Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "eius" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
De Demostene oratore et eius dictis, przekład zbiorowy pod red. Pauliny Piotrowskiej
Autorzy:
Piotrowska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636273.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Opis:
De Demostene oratore et eius dictis, przekład zbiorowy pod red. Pauliny Piotrowskiej
Źródło:
Terminus; 2013, 15, 3(28)
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Johna Locke’a koncepcja tolerancji jako reakcja na zasadę „cuius regio, eius religio”
John Locke’s Concept of Tolerance as a Reaction to the Principle “cuius regio, eius religio”
Autorzy:
Szwed, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488679.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tolerancja
konflikty religijne i polityczne
Reformacja protestancka
podporządkowanie religii polityce
tolerance
political and religious conflicts
Protestant Reformation
religion subordination to politics
Opis:
Celem artykułu jest prezentacja i ocena argumentacji na rzecz potrzeby tolerancji religijnej, jaką znajdujemy w Liście o tolerancji Johna Locke’a (1632-1704). Pojęcie tolerancji zostało wypracowane przez angielskiego filozofa w odniesieniu do politycznej zasady cuius regio, eius religio („czyja władza, tego religia”), sformułowanej expressis verbis na Zjeździe w Augsburgu w 1555 r., ale znacznie wcześniej zastosowanej w Anglii za rządów króla Henryka VIII. Locke pokazał, że podporządkowanie religii bieżącej polityce było fatalnym błędem politycznym. W latach 1530-1689 spowodowało to państwowy terror, wrzenie społeczne i wyraźna deprecjację religii chrześcijańskiej. Król stał się najwyższym zwierzchnikiem Kościoła w Anglii, decydował o formach kultu i o dogmatycznym kształcie oficjalnej religii. Rządy oparte na zasadzie cuius regio, eius religio z definicji były nietolerancyjne wobec „niepaństwowych” grup wyznaniowych. Ich przekonania religijne były spychane do sfery życia prywatnego, pozostając z punktu widzenia prawa nielegalnymi. Przeciwnicy władzy królewskiej byli wykluczani ze sfery publicznej, więzieni, a nawet skazywani na karę śmierci. John Locke był pierwszym europejskim myślicielem, który do końca pojął istotę tego skrajnie niebezpiecznego i politycznie kosztownego błędu, popełnionego przez króla Henryka VIII i jego następców. Wywołując swoimi tekstami szerokie dyskusje o potrzebie tolerancji, znacząco przyczynił się do politycznego, społecznego i religijnego pokoju w Anglii. Pierwotnym celem Johna Locke’a nie był projekt ogólnie akceptowanej tolerancji religijnej. Mimo pewnych sympatii dla socynian, angielski myśliciel nie miał skłonności irenistycznych. Nie chciał uczestniczyć w opracowywaniu międzyreligijnego teologicznego minimum, możliwego do zaakceptowania przez wszystkie strony religijnego sporu. Locke jako filozof polityki odpowiedział na potrzebę swoich czasów. Głównym problemem było wyjście Anglii ze stanu permanentnego wrzenia, krwawych konfliktów i ciągłych ideologicznych dysput, powodujących wzrost nienawiści religijnych i politycznych, i zaprowadzenie trwałego pokoju społecznego. Jego koncepcja tolerancji miała przede wszystkim znaczenie historyczne, ale do pewnego stopnia przyczyniła się także do rozwoju europejskiej demokracji.
As the aim of this article is to demonstrate and assess of argumentation value for the tolerance, we can find in The Letter on Tolerance, written by John Locke (1632–1704). His concept of tolerance was the answer to the political principle cuius regio, eius religio, for the first time verbally formulated in Germany (Augsburg, 1555), but much earlier applied in England during the reign of Henry VIII. Beyond all doubt Locke proved that religion subordination to the current politics was a fatal political error. In the 1530–1689 years it caused political terror, social turmoil and considerable depreciation of Christian religion. A king was a Supreme Governor of Church of England and in practice decided on dogmatic shape of official religion. Governments based on the principle cuius regio, eius religio were intolerant by definition towards “non stated-owned” confessional communities. Their religious beliefs were driven back to the illegal private life. Royal opponents were excluded from the public sphere, imprisoned and even executed. John Locke was the first European thinker, who thoroughly understood this extremely expensive political error, committed by the king Henry VIII and his successors, and by his writings provoked comprehensive discussions, which to a considerable degree led to the political, social and religious peace in England. As a primordial aim for John Locke was not to make a project of generally accepted religious tolerance. In spite of some sympathy to Socinian writers, English thinker had no irenistic inclinations, in order to participate in creation of inter-religious theological minimum, possible to accept by all sides. Locke, as a philosopher of politics responded to the needs of his times. The main problem was how to get England out from a state of permanent turmoil, bloody conflicts and continuous ideological discussions, bringing out growing religious and political hate, and to lead to stable social peace. His concept of tolerance had first and foremost historical meaning and to some degree contributed to the development of European democracy.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2014, 62, 4; 65-85
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ex eius tumba. Intrygujący szczegół średniowiecznej liturgii godzin
Autorzy:
Grajewski, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195758.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Św. Katarzyna Aleksandryjska
Liturgia Godzin
liturgia
manuskrypt
St. Catherine of Alexandria
The Divine Office
liturgy
manuscript
Opis:
Autor analizuje oficja o św. Katarzynie z Aleksandrii. W niektórych oficjach istnieje responsorium Ex eius tumba. Jest to utwór, który istnieje również we wszystkich oficjach o św. Mikołaju. Autor wskazuje, że powodem tej zbieżności jest zjawisko wyciekającego pachnącego i leczniczego oleju z relikwii św. Katarzyny i św. Mikołaja. Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie o to, czy oba oficja mogły powstać w klasztorze Św. Trójcy w Rouen w połowie XI w. oraz czy ich twórcami mogli być benedyktyni o imionach Isembert i Ainard.
The author analyzes the offices of St. Catherine of Alexandria. In some offices there is a responsory ”Ex eius tumba.” This is a chant that also exists in all offices of St. Nicholas. The author indicates that the reason for this convergence is the phenomenon of the leaking of fragranced healing oil from the relics of St. Catherine and St. Nicholas. He ponders if both offices could have been created in the monastery of the Holy the Trinity in Rouen in the mid-eleventh century and whether the Benedictines: Isembert and Ainard might be their authors.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2020, 27, 1; 41-55
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„… cum statuti tanta sit auctoritas, ut eius praeceptione omnia nobis conserventur”. Wokół publikacji Wioletty Pawlikowskiej-Butterwick i Liudasa Jovaišy Vilniaus ir Žemaičių kapitulų Statutai
„… cum statuti tanta sit auctoritas, ut eius praeceptione omnia nobis conserventur”. Some Remarks on Publication by Wioletta Pawlikowska-Butterwick and Liudas Jovaiša Vilniaus ir Žemaičių kapitulų Statutai
Autorzy:
Dyjakowska, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1803860.pdf
Data publikacji:
2019-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
statuty diecezjalne
diecezja żmudzka
diecezja wileńska
kapituła katedralna
diocesan statutes
the diocese of Samogitia
the diocese of Vilnius
the cathedral chapter
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie edycji statutów kapituły wileńskiej i żmudzkiej autorstwa W. Pawlikowskiej-Butterwick i Liudasa Jovaišy. Prezentacja poprzedzona jest opisem dziejów obu diecezji oraz uwagami na temat roli statutów jako źródła prawa partykularnego obu kapituł. Uwagę poświęcono autorom statutów, a także ich problematyce. Omówiono podstawę edycji oraz aparat krytyczny. Zwrócono wreszcie uwagę na uzupełniające edycję ilustracje.
The purpose of this paper is to present the edition of the statutes of the Vilnius and Samogitian chapters by W. Pawlikowska-Butterwick and Liudas Jovaiša. The presentation is preceded by a description of the history of both dioceses and comments on the role of statutes as the source of the particular law of both chapters. Attention was given to the authors of the statutes, as well as their content. The editing base and the critical apparatus are discussed. Finally, attention was drawn to supplementary illustrations.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2018, 28, 3; 49-57
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Język tekstu z kodeksu w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej (sygnatura Cim. 769)
Autorzy:
Stelmach, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2050006.pdf
Data publikacji:
2021-03-14
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu. Wydawnictwo UMK
Tematy:
Historyja barzo cudna o stworzeniu nieba i ziemie
De creatione Adae et formatione Evae ex costa eius
przekład staropolski
apokryf
Cim.769
Opis:
Przedmiotem artykułu jest charakterystyka języka tekstu z kodeksu znajdującego się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej (sygn. Cim.769). Kodeks zawiera niekompletne wydanie Historyi barzo cudnej o stworzeniu nieba i ziemie autorstwa Krzysztofa Pussmana, datowane na czas po 1551 roku. Przekład ten poddano analizie porównawczej z jego prawdopodobnym źródłem łacińskim. W artykule zamieszczono wyniki analiz językowych wybranych fragmentów edycji, a szczególną uwagę poświęcono sposobom przekładania tekstu. Pozwoliło to wskazać cechy charakterystyczne druku, a także na odniesienie ich do niektórych wniosków wynikających z pracy nad wydaniem z 1551.
Źródło:
Linguistica Copernicana; 2021, 17; 221-238
2080-1068
2391-7768
Pojawia się w:
Linguistica Copernicana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies