Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Samborska, A." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    Wplyw temperatury na parametry kinetyczne Michaelisa-Mentena ureazy glebowej
    Influence of temperature on Michaelis-Menten`s kinetic parameters of soil`s urease
    Autorzy:
    Samborska, A
    Stepniewska, Z.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1401787.pdf
    Data publikacji:
    2000
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
    Tematy:
    gleby
    enzymy glebowe
    ureaza
    aktywnosc enzymatyczna
    aktywnosc ureazowa
    temperatura
    parametry kinetyczne
    predkosc maksymalna
    stala Michaelisa
    soil
    soil enzyme
    urease
    enzyme activity
    urease activity
    temperature
    kinetic parameter
    maximum velocity
    Michaelis-Menten constant
    Opis:
    Celem badań było zbadanie wpływu różnego zakresu temperatur na parametry kinetyczne Michaelisa-Mentena ureazy glebowej. Badaniom poddano próby zawierające czysty enzym (E), glebę nie nawadnianą ściekami wzbogacona enzymem (E + G) i glebę wielokrotnie nawadniana ściekami (G). Aktywność ureazową przy różnych stężeniach mocznika 0,01-3% i w różnych temperaturach: 0, 20, 37, 60°C oznaczano metodą Bonmanti i współ [I], Stałą Michaelisa (Km) i szybkość maksymalną (Vmax) wyznaczono metodą Liweavera-Burka. Aktywność ureazowa (AU) najniższa była w temperaturze 0°C, i wynosiła: 0,02 (µN-NH4 kg-1 h-1 w próbie z enzymem, 0,013 µN-NH4 kg-1 h-1 w kombinacji enzym + gleba, 0,05 (µN-NH4 kg -1h-1 w glebie irygowanej ściekami. Wraz ze wzrostem temperatury obserwowano wzrost aktywności enzymu. W temperaturze 20°C AU przedstawiała się następująco dla: E = 0,10 µN-NH4 kg-1 h-1 E + G = 0,08µN-NH4 kg-1 h -1G = 0,03 µN-NH4 kg-1 h-l. Najwyższe wartości aktywności ureazowej zanotowano w temperaturze 37°C : 0,35 µN-NH4, kg-1 h-1 dla próby zawierającej preparat handlowy, 0,16 µN-NH4 kg-1 h-l w kombinacji gleba wzbogacona enzymem, 0,125 µN-NH4 kg-1 h-1 dla gleby irygowanej ściekami miejskimi Wzrost temperatury do 60°C powodował spadek aktywności enzymatycznej. W zakresie temperatur 0-37°C zanotowano spadek wartości stałej Michaelisa i wzrost szybkości maksymalnej zachodzącej reakcji we wszystkich analizowanych wariantach, natomiast w 60°C twierdzono wzrost Km i spadek wartości Vmax. W oparciu o analizę otrzymanych wyników można stwierdzić że ureaza wykazuje największe powinowactwo względem substratu w temperaturze 37°C, natomiast wzrost temperatury jak również jej spadek zmniejsza dostępność mocznika dla enzymu.
    The aim of the investigations was to measure relationship between temperature and Michaelis-Menten's kinetic parameters of soil's urease. The measurements were performed on three kinds of samples: the first one containing pure enzyme (E), the second one containing soil never irrigated with waste water but amended with pure enzyme (R + G), the third one containing soil irrigated with waste water after II step purification (G). Urease activity at di fferent concentration of urea 0,01-3% and temperature: 0, 20, 37, 60 ° C was marked with the help of Bounmanti et al. [1] method. Michaelis Constant (Km) and maximum potential activity (Vmax) were determined by method of Liwcaver-Burk. The lowest urease activity (AU) was found at 0°C and was determined for different samples: 0,02 µN-NH4 kg-1 h-1 for the sample with pure enzyme, 0,01.3 µN-NH4 kg-1 h-1 soil never irrigated with waste water but enhanced with pure enzyme, 0,05 µN-NH4 kg-1 h-1 soil irrigated with waste water after II step purification. With an increase of temperature the urease activity level was observed. At 20°C the following value of AU was found in samples: 0,10 µN-NH4 kg-1 h-1 for E, 0,08 µN-NH4 kg-1 h-1 for E + G, 0,03 µN-NH4 kg -1 h-1 for G. The highest urease activity was observed at the temperature of 37°C and it was 0,33 µN-NH4 kg-1 h-1 for E, 0,16 µN-NH4 kg-1 h-1 for E + G, 0,125 µN-NH4 kg-1 h-1 for G, The rise of temperature to the level of 60°C caused a decrease of urease activity. With an increase of temperature within the range of 0-37°C a decrease of Michaelis constants was noticed and increase of maximum potential activity in all the analysed samples. At 60°C decrease Km and Vax was observed. On the basis of results obtained it is possible to conclude that urease shows the highest activity at 37°C, whilst an increase of temperature or its decrease reduce the activity.
    Źródło:
    Acta Agrophysica; 2000, 38; 165-174
    1234-4125
    Pojawia się w:
    Acta Agrophysica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aktywnosc ureazy w wybranych glebach Polski
    Urease activity in selected polish soils
    Autorzy:
    Stepniewska, Z
    Samborska, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1630458.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
    Tematy:
    Polska
    gleby
    enzymy
    enzymy glebowe
    ureaza
    aktywnosc ureazowa
    aktywnosc enzymatyczna
    oznaczanie
    Polska
    soil
    enzyme
    soil enzyme
    urease
    urease activity
    enzyme activity
    determination
    Opis:
    Celem badań było określenie aktywności ureazy na wybranych glebach Polski: bielicowych i brunatnych wytworzonych z piasków i glin, lessów, czarnych ziem i mad rzecznych. Badaniom poddano próbki z poziomu 0-10 cm, które pobrano z Banku Gleb Instytutu Agrofizyki PAN. Aktywność ureazy zawierała się w przedziale 0,3256 - 1,7896 pM N-NH4 kg-lh-1. Najniższą aktywność ureazową zanotowano w glebach bielicowych i wynosiła ona 0,33 pM N-NH4 kg-lh-1. W glebach brunatnych wytworzonych z piasków i lessów aktywność ureazy wahała się w granicach 0,55 - 1,00 pM N-NH4 kg-lh-1. Najwyższą aktywność stwierdzono w glebach: czarnych ziemiach, madach rzecznych, glebach murszowych i murszowatych 1,43 - 1,79 pM N-NH4 kg-lh-1. W oparciu o analizę statystyczną otrzymanych wyników można stwierdzić, że aktywność ureazowa pozostaje w ścisłym związku z zawartością materii organicznej.
    The aim of the investigation was to measure activity of urease in different polish soils such as podzolic and brown developed from sands and loams, brown developed from loess, as well as in black earths and aluvials soils. The measurements were performed on samples taken from 0-10 cm depths. The urease activity was in the range of 0,3256 - 1,7896 pM N-NH4+ kg''h‘'. The lowest activity was noted in the podzolic soil and was on the level of 0,3256 pM N-NH4+ kg’'h''. In the brown and lessive soils the urease activity was in the rangę 0,55-1,00 pM N-NH4+ kg''h_l. The highest urease activity were found in black earths, alluvials soils, Eutric Histosol Soils 1,43-1,79 pM N-NH/kg1 h’’. The results obtained allow to conclude that the urease activity is tightly connected with the organie matter content of the soil.
    Źródło:
    Acta Agrophysica; 1999, 22; 219-228
    1234-4125
    Pojawia się w:
    Acta Agrophysica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesne metody lokalizacji i eksploracji wraków Bałtyku
    The Baltic sea wrecks the location and the exploration present methods
    Autorzy:
    Kola, A.
    Olejnik, A.
    Samborska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/366415.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    archeologia
    archeologia podwodna
    technologia prac podwodnych
    archaeology
    underwater archaeology
    underwater work technology
    Opis:
    Celem niniejszej pracy jest przedstawienie obecnie stosowanych metod oraz urzadzen w lokalizowaniu i eksploracji podwodnego stanowiska archeologicznego, bazujacych na nowoczesnych technologiach.
    The article presents underwater archeological site the location and the exploration methods, based on modern technologies.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2008, 3(24); 19-28
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ hydrolizatów kappa karagenu na ograniczenie nadmiernego wzrostu kryształów lodu w lodach mlecznych
    Effect of kappa carrageenan hydrolysates on limiting excessive ice crystals growth in ice creams
    Autorzy:
    Kaminska-Dworznicka, A.
    Samborska, K.
    Rybak, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/825961.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
    Tematy:
    lodziarstwo
    technologia produkcji
    lody mleczne
    kappa-karagen
    hydrolizaty
    rekrystalizacja
    Opis:
    Celem pracy było pozyskanie nowych substancji stabilizujących i zaprojektowanie układu mającego na celu ograniczenie procesu rekrystalizacji w trakcie przechowywania lodów mlecznych. Pierwszy etap badań obejmował proces hydrolizy kwasowej κ-karagenu, z wykorzystaniem H₂SO₄ i HCl. Przy użyciu chromatografii żelowej SEC określono masę cząsteczkową otrzymanych hydrolizatów. Następnie podjęto próbę wykorzystania otrzymanych związków jako stabilizatorów do lodów mlecznych. Kolejnym etapem badań była analiza procesu rekrystalizacji na podstawie fotografii kryształów lodu wykonanych po przygotowaniu lodów mlecznych, po tygodniu oraz po miesiącu ich przechowywania, za pomocą mikroskopu Alphaphot-2 YS2 i kamery Nikon DS-F. W badanych próbkach oprócz κ-karagenu i jego pochodnych zastosowano również dodatek żelatyny, gumy guar, alkoholu i gotowych mieszanek stabilizujących firmy Danisco (DuPont). Hydroliza kwasowa z zastosowanie HCl i H₂SO₄ wpłynęła na redukcję masy cząsteczkowej κ-karagenu ok. 10-krotnie. Na podstawie fotografii kryształów lodu zawartych w lodach mlecznych stwierdzono, że obecność hydrolizatów κ-karagenu miała większy wpływ na ograniczenie procesu rekrystalizacji niż dodatek samego κ-karagenu czy dodatek przemysłowych mieszanek stabilizujących. Po miesiącu przechowania średnica kryształów lodu w próbkach lodów z dodatkiem hydrolizatu κ-karagenu uzyskanego po hydrolizie HCl nie przekroczyła 16 μm, podczas gdy w próbkach z dodatkiem niehydrolizowanego κ-karagenu, po tym samym czasie – przekraczała 25 μm.
    The objective of the research study was to produce new stabilizing substances and to develop a system to reduce the recrystallization process while storing ice cream products. The first stage of the research comprised an acid hydrolysis process of κ-carrageenan with the use of H₂SO₄ and HCl. A SEC gel permeation chromatography was applied to determine the weight of the hydrolysates produced. Then, an attempt was made to utilize the compounds produced as stabilizers for ice creams. The next research stage was to analyze, with the use of Alphaphot-2 YS2 microscope and Nikon DS-F camera, the process of recrystallization on the basis of the ice crystals images taken instantly after the ice creams were made, after one week and, next, one month of storing them. In addition to κ-carrageenan and its derivatives, gelatin, guar gum, alcohol, and ready-mixed stabilizing mixtures manufactured by Danisco Co. (DuPont) were added to the samples investigated. The acid hydrolysis with the use of H₂SO₄ and HCl caused the molar mass of κ-carrageenan to decrease by ca. 10 times. Based on the images of ice crystals contained in ice cream products, it was found that the presence of κ-carrageenan hydrolysates had a greater effect on reducing the recrystallization process than the addition of κ-carrageenan alone or the addition of industrial compound stabilizers. As regards the ice cream samples with the added κ-carrageenan hydrolysate after hydrolysis with HCl, after one month of storing the ice creams, the equivalent diameter of ice crystals therein did not exceed 16 μm, whereas, as regards the ice cream samples stored for one month and with the non-hydrolyzed κ-carrageenan added, that diameter exceeded 25 μm.
    Źródło:
    Żywność Nauka Technologia Jakość; 2015, 22, 5
    1425-6959
    Pojawia się w:
    Żywność Nauka Technologia Jakość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Właściwości fizyczne proszków otrzymanych metodą suszenia rozpyłowego modelowych roztworów glukozy, fruktozy i ich mieszanin
    Properties of powders received by spray-drying model solutions of glucose, fructose and their mixtures
    Autorzy:
    Jedlinska, A.
    Samborska, K.
    Witrowa-Rajchert, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36344.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
    Opis:
    Celem pracy było wysuszenie roztworów modelowych glukozy, fruktozy i ich mieszanin oraz zbadanie właściwości fizycznych otrzymanych proszków. Roztwory suszono metodą rozpyłową z dodatkiem maltodekstryny (stężenie roztworów 20, 30 i 40% s.s.). W otrzymanych proszkach określono: zawartość wody, aktywność wody, gęstość nasypową luźną i utrzęsioną, gęstość pozorną, sypkość oraz zwilżalność. W celu określenia wielkości cząstek proszków wykonano zdjęcia mikroskopowe. Stwierdzono, że wśród zastosowanych roztworów modelowych najgorszymi właściwościami suszarniczymi charakteryzuje się fruktoza. Prawidłowe suszenie jej roztworu możliwe było tylko przy stężeniu 20%. Zawartość wody i aktywność wody w otrzymanych proszkach zależała od stężenia roztworu, wykazując większe wartości przy większych stężeniach. Największą gęstością nasypową charakteryzowały się proszki otrzymane z roztworów 40%-owych. Otrzymane proszki charakteryzowały się dobrą i średnią sypkością oraz błyskawiczną rozpuszczalnością.
    The aim of this work was to dry solutions of glucose, fructose and their blends and to examine the physical properties of the resultant powders. Solutions were spray dried with an addition of maltodextrin (the concentration of the solutions was 20, 30, 40%). Obtained powders were examined in terms of water content, water activity, bulk and tapped density, particle density, wettability, flowability. Micrographs were taken to define the size of the powder particles. As a result of the experiments it was concluded that fructose had the worst drying properties, the proper drying was possible only if the initial solution was 20%. Water concentration and water activity of the powders depended on the concentration of the solution, showing higher values for higher concentrations. Powders obtained from 40% solutions were characterised by the highest values of bulk density. Obtained powders were characterised by good and medium flowability and excellent wettability.
    Źródło:
    Acta Agrophysica; 2012, 19, 2
    1234-4125
    Pojawia się w:
    Acta Agrophysica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Właściwości fizyczne proszków na bazie miodu pszczelego otrzymanych metodą suszenia rozpyłowego i sublimacyjnego
    Properties of powders received by spray drying and freeze drying of solutions of honey
    Autorzy:
    Jedlinska, A.
    Samborska, K.
    Witrowa-Rajchert, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36514.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
    Opis:
    Obserwuje się wzrost zainteresowania konsumentów produktami z dodatkiem naturalnego miodu pszczelego. Koncerny spożywcze niechętnie używają naturalnego miodu ze względu na jego lepką konsystencję, utrudnione dozowanie oraz konieczność powtórnego upłynniania po krystalizacji. O wiele bardziej praktyczny w zastosowaniu jest miód w postaci sproszkowanej. Niestety, wysoka zawartość cukrów prostych decyduje o niskiej temperaturze przemiany szklistej i obklejaniu komory suszarniczej podczas suszenia. Celem pracy było otrzymanie proszków na bazie miodu pszczelego metodą suszenia rozpyłowego i sublimacyjnego oraz zbadanie właściwości fizycznych otrzymanych produktów. Roztwory o stężeniu 20 i 30% suchej substancji suszono z dodatkiem maltodekstryny jako nośnika. W otrzymanych proszkach badano zawartość wody, jej aktywność, gęstość nasypową luźną i utrzęsioną, gęstość pozorną, sypkość oraz zwilżalność. W celu określenia morfologii cząstek proszków wykonano zdjęcia mikroskopowe. Proszki otrzymane na drodze suszenia rozpyłowego wykazywały lepsze właściwości fizyczne od proszków wytworzonych sublimacyjne. W proszkach wysuszonych sublimacyjnie zauważono wzrost zawartości i aktywności wody wraz ze wzrostem stężenia roztworu. W proszkach otrzymanych rozpyłowo zawartość i aktywność wody nie zmieniały się statystycznie. Proszki charakteryzowały się dobrą i średnią sypkością oraz błyskawiczną rozpuszczalnością w wodzie.
    Consumers are interested in products with an addition of natural honey. Food companies are reluctant to use natural honey due to its sticky consistency, difficult dosing and the need of re-liquefaction after the crystallisation. Honey in a powder form is much more practical in application. Unfortunately, the high content of sugars determines low glass transition temperature and sticking to the drying chamber. The main way to avoid this phenomenon is using the high molecular drying aid. The aim of this work was to obtain honey in the form of powder and to examine the physical properties of the powders obtained. Honey solutions were spray dried and freeze-dried with an addition of maltodextrin (the concentration of the solutions 20, 30%). Obtained powders were examined in terms of: water content, water activity, bulk and tapped density, particle density, wettability, flowability. Micrographs were taken to define the size of the powder particles. Powders obtained after spray drying were characterised by better physical properties. Water concentration and activity of powders obtained by freeze drying depended on the concentration of the solution, proving higher values for higher solutions. The differences of water content and water activity in powders obtained by spray drying were not significant. Obtained powders were characterised by good and medium flowability and excellent wettability.
    Źródło:
    Acta Agrophysica; 2012, 19, 3
    1234-4125
    Pojawia się w:
    Acta Agrophysica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ warunków przechowywania na morfologię i wielkość cząstek proszku miodowego
    The effect of storage conditions on the morphology and particle size of honey powder
    Autorzy:
    Samborska, K.
    Jedlinska, A.
    Dudek, O.
    Kaminska-Dworznicka, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/808946.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Opis:
    Proszek miodowy otrzymany poprzez suszenie metodą rozpyłową z dodatkiem maltodekstryny przechowywano przez 9 tygodni w różnych warunkach (temperatura/ /wilgotność względna: 4°C/40–45%, 25°C/40–50%, 38°C/80%). Bezpośrednio po suszeniu oraz po 1, 5 i 9 tygodniach przechowywania analizowano morfologię (mikroskop skaningowy) i wielkość cząstek (analiza obrazu) oraz oznaczano zawartość i aktywność wody. Stwierdzono, że najkorzystniejsze warunki przechowywania, które pozwoliły na zachowanie formy sypkiego proszku o nieznacznie zmienionej morfologii cząstek oraz stałej zawartości i aktywności wody przez cały okres przechowywania to 4°C/40–45%. Proszek przechowywany w temperaturze 25°C charakteryzował się stabilnymi wartościami zawartości i aktywności wody, jak również tylko nieznacznie zmienioną morfologią, ale tylko do 5. tygodnia przechowywania, po dłuższym przechowywaniu nastąpiły znaczne zmiany morfologii (tworzenie skupisk) oraz obserwowano zbrylanie proszku na skutek wzrostu zawartości i aktywności wody. Proszek przechowywany w temperaturze 38°C już po tygodniu całkowicie zbrylił się, tworząc twardą strukturę upłynniającą się w czasie dalszego przechowywania.
    The influence of storage conditions (4°C/relative humidity RH 40–45%; 25°C/ /RH 40–50%; 38°C/RH 80%) and time (1, 5, 9 weeks) on the morphology and particle size of honey powder was investigated. Honey powder was produced in a laboratory spray drier Anhydro (Denmark), with the use of maltodextrin DE15 as a carrier. Spray drying of honey/maltodextrin aqueous solution (honey solids to maltodextrin solids ratio 50:50) was performed at inlet/outlet air temperature 180/80°C, feed rate 1 ml·s–1, atomization disk speed 39000 rpm. Powders particle morphology and size distribution were analyzed based on microphotographs (Hitachi TM 3000 electron microscope, Multiscan software) Water content and activity in powders after subsequent storage periods were also determined. Directly after drying powder was easy flowing, without caking. Particles were regular and scattered, particle size ranged from 8 to 33 μm, what was typical for spray dried materials. During storage the changes of powder morphology and particle size were observed, depending on storage conditions. Storage at 4°C did not affect powder morphology substantially. The powder stored at 25°C was characterized also by slightly changed morphology, but only until 5 weeks of storage. After this time significant changes in morphology were observed (aggregation), along with powder caking. The powder stored at 38°C was completely caked after 1 week of storage, turning into a hard structure that liquefied upon continued storage. A relationship between water content and water activity of powders and their morphology changes during storage was observed. Water content and activity of samples stored at 4°C did not change significantly during storage, which was related to the lack of caking. In powders stored at 25 and 38°C water content was statistically significantly higher after 5 weeks of storage, at the same time a noticeable caking of material was observed at water content of 7.1 ±2.4 (25°C), and its liquefaction at water content 11.4 ±3.1 (38°C). In case of powders stored at 38°C, statistically significant differences in water activity after each storage period were observed, which was associated with intensive caking after 1 week and subsequent liquefaction after subsequent stages. The most favorable conditions for honey powder storage, which allowed to keep the powder form with slightly altered particle morphology and constant water content and activity after 9 weeks of storage, was 4°C/40–45%. Analysis of morphology, water content and activity can be useful in controlling the quality of powders during storage. Difficulties in the application of image analysis in controlling powders quality during storage were noted, due to the aggregation of powder particles in larger, difficult to trace clusters. The dependence between water content and activity and powders morphology was observed – a significant increase in water content and activity was confirmed by caking and even liquefaction.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2017, 591
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ kappa karagenu i jego hydrolizatów na proces zamrażania modelowych roztworów sacharozy
    The influence of kappa-carrageenan and its hydrolysates on the freezing process of model sucrose solutions
    Autorzy:
    Kaminska-Dworznicka, A.
    Antczak, A.
    Samborska, K.
    Pomaranska-Lazuka, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/803284.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    kappa-karagen
    hydroliza
    zamrazanie
    temperatura krioskopowa
    roztwor sacharozy
    roztwory modelowe
    kappa-carrageenan
    hydrolysis
    freezing
    cryoscopic temperature
    sucrose solution
    model solution
    Opis:
    W pracy zbadano, w jaki sposób dodatek kappa karagenu i jego hydrolizatów może modyfikować przebieg procesu zamrażania modelowych roztworów sacharozy o stężeniu 30 i 40%. Roztwory sacharozy bez dodatku i z dodatkiem substancji ochronnych zamrażano w temperaturze –20°C za pomocą kriostatu, do założonej średniej końcowej temperatury roztworu –15°C. Dodatek hydrolizatów kappa karagenu miał wpływ na przebieg poszczególnych faz procesu zamrażania i podwyższenie temperatury krioskopowej badanych roztworów o 0,2÷0,3°C. Skróceniu uległa faza przemiany fazowej, a wydłużeniu czas domrażania, zarówno dla roztworów 30-, jak i 40-procentowych, przy czym całkowity czas zamrażania w odniesieniu do roztworu sacharozy bez dodatków był krótszy.
    The study investigated how the addition of kappa-carrageenan and its hydrolysates can modify the freezing process of the model sucrose solutions at a concentration of 30 and 40%. Sucrose solutions with and without the addition of protective substances were frozen at the temperature of –20°C using a cryostat, up to the average final temperature –15°C. Addition of kappa carrageenan hydrolysates had an impact on the course of the particular phases of the freezing process and an increase in cryoscopic temperature of tested solutions at about 0,2÷0,3°C. Decrease in phase transition, and increase in final freezing time was observed, but still the total time of freezing was shorter, in comparison to sucrose solutions 30 and 40% without additives.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2013, 575
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Suszenie rozpyłowe miodu pszczelego z maltodekstryną
    Honey spray-drying in a presence of maltodextrin
    Autorzy:
    Samborska, K.
    Choromańska, A.
    Witrowa-Rajchert, D.
    Bakier, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/227594.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Menedżerska w Warszawie
    Tematy:
    glukoza
    fruktoza
    maltodekstryna
    kohezyjność
    przemiana szklista
    glucose
    fructose
    maltodextrin
    cohesiveness
    glass transition
    Opis:
    w pracy badawczej zaprezentowanej w artykule suszono rozpyłowo (temperatura powietrza wlotowego 180°C, szybkość zasilania surowcem 0,9 cm3/s) wodne roztwory miodu z maltodekstryna oraz roztwory modelowe - mieszaniny glukozy i fruktozy z maltodekstryna o stężeniach 20, 30 i 40% s.s. Zawartość wody w otrzymanych proszkach wynosiła od 1,1 š 0,1 do 3,7 š 0,1 %. Zauważono utrzymywanie się stałej zawartości wody w proszkach otrzymanych z roztworów miodu niezależnie od ich stężenia. W proszkach otrzymanych z roztworów modelowych wraz ze wzrostem stężenia roztworu wyjściowego zawartość wody rosła, co było skorelowane z zaobserwowanym mikroskopowo wzrostem wielkości otrzymanych cząstek proszku. Stwierdzono, że zawarte w miodzie cukry proste nie są substancjami decydującymi o przebiegu suszenia i właściwościach proszku. Na podstawie wielkości współczynników Hausnera i Carra stwierdzono, że proszki charakteryzowały się średnią lub dobrą sypkością.
    The aim of work was to investigate the possibility to spray-dry bee honey with the use of maltodextrin as a carrier material. The following systems were dried: glucose+fructose+maltodextrin model solutions (GF), honey+maltodextrin solutions (M) at concentrations 20, 30, 40% db. In all experiments inlet air temperature and feed ratio speed were kept at 180°C and 0,9 cm3/s respectively. Water content of obtained powders were in a range from 1,1=0,1 to 3,7 =0,1 %. Increased initial concentration of solutions GF resulted in increased size of particles, water content and water activity of powders. However, it did not influenced the properties of dried honey M, meaning that sugars present in honey did not decide on the spray drying process performance and powder properties. Basedon Hausner ratio and Carr index values the powders were classified as powders ofintermediate cohesiveness and ofweak and good flowability.
    Źródło:
    Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego; 2011, 1; 19-23
    0867-793X
    2719-3691
    Pojawia się w:
    Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykorzystanie produktów prozdrowotnych i suplementów diety w insulinoopornośći®
    The use of pro-healthy products and dietary supplements in insulin resistance®
    Autorzy:
    Kowalska, H.
    Lenart, A.
    Marzec, A.
    Kowalska, J.
    Samborska, K.
    Żebrowska, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/228279.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Menedżerska w Warszawie
    Tematy:
    insulino-oporność
    suplementy diety
    produkty o właściwościach prozdrowotnych
    insulin resistance
    dietary supplements
    pro-healthy products
    Opis:
    Przeprowadzono ankietę wśród osób ze zdiagnozowaną insulinoopornością. W badaniach brało udział 60 respondentów. Wykazano, że 90% osób spożywa suplementy diety / produkty o właściwościach prozdrowotnych. Ponadto 62% badanych przyznało, że suplementacja przyniosła korzystne zmiany w ich organizmie, a 20% zauważyło wyraźne zmniejszenie objawów insulinooporności. W przypadku stosowania produktów o właściwościach prozdrowotnych 33% badanych zauważyło korzystne zmiany w organizmie wynikające z ich spożywania, a u 10% osób zmniejszenie insulinooporności. Właściwie skomponowana dieta połączona z aktywnością fizyczną jest najbardziej skuteczna w walce z insulinoopornością i obroną przed wystąpieniem cukrzycy typu 2.
    An internet survey was conducted among people with diagnosed insulin resistance. 60 people participated in the study. The research shows that 90% of people take dietary supplements / pro-healthy products. In addition, 62% of respondents admitted that supplementation had beneficial changes in their body, and 20% noted a marked reduction in insulin resistance. With the use of pro-health products, 33% persons noticed beneficial changes in the body resulting from their consumption and in 10% were reduced insulin resistance. Properly formulated diet combined with physical activity is the most effective against insulin resistance and type 2 diabetes.
    Źródło:
    Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego; 2017, 2; 46-55
    0867-793X
    2719-3691
    Pojawia się w:
    Postępy Techniki Przetwórstwa Spożywczego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ parametrów suszenia rozpyłowego na aktywność ektynometyloesterazy i właściwości fizyczne suchych preparatów
    Effect of spray drying parameters on the activity of pectin methylesterase and physical properties of dry formulations
    Autorzy:
    Samborska, K.
    Zdrojewska, J.
    Witrowa-Rajchert, D.
    Kaminska-Dworznicka, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/796875.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Opis:
    Suszeniu rozpyłowemu poddawano, z zastosowaniem maltodekstryny DE15 jako nośnika, preparat pektynometyloesterazy (PME) pochodzącej z Aspergillus aculeatus. Stosowano temperaturę powietrza wlotowego 160, 180 i 200°C oraz prędkość obrotową dysku 34 000, 35 000 i 36 000 obr./min. Po suszeniu oznaczano aktywność enzymu oraz właściwości fi zyczne proszków: zawartość wody, rozkład wielkości cząstek, gęstość nasypową luźną i utrzęsioną, rozpuszczalność i higroskopijność. Stwierdzono, że suszenie rozpyłowe jest dobrą metodą utrwalania preparatu PME, ponieważ względna aktywność enzymu po suszeniu wynosiła od 67,8 do 81,0%. Otrzymane proszki miały dobrą rozpuszczalność oraz sypkość, a parametry fi zyczne preparatów uzależnione były od parametrów suszenia. Po przechowywaniu przez 12 tygodni proszki odznaczały się wysoką aktywnością względną PME.
    Drying is the method of enzyme preparations preservation. Dried preparations are characterized by high stability and long shelf life, are easy to transport and storage, and their use facilitates the automation and mechanization of the production process. The selection of appropriate parameters of the drying process determines the fi nal enzyme activity and its utility in the process. During drying, the enzyme molecule can claim to numerous adverse changes in biochemical, chemical and physical properties, that cause the loss of their biological activity. The aim of the study was the selection of appropriate parameters (drying temperature and atomisation speed) for pectin methylesterase (PME) from Aspergillus aculeatus preparation spray drying capable of producing a powder of high enzyme activity and favourable physical properties. Liquid preparation of PME was spray dried with the use of maltodextrin DE15 as a carrier at inlet temperature 160, 180 and 200°C, and atomisation speed 34 000, 35 000 and 36 000 rpm. After drying PME activity was determined as well as the physical properties of powder: water content, particle size distribution, bulk density, solubility, and hygroscopicity. It was found that spray drying is a good method for the PME preparation preservation, because the relative activity of the enzyme after drying ranged from 67.8 to 81.0%. Spray drying allows to maintain the high enzyme activity due to short drying time (few seconds) and the relatively low temperature of particles during drying. Moreover, this behaviour of the enzymatic activity during spray drying is the result of the characteristic properties of the enzymes as protein substances: increased thermal resistance under reduced content and water activity. After storage for 12 weeks powders still had high relative PME activity. Powder particles obtained during spray drying had a spherical shape and smooth surface, which is characteristic of the powders obtained by this method. The resulting powders had good solubility and fl ow properties. The physical parameters of preparations were dependent on drying parameters. Inlet air temperature and the atomisation speed affected the solubility, density, hygroscopicity and Hausner ratio of the powders. The optimum parameters, of the tested variants, for the spray drying of PME preparaton, ensuring high activity of the enzyme and good physical properties of powders were: inlet air temperature 160°C and the atomisation speed 36 000 rpm.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2014, 577
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ dodatku substancji ochronnych na zakres temperatury krioskopowej i przebieg procesu zamrażania soku z ziemniaka
    The influence of cryoprotective substances on the cryoscopic temperature and the curse of freezing of the potato juice
    Autorzy:
    Kaminska-Dworznicka, A.
    Kozlowska, K.
    Samborska, K.
    Gondek, E.
    Jakubczyk, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/804669.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Opis:
    Celem pracy było określenie wpływu dodatku substancji ochronnych (krioprotektantów), takich jak: alkohol, chlorek sodu oraz kwas askorbinowy, na zakres temperatury krioskopowej i przebieg procesu zamrażania soku z ziemniaka. Zamrażanie prowadzono w kriostacie, w temperaturze –20°C. Temperaturę krioskopową oraz długość poszczególnych etapów procesu zamrażania odczytano z krzywych mrożenia. Wykorzystując bilans masowy procesu zagęszczania, obliczono zawartość wody wymrożonej w badanych próbach. Badania dowiodły, że dodatek wszystkich substancji ochronnych spowodował obniżenie temperatury krioskopowej zamrażanych próbek. Najniższą temperaturę krioskopową (–2,6°C) zanotowano dla soku z dodatkiem NaCl. Całkowity czas zamrażania wszystkich badanych próbek uległ skróceniu w wyniku dodatku substancji ochronnych. Najwięcej wody (91,69%) uległo wymrożeniu w próbie soku z dodatkiem NaCl, co koreluje z obniżeniem temperatury krioskopowej.
    The growing interest in potato juice properties is connected with the need of invention of the best methods of its preservation and storage. The aim of this study was to determine the influence of cryoprotective substances such as alcohol, sodium chloride and ascorbic acid on the cryoscopic temperature range and the course of freezing process of the potato juice. Freezing was carried out in two variants using a cryostat temperature of –20°C. The freezing process was carried out by immersion in a cryostat (HUBER CC-505, Germany). The cylindrical vessel (0.05 m diameter and 0.13 m high, 250 ml potential capacity) with 200 ml of the solution was placed in a bath freezing apparatus, in the presence of the cooling liquid SilOil (HUBER, Germany), at the temperature of –20°C. The process was monitored using two thermocouples. Temperature of the cooling liquid and temperature of the solutions were tested to achieve –15°C in the center of the vessel. Records were taken every 60 seconds by the MPI-LAB temperature recorder (Metronic Instruments) connected to the computer. In order to determine the time of particular stages of the freezing process (cooling time, phase change and final freezing) and to determine the freezing point, recorded data were used to prepare freezing curves in Microsoft Excel 2010. On those freezing curves tangent lines were applied to each straight section, which allowed for estimation of the freezing point and time of particular stages. Representative of frozen water in the samples was defined based on the mass balance in cryoconcentration process. Measurements were performed in triplicate. In order to correlate the influence of particular substances on freezing point and time of particular freezing stages, one-way ANOVA analysis of variance and also Tukey significant difference test (α = 0.05) was carried out using R Commander 3.1.3. The study shows that the addition of all protective substances caused lowering of cryoscopic temperature values (the lowest –2.6°C) for the sample with the NaCl addition. The total time of freezing for all samples with the additives, frozen at a temperature of –20°C, was nearly by 20% reduced. The shortest time of freezing was noticed for the sample of juice with the addition of sodium chloride (9 minutes shorter in comparison to the sample without additives). The most water (91.69%) froze in the sample of potato juice with the addition of NaCl, which clearly correlate with the freezing point depression. This study can play a key role, especially when designing new product (such as potato juice) preservation.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2016, 584
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wysokobłonnikowe przekąski zbożowo-warzywne - analiza wybranych właściwości fizycznych i funkcjonalnych
    The high-fibre vegetable and cereal based snacks - analysis of selected physical and functional properties
    Autorzy:
    Gondek, E.
    Gauze, J.
    Jakubczyk, E.
    Janczar-Smuga, M.
    Nowak, D.
    Stasiak, M.
    Kaminska-Dworznicka, A.
    Samborska, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/803053.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Opis:
    Celem pracy było wyprodukowanie wysokobłonnikowych przekąsek zbożowo-warzywnych oraz ocena wybranych ich cech fizycznych i funkcjonalnych. Chrupki zostały wyprodukowane w zakładzie produkcyjno-handlowym WITPOL sp. z o.o. w Radomiu. Receptury chrupek opracowano z uwzględnieniem aktualnych zaleceń IŻŻ dotyczących zwiększenia udziału w diecie warzyw i owoców oraz błonnika pokarmowego. W pracy badano: aktywność (Rotronic-Hygrolab) i zawartość wody, gęstość, porowatość (piknometr helowy Quantachrome Instruments, USA) barwę w systemie CIE L*a*b*, właściwości mechaniczne podczas testu penetracji (teksturometr TA-HDplus, Stable Micro System) oraz współczynniki: adsorpcji wody (WAI) oraz rozpuszczalności w wodzie (WSI). Aktywność wody chrupek była niska (0,368–0,393), typowa dla kruchych przekąsek zbożowych. Uzyskane chrupki cechowały się porowatością na średnim poziomie ok. 85%. Gęstość geometryczna przekąsek była dość zróżnicowana, chrupki zbożowo-cukiniowo-brokułowe miały istotnie statystycznie niższą gęstość geometryczną i wyższą porowatość. W teście penetracji stwierdzono w tych próbkach więcej pików siły (26 pików w porównaniu do 15 pików dla krzywych penetracji chrupek z dodatkiem dyni) oraz wyższe siły przy założonym odkształceniu. Skład chrupek w dużym stopniu wpływał na ich barwę, dodatek czosnku do chrupek cukiniowo-brokułowych powodował wzrost jasności, wzrost dodatku imbiru spadek jasności chrupek zbożowo-dyniowych. Współczynnik rozpuszczalności w wodzie (WSI) zawierał się w przedziale od 11,47 do 14,01%, a współczynnik adsorpcji od 4,81 do 7,43 g·g⁻¹.
    The aim of this work was to produce vegetable and cereals snacks with high content of fibre as well as to evaluate their selected physical and functional properties. Snacks were produced by the manufacturing plant WITPOL Ltd in Radom. The recipes were prepared taking into consideration recommendations of the National Food and Nutrition Institute in order to the increase fruit, vegetable and dietary fibre intake. The selected properties were studied: water activity (Hygrolab, Rotronic), water content, geometric and apparent density, porosity (helium pycnometer Quantachrome Instruments), color using CIE L*a*b* system (Konica Minolta), the mechanical properties during penetration test (texture analyser TA-HDplus, Stable Micro System), water adsorption index WAI, water solubility index WSI. Water activity of snacks was low but typical for crispy cereal snacks (0.368-0.393). The average porosity of obtained snacks was about 85%. The geometric density of materials was differentiated, cereal-zucchini-broccoli snacks characterised statistically lower geometric density and higher porosity than cereal-pumpkin products. The results of the penetration test showed that samples with addition of zucchini generated higher number of force peaks than snacks with pumpkin. The composition of snacks significantly affected the colour. The addition of garlic to zucchini-broccoli snacks caused the increase of brightness parameter, but the incorporation of ginger to cereal- pumpkin material leaded to the decrease of brightness parameter. Water solubility index WSI was in the range from 11.47 to 14.01%. Water absorption index WAI varied from 4.81 to 7.43 g·g⁻¹. The obtained snacks characterised the satisfactory physical and functional properties. The water content and water activity were in the range of values which guarantee the appropriate textural features and storage stability. The values of mechanical descriptors of texture as well as density and porosity indicated the porous structure of snacks which can be linked with favourably perceived texture of product by consumers. The addition of spices (ginger, cinnamon, garlic) considerably affected the color of cereal and vegetable snacks. The presence of spices did not modify the density, mechanical properties and digestibility of snacks. The higher values of force at selected strain were obtained for samples with zucchini and broccoli than for snacks pumpkin which indicated their higher hardness.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2017, 590
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies