Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kotowski, Jakub" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Zespół Lyell’a jako czynnik ryzyka pointubacyjnego zwężenia i zarośnięcia światła krtani
Autorzy:
Nowak, Nel
Kotowski, Michał
Sroczyński, Jakub
Szydłowski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399659.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
intubacja
rekonstrukcja krtani
Z. Lyell’a
zwężenie krtani u dzieci
Opis:
Toksyczna Nekroliza Naskórka (TEN), inaczej zespół Lyell’a, jest zagrażającą życiu chorobą skóry i błon śluzowych, często rozwijającą się po ekspozycji na niektóre leki. Objawia się ostrą reakcją nadwrażliwości z nekrolizą naskórka i błon śluzowych w ponad 30% [1]. Ma ona charakter samoograniczający, cechuje się potencjalną nawrotowością, ze śmiertelnością sięgającą 20–66% [2]. Z. Lyella występuje bardzo rzadko, u ok. 1–2 osób na milion na rok [3]. TEN częściej występuje u kobiet. Pojawia się w różnym wieku, szczególnie wśród starszych pacjentów między pięćdziesiątym a siedemdziesiątym rokiem życia. Śmierć jest spowodowana infekcją lub niewydolnością oddechową, która wywołana zostaje zapaleniem płuc lub zniszczeniem błony śluzowej dróg oddechowych [4]. Zwężenie okolicy podgłośniowej krtani jest najczęstszą zmianą występującą w drogach oddechowych, wymagającą tracheotomii u dzieci [5]. Okolica podgłośniowa krtani jest najwęższym odcinkiem górnych dróg oddechowych u dzieci [5]. Szacuje się, że większość przypadków zwężenia okolicy podgłośniowej rozwija się jako skutek uszkodzeń spowodowanych długoterminową intubacją. Tylko 5% zwężeń okolicy podgłośniowej jest wrodzonych [6]. W aktualnej literaturze medycznej nie odnaleziono przypadku całkowitego zniesienia drożności krtani i tchawicy, związanego z zespołem Lyell’a. Samo zastosowanie rurki intubacyjnej może być natomiast przyczyną zwężeń na poziomie krtani u ok. mniej niż 1% pacjentów. Wydaje się, iż nekroliza błony śluzowej tchawicy w wyniku TEN, spotęgowana wielodniową intubacją, doprowadziły do poważnego powikłania w postaci zamknięcia światła tchawicy, zwężenia głośni i okolicy podgłośniowej oraz zmian obrzękowych w obrębie dystalnych dróg oddechowych u 2-letniego pacjenta leczonego w Klinice Otolaryngologii Dziecięcej.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 3; 50-54
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Heterotopowa tkanka neurogenna – Studium przypadku 2,5 miesięcznego chłopca
Autorzy:
Kałużna-Młynarczyk, Agata
Pucher, Beata
Sroczyński, Jakub
Kotowski, Michał
Adamczyk, Paulina
Szydłowski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399635.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
glejak nosa
guz linii środkowej nosa
heterotopowa tkanka neurogenna
rynologia
wada wrodzona
Opis:
Heterotopowa tkanka neurogenna w obrębie struktur nosa jest rzadką wadą wrodzoną, która powstaje podczas rozwoju embriologicznego. Zmiana ta stanowi część większej grupy chorób wrodzonych guzów linii środkowej nosa, które występują z częstotliwością raz na 20 000–40 000 żywych urodzeń. Histologicznie heterotopowa tkanka neurogenna jest skupiskiem tkanki glejowej, która nie wykazuje potencjału złośliwego. Można wyróżnić trzy podstawowe typy w zależności od lokalizacji zmiany: 60% to zmiany zewnątrznosowe, 30% wewnątrznosowe, a tylko 10% łączy cechy obu typów i lokalizuje się zarówno podskórnie, jak i w jamie nosa. Prawidłowa diagnoza jest dość trudna ze względu na rzadkie występowanie. Przedstawiamy przypadek 2,5 miesięcznego chłopca, który został przyjęty do Oddziału Otolaryngologii Dziecięcej w celu diagnostyki i leczenia guza deformującego grzbiet nosa. Wstępna diagnostyka różnicowa obejmowała przepuklinę mózgową, hetertropową tkankę neurogenną (tzw. glejak nosa), naczyniaka, torbiel grzbietu nosa, mięśniakomięsaka prążkowanokomórkowego, torbiel przewodu łzowego. Wykonano badanie endoskopowe, obrazowanie radiologiczne (CT, MRI) i histologiczną ocenę zmiany. W oparciu o wyniki badań diagnostycznych i obraz kliniczny u pacjenta zdiagnozowano heterotopową tkankę neurogenną w obrębie nosa (postać mieszana). Resekcję zmiany przeprowadzono za pomocą podwójnego dostępu, zewnętrznego i endoskopowego. Wyniki leczenia chirurgicznego są zadowalające, kontrola endoskopowa nie wykazała obecności guza resztkowego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 43-48
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies