Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Domżalski, Marcin" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Zastosowanie techniki mobilizacji w leczeniu zespołu ciasnoty przestrzeni podbarkowej
Application of mobilization technique during subacromial impingement syndrome therapy
Autorzy:
Zarzycki, Maciej
Zarzycka, Katarzyna
Domżalski, Marcin
Kolasa, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053662.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
mobilization
pain
rehabilitation procedures
shoulder
subacromial impingement syndrome
bark
ból subacromial impingement syndrome
mobilizacja
zabiegi rehabilitacyjne
zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej
Opis:
Background: A shoulder’s pain becomes more and more popular affection. They affect young just as older people. Young people are exposed for quite frequent, forced accepting a sitting position at work, but also for injuries associated with practicing careless physical activity. In turn, for elder people a summing up of overloads over a distance area of the entire life. There are many causes of the painful shoulder. Scientific sources are announcing that about 40–60% of all kinds of shoulder pains are caused by subacromial impingement syndrome. Subacromial impingement syndrome is an articulation’s dysfunction. The study objective was to assess the effectiveness of mobilization technique during subacromial impingement syndrome therapy. Material and methods: The study group consisted of 30 patients who were diagnosed by physiotherapeutists and orthopaedists – a subacromial impingement syndrome. The study group account for both female and male sex. The patients were directed to rehabilitation centre for two weeks procedures program. During rehabilitation, patients had a humeral joint’s mobilization. A visual analogue scale and a modified Laitinen’s questionnaire of pain assessment was used in the research. Both scales were used before and after a rehabilitation program. The Commission of Bioethics’s permission was approved to carry out the study. Results: The common principles of treatment of the patients with subacromial impingement syndrome were: a reduction of pain level, an increase of movement extent in humeral joint and a reduction of pain frequency compared with position before rehabilitation. Moreover, after rehabilitation, patients applied reduced number of analgesics. Only two patients, in spite of intensively conducted rehabilitation program, did not get better improvement of health condition. Conclusions: An application of mobilization techniques in the treatment of subacromial impingement syndrome is an effective method improving the quality of patients’ life. The introduction of mobilization techniques in the rehabilitation program of subacromial impingement syndrome helps to reduce the intensity of pain. It is also a beneficial treatment that affects the increased range of motion in the joint. Moreover, it helps patients to reduce the amount of medication.
Wstęp: Bóle barku stanowią coraz bardziej powszechną przypadłość. Dotyczą zarówno osób młodych – często narażonych na wymuszone przyjmowanie pozycji siedzącej w pracy oraz na urazy związane z nierozważnym uprawianiem sportów rekreacyjnych – jak i starszych, u których dochodzi do sumowania się długoletnich przeciążeń barków. Istnieje wiele przyczyn bólów barków, jednak aż 40–60% z nich wywoływanych jest przez zespół ciasnoty przestrzeni podbarkowej. Celem pracy była ocena skuteczności stosowania techniki mobilizacji w leczeniu tego schorzenia. Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 30 pacjentów obu płci z rozpoznanym przez lekarzy rehabilitacji i ortopedii zespołem ciasnoty przestrzeni podbarkowej. Osoby te zostały skierowane do przychodni rehabilitacyjnej na dwutygodniowy turnus zabiegów usprawniających. Ćwiczenia obejmowały wykonanie techniki mobilizacji stawu ramiennego (centrowanie głowy kości ramiennej). Do przeprowadzenia oceny bólu wykorzystano skalę VAS (visual analogue scale) oraz zmodyfikowany kwestionariusz oceny bólu Laitinena. Obie skale zastosowano zarówno przed rehabilitacją, jak i po zakończonym programie. Na przeprowadzenie badań uzyskano zgodę Komisji Bioetyki. Wyniki: Na podstawie dokonanych obserwacji wykazano, że po zastosowaniu techniki mobilizacji w grupie badanych nastąpiło zmniejszenie dolegliwości bólowych, zwiększenie zakresu ruchu w stawie ramiennym, a także ograniczenie częstotliwości występowania bólu w porównaniu ze stanem sprzed rehabilitacji. Za pozytywny efekt terapii pacjenci uznali również przyjmowanie mniejszej ilości leków przeciwbólowych. W przypadku dwóch osób, pomimo intensywnie prowadzonej rehabilitacji, nie uzyskano poprawy samopoczucia. Wnioski: Zastosowanie techniki mobilizacji w leczeniu zespołu ciasnoty podbarkowej wpływa na poprawę komfortu życia pacjentów. Wprowadzenie tej metody zmniejsza intensywność dolegliwości bólowych i zwiększa zakresy ruchu w stawie. Dodatkowo przyczynia się do zmniejszenia ilości przyjmowanych przez chorych leków przeciwbólowych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 3; 189-194
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie unieruchomieniem jako naruszenie czynności narządu ciała w rozumieniu kodeksu karnego : możliwości wykorzystania w praktyce zaproponowanego sposobu opiniowania sądowo-lekarskiego
Autorzy:
Domżalski, Marcin
Arkuszewski, Piotr
Meissner, Ewa
Zielińska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45439396.pdf
Data publikacji:
2022-09-15
Wydawca:
Akademia Policji w Szczytnie
Tematy:
obrażenia
unieruchomienie medyczne
ruch drogowy
opinia sądowo-lekarska
Opis:
Stosowanie unieruchomienia medycznego w przypadkach niektórych obrażeń ciała może utrudniać rozstrzygnięcie — czy spowodowały one naruszenie czynności narządu ciała trwające dłużej czy nie dłużej niż 7 dni. W publikacji przedstawione zostały możliwości wykorzystania w praktyce opracowanego przez autorów sposobu opiniowania sądowo-lekarskiego i dotyczącego prawno-karnej kwalifikacji obrażeń ciała w przypadkach zastosowania leczenia unieruchomieniem u osób, które doznały takich obrażeń ciała, gdy dla rozstrzygnięcia, czy spowodowane przez nie naruszenie czynności narządu ciała, inne niż określone w art. 156 kodeksu karnego, trwa nie dłużej czy dłużej niż 7dni konieczne jest przeprowadzenia kontrolnego badania lekarskiego. W artykule wykorzystane zostały wydane przez autorów opinie sądowo-lekarskie w sprawach zakończonych prawomocnymi wyrokami sądowymi. Jeżeli charakter obrażeń ciała nie rozstrzyga o tym, czy powodują one naruszenie czynności narządu ciała na czas dłuższy czy krótszy niż 7 dni, a w ramach leczenia zlecone zostało unieruchomienie, to nie należy czasu stosowania go utożsamiać z czasem utrzymywania się naruszenia czynności narządu ciała.
Źródło:
Przegląd Policyjny; 2022, 146(2); 26-39
0867-5708
Pojawia się w:
Przegląd Policyjny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies