Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "duc." wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Viollet-le-Duc, architekt-konserwator i jego związki z Polską
VIOLLET-LE-DUC, ARCHITECTE-RESTAURATEUR DES MONUMENTS HISTORIQUES ET SES RELATIONS AVEC LA POLOGNE
Autorzy:
Jakimowicz, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/537284.pdf
Data publikacji:
1966
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Eugèn Viollet-le-Duc
wystawa „Viollet-le-Duc 1814—1879”
kościół La Madeleine
pojęcie restauracji zabytków
zamek w Gołuchowie
Opis:
Les problèmes de la conservation s ’imposant de plus en plus après la seconde guerre mondiale, le développement des connaissances théoriques de l’histoire de l’art et l ’épanouissement de l’architecture contemporaine ont attiré l’attention des historiens d ’art et d’architecture sur Viollet-le-Duc — créateur des bases scientifiques dans le domaine de la restauration des monuments historiques et de l’archéologie moderne et précurseur du constructionisme. L’exposition „Viollet-le-Duc 1814—1879” organisée à Paris au printemps de 1965 par la Direction de l ’Architecture constitue le point de départ à la future étude critique sur l’oeuvre de Viollet-le-Duc. L’auteur du scénario et du catalogue de cette exposition est Pierre-Marie Auzas, inspecteur principal des Monuments historiques en France. L’exposition se base principalement sur les riches archives de la famille de Viollet-le-Duc (Fonds Viollet-le-Duc pour la première fois mis à la portée des chercheurs et élaborés dans leur ensemble. L’exposition fournit une documentation complète de multiples activités de Viollet-le-Duc. Voilà leurs aspects principaux: les grandes restaurations, son activité de constructeur et de décorateur, d’écrivain et de pédagogue, le rôle qu’il a joué auprès de la Cour Impériale et du Conseil municipal, influence de son oeuvre sur l ’architecture de divers pays de l’Europe et des Etats-Unis. Chacun de ces problèmes a une documentation sous forme de dessins originaux, de projets, d’inventaires de plans de réalisation, de registres des travaux de construction, de notices historiques, de correspondance et d’objets- souvenirs. Le catalogue dont s ’accompagne l’exposition constitue en même temps la chronique de la vie et de l’oeuvre de Viollet-le Duc. Pour nous le plus essentiel c’est l’aspect qui illustre son travail de conservateur. La doctrine communément connue de Viollet-le-Duc formulée dans l’article „La Restauration” dans le „Dictionnaire Raisonné de l’Architecture” relève d’une pratique de plus de vingt années de son travail assidu, d’architecte des monuments historiques, d ’archéologue, de constructeur et de théoricien. Les mêmes expériences lui ont permis de créer la théorie de ,,1’architecture raisonnée” et le „rationnalisme médiéval” et d ’elaborer les méthodes de l’analyse dans le domaine de l’architecture qui justifient pleinement le nom qui lui fut octroyé de „père de l’archéologie moderne”. La plus intéressante réalisation de l’exposition du point de vue des conservateurs semble être l’atelier de travail de Viollet-le-Duc. Ces méthodes sont proches, malgré différences des moyens de celles de l’atelier de conservation contemporain. L’exposition permet d’apporter une correcte aux opinions qui existaient jusqu’à ce jour sur les rejaillissements de l’art de Viollet-le-Duc en Pologne. Les documents français ne confirment point la tradition polonaise peu claire du voyage de Viollet-le- -Duc à Cracovie et à Gołuchów en 1875. Il s ’avéra que ce voyage a été effectué par le disciple et en même temps le gendre du célèbre architecte Maurice- Auguste Ouradou. Néanmoins, on peut lier quelques réalisations en Pologne à l’activité de Viollet- -le-Duc. Elles furent effectuées grâce au mécénat du prince Vladislas Czartoryski et de sa soeur la comtesse Isabelle Działyńska. Ce sont notamment: en 1860 — le projet de l’école polonaise, Bd Montparnasse, à Paris. Aux environs de 1870, les projets de la restauration du château de Gołuchów —· malheureusement disparus. Leur existence et le fait qu’ils ont été l’oeuvre de Viollet-le-Duc, est confirmé par les archives de 1871/74 (lettre de Działyński). En 1876 — projet du maître-autel néoroman dans la crypte St. Léonard dans la cathédrale de Wawel à Craoovie. Viollet-le-Duc donne des consultations sur les problèmes de la restauration du château de Gołuchów et de la transformation du Collège des Piaristes en Musée Czartoryski à Cracovie. Les projets pour les deux bâtiments précités ont été exécutés par Maurice Ouradou. Le château Renaissance de Gołuchów a été restauré entre 1875 et 1885 dans le sty le François Ier. Le Musée Czartoryski pris la forme du néo-gothique français (1875—84). Ces deux réalisations n’avaient aucun rapport avec l’architecture polonaise et n’ont aucun ascendant sur la conservation des monuments en Pologne ni même sur l’architecture polonaise de la fin du XIXe siècle. Par contre, le problème s’impose de l’influençe de la doctrine de Viollet-le-Duc sur la restauration des monuments historiques en Pologne. La restauration des monuments historiques depuis la 3ème décennie du XIXe siècle est devenu un problème aussi lancinant en Pologne (surtout à Cracovie) qu’en France. Toutefois, il lui manquait la base scientifique et les architectes de monuments historiques en Pologne ont longtemps procédé dans l’esprit d’un patriotisme empreint de romantisme. Néanmoins, dès la moitié du XIXe siècle, se précise à Cracovie la notion de la différence entre la restauration et la conservation des monuments historiques tout en estimant hautement cette dernière. Le „Dictionnaire de l’Architecture” était aussi très connu des architectes polonais. Néanmoins, ce n ’est qu’en 1881 qu’il est possible d ’observer une influence directe de l’idée présentée dans l’article „La Restauration” et ceci dans le programme formulé par W. Luszczkiewicz de la reconstruction de la Cathédrale du Wawel à Cracovie. Les directives de Viollet- le-Duc sont complétées par Luszczkiewicz par le postuilat de lui garder une „ambiance poétique”. De quelque façon que nous jugions dans la perspective du siècle écoulé, la doctrine de Viollet-le- -Duc il faut toujours convenir que son importance consiste non seulement au fait qu’elle fut la première théorie scientifique concernant la restauration des monuments historiques. Une acquisition durable et toujours actuelle de Viollet-le-Duc est le fait d’avoir exigé la compétence et la probité de l’atelier de conservation. Il fut le premier à formuler cette motion et à la réaliser avec conséquence dans sa pratique.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1966, 3; 3-12
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sacrum we współczesnej poezji łemkowskiej
Autorzy:
Duć-Fajfer, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1964588.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Kolejne rozdziały niniejszego artykułu przedstawiają cztery różne formy przejawiania się sacrum we współczesnej poezji łemkowskiej. Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że mamy tu do czynienia z całkiem odmiennym pojmowaniem wartości sakralnych. W istocie jednakże okazuje się, że pojęcie Boga (zawsze pisane z dużej litery) jest jedno, różne są tylko postaci Jego objawienia i formy oddawania Mu czci przez twórców. Czy Bóg, jako byt doskonały, objawia się w pięknie i mądrości natury, czy przemawia biblijnymi imionami, czy też widziany jest w kulturowym aspekcie rodzimej religii, zależne jest tylko od poetyckiej wyobraźni. Tak znamienne dla omawianej poezji widzenie sacrum poprzez pryzmat ojczystej kultury świadczy o dużym zaangażowaniu twórców w ochranianie tejże kultury w aktualnej trudnej sytuacji Łemków. Jest przejawem głębokiego patriotyzmu i najwyższego stopnia akceptacji rodzimych tradycji. Poezja ta bowiem, wyrosła na kanwie zagrożenia całkowitą asymilacją współczesnej kultury łemkowskiej, w sposób szczególny pragnie wypełniać swą patriotyczną misję traktowaną w kategoriach „świętej powinności”. Proces „sakralizowania łemkowskości” i „łemkizowania sacrum”, jaki wyraźnie zaznacza się w najnowszej poezji łemkowskiej, to wynik ścisłego związku tradycyjnej kultury Łemków, jaką chcą ochraniać współcześni twórcy, z wartościami religijnymi. Nie sposób odwołać się do tradycji łemkowskiej z pominięciem cerkwi, ikon, obrzędów religijnych, tak jak i nie sposób mówić po łemkowsku o wartościach sakralnych, nie wyzwalając odpowiednich asocjacji kulturowych. Poezja zaangażowana w najbardziej aktualne problemy społeczne, jaką jest współczesna poezja łemkowska, nigdy nie pozostaje obojętna wobec tego, co zwykle odnosi się do sfery sakralnej.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1993, 41, 7; 235-260
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Główne nurty współczesnej poezji łemkowskiej
Главные направления современной лемковской поэзии
Autorzy:
Duć-Fajfer, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1964377.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Настоящая статья представляет собой сокращенную версию анализа трех главных направлений в поэзии лемков, проведенного в дипломной работе Литературная жизнь лемков в Польше после второй мировой войны. Народное направление.Сюда причислены поэты, творчество которых обнаруживает наиболее тесные связи с фольклором, независимо от возможного дистанцирования поэта от народного источника. Среди них оказались например: Иван Русенко, Семан Мадзелян, Мыкола Буряк, Иван Горощак, Яков Дудра. Их стихотворения отличаются простыми, регулярными, зачастую схематичными лексико-композиционными укладами. Самые многочисленные произведения, стоящие на грани эпики и лирики. В тематическом плане преобладают патриотический и морализаторский мотивы. Направление тоски по утраченному.Это направление обозначается творчеством трех авторов: Ивана Желема, Ивана Головчака и Мелании Собын. Они сформировали в современной лемковской поэзии некоторую общую модель лиризма, строящуюся на чувстве тоски, печали, любви к утраченной родной земле. Их творчество отличается индивидуальностью, активным поиском новых форм художественной выразительности, бесспорным новаторством для поэзии лемков. Направление автодемонстрации.Речь идет главным образом о творчестве Петра Мурянко, Павла Стефановского, Владислава Грабана, Стефании Трохановской, Хелены Дуць, выпускаемом в двуязычной, польско-лемковской версии. Следовательно, они стараются сохранить ценности культуры лемков не путем изоляции, а выхода с самыми всеобщими из них на более широкий круг получателей. Показывая мир лемков во всех трех временных измерениях, поэты особо подчеркивают его право на будущее. Представленные поэтические направления показывают некоторую эволюцию в сфере формы, содержания и отношения к окружающему миру, какая наблюдается в лемковской поэзии послевоенного времени.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1994, 42, 7; 185-200
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„[Z]a wcześnie dos„[Z]a wcześnie doszliśmy/ do brzegów poznania” – językowa kreacja drogi w tomiku Po obu stronach słowa Oleny Duć-Fajferzliśmy/ do brzegów poznania” – językowa kreacja drogi w tomiku Po obu stronach słowa Oleny Duć-Fajfer
[Z]a wcześnie doszliśmy / do brzegów poznania [Too soon, we reached / the edges of cognition] – linguistic creation of the road in the poems from Po obu stronach słowa [On both sides of the word] by Olena Duć-Fajfer
Autorzy:
Rychter, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044587.pdf
Data publikacji:
2019-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
idiolect
Olena Duć-Fajfer
road
Opis:
The image of the road and wandering is a recurring theme in the poems collected in the volume Po obu stronach słowa [On both sides of the word] by Olena Duć-Fajfer. Road is a symbolic and ambiguous component of space experienced by the Lemko people, which is depicted by the use of the noun droga [road] and its synonyms ścieżka [path] and labirynt [maze] as well as adverbs blisko [near] and daleko [far], and pronouns tam [there]. The author uses a number of verbal forms (verbs and participles). As regards the cultural experience of space, one may say that Olena Duć-Fajfer considers Lemkivshchyna to be the centre of the world, a sacred place. For her, each Lemko is on its periphery, in the profane, and spends his or her life trying to reach the centre. The Lemkos can be compared to the pilgrims of the Romantic era, as they searched for their nineteenth-century homeland while in exile; they missed their homeland in terms of both geography (space) and spirituality (culture and symbolism).
Źródło:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza; 2019, 26, 1; 157-170
1233-8672
2450-4939
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Językoznawcza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowianie wschodni a europejskie tradycje kulturowe, pod red. H. Duć-Fajfer i J. Kuffla, Kraków: „Księgarnia Akademicka” 2019, 240 s., z ilustracjami.
Autorzy:
Szczukin, Wasilij
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031451.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Źródło:
Slavia Orientalis; 2020, LXIX, 2; 411-416
0037-6744
Pojawia się w:
Slavia Orientalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia i sytuacja języka łemkowskiego w ostatnim stuleciu
Autorzy:
Duć-Fajfer, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152115.pdf
Data publikacji:
2021-09
Wydawca:
Towarzystwo Kultury Języka
Tematy:
Lemko language
Lemko language teaching
linguistic identity
linguistic awareness
language revitalisation
endangered language
Opis:
The aim of this paper is to briefl y present the situation of the Lemko language from the historical perspective covering one hundred years of its development. The creation of Lemkos’ linguistic awareness and identity before their displacements (1945–1947) has been clearly refl ected in literature. It provides the foundation for reconstructing the main emancipatory identity line developed based on “our language”, equivalent to the local speech, followed by the Lemko intelligentsia, while confronting the social and political considerations of their native area. A drastic effect of the considerations was displacements, destruction of culture, and lack of conditions for fostering language. The recovery of language rights after 1989 has initiated a range of internal revitalisation processes and strategies supported also institutionally. They are, however, not able to stop the mass destructive processes resulting in the Lemko language being currently among the endangered ones.
Źródło:
Poradnik Językowy; 2021, 786, 7; 46-66
0551-5343
Pojawia się w:
Poradnik Językowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprzętowa weryfikacja funkcjonalna magistrali AMBA® AXI
Functional hardware verification of AMBA® AXI bus
Autorzy:
Duc, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/155275.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
Tematy:
AMBA
AXI
Sce-Mi
sprzętowa weryfikacja funkcjonalna
functional coverage
functional hardware verification
Opis:
W artykule przedstawiono moduł monitora magistrali AMBA® AXI, umożliwiający weryfikację poprawności oraz weryfikację functional coverage protokołu AXI w systemach koemulacji sprzętowo-programowej układów SoC (System-on-Chip). Układ monitora składa się z syntezowalnej części sprzętowej oraz części programowej. Część sprzętowa służy do bezpośredniej obserwacji stanu magistrali i zawiera podstawowe elementy weryfikacyjne, zaś część programowa umożliwia komunikację części sprzętowej z programowym środowiskiem weryfikacyjnym.
The currently observed increase in SoC (System-on-Chip) system complexity determines evolution of the verification methods to ensure complete and as fast as possible verification of the whole system correctness. One of the main direction in development of the complex SoC design verification methodology is implementation of hardware accelerated systems in the verification process. There is a number of ways used in this kind of verification. One is the transaction based hardware-software co-emulation, that support high level software test environment to control and observe the hardware implementation of design under test. This paper presents the AMBA® AXI bus monitor for using in co-emulation systems, with particular attention paid to the Sce-Mi based systems. The monitor architecture has two parts, hardware and software. The synthesizable hardware part is implemented in a programmable device of the emulator system and is used to direct bus observation through basic checkers. The task of the monitor software part is to enable proper configuration of the hardware part, to receive verification status information, to perform more sophisticated checking and to report verification results. Communication between the hardware and software parts is based on exchange of message vectors through a message channel known from the co-emulation Sce-Mi standard.
Źródło:
Pomiary Automatyka Kontrola; 2011, R. 57, nr 8, 8; 966-968
0032-4140
Pojawia się w:
Pomiary Automatyka Kontrola
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Congregazione per i Vescovi, Duc in altum. Pellegrinaggio alla Tomba di San Pietro. Incontro di riflessione. Roma. 10-19 settembre 2013, Libreria Editrice Vaticana, Città del Vaticano 2013, ss. 394.
Autorzy:
Dziuba, Andrzej Franciszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047755.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Źródło:
Teologia i moralność; 2014, 9, 2(16); 239-242
1898-2964
2450-4602
Pojawia się w:
Teologia i moralność
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konserwacja kościoła de Fontaines w Neuchâtel
RESTORATION OF DE FONTAINES CHURCH AT NEUCHÂTEL, SWITZERLAND
Autorzy:
Łysiak, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/536139.pdf
Data publikacji:
1972
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
kościół de Fontaines w Neuchâtel
Neuchatel w Szwajcarii
Camillo Boito
idea Viollet-le-Duca
Viollet-le-Duc
duch zabytku
Opis:
Basing on example of a small de Fontaines church at Neuchâtel, Switzerland the author deals With an essential problem of adaptative restoration works being undertaken in architectural objects of historical character. Though the building in question, when considered from the viewpoint of history of art, cannot be classified as one belonging to the top category the restoration works carried out gave rise to a great deal of interesting discussion. The problems involved in restoration of th a t church were presented in the summer of 1971 at the International Centre for the Study of Preservation and the Restoration of Cultural Property, Rome, th a t has been established under the auspices of UNESCO, as a specific fea ture in certain modern tendencies present in the conservator’s work. During th e course of restoration in 1969 from the church interior were removed its neo-Gothic fittings made of wood, except for pulpit, whose place took a number of wood furnishings extremely simple in their shapes. In this strive to achieve an intended simplicity and the most functional character of the church’s interior the conservators have, however, advanced too far, as the new fittings are quite drastically modern as to their forms and worse still in sharp contrast to architecture. In this connection the fact th a t from among elements of the former fittings the pulpit has been left as the only element seems to be a misunderstanding or even failure. The author emphasizes th a t it is not the change of fittings alone with which he is dealing in his article but the so-called spirit of the monument meant as the character and climate of authenticity. The excessively modernized interior of de Fontaines church has become one sterile and deprived of colour thus loosing its intrinsic climate and character.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 1972, 1; 27-31
0029-8247
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Migracja kolista. Tożsamościowe wędrowanie Łemków: tekst i rytuał
Circular Migration. Identity Treks of the Lemkos: Text and Ritual
Autorzy:
Duć-Fajfer, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14739282.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
migration
Lemko expulsion
the Lemkos
Lemko literature
identity
reinvention
migracja
wysiedlenia łemkowskie
Łemkowie
iteratura łemkowska
tożsamość
reinwencja
Opis:
Punktem wyjścia dla migracyjnej/diasporyjnej tożsamości Łemków były totalne dwuetapowe wysiedlenia tej społeczności w latach 1945–1946 i 1947. Wraz z tym faktem osiadła, rdzenna wspólnota, która ukonstytuowała swą tożsamość na wyznaczniku terytorialnym, stała się społecznością rozproszoną na kilku obszarach diasporyjnych. Musiała zatem dokonać się istotna reinwencja tożsamościowa konstruowana na wyznaczniku migracyjnym. Celem artykułu jest uchwycenie istoty mitu reinwencyjnego mającego wymiar rytualny – powtarzane cyklicznie rytuały podróżowania pomiędzy ziemiami wygnania i karpacką ojczyzną, oraz wymiar tekstualny – nadający sens i symboliczną wartość tym wędrówkom. Bazę empiryczną do badań stanowią teksty kulturowe, głównie piśmiennictwo łemkowskie z ostatnich dziesięcioleci oraz dane z obserwacji uczestniczącej i badań terenowych przeprowadzonych przez autorkę w 2017 roku na trzech znacznie oddalonych od siebie obszarach aktualnie zamieszkiwanych przez Łemków.
The total, two-stage resettlement of the Lemkos in 1945–46 and 1947 was the point of departure for their migration/diaspora identity. Consequently, the settled, native community that had established its identity upon a territorial determinant became a community dispersed over several diaspora territories. Therefore, a crucial identity reinvention had to take place, constructed upon the migration determinant. The purpose of this paper is to capture the essence of the reinventive myth of a ritual dimension—the cyclic rituals of traveling between the lands of expulsion and the Carpathian motherland, and the textual dimension—providing meaning and symbolic value to these treks. The empirical, material basis for the research is provided by cultural texts, mainly Lemko writings from recent decades, as well as data from participant observation and field studies carried out by the author in 2017 in three areas currently inhabited by the Lemkos and considerably distant from one another.
Źródło:
Porównania; 2022, 32, 2; 81-100
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W ślad za autorem: Pierre’a-Daniela Hueta uwagi o tłumaczeniu
Fallowing the Author: Pierre-Daniel Huet’s Remarks about Translation
Autorzy:
Probulski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636360.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Jacques Auguste de Thou
Pierre-Daniel Huet
De optimo genere interpretandi
Isaac Casaubon
Fronton du Duc
Opis:
The first part of 1683 De optimo genere interpretandi sets the scene for Huet’s dialogue and introduces its participants: Isaac Casaubon (1559–1614) is comissioned to lay out his principles of translation, while Fronton du Duc (1558–1624) and Jacques Auguste de Thou (1553–1617) are meant to evaluate his views and ask questions regarding Casaubon’s theses. Casaubon’s lecture begins with a definition of interpretatio as sermo lingua notiore expressus, sermonem lingua minus nota expressum referens ac repraesentans (“a discourse in expressed in a better known language, referring to and representing a discourse in a lesser known language”), which is then followed by remarks separating interpretatio from such terms as aemulatio and paraphrasis. The speakers then discuss the principles of “the best kind of translation” in regard to Casaubon’s notion that the strict semantic, lexical and stylistic accuracy should be preffered by the translators over “appropriating” (convertere) the ancient authors to suit the tastes of the contemporaries. After those basic principles are given, Casaubon, de Thou and du Duc reflect on problems posed by the Casaubon’s approach to translation: mainly, the differences between particular languages, the lexical discrepancies and the difficulties regarding use of Casaubon’s method to different categories of texts (e.g. How important is it to represent the style of the original in the case of scientific texts?).
Źródło:
Terminus; 2011, 13, 24; 193-196
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie i wpływ języka postaci (yakuwarigo) na kształtowanie kompetencji językowych studentów japonistyki w Polsce
Yakuwarigo. A Brief Characteristic of Japanese Role Language from the Perspective of Japanese Language Education in Poland
Autorzy:
Duc-Harada, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460050.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
język japoński
język stylizowany
świadomość socjolingwistyczna kompetencje językowe
edukacja językowa
japanese language
role language
sociolinguistic awareness
linguistic competences
language education
Opis:
Cel badań. Podstawowym celem badawczym niniejszego artykułu jest przedstawienie zjawiska japońskiego języka postaci (jap. yakuwarigo, ang. role language), określanego mianem języka fikcyjnego, z perspektywy nauczania języka japońskiego na polskiej japonistyce. Wpływ japońskich komiksów manga oraz animacji anime na rozwijanie kompetencji językowych studentów japonistyki, a także obecność języka postaci w dialogach występujących w podręcznikach do nauki współczesnej japońszczyzny stanowią interesujący punkt odniesienia do analizy aktualnych zdolności językowych i komunikacyjnych studentów. Metoda. Główną metodą badawczą jest sondaż diagnostyczny przeprowadzony wśród studentów pierwszego, drugiego i trzeciego roku studiów licencjackich japonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W badaniu uczestniczyło pięćdziesięciu siedmiu studentów. Naukowe zaplecze dla niniejszych badań stanowiły japońsko i angielskojęzyczne opracowania poświęcone zjawisku stylizacji językowej, przede wszystkim prace Satoshiego Kinsuiego, którego uznaje się za twórcę konceptu yakuwarigo. Wyniki. Pierwsze dwa pytania ankiety dotyczyły ogólnego zainteresowania studentów językiem japońskim, a także formami popkultury takimi jak komiksy, gry i animacje. Przeważająca większość studentów zadeklarowała zainteresowanie japońską mangą i anime. Celem drugiego pytania było zbadanie, którymi japońskimi zaimkami pierwszej i drugiej osoby studenci posługują się najczęściej podczas zajęć oraz poza zajęciami. W toku badania okazało się, że wybory studentów są często dyktowane stylizacją językową proponowaną przez japońskie podręczniki, komiksy i ulubione animacje. W trzecim pytaniu studenci mogli wykazać się wiedzą dotyczącą różnych form języka postaci, dopasowując podane wyrażenie do określonej roli. Zadanie to nie sprawiło im większych trudności. Celem ostatniego pytania było zbadanie ogólnej wiedzy i świadomości językowej studentów w zakresie opracowywanych materiałów, dokonanie oceny podręczników oraz wyrażenie swojego stosunku do wprowadzenia fragmentów japońskich komiksów i animacji do materiałów dydaktycznych. Studenci otwarcie skrytykowali nienaturalność tekstów zawartych w japońskich podręcznikach, a także wyrazili pozytywny stosunek do niestandardowych metod nauczania japońszczyzny. Wnioski. Wyniki badania wskazują, że język postaci w zasadniczym stopniu zostaje odzwierciedlony w mowie studentów japonistyki. W pozytywny i negatywny sposób wpływa na ich zdolności językowe. Z jednej strony, studenci, którzy interesują się japońskimi formami popkultury mają bogatszy zasób leksykalny i przewyższają kolegów pod względem kompetencji słuchowo-konwersacyjnych. Z drugiej strony niejednokrotnie popełniają błędy językowe i socjolingwistyczne, gdyż w rezultacie naśladowania postaci, nieświadomie ignorują ograniczenia wywołane przynależnością i charakterystyką bohatera. Co więcej, język postaci, opierając się na cechach wyrazistych i często przerysowanych w widocznym stopniu promuje myślenie stereotypowe, które zagraża obiektywnemu oglądowi i ocenie kultury japońskiej. Niezwykle istotna staje się zatem osoba nauczyciela, który korzystając z materiałów dostarczanych przez teksty popkultury ma za zadanie uzupełnić te informacje rzetelną i popartą faktami wiedzą językowo-kulturową. W związku z powyższym zasadniczą kwestią jest wprowadzenie fragmentów mangi i anime do edukacji językowej jako materiałów uzupełniających.
Aim. The aim of this paper is to introduce the problem of Japanese fictitious speech called yakuwarigo ‘role language’ from the linguistic perspective and its relevancy for foreign language education, in this case of Japanese language education in the Polish academic environment. The impact of Japanese comic books, as well as potential presence of fictitious speech in Japanese textbooks will be underlined in this study. Method. The research was conducted on the basis of the short survey analysis. The survey was carried out among Polish students of Jagiellonian University who are learning the Japanese language at bachelor degree level. The number of respondents was 57. The scientific background for the present research was based primarily on the works of Kinsui, who is regarded as a founder of the yakuwarigo concept. Results. The first question of the survey referred to the general interest of Polish students in the Japanese language and a tendency to learn it through Japanese comic books and animations. The second question revolved around the use of first and second pronouns inside and outside the classroom, in order to estimate the impact of Japanese fictitious speech on the language behaviors of students. In the third question the students were motivated to adjust Japanese role language examples to the particular character of the speaker. The last question examined the theoretical linguistic knowledge of the students and their awareness and attitude to the problem of fictitious speech. The students expressed their opinions on Japanese textbooks, as well as revealed their positive attitude towards non-standard methods of Japanese learning. Conclusions. Yakuwarigo is a type of fictionalized language occurring in novels, comics, movies and anime. It contains typical speech patterns used to reflect stereotypical features of the speakers, their attributes and social roles. An analysis of the survey results indicates the significance of the role language in foreign language learning. However, its influence might be both, positive or negative. Noticeable differences in the lexical, grammatical and phonetic layers of the women/men speech, elder/youth speech, standard/regional speech portrayed in Japanese pop culture influence students learning the Japanese language. Consequently, in some cases students tend to unknowingly copy peculiar speech patterns and use it inappropriately. Additionally, yakuwarigo is thought to promote stereotypical thinking about Japanese society. On the other hand, role language might be regarded as a rich source of lexicography and, with regard to Japanese animations it helps students to become familiar with Japanese pronunciation. With elaborate explanations and commentaries given by teachers, students may avoid making errors and using language inappropriately. Taking this into account, implementing yakuwarigo into Japanese language educations should be regarded as an effective tool for developing the sociolinguistic competences of students.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2019, 9; 301-319
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies