Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kozyra, Waldemar." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Regionalizm administracyjny w Polsce w latach 1926–1939
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632226.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Opis:
In the period between 1926 and 1939 the notion of administrative regionalism in the authorities’ politics of Rzeczpospolita Polska of that time was more of less present and, simultaneously, it took many forms and tendencies. Its appearance was considerably influenced by the conditions of the administrative politics of the ruling party, which were characteristic for specific historical periods. And so between 1926 and 1930, and specifically between 1927 and 1930, the programme for the administrative regionalism adopted a more thorough shape. It became an official programme of the government and its aim was a large decentralisation of the governmental administration to the benefit of the territorial authorities and social organisations, which created a regionalist movement. Formally speaking, the administrative regionalism was still in force between 1930 and 1935, but in reality, by becoming more contradictory with the centralising politics of the colonel’s group, it perforce receded into the background. The regional committees were still operating, but they were increasingly marginalized - apart from the voivodeship of Wołyń. At the same time, the regional starost’s conferences appeared which gave rise to creating administrative subregions in the particular voivodeships. Between 1935 and 1939 the administrative regionalism disappeared completely, but the notion of regionalism did not since it re-emerged with time in the shape of an economic and administrative regionalism (technocratic). The economic policy of the vice-president Eugeniusz Kwiatkowski was its foundation, invoking the national interventionism, planned and expedient actions, realised in the chosen and often created ad hoc regions of the country, powered by the already existing administrative districts (voivodeships, counties and boroughs).
W artykule nie zamieszczono abstraktu w jęz. polskim
Źródło:
Res Historica; 2014, 37
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Okupacyjna administracja niemiecka na ziemiach Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1939–1945
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609353.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Opis:
The problem of the organization and functioning of German administration on the occupiedterritory of the Republic of Poland during World War II still has not been thoroughly described inPolish historiography. This is why this article first of all presents the basic “legal acts” of the Germanoccupant which created the fundamental structural and organizational-territorial frameworksfor each of the German administration structures (models) in Poland in 1939–1945. In general, therewere three such models: the first one referred to the Polish territories annexed to the Third Reichin 1939; the second one was related to the German administration in the General Governorate. Thethird model was connected with the Polish territories annexed to the Soviet Union after 17th September1939 and incorporated into German rule after 22nd June 1941. Simultaneously, the processof establishing the structures of the German occupation administration on the occupied Polish territoriesin the years 1939–1945 consisted of several phases. The first one comprised the period from1st September to 25th October 1939. That was the time of the establishing of the German militarygovernment and annexing a part of the occupied Polish territory directly to the German Reich. Thesecond phase lasted from 25th October 1939 to 22nd June 1941. It was characterized by the dissolutionof the German military government on the occupied Polish territory and simultaneous establishingof the civilian administration structures of the German Governorate. The third phase coveredthe period from 22nd June 1941 to the end of World War II in 1945. Its main characteristics includethe German-Soviet war and the total German control of the territory of the Second Polish Republicin 1941–1944. It must be emphasized that the German occupation administration pursued the aimsand performed the tasks of the German Reich on the occupied territory of the Republic of Polandduring World War II despite the fact that Polish citizens also worked in that administration, but toa very limited extent. The authorities of the Third Reich considered that administration to be one ofthe most important instruments for implementing of extermination and genocidal policy aimed atPolish nation that fell partially, and then in 1941 completely under German rule. And it was only dueto the lack of time that the strategic aim of the occupation had not been accomplished, i.e. the totalremoval of Polish citizens from the occupied territory of the Republic of Poland.
Artykuł nie zawiera abstraktu w języku polskim
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2013, 60, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie polskiej tradycji administracyjnej dla administracji publicznej III Rzeczypospolitej
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609108.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
administracja publiczna
administracja ogólna
samorząd terytorialny
tradycja administracyjna
model administracji narodowej
III Rzeczpospolita
wojewoda
public administration
general administration
local government
administrative tradition
Opis:
Artykuł traktuje o znaczeniu polskiej tradycji administracyjnej dla administracji publicznej III Rzeczypospolitej. Skupiam się w nim na charakterystyce historii polskiej administracji, wskazując, iż dla współczesnego państwa polskiego jedyną rzeczywistą tradycją administracyjną, do której może się ono odwoływać w znaczącym zakresie, są dzieje ustroju i administracji Rzeczypospolitej Polskiej z lat 1918–1939. The article presents the importance of the Polish administrative tradition for the public administration of the Third Polish Republic. I focus on characteristic features of the history of Polish administration, pointing out to the fact that the only actual administrative tradition that could be referred to is the history of political system and administration of the Republic of Poland in 1918–1939.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2018, 50, 3
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka administracyjna ministrów spraw wewnętrznych wobec życia społeczno-politycznego w Polsce w latach 1918-1922
Verwaltungspolitik der Innenminister im Hinblick auf die gesellschaftlich-politische Öffentlichkeit in Polen in den Jahren 1918 - 1922
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/532865.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Opis:
1. Uwarunkowania polityki administracyjnej w latach 1918-1922. 2. Pierwsze miesiące niepodległości. 3. Wybory do Sejmu Ustawodawczego. 4. Sytuacja społeczno-polityczna w okresie: luty 1919 - czerwiec 1920 r. 5. W czasie zagrożenia państwa najazdem bolszewickim: lipiec - wrzesień 1920 r. 6. Pierwsze lata pokoju. 7. Wybory parlamentarne w listopadzie 1922 r. 8. Podsumowanie.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2007, 10; 323-359
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka administracyjna ministrów spraw wewnętrznych wobec życia społeczno-politycznego w Polsce w latach 1922-1926
Verwaltungspolitik der Innenminister im Hinblick auf das gesellschaftlich-politische Leben in Polen in den Jahren 1922-1926
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/533190.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Opis:
1. Uwarunkowania polityki administracyjnej; 2. Zarządzenia ogólne dotyczące życia społeczno-politycznego; 3. Zarządzenia dotyczące partii i stowarzyszeń społecznych; 4. Zarządzenia dotyczące mniejszości narodowych; 5. Podsumowanie.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2009, 12; 237-263
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka administracyjna ministrów spraw wewnętrznych Polski Niepodległej w zakresie zdrowia publicznego (1918–1939)
The administrative policy of the ministers of internal affairs of Independent Poland in the field of public health (1918–1939)
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/913085.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
polityka administracyjna
zdrowie publiczne
minister spraw wewnętrznych
choroby zakaźne
sprawy higieniczno-sanitarne
Opis:
Polityka administracyjna kierownictwa resortu spraw wewnętrznych II Rzeczypospolitej w zakresie służby zdrowia skupiała się na zwalczaniu epidemii i chorób zakaźnych, a zwłaszcza najgroźniejszej z nich – gruźlicy, na podniesieniu ogólnego poziomu higieny społecznej poprzez wydawanie różnego rodzaju zarządzeń sanitarnych, dotyczących np. czystości miast, oraz na nadzorowaniu w skali kraju rozrastającej się sieci aptek i składów farmaceutycznych. Po zamachu majowym 1926 r. nową politykę administracyjną w zakresie zdrowia publicznego realizował minister spraw wewnętrznych S.F. Składkowski poprzez program „Podniesienie zdrowotności i wyglądu kraju”. Propagował on wśród ludności kraju używanie śmietników i ustępów oraz regularne sprzątanie ulic, placów, podwórzy i obejść domów. Szefostwo resortu pracowało na rzecz zwiększenia „stanu posiadania” w szpitalnictwie i lecznictwie otwartym. Szkoliło personel administracji służby zdrowia, głównie w Państwowej Szkole Higieny. Od 1 lipca 1932 r. z kompetencji urzędu ministra spraw wewnętrznych wyłączono sprawy służby zdrowia, poza niewielkim działem techniki sanitarnej. Od tego czasu MSW skupiało się na wykonywaniu zadań związanych z zagadnieniami techniczno-sanitarnymi kraju, zwłaszcza w zakresie zabudowy osiedli i zaopatrzenia ludności w wodę. Znaczenie tych spraw wzrosło, gdy w maju 1936 r. premierem i ministrem spraw wewnętrznych został S.F. Składkowski. Zainicjował on wielką akcję higieniczno-sanitarną, głównie na wsi, w ramach której propagował stosowanie zasad higieny tak w życiu osobistym, jak i publicznym.
The administrative policy of the heads of the Ministry of Internal Affairs of the Second Polish Republic in the field of healthcare between 1918 and 1939 focused on combating epidemics and infectious diseases, especially tuberculosis, which was the most dangerous one among them. Furthermore, its aim was also to raise the general level of social hygiene by issuing various types of sanitary ordinances concerning, e.g. city cleanliness. Moreover, it concentrated on the supervision of the growing network of pharmacies and pharmaceutical companies across the country. After the May Coup in 1926, a new administrative policy in the field of public health was primarily carried out by S. F. Składkowski, the Minister of Internal Affairs, by means of the “Improvement of State Health and Appearance” programme. He propagated the use of garbage cans and lavatories among the population as well as regular cleaning of streets, squares, courtyards, and homesteads. The Ministry’s head worked to increase “the inventory” in both hospitals and outpatient care. The administrative personnel of the healthcare service were trained, for the most part, at the State School of Hygiene. Since the 1st of July 1932, matters concerning healthcare were excluded from the competences of the office of the Minister of Internal Affairs except for a small department of sanitary technology. From that time on, the Ministry of Internal Affairs focused on carrying out the tasks related to the technical and sanitary issues of the country, especially in the field of the development of housing estates and supplying water to the population. The significance of all of the aforementioned issues increased in May of 1936 when S. F. Składkowski became the Prime Minister and the Minister of Internal Affairs. He launched a great hygiene and sanitary programme, mainly in the Polish countryside, in which he advocated the application of hygiene principles both in private and public life.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2020, 72, 2; 73-92
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Administrative Politics of Polish Minister of the Internal Affairs Bronisław Wilhelm Pieracki from 1931 to 1934
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619311.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Bronisław Wilhelm Pieracki
administrative politics
minister of the internal affairs
minister of the home affairs
ministry of the interior
department of the interior, Józef Piłsudski
May Coup
the May 1926 coup d’état
polityka administracyjna
minister spraw wewnętrznych
Ministerstwo Spraw Wewnętrznych
resort spraw wewnętrznych
administracja ogólna
piłsudczycy
zamach majowy
Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów
Opis:
Bronisław Wilhelm Pieracki was an active member of political group developed around Marshal Józef Piłsudski. He succeeded in the Polish Army and got promoted to the rank of colonel in 1924. He took part in the coup d’état in May 1926 and became one of the most important members of the colonels’ group that ruled Poland on behalf of Piłsudski since 1930. Bronisław W. Pieracki held an office of the deputy prime minister from 1930 to 1931. On 23 June 1931, he became a minister of the internal affairs of the Republic of Poland and held that post until his tragic death on 15 June 1934. Bronisław W. Pieracki’s administrative politics was focused on maintaining peace and internal security. His main aim was to extinguish strike actions and mass demonstrations inspired by political opposition and caused mainly by a very difficult economic situation of Poland (the Great Depression from 1929 to 1935). He performed very well, gaining a reputation as an effective politician. Stanisław “Cat” Mackiewicz stated that ‘Pieracki would handle even the most overwhelming revolution’. Minister Pieracki improved organization and functioning of the department of the interior by simplifying its structure and making staff reductions. Moreover, he carried out reforms of municipal associations introduced by the local government act from 1933. On 15 June 1934, Bronisław W. Pieracki was shot by a Ukrainian assassin Grzegorz Maciejko, a member of the Organization of Ukrainian Nationalists. Severely wounded, minister Pieracki died the same day. He was posthumously promoted to the rank of brigadier general and his funeral became a great patriotic event. He was buried in the family grave in Nowy Sącz.
Bronisław Wilhelm Pieracki był aktywnym działaczem środowiska politycznego skupionego wokół marszałka Józefa Piłsudskiego. Szybko awansował w Wojsku Polskim, uzyskując w 1924 r. stopień pułkownika dyplomowanego. Po zamachu majowym 1926 r., w którym wziął aktywny udział, stał się jedną z głównych person grupy pułkowników rządzącej Polską w imieniu J. Piłsudskiego od 1930 r. W latach 1930–1931, będąc ministrem bez teki, pełnił funkcję wicepremiera. Od dnia 23 czerwca 1931 r. do swojej tragicznej śmierci w dniu 15 czerwca 1934 r. sprawował urząd ministra spraw wewnętrznych RP. W tym czasie jego polityka administracyjna koncentrowała się na utrzymaniu spokoju i bezpieczeństwa wewnętrznego w państwie, w szczególności na uśmierzaniu fali strajków i niepokojów społecznych podsycanych przez opozycję antysanacyjną, a pogłębianych wyjątkowo trudną sytuacją gospodarczą kraju (Wielki Kryzys Gospodarczy z lat 1929–1935). Z nałożonych zadań wywiązywał się bardzo dobrze, zyskując renomę skutecznego polityka. Stanisław Cat-Mackiewicz pisał, że „Pieracki dałby sobie radę z najbardziej rozbujaną rewolucją”. W znaczącym zakresie usprawnił organizację i funkcjonowanie resortu spraw wewnętrznych (uproszczenie struktury i redukcje personelu administracyjnego) oraz wcielał w życie ustawę samorządową z 1933 r. ujednolicającą organizację i działalność związków komunalnych. W dniu 15 czerwca 1934 r. B.W. Pieracki został postrzelony przez zamachowca Grzegorza Maciejko, Ukraińca i członka Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów. Ciężko ranny minister Pieracki zmarł tego samego dnia. Pośmiertnie został mianowany generałem brygady, a jego pogrzeb stał się wielką manifestacją patriotyczną. Pochowano go w grobowcu rodzinnym w Nowym Sączu.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Generał Władysław Sikorski – minister spraw wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej (16 grudnia 1922 – 28 maja 1923)
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038332.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Rzeczpospolita Polska
gen. Władysław Sikorski
premier
minister spraw wewnętrznych
resort spraw wewnętrznych
polityka administracyjna
partie polityczne
mniejszości narodowe
Kresy Wschodnie
organizacje antypaństwowe
The Republic of Poland
General Władysław Sikorski
Prime Minister
Minister of the Interior
Ministry of the Interior
administrative policy
political parties
national minorities
eastern borderlands
anti-state organizations
Opis:
Władysław E. Sikorski urodził się 20 maja 1881 r. w Tuszowie Narodowym pod Mielcem. Ukończył Politechnikę Lwowską. Do 1918 r. działał w ruchu niepodległościowym, był współtwórcą Legionów Polskich i Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1915 r. popadł w konflikt z Józefem Piłsudskim na tle sposobów odbudowy państwowości polskiej u boku Austro-Węgier i werbunku do Legionów Polskich. Od 12 października 1918 r. służył w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko-bolszewickiej (1919–1920) podczas bitwy warszawskiej w sierpniu 1920 r. dowodził z powodzeniem 5 Armią. Po zabójstwie prezydenta Gabriela Narutowicza 16 grudnia 1922 r. jeszcze tego samego dnia powołany został na stanowisko prezesa Rady Ministrów RP i ministra spraw wewnętrznych. W tym trudnym i niebezpiecznym dla Polski czasie, wbrew pozorom, to funkcja nie tyle premiera, co ministra spraw wewnętrznych dawała gen. Władysławowi Sikorskiemu realną władzę i możliwość bezpośredniego oddziaływania na sytuację wewnętrzną w kraju, zwłaszcza na stan jego bezpieczeństwa wewnętrznego. Generał Sikorski dokonał zmian personalnych w strukturze resortu, usuwając z niego osoby odpowiedzialne politycznie i służbowo za wypadki grudniowe 1922 r. Realizował politykę administracyjną resortu, której głównym celem było utrzymanie spokoju i bezpieczeństwa publicznego poprzez zwalczenie partii i ugrupowań politycznych, które wprost i jawnie zmierzały do obalenia dotychczasowego porządku polityczno-społecznego. Wiele uwagi minister spraw wewnętrznych poświęcał sprawom mniejszości narodowych, zwłaszcza ukraińskiej i białoruskiej, jak też sytuacji społeczno-politycznej na Kresach Wschodnich. Przygotował całościową politykę państwa wobec mniejszości narodowych, której podstawą była koncepcja asymilacji politycznej (państwowej). Gabinet gen. W. Sikorskiego upadł 26 maja 1923 r., a w stanie dymisji działał do 28 maja 1923 r. W latach 1923–1943 gen. W. Sikorski pełnił m.in. funkcję ministra spraw wojskowych (1924–1925), a po klęsce wrześniowej 1939 r. na obczyźnie (we Francji i Anglii) sprawował funkcję premiera Rządu Obrony Narodowej i Naczelnego Wodza. Zginął w katastrofie lotniczej w Gibraltarze 4 lipca 1943 r.
Władysław E. Sikorski was born on May 20, 1881 in Tuszów Narodowe near Mielec. He graduated from the Lviv Polytechnic. Until 1918 he was active in the Independence Movement, he was a co-founder of the Polish Legions and the Supreme National Committee. In 1915 he fell into conflict with Józef Piłsudski as to the ways of rebuilding Polish statehood alongside Austro-Hungary and recruitment to the Polish Legions. From October 12, 1918 he served in the Polish Army. During the Polish-Bolshevik war (1919/1920) in the Warsaw battle in August 1920 he successfully commanded the 5th Army. Immediately after the murder of President Narutowicz on December 16, 1922 he was appointed the President of the Council of Ministers of the Republic of Poland and Minister of the Interior. In this difficult and dangerous for Poland time, contrary to appearances, it was not the function of Prime Minister but the post of Minister of the Interior that gave Gen. Władysław Sikorski real power and the possibility of direct influence on the internal situation in the country, and especially on its internal security. Gen. Sikorski made personnel changes in the structure of the Ministry, removing the people responsible, as politicians and civil servants, for the December 1922 incidents. He implemented the administrative policy of the Ministry, whose main purpose was to maintain peace and public safety by fighting the political fractions and parties that directly and openly aimed at overthrowing the current political and social order. Much attention was paid by the Minister of the Interior to the affairs of national minorities, especially the Ukrainian and Belarusian ones, as well as to the socio-political situation in the Eastern Borderlands. He prepared a comprehensive policy of the State towards national minorities, the basis of which was the concept of political (state) assimilation. The Cabinet of Gen. W. Sikorski was dismsissed on May 26, 1923, but did not resign until May 28, 1923. In the years 1923–1943 General W. Sikorski served, among others, as the Minister of Military Affairs (1924/1925) and after the defeat of September 1939, in exile (in France and England), he was the Prime Minister of the National Defense and Supreme Commander. He died in a plane crash in Gibraltar on July 4, 1943.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2019, 105; 85-102
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leopold Skulski – minister spraw wewnętrznych w Rządzie Obrony Narodowej Wincentego Witosa: 24 lipca 1920 – 28 czerwca 1921
Leopold Skulski – the Minister of the Internal Affairs in the Government of National Defense Led by Wincenty Witos: July 24, 1920 – June 28, 1921
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2056219.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Leopold Skulski
government
Minister of the Internal Affairs
administration of internal affairs
Polish-Bolshevik war
internal front
rząd
minister spraw wewnętrznych
administracja spraw wewnętrznych
wojna polsko-bolszewicka
front wewnętrzny
Opis:
Leopold Skulski urodził się 3 listopada (według kalendarza juliańskiego 15 listopada) 1877 roku w Zamościu w zubożałej rodzinie szlachecko-inteligenckiej. Był aptekarzem i inżynierem chemikiem. W Sejmie Ustawodawczym kierował klubem Narodowego Zjednoczenia Ludowego. Od 13 grudnia 1919 roku do 9 czerwca 1920 roku pełnił funkcję prezesa Rady Ministrów. W dniu 24 lipca 1920 roku w Rządzie Obrony Narodowej Wincentego Witosa został ministrem spraw wewnętrznych, a zarazem członkiem Rady Obrony Państwa. Podczas wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku kierował najważniejszym w państwie resortem cywilnym – administracją spraw wewnętrznych, a w rezultacie był kierownikiem „frontu wewnętrznego”. Po odejściu z rządu 28 czerwca 1921 roku, był m.in. członkiem Trybunału Stanu (1925–1928), prezesem Polskiego Radia i prezesem Towarzystwa Zakładów Żyrardowskich. Po 17 września 1939 roku aresztowany i rozstrzelany przez władze sowieckie w niewyjaśnionych do dziś okolicznościach. Pochowany prawdopodobnie w Kuropatach na Białorusi.
Leopold Skulski was born on November 3 (according to the Julian calendar, November 15), 1877, in Zamość, in an impoverished noble and intellectual family. He was a pharmacist and chemical engineer. In the Legislative Sejm, he headed the club of the National People’s Union. From December 13, 1919 to June 9, 1920, he was the president of the Council of Ministers. On July 24, 1920, in the Government of National Defense led by Wincenty Witos, he became the Minister of the Internal Affairs and also a member of the State Defense Council. During the Polish-Bolshevik war of 1920, he headed the most important civil department in the country – the administration of internal affairs – and, as a result, was the head of the “internal front”. After leaving the government on June 28, 1921, he was, among others, member of the State Tribunal (1925–1928), president of the Polish Radio and president of the Association of Żyrardów Plants. After September 17, 1939, he was arrested and shot by the Soviet authorities in unknown circumstances. Probably buried in Kuropaty in Belarus.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2021, 76; 253-275
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kwestie wojskowe w polityce administracyjnej resortu spraw wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1918–1926
Military issues in the administrative policy of the Ministry of Internal Affairs of the Republic of Poland in the years 1918–1926
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688736.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
kwestie wojskowe
resort spraw wewnętrznych
administracja ogólna
minister spraw wewnętrznych
wojewoda
starosta
samorząd terytorialny
military issues
the Ministry of Internal Affairs
general administration
Minister of Internal Affairs
voivode
governor
local self-government
Opis:
The Ministry of Internal Affairs was one of the largest and most complex administrative structures of the Second Polish Republic. However, its most important department was the general administration. Therefore, the performance of tasks of the administration of internal affairs in the field of military issues was presented through the activity of its most important department, i.e. the general administration, represented by voivodes and governors. These tasks were carried out in the context of administrative policy in force at the given historical period. The most important areas of the Ministry’s work in military issues were, in the first place, the problems of conscripts recruitment to the army (military draft) and, in the years 1918–1920, the fight against anti-draft propaganda conducted by the subversive groups (KPRP /KPP – the Communist Party of Poland). After the end of the Polish-Bolshevik war in 1920, its organs worked to secure the living basis for thousands of demobilized soldiers. They devoted much attention to the problems of mobilization and its shield, military preparation as well as, after 1926, the physical education and military preparation. They were also active in the field of so-called passive airborne and antigas defence, involving in it the organizations and social associations. They paid benefits for the families of conscripts as well as orphans and widows of the soldiers killed during the First World War and Polish-Bolshevik war. The Ministry of Internal Affairs, in the performance of its tasks in military issues, closely cooperated with the military affairs structures, in particular with the Ministry of Military Affairs, Polish General Staff, general district commands/corps district commands, military units commanders (divisions, regiments), poviat replenishment councils.
Resort spraw wewnętrznych był jedną z największych i najbardziej złożonych struktur administracyjnych II Rzeczypospolitej. Natomiast jego najważniejszym działem była administracja ogólna. Dlatego też, wykonywanie zadań administracji spraw wewnętrznych w zakresie spraw wojskowych zaprezentowane zostało poprzez działalność jej najważniejszego działu czyli administracji ogólnej, którą tworzyli wojewodowie i starostowie. Wykonywanie tych zadań odbywało się w kontekście obowiązującej w resorcie, w danym okresie historycznym, polityki administracyjnej. Do najważniejszych obszarów pracy resortu w kwestiach wojskowych należały, w pierwszej kolejności, zagadnienia poboru rekrutów do wojska, a w latach 1918–1920 zwalczanie propagandy antypoborowej prowadzonej przez ugrupowania wywrotowe (KPRP/KPP). Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. jego organy pracowały na rzecz zabezpieczenia podstaw bytowych tysiącom zdemobilizowanych żołnierzy. Wiele uwagi poświęcały problemom mobilizacji i jej osłonie oraz sprawom przysposobienia wojskowego. Działały też na polu tzw. biernej obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej, angażując w nią organizacje i stowarzyszenia społeczne. Wypłacały zasiłki dla rodzin poborowych oraz sierotom i wdowom po żołnierzach, którzy zginęli podczas I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Resort spraw wewnętrznych, realizując przynależne mu zadania w kwestiach wojskowych, ściśle współpracował ze strukturami resortu spraw wojskowych, w szczególności z Ministerstwem Spraw Wojskowych, Sztabem Generalnym, dowództwami okręgów generalnych/dowództwami okręgów korpusów, dowódcami jednostek wojskowych (dywizji, pułków), powiatowymi komendami uzupełnień.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2018, 102; 103-114
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka administracyjna resortu spraw wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie spraw wojskowych w latach 1926–1939
The Administration Policy of the Ministry of the Interior of the Republic of Poland Concerning Military Affairs in the Years 1926–1939
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478309.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
administration policy
military affairs
Ministry of the Interior
Second Republic of Poland
general administration
territorial local government
minister of the interior
voivode
mayor
conscription to the army
mobilization and protection
anti-air and anti-gas defence
physical education and military training
Opis:
Politykę administracyjną resortu spraw wewnętrznych w zakresie spraw wojskowych w latach 1926–1939 realizowali ministrowie spraw wewnętrznych i wybrane komórki organizacyjne Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (Samodzielny Wydział Wojskowy, Biuro Wojskowe), a w terenie wojewodowie (wydziały wojskowe urzędów wojewódzkich) i starostowie (referaty wojskowe w urzędach starościńskich). W pierwszym okresie rządów Józefa Piłsudskiego (1926–1930) szefostwo administracji spraw wewnętrznych koncentrowało się na usprawnieniach organizacyjnych dotyczących organów centralnych i struktur terenowych, tj. administracji ogólnej i samorządu terytorialnego. Ich główne zadania to: usprawnienie poboru rekruta do armii, wypłacanie zasiłków wojskowych, przygotowanie struktur administracji publicznej do mobilizacji wojennej i do jej osłony. Intensywnie wdrażano nowe formy w zakresie przysposobienia wojskowego, rozbudowując je o sprawy wychowania fizycznego oraz inicjując społeczne komitety wychowania fizycznego i przysposobienia fizycznego. W mniejszym zakresie zajmowano się kwestiami obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej kraju. W latach 1930–1935 do głównych zainteresowań resortu w dziedzinie spraw wojskowych należy zaliczyć usprawnianie form i metod poboru wojskowego, kwestie zasiłków wojskowych, mobilizacji i osłony, nadzoru nad współpracą administracji ogólnej z dowództwami jednostek wojskowych podczas ćwiczeń oraz zagadnienia wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego. W tym czasie wiele uwagi poświęcono obronie przeciwlotniczej i przeciwgazowej Rzeczypospolitej. W ostatnich latach przed II wojną światową (1935–1939) na plan pierwszy wybijały się problemy szeroko rozumianych przygotowań do wojny. Poza tym wciąż ważne miejsce zajmowały: pobór wojskowy, zwłaszcza po ogłoszeniu 23 marca 1939 r. mobilizacji alarmowej systemem niejawnym, zagadnienia mobilizacji i osłony (np. unieruchomienie „elementów niepożądanych w państwie”), rozwój wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego, rozbudowa struktur obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej kraju, w którą zaangażowano administrację ogólną, samorząd terytorialny, stowarzyszenia społeczne, takie jak: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Polski Czerwony Krzyż i Związek Straży Pożarnych.
T he administration policy of the Ministry of the Interior concerning military affairs in the years 1926–1939 was implemented by ministers of the interior and by selected organizational units of the Ministry of the Interior (Independent Military Department, Military Office), and by voivodes (military departments of voivodeship offices) and mayors locally (military units of municipality offices). During the first period of the government of Józef Piłsudski (1926–1930), the management of the Ministry of the Interior focused on organizational improvements in central and territorial bodies, i.e. in the general and territorial local government administration. Their main tasks involved: facilitating the conscription of recruits to the army, paying out military allo- wances, preparing a public administration structure for war mobilization and protec- tion. Military training was supplemented radically by including physical education and by initiating social committees for physical education and physical training. Less attention was devoted to national anti-air and anti-gas defence. In the years 1930–1935, the Ministry of Military Affairs focused on improving current forms and methods of military conscription, military allowances, mobilization and protection, supervision over the cooperation of the general administration with commands of military units during training along with physical education and physical training. Much attention was concurrently devoted to the Republic’s anti-air and anti-gas defence. During the final years before the Second World War (1935–1939), war preparations were the priority. Of importance remained: military conscription, particularly after the announcement of 23 March 1939 about emergency military conscription via a secret system, mobiliza- tion and protection (e.g. immobilizing “undesirable elements in the state”), developing physical education and physical training, extending the structure of the nation’s anti-air and anti-gas defence, which involved the cooperation of the general administration, the local government, social associations, e.g. the League of Anti-air and Anti-gas Defence, the Polish Red Cross and the Association of Fire Brigades.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 282-301
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trializm administracyjny w Polsce po II wojnie światowej. Przykład województwa lubelskiego (1944–1950)
Administrative trialism in Poland after the Second World War. Example of the Lublin Province (1944–1950)
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/965345.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
The Second World War
state administration
administrative trialism
Communist Poland
Lublin Province
national councils
government administration
local government
Polish Workers’ Party
Polish United Workers’ Party
II wojna światowa
administracja państwowa
trializm administracyjny
Polska komunistyczna
województwo lubelskie
rady narodowe
administracja rządowa
samorząd terytorialny
Polska Partia Robotnicza
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Opis:
In the first years of post-war Poland (1944–1950) the ruling communist fraction represented by the PPR/PZPR (Polish Workers’ Party / Polish United Workers’ Party) did not explicitly reveal its political vision but referred to selected state institutions of pre-war Poland. Therefore, in the local administration a complex administrative system was created, named an administrative trialism (the three-part system). Its first component was the national councils, as the structures of state authority and administrative supervision. The second were the general and special government administration organs. The third component was the local government with national councils as resolution-providing organs. It should be emphasized that the administrative trialism proved to be one of the most effective tools for building in 1944 the structures of the communist state, an example of which is the Lublin Province from 1944 to 1950.
W pierwszych latach Polski powojennej (1944–1950) rządzący obóz komunistyczny reprezentowany przez PPR/PZPR nie ujawniał wprost swojej wizji ustrojowej, lecz odwoływał się do wybranych instytucji państwowych Polski przedwrześniowej. Dlatego też w administracji lokalnej wytworzył się złożony system administracyjny, określany trializmem administracyjnym (systemem trójczłonowym). Jego pierwszym członem były rady narodowe, jako struktury władzy państwowej i nadzoru administracyjnego, drugim – organy administracji rządowej: ogólnej i specjalnej, a trzecim – samorząd terytorialny z radami narodowymi jako organami uchwałodawczymi. Należy podkreślić, iż trializm administracyjny okazał się jednym z bardziej skutecznych narzędzi budowania w Polsce po 1944 r. struktur państwa komunistycznego, czego przykładem jest województwo lubelskie z lat 1944–1950.
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2018, 21; 365-388
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zygmunt Hübner – minister spraw wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej (21 marca – 17 listopada 1924 r.)
Zygmunt Hübner – Minister of the Interior of the Republic of Poland (March 21 – November 17, 1924)
Autorzy:
Kozyra, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33762765.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Zygmunt Hübner
minister of internal affairs
administrative policy
national minorities
Ministry of the Interior
State Police
refugee
political parties
currency reform
minister spraw wewnętrznych
polityka administracyjna
mniejszości narodowe
resort spraw wewnętrznych
Policja Państwowa
uchodźca
partie polityczne
reforma walutowa
Opis:
Zygmunt Hübner był ministrem spraw wewnętrznych w bardzo ważnym okresie dziejów Polski (21 marca – 17 listopada 1924 r.). To podczas jego urzędowania rozpoczęła się w Polsce wielka reforma gospodarczo-walutowa; nastąpiła zmiana waluty z marki polskiej na złotego polskiego. W tym czasie w resorcie spraw wewnętrznych nastąpiły poważne zmiany organizacyjne, usprawniające działalność Policji Państwowej. Otóż w kwietniu 1924 r. powstała wyspecjalizowana służba pn. Policja Polityczna, która w znaczącym stopniu przyczyniła się do skutecznego zwalczania tzw. ugrupowań wywrotowych (KPRP) bezpośrednio zagrażających porządkowi i spokojowi publicznemu w państwie. Podległe ministrowi Z. Hübnerowi służby zwalczały też antypaństwowe wystąpienia mniejszości narodowych, zwłaszcza słowiańskich (ukraińskiej, białoruskiej). Jednakże dotychczasowe formy walki z tymi wystąpieniami, zwłaszcza z ich partyzantką wspieraną przez partyzantkę komunistyczną, nie przynosiły rezultatu. W konsekwencji zapadła decyzja, że w ramach resortu spraw wewnętrznych powstanie specjalna formacja zorganizowana na wzór wojskowy, tj. Korpus Ochrony Pogranicza. W wyniku jego działań już pod koniec 1924 r. porządek i spokój zaczął powracać na Kresy Wschodnie. Minister Z. Hübner wiele uwagi poświęcał również mniejszości żydowskiej, która walczyła o autonomię narodowo-kulturalną, mniejszości niemieckiej oraz sprawom obywatelstwa polskiego.
Zygmunt Hübner was the minister of internal affairs in a very important period in the history of Poland (March 21 – November 17, 1924). It was during his term in office that a great economic and currency reform began in Poland; the currency was changed from the Polish mark to the Polish zloty. At that time, there were major organizational changes in the Ministry of Internal Affairs, improving the activities of the State Police. Well, in April 1924, a specialized service called Political Police, which significantly contributed to the effective fight against the so-called subversive groups (KPRP) directly threatening public order and peace in the state. The services subordinate to Minister Z. Hübner also fought against anti-state attacks by national minorities, especially Slavic (Ukrainian, Belarusian) minorities. However, the forms of fighting these protests so far, especially their partisans supported by the communist partisans, have not been successful. Consequently, a decision was made that a special formation organized in the form of a military model, i.e. the Border Protection Corps, would be created within the Ministry of Internal Affairs. As a result of his actions, at the end of 1924 order and peace began to return to the Eastern Borderlands. Minister Z. Hübner also paid a lot of attention to the Jewish minority, which fought for national and cultural autonomy, the German minority, and to the issues of Polish citizenship.
Źródło:
Res Historica; 2022, 53; 403-428
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies