Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Infanger, Manfred" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Co musi wiedzieć chirurg (ogólny i jamy brzusznej) o chirurgii plastycznej?
Autorzy:
Kraus, Armin
Infanger, Manfred
Meyer, Frank
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392093.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
chirurgia jamy brzusznej
chirurgia ogólna
chirurgia plastyczna
Opis:
Wprowadzenie: Chirurgia plastyczna została wprowadzona w Niemczech jako podspecjalizacja chirurgii ogólnej w 1978 r. Od tego czasu dyscyplina ta rozwinęła ogromne możliwości, m.in. dzięki współpracy z innymi dziedzinami, takimi jak: chirurgia ogólna i chirurgia jamy brzusznej. C el: Podkreślenie i podsumowanie podstawowych możliwości, opcji technicznych i nowych aspektów chirurgii plastycznej, które w codziennej praktyce klinicznej są istotne dla wspólnych interdyscyplinarnych strategii zabiegowych chirurgii plastycznej, ogólnej i chirurgii jamy brzusznej. Metoda: Krótki i zwięzły przegląd literatury oparty na: 1) wyborze właściwego tematycznego piśmiennictwa z medycznej literatury naukowej oraz 2) doświadczeniu chirurgicznym zdobytym w codziennej pracy. Wyniki: (wybrane punkty styczne): 1) Zabiegi ochrony biologicznej w chirurgii naczyniowej stosowane, aby przezwyciężyć poważny problem zakażeń protez naczyniowych obarczony ryzykiem przerwania zespolenia i krwawienia. Po starannym opracowaniu z ewentualną rekonstrukcją autologicznych naczyń protezę naczyniową pokrywa się płatem tkankowym, aby przekazać właściwości immunologiczne i ostatecznie spowodować gojenie zakażonego obszaru. 2) Leczenie przetok aortalno-tchawiczej lub aortalno-dwunastniczej, będących znacznym wyzwaniem dla chirurga ogólnego. Mogą być one leczone odpowiednio przez interpozycję płata mięśnia piersiowego większego lub pokrycie płatem sieci większej. 3) W odniesieniu do chirurgii nerwów odnotowano zachęcające efekty w postaci subiektywnej poprawy jakości głosu po wczesnej mikrochirurgicznej naprawie nerwu krtaniowego wstecznego oraz przywrócenia pojemności oddechowej w porażeniu przepony. 4) Chirurgia limfatyczna w przypadku obrzęków limfatycznych o charakterze pierwotnym (z powodu braku lub niedoboru naczyń limfatycznych) lub wtórnym (w przebiegu zakażenia, urazu, radioterapii lub zabiegu operacyjnego) może być wskazana w ośrodkach mikrochirurgicznych wyspecjalizowanych w naprawie dróg limfatycznych. Uszkodzony układ chłonny: (I) może być odtworzony przez interpozycję lub (II) limfa może być drenowana nieanatomicznie, na przykład przez zespolenie limfatyczno-żylne. Dalsze techniki to: przeszczepienie wolnego węzła chłonnego zawartego w wolnym unaczynionym płacie z pachwiny, przeniesienie autologicznego naczynia chłonnego lub interpozycja przeszczepu żylnego. 5) Redukcja masy jak dermolipektomia z późniejszym przeszczepem skóry niepełnej grubości jest cenną opcją zapewniającą znaczne zmniejszenie objętości. 6) Uzupełnianie ubytków: A. Przeszczepy skóry o niepełnej lub pełnej grubości są powszechną metodą uzupełniania ubytków w przypadku, gdy łożysko rany jest czyste i dobrze unaczynione. Jeśli nie ma miejsca do pobrania skóry lub łożysko przeszczepu jest wątpliwej jakości, stosuje się różne allogeniczne lub ksenogeniczne zamienniki skóry. B. Kolejne metody obejmują szeroki arsenał miejscowych i wolnych płatów powięziowo-skórnych i mięśniowo-skórnych, takich jak: pionowy płat mięśnia prostego brzucha (VRAM), stosowany na przykład po brzuszno-kroczowym wycięciu odbytnicy, lub płaty śmigłowe odpowiednich „angiosomów”. 7) Zamknięcie przepuklin ściany jamy brzusznej z niestabilnym pokryciem skóry. Uzupełnienie płatem tkankowym, samym lub w połączeniu z siatką, jest lepsze od zastosowania wyłącznie siatki. 8) Wolne płaty – gdy miejscowe lub uszypułowane płaty są niedostępne, do uzupełnienia ubytku ściany jamy brzusznej można wykorzystać wolne płaty (częstość występowania powikłań jest niewielka). Wniosek: Chirurgia plastyczna jest niezastąpionym partnerem w specyficznych problemach chirurgicznych oraz przypadkach klinicznych w chirurgii ogólnej i chirurgii jamy brzusznej. Każdy chirurg ogólny i chirurg jamy brzusznej powinien być poinformowany o ogromnych możliwościach i technikach chirurgicznych, jakie może zapewnić współczesna chirurgia plastyczna, aby osiągnąć najlepsze wyniki i podnieść jakość życia pacjentów przez połączenie fachowej wiedzy tych dwóch dziedzin chirurgicznych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2019, 91, 5; 42-51
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauczanie chirurgii na Uniwersytecie Ottona von Guericke w Magdeburgu - podstawowy opis koncepcyjny
Autorzy:
Udelnow, Andrej
Meyer, Frank
Kraus, Armin
Infanger, Manfred
Chiapponi, Costanza
Piatek, Stefan
Zardo, Patrick
Haß, Hans-Jürgen
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392708.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Nauczanie chirurgii
wykład
seminarium
nauczanie kliniczne przy łóżku pacjenta (IV rok studiów medycyny)
chirurgia ogólna/ specjalistyczna
staż chirurgiczny studenta medycyny szóstego roku
Opis:
Nauczanie chirurgii jako jednej z klasycznych, rozległych dyscyplin klinicznych oraz głównych dziedzin obok medycyny chorób wewnętrznych powinno otrzymywać należytą uwagę w kontekście możliwości uzyskania wysokiego wyniku końcowego na zakończenie studiów medycznych. Chirurgia jest nie tylko przedmiotem wielu wykładów, lecz także stanowi również jedną trzecią (cztery miesiące) obowiązkowego stażu (rok praktyczny – w języku niemieckim Praktisches Jahr) na koniec studiów medycznych. Dlatego też nauczanie medyczne studentów powinno zawsze stanowić część rzetelnych i stałych prób optymalizacji programu nauczania i treści jako elementu przewodnich działań, które koncentrują się na znacznej poprawie studiów medycznych. Co więcej, klasyczny i tradycyjnie ustanowiony format nauczania, tj. wykład (ustny), wymaga dalszego rozwoju i racjonalnego uzupełnienia poprzez liczne formy nauczania interakcyjnego, zorientowanego na praktykę, metody przekazywania wiedzy i egzaminowania (obligatoryjne lub fakultatywne seminaria/kursy, szkolenia w małych grupach uczniów, nauczanie przy łóżku pacjenta, indywidualne ćwiczenia praktyczne w ramach SkillsLab, grupy młodych badaczy, projekty badawcze w toku nauczania, publikacje naukowe na wszelkie tematy i cenne doświadczenia związane z nauczaniem, w których mogą uczestniczyć studenci, metoda „Nauczaj nauczyciela”, projekty itp.). Chociaż zainicjowanych zostało wiele nowatorskich koncepcji i dokonano znacznych postępów, istnieje ciągła potrzeba dalszej poprawy. W prezentowanym ogólnym zarysie specyficznym dla indywidualnych uczelni, mającym charakter reprezentacyjny, obecna złożona koncepcja nauczania chirurgicznego, która w ostatnich latach podlegała nieustannej optymalizacji na Uniwersytecie Ottona von Guerickego w Magdeburgu ze Szpitalem Uniwersyteckim (Niemcy), opisana jest jako dokument naukowy i systematyzujący, a także jako manuskrypt związany z ciągłym przygotowywaniem instytucjonalnego „Podręcznika nauczania” na temat rozwijania wiedzy o chirurgii i szkolenia studentów medycyny. Na koniec temat powinien stanowić podstawę do publicznej dyskusji, która, miejmy nadzieję, może doprowadzić do dalszych reform strukturalnych nauczania (chirurgii) w najbliższej przyszłości.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 3; 37-42
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies