Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Krakowczyk, Łukasz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Czerniaki złośliwe regionu głowy i szyi w materiale Kliniki Chirurgii Onkologicznej i Rekonstrukcyjnej Centrum Onkologii IMSC w Gliwicach
Autorzy:
Krakowczyk, Łukasz
Maciejewski, Adam
Grajek, Maciek
Szymczyk, Cezary
Wierzgoń, Janusz
Jędrzejewski, Piotr
Półtorak, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398663.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
czerniak
płaty wolne
przeżycia pięcioletnie
Opis:
Introduction: About 25% of melanomas are localized in head and neck skin, and this particular localization is most difficult to treat, and the prognosis is less favorable. The depth of melanoma infiltration (Clark and Breslau grade) into the skin is the main factor of local advancement of the disease. Surgical treatment is an essential therapeutic modality in patients with melanoma. Aim: The aim of this study was to evaluate results of our surgical treatment of melanomas in head and neck localisation, treated from 1997 to 2007 in Department of Oncological and Reconstructive Surgery in Center of Oncology IMSC in Gliwice. Material: We analysed group of 47 patients (aged 26 to 75 years, mean 49), treated by surgical excision of malignant melanoma in the head and neck region. Most of the patiens required to use free fl aps or skin graft technique to close posexcisional defect, on basis of clinical considerations. Results: The 5-year total survival for all patients was 62% and were dependent on depht of melanoma infiltration and regional lymph node metastasis. The significant prognostic factors were: localization of primary focus, local progression of disease, free microscopical excision margins sex and age. Conclusions: Prognosis in the patients with melanoma of the head and neck is unreliable and dependent on local advancement of disease and localization of primary focus. Surgical treatment is an essential therapeutic modality in patients with melanoma. Adiuvant radiotherapy after surgical treatment of melanoma of the head and neck is intended for the patiens with high risk of local or regional recurence of disease.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2010, 64, 7; 55-59
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie tomografii komputerowej wiązki stożkowej (CBCT) w laryngologii i chirurgii rekonstrukcyjnej głowy i szyi – przegląd literatury i doświadczenia własne
Autorzy:
Piotrowska-Seweryn, Agnieszka
Krakowczyk, Łukasz
Maciejewski, Adam
Kaniszewska-Dorsz, Żaneta
Markowski, Jarosław
Pietrauszka, Kornelia
Goroszkiewicz, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399678.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
głowa i szyja
otorynolaryngologia
rekonstrukcja
tomografia komputerowa
wolny płat
Opis:
CBCT jest stosunkowo nową metodą diagnostyki obrazowej w medycynie. Po raz pierwszy została użyta w 1982 r. w Mayo Clinic Biodynamics Research Laboratory [1], a od 2001 r. jest komercyjnie wykorzystywana w stomatologii. Od wielorzędowej osiowej tomografii komputerowej różni się m.in. techniką wykonania oraz poszczególnymi parametrami. Niska dawka promieniowania stanowi jej największą zaletę, dzięki której coraz chętniej posługuje się nią wielu specjalistów, w tym laryngolodzy i chirurdzy rekonstrukcyjni. W laryngologii CBCT znalazła zastosowanie w diagnostyce przed- i okołooperacyjnej zarówno w rynologii, jak i otologii. W chirurgii rekonstrukcyjnej CBCT ułatwia dokładne zaplanowanie płata, a śródoperacyjnie pozwala na perfekcyjne dopasowanie odtwarzanych elementów tkankowych. W niniejszym artykule autorzy przedstawiają dotychczasowe informacje na temat CBCT w laryngologii, uzyskane na podstawie przeglądu literatury polskiej i zagranicznej, oraz dzielą się własnym doświadczeniem w zastosowaniu tomografii komputerowej wiązki stożkowej w operacjach rekonstrukcyjnych w obrębie twarzoczaszki.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 3; 1-7
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wirtualne planowanie przestrzenne i tomografia komputerowa wiązki stożkowej w chirurgii rekonstrukcyjnej guzów głowy i szyi – badanie pilotażowe
Autorzy:
Krakowczyk, Łukasz
Piotrowska-Seweryn, Agnieszka
Szymczyk, Cezary
Wierzgoń, Janusz
Oleś, Krzysztof
Ulczok, Rafał
Donocik, Karolina
Dowgierd, Krzysztof
Maciejewski, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397279.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
głowa i szyja
rekonstrukcja
tomografia komputerowa wiązki stożkowej
wirtualne planowanie zabiegu chirurgicznego
wolny płat
Opis:
Wprowadzenie: Celem badania było wykazanie, że połączenie wirtualnego planowania zabiegu chirurgicznego (VSP) i tomografii komputerowej wiązki stożkowej (CBCT) stanowi optymalną, umożliwiającą uzyskiwanie lepszych wyników czynnościowych i estetycznych, technikę rekonstrukcji wykonywanych z wykorzystaniem wolnego płata strzałkowego po złożonych resekcjach guzów w rejonie głowy i szyi. Materiał i metody: Do badania włączono 6 pacjentów (3 kobiety i 3 mężczyzn) z nowotworami głowy i szyi. Zmienionymi chorobowo obszarami były: środkowa część twarzy (2 przypadki) i żuchwa (4 przypadki). W oparciu o obrazy uzyskane w tomografii komputerowej głowy, techniką VSP opracowano plany rekonstrukcji z wykorzystaniem wolnego płata strzałkowego (FFF). Przy użyciu drukarki 3D sporządzono odpowiednie modele. Przy rozpoczęciu operacji i kilka minut po zakończeniu rekonstrukcji wykonywano skan CBCT, używając tomografu xCAT XORAN. W sytuacjach, gdy było to wymagane, wprowadzano drobne poprawki w zakresie kątów rekonstruowanych części kostnych. W każdym przypadku mierzono czas trwania operacji. Wyniki czynnościowe i kosmetyczne oceniano w badaniu kontrolnym po upływie 1 roku. Wyniki: Średni czas operacji wynosił 6 godzin 48 minut, tj. około 1 godzinę 40 minut krócej niż w przypadku standardowej operacji rekonstrukcyjnej. U wszystkich pacjentów uzyskano powrót do pełnej sprawności czynnościowej. U dwóch stwierdzono niezadowalający wynik estetyczny, będący wynikiem niewystarczającej ilości tkanki miękkiej w FFF. Wnioski: Według autorów, śródoperacyjne obrazowanie CBCT, niezależnie od kosztów, poprawia dokładność estetycznych rezultatów zabiegów rekonstrukcyjnych prowadzonych w oparciu o VSP, szczególnie w obszarach środkowej części twarzy i żuchwy. Wymagane jest przeprowadzenie dalszych badań na większej liczbie pacjentów.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 2; 28-33
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rekonstrukcje mikronaczyniowe nosa po rozległych resekcjach z powodu nowotworów złośliwych
Autorzy:
Krakowczyk, Łukasz
Szymczyk, Cezary
Wierzgoń, Janusz
Oleś, Krzysztof
Smyczek, Dominika
Ulczok, Rafał
Donocik, Karolina
Hadasik, Grzegorz
Piotrowska, Agnieszka
Maciejewski, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391901.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
głowa i szyja
rak nosa
rekonstrukcje nosa
wolne płaty
Opis:
Wstęp: Nos jest centralnym i prawdopodobnie najważniejszym narządem twarzy. Zabiegi rekonstrukcyjne tej okolicy wymagają od operatora dużej znajomości anatomii, z uwagi na trójwymiarowy kształt i różnorodność tkanek, które ją tworzą. Brak jest jednolitych standardów postępowania czy algorytmów po rozległych resekcjach. Materiały i metody: W latach 2010–2019 w Klinice Chirurgii Onkologicznej i Rekonstrukcyjnej leczonych z powodu rozległych nowotworów nosa było 48 pacjentów, którzy wymagali po zabiegach resekcyjnych zastosowania wolnych płatów mikronaczyniowych, celem funkcjonalnego i estetycznego zaopatrzenia struktur anatomicznych nosa. Wyniki: U 48 pacjentów do rekonstrukcji nosa zastosowano łącznie 92 wolne płaty mikronaczyniowe, w tym: płat promieniowy u 24 chorych, płat promieniowy z fragmentem kości promieniowej u 14 chorych, płat z małżowiny usznej u 16 chorych, połączenie płata promieniowego z płatem z małżowiny usznej u 7 chorych, podwójny płat z małżowiny usznej u 6 chorych, połączenie płata promieniowego z dwoma płatami z małżowiny usznej u 4 chorych. Całkowitą martwicę wolego płata zanotowano w 4 przypadkach, częściową u 6 chorych. Wnioski: Przedstawione powyżej techniki operacyjne z użyciem wolnych płatów mikronaczyniowych stanowią uznaną metodę postepowania leczniczego i powinny być stosowane w codziennej praktyce chirurga. Opisane w pracy metody z zakresu chirurgii rekonstrukcyjnej pozwalają na uzyskanie optymalnego efektu funkcjonalnego i estetycznego.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 5; 1-7
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy chirurdzy podczas zabiegów operacyjnych stosują podwójne rękawiczki? Wyniki badania ankietowego
Autorzy:
Walczak, Dominik
Grajek, Maciej
Pawełczak, Dariusz
Żółtaszek, Agata
Szumniak, Ryszard
Czarnecki, Marek
Trzeciak, Piotr
Krakowczyk, Łukasz
Maciejewski, Adam
Pasieka, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391532.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
ankiety i kwestionariusze
rękawiczki chirurgiczne
zranienia igłą
Opis:
Wstęp: Perforacja rękawiczek podczas zabiegów operacyjnych stanowi dość powszechne zjawisko. Uzasadnioną ekonomicznie i dość efektywną metodą zmniejszającą ryzyko krwiopochodnych infekcji jest stosowanie podwójnych par rękawiczek. Niestety część środowiska chirurgicznego przejawia niechęć do tego typu rozwiązania, argumentując to subiektywnym obniżeniem zręczności oraz czułości dotyku. Cel: Celem badania była ocena praktyki chirurgów dotyczącej zakładania podwójnych rękawiczek oraz określenie czynników wpływających na ich stosowanie. Materiał i metody: Anonimową ankietę złożoną z 21 pytań w języku polskim wysłano pocztą do 41 oddziałów chirurgicznych. Pytania dotyczyły: danych demograficznych, rodzaju używanych rękawiczek, alergii na lateks, liczby przeprowadzonych operacji, częstotliwości używania podwójnych rękawiczek i negatywnych odczuć związanych z ich używaniem, a także częstotliwości zranień podczas zabiegów chirurgicznych. Wyniki: Otrzymaliśmy zwrot 179 ankiet. Przeszło 62% badanych uważa, że podwójne rękawiczki zapewniają większą ochronę niż pojedyncza para, 24% nie wierzy w ten efekt, zaś 14% nie ma zdania. Jedynie 0,6% badanych zawsze stosuje podwójne rękawiczki podczas zabiegów operacyjnych, 19% używa ich regularnie, to znaczy co najmniej w 25% zabiegów, zaś 68% okazjonalnie. 13% przebadanych chirurgów deklaruje, że nigdy nie zakłada podwójnych rękawiczek. Podczas zabiegów podwyższonego ryzyka podwójne rękawiczki nosi 86% respondentów. Wśród przebadanych osób ok. połowa (50,3%) odczuwa dyskomfort, 45% – pogorszenie sprawności manualnej, około 30% skarży się na mrowienie, a 64% na pogorszenie dotyku. Wnioski: W związku z dużym odsetkiem uszkodzeń rękawiczek chirurgicznych, koniecznym wydaje się stosowanie metod zmniejszających ryzyko transmisji patogenów. Nawyk używania podwójnej pary rękawiczek powinien być wdrażany zwłaszcza wśród młodych lekarzy zaczynających specjalizację, tak aby okres początkowego dyskomfortu i stopniowego przyzwyczajania się dłoni był połączony z nabywaniem umiejętności chirurgicznych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2021, 93, 1; 9-14
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies