Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Lampe, Paweł" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Guzy torbielowate trzustki: leczenie chirurgiczne
    Autorzy:
    Jabłońska, Beata
    Braszczok, Łukasz
    Szczęsny-Karczewska, Weronika
    Dubiel-Braszczok, Beata
    Lampe, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393494.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    trzustka
    torbiel
    guz
    operacja
    Opis:
    Celem niniejszego badania było dokonanie oceny krótkoterminowych wyników leczenia chirurgicznego guzów torbielowatych trzustki. Materiał i metody: Dokonaliśmy retrospektywnej oceny dokumentacji medycznej 46 pacjentów (31 kobiet i 15 mężczyzn), którzy zostali poddani w naszym oddziale operacjom chirurgicznym w związku z guzami torbielowatymi trzustki. Wyniki: Guzy torbielowate trzustki zlokalizowane były w głowie trzustki (21), trzonie trzustki (11), ogonie trzustki (13), a także w całym narządzie trzustki (1). Wykonano następujące zabiegi chirurgiczne: pankreatoduodenektomię (20), pankreatektomię centralną (9), pankreatektomię dystalną (3), pankreatektomię ze splenektomią (3), pankreatektomię dystalną poszerzoną ze splenektomia (2), całkowitą pankreatektomię (1), resekcję głowy trzustki z zachowaniem dwunastnicy (1), lokalne wycięcie guza (4) i inne (2). Zidentyfikowano następujące histopatologiczne typy guzów: torbielakogruczolaka surowiczego (14), wewnątrzprzewodowego brodawkowatego gruczolaka śluzowego (5), wewnątrzprzewodowego brodawkowatego raka śluzowego (5), litego guza pseudobrodawkowatego (5), torbielakogruczolaka śluzowego (5), torbielakogruczolaka śluzowego o granicznej złośliwości (1), torbielakogruczolakoraka śluzowego (2), gruczolakoraka (4) i inne (5). Wczesne powikłania pooperacyjne stwierdzono u 14 chorych (30,43%). Reoperacje wykonano u 9 pacjentów (19,56%). Śmiertelność okołooperacyjna wyniosła 6,52%. Wnioski: Najczęstszym guzem torbielowatym w badanej grupie pacjentów był torbielakogruczolak surowiczy trzustki. Guzy torbielowate trzustki najczęściej zlokalizowane były w głowie narządu. U większości pacjentów możliwa była resekcja trzustki, przy czym najczęściej wykonywanym rodzajem resekcji trzustki był zabieg pankreatoduodenektomii.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 1-8
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieszczelności zespoleń w obrębie układu pokarmowego i sposoby ich profilaktyki
    Autorzy:
    Banasiewicz, Tomasz
    Dziki, Adam
    Lampe, Paweł
    Lorenc, Zbigniew
    Szczepkowski, Marek
    Zieliński, Jacek
    Wallner, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393233.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    zespolenia przewodu pokarmowego
    nieszczelność zespolenia
    stomia protekcyjna
    klej tkankowy
    żywienie okołooperacyjne
    matryca kolagenowa pokryta fibrynogenem i trombiną
    Opis:
    Nieszczelności po zespoleniach w obrębie przewodu pokarmowego są jednym z najistotniejszych powikłań zabiegów resekcyjnych i główną przyczyną reoperacji. Ich wystąpienie pogarsza również rokowanie chorego – zwiększa odsetek zgonów bezpośrednich, jak również jest istotnym czynnikiem ryzyka nawrotów choroby nowotworowej. Ryzyko wystąpienia nieszczelności w obrębie układu pokarmowego jest mocno zróżnicowane. Zależy od lokalizacji i zakresu resekcji, ale również od czynników związanych z pacjentem, jego schorzeniem, procedurą chirurgiczną oraz pracą chirurga. Określenie potencjalnego ryzyka powstania nieszczelności może być istotne przy wprowadzeniu działań mogących zmniejszyć odsetek nieszczelności. Część z nich ma charakter ogólnych zaleceń, np. prawidłowe żywienie chorego w okresie okołooperacyjnym, część zaś związana jest bezpośrednio z wykonaną procedurą chirurgiczną. W tej drugiej grupie wymienić można wyłonienie stomii protekcyjnej, zastosowanie klejów tkankowych, wprowadzenie drenu doodbytniczego celem dekompresji zespolenia, użycie stentów czy też zastosowanie matrycy kolagenowej pokrytej fibrynogenem i trombiną. Dla zmniejszenia odsetka nieszczelności istotne mogą być bardziej precyzyjne i celowane zalecenia profilaktyczne, oparte o zindywidualizowane określenie czynników ryzyka nieszczelności. W tym celu niezbędne są dalsze badania, przy czym duże nadzieje można wiązać z danymi pozyskiwanymi przez mobilne aplikacje medyczne.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 49-56
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przegląd wchłanianych nici chirurgicznych stosowanych w chirurgii ogólnej – dobór obecnie istniejących materiałów oraz optymalizacja doboru
    Autorzy:
    Gierek, Marcin
    Kuśnierz, Katarzyna
    Lampe, Paweł
    Ochała, Gabriela
    Kurek, Józef
    Hekner, Bartłomiej
    Merkel, Katarzyna
    Majewski, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1392886.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    nici chirurgiczne wchłanialne
    Polidioksanon
    Poliglecaprone
    Poliglactin
    Opis:
    Nici chirurgiczne to najbardziej uniwersalne materiały wykorzystywane w chirurgii. W dobie rozwoju nowych technologii i nowych materiałów, takich jak np. kleje tkankowe, mimo wszystko wydaje się, że nici chirurgiczne będą w użyciu w chirurgii jeszcze przez wiele lat. Praca ta ma na celu prezentację najczęściej używanych w chirurgii ogólnej wchłanialnych nici chirurgicznych. Ich odpowiedni dobór do zabiegu jest kluczowy dla powodzenia operacji.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 2; 34-37
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ czynników konstytucyjnych i środowiskowych zależnych od pacjenta na wczesne wyniki terapii skojarzonej raka przełyku
    Autorzy:
    Pudło, Kamil
    Błotniak, Alan
    Skoczylas, Tomasz
    Dąbrowski, Andrzej
    Szawłowski, Andrzej
    Kozłowski, Mirosław
    Lampe, Paweł
    Wallner, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393928.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rak przełyku
    chemioterapia
    chemioradioterapia
    palenie tytoniu
    alkohol
    objawy toksyczne
    powikłania pooperacyjne
    Opis:
    Wśród wielu różnych czynników wpływających na wyniki leczenia raka można wyróżnić czynniki zależne od pacjenta, czynniki zależne od guza nowotworowego oraz czynniki zależne od leczenia. Wpływ czynników zależnych od pacjenta na wyniki terapii skojarzonej raka przełyku zwykle pozostawał poza zakresem dotychczasowych prac badawczych. Celem pracy była analiza wpływu czynników konstytucyjnych i środowiskowych związanych z pacjentem na wczesne wyniki terapii skojarzonej płaskonabłonkowego raka przełyku. Materiał i metodyka. Przeanalizowano prospektywnie gromadzone dane 84 pacjentów z rakiem płaskonabłonkowym przełyku leczonych w ramach wieloośrodkowego badania klinicznego z randomizacją do leczenia skojarzonego. Oceniano związek między wczesnymi efektami terapii neoadiuwantowej (objawami toksycznymi ogółem, poważnymi objawami toksycznymi, śmiertelnością związaną z leczeniem, kliniczną i patologiczną odpowiedzią na leczenie) oraz wczesnymi wynikami leczenia chirurgicznego (powikłaniami i zgonami pooperacyjnymi, częstością resekcji leczniczej R0) a czynnikami konstytucjonalnymi (wiek, płeć, wzrost, wskaźnik masy ciała, współczynnik sprawności w skali Karnofsky’ego – KPS, grupę krwi) i środowiskowymi zależnymi od pacjenta (miejsce zamieszkania, czas i intensywność palenia, częstość i ilość spożywania alkoholu oraz narażenie zawodowe). Wyniki. Istotną różnicę w częstości zgonów związanych z terapią neoadiuwantową stwierdzono u pacjentów z gorszym stopniem sprawności (KPS 70‑80 vs 90‑100; p=0,0016). Co ciekawe, znacznie więcej objawów toksycznych terapii neoadiuwantowej (p=0,0034) i powikłań pooperacyjnych (p=0,0293) obserwowano u pacjentów niepalących. Podobnie, więcej objawów toksycznych terapii neoadiuwantowej (p=0,0029) i wyższą śmiertelność pooperacyjną (p=0,0405) stwierdzono u chorych spożywających umiarkowane ilości alkoholu. Wnioski. Palenie tytoniu i spożywanie nadmiernej ilości alkoholu może osłabiać działanie toksyczne terapii neoadiuwantowej i leczenia chirurgicznego u chorych leczonych z powodu raka przełyku. Informacje dotyczące tych uzależnień nie powinny być przyczyną odstępowania od prób radykalnego leczenia choroby podstawowej.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 5; 448-463
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies