Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Voelkel, A." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Modyfikacja warstwy wierzchniej fosforanów wapnia polimerami biodegradowalnymi
Surface modification of calcium phosphates by biodegradable polymers
Autorzy:
Szubert, M.
Adamska, K.
Voelkel, A.
Buchwald, T.
Szybowicz, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/285387.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
hydroksyapatyt
ß-fosforan trójwapniowy
modyfikacja warstwy wierzchniej
glikol polioksyetylenowy
polihydroksymaślan
bioaktywność
hydroxyapatite
surface modification
polyethylene glycol
polyhydroxybutyrate
bioactivity
β-tricalcium phosphate
Opis:
Celem pracy była modyfikacja warstwy wierzchniej biomateriałów ceramicznych należących do grupy fosforanów wapnia-hydroksyapatyt (HA) oraz ß-fosforan trójwapniowy (ß-TCP), a następnie określenie wybranych właściwości biologicznych otrzymanych materiałów. Jako modyfikatory zastosowano dwa polimery biodegradowalne: glikol poli(oksy etylenowy) (PEG) oraz polihydroksymaślan (PHB). Pomyślność procesu modyfikacji potwierdzono za pomocą spektroskopii w podczerwieni (FT-IR; ATR) oraz spektroskopii Ramana. Biomateriały przed modyfikacją oraz po modyfikacji poddano testom określającym ich zdolność do degradacji oraz narastania hydroksyapatytu. Test degradacji przeprowadzono zanurzając materiały w roztworze buforowym tris-HCl przez okres czterech tygodni, w ciągu których dokonywano pomiaru masy w odstępach tygodniowych. W celu zbadania zdolności wzrostu hydroksyapatytu na powierzchni materiałów, próbki inkubowano w płynie symulującym osocze krwi (SBF) w temperaturze 37oC przez miesiąc. Zmiany zachodzące na powierzchni badanych materiałów rejestrowano w odstępach tygodniowych za pomocą skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) oraz spektroskopii w podczerwieni. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że szybkość procesu degradacji (obliczona na podstawie procentowego ubytku masy) biomateriałów modyfikowanych zwiększyła się w przypadku hydroksyapatytu zarówno modyfikowanego PEG jak i PHB, natomiast w przypadku ß-TCP szybkość ta była na porównywalnym poziomie w porównaniu do materiału wyjściowego. Analiza obrazów wykonanych z wykorzystaniem SEM wykazała widoczne zmiany w morfologii powierzchni modyfikowanych materiałów. Zmiany te mogą świadczyć o właściwościach osteoindukcyjnych tych biomateriałów.
The main aim of this study is surface modification of ceramic biomaterials, belong to calcium phosphates group-hydroxyapatite (HA) and ß-tricalcium phosphate (ß-TCP)- and furthermore selected biological properties of obtained materials is determined. Polyethylene glycol (PEG) and polyhydroxybutyrate (PHB) are used as modifiers. The process of surface modification of biomaterials is confirmed by means of infrared spectroscopy (FT-IR; ATR) and Raman spectroscopy. In presented study the obtained powder materials are formed on pellets and incubated in SBF (simulated body fluids solution) at body temperature. Formation of apatite layer was evaluated by means of Scanning Electron Microscope (SEM). The degradation behavior was carried out at 37oC for up to 28 days at pH 7.4 using Tris-HCl solution, and is referred to as simulation solution testing. The samples were incubated for 7, 14, and 28 days for the both simulation solution testing, using triplicate samples. The degradation testing of modified HA showed a higher weight loss compared with unmodified HA. In the case of ß-TCP the degradation rate was in similar level before and after modification. SEM images of materials showed visible changes in all of biomaterials surfaces. This changes may suggest the ability to form HA and osteoinductive properties of materials.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2012, 15, no. 116-117 spec. iss.; 29-32
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synteza cytrynianow i acetylowanych cytrynianow skrobiowych na bazie skrobi ziemniaczanej, kukurydzianej, pszennej i tapiokowej w zawiesinie wodnej
Autorzy:
Walkowski, A
Szymanska, G
Voelkel, E
Olesienkiewicz, A
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/796879.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
cytryniany skrobiowe
zawiesina wodna
skrobia kukurydziana
skrobia ziemniaczana
cytrynian skrobiowy acetylowany
skrobia pszenna
skrobia tapiokowa
otrzymywanie
sodium citrate
maize starch
corn starch
potato starch
acetylated starch
wheat starch
tapioca starch
production
Opis:
The study aimed at developing the new method of synthesis of distarch citrates and acetylated distarch citrates from various botanical starch. The method was adapted to instalations existing in Polish potato processing plants. Analysis of the starch modificates showed that from the application view point the best rheological and textural parameters reveal distarch citrate and acetylated distarch citrate from potato starch.
W publikacji przedstawiono metodę otrzymywania cytrynianów diskrobiowych i acetylowanych cytrynianów diskrobiowych na bazie skrobi o różnym pochodzeniu botanicznym. Technologia ta może być łatwo wdrożona w krajowych zakładach przetwórstwa skrobiowego na istniejących instalacjach przemysłowych. Badania otrzymanych modyfikatów wykazały, że z aplikacyjnego punktu widzenia, najlepsze parametry reologiczne i texturotwórcze posiadały cytryniany diskrobiowe i acetylowane cytryniany diskrobiowe otrzymane ze zwykłej skrobi ziemniaczanej.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2006, 511, 2; 665-673
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Właściwości użytkowe wysokoamylopektynowej skrobi ziemniaczanej oraz preparatów z niej wytworzonych
Autorzy:
Walkowski, A.
Lewandowicz, G.
Balcerek, W.
Szymanska, G.
Voelkel, E.
Krzyzaniak, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/795298.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Opis:
Celem pracy było porównanie właściwości funkcjonalnych skrobi ziemniaczanej o standardowej zawartości amylozy oraz jej odmiany zawierającej wyłącznie amylopektynę. Naturalne skrobie ziemniaczane charakteryzowano przez określenie: rozkładu wielkości granulek, przebiegu kleikowania, właściwości reologicznych, struktury krystalicznej i mikroskopowej. Przeprowadzono także podstawową analizę chemiczną porównywanych skrobi. Na bazie skrobi wysokoamylopektynowej wykonano szereg skrobi modyfikowanych i porównano ich właściwości reologiczne i użytkowe z odpowiednimi preparatami handlowymi. Stwierdzono, że wysokoamylopektynowa skrobia ziemniaczana różni się w niewielkim stopniu od standardowej składem chemicznym, strukturą krystaliczną i rozkładem wielkości granulek. Zaobserwowano natomiast niezwykle istotne różnice właściwości reologicznych. W badaniach mikroskopowych potwierdzono brak frakcji amylozowej w skrobi wysokomylopektynowej oraz jej łatwiejsze rozpuszczanie w stosunku do standardowego odpowiednika. Porównanie właściwości reologicznych badanych preparatów pozwala na zarekomendowanie stosowania wysokoamylopektynowej skrobi ziemniaczanej do kleju do tektury falistej.
The aim of the work was the comparison of the usability of standard and high-amylopectin potato starch. Native starches were characterised by the determination of: granule size distribution, pasting and rheological properties, crystallinity and microstructure. A proximate chemical analysis of the investigated starches was carried out as well. Modified starches were manufactured in the laboratory using high amylopectin starch as a raw material. Their rheological properties and usability were examined in comparison with the counterparts produced by Polish potato industry using standard potato starch as a raw material. It was found that the standard and high-amylopectin potato starches revealed the same granule size composition, crystal structure and contained almost the same amounts of protein, fat and ash. However, high differences in pasting and rheological properties were found. Microscopic investigations confirmed the lack of amylose fraction in the high-amylopectin starch as well as their better solubility in water as compared to the standard starch. The examination of reheological properties and usability of modified starches done with the high amylopectin starch as a raw material make allows the recommendation of this starch for the production of corrugated board adhesive.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2004, 500
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies