Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bashar al-Assad" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Polityka sektarianizmu w Syrii w okresie prezydentury Baszszara al-Asada
    Politics of Sectarianism in Syria During the Presidency of Bashar Al-Assad
    Autorzy:
    Woźniak-Bobińska, Marta
    Menshawy, Mustafa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25772939.pdf
    Data publikacji:
    2023-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Syria
    sektarianizacja
    desektarianizacja
    sekularyzm
    analiza ramowania
    sectarianisation
    de-sectarianisation
    secularism
    frame analysis
    Opis:
    Contemporary Syrian politics is a paradox. On the one hand, the ruling Baath regime led by President Bashar al-Assad claims national unity and co-existence based on alleged secularism. On the other hand, the same regime foments existing sectarian strife for its benefit. Today’s Syria seems to be torn between two seemingly opposite realities – secularism and sectarianism. To solve this puzzle, the authors conducted the frame analysis of the presidential speeches since the eruption of conflict in 2011. They have proved that Assad has denied the facts, skilfully constructing desectarianisation discourse, while deepening the sectarian divisions. By doing so, he increases the legitimisation of his rule as well as chances for survival. The Syrian regime has entrenched the sectarian practices which it theoretically stands against. It is a unique case of de-sectarianisation as sectarianisation.
    Obecna polityka syryjska stanowi swoisty paradoks. Z jednej strony – rządzący reżim basistowski z prezydentem Baszszarem al-Asadem głosi jedność narodową zbudowaną na rzekomym sekularyzmie. Z drugiej strony – ten sam reżim, kierując się swoim interesem, powiększa podziały między poszczególnymi grupami etniczno-religijnymi. Dzisiejsza Syria zdaje się być rozdarta między dwa pozornie wykluczające się zjawiska – sekularyzm i sektarianizm. Aby rozwiązać ten paradoks, autorzy poddali analizie ramowania prezydenckie przemówienia od wybuchu konfliktu w 2011 roku. Udowodnili, iż Al-Asad przeczy faktom, zręcznie konstruując dyskurs desektarianizacyjny przy jednoczesnym pogłębianiu sektarianizmu. W ten sposób prezydent wzmacnia legitymizację swoich rządów, jak również zwiększa szanse na przetrwanie. Syryjski reżim oficjalnie zwalcza sektarianizm, lecz de facto go podsyca. Jest to więc szczególny przypadek desektarianizacji jako sektarianizacji.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2023, 78; 101-115
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Układ sił na Bliskim Wschodzie. Kluczowi aktorzy konfliku syryjskiego
    The Balance of Power in the Middle East. The Key Actors of Syrian Conflict
    Autorzy:
    Michalik, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/539966.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    Bliski Wschód
    Arabska Wiosna
    potęgometria
    Baszar al-Asad
    Syria
    Middle East
    Arab Spring
    powermetrics
    Bashar al-Assad
    Opis:
    Przedstawiona analiza i ocena sytuacji z uwzględnieniem kluczowych graczy (państwowych i niepaństwowych) oraz ilościowej i jakościowej oceny potęgi państw, prowadzi do generalnego wniosku, że konflikt syryjski ma zasięg międzynarodowy, a jego rozwiązanie ma istotne znaczenie dla interesów określonych potęg światowych i regionalnych, które chcą zachować lub przejąć dominację w regionie. Przyszłość reżimu Asada jest raczej niepewna, choć jest on na razie mocny i zdeterminowany do pacyfikacji protestów i utrzymania reżimu wykorzystując silne poparcie aparatu bezpieczeństwa. Jednym z możliwych scenariuszy jest rozwiązanie bez udziału aktorów zewnętrznych, polegające na przekazaniu władzy komuś z rodziny Asadów. W ten sposób zagwarantowane zostałoby bezpieczeństwo alawitów, zapewniona stabilizacja w kraju i zachowanie układu sił w regionie. Syria stanowi istotny element do dalszego rozwoju sytuacji państw Bliskiego Wschodu i uregulowania kształtu przyszłego układu sił również dla całego regionu. Aktualnie sposób oraz horyzont czasowy rozwiązania konfliktu jest trudny do przewidzenia. Dodatkowo akty agresji ze strony Syrii na terytorium Turcji, dają przesłanki ewentualnej eskalacji konfliktu, co konsekwencji może doprowadzić do jego militarnego rozwiązania, a tym samym zasadniczo wpłynie na zmianę układu sił w regionie.
    The analysis and assessment of the situation with regard to key players (state and private) as well as quantitative and qualitative assessment of the power of states, leads to the general conclusion that the Syrian conflict is international, and its solution is important for the interests of certain global and regional powers that want to retain or take over dominance in the region. The future of the Assad regime is rather uncertain, although it is yet strong and determined to pacify the protests and maintenance regime using the strong support of the security apparatus. One possible scenario is the solution without the participation of external actors, which involve the transfer of power to a family of Assad. In this way, security would be guaranteed Alawites, ensured stability in the country and preserve the balance of power in the region. Syria is an important element for further developments in the Middle East and regulations shape the future of power also for the entire region. Currently, the manner and the time horizon solution to the conflict is difficult to predict. In addition, acts of aggression on the part of the territory of Turkey, Syria, give indications of possible escalation of the conflict, as a consequence, can lead to a military solution, and thus substantially affect the change of power in the region.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2014, 8; 49-62
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reakcja Chińskiej Republiki Ludowej na wojnę hybrydową w Syrii
    The People’s Republic of China’s Response to the Hybrid War in Syria
    Реакция Китайской Народной Республики на гибридную войну в Сирии
    Autorzy:
    Bielicki, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1930288.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    People’s Republic of China
    Syria
    hybrid war
    politics
    Bashar al-Assad
    Xi
    Jinping
    Китайская Народная Республика
    Сирия
    гибридная война
    политика
    Башар аль-Асад
    Си Цзиньпин
    Opis:
    The main purpose of the paper is to present the most important determinants and dependencies characterizing the policy of the People’s Republic of China towards hybrid war in Syria since 2011. The paper starts with the definition of hybrid war and its most important determinants. In next part of the article, the role Syria that plays in China’s political strategy has been described. At the outset, relations between Beijing and Damascus during the Cold War and immediately after its completion have been analyzed, when the Chinese side approached with a considerable distance to wider involvement in the Middle East, including Syria, having own internal difficulties, tense relations with the United States and the pro-soviet and then pro-russian position of Damascus. Next, Beijing’s views on the outbreak of the war in Syria have been mentioned, pointing to the most important determinants of the Chinese politics and the ideas for resolving it proposed by the Chinese Communist Party. In addition, goals that the Middle Kingdom wants to achieve in Syria have been presented in the global and economic aspect. The attitude of the communist power to the problem of rebuilding Syria has also been put into account. In conclusion, it has been addressed whether in the era of China’s growing assertiveness on the international arena, a modification of the Chinese position, should be expected.
    Основная цель статьи - представить наиболее важные детерминанты и зависимости, характеризующие политику Китайской Народной Республики в отношении гибридной войны в Сирии с 2011 года. Была предпринята попытка объяснить определение гибридной войны и ее важнейшие детерминанты. В следующей части статьи была описана роль Сирии в политической стратегии Китая. Вначале проанализировано отношения между Пекином и Дамаском во время холодной войны и сразу после ее завершения, когда китайская сторона воздерживалась от более широкого вмешательства на Ближнем Востоке, в том числе в Сирии, имея собственные внутренние трудности, напряженные отношения с США, а также из-за просоветской, а затем пророссийской позиции Дамаска. Далее была прослежена точка зрения Пекина на начало войны в Сирии, указаны наиболее важные детерминанты китайской политики и идеи по решению этого вопроса, предложенные Коммунистической партией Китая. Были указаны цели, которые Китай хочет достичь в Сирии, принимая во внимание глобальный и экономический аспект. Кроме того, было представлено отношение коммунистической власти к проблеме восстановления Сирии. Заключение статьи содержит прогнозы, стоит ли, в эпоху растущей роли Китая на международной арене, ожидать изменения позиции Китая по отношению к конфликту.
    Źródło:
    Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 3(30); 76-97
    2084-3291
    Pojawia się w:
    Nowa Polityka Wschodnia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ Arabskiej Wiosny na sytuację w Palestynie i Izraelu.
    Influence of the Arab Spring on the situation in Palestine and Israel.
    Autorzy:
    Wach, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441384.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Abbas Mahmud
    Arabska Wiosna
    Assad Baszar
    Autonomia Palestyńska
    Bliski Wschód
    Bractwo Muzułmańskie
    Fatah, Hamas / Islamski Ruch Oporu
    Izrael
    Jordania
    Organizacja Wyzwolenia Palestyny / OWP
    Zachodni Brzeg Jordanu
    Abbas Mahmoud
    Arab Spring
    al-Assad Bashar
    Palestinian National Authority
    Middle East
    Muslim Brotherhood
    Fatah
    Hamas / Islamic Resistance Movement
    Haniyeh Ismail
    Israel
    Jordan
    Mashal Khaled
    Mubarak Hosni
    Netanyahu Benjamin
    Palestine Liberation Organization / PLO
    Gaza Strip
    West Bank
    Opis:
    Wystąpienia społeczne w świecie arabskim zapoczątkowane w Tunezji w styczniu 2011 roku diametralnie zmieniły układ sił w regionie. W zależności od kraju można zaobserwować różne formy społecznego nacisku na władzę i rozmaite reakcje rządzących na postulaty obywateli. Światowe media skupiły się na najbardziej spektakularnych i krwawych wydarzeniach, takich jak rewolucja w Egipcie, która doprowadziła do obalenia długoletniego prezydenta Hosniego Mubaraka czy wojna domowa w Libii, w wyniku której śmierć poniósł przywódca tego kraju Muammar Kaddafi. Wiele uwagi poświęcono również wydarzeniom w Tunezji, gdzie zapoczątkowano tzw. Arabską Wiosnę, jak również Syrii, w której nadal trwają krwawe starcia ludności z siłami rządowymi. Nieco rzadziej podnoszono kwestie związane z reformami w Maroku, protestami w Jemenie czy niepokojami w pozostałych państwach arabskich. Dynamiczny rozwój wydarzeń w poszczególnych krajach, a także zaangażowanie świata zachodniego w wydarzenia w regionie spowodował, że mniej uwagi poświęcono sytuacji w Autonomii Palestyńskiej i Izraelu, które od lat nie schodziły z pierwszych stron gazet. Nie ma jednak wątpliwości, że i tam Arabska Wiosna odcisnęła swoje piętno i miała ogromny wpływ na wydarzenia ostatniego roku. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wpływu, jaki arabskie rewolty wywarły na graczy w Autonomii Palestyńskiej i Izraelu. Tekst prezentuje przyczyny i efekty poszczególnych działań, zmianę ich strategii i cele oraz możliwe skutki, jakie mogą przynieść społeczeństwom i rządom opisywanych podmiotów w najbliższej przyszłości. Tym samym pokazuje, w jaki sposób znacząca zmiana w regionalnej strukturze politycznych możliwości (McAdam i in. 1996, Wiktorowicz 2004, Gorlach i Mooney 2009) wpłynęła na transformacje w części Bliskiego Wschodu, gdzie z pozoru niewiele się zmieniło.
    Social turmoil in the Arab world, which began in Tunisia in January 2011, drastically changed the balance of power in the region. Depending on the country, we can observe various forms of social pressure on the authorities, and various reactions of rulers to citizens' demands. Media around the world focused on the most spectacular and bloody events such as revolution in Egypt, which led to overthrow of long-time president Hosni Mubarak, and Libya's civil war, which resulted in the death of it's leader – Muammar Kaddafi. Much attention was also devoted to events in Tunisia, where the so called Arab Spring started, as well as Syria, where there are ongoing violent clashes between government forces and civilian rebels. Less frequently, media reported upon reforms in Morocco, protests in Yemen, and unrest in other Arab countries. Dynamic development as well as involvement of the Western world in the events in individual countries and the region as a whole caused less attention to be paid to the situation between the Palestinian Authority and Israel, which always had made the media headlines. There is no doubt that the Arab Spring left its mark and had huge impact on the events upon these entities. The purpose of this article is to present what influence the Arab revolts had on players within Palestinian Authority and Israel. The text presents causes and effects of individuals’ actions, changes in strategies and goals, and the possible consequences that may come to the societies and governments of the described entities. It shows how the significant changes in regional structure of political opportunities (McAdam et al. 1996, Wiktorowicz 2004, Gorlach and Mooney 2009) contributed to transformations in the Middle East.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2012, 11; 115-126
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies