Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Emanuel, A. E." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-2 z 2
    Tytuł:
    Jak rozpoznać recenzowane publikacje – o etykietach z otwartymi danymi recenzentów w monografiach naukowych
    Autorzy:
    Kulczycki, Emanuel
    Rozkosz, Ewa A.
    Engels, Tim C. E.
    Guns, Raf
    Hołowiecki, Marek
    Pölönen, Janne
    Ciereszko, Kinga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1191967.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    open-identity label
    peer review
    publishers
    scholarly book
    Polska
    etykiety z otwartymi danymi recenzentów
    etykiety z informacją o recenzowaniu
    recenzowanie
    recenzje
    monografie naukowe
    ewaluacja nauki
    publikacje naukowe
    Opis:
    W tym artykule omawiamy etykiety z otwartymi danymi recenzentów, czyli praktykę ujawniania danych recenzentów w monografiach naukowych, która jest powszechna w krajach Europy Środkowej i Wschodniej. Celem badania było sprawdzenie, czy etykieta z otwartymi danymi recenzentów jest rodzajem etykiety z informacją o recenzowaniu (na podobieństwo tej stosowanej w Finlandii i Flandrii, tj. we flamandzkiej części Belgii), i, czy jako taka, może być używana jako kryterium w różnych systemach wykorzystywanych do oceny publikacji naukowych. Przeprowadziliśmy dwufazowe badanie z wykorzystaniem sekwencyjnej strategii eksploracyjnej. W pierwszej fazie przeprowadziliśmy wywiady z reprezentantami dwudziestu spośród czterdziestu największych polskich wydawnictw naukowych w celu zbadania, w jaki sposób polscy wydawcy kontrolują proces recenzowania oraz czy można wykorzystać etykiety z otwartymi danymi recenzentów do identyfikacji monografii recenzowanych. W drugiej fazie przeprowadziliśmy dwie ankiety mające na celu analizę postrzegania procesu recenzowania oraz etykiet z otwartymi danymi recenzentów przez autorów (n = 600) oraz recenzentów (n = 875) książek opublikowanych przez dwadzieścia poddanych badaniu wydawnictw. Zintegrowane wyniki pozwoliły nam zweryfikować stwierdzenia wydawców dotyczące ich praktyk związanych z procesem recenzowania. Nasze wyniki wskazują, że wydawcy rzeczywiście kontrolują proces recenzowania poprzez dostarczanie recenzentom kryteriów oceny oraz przesyłanie recenzji autorom. Wydawcy rzadko proszą o pozwolenie na ujawnienie nazwisk recenzentów, ale dla recenzentów oczywistym jest, że umieszczanie ich danych w monografii jest częścią procesu recenzowania. Badanie pokazuje również, że ujawniane są dane tylko tych recenzentów, którzy przyjęli manuskrypt do publikacji. A zatem, co najważniejsze, nasza analiza wykazała, że etykieta z otwartymi danymi recenzentów, której używają polscy wydawcy, jest rodzajem etykiety z informacją o recenzowaniu, takiej jak ta stosowana we Flandrii i Finlandii, i, jako taka, może być stosowana do identyfikacji recenzowanych monografii naukowych.
    This article discusses the open-identity label, i.e., the practice of disclosing reviewers’ names in published scholarly books, a common practice in Central and Eastern European countries. This study’s objective is to verify whether the open-identity label is a type of peer-review label (like those used in Finland and Flanders, i.e., the Flemish part of Belgium), and as such, whether it can be used as a delineation criterion in various systems used to evaluate scholarly publications. We have conducted a two-phase sequential explanatory study. In the first phase, interviews with 20 of the 40 largest Polish publishers of scholarly books were conducted to investigate how Polish publishers control peer reviews and whether the open-identity label can be used to identify peer-reviewed books. In the other phase, two questionnaires were used to analyze perceptions of peer-review and open-identity labelling among authors (n = 600) and reviewers (n = 875) of books published by these 20 publishers. Integrated results allowed us to verify publishers’ claims concerning their peer-review practices. Our findings reveal that publishers actually control peer reviews by providing assessment criteria to reviewers and sending reviews to authors. Publishers rarely ask for permission to disclose reviewers’ names, but it is obvious to reviewers that this practice of disclosing names is part of peer reviewing. This study also shows that only the names of reviewers who accepted manuscripts for publication are disclosed. Thus, most importantly, our analysis shows that the open-identity label that Polish publishers use is a type of peer-review label like those used in Flanders and Finland, and as such, it can be used to identify peer-reviewed scholarly books.
    Źródło:
    Nauka i Szkolnictwo Wyższe; 2019, 1-2, 53-54; 183-217
    1231-0298
    Pojawia się w:
    Nauka i Szkolnictwo Wyższe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opis trasy turystycznej Kopalni Soli Wieliczka w świetle opracowania Jana Nepomucena oraz ludwika Emanuela Hrdinów z 1842 roku
    Description of the Wieliczka Salt Mine tourist route in the light of a study conducted by John of Nepomuk and ludwig Emanuel Hrdina in 1842
    Autorzy:
    Konwerska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/487317.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka
    Tematy:
    Opis
    trasa
    turystyczna
    J.N.i L.E.Hrdina
    kopalnia
    soli
    Wieliczka
    Description
    tourist
    route
    salt mine
    Opis:
    Geschichte der Wieliczkaer Saline is a unique source for every researcher who is learning about the history, geology and mining technique of the Wieliczka salt mine. The authors, professionally connected and obviously fascinated by the Wieliczka mine, created its full picture, taking into consideration all the aspects of everyday life of a salt business. The versatility of the 1842 publication is strongly evidenced by the last part of the monograph − Beschreibung der Werkwürdigkeiten des Wieliczkaer Steinsaltzwerkes als Leitfaden bei der gewühnlichen Gasttour− prepared by Ludwig Emanuel as an appendix presenting the tourist route of that time. The entire work of the Hrdina brothers, which consists of texts, lithographs and maps, brings us closer to the multilayered picture of the history of the Wieliczka salt mine until the first half of the 19th century. The text of this appendix, its lithographs and maps form a  specific guide which contains not only a description of the then route, but, above all, guidelines for “strangers” planning to visit the Wieliczka salt mine. This collection could function, independently from the 1842 study, as an individual book dedicated to masses of tourists coming to Wieliczka. This illustrated material allowed visitors not only to consolidate and organise their memories, but it also enabled all those who had never reached the Wieliczka mine to familiarise themselves with the underground picturesque world, with its peculiarity and mysteries. It is therefore not surprising that until 1892, when Awit Szubert took the first black and white photographs of the Wieliczka mine interiors, the drawings prepared by the Hrdina brothers and their detailed description of the tourist route were the most frequently used information and illustrative materials for numerous national and foreign publications about Wieliczka. Before 1892, the management board would answer each query concerning the mine’s interior images with recommendations to use the lithographs by Ludwig Emanuel Hrdina and John of Nepomuk. The authors of the 1842 monograph not only managed to capture the exceptional picture of the Wieliczka salt mine, but they also succeeded in recording a rare phenomenon of the 19th century − an underground tourism. What is more, the uniqueness of the Wieliczka salt mine lies in the fact that it is one of the oldest tourist attractions in Poland, as well as one of the first fully organised tourist destinations. It is important to remember that in the 19th century partitioned Poland, over 100 museums were established. Most of them were founded in the second half of the 19th century, when the Wieliczka mine had already introduced a well-organised and well-functioning system of first fees for visitors. In January 1868 the salt mine authorities announced the first tariff in the history of Wieliczka tourism. They used attractions originally prepared for special, crowned guests. Purchased tickets involved lighting of the underground route and aforementioned additional attractions. It is worth adding that in the second half of the 19th century Austrian salt mine administration established, apart from the underground tourist route, Museum of the Mining School − an educational centre with scientific support and a  small exposition of souvenirs in the building of the Rudolf’s shaft top, commemorating personalities visiting the mine. At the very end of the 19th century these meticulously gathered elements were located in the Salt Mine Museum in the so-called Sztygarówka building. Finally, it should be noted that the tourist route, once accepted by the Austrian authorities, to a certain extent has been operating to this day. Naturally, over these 200 years its reach and character have changed significantly. Today’s underground route includes more than 40 chambers. This is twice the number of the route from the first half of the 19th century. Another important aspect is that over the past few years decorations of individual mine workings have changed. This can be most easily seen in the Drozdowice Chamber, where a wooden pillar and cribs were built during the years 1900- 1901. It is worth noting that the then route did not include the most famous underground chapel in the world, the Chapel of St. Kinga. Its first foundations were laid around 1895. Nonetheless, the modern tourist route occupies the same area as the one from the first half of the 19th century, i.e. the mine workings concentrated around the Daniłowicz Shaft. As a result, part of those intended for visitors in the first half of the 19th century is also available for tourists coming to Wieliczka today. These include the Daniłowicz Shaft, the Antonia Shaft, chambers of Urszula, Michałowice, Drozdowice, Józef Piłsudski (formerly the Rosetti/Majer chambers), Pieskowa Skała, Sielec, Spalona and St Anthony’s Chapel. Certainly, their interiors are quite different today. What is important, however, both today and in the Austrian times tourists visited the same part of the mine, which by its hosts was considered the most elegant and representative of the history of the Wieliczka salt mine. For nearly 250 years, since the Austrians introduced the first tourist route, significant and irreversible changes in the mine’s layout and design have taken place. All the descriptions and accounts that have been preserved from the old times give us a picture of the mine workings and the scope of services provided. In this context, the 1842 publication and its illustrations should be regarded as invaluable.
    Źródło:
    Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce; 2017, 32; 10-68
    0137-530X
    Pojawia się w:
    Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-2 z 2

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies