Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Jabłońska, Beata" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Europejskie trendy w recyklingu odpadów z tworzyw sztucznych
European trends in the recycling of plastic waste
Autorzy:
Poznańska, Gabriela
Jabłońska, Beata
Piekutin, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/27316938.pdf
Data publikacji:
2023-07-19
Wydawca:
Politechnika Częstochowska. Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej
Tematy:
odpady z tworzyw sztucznych
recykling materiałowy
recykling chemiczny
kraking termiczny
depolimeryzacja
plastic waste
plastic recycling
chemical recycling
thermal cracking
depolymerization
Opis:
Produkcja i konsumpcja tworzyw sztucznych w ciągu ostatnich dekad znacznie wzrosły, co spowodowało powstanie ogromnego strumienia odpadów polimerowych. Odpady te zanieczyszczają środowisko naturalne i stanowią zagrożenie dla życia zwierząt i ludzi. Odpadowe tworzywa sztuczne mogą być wykorzystane jako zasoby dla nowych wyrobów, zamykając obieg gospodarki tymi odpadami. Całkowite zapotrzebowanie na tworzywa sztuczne tylko w samej Europie wynosi około 40 mln Mg rocznie. W 2020 roku w Europie powstało 29,5 mln Mg odpadów z tworzyw sztucznych, przy czym około 35% poddano recyklingowi, ponad 40% przekazano do procesów odzysku energii, a około 23% trafiło na składowiska. Według Europejskiej strategii na rzecz tworzyw sztucznych w gospodarce o obiegu zamkniętym, do 2025 roku kraje europejskie powinny odzyskiwać 50% tworzyw sztucznych zawartych w odpadach opakowaniowych. Stosuje się obecnie dwie metody recyklingu: mechaniczny oraz chemiczny. Recykling mechaniczny nadaje się do odpadów jednorodnych z małą liczbą zanieczyszczeń. Odmianą i uzupełnieniem recyklingu mechanicznego jest recykling rozpuszczalnikowy. Obiecującą technologią, która odpowiada na potrzebę pozyskiwania nowych surowców do produkcji polimerów oraz zintensyfikowania recyklingu tworzyw sztucznych, jest recykling chemiczny. W odróżnieniu od recyklingu mechanicznego recykling chemiczny wprowadza zmiany w strukturze chemicznej polimeru za pomocą depolimeryzacji chemicznej, zgazowania, krakingu termicznego czy konwersji katalitycznej. Innowacje w zakresie recyklingu chemicznego pozwalają na poprawę jakości tworzyw sztucznych. Zwiększy to zakres zastosowania recyklatów i ilość tworzyw w obiegu zamkniętym.
The production and consumption of plastics has increased significantly over the past decades, resulting in a huge stream of polymer waste. These wastes pollute the environment and pose a threat to animals and humans. Waste plastics can be used as resources for new products, closing the cycle of waste management. The total demand for plastics in Europe alone is around 40 million Mg per year. In 2020, 29.5 million Mg of plastic waste was generated in Europe, of which around 35% was recycled, over 40% was sent to energy recovery processes, and about 23% was landfilled. According to the European Strategy for Plastics in a Circular Economy, by 2025 European countries should recover 50% of the plastics contained in packaging waste. Two methods of recycling are currently used: mechanical and chemical. Mechanical recycling is suitable for homogeneous waste with a small amount of impurities. Solvent recycling is a variation and supplement to mechanical recycling. Chemical recycling is a promising technology that responds to the need to obtain new raw materials for the production of polymers and to intensify the recycling of plastics. Unlike mechanical recycling, chemical recycling introduces changes to the chemical structure of the polymer by means of chemical depolymerization, gasification, thermal cracking or catalytic conversion. Innovations in the field of chemical recycling will improve the quality of plastics. This will increase the scope of use of recyclates, and increase the amount of plastics in a closed circuit.
Źródło:
Inżynieria środowiska i biotechnologia. Wyzwania i nowe technologie; 229-243
9788371939013
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy torbielowate trzustki: leczenie chirurgiczne
Autorzy:
Jabłońska, Beata
Braszczok, Łukasz
Szczęsny-Karczewska, Weronika
Dubiel-Braszczok, Beata
Lampe, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393494.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
trzustka
torbiel
guz
operacja
Opis:
Celem niniejszego badania było dokonanie oceny krótkoterminowych wyników leczenia chirurgicznego guzów torbielowatych trzustki. Materiał i metody: Dokonaliśmy retrospektywnej oceny dokumentacji medycznej 46 pacjentów (31 kobiet i 15 mężczyzn), którzy zostali poddani w naszym oddziale operacjom chirurgicznym w związku z guzami torbielowatymi trzustki. Wyniki: Guzy torbielowate trzustki zlokalizowane były w głowie trzustki (21), trzonie trzustki (11), ogonie trzustki (13), a także w całym narządzie trzustki (1). Wykonano następujące zabiegi chirurgiczne: pankreatoduodenektomię (20), pankreatektomię centralną (9), pankreatektomię dystalną (3), pankreatektomię ze splenektomią (3), pankreatektomię dystalną poszerzoną ze splenektomia (2), całkowitą pankreatektomię (1), resekcję głowy trzustki z zachowaniem dwunastnicy (1), lokalne wycięcie guza (4) i inne (2). Zidentyfikowano następujące histopatologiczne typy guzów: torbielakogruczolaka surowiczego (14), wewnątrzprzewodowego brodawkowatego gruczolaka śluzowego (5), wewnątrzprzewodowego brodawkowatego raka śluzowego (5), litego guza pseudobrodawkowatego (5), torbielakogruczolaka śluzowego (5), torbielakogruczolaka śluzowego o granicznej złośliwości (1), torbielakogruczolakoraka śluzowego (2), gruczolakoraka (4) i inne (5). Wczesne powikłania pooperacyjne stwierdzono u 14 chorych (30,43%). Reoperacje wykonano u 9 pacjentów (19,56%). Śmiertelność okołooperacyjna wyniosła 6,52%. Wnioski: Najczęstszym guzem torbielowatym w badanej grupie pacjentów był torbielakogruczolak surowiczy trzustki. Guzy torbielowate trzustki najczęściej zlokalizowane były w głowie narządu. U większości pacjentów możliwa była resekcja trzustki, przy czym najczęściej wykonywanym rodzajem resekcji trzustki był zabieg pankreatoduodenektomii.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 1; 1-8
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies