Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "surgery" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Wyniki leczenia operacyjnego chrzęstniaków w obrębie ręki
Outcomes of Surgery for Enchondromas within the Hand
Autorzy:
Żyluk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409366.pdf
Data publikacji:
2021-10-25
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
guz kości
chrzęstniak
leczenie operacyjne
wznowa
bone tumour
enchondroma
surgery
recurrence
Opis:
Wstęp. Chrzęstniaki są najczęstszymi guzami łagodnymi spotykanymi w kościach ręki. Zwykle są rozpoznawane przypadkowo na zdjęciu rtg, ponieważ rozwijają się bezobjawowo. W części przypadków pierwszym objawem jest złamanie patologiczne paliczka zajętego przez guz. Celem pracy była ocena wyników leczenia operacyjnego chrzestniaków zlokalizowanych w obrębie kości śródręcza i palców ręki. Materiał i metoda. Materiał badawczy stanowiło 24 pacjentów, 16 kobiet (67%) i 8 mężczyzn (33%), w wieku śr. 31 lat, którzy byli operowani w ośrodku autorów. Operacja polegała na wyłyżeczkowaniu zawartości guza i – w większości przypadków - wypełnieniu jamy substytutem lub przeszczepem kości. Badanie kontrolne przeprowadzono u 19 osób (79% pierwotnej grupy) po śr. 2 latach od operacji, w formie wywiadu telefonicznego. Wyniki. Połowa chorych nie miało żadnych dolegliwości i osiągnęła pełną funkcje operowanych palców, a połowa zgłaszała nieuciążliwe objawy takie jak: dyskomfort blizny pooperacyjnej, ograniczenie ruchomości palca lub nadwrażliwość na niską temperaturę. Nie zanotowano różnic w wynikach leczenia w zależności od materiału, którym wypełniano jamę po wyłyżeczkowaniu chrzęstniaka. Zanotowano 2 przypadki wznowy, po operacji z zastosowaniem substytutu kości i przeszczepu kości. Wnioski. 1. Chrzęstniaki są najczęstszymi, łagodnymi zmianami spotykanymi w kościach ręki. 2. Podstawową metodą leczenia jest ich wyłyżeczkowanie i wypełnienie jamy substytutem kości lub przeszczepem kości gąbczastej. 3. Zarówno wyniki pracy, jak i dane z piśmiennictwa wskazują, że sposób postępowania z jamą po chrzęstniaku nie ma istotnego wpływu na wyniki leczenia, które są zasadniczo dobre.
Background. Enchondromas are the most common benign bone tumours found in the hand. They are usually accidentally diagnosed on an X-ray, because they grow asymptomatically. In some cases, a pathological fracture of the involved phalanx may be the first sign. The objective of this study was to assess the results of operative treatment of enchondromas involving hand phalanges and metacarpals. Material and methods. The study group consisted of 24 patients, 16 women (67%) and 8 men, (33%), aged a mean of 31 years, who were operated on at our centre. The surgery consisted in curettage, and - in most cases - filling the bone defect with either a bone graft or a bone substitute. Follow-up assessment was performed over the telephone in 17 patients (79% of the group) at a mean of 2 years after surgery. Results. Half of the patients were asymptomatic and fully recovered functionally, whereas the other half complained of some not troublesome symptoms such as scar discomfort, limitation of finger movement or cold sensitivity. No differences were observed with regard to the material used for filling of the bone defect following curettage. Two cases of recurrence were noted after surgery: one in the bone substitute group and one in the bone graft group. Conclusions. 1. Enchondromas are the most common benign bone tumours encountered in bones of the hand. 2. The first line treatment in these lesions is curettage and filling of the bone defect with a bone substitute or cancellous bone graft. 3. Both the results of the present study and literature data show that the approach to managing the tumour cavity after curettage has no significant effect on outcomes, which are essentially satisfactory.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2021, 23(5); 325-334
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ środowiska bakteryjnego na powstawanie biofilmu na stopie tytanu – Ti-13Nb-13Zr
The impact of bacterial environment on formation of biofilm on the titanium alloy – Ti-13Nb-13Zr
Autorzy:
Zorn, J.
Pałubicka, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/970958.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
stopy tytanu
zakażenia bakteryjne
zabiegi ortopedyczne
titanium alloys
bacterial infections
orthopedic surgery
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2010, 13, no. 99-101; 63
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na zrost kostny
Influence of Dynamization of Trochanteric Fracture Osteosynthesis on Bone Union
Autorzy:
Koniec, Wojciech
Marczyński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409173.pdf
Data publikacji:
2022-04-15
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
złamanie krętarzowe
leczenie operacyjne
zrost kostny
wyniki
trochanteric fracture
surgery
bone union
results
Opis:
Wstęp. Złamania krętarzowe leczone nieskutecznie stają się przyczyną kalectwa stanowiąc znaczny problem społeczny. Celem pracy była analiza wpływu dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na zrost kostny. Materiał i metody. Badanie retrospektywne dotyczyło 149 pacjentów operowanych z powodu złamania krętarzowego w latach 2015-2017r. Złamania zespolono metodą zewnątrzszpikową za pomocą DHS lub śródszpikową gwoździem Gamma 3. Wyniki. Zrost kostny uzyskano średnio po 11 tygodniach od operacji (od 8 do 20 tygodni). W grupie zespoleń zewnątrzszpikowych (DHS) zrost uzyskano po 12 tygodniach (od 8 do 16 tygodni) (N=47). U zespolonych śródszpikowo zrost uzyskano po 10 tygodniach (od 8 do 20 tygodni) (N=96). Zespolenia śródszpikowe blokowano statycznie lub dynamicznie. Czas zrostu w zespoleniach statycznych wynosił 12,3 tygodnia (od 8 do 20 tygodni) (N=31) , natomiast w zespoleniach dynamicznych 9,4 (od 8 do 16 tygodni) (N=64). Wnioski. 1. W analizowanym materiale klinicznym stwierdzono wymierny, korzystny biologicznie wpływ dynamizacji zespoleń złamań krętarzowych na czas uzyskania zrostu kostnego. 2. Sposoby diagnostyki obrazowej RTG i TK wg wskazań znacznie ułatwiają kwalifikację złamań i dobór metody stabilizacji z dynamizacją. 3. Ze względu na znaczną liczbę odłamów masywu krętarzowego istotnym jest podwójna dynamizacja międzyodłamowa; szyjkowo-krętarzowa i trzonowo-krętarzowa zapewniające redukcję szpar złamań oraz samoredukcję szpar resorpcyjnych międzyodłamowych, co warunkuje optymalizację zrostu. 4. Istotnym elementem skutecznej dynamizacji jest wczesne, pełne obciążanie operowanej kończyny w granicach bezbólowych.
Background. Ineffectively treated trochanteric fractures lead to disability and thus constitute a significant social problem. The aim of the study was to analyze the effect of dynamization of the fixation of trochanteric fractures on bone union. Material and methods. We conducted a retrospective study involving 149 patients operated on for trochanteric fractures in 2015-2017. The fractures were anastomosed with a DHS extramedullary device or a Gamma 3 intramedullary nail. Results. Bone union was achieved at an average of 11 weeks after the surgery (8-20 weeks). In the extramedullary stabilization (DHS) group, union was achieved after 12 weeks (8 to 16 weeks) (N = 47). In intramedullary stabilization, union was achieved after 10 weeks (8 to 20 weeks) (N = 96). The intramedullary nails were locked statically or dynamically. The time to union in static stabilization was 12.3 weeks (8 to 20 weeks) (N = 31), while in dynamic stabilization it was 9.4 weeks (8 to 16 weeks) (N = 64). Conclusions. 1. This study revealed a measurable biologically beneficial effect of dynamization of the fixation of trochanteric fractures on the time of bone union. 2. Conventional radiographs and CT imaging according to indications significantly facilitate the classification of fractures and selection of the method of stabilization with dynamization. 3. Due to the considerable comminution of the trochanteric massif, double dynamization (cervical-trochanteric and femoral-trochanteric) of fracture fragments is essential, ensuring reduction of fracture gaps and self-reduction of inter-fracture resorptive gaps, which is a prerequisite for optimal union. 4. Allowing early, full weight-bearing of the operated limb within the painless range is an important element of effective dynamization.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(2); 95-106
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Próba oceny leczenia dzieci w złamaniach nadkłykciowych kości ramiennej
Tentative Assessment of Treatment of Supracondylar Humerus Fractures in Children
Autorzy:
Kierońska, Anna
Oliwko, Elżbieta
Babuśka-Roczniak, Magdalena
Brodziak-Dopierała, Barbara
Widuchowski, Wojciech
Roczniak, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408806.pdf
Data publikacji:
2022-03-02
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
złamania nadkłykciowe
dzieci
chirurgia miniinwazyjna
wyniki
supracondylar fractures
children
mini-invasive surgery
outcomes
Opis:
Wstęp. Złamania nadkłykciowe kości ramiennej są poważnym problemem wieku dziecięcego. Skomplikowana budowa stawu łokciowego wymaga starannej oceny uszkodzenia i indywidualnego dopasowania metod leczniczych. Celem pracy była ocena skuteczności kompleksowego leczenia dzieci w grupie „A” względem dzieci w grupie „B”, ponadto zbadano wpływ leczenia rehabilitacyjnego na funkcję stawu łokciowego dotkniętego urazem. Materiał i metody. Badaniami objęto 40 dzieci, które podzielono na grupę „A” i „B. W grupie „A” dominującą metodą leczenia była przezskórna stabilizacja drutami Kirschnera, badania dowiodły, że zastosowanie przedstawionej metody leczenia oraz wdrożenie usystematyzowanego cyklu leczniczego pozwoliło osiągnąć bardzo dobre rezultaty. W badanej grupie „B” metodę stabilizacji zastosowano tylko w niespełna połowie przypadków oraz usprawnianie przeprowadzono w warunkach domowych. W obydwu grupach przeprowadzono badanie wstępne oraz kontrolne według karty badań. W grupie „A” badanie wstępne wykonywano w dniu rozpoczęcia usprawniania, natomiast kontrolne po zakończeniu 10-dniowego cyklu rehabilitacyjnego. W grupie „B” badanie wstępne przeprowadzono po zdjęciu unieruchomienia oraz badanie kontrolne po 3 tygodniach usprawniania w domu. Wyniki. Model leczenia dzieci w grupie „A” wykazał wyższą skuteczność w porównaniu z modelem leczenia w grupie „B”. Wnioski. 1. Prawidłowo wykonana repozycja, zastosowanie przezskórnej stabilizacji drutami Kirshnera oraz wczesne usprawnianie łokcia daje bardzo dobre efekty funkcjonalne. 2. Zastosowanie przezskórnej stabilizacji skraca okres hospitalizacji, co ma duże znaczenie w leczeniu pacjentów.
Background. Supracondylar humerus fractures are a serious problem in children. The complicated anatomy of the elbow joint necessitates careful assessment of the damage before individually adapting treatment methods. The aim of the study was to evaluate the effectiveness of comprehensive treatment of children in Group A in relation to children in Group B. Moreover, the impact of rehabilitation on the function of the affected elbow joint was examined. Materials and methods. The study enrolled 40 children divided into two groups: Group A and Group B. In Group A, the dominant method of treatment was percutaneous K-wire stabilization. The results demonstrate that the use of this treatment method and the implementation of systematic rehabilitation made it possible to achieve very good results. In Group B, stabilization was performed in less than half of the children and rehabilitation was carried out at home. The initial and follow-up examinations were carried out in both groups according to a medical test card. In Group A, the initial examination was performed on the day the rehabilitation commenced, and the follow-up examination after the completion of a 10-day rehabilitation cycle. In Group B, the initial examination was carried out after immobilization was removed and a follow-up examination was performed after 3 weeks of home-based rehabilitation. Results. The treatment model used in Group A was more effective than the model used in Group B. Conclusions. 1. Correct repositioning, the use of percutaneous K-wire stabilization and elbow rehabilitation performed at the earliest possible time give very good functional results. 2. The use of percutaneous stabilization shortens the hospitalization period, which is of great importance in the treatment of young patients.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(1); 13-22
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Migracja implantów podskokowych w korekcji płaskostopia u dzieci: badanie pilotażowe w modelach kości syntetycznych
Migration of Subtalar Implants in Paediatric Flatfoot Correction: A Pilot Study in Synthetic Bone Models
Autorzy:
Kwiatkowski, Michał
Guszczyn, Tomasz
Sobolewski, Andrzej
Sar, Marcin
Hermanowicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409175.pdf
Data publikacji:
2022-04-28
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
płaskostopie u dzieci
artroereza podskokowa
implant podskokowy
chirurgia małoinwazyjna
paediatric flatfoot
subtalar arthroereisis
subtalar implant
minimally invasive surgery
Opis:
Wstęp. Powikłanie po zabiegu artroerezy podskokowej, jakim jest migracja implantu podskokowego jest opisywana w literaturze naukowej, jednakże badania kliniczne nie pozwalają jednoznacznie określić przyczyn tego zjawiska. Celem pracy jest określenie ryzyka migracji dwóch typów geometrycznych implantów podskokowych. Badania biomechaniczne przeprowadzono w modelu kości syntetycznej z substytutem tkanek miękkich, co umożliwiło zmniejszenie zmienności wyników, spowodowanej różnicami biologicznymi. Materiał i Metody. Model stopy odwzorowujący naturalną anatomię stworzono z syntetycznych kości oraz silikonowego substytutu tkanek miękkich o twardości odpowiadającej tkankom miękkim stopy. Badano 2 rodzaje implantów ze stopu tytanu Ti6Al4V, o rozmiarze 11 mm – wkręt podskokowy o geometrii prostopadłościennej oraz model wkrętu podskokowego o geometrii walcowej, który reprezentuje typ implantu powszechnie stosowany w zabiegach korekcji płaskostopia u dzieci. Wkręty umieszczono w zatoce stępu i poddano cyklicznemu obciążaniu (do 1’000’000 cykli z częstotliwością 5 Hz, przy maksymalnym obciążeniu 500 N). Badania porównawcze siły wyrywania wykonano bezpośrednio po implantacji oraz po badaniu dynamicznym. Wyniki. Każda z 12 próbek po badaniu dynamicznym została zakwalifikowana do badania siły wyrywania. Wkręty o geometrii walcowej wykazały wyższe wartości siły wyrywania w odniesieniu do próbek badanych bezpośrednio po implantacji oraz do próbek, które przeszły badanie dynamiczne. Implanty o tej samej geometrii nie wykazały istotnych statystycznie różnic w teście U Manna-Whitneya (p>0,05). Wniosek. Zaprezentowany syntetyczny model badawczy pozwala na uzyskanie powtarzalnych wyników w ocenie ryzyka migracji implantu. Długotrwałe obciążenie nie wpływa istotnie na ryzyko migracji implantu.
Background. Subtalar implant migration as a complication following subtalar arthroeresis has been described in the scientific literature. However, clinical studies do not allow for unequivocally determining the underlying causes. The aim of the study is to determine the risk of migration of two geometric types of subtalar implants. Biomechanical tests were carried out on a synthetic bone model with a soft tissue substitute, which allowed for reduction of variability of results caused by biological differences. Material and methods. A foot model mirroring natural anatomy was made from synthetic bone and a silicone soft tissue substitute with the same hardness as that of the soft tissues of the foot. Two types of 11 mm Ti6Al4V titanium alloy implants were studied, namely, a rectangular subtalar screw and a cylindrical subtalar screw, a type commonly used in flatfoot reconstruction surgery in children. The screws were placed in the sinus tarsi and subjected to cyclic loading (up to 1,000,000 cycles at a frequency of 5 Hz, with a maximum load of 500 N). Comparative pull-out force tests were performed immediately following implantation and after the dynamic loading test. Wyniki. Following the dynamic loading test, all 12 samples were qualified for the pull-out force test. Cylindrical screws demonstrated higher pull-out force values both for the samples tested immediately following implantation and for those that underwent dynamic loading. Implants of the same shape did not show statistically significant differences in the Mann-Whitney U test (p >0.05). Wniosek. The synthetic research model produces reproducible results in the assessment of risk of implant migration. Long-term loading does not significantly affect the risk of implant migration.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(2); 121-132
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies