Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Kaczka, Krzysztof" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Kamica żółciowa – czy zawsze zakażona?
Autorzy:
Matyjas, Tomasz
Pomorski, Lech
Witas, Henryk
Płoszaj, Tomasz
Matyjas, Katarzyna
Kaczka, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393675.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
żółć
złogi żółciowe
kamica żółciowa
zakażenie żółci
bakterie
Opis:
Celem pracy jest przedstawienie wyników badań dotyczących obecności i identyfikacji gatunkowej bakterii obecnych w żółci i złogach z pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych u chorych operowanych z powodu kamicy żółciowej. Materiał i metody. Zbadano florę bakteryjną żółci u 92 pacjentów – 54 kobiet (59%) i 38 mężczyzn (41%) – których w latach 2013–2014 poddano zabiegom chirurgicznym z powodu kamicy pęcherzyka i/lub kamicy dróg żółciowych. Żółć i złogi pobrano śródoperacyjnie na podłoże dla wzrostu bakterii, a następnie identyfikowano florę bakteryjną i określano jej wrażliwość na antybiotyki. Metodami molekularnymi (NGS oraz metodą Sangera) wyodrębniono gatunki bakterii w jednym ze złogów z pęcherzyka żółciowego, a wyniki porównano z gatunkami bakterii wyhodowanymi z żółci. Wyniki. Dodatnie wyniki posiewów żółci stwierdzono u 46 chorych, czyli 50% z nich. Wyhodowane z żółci rodzaje bakterii to: Enterococcus spp. (44 %), Escherichia coli (37%) oraz Klebsiella spp. (35%). U 7 pacjentów (15%) stwierdzono infekcję grzybami z rodzaju Candida, która współistniała z zakażeniem bakteryjnym. W zbadanym molekularnie złogu z pęcherzyka żółciowego wykryto DNA bakteryjne Enterococcus spp., Escherichia spp., Streptococcus spp. oraz Clostridium spp., a w posiewie żółci od tego samego chorego Enterococcus spp. (avium i fecalis). Wnioski. 1. U 31 chorych (70%) z zakażeniem żółci wyhodowano więcej niż jeden patogen. 2. Najczęstsze wyhodowane patogeny to: Enterococcus spp., Escherichia coli i Klebsiella spp. 3. Zakażeniom bakteryjnym często towarzyszyła infekcja grzybicza (Candida albicans). 4. Gatunki bakterii obecne w złogu, zostały częściowo zidentyfikowane również w żółci u tego samego pacjenta.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 3; 23-26
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niedoczynność przytarczyc po całkowitym wycięciu tarczycy – wczesne markery prognostyczne
Autorzy:
Sieniawski, Karol
Kaczka, Krzysztof
Paduszyńska, Katarzyna
Fendler, Wojciech
Tomasik, Bartłomiej
Pomorski, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393793.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
niedoczynność przytarczyc
operacje na tarczycy
całkowite wycięcie tarczycy
oznaczenie intact PTH
hipokalcemia
Opis:
Operacje tarczycy to najczęściej wykonywane procedury w zakresie chirurgii endokrynologicznej. Podejmowane są próby stworzenia jednolitego algorytmu diagnostyki i opieki nad chorymi zagrożonymi pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc. Celem pracy było wyznaczenie markera biochemicznego, który najdokładniej posłużyłby do określenia grupy pacjentów zagrożonych pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc oraz identyfikacją czynników ryzyka tego powikłania. Materiał i metodyka. Do prospektywnego badania włączono 142 kolejnych pacjentów poddanych całkowitemu wycięciu tarczycy od 1 stycznia 2014 do 31 grudnia 2015 r. z powodu wola. Stężenia natywnego PTH (iPTH), wapnia całkowitego (Ca), fosforanów (P) oraz magnezu (Mg) były mierzone w surowicy przed operacją oraz w 1, 6, 24 i 48 godzinie po zabiegu. Wyniki. Objawy kliniczne niedoczynności przytarczyc wystąpiły u 25 (17,6%) ze 142 badanych pacjentów. Największą wartość prognostyczną dla niedoczynności przytarczyc na podstawie krzywych ROC miało stężenia iPTH w 6 h (AUC 0,942; 95%Cl: 0,866-1,000, p<0,001) oraz jego procentowa zmiana od wartości początkowej ΔiPTH w 6 h (AUC 0,930; 95%Cl: 0,858-1,000, p<0,001). W analizie wieloczynnikowej, większe stężenie Ca o 0,1 mmol/l, a dla iPTH o 0,1 pmol/l przed zabiegiem wiązało się z 68% (p=0,012) oraz 61% (p=0,007) mniejszą szansą na wystąpienie niedoczynności przytarczyc. Spadek stężenia iPTH o 1% od wartości początkowej zwiększał szansę wystąpienia tego powikłania o 15% (p<0,001). Wnioski. Najlepszym markerem wskazującym na duże ryzyko wystąpienia pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc jest spadek ΔiPTH w 6 h >65% lub stwierdzenie stężenia iPTH <1,57 pmol/l w 6 h po operacji. Spadek stężenia iPTH po zabiegu jest niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia niedoczynności przytarczyc. Przedoperacyjne wyższe stężenia Ca oraz iPTH są czynnikami ochronnymi dla wystąpienia tego powikłania.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 6; 540-555
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies