Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Paduszyńska, Katarzyna" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Autogenne przeszczepy fragmentów nadnerczy na modelu zwierzęcym
Autorzy:
Dworzyńska, Agnieszka
Paduszyńska, Katarzyna
Pomorski, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392500.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
przeszczepy
niewydolność nadnerczy
nadnercza
Opis:
Wstęp: Jednym z powikłań po leczeniu operacyjnym guzów nadnerczy jest niewydolność kory nadnerczy. Szczególnie istotne jest to po usunięciu obydwu nadnerczy. Człowiek bez prawidłowej substytucji hormonalnej umiera - można temu zapobiec, przeszczepiając całe nadnercza lub ich część, np. komórki kory nadnerczy. W przypadku guzów nowotworowych przeszczep całego nadnercza nie wchodzi w rachubę, można natomiast przeszczepić komórki z wolnej od nowotworu części kory. Potwierdzenie skuteczności takich przeszczepów może skutkować w warunkach klinicznych uniknięciem konieczności terapii substytucyjnej hormonami kory nadnerczy u chorych po usunięciu nadnerczy. Materiały i metody: Wykonano autogenne przeszczepy nadnerczy na 3 grupach szczurów Sprague Dawley. U 1. grupy zwierząt określono fizjologiczne stężenia kortykosteronu. Zwierzęta te nie były operowane. W 2. grupie szczurów usunięto obydwa nadnercza. Oznaczono stężenie kortykosteronu po obustronnej adrenalektomii oraz zdolność zwierząt do przeżycia bez nadnerczy. Grupa 3. była podzielona na 2 części. W 1. podgrupie wykonano jednoczasową obustronną adrenalektomię wraz z przeszczepem fragmentów nadnercza w sieć większą. W 2. podgrupie wykonano najpierw jednostronną prawostronną adrenalektomię z jednoczasowym przeszczepem nadnercza w sieć większą, a następnie po miesiącu wykonano lewostronną adrenalektomię. W trakcie doświadczenia oznaczano stężenie kortykosteronu w 4 punktach czasowych. Wyniki: Uzyskano statystyczną różnicę między stężeniem kortykosteronu u szczurów po dwuczasowym przeszczepie nadnercza a szczurami po obustronnej adrenalektomii, jednak wyniki te dalekie były fizjologicznym stężeniom.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 4; 22-28
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niedoczynność przytarczyc po całkowitym wycięciu tarczycy – wczesne markery prognostyczne
Autorzy:
Sieniawski, Karol
Kaczka, Krzysztof
Paduszyńska, Katarzyna
Fendler, Wojciech
Tomasik, Bartłomiej
Pomorski, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393793.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
niedoczynność przytarczyc
operacje na tarczycy
całkowite wycięcie tarczycy
oznaczenie intact PTH
hipokalcemia
Opis:
Operacje tarczycy to najczęściej wykonywane procedury w zakresie chirurgii endokrynologicznej. Podejmowane są próby stworzenia jednolitego algorytmu diagnostyki i opieki nad chorymi zagrożonymi pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc. Celem pracy było wyznaczenie markera biochemicznego, który najdokładniej posłużyłby do określenia grupy pacjentów zagrożonych pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc oraz identyfikacją czynników ryzyka tego powikłania. Materiał i metodyka. Do prospektywnego badania włączono 142 kolejnych pacjentów poddanych całkowitemu wycięciu tarczycy od 1 stycznia 2014 do 31 grudnia 2015 r. z powodu wola. Stężenia natywnego PTH (iPTH), wapnia całkowitego (Ca), fosforanów (P) oraz magnezu (Mg) były mierzone w surowicy przed operacją oraz w 1, 6, 24 i 48 godzinie po zabiegu. Wyniki. Objawy kliniczne niedoczynności przytarczyc wystąpiły u 25 (17,6%) ze 142 badanych pacjentów. Największą wartość prognostyczną dla niedoczynności przytarczyc na podstawie krzywych ROC miało stężenia iPTH w 6 h (AUC 0,942; 95%Cl: 0,866-1,000, p<0,001) oraz jego procentowa zmiana od wartości początkowej ΔiPTH w 6 h (AUC 0,930; 95%Cl: 0,858-1,000, p<0,001). W analizie wieloczynnikowej, większe stężenie Ca o 0,1 mmol/l, a dla iPTH o 0,1 pmol/l przed zabiegiem wiązało się z 68% (p=0,012) oraz 61% (p=0,007) mniejszą szansą na wystąpienie niedoczynności przytarczyc. Spadek stężenia iPTH o 1% od wartości początkowej zwiększał szansę wystąpienia tego powikłania o 15% (p<0,001). Wnioski. Najlepszym markerem wskazującym na duże ryzyko wystąpienia pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc jest spadek ΔiPTH w 6 h >65% lub stwierdzenie stężenia iPTH <1,57 pmol/l w 6 h po operacji. Spadek stężenia iPTH po zabiegu jest niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia niedoczynności przytarczyc. Przedoperacyjne wyższe stężenia Ca oraz iPTH są czynnikami ochronnymi dla wystąpienia tego powikłania.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 6; 540-555
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies