Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Siemieniec, Tomasz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
„On to dla nas grzechem uczynił tego, który nie znał grzechu” (2 Kor 5,21a): Rozumienie Pawłowej wypowiedzi w historii egzegezy
“God Made Him Who Had No Sin to Be Sin for Us” (2 Cor 5:21a): Understanding of Paul’s Statement in the History of Exegesis
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035038.pdf
Data publikacji:
2020-07-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
2 List do Koryntian
grzech
soteriologia
śmierć Jezusa
historia egzegezy
2nd Epistle to the Corinthians
Sin
Soteriology
Death of Jesus
History of exegesis
Opis:
Autor artykułu szuka odpowiedzi na pytanie, jak w historii egzegezy interpretowano wypowiedź Apostoła Pawła z 2 Kor 5,21a o tym, że Bóg uczynił Chrystusa grzechem. Artykuł składa się z kilku części uszeregowanych chronologicznie. Najpierw przedstawiona została interpretacja 2 Kor 5,21a przez teologów epoki patrystycznej (zwłaszcza Orygenesa, Cyryla Aleksandryjskiego, Grzegorza z Nazjanzu, Grzegorza z Nyssy, Jana Chryzostoma, Augustyna z Hippony). Następnie omówiono teologów średniowiecznych na czele z Anzelmem z Canterbury. Trzecim etapem było zwrócenie uwagi na Marcina Lutra, Jana Kalwina oraz innych teologów czasu Reformacji. Ostatni punkt stanowi ukazanie interpretacji 2 Kor 5,21a przez teologów nowożytnych. Zauważono, że egzegeci epoki nowożytnej w swoich badaniach nawiązują do owoców pracy teologów wcześniej żyjących. W interpretacji 2 Kor 5,21a wyróżnić można trzy najważniejsze tendencje, które widzą tutaj odniesienie do wcielenia Syna Bożego, do Jego śmierci rozumianej jako ofiara za grzech i do szeroko rozumianej rzeczywistości grzechu, z którą zmierzył się Jezus Chrystus.
The article aims to answer the question of how in the history of exegesis the statement of the Apostle Paul from 2 Cor 5:21a (“God made Christ a sin”) was interpreted. The article consists of several parts examining the issue chronologically. At the beginning the interpretation of 2 Cor. 5:21a by theologians of the Patristic era (esp. Origen, Cyril of Alexandria, Gregory of Nazianzus; Gregory of Nyssa, John Chrysostom, and Augustine of Hippo) was presented. Then, the interpretation by medieval theologians (esp. Anselm of Canterbury) was discussed. In the third stage the understanding of 2 Cor 5:21a by Martin Luther, Jan Calvin, and other theologians of the Reformation era has been examined. The last step is the presentation of the interpretation of 2 Cor 5:21a during the modern era. It has been noticed that contemporary exegetes refer to the results of the theologians who lived before. In the interpretation of 2 Cor 5:21a, the three most important tendencies can be distinguished. First of them sees here a reference to the incarnation of the Son of God, the second one—a reference to His death understood as a sacrifice for sin, and the third trend understands making Jesus sin in relation to the reality of sin that Jesus Christ faced.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 7; 59-83
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bóg jako Pan historii świata i ludzi w świetle Apokalipsy Janowej
God as the Lord of History of the World and People In the Light of the Book of Revelation of St. John
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/469416.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Opis:
The Article discusses the issue of God as the Lord of the history of the world and the people in the Book of Revelation. It consists of two main parts. In the first part, main titles have been presented, by which God was defined in the Book of Revelation. These titles are: „The One, Who is and Who was and Who is to come”, „the Alpha and the Omega”, „The Beginning and the End”, „Lord Holy and True” (The Sovereign), „Pantokrator” (The Almighty), „The sitting on the throne”. The old testament sources of these titles show, that the main idea, that the Author had, was the desire to present God working in an active way in the history of the World. In the second part of the article, the activities of God as the Lord of the history have been analyzed. There are: the creation, which authorizes God’s ruling, the judgment in its negative aspect (seen as the punishment of the unfaithful) and in its positive aspect (seen as the reward for the faithful).
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2012, 19; 129-155
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
BIBLIJNE TŁO IDEI KOŚCIOŁA JAKO KOMUNII W ŚWIETLE DOKUMENTU KU WSPÓLNEJ WIZJI KOŚCIOŁA
Biblical Background of the Idea of the Church as Communion in the Light of the Document The Church: Towards a Common Vision
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/594942.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
eklezjologia
komunia
Światowa Rada Kościołów
Opis:
The Article presents the biblical background of the idea of the Church as com- munion in the light of the Document The Church: Towards a Common Vision by The Commission “Faith and Order” of The World Council of Churches. This idea reaches Book Genesis, where the creation of men “in God’s image” shows their ability to enter into community with God and other people. The Church shows itself as a community of people who have heard the word of Christ (1 Pet 2,23). Just this word is the first dynamism which unites the people. Therefore the Church keeps up preaching of the Gospel (Rom 10,14-18). Next dynamism which unifies the community is the power of the Holy Spirit, who every believer have received (Eph 2,21-22; 1 Pet 2,5). At last it should be noticed the significance of the celebration of the Lord’s Supper. Sharing in the one bread and drinking the one cup are the foundation of arising of the true community of the Church (1 Cor 10,16-17), which is the Body of Christ (Rom 12,4-8; 1 Cor 12,4-30).
Źródło:
Studia Oecumenica; 2014, 14; 83-90
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zmartwychwstanie Jezusa jako klucz do interpretacji dziejów świata (Ap 5,6-10)
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623245.pdf
Data publikacji:
2015-11-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
zmartwychwstanie
Apokalipsa
historia
świat
Opis:
The article discusses the role of Christ the Lamb in the light of Rev 5,6-10. In the first plane Christ appears in the glory of his victory. A visible sign of this victory is the place in the midst of the divine throne. At first his victory consists in martyr’s death. It entitled God to enter into a new bond with the people purchased for him. But the victory of the Lamb cannot be limited only to the martyrdom. For he appears in this vision as "standing, as though it had been slain". Such pose suggests victory not only through the martyrdom, but also through the resurrection. The victory achieved by the Lamb gives him right to take the scroll: from the right band of "the One, who is sitting on the throne". This scroll symbolizes divine plan toward the world and the people. Banding of the scroll to the Lamb means to initiate this scheme. For this reason the resurrection of Christ the Lamb can be seen as a key event to the accomplishment of God's purpose. Divine project is being realized in the history of the world and 1he people. Attitude of men expresses either approval of 1he divine plan or refusal of it. In this context we can speak about judgment (it is suggested by OT-background of 1he symbol of a scroll-book). Judgment consists in a division of humankind in to two groups. One group includes those people who are on God's side. They accept divine plane (which culminates in the resurrection of Christ) and by their life participate in the fulfilment of it. The other group rejects divine project by coming out against God and Lamb. The sentence is simply a consequence of their choice: the reward for the faithful and punishment for the disloyal ones. 
Źródło:
Verbum Vitae; 2009, 15; 249-262
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy mariologiczna interpretacja postaci kobiety w Ap 12 jest nadal aktualna?
Is the mariological interpretation of the figure of “woman” in Revelation 12 still justified?
Ist die mariologische Interpretation der weiblichen Figur in Offenbarung 12 noch gültig?
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138309.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
Mother of Jesus
woman
book of Revelation
Mariology
Israel
ecclesiology
symbolism
Matka Jezusa
kobieta
mariologia
Izrael
symbolika
eklezjologia
Apokalipsa św. Jana
Opis:
Prezentowany artykuł stawia pytanie o aktualność mariologicznej interpretacji postaci Kobiety z Ap 12. W artykule wykazano, że mariologiczne rozumienie Ap 12 wynika wprost z samego tekstu biblijnego. Nie jest to jednak jedyne rozumienie, jakie można dostrzec w tym fragmencie. Postać Kobiety może być także interpretowana kolektywnie – jako figura Izraela, ludu wybranego ST, która daje światu Mesjasza, a następnie schodzi ze sceny historii zbawienia. Kobieta w Ap 12 pełni podwójną rolę. W aspekcie zbiorowym uosabia ona lud Izraela oczekujący na Mesjasza. W aspekcie indywidualnym, który jest podporządkowany zbiorowemu, mamy tu odwołanie do postaci Maryi.
The presented article raises a question concerning the relevance of the Mariological interpretation of the figure of “Woman” in Rev 12. The research showed that the Mariological understanding of Rev 12 results directly from the biblical text itself. However, this is not the only possible understanding of this passage. The figure of “Woman” can also be interpreted collectively – as a figure of Israel, the chosen people of the OT, who brings forth the Messiah to the world and then leaves the scene of salvation history. The “Woman” in Revelation 12 plays a dual role. Collectively, she represents the people of Israel waiting for the Messiah. In the individual aspect, which is subordinate to the collective one, there is here a reference to the figure of Mary.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2021, 9; 27-45
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tożsamość „martwych” (οἱ νεκροί) w świetle Ap 20,4-5
The Identity of “the Dead” (oἱ νεκροί) according to Rev 20:4-5
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178679.pdf
Data publikacji:
2017-10-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa św. Jana
Martwi
Śmierć
Pierwsze Zmartwychwstanie
Eklezjologia
Millennium
Życie
The Book of Revelation
Death
Dead
First Resurrection
Ecclesiology
Life
Opis:
The article analyzes the term οἱ νεκροί, in Rev 20,4-5. All scholars examining this text assume that the term hoi nekroi should be interpreted here literally, i.e. it denotes the dead in a physical meaning (as people who have been killed or died). However such assumption causes a variety of problems concerning especially the chronology of events described in Rev 20,1-10. This problem seems to be resolved if “the dead” are interpreted in spiritual sense (as spiritually dead).Basing on this assumption the presented paper aims to define identity of the dead in Rev 20,4-5. The presentation has been made in three stages. At the beginning the state of research has been presented. This analysis points out a necessity of another look at the term οἱ νεκροί, used in Rev 20,4-5. The second stage consists in examining the question whether the spiritual meaning of οἱ νεκροί is possible in the light of other passages of the Book of Revelation and in the context of the whole Johannine tradition (especially in the Forth Gospel). At the end the role of οἱ νεκροί in Rev 20,4-5 has been defined.    
Źródło:
The Biblical Annals; 2017, 7, 4; 531-550
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kim są „psy” w Ap 22,15? Lektura terminu οἱ κύνες w greckim antycznym kontekście kulturowym
Who Are „The Dogs” in Rev 22:15? Reading of the Term οἱ κύνες in the Ancient Greek Cultural Context
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621009.pdf
Data publikacji:
2021-09-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa św. Jana
Psy
Hellenizm
Pederastia
Homoseksualizm
Starożytna Grecja
The Book of Revelation
Dogs
Hellemism
Pederasty
Homosexuality
Ancient Greece
Opis:
Prezentowany artykuł zajmuje się analizą motywu psa w Ap 22,15 w kontekście kulturowym starożytnej Grecji. Analiza stanu badań pokazała, że egzegeci w interpretacji terminu οἱ κύνες odwołują się przede wszystkim do tekstów paralelnych znajdujących się w samej Biblii (oraz literaturze pozabiblijnej). Taka interpretacja nie wyczerpuje jednak bogactwa znaczeniowego metafory psa. Ten sam tekst czytany przez chrześcijan, którzy mieli za sobą doświadczenie kultury hellenistycznej otwiera się na nowe znaczenia. Zdaniem autora artykułu chrześcijanie wywodzący się z kultury hellenistycznej mogli widzieć motyw psa w powiązaniu z zalotami o charakterze pederastycznym, gdzie stanowił on uosobienie starszego partnera w tej relacji – tzw. erastesa. Takie rozumienie metafory psa ma u swoich fundamentów odwołanie się do polowania, które stanowiło ważny element życia antycznych Greków. W literaturze greckiej oraz w malarstwie wazowym, przedstawiając homoseksualne zaloty starszych – erastesów względem młodszych – eromenosów odwoływano się do idei polowania. Widoczne jest to w ikonografii, gdzie sceny ukazujące pederastię często zawierają motyw psa, oraz literaturze, gdzie wysiłki erastesa ukazane są na podobieństwo polowania. Autor Apokalipsy umieszczając „psy” pośród kategorii ludzi wykluczonych z udziału w Mieście Świętym pokazał, że praktyki pederastyczne zamykają dostęp do wspólnoty nowego ludu Bożego. 
The presented article deals with the metaphor of “the dog” in Rev 22:15 on the cultural background of Ancient Greece. The analysis of the state of research has shown that exegetes interpreting the term οἱ κύνες refer primarily to parallel texts found in the Bible itself (and in extra-biblical religious literature). However, such an interpretation does not exhaust the richness of meaning of the metaphor of “the dog”. The same text read by Christians who have had a previous experience of Hellenistic culture opens up new ways for an exploration of new meanings of “the dog” metaphor. According to the author of the article, Christians originating from Hellenistic culture could see the motif of “the dog” in connection with pederastic courtship, where it was the embodiment of an older partner in this relationship – the so-called erastes. This understanding of the metaphor of “the dog” is based on the reference to hunting, which was an important part of the life of ancient Greeks. In Greek literature and in vase painting, when presenting the homosexual courtship of the elder – erastes towards the younger – eromenos, one often referred to the idea of hunting. This is evident in iconography, where scenes of pederasty often employ motifs of a dog, and in literature, where erastes’ efforts are depicted in the likeness of hunting. The author of the Apocalypse, placing “dogs” among the categories of people excluded from participation in the New Jerusalem, showed that pederastic practices prevent access to the community of God's new people.
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 3; 895-912
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obietnice Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13
Promises of the Spirit for “the Dead” in the Light of Rev 14:13
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044088.pdf
Data publikacji:
2020-06-26
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa św. Jana
Duch Święty
makaryzm
błogosławieństwo
Book of Revelation
Holy Spirit
macarism
beatitude
Opis:
Artykuł porusza kwestię obietnic Ducha dla „martwych” w świetle Ap 14,13. Punktem wyjścia jest stan badań nad tekstem Ap 14,13. Zostało wykazane, że – jak dotąd – uczeni głownie skupiali się na adresatach tego makaryzmu, poszukując odpowiedzi na pytanie o to, czy idzie tutaj o wszystkich chrześcijan, czy tylko o męczenników. Autor artykułu proponuje rozumieć „martwych” w kategoriach duchowych (jako martwych duchowo). Wskazuje na to kontekst makaryzmu, którym jest wizja 14,6-13, jak również fakt, że duchowe znaczenie terminu „martwi” nie stoi w sprzeczności z innymi tekstami Apokalipsy. W związku z tym mamy tu błogosławieństwo dla tych, którzy się nawracają. Duch Święty jawi się tutaj jako Ten, który potwierdza obietnice dane w makaryzmie, a co za tym idzie, jest Tym, który nadaje dynamizm głoszonej „odwiecznej dobrej nowinie”. Duch, przemawiając w Ap 14,13, jawi się jako Osoba, która wyraża siebie samego, przekazując orędzie ludziom. Paralelne do wypowiedzi Ducha polecenie spisania treści błogosławieństwa ukazuje rolę tegoż Ducha w procesie, który nazywamy natchnieniem skrypturystycznym. Zatem Duch odgrywa tutaj bardzo ważną rolę w przekazie dobrej nowiny, która z jednej strony wzywa do nawrócenia, a z drugiej, w przypadku, kiedy to nawrócenie nastąpi, wskazuje na rychłą realizację zbawczych obietnic.
The article deals with the problem of promises of the Spirit for “the Dead” in the light of Rev 14:13. The point of departure for this analysis is the presentation of the current state of research. It has been demonstrated that, until now, scholars have focused on the question of the recipients of this macarism, whether it applies to all Christians or merely martyrs. The author of the article proposes to understand “the dead” as spiritually dead. This meaning is indicated by the context of the macarism, which is the whole vision in Rev 14:6-13, as well as by the fact that this spiritual sense of the term “the dead” does not contradict other texts of Revelation. Thus we have here a blessing for those who repent. The Holy Spirit shows himself here as the one who confirms the promises given in the blessing, and consequently as the one who animates the eternal gospel being proclaimed. The Spirit, speaking in Rev 14:13, reveals himself as a person who expresses himself by delivering the message to humankind. The command to write the content of the blessing (v. 13a), parallel to the Spirit’s statement (v. 13b), reveals the role of this Spirit in the process, called “a scripturistic inspiration”. Therefore the Spirit plays here an important role in the transmission of the eternal gospel which, first, calls for repentance, and, when repentance is forthcoming, promises an early accomplishment of salvific promises.
Źródło:
Verbum Vitae; 2020, 37, 1; 129-143
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. I. Ap 1–3. II. Ap 4–13 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2018-2019)
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044329.pdf
Data publikacji:
2019-12-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa
Book of Revelation
Opis:
Recenzja książek: Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. Część I. Ap 1-3 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2018). Ss. 202. 18,90 zł. ISBN 978-83-65860-12-5. Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. Część II. Ap 4-13 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2019). Ss. 208. 23,42 zł. ISBN 978-83-65860-22-4.
Review of two books: Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. Część I. Ap 1-3 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2018). Ss. 202. 18,90 zł. ISBN 978-83-65860-12-5. Janusz M. Czerski, Apokalipsa Świętego Jana. Wstęp i Komentarz. Część II. Ap 4-13 (Opole: Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego 2019). Ss. 208. 23,42 zł. ISBN 978-83-65860-22-4.
Źródło:
Verbum Vitae; 2019, 36; 497-504
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologiczna funkcja terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej
The Theological Function of the Terms καιρός and χρόνος in the Revelation of John
Autorzy:
Siemieniec, Tomasz Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044509.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Apokalipsa św. Jana
czas
kairos
chronos
teologia historii
καιρός
χρόνος
Book of Revelation
time
theology of history
Opis:
Prezentowany artykuł zajmuje się teologiczną funkcją terminów καιρός i χρόνος w Apokalipsie Janowej. Rzeczownik kairos występuje pięć razy w księdze (1,3; 11,18; 12,12; 12,14; 22,10). Akcentuje on przede wszystkim interwencję Boga w dzieje świata i ludzi. Choć termin kairos nacechowany jest eschatologicznie, to jednak Bożej interwencji nie można jednak ograniczać jedynie do paruzji. Czasy eschatologiczne zostały bowiem zainaugurowane wraz z przyjściem Mesjasza na ziemię. Z tego powodu całe dzieje świata widziane z tej perspektywy stają się nieustannym kairos, kiedy to Bóg działa na rzecz ludu. Termin chronos, który w swoim podstawowym znaczeniu wskazuje na okres czasu, w Apokalipsie akcentuje czas widziany niejako z perspektywy człowieka (z ziemskiej perspektywy). Jest to zatem czas dany człowiekowi na nawrócenie (2,21), czas objawiania się Boga w historii (10,6). Jest to również czas działania Szatana, który widziany w świetle wydarzenia Mesjasza, jawi się jako „czas krótki” (6,11; 20,3), nawet jeśli dla wiernych jest to czas prześladowania.
The presented article deals with the theological function of the terms καιρός and χρόνος in the Book of Revelation. The noun καιρός occurs five times in this book (1:3; 11:18; 12:12; 12:14; 22:10) and stresses primarily the intervention of God in the history of the world and men. Although the term καιρός is marked eschatologically, the intervention of God cannot be reduced to the Parousia. The eschatological times have been inaugurated along with the coming of Messiah to the earth. For this reason the whole history of the world, seen from this perspective, becomes a continuous καιρός, when God acts for the benefit of His people. The term χρόνος, which in its basic meaning denotes a period of time, is used in the Book of Revelation to stress time as seen from the perspective of men (and the earth). It is therefore the time given to men to repent (2:21), and the time of the revelation of God in the course of human history (10:6). It is the time of Satan's activity as well, a period which, perceived in light of the Messiah-event, appears as “a short time” (6:11; 20:3), even if it means a time of persecution for believers.
Źródło:
Verbum Vitae; 2019, 35; 307-342
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies