Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Haber, Karolina" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Znaczenie badań obrazowych przed wszczepieniem implantu słuchowego u dziecka
    Autorzy:
    Haber, Karolina
    Burzyńska-Makuch, Małgorzata
    Mierzwiński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397257.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    badania obrazowe
    implant ślimakowy
    implant pniowy
    osyfikacja ślimaka
    wady ucha wewnętrznego
    Opis:
    Wstęp: Współczesna kwalifikacja pacjenta do leczenia przy pomocy implantów słuchowych, a szczególnie implantów ślimakowych poza diagnostyką audiologiczną, łączy się z wykonaniem badań obrazowych. Są one niezbędne w ocenie, czy zostały spełnione podstawowe warunki konieczne do implantacji, odpowiadają na szereg pytań dotyczących samej diagnostyki, ale pozwalają również przewidzieć problemy chirurgiczne, które mogą utrudnić lub uniemożliwić wszczepienie urządzenia. Celem pracy jest przedstawienie protokołu oceny badań obrazowych oraz przedstawienie wyników oceny badań obrazowych ze szczególnym uwzględnieniem czynników mających wpływ na decyzje kliniczne u dzieci kwalifikowanych do wszczepienia implantu ślimakowego. Materiał i metody: Przeanalizowano badania obrazowe 111 dzieci wykonane przed założeniem implantu: HRCT kości skroniowych i MRI głowy. Oceny dokonano zgodnie z przestawionym protokołem. Wyniki: Stwierdzone w badaniach obrazowych zmiany istotnie modyfikowały decyzje kliniczne u 30% pacjentów. W grupie badanej u 17% pacjentów stwierdzono duże wady ucha wewnętrznego. 2,7% dzieci zdyskwalifikowano z uwagi na duże wady wrodzone ucha uniemożliwiające implantację. 9% pacjentów przebyło bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. U 50% z nich doszło do całkowitej lub postępującej osyfikacji ślimaka. U 4,5% pacjentów zastosowano nietypowy dostęp chirurgiczny w czasie implantacji. Dyskusja: Badania obrazowe pozwalają na stwierdzenie istotnych patologii mających wpływ na decyzje kwalifikacyjne i dalsze postępowanie. Optymalne możliwości oceny struktur ucha wewnętrznego przed implantacją umożliwia wykonanie zarówno HRCT, jak i MRI, które w sposób komplementarny uzupełniają się w ocenie istotnych elementów anatomicznych przed kwalifikacją do implantu. U dzieci kwalifikowanych do implantu ślimakowego relatywnie często spotykane są wady wrodzone ucha wewnętrznego oraz osyfikacja ślimaka w przebiegu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 1; 23-35
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wady wrodzone ucha wewnętrznego – klasyfikacja, przegląd, problemy kliniczne
    Autorzy:
    Haber, Karolina
    Konopka, Wiesław
    Amernik, Katarzyna
    Mierzwiński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399259.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    badania obrazowe
    implant pniowy
    implant ślimakowy
    wady ucha wewnętrznego
    Opis:
    Wprowadzenie: U części pacjentów z głębokim niedosłuchem odbiorczym stwierdzane są wady ucha wewnętrznego. Początkowo uważano je za przeciwskazanie do wszczepienia implantu ślimakowego. Jednakże wraz z rozwojem chirurgii i technologii implantów ślimakowych możliwe stało się leczenie również tej grupy pacjentów. Wszczepienie implantu w przypadku wad ucha wewnętrznego może jednak wiązać się z wieloma trudnościami chirurgicznymi i możliwymi komplikacjami. Cel: Celem pracy jest przedstawienie: (1) współczesnej klasyfikacji wad ucha wewnętrznego, (2) problemów chirurgicznych i klinicznych związanych z poszczególnymi wadami, a także (3) przypadków wad ucha wewnętrznego stwierdzonych w ośrodkach autorów. Materiał i metody: Ze 111 dzieci kwalifikowanych do wszczepienia implantu ślimakowego w trzech ośrodkach klinicznych wyłoniono grupę pacjentów, u których stwierdzono wady ucha wewnętrznego. Przeanalizowano: badania obrazowe pacjentów wykonane przed założeniem implantu, badania słuchu, protokoły operacyjne ze wszczepienia implantu ślimakowego, wyniki pomiarów śródoperacyjnych oraz śródoperacyjne badania obrazowe. Omówiono klasyfikację wad ucha wewnętrznego uznawaną obecnie za wiodącą. Wyniki: U 19/111 (17%) dzieci stwierdzono duże wady ucha wewnętrznego w 35 uszach. U 13/19 (68%) pacjentów wada była obustronna i symetryczna, u 6/19 (32%) pacjentów zaobserwowano inne wady w uchu prawym i lewym lub wadę jednostronną. Stwierdzono wszystkie z głównych wad wyróżnionych w klasyfikacji, poza resztkową otocystą. Najczęstsze z nich to: hipoplazja ślimaka, niepełny podział ślimaka i poszerzony wodociąg przedsionka. Dyskusja: Duże wady wrodzone ucha wewnętrznego są istotnym problemem diagnostycznym i klinicznym u dzieci kwalifikowanych do wszczepienia implantu ślimakowego. Mogą one uniemożliwiać bądź znacząco utrudniać wszczepienie implantu ślimakowego i opiekę pooperacyjną. Duże wady stwierdzane są w badaniach obrazowych nawet u od 20 do 30% pacjentów z głębokim niedosłuchem.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2020, 9, 3; 1-11
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Struniak zatok przynosowych – przypadek kliniczny u dziecka
    Paranasal sinuses chordoma – case report in pediatric patient
    Autorzy:
    Yurochko, Fedir
    Tywoniuk, Krystian
    Haber, Karolina
    Kopanska, Dzwenyslawa
    Mierzwiński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033513.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Oficyna Wydawnicza Mediton
    Tematy:
    dzieci
    struniak
    zatoki przynosowe
    Opis:
    Introduction. Chordomas are rare, locally invasive bone tumors that account for 1%-4% of all primary bone neoplasms. They arise from embryonic notochordal remnants of the neuraxis, predominantly in the skull base, vertebral column, and sacrococcygeal area. Chordomas located primarily in the nasal cavity and paranasal sinuses are rarely seen. Chordomas predominantly affect adult patients and are rarely seen in children and adolescents. Primary chordomas of the paranasal sinuses are extremely rare in children, with only 2 cases reported in the world literature. Aim. We report a rare case of a 9-year-old patient with maxillary sinus chordoma successfully treated surgically. Material and methods. The patient underwent the Caldwell-Luc procedure with total tumor removal. Due to suspicion of recurrent disease, he underwent reoperation using neuronavigation-guided endoscopic endonasal approach. Results. At subsequent follow-up for 14 months after the second operation, no tumor recurrence was observed. The patient had undergone magnetic resonance imaging twice after the last surgery. Conclusions. Modern endoscopic endonasal approaches to chordomas of the paranasal sinuses and nasal cavity are minimally invasive and allow a total tumor resection. Surgical management of paranasal sinuses chordomas can be effective when total mass removal is possible. The patient should remain under careful observation (nasal endoscopy examination and diagnostic imaging) due to the fact that chordomas are highly locally recurrent.
    Wprowadzenie. Struniaki są rzadkimi, klinicznie złośliwymi nowotworami, stanowiącymi około 1-4% pierwotnie złośliwych guzów kości. Mogą powstać w dowolnych miejscach w  linii pośrodkowej ciała, takich jak stok, część nosowa gardła, siodło i okolica okołosiodłowa, otwór wielki, kręgi i okolica krzyżowo-ogonowa. Sporadycznie spotykane są pierwotnie w jamie nosowej lub zatokach przynosowych. Częściej występują u dorosłych, a niezwykle rzadko u dzieci i młodzieży, u których są stosunkowo mało poznane i scharakteryzowane. Do tej pory w piśmiennictwie światowym opisano tylko 2 przypadki chordoma pierwotnie zlokalizowanego w zatokach przynosowych u dzieci. Cel pracy. W pracy przedstawiono niezwykle rzadki przypadek 9-letniego chłopca ze struniakiem zatoki szczękowej wyleczonego chirurgicznie. Materiał i metody. U chłopca wykonano operację Caldwell- -Luca i usunięto guz. Z powodu podejrzenia wznowy wykonano endoskopową reoperację z neuronawigacją. Wyniki. Po dwóch zabiegach nie stwierdzono nawrotu w ciągu 14 miesięcy obserwacji, podczas których dwukrotnie wykonano kontrolne badanie MRI. Wnioski. Współczesne wewnątrznosowe, endoskopowe dostępy do struniaków zlokalizowanych w obrębie zatok przynosowych/jamy nosowej są minimalnie inwazyjne i pozwalają na całkowite usunięcie zmiany. Leczenie chirurgiczne struniaków zatok przynosowych często okazuje się wystarczające, gdy zmiana jest możliwa do całkowitego usunięcia. Konieczna jest jednak uważna obserwacja pacjentów i monitorowanie procesu (endoskopia, badania obrazowe) ze względu na dużą tendencję do nawrotów miejscowych.
    Źródło:
    Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny; 2018, 17, 3; 128-134
    1643-658X
    Pojawia się w:
    Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kwalifikacja do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci
    Autorzy:
    Drela, Maria
    Haber, Karolina
    Wrukowska, Iwona
    Puricelli, Michael
    Sinkiewicz, Anna
    Bruś, Jerzy
    Tyra, Justyna
    Mierzwiński, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397780.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    dziecko
    głuchota
    implant ślimakowy
    kwalifikacja do implantów obustronnych
    obustronna arefleksja przedsionków
    Opis:
    Wstęp: Wiele ośrodków, pomimo rekomendacji dotyczących leczenia głębokiego niedosłuchu u dzieci poprzez symultaniczne wszczepienie dwóch implantów ślimakowych, decydując się na drugi implant, preferuje implantacje w trybie sekwencyjnym. Istnieje szereg przyczyn, z powodu których jednoczasowa bilateralna implantacja nie jest powszechnie akceptowana i wykonywana. Największe zagrożenie stanowi możliwość wystąpienia obustronnego wypadnięcia funkcji narządu przedsionkowego. Nie ma jednak wątpliwości, że dzieci, które otrzymały pierwszy implant, powinny mieć szansę na słyszenie binauralne i związane z tym korzyści. W piśmiennictwie światowym kryteria kwalifikacji do obustronnych implantacji nie są jednorodne i trudno znaleźć jednolite oraz przekonywujące algorytmy postępowania odnośnie do drugiego implantu ślimakowego. Celem pracy jest próba przedstawienia bezpiecznego sposobu kwalifikacji do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u dzieci. Materiał i metody: W niniejszej pracy przeprowadzono procedurę kwalifikacyjną do wszczepienia drugiego implantu ślimakowego u 40 dzieci posiadających jeden implant ślimakowy. W postępowaniu kwalifikacyjnym brano pod uwagę: datę pierwszej implantacji, wyniki badań audiometrycznych, aparatowanie ucha nieimplantowanego, dotychczasowy rozwój mowy i słuchu oraz badania narządu przedsionkowego. Wyniki: 38% pacjentów – 15 z 40 dzieci – zostało zakwalifikowanych do wszczepienia drugiego implantu. U 35% dzieci decyzję tę odroczono z możliwością implantacji w przyszłości. 11 dzieci (27%) nie zakwalifikowano do drugiego zabiegu. Dyskusja: Podczas postępowania zgodnego z przedstawionym protokołem kwalifikacji 38% dzieci z jednym implantem zakwalifikowano do drugiej implantacji z szansą na optymalny rozwój i efektywne wykorzystanie drugiego implantu. Uważamy, że implantacje w trybie sekwencyjnym z możliwie krótkim odstępem czasu pomiędzy zabiegami wraz z oceną narządu przedsionkowego, rozwoju słuchu i mowy oraz korzyści z drugostronnego aparatu słuchowego (stymulacja bimodalna) przed drugą implantacją są najbezpieczniejszym i optymalnym rozwiązaniem u dzieci z głębokim niedosłuchem.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2019, 73, 6; 8-17
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies