal metaphor in Jn 12–20, including both their description and critical evaluation. As it turns out, the episode of the anointing of Jesus in Bethany (12:1-11) opens a whole series of allusions to nuptial imagery found throughout the second part of John’s Gospel, which unfolds the story of Jesus’ passion, death, and resurrection. John’s use of the spousal metaphor reveals that Jesus’ death should be understood as the Messianic wedding.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2018, 43; 39-59
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzułmańskie przedstawienie Zwiastowania Marii i narodzenia Jezusa według Orędzia mekkańskiego (sura 19, 16-34)
Quranic Visions of the Annunciation to Mary and the Birth of Jesus Christ according to Sura Nineteen
Autorzy:
Maszkowski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2143998.pdf
Data publikacji:
2021-01-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
zwiastowanie Marii w Koranie
narodzenie Jezusa w Koranie
sury mekkańskie
Allah
Maria
Jezus „syn Marii”
Józef
„Nasz Duch”
„posłaniec Pana”
tradycja muzułmańska
The Annunciation of Mary in the Quran
Birth of Jesus in the Quran
suras of Mecca
Mary
Jesus
„Son of Mary”
Joseph
„Our Spirit”
„a messenger of Lord”
Muslim tradition
Opis:
The article presents the Quranic visions of the Annunciation to Mary and the birth of Jesus Christ according to sura nineteen. Their presence in the Quran and the quoted details mean that Muhammad knew the Christian contents in the beginnings of his activity and that they had an important meaning for his prognostication. Both scenes, composed together, were a kind of communication with the believers of Christianity in order to come closer and attract potential believers. This text includes lots of details and all characters shown. It gives the dialogue’s content, which took place between them. The message of Mary and Jesus proclaims their exceptionality, the distinction by God and endowment of many graces and privileges, which don’t have their precedent. On the other side it denies to the essential Christian truth about the incarnation of the Son of God, because it presents Jesus as a miraculously created human. His father isn’t Allah, or “Spirit- messenger”, or any other man. Jesus can boast only a mother, but a pure mother, innocent and perfect handmaid of God whose life was marked by great suffering, worn in some ways for her son, but also “for” and “because” of Israel. The award for her faith and obedience was the exceptional son, God’s servant and a prophet, who had a book and who, from the beginning of his life, was showing goodness for his mother, just like Allah wanted. Sura nineteen of Mecca includes many important terms and theological titles of Jesus which also Mary participates in. They emphasize their dignity, vocation and endowment. The Muslim identity of these two special characters show lots of similarities, but also significant differences from the message of the Gospel proclaimed by Christians.
Źródło:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii; 2012, 4; 205-226
2080-8534
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Fundamentalnej i Religiologii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanowisko Marcina Lutra wobec Maryi Panny
Martin Luther’s Position Concerning the Virgin Mary
Autorzy:
Herok, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29432191.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Marcin Luter
Maryja Panna
protestancki rok liturgiczny
Magnificat
teologia maryjna
Oczyszczenie
Zwiastowanie
Nawiedzenie
Ave Maria
Martin Luther
Virgin Mary
Protestant liturgical year
Marian theology
Purification
Annuntiation
Visitation
Opis:
Autor podejmuje się zbadania pism Marcina Lutra w celu przedstawienia jego teologicznych poglądów na Maryję Pannę. Po zarysowaniu charakterystyki pobożności maryjnej późnego średniowiecza, autor przedstawia nowe rozumienie kultu maryjnego, zaproponowane przez wirtemberskiego Reformatora. W tym celu analizuje wypowiedzi Lutra zawarte w Komentarzu do Magnificat, w Komentarzu do Ave Maria oraz w jego kazaniach. Następnie autor przedstawia charakterystykę roku liturgicznego, zaproponowanego przez Reformatora, wraz z zachowanymi przez niego świętami maryjnymi (Zwiastowanie, Nawiedzenie i Oczyszczenie), przedstawiając jednocześnie ich teologiczne uzasadnienie zaproponowane przez Wirtemberczyka. W kolejnym kroku zostają przedstawione zapatrywania Marcina Lutra na inne święta maryjne oraz miejsce, jakie daje Maryi Pannie w liturgii nieszpornej i w wyznaniu wiary. We wniosku końcowym autor stwierdza, że w koncepcji Lutra Maryja jest obecna na przestrzeni całego roku kościelnego, a Reformator przeciwstawił się nie samej Maryi, ale nadużyciom w Jej kulcie, podporządkowując go jednocześnie prymatowi Chrystusa.
The author investigates Martin Luther’s writings in order to present his theological views on the Virgin Mary. After outlining the characteristics of Marian piety in the late Middle Ages, the author deals with a new understanding of Marian devotion proposed by the Wittenberg Reformer. To this end, he analyzes Luther’s statements in the Commentary on the Magnificat, the Commentary on Ave Maria and in his sermons. The author then presents modifications to the liturgical year proposed by the Reformer, along with the Marian feasts he has preserved – the Annunciation, Visitation and Purification – at the same time showing their theological justification proposed by Luther. In the next step, the author deals with Martin Luther’s view of other Marian feasts together with the place he gives to the Virgin Mary in the Vespers and in the Creed. In the final conclusion, the author states that in Luther’s concept, the Virgin Mary is present throughout the church year, and the Reformer opposed not the Virgin Mary herself, but abuses in her worship, subordinating it to the primacy of Christ at the same time.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2023, 62, 2; 117-140
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Program pokutny w dawnym kościele misjonarzy w Siemiatyczach
The penitential programme in the former missionary church in Siemiatycze
Autorzy:
Rolska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791417.pdf
Data publikacji:
2020-08-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Siemiatycze
misjonarze
pokuta
spowiedź
Maria Magdalena
św. Piotr
Dobry Pasterz
syn marnotrawny
król Dawid
missionaries
penance
confession
Mary Magdalene
St. Peter
Good Shepherd
prodigal son
King David
Opis:
Sobór Trydencki potwierdził naukę Kościoła o prawie pokutnym, skupiając się na wyznaniu grzechów i sakramentalnym rozgrzeszeniu. Była to odpowiedź na błędną naukę protestantyzmu, który odrzucał większość sakramentów, uznając tylko sakramenty chrztu i Eucharystii. Sakrament pokuty ustanowił Chrystus w dniu zmartwychwstania. Apostołowie otrzymali władzę odpuszczenia grzechów, a po nich kapłani. Naukę o Sakramentach Świętych, a szczególnie o pokucie i Eucharystii głosili członkowie Zgromadzeni Misji Wincentego a Paulo na misjach w wielu krajach Europy. Głównym zadaniem misjonarzy podczas głoszenia prowadzonych przez nich misji było zachęcanie wiernych do odbycia spowiedzi i przyjęcia sakramentu pokuty. Sakrament ten miał być duchowym lekarstwem dla grzesznika, a jego nawrócenie – drogą powrotu do miłosiernego Boga. Do Siemiatycz misjonarze przybyli w roku 1717. Objęli parafię i kościół, który rozbudowali i na nowo wyposażyli, m.in. wstawiając sześć dębowych, regencyjnych konfesjonałów (ok. 1744). W zwieńczeniach konfesjonałów zostały umieszczone malarskie przedstawienia pokutników, którym Bóg przebaczył winy: Marii Magdalenie, królowi Dawidowi, synowi marnotrawnemu i św. Piotrowi. Zadaniem scen przedstawionych na obrazach było unaocznienie wiernym, iż sakrament pokuty jest znakiem, że Bóg nigdy nie opuszcza człowieka, lecz zawsze otwiera przed nim drogę powrotu. Umieszczone w zwieńczeniach konfesjonałów malarskie przedstawienia pokutników miały przekonać grzeszników, że żal i wyznanie grzechów kapłanowi, nałożona przez niego pokuta i udzielona, na mocy „władzy kluczy”, absolucja prowadzą do odpuszczenia grzechów przez Boga. Obrazy w konfesjonałach wskazywały również, że spowiedź jest dla grzesznika drogą powrotu i źródłem miłosierdzia Bożego. Podkreślały to dwa kolejne przedstawienia w konfesjonałach: Dobry Pasterz odnajdujący zbłąkane owce oraz scena ukazująca św. Piotra i Chrystusa w momencie przekazania kluczy. Postać św. Piotra dla wiernych miała być znakiem, że będzie on umacniał i strzegł wiary przed wszelką ludzką słabością.
The Council of Trent confirmed the Church’s teaching on the law of penance, focusing on confession of sins and sacramental absolution. It was a response to the erroneous teaching of Protestantism, which rejected most of the sacraments by recognising only the sacraments of baptism and the Eucharist. The sacrament of penance was established by Christ on the day of the resurrection. The apostles, followed by priests, received the power to forgive sins. The doctrine of the Holy Sacraments, and especially of penance and the Eucharist, was preached by the members of the Congregation of the Mission founded by Vincent de Paul during missions in many European countries. The main task of the missionaries was to encourage the faithful to confess their sins and receive the sacrament of penance. This sacrament was perceived as a spiritual cure for the sinners and through repentance they could return to the merciful God. The missionaries came to Siemiatycze in 1717. They took over the parish and the church, which they expanded and re-equipped, inter alia by adding six oak regency confessionals (ca. 1744). The finials of the confessionals featured paintings of penitents absolved by God: Mary Magdalene, King David, the prodigal son and St. Peter. The purpose of the scenes in the paintings was to make it clear to the faithful that the sacrament of penance is a sign that God never leaves people, but always opens the way for their return. Through the paintings in the finials, the sinners were to be assured that repentance and confession of sins to the priest and the penance given by him lead to the forgiveness of sins by God by virtue of the “power of the keys” – the priestly absolution. The images in the confessionals also indicated that for the sinner, the confession is the way back to and the source of God’s mercy. This was emphasised by two consecutive images in the confessionals: the Good Shepherd finding the stray sheep and the scene showing St. Peter and Christ at the moment of handing over the keys. For the faithful, the figure of St. Peter indicated that he would strengthen and guard the faith against all human weakness.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 175-190
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kobiecość a sacrum w twórczości Lesi Ukrainki
Womanhood and Sacrum in the Works of Lesya Ukrainka
Autorzy:
Jakubowska-Krawczyk, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929328.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Łesia Ukrainka
sacrum
kobiecość
historia zbawienia
Biblia
apokryfy
św. Weronika
Maria Magdalena
Lesya Ukrainka
femininity
Salvation History
the Bible
the Apocrypha
St. Veronica
St. Mary Magdalene
Opis:
Femininity and sacrum in the works of Lesya Ukrainka analyzes the inspiration she drew from the Bible, the Apocrypha, as well as early Christian writing and tradition. It is mostly focused on two works, Я бачила, як ти хиливсь додолу… and То, може, станеться і друге диво, written after the dead of her soul mate Serhiy Merzhynsky. The author seeks solace in evoking the two women accompanying Christ on his way to Calvary – St. Veronica and St. Mary Magdalene. This paper investigates the works of Lesya Ukrainka from the vantage point of the participation of women in the Salvation History and their contributions into the development of the Christian faith.
Жіночість i sacrum у творчості Лесі УкраїнкиСтаття Жіночість і sacrum у творчості Лесі Українки показує творчість поетки крізь призму закорінення в Біблії, апокрифах та ранньохристиянській традиції. Дослідження сконцентроване на двох творах: Я бачила, як ти хиливсь додолу… i То, може, станеться і друге диво, написаних після смерті Сергія Мержинського, де авторка, шукаючи для себе втіхи, звертається до образів двох жінок, які супроводжували Христа на Голгофу – Вероніки і Марії-Магдалени.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 7; 157-168
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies