Autor: Tkaczyński, Jan Wiktor. - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Prawa człowieka i obywatela jako moralny kierunkowskaz ustrojowy Republiki Federalnej Niemiec
Human and citizen rights as moral and political indicator of German Federal Republic legal system
Autorzy:: Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/524861.pdf
Data publikacji:: 2018-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: prawo konstytucyjne
Niemcy
prawa człowieka
Opis:: Koniec ustawowego bezprawia w przebraniu narodowosocjalistycznym dowiódł ponad wszelką wątpliwość, że istnieją wartości, które są trwałe i niezniszczalne. Starzeją się, to prawda, jak wszystko na świecie, lecz nie stają się przestarzałe. Stąd biorąc za punkt wyjścia rozważań doświadczenia zbiorowe i jednostkowe wyniesione z okresu narodowosocjalistycznego panowania nie można zapomnieć o ówczesnym kontekście historycznym: tak państwo jak społeczeństwo zostało poddane ideologicznym eksperymentom, które sprowadzają do wspólnego mianownika pogarda dla jednostki i kult mas. Nigdy przedtem indywidualizm nie znaczył tak mało. I nigdy przedtem wolność jednostki nie stanowiła tak deficytowego towaru. Zastanowić się zatem głębiej, to można bez obawy popełnienia pomyłki zaryzykować tezę, że u autorów niemieckiej konstytucji z 1949 r. musiały wyniesione doświadczenia najwidoczniej przeorać wyobraźnię ustrojową w sposób gruntowny, skoro otwierające Ustawę Zasadniczą zdanie brzmi: „Godność człowieka jest nienaruszalna”. Z ustrojowego punktu widzenia przyjęte rozwiązanie także dlatego zaskakuje, ponieważ w typowym (i dodajmy nadal szeroko praktykowanym) uregulowaniu pierwszego artykułu konstytucji czytamy o tym, do kogo w państwie należy władza, albo jaką formę ustrojową dane państwo przyjęło.
The end of Nazism lawlessness, proved – beyond reasonable doubt – that values which are sustainable and unbreakable exists. These values are getting older – as everything in this world, but does not become outdated. As a starting point shall be taken joint and individual experiences from National-Socialists period, which cannot be forgotten, especially from perspective of historical context: the state and society were impact by ideological experiment. The experiment had a common meaning – individuals disregard and cult of masses. Never individualism did not mean so few. And never the freedom of individual was so deficit commodity. When thinking deeper on this subject, it is – without any doubts, possible to assumed, that these past experiences had strong and thorough influence on authors of German constitution from 1949. It shall be emphasized that the opening word of the German Basic Law is: „The human dignity is irrebuttable”. From the point of legal system, it is striking, because in typical (and – commonly used in other democratic systems) opening constitutional provisions, we can read, to whom the power in the state is dedicated, or what is the legal form of state.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2018, 3 (43); 19-57
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Tożsamość konstytucji w perspektywie ustrojowej z punktu widzenia doświadczeń niemieckich
Autorzy:: Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/525293.pdf
Data publikacji:: 2014-08-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: niemieckie prawo konstytucyjne (ustrojowe)
german state law
Opis:: Nowelizacje ustaw zasadniczych dowodzą, że nie istnieją konstytucje ponadczasowe, niezmienne. Tym niemniej należy wskazać, że u podstaw każdej konstytucji leżą podstawowe rozstrzygnięcia polityczne, które w formie – mniej lub więcej – szczegółowych uregulowań (norm) prawnych określają podwaliny ustrojowe państwa. Dychotomię podstawowych norm, tj. norm kompetencyjnych (Kompetenznormen) oraz norm postępowania (Verfahrensnormen) uzupełnić tutaj musimy o ich trzeci rodzaj, a mianowicie o normy rewizyjne, zwane także normami dopuszczającymi zmianę (Revisionsnormen). Przedstawiona tak, nazwijmy ją tutaj, elastyczność prawa ustrojowego dowodzi summa summarum, że funkcjonowanie państwa lub w państwie nie następuje wyłącznie według norm prawnych, ale również społecznych i politycznych. Należą do nich zasady moralne, zwyczaje bądź inne reguły postępowania, których odbicia – jak się wydaje w pierwszej chwili – próżno byłoby szukać w tej części naszego zbiorowego życia.Tymczasem obecność chociażby tylko reguł fairness bądź to każdego innego kodeksu honorowego jest najlepszym dowodem, że bez tego społeczno-politycznego uzupełnienia, pozostawałaby norma prawna jedynie martwą literą przepisu.
Amendments to the constitutions indicate that they are not timeless, unchanging. Nevertheless, it should be noted that the fundamental for constitution are political settlements which, in the form of a – more or less – detailed regulations (standards) determine the legal foundations of the political system of the state. The dichotomy of basic standards, such as standards of competence (Kompetenznormen) and standards of conduct (Verfahrensnormen) must be complemented by the revision standards, also known as standards permitting the change (Revisionsnormen). Presented so, let’s call it here, the flexibility of the state law proves functioning of the state or in the state does not occur exclusively by legal norms, but also social and political ones. These are moral principles, customs or other rules of conduct, which reflection – as it seems at first glance – would be vain to seek in our collective life. Meanwhile, the presence of even just the rules of fairness or any other code of honor is the best proof that, without the socio – political touch, legal norm would remain only a dead letter provision.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 4 (20); 9-28
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Federalny Trybunał Konstytucyjny w Niemczech. Strażnik reguł gry ustrojowej czy super-organ władzy państwowej?
The Federal Constitutional Court of Germany. Guard of the rules of the constitutional game, or state super-authority?
Autorzy:: Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/524974.pdf
Data publikacji:: 2016-02-29
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: niemieckie prawo konstytucyjne Federalny Trybunał Konstytucyjny
German state law
Federal Constitutional Court of Germany
Opis:: Wyeksponowanie roli sądu konstytucyjnego w porządku ustrojowym Nie- miec po 1949 r. nie jest ani nowe, ani tym bardziej oryginalne. Już bowiem w międzywojniu zwracał uwagę na jego znaczenie Hans Kelsen 2 , który twier- dził wówczas, że polityczne znaczenie idei federalizmu znalazło swoje dopeł- nienie właśnie wraz z powołaniem sądownictwa konstytucyjnego 3 . Byłoby jednak tutaj nadużyciem wyciągnięcie z tego wniosku, że orzecznictwo kon- stytucyjne warunkuje w sposób decydujący efektywność federalizmu. Mało tego, że wręcz umożliwia jego sprawne funkcjonowanie, bądź nawet, że jest to jego główne zadanie. Tak nie jest. Rolą bowiem sądu konstytucyjnego nie jest (jedynie) strzeżenie federalnych reguł gry ustrojowej, ale standardów de- mokratycznego państwa prawa. Najwidoczniej rolę tę spełnia Federalny Try- bunał Konstytucyjny (Bundesverfassungsgericht, BVerfG) wzorowo, skoro wyniki badania opinii publicznej wskazują niezmiennie od lat bardzo wyso- kie zaufanie, jakim społeczeństwo niemieckie obdarza tę instytucję.
Bringing into prominence the role of the Constitutional Court in the German political system after 1949 is neither new, nor original. Already in the interwar period Hans Kelsen pointed out its significance, claiming that the political meaning of the idea of feder- alism found its completion precisely with the establishment of the constitutional jurisdiction. Arguments supporting the inclusion of the Federal Constitutional Court into the central governmental authorities can be found in essentially every elaboration on the subject. A deeper analysis, however, shows that including it among the central governmental authorities is not fully right. More so, it is unduly. The central authorities may only be those which act directly on the basis of the Basic Law. Therefore, unlike the chief authorities such as Bundestag, Bundesrat, the President of the Republic, and the federal government, the Tribunal does not autonomically delineate its own functioning. It does so on the basis of the ordinary law. This warrants the conclusion that this, frequently mentioned in the subject literature, duality of the Tribunal as a court and as a chief governmental authority, is, in the light of the above, impossible to reconcile.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2016, 1 (29); 9-40
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Die wirtschaftliche Ausganglage Polens vor dem NATO-Beitritt
Autorzy:: Tkaczyński, Jan Wiktor.
Powiązania:: Polen und die NATO : Modalitäten der Integration / Jürgen Schwartz, Jan Wiktor Tkaczyński, Ulrich Vogel (Hrsg.) Frankfurt am Main, 1997
Współwytwórcy:: Schwartz, Jürgen. Redakcja
Tkaczyński, Jan Wiktor. Redakcja
Vogel, Ulrich. Redakcja
Data publikacji:: 1997
Tematy:: NATO rozszerzenie polityka koszty 1993-1997 r.
Dostawca treści:: Bibliografia CBW

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Pozycja Bundestagu i Bundesratu wobec europejskiego procesu integracyjnego w świetle „lizbońskiego” orzeczenia Federalnego Trybunału Konstytucyjnego
Bundestag and Bundesrat stance towards European integration in the light of the „Lisbon” judgement of the Federal Constitutional Court
Autorzy:: Niedobitek, Matthias
Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/524545.pdf
Data publikacji:: 2012-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: europejski proces integracyjny
Bundesrat
Bundestag
Federalny Trybunał Konstytucyjny
Opis:: Trudno oprzeć się wyrażeniu oceny, że „lizbońskie” orzeczenie Federalnego Trybunału Konstytucyjnego nosi wszelkie znamiona rozstrzygnięć nie o charakterze prawnym, ale politycznym. Taki werdykt uprawnia bowiem fakt, że zastrzeżenia Trybunału kierują się ostatecznie nie przeciw niedostatkowi odpowiedniego w tym przypadku ustawodawstwa towarzyszącego, ale przeciwko samemu Traktatowi Lizbońskiemu. Ponieważ jego wejście w życie na drodze ratyfikacji nie powinno było jednak zostać uniemożliwione, dlatego ustawodawstwo towarzyszące zostało sprowadzone do, jeśli można to tak tutaj określić, roli „chłopca do bicia” i co za tym idzie, umożliwienia Trybunałowi wyrażenia w ten sposób swoich zastrzeżeń wobec Traktatu z Lizbony. Tym samym – patrząc nań od strony formalnej – pozostają zarówno traktat jak i ustawowa zgoda ratyfikacyjna bez skazy. Zarazem jednak trudno nie pamiętać, że ten sam Trybunał naruszył w swoim orzeczeniu pośrednio jedną z kardynalnych reguł konstytucyjnych, a mianowicie zakaz formułowania takich monitów, których przyjęcie musiałoby prowadzić w rezultacie do zmiany (w tym przypadku) traktatu lub przynajmniej wyrażenia zastrzeże(ń)nia zgodnie z prawem międzynarodowym.
It is difficult not to voice the assessment, that the „Lisbon” judgement of the Federal Constitutional Court carries all features not of the legislative decisions, but the political ones. This statement may be justified with a fact, that Tribunal’s objections are directed ultimately not towards lack of proper regulations relating to the Treaty, but against the Lisbon Treaty itself. But because its ratification should not have been stopped, the surrounding legislation has been used as an excuse to express reservations against the Lisbon Treaty. This means – from the formal point of view – both Treaty and Act Approving the Treaty are flawless. At the same time, it is difficult to forget, that the same Court, indirectly with this judgement contravened one of the fundamental of the constitutional rules, that is ban to formulate these kind of opinion which acceptance would lead to the (in this case) change of the Treaty or at least to express objection(s) according to the international law.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2012, 2 (10); 143-158
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: O granicach interpretowania prawa według Karla Engischa Studium przypadku niemieckiego
On the Limits of Interpreting the Law According to Karl Engisch German Case Study
Autorzy:: Tkaczyński, Jan Wiktor
Würtenberger, Thomas
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2129865.pdf
Data publikacji:: 2022-10-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: judicial law
constitutional law
doctrine of state and law
prawo sędziowskie
prawo konstytucyjne
doktryna państwa i prawa
Opis:: We are probably not mistaken when we state here that one of the most heatedly debated issues in German legal doctrine remains the problem of the delimitation of the limits of judicial lawmaking (Richterrecht). In other words, and in the most succinct terms, the judge’s right to legislate. For the judicial law is, and it would be difficult not to agree with such an opinion, one of the most interesting but also controversial issues in contemporary legislation. The question as to whether a judge is merely the „mouthpiece of the law”, or whether he or she is allowed to make a creative contribution to its interpretation, cannot be regarded, even today, as not serious or merely outdated. Hence, the attempt of Karl Engisch (1899–1990), one of the most prominent German criminal law theorists of the 20th century, to answer this question can and should be seen not only in terms of casuistic demonstration, but also (and who knows if not primarily) as the evidence of a scholar who rejects seeing the judge as a kind of automaton acting according to cognitive dogmas. From the Polish perspective, this account remains convincing insofar as one takes into consideration Engisch’s rejection of National Socialist delusions in the study as well as in the application of law. An attitude which, as we know, was not typical of this milieu during the Third Reich.
Zapewne nie pomylimy się tutaj, gdy stwierdzimy, że jedną z najgoręcej dyskutowanych kwestii w niemieckiej doktrynie prawa pozostaje nadal problematyka delimitacji granic prawotwórstwa sędziowskiego (Richterrecht). Inaczej mówiąc, najzwięźlej, prawa sędziego do stanowienia prawa. Prawo sędziowskie jest, i trudno się z taką opinią nie zgodzić, jednym z najciekawszych, ale i zarazem kontrowersyjnych zagadnień we współczesnym prawodawstwie. A pytanie, czy sędzia ma być jedynie „ustami ustawy”, czy też jednak wolno mu wnosić twórczy wkład w jej odczytanie, nie sposób uznać, także dzisiaj, za mało poważne, bądź wręcz nawet przestarzałe. Stąd próbę udzielenia nań odpowiedzi przez Karla Engischa (1899–1990), jednego z najwybitniejszych niemieckich teoretyków prawa karnego XX stulecia3, można i należy widzieć nie tylko w kategoriach kazuistycznych popisów, ale również (a kto wie, czy nie głównie) jako świadectwo badacza odrzucającego widzenie sędziego w roli swoistego automatu działającego wedle dogmatów poznawczych. Z polskiego punktu widzenia świadectwo to pozostaje przy tym o tyle przekonywujące, o ile uwzględnić odrzucenie przez Engischa narodowosocjalistycznych uroszczeń w badaniu i stosowaniu prawa. Postawa, która – jak wiemy – nie była typową dla tego środowiska w okresie Trzeciej Rzeszy.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2022, 5(69); 155-166
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Nowe instrumenty postępowania administracyjnego w Niemczech? Między akceptacją a mediacją
New instruments of administrative procedure in Germany? Between acceptance and mediation
Autorzy:: Würtenberger, Thomas
Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941079.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: niemieckie prawo administracyjne i konstytucyjne
german public and administrative law
Opis:: Trudno nie przyznać, że rozwój współczesnego społeczeństwa pociąga (a przynajmniej pociągać za sobą powinien) również zmiany w funkcjonowaniu państwa. Ta banalna raczej jak naukowe odkrycie konstatacja ma jednak daleko idące konsekwencje dla (z)rozumienia w dzisiejszych czasach roli demokratycznego państwa prawa. Nie da się bowiem przeoczyć, że od czasów Rewolucji Francuskiej państwo jest poddawane nieustannie przeobrażeniom, których w tak głębokiej skali nie poznały ubiegłe stulecia. Pomijając rozważania nad kierunkiem rozwoju współczesnej państwowości, warto – mówiąc właśnie o ustrojowych zmianach – mieć stale przed oczyma to, co składa się na administracyjną tożsamość państwa w jego relacjach z obywatelem. Jak jest ona w przedmiotowym aspekcie kształtowana i jak wreszcie uzupełnianie demokracji reprezentatywnej o elementy partycypacji i responsywności obywatelskiej ma miejsce. Po to, aby łatwiej i szybciej, a nade wszystko skuteczniej móc reagować na nowe zagrożenia i zarazem wyzwania cywilizacyjne. Tych bowiem, jak wszystko na to wskazuje, nie zabraknie też w nadchodzących latach.
It is hard not to admit that, the development of contemporary society results (or at least it shall result) in changes of state’s functioning. This trival statement, as for scientific discovery, has far – reaching implications for understanding in contemporary world the position of democratic state based on the rule of law. It is impossible not to see that since the French Revolution the state is under sustained transformations, which in such a deep scale were not observed in previous centuries. Without going into considerations on the modern statehood course, it is worth – when focus on institutional changes – bear in mind what consists of state’s administrative identity in relation with it’s citizens. In this context – how it is shaped and how take place the fulfillment of representative democracy with elements such as citizen’s participation and responsiveness. For easier, faster, and the most important – more effective, way of reaction on new threats and civilization challenges. Which – without any doubts there will be no lack of above mentioned ones in forthcoming years.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2017, 4 (38); 85-100
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Racjonalność wyborcy według ekonomicznej teorii demokracji Anthony’ego Downsa
Autorzy:: Sell, Friedrich L.
Tkaczyński, Jan, Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/524108.pdf
Data publikacji:: 2011-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: teoria demokracji Anthony’ego Downsa
wyborca
głosowanie
Opis:: Przedstawione rozważania mają sens pod warunkiem przyjęcia do wiadomości, że takie korzystne nierówności dochodowe są możliwe tylko w przypadku ograniczonej redystrybucji ze strony państwa. Inaczej mówiąc, przy zachowaniu średnich wartości zmiennych G do Y na znanej nam już skali lewica – prawica politycznych preferencji. To uprawnia do wyciągnięcia wniosku końcowego, że z punktu widzenia idei państwa dobrobytu nie jest uzasadnione jako optymalne działanie rządu polegające na nieustannych próbach redukcji nierówności dochodowych. Nie istnieje bowiem żaden lewicowo uwarunkowany racjonalnie rozkład (przy pożądanych wysokich wartościach G do Y) politycznych preferencji, którego skutkiem byłaby wyłącznie dominująca awersja do nierówności, a która by z punktu widzenia ekonomicznego uzasadniała rzeczone postępowanie rządu. W uwagach końcowych nie może naturalnie zabraknąć jeszcze jednego stwierdzenia. Tego mianowicie, że wprawdzie Down definiuje w swoim modelu jako cel maksymalizację ilości głosów wyborczych przez każdą partię i pozostawia poza nawiasem swoich rozważań różne wymiary polityki dobrobytu demokratycznego państwa prawa, to niezależnie od tego możemy stwierdzić, że fiksacja polityki wokół redystrybucji dochodowej na rzecz mniej zamożnych wyborców w analizowanym aspekcie nie jest optymalna. Jeśli zatem w partyjnym programie wyborczym za cel zostanie postawiony zamiar wprowadzenia wysokiego stopnia redystrybucji dochodowej, to klęska wyborcza takiej partii jest nieunikniona. Ma to bowiem miejsce ze względu na koncentrację największej ilości wyborców w centrum, dla których nazbyt wysoka redystrybucja oznaczałaby – uwarunkowana awersją do równości – znaczną utratę funkcji użyteczności. Mówiąc wprost: nazbyt wysoko zaplanowana redystrybucja dochodowa (wysoka wartość G do Y) prowadzi do znacznie większej utraty głosów wyborczych w centrum, aniżeli może się przyczynić do pozyskania wyborców na lewej stronie społecznej sceny wyborczej.
The analyses presented are meaningful only if it is accepted that such beneficial income disparities can be achieved exclusively as a result of a limited redistribution conducted by the government. In other words, this is possible only if the values G to Y on the left-right scale of political preferences are relatively mediocre. As result, it can be stated that, from the perspective of the welfare state philosophy, a given government’s continuous attempts at balancing the income disparities are not an optimal mode of operation, and thus cannot be justified. The reason for this is the fact that there is no rational left-wing oriented spread (with the values G to Y being high) of political preferences, which would result in a dominant aversion to disparities, and which would justify such actions by the government from the economic perspective. In addition, the concluding remarks also need to include the statement that, even though Down defines in his model the maximisation of the votes received by each party as a primary goal, while neglecting in his studies the various dimensions of the welfare policy of a democratic state under the rule of law, it can still be stated that the policy of focusing on income redistribution, aimed at aiding the less wealthy voters, is suboptimal from the analysed perspective. Therefore, a political party which includes a high level of income redistribution as a goal in its political manifesto is bound to fail during the elections. The reason for this is the concentration of the highest number of voters in the centre. For such citizens an overly high level of income redistribution would entail, as a result of the aversion to equality, a great decrease in the utility function. To be more direct, an overly high income redistribution (with the G to Y value being high) leads to a loss of votes from the centre that is far greater than the amount of votes gained from the left side of the voting stage.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2011, 3 (7); 49-65
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Europejska polityka wsparcia budżetów państw strefy euro. Próba delimitacji prawnej pojęcia politycznego
EU budget support policy of the euro area. The attempt of the political concept’s legal delimitation
Autorzy:: Müller-Graf, Peter-Christian
Tkaczyński, Jan Wiktor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/523830.pdf
Data publikacji:: 2013-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: polityka ekonomiczna UE
strefa euro
unia monetarna
Opis:: Perturbacje w strefie euro uzasadniają pytanie nie tylko o stan finansów publicznych państw tej strefy, ale i zmuszają do zastanowienia się nad kształtem uprawianej ze strony Unii Europejskiej polityki wsparcia budżetów krajów należących do strefy euro. Trudno bowiem nie zauważyć, że wspomniana polityka stanowi od maja 2010 roku zarówno obiekt krytyki, w tym rzecz jasna naukowej[1], ale i źródło (aczkolwiek nie jedyne) obecnych kłopotów finansowych Unii Europejskiej. Wprawdzie kłopoty te nie zagrażają (jeszcze) praktykowaniu europejskiego wspólnego rynku, to tym niemniej jednak nie sposób przeoczyć, że osłabiają w poważnym stopniu wspólnotowe spoiwo, które stanowi europejska unia gospodarcza i walutowa. Chcąc zatem ukazać implikacje prawne i polityczne tego procesu, konieczne staje się najpierw przypomnienie stosownych uregulowań prawa wspólnotowego. Wszystko po to, aby odwołując się do bon motJohna Kennetha Galbraitha, iż jedną z korzyści płynących z recesji jest to, że ujawnia co przegapił księgowy, móc spróbować pokazać nowe kontury polityczno-prawne wskazanego problemu. Kontury, ale i powiedzmy wyraźnie – wyzwania polityczno-prawne, jakie wyłaniają się z analizy obecnej polityki Unii Europejskiej wsparcia budżetów państw strefy euro.
Perturbations in the eurozone justify the question concerning not only the condition of public finances in the countries belonging to this zone, but also force us to think about the form of budget support policy of the eurozone countries implemented by the European Union. It is not difficult to realize that the aforementioned policy is, since May 2010, both an object of criticism, also in a scientific aspect, and the (not only) source of the current financial difficulties of the European Union. Although these problems do not (yet) threaten the common European market, it is impossible to ignore that they weaken to a great extent the union binder, which consists both of the economic and monetary European union. With the purpose of showing the legal and political implications of this process, it becomes necessary to remind first of all of the adequate regulations of the European Union law. All this, referring to the bon mot of John Kenneth Galbraith that one of the recession’s benefits is that it reveals what the accountant has overlooked, in order to be able to present the new political and legal shapes of the indicated problem. The shapes and also, specifically speaking, the political and legal challenges, which emerge from the analysis of the present budget support policy of the eurozone countries implemented by the European Union.
Źródło:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2013, 2 (14); 16-31
2082-1212
Pojawia się w:: Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki