Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Pańkowski, Jerzy" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Prawosławie wobec reformacji Lutra
The Orthodox Church towards Luther’s Reformation
Autorzy:
Pańkowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040984.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Luther
orthodoxe Kirche
Westkirche
der Leipziger Disput
Primat
Rechtfertigung
Fegefeuer
Ekklesiologie
the Orthodox Church
the Western Church
the Leipzig dispute
primacy
justification
purgatory
ecclesiology
Luter
Kościół prawosławny
Kościół zachodni
dysputa lipska
prymat
usprawiedliwienie
czyściec
eklezjologia
Opis:
Rocznica 500lecia Reformacji dla Kościoła prawosławnego nie stanowi szczególnego powodu do radości, ponieważ stanowi kolejny podział w Kościele – powiedział metropolita Hilarion (Ałfiejew). Pomimo, że dotyczyła ona relacji Lutra i Kościoła zachodniego, jej odniesieniem stał się Kościół prawosławny, w którym Luter doszukiwał się pierwotnej nauki i eklezjologii. Dowodem tego był dysputa lipska, podczas której prymat, liturgikę, strukturę Kościoła, naukę o usprawiedliwieniu i czyśćcu Luter konfrontował z nauką Kościoła prawosławnego. Skoro Luter widział w prawosławiu osnowę dla swojej reformy, dlaczego nie zdecydował się na konwersję do Kościoła wschodniego? Karmires, podkreślając dużą znajomość prawosławia przez Lutra, twierdzi jednak, iż miała ona jedynie powierzchowny charakter, któremu brakował empirycznego poznania. Konkluduje ponadto, że Luter ani nie chciał, ani nie mógł przyjąć prawosławia ze względu na swoje przywiązanie do mentalności Kościoła zachodniego, a także teologii scholastycznej.
”The 500th anniversary of the Reformation for the Orthodox Church is not a special reason for joy, because that was another division in the Church” – Metropolitan Hilarion (Alfeyev) said. Although it concerned the relationship between Luther and the Western Church, its reference became the Orthodox Church, in which Luther sought primary teaching and ecclesiology. The proof of this was the Leipzig dispute, during which the primacy, liturgy, structure of the Church, the teaching of justification and purgatory, Luther confronted with the teaching of the Orthodox Church. If Luther saw in the Orthodox Church a framework for his reform, why did he not decide to convert to the Eastern Church? Karmires, emphasizing Luther's great knowledge of the Orthodox Church, claims, however, that it had only a superficial character, lacking empirical knowledge. He also concludes that Luther neither wanted nor accepted Orthodoxy because of his affection to the mentality of the Western Church and to scholastic theology as well.  
Der 500. Jahrestag der Reformation ist für die orthodoxe Kirche kein besonderer Anlass zur Freude, da es die nächste Teilung der Kirche bedeutet – sagte der Metropolit Hilarion (Ałfiejew). Obwohl sie das Verhältnis zwischen Luther und der westlichen Kirche betrifft, wurde die orthodoxe Kirche zum Referenzpunkt, da Luther in ihr die ursprüngliche Lehre und Ekklesiologie gesucht hat. Der Beweis dafür ist der Leipziger Disput, in der Luther die Problematik des Primats, der Liturgie, der Kirchenstruktur sowie der Rechtfertigung und des Fegefeuers mit der Lehre der orthodoxen Kirche konfrontiert hat. Wenn Luther in der Orthodoxie einen Bezugspunkt für seine Reform gesehen hat, warum hat er nicht zur orthodoxen Kirche konvertiert? Karmires ist der Meinung, dass trotz der detaillierten Kenntnisse Luthers über die Orthodoxie, sein Verständnis oberflächlich war, ohne empirische Erfahrung. Er stellt fest, dass Luther weder die Orthodoxie annehmen wollte noch konnte wegen seiner Verbundenheit mit der Mentalität der westlichen Kirche und der scholastischen Theologie.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2018, 13; 83-91
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce i rola kultury religijnej w państwie oraz jego polityce
The place and role of religious culture in state and politics
Autorzy:
Pańkowski, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494537.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
kultura religijna
państwo
polityka
sumienie
prawo moralne
lojalność polityczna
tolerancja
Religious culture
the state
politics
conscience
moral law
political loyalty
tolerance
Opis:
Rola i miejsce kultury religijnej w państwie i jego polityce uwarunkowana jest charakterem mentalnościowym danego społeczeństwa. Bez względu na zróżnicowanie kulturowe, wszystkie społeczeństwa łączy jedno wrodzone prawo moralne, które dla kultury religijnej pojęciowo utożsamia się z sumieniem człowieka. Wewnętrzne prawo moralne wyznacza granice kultury religijnej, której żaden system państwowości nie ma prawa naruszać, ani dezawuować. Wpływ kultury religijnej na uprawianą politykę najbardziej widoczny jest w kondycji moralno-duchowej danego społeczeństwa. Każda kultura, która nie wychowuje w człowieku prawdziwego człowieczeństwa staje się antykulturą. Zamiast „inkulturacji” chrześcijaństwa, należy rozwijać chrystianizację kultury, która pomaga człowiekowi w życiu zgodnym z jego wewnętrznym i wrodzonym systemem wartości moralnych. Lojalność polityczna nie może wymagać od człowieka wyrzeczenia się swoich przekonań wynikających z jego religijnej mentalności kulturowej. Semantycznie i istotowo każda kultura jest w głębi rzeczy kulturą religijną.
The role and place of religious culture in state and politics is conditioned by the nature of mentality in a concrete society. Regardless of cultural diversity, all societies are connected by one inborn moral law, which for the religious culture is conceptually identified with the conscience of man. Internal moral law sets the boundaries of religious culture, which no state system has a right to violate or disavow. The influence of religious culture on politics in practice is most visible in the moral and spiritual condition of a society. A culture that does not instil in a man a true humanity becomes an anticulture. Instead of “inculturation” of Christianity, Christianization of culture should be developed, which helps man in life according to his internal and inborn moral value system. Political loyalty can not require from a person to give up his beliefs stemming from his religious cultural mentality. Semantically and essentially every culture is in its deep dimension a religious culture.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2015, 57, 1; 61-76
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies