Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bąk, Agata" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    OCENA FUNKCJONOWANIA PACJENTÓW Z ZESPOŁEM STOPY CUKRZYCOWEJ
    Autorzy:
    Ponczek, Danuta
    Bąk, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/765367.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
    Opis:
    DOI: 10.19251/pwod/2019.1(1)StreszczenieWstępCukrzyca jest chorobą przewlekłą prowadzącą do wielu powikłań. Jednym z nich jest zespół stopy cukrzycowej (ZSC), który zaburza funkcjonowanie pacjenta w każdej sferze życia.Cel pracyOcena funkcjonowania pacjentów z ZSC.Materiał i metodyBadania przeprowadzono wśród 68 pacjentów z ZSC leczonych w Poradni Leczenia Ran Przewlekłych i w Klinice Chirurgii Naczyniowej i Angiologii w Szpitalu Uniwersyteckim nr 1 im. Antoniego Jurasza w Bydgoszczy.Dla realizacji celów badania zastosowano wywiad, badanie palpacyjne, obserwację oraz wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety, klasyfikację PEDIS i skalę Barthel.WynikiStan fizyczny badanych osób z ZSC oceniony za pomocą skali Barthel okazał się „lekki”. Lepszą sprawność zaobserwowano u pacjentów bez konieczności hospitalizacji w ciągu roku przed wywiadem oraz u osób pozostających w związku. W sferze psychicznej i społecznej pacjenci funkcjonowali na poziomie średnim. Obniżony nastrój częściej obserwowano u kobiet. Bardziej aktywni społecznie byli mężczyźni oraz osoby chorujące na cukrzycę krócej.WnioskiZSC wpływa na występowanie zaburzeń w każdej z trzech sfer życia pacjenta. Wskazane jest objęcie pacjentów specjalistyczną opieką interdyscyplinarnego zespołu, dzięki czemu zwiększy się ogólna jakość życia pacjentów z ZSC.Słowa kluczowe: zespół stopy cukrzycowej, funkcjonowanie fizyczne, psychiczne, społeczne, cukrzyca.
    Źródło:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej; 2019, 1
    2450-8624
    2544-2538
    Pojawia się w:
    Pielęgniarstwo w Opiece Długoterminowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – jedno z najczęstszych zakażeń gornych drog oddechowych
    Rhinosinusitis – one of the most common infections of the upper respiratory tract
    Autorzy:
    Wachnicka-Bąk, Anna
    Lipińska-Opałka, Agnieszka
    Będzichowska, Agata
    Kalicki, Bolesław
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033289.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute
    chronic
    diagnostic criteria
    rhinosinusitis
    treatment
    zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
    ostre
    przewlekłe
    kryteria diagnostyczne
    leczenie
    Opis:
    Rhinosinusitis is a one of the most common upper respiratory tracts diseases, which affects from 6% to 15% of human population. Presence of pathogens, ostial obstruction and impaired drainage from sinuses have vital importance in illness development. Moreover, the risk of rhinosinusitis is increased with the associated risk factor such as: allergic rhinitis, anatomic defects of nasal septum and nasal cavity, primary ciliary dyskinesia, gastrooesophageal reflux, laryngopharyngeal reflux, congenital and acquired immunodeficiencies, cigarette smoke exposure. Because of the time of the clinical symptoms duration we divided the disease into acute and chronic. Symptoms of less than 12 weeks duration are considered acute and it is definitely more likely associated with viral infection. Persistence of signs and symptoms for more than 12 weeks is diagnosed as chronic rhinosinusitis and is often complicated by bacterial infection (mainly Streptococcus pneumoniae and Haemophilus influenzae). No single symptom or sign is an accurate predictor as they are varied and depends on age and inflammation localization. The diagnosis of rhinosinusitis is initially a clinical one. Radiologic confirmation is required only if the patient does not improve with empiric therapy or if she/he appears extremely ill, not as a primary diagnostic tool. The vast majority of patients should be effectively treated by decongestants, analgesics, antipyretics, mucolytics and oral rehydration. The use of antibiotics should be considered if there is no improvement only after 7–10 days of symptomatic treatment. In presented article we also describe two cases of children hospitalized in 2013 in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine, which quite good illustrate diagnostic problems caused by symptoms diversification and the recurrence of the disease.
    Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (rhinosinusitis) to jedna z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, dotykająca szacunkowo 6–15% ogółu populacji. Dla rozwoju schorzenia konieczna jest obecność zjadliwych szczepów patogennych oraz wewnątrzzatokowe gromadzenie wydzieliny śluzowej, spowodowane zaburzeniami drożności jednostki ujściowo-przewodowej zatok. Ponadto do czynników ryzyka wystąpienia zapalenia należą: alergiczny nieżyt nosa, wady anatomiczne przegrody i ściany bocznej nosa, wrodzone zaburzenia transportu rzęskowego, refluks żołądkowo-przełykowy, refluks krtaniowo-gardłowy, wrodzone i nabyte niedobory odporności, ekspozycja na dym tytoniowy. Ze względu na czas trwania objawów wyróżnia się postać ostrą i przewlekłą schorzenia. Najczęstszą pierwotną przyczyną ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (objawy choroby trwają krócej niż 12 tygodni) są wirusy. U chorych skarżących się na dolegliwości trwające powyżej 12 tygodni istnieje podstawa do rozpoznania zapalenia przewlekłego, w którym przeważa etiologia bakteryjna (głównie Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae). Objawy są różnorodne, zależne od wieku i lokalizacji zmian zapalnych. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego; badania obrazowe nie powinny być traktowane jako wstępne, rutynowe badania diagnostyczne. Postępowanie terapeutyczne polega na zmniejszaniu obrzęku i przekrwienia błony śluzowej, łagodzeniu bólu i gorączki, nawadnianiu organizmu oraz ewakuacji zalegającej wydzieliny. W przypadku gdy po 7–10 dniach leczenia objawowego nie następuje poprawa, należy zastosować antybiotykoterapię ogólną. W prezentowanej pracy przedstawiamy dwa opisy dzieci hospitalizowanych w 2013 roku w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM, dość dobrze obrazujące trudności diagnostyczne spowodowane różnorodnością objawów klinicznych, a także problem nawrotowości choroby.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 25-31
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies