Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Łoś-Nowak, Teresa" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Janusowe oblicze państwa i współczesne metafory państwowości
Autorzy:
Łoś-Nowak, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624609.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
state, attributes of the state, foreign policy, metaphors of international order and state, theory of international relations
państwo, atrybuty państwa, polityka zagraniczna, metafory ładu międzynarodowego i państwa, teoria stosunków międzynarodowych
Opis:
The article provides through analysis of complexity of a state and (un)changeability of its attributes. On the one hand, it is based on a neo-realist theory of IR , and on the other hand it draws on communitarianism, assuming that a state, sovereignty, power and even a state of anarchy in international relations can effectively function and contribute to the global society under certain conditions. The aim of the article is to define the challenges and threats for a state in the international system and in the system of international relations, as well as to show how it has been developing. The author deconstructs and reexamines a state and state attributes on an ontological level, and also takes up epistemological issues on how to explain the fact that, despite the changes in the designations of state and statehood, state is still an important element of the international system. 
Artykuł podejmuje temat złożoności fenomenu państwa oraz (nie)zmienności jego atrybutów. Zawarta w nim analiza z jednej strony wpisuje się neorealistyczny nurt badań nad stosunkami międzynarodowymi, z drugiej zaś czerpie z dorobku komunitarianizmu zakładającego, iż państwo, suwerenność, władza, a nawet anarchia w stosunkach międzynarodowych może efektywnie funkcjonować w globalnym społeczeństwie, o ile jest zdolne przekroczyć utarte schematy w myśleniu o jego podstawowych i historycznie kształtowanych atrybutach. Celem artykułu jest zdefiniowanie – istotnych dla obecności państwa w systemie międzynarodowym i w systemie stosunków międzynarodowych – wyzwań i zagrożeń z którymi jest ono konfrontowane oraz pokazanie, jak zmienia się to, co stanowiło do niedawna o jego atrakcyjności, a w postnowoczesnej rzeczywistości staje się znaczącym ogranicznikiem w aktywności międzynarodowej. Autorka dekonstruuje i bada desygnaty państwa i państwowości na płaszczyźnie ontologicznej, jak również rozważa także kwestie epistemologiczne dotyczące sposobu wyjaśniania faktu, iż pomimo zmian, jakim podlegają desygnaty państwa i państwowości, to ono samo jest wciąż ważnym elementem systemu międzynarodowego.
Źródło:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2017, 12, 2
1896-8279
Pojawia się w:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O potrzebie rekonstrukcji przestrzeni badawczej w nauce o stosunkach międzynarodowych. Refleksje natury polityczno-normatywnej, systemowej i metaforycznej
Autorzy:
ŁOŚ-NOWAK, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/616669.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
nauki o stosunkach międzynarodowych
przestrzeń badawcza
Opis:
The world of the 21st century provides an intriguing space for academic reflection, offering new challenges and stimulating new concepts of international relations. In this context there emerges the significant question of the essence and direction of these concepts. They may entail deconstruction followed by a reconstruction of the research space in this field. Astrategy of resetting cannot be excluded here, either. Assuming that reconstruction is the appropriate solution there are significant issues of its scope and direction. If a total reset is considered rational we need to address the issue of what it should involve. This is a difficult question for researchers into international relations because it would mean that the hitherto achievements of this subject are being questioned. The post-positivist approach of numerous researchers, which manifests their response to the positivist methodology in the field of international relations, has not so far produced a unified methodological formula or a relatively coherent theory of international relations. Questions concerning the function of science, the nature of the social world (ontology) and the relationship between knowledge and the world (epistemology) remain open. Therefore, it may be worth going back to M. Wight’s provocative thesis that it is impossible to construct a reasonable theory of international relations, mainly owing to the dichotomy of the two fields of research that – in his opinion – cannot be overcome, namely the dichotomy of the ‘international’ (the realm of external affairs of states) and ‘internal’ (the realm of internal affairs within state), which are mutually exclusive because of their specificity; and once again ask the questions of how sensible the thesis of the dichotomy of both these environments is in a world that is strongly conditioned by the cross-border actors, interdependence and globalization. While the separateness of the ‘internal’ and ‘external’ state environments was, for Wight, an important obstacle, making it impossible to construct an academic theory explaining international relations, at the same time the current theory regarding their exclusivity in the context of the internalization of international affairs and the externalization of conditions inside states seems unsustainable. This phenomenon currently allows us to explain the imperative for combining these two environments, overlapping them …breaking down the old, established orders as a result of the now clearly visible phenomena and processes of the ‘internal state’ merging into the ‘international environment’ and vice versa, the disappearance of the traditional functions of borders, the weakening of old institutions and structures for steering the international environment as well as replacing them with entirely new institutions and structures.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2011, 1; 25-38
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Europejskie dylematy na XXI wiek: między chaosem a ładem międzynarodowym
European dilemmas in the 21st century: between international chaos and order
Autorzy:
Łoś-Nowak, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912347.pdf
Data publikacji:
2020-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
order
orderliness
dilemma
European dilemmas
apolarity
actors
attributes of their uniqueness
„ład”
„porządek”
„dylemat”
europejskie dylematy
apolarność
aktorzy atrybuty ich wyjątkowości
Opis:
Autorka tekstu koncentruje, zwraca uwagę Czytelnika na problemie fundamentalnym dla kondycji Europy i stanu bezpieczeństwa świata XXI wieku, w którym mechanizmy – do niedawna stabilizujące relacje międzynarodowe na różnych poziomach systemu międzynarodowego – zostały rozregulowane. Swoista „apolarność” systemu międzynarodowego z jakim jesteśmy konfrontowani niepokoi, rodzi pytania i dylematy co do przyszłości, kierunków zmian i mechanizmów potrzebnych do „poradzenia” sobie z rzeczywistością radykalnie różną od tej w jakiej przynajmniej od półwiecza – z lepszym lub gorszym bilansem strat i zysków – zwykliśmy funkcjonować. Wysoki stopień niepewności co do kierunków zmian, zasad jakie w tej niepewnej i niedookreślonej rzeczywistości zdominują myślenie o bezpieczeństwie i stabilizacji, o ładzie międzynarodowym wymusza pytania o kształt ładu światowego, jego możliwe projekcje oraz dylematy z jakimi trzeba się zmierzyć, aby jego ostateczny kształt stanowił silne „oparcie” dla bezpieczeństwa europejskiego. Na dzisiaj takiego projektu nie ma, podobnie jak uderzający jest brak wizji ładu, który odzwierciedlałby „adekwatne” oczekiwania, marzenia i racje Europy oraz innych regionów świata, ich mieszkańców, elit politycznych. Przyjmuję hipotetycznie, iż „ład”/„porządek” europejski w jakim tkwi kontynent jawi się bardziej jako oksymoron, w rodzaju „nieuporządkowanego” porządku europejskiego, „chaotycznego ładu” lub – co wydaje się brzmieć nieco optymistyczniej – „stan” przed uporządkowaniem elementów świata. Jest to jednak wciąż nośnik rozwiązań bardziej zorientowanych do wnętrza kontynentu i jego „wątpliwej” spójności aniżeli do systemu międzynarodowego. Co więcej proponowane rozwiązania zdają się trwać „…w zawieszeniu między przeszłością, którą pragnie przezwyciężyć, a przyszłością której jeszcze nie zdefiniowała” (Kissinger, 2016, s. 95). Przekroczenie tego progu jest niezbędne. Wymaga jednak, aby Europejczycy odpowiedzieli sobie na ponadczasowe pytanie: „ile jedności jest potrzebne i jak dużą różnorodność kulturowo-cywilizacyjną jest w stanie zaakceptować (tolerować) społeczność międzynarodowa (i rządy), aby porozumienie zapewniające pokój na kolejne stulecia przestało być efemerydą” (Kissinger, 2016, s. 95). Elementem ważnym w zaprezentowanej narracji jest próba uporządkowania istoty i sensu pojęciowego takich konstrukcji jak „ład”, „porządek”, „chaos”, semiotycznie nieostrych a przez to wieloznacznych. To istotny zabieg analityczny. Czytelne i kluczowe dla wywodu pojęcia konkretyzują przedmiot badań, treść badanych zjawisk i procesów oraz ich funkcje, a przez to umożliwiają budowanie rozwiązań, które łączą różne racje, interesy, oczekiwania.
The author draws the readers’ attention to what is fundamental from the point of view of the disorder the world has found itself in in the 21st century, namely the current dismantling of the mechanisms that have hitherto stabilized international relations at the level of the global system, as well as its varied subsystems. The peculiar “apolarity” of this system is disturbing, it makes us feel threatened, raises questions and poses dilemmas with regard to the future, the directions in which changes are heading, and the mechanisms needed to “cope” with a reality radically different from the one we have functioned in for at least fifty years, with a better or worse balance of loss and profit. A high degree of uncertainty as to the directions of changes and the principles that will dominate thinking about security and stability, and international order, in this uncertain, undefined reality invites questions about the design of the global order, and the dilemmas that must be resolved for such an order to ensure robust “support” for the European order. There is no such design, nor is there a vision of the European order which would reflect the “relevant” expectations, dreams and arguments of other regions of the world, their inhabitants, and political elites. At present, a “European order” appears to be an oxymoron, something along the lines of “a disorderly European order”, “a chaotic order” or, a little more optimistically, “a state before ordering the elements of the world,” a vehicle of the solutions addressed to the interior of Europe and its “dubious” coherence rather than to the international system. The author presents a narrative based on the assumption that Europe does not have such a vision. What is more, the continent appears to be “suspended between a past it seeks to overcome and a future it has not yet defined” (Kissinger, 2016, s. 95). In order to move on, Europeans have to answer the timeless question of how much unity is required and how much cultural and civilizational variety is the international community (and the governments) able to accept (tolerate) in order for the agreement that will ensure peace for centuries to become more than ephemeral? A significant element of this narrative involves an attempt at arranging such concepts as “order,” “orderliness” and “chaos,” which are semantically vague, and therefore ambiguous. This is an important analytical measure, because clarifying the notions which are of key importance for these considerations concretizes the object of research, the content of investigated phenomena and their functions.
Źródło:
Przegląd Politologiczny; 2020, 2; 5-20
1426-8876
Pojawia się w:
Przegląd Politologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Państwo w systemie międzynarodowym: paradoks „długiego trwania”
Autorzy:
Łoś-Nowak, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2092244.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
Opis:
Centralnym problemem stanowiącym kanwę niniejszego tekstu jest państwo - instytucja polityczno-prawna i społeczna o tradycji sięgającej starożytności występująca w przestrzeni międzynarodowej bardzo się różniącej od tej, w jakiej powstawała. Zagadnieniem poddawanym naukowej refleksji są siły sprawcze uruchamiające potencjał adaptacyjny do zmieniającej się w długim diapazonie czasowym rzeczywistości skutkujące m.in. tym, iż państwo jako wspólnota wymyka się dzisiaj prostym uogólnieniom, budzi wiele kontrowersji, jawi się jako forma schyłkowa, byt „rozmyty”, mało czytelny. Zawarte w tekście treści odnoszą się do konstrukcji teoretycznej francuskiego historyka czasów nowożytnych Fernanda Braudela, przedstawiciela Szkoły Annales „długiego trwania”, zbudowanej na założeniu trzech faz (interwałów) czasowych, o progowym, fundamentalnym znaczeniu w rozwoju świata i cywilizacji. Cywilizacje, jak pisze Fernand Braudel, powstają na skrzyżowaniu czasu i przestrzeni. Dotyczy to także państw, których powstanie, trwanie i rozwój są wypadkową krzyżowania się czasu niosącego zmiany i przestrzeni, których one dotyczą. Państwo z perspektywy „długiego trwania” symbolizuje przemiany struktur społecznych, ich rozwój oraz cywilizacyjny dorobek. Za każdą bowiem zmianą w przestrzeni międzynarodowej, stanowiącej dla państwa fundament „długiego trwania”, idą zmiany nieobojętne dla niego. W perspektywie „długiego trwania” zdolność wchłaniania ich następstw przez tę instytucję przypomina nierzadko „taniec tarantuli”, który ma/może uleczać je z następstw ukąszenia przez jadowitego pająka. Podjęty problem pozostaje w bezpośrednim związku z kwestią referencyjności i relacyjności zjawisk i zdarzeń od pokoleń zachodzących w realnym świecie, a nieobojętnych dla państwa i jego ontologicznej treści. Słowa kluczowe: państwo, potencjał adaptacyjny, debaty, koncepcja „długiego trwania”, generatory zmian, teoria złożoności.
Źródło:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2019, 55, 4; 7-32
0209-0961
Pojawia się w:
Stosunki Międzynarodowe - International Relations
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies