Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jarosz, Robert" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    W poszukiwaniu genealogii kina – skiagrafie i proces skiagraficzny
    In Search of Cinema Genealogy: Skiagraphia and the Skiagraphic Process
    Autorzy:
    Jarosz, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339903.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    genealogia kina
    praktyki ekranowe
    skiagrafia
    archeologia mediów
    Nowa Historia Kina
    cinema genealogy
    screen practice
    skiagraphia
    media archaeology
    New Cinema History
    Opis:
    Artykuł jest próbą wytyczenia genealogii medialnej, do której należy kino oraz podobne do niego media czy zjawiska. Wykorzystując metodologię archeologii mediów, autor przywołuje problemy terminologiczne i logiczne, jakie wiążą się z próbami wpisania kina w nadrzędny porządek medialny. Przykładem jednostkowym może być popularne pojęcie „praktyk ekranowych” Charlesa Mussera, przypisywane Nowej Historii Kina jako jedno z jej osiągnięć. Następnie opierając się na kluczowych tu założeniach interdyscyplinarnych, autor wyprowadza własną propozycję terminu „skiagrafii”, czerpiąc nazwę ze starogreckiego typu malarstwa. Większą część artykułu zajmuje charakterystyka poszczególnych gałęzi takiej medialnej genealogii oraz opis mechanizmów jej rozwoju, co autor nazywa procesem skiagraficznym.
    The article attempts to define medial genealogy, which includes cinema and similar media or phenomena. Using methodology of media archeology, the author discusses terminological and logical problems involved in the efforts of indexing cinema to superior medial order. The popular term of "screen practice", coined by Charles Musser and attributed to the achievements of New Cinema History, serves as an individual example. Subsequently, based on key interdisciplinary assumptions, the author proposes his own term: skiagraphia, derived from an ancient Greek painting form.  The main part of the article explores the characteristics of individual members of such media genealogy and describes the mechanisms of its development, i.e. what author calls the skiagraphic process.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2021, 113; 27-49
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leonardo da Vinci jako anatom. Próba odtworzenia stosowanej przez niego techniki
    Leonardo da Vinci as an anatomist. An attempt to reconstruct da Vincis technique
    Autorzy:
    Legierska, Maria W.
    Węcławek, Małgorzata
    Jarosz, Robert
    Ślusarczyk, Konstanty
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1039702.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    leonardo da vinci jako anatom
    rysunki anatomiczne leonarda da vinci
    technika leonarda stosowana w badaniach anatomicznych
    leonardo da vinci as an anatomist
    leonardo’s anatomical drawings
    anatomical technique used
    by leonardo
    Opis:
    Based on the analysis of anatomical drawings of Leonardo da Vinci an attempt to reconstruct his method was undertaken. A lack of fixation method of cadavers limited the period of their utilization. As a result – the pictures of superficially located, easily accessible structures are more precisely depicted than those of internal organs. The authors formulated a hypothesis that Leonardo had used bones found in graves. He did not use the bones from sectioned cadavers. Such opinion has been presented for the first time in literature concerning posthumous works of Leonardo da Vinci as an anatomist. Some of Leonardo’s anatomical drawings are a combination of real pictures with imaginary ones.
    Na podstawie rysunków anatomicznych Leonarda da Vinci podjęto próbę odtworzenia jego sposobu postępowania w badaniach anatomicznych. Brak metod utrwalania ograniczał czas wykorzystywania zwłok. W rezultacie, obrazy struktur łatwo dostępnych, powierzchownie położonych, są znacznie dokładniejsze i precyzyjniej przedstawione niż obrazy narządów wewnętrznych. Postawiono hipotezę, że Leonardo korzystał z kości znalezionych w grobach, nie zaś oglądanych w czasie sekcji po doraźnym, mechanicznym usunięciu części miękkich. Tego rodzaju pogląd przedstawiony jest po raz pierwszy w piśmiennictwie dotyczącym spuścizny Leonarda jako anatoma. Szereg rysunków anatomicznych Leonarda stanowi kombinację obrazów rzeczywistych z jego wyobrażeniami o prawdopodobnym wyglądzie struktur, których bezpośrednio nie oglądał.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 1; 70-75
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Infrastruktura partycypacji społecznej. Pojęcie i wykorzystanie w polskich miastach
    Infrastructure of public participation. The concept and its application in Polish cities
    Autorzy:
    Gawłowski, Robert
    Jarosz, Adam J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/980452.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Instytut Ameryk i Europy. Centrum Europejskich Studiów Regionalnych i Lokalnych (EUROREG)
    Tematy:
    partycypacja społeczna
    infrastruktura partycypacji
    administracja publiczna
    samorząd terytorialny
    public participation
    infrastructure of participation
    public administration
    local government
    Opis:
    Problematyka partycypacji społecznej od wielu lat jest bardzo popularnym przedmiotem badań i zainteresowań praktyków. Niewiele uwagi poświęca się jednak kwestiom formalnych i organizacyjnych narzędzi zarządzania tym procesem. W artykule zaprezentowano wynik badania, którego założeniem było stworzenie kategorii infrastruktury partycypacji oraz pomiar jej wykorzystania w 17 miastach Polski. W tym celu autorzy opracowali własną metodę badania praktycznego zastosowania narzędzi partycypacyjnych. Na podstawie uzyskanych wyników autorzy stworzyli typologie narzędzi partycypacji oraz sklasyfikowali miasta pod względem zaawansowania ich wykorzystania. Wskazane też zostały najczęściej i najchętniej stosowane narzędzia oraz poziom ich wdrażania.
    For many years, public participation has been a very popular subject of research and of interest for practitioners. Little attention has been devoted, however, to the issues of formal and organizational tools of managing this process. The paper contains the results of research aimed at creating the concept of participation infrastructure and at measuring its application in 17 Polish cities. For these purposes, the authors develop their own method of examining the practical use of participation tools. Typologies of participation tools are created and cities are classified according to their advancement, basing on the results of the research. The most popular and most willingly used tools are indicated, together with the levels of their implementation.
    Źródło:
    Studia Regionalne i Lokalne; 2019, 4(78); 75-94
    1509-4995
    Pojawia się w:
    Studia Regionalne i Lokalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies