Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "kość" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Złamania trzonu kości ramiennej u dzieci – częstość występowania, postępowanie oraz efekty leczenia
Humeral Shaft Fractures in Children – Incidence, Management and Treatment Effects
Autorzy:
Wiktor, Łukasz
Tomaszewski, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409210.pdf
Data publikacji:
2022-09-21
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
kość ramienna
złamania
dzieci
wyniki
fractures
children
outcomes
humeral shaft
Opis:
Wstęp. Złamania trzonu kości ramiennej są stosunkowo rzadkie w populacji dziecięcej, częstość ich występowania waha się między 0,4% a 3% wszystkich złamań dziecięcych oraz 10 do 20% wszystkich złamań kości ramiennej. Celem naszej pracy była retrospektywna ocena postępowania oraz efektów leczenia złamań trzonu kości ramiennej leczonych w dziecięcym centrum urazowym od stycznia 2012 do grudnia 2021 roku. Materiał i metody. Retrospektywny przegląd bazy danych zidentyfikował 104 pacjentów leczonych z powodu złamania trzonu kości ramiennej w jednym ośrodku. Analizie poddaliśmy: wiek, płeć, typ złamania, rodzaj zastosowanego leczenia; czas zrostu kostnego; efekt końcowy leczenia oraz ewentualne powikłania. Wyniki. Grupa pacjentów leczonych zachowawczo liczyła 73 (27 dziewczynek i 46 chłopców) ze średnią wieku 8,03 (0,6-17,7) natomiast grupa pacjentów leczonych operacyjnie stanowiła 31 (16 dziewczynek i 15 chłopców) ze średnią wieku 12,47 (5,7-17,8). Średni okres obserwacji w grupie leczonej zachowawczo wyniósł 7,65 miesiąca (4-12), a w grupie leczonej operacyjnie 13,38 miesiąca (4-24). Otrzymane wyniki poddaliśmy analizie statystycznej potwierdzając wzrost częstości występowania w/w złamań oraz wzrost odsetka pacjentów leczonych operacyjne. U wszystkich pacjentów uzyskaliśmy dobry efekt leczenia. Wnioski. 1. Złamania trzonu kości ramiennej u dzieci są stosunkowo rzadkie. W ostatnich latach obserwujemy wzrost częstości ich występowania. 2. Zdecydowana większość złamań trzonu kości ramiennej podaje się leczeniu zachowawczemu z dobrym efektem klinicznym. 3. W ostatniej dekadzie zauważalny jest wzrost odsetka pacjentów leczonych operacyjnie. 4. Leczenie operacyjne związane jest ze stosunkowo niskim ryzykiem powikłań, pozwala na wcześniejszą rezygnację z unieruchomienia gipsowego co znacząco poprawia komfort leczonych pacjentów.
Background. Humeral shaft fractures are relatively rare in children, with incidence between 0.4% and 3% of all fractures in children and between 10% and 20% of all humeral fractures. The purpose of our study was to retrospectively evaluate all humeral shaft fractures treated at children's trauma center from january 2012 till december 2021. Material and methods. We retrospectively evaluated the group of 104 skeletally immature patients with humeral shaft fracture treated in our hospital. We have analyzed: age; sex; fracture type, management; time of bone healing; final effect and complications. Results. The non-surgical group consisted of 73 patients (27 girls and 46 boys) with an average age of 8.03 (0.6 - 17.7), while the surgical group consisted of 31 patients (16 girls and 15 boys) with an average age of 12.47 (5,7- 17.8). The mean follow-up was 7.65 months (4-12) in non-surgical group, and 13.38 months (4-24) in surgical group. We have analyzed the results statistically, confirming increase the frequency of the above-mentioned fractures and increase the number of patients treated with surgery. We achieved good effect in all patients. Conclusions. 1. Humeral shaft fractures in children are relatively rare. Although in recent years, we have observed an increase of their frequency; 2. The vast majority of humeral shaft fractures are treated non-surgically with good clinical results; 3. Increase of number of patients treated surgically has been noticeable in the last decade; 4. Surgery is associated with a relatively low risk of complications and allows for cast withdrawal, which significantly improves the patients comfort.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2022, 24(4); 251-261
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza porównawcza czynnościowych wyników leczenia operacyjnego pacjentów ze złamaniem końca dalszego kości promieniowej
Comparative Assessment of Functional Outcomes of Surgical Treatment in Patients with Distal Radial Fractures
Autorzy:
Florek, Jakub
Georgiew, Filip
Kotela, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28411668.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Fundacja Edukacji Medycznej, Promocji Zdrowia, Sztuki i Kultury Ars Medica
Tematy:
kość promieniowa
leczenie operacyjne
groty Kirschnera
płytka LCP
złamanie przemieszczone
radial bone
surgical treatment
Kirschner wires
LCP plate
displaced fracture
Opis:
Wstęp. Niestabilne i wieloodłamowe złamania końca dalszego kości promieniowej wymagają leczenia operacyjnego poprzez przezskórne wprowadzenie grotów Kirschnera, otwartą repozycję i zespolenie płytką nieblokowaną, blokowaną lub założeniem stabilizatora zewnętrznego. Celem pracy była próba odpowiedzi na pytanie: czy istnieją różnice w czynnościowych wynikach leczenia u pacjentów operowanych z wykorzystaniem stabilizacji grotami Kirschnera i płytką LCP? Materiał i Metody. Materiał badany obejmował 100 chorych leczonych operacyjnie metodą zamkniętej repozycji i prostej stabilizacji grotami Kirschnera (50 pacjentów) oraz metodą repozycji krwawej i stabilizacji płytką blokowaną LCP (50 pacjentów). W pracy dokonano oceny następujących parametrów: siły chwytu globalnego, natężenia bólu w skali VAS, zakresów ruchów, stanu czynnościowego nadgarstka w oparciu o klasyfikację Fernandeza, jakości życia w oparciu o  kwestionariusz Quick DASH, częstości powikłań. Oceny opisanych parametrów dokonano po 6 i 12 miesiącach od operacji. Wyniki. Ocena wyników leczenia po 6 i 12 miesiącach od operacji pokazała obecność istotnych statystycznie różnic między obiema metodami leczenia w zakresie następujących parametrów: natężenia bólu, siły chwytu globalnego, zakresu ruchu w płaszczyźnie strzałkowej. Porównanie stanu funkcjonalnego nadgarstka po 6 i 12 miesiącach w obu grupach pokazało, że w grupie leczonej metodą stabilizacji grotami Kirschnera uzyskano zdecydowanie gorsze wyniki. Częstotliwość powikłań pooperacyjnych w grupie pacjentów po stabilizacji drutami Kirschnera po 12 miesiącach uzyskała wartości 6%. W grupie pacjentów po stabilizacji płytką LCP po 12 miesiącach wyniosła 2%. Wnioski. 1. Lepsze wyniki leczenia pacjentów ze złamaniem końca dalszego kości promieniowej uzyskano w metodzie stabilizacji płytką LCP. 2. Zastosowanie stabilizacji płytką LCP predysponuje do uzyskania lepszego zakresu ruchomości w płaszczyźnie strzałkowej w obrębie stawu promieniowo-nadgarstkowego. 3. Stwierdzono wyższe wartości siły chwytu globalnego w grupie leczonej metodą stabilizacji płytką LCP. 4. Pacjenci leczeni z użyciem płytki LCP uzyskują lepszą sprawność kończyny, wyższą jakość życia oraz mniejsze natężenie bólu po zakończonym leczeniu. 5. Większą liczbę powikłań zarejestrowano u pacjentów leczonych metodą stabilizacji drutami Kirschnera.
Background. Unstable and comminuted distal radial fractures require surgical treatment by percutaneous insertion of Kirschner wires, open reduction and fixation with a non-locking or locking plate or with an external device. The aim of this paper was to try to answer the following question: are there differences in functional treatment outcomes in patients after surgery with the use of Kirschner wires vs LCP plate fixation? Material and methods. The study group included 100 patients after surgical treatment by closed reduction and simple fixation with Kirschner wires (50 patients) and by open reduction and LCP locking plate fixation (50 patients). The study assessed the following parameters: global grip strength, pain severity in a VAS scale, range of motion, functional status of the wrist based on the Fernandez classification, quality of life according to the QuickDASH score, and the frequency of complications. These parameters were assessed at 6 and 12 months after surgery. Results. An assessment of the treatment outcomes at 6 and 12 months after surgery showed statistically significant differences between the treatment methods in the following parameters: pain severity, global grip strength and range of motion in the sagittal plane. A comparison of the functional status of the wrist at 6 and 12 months between the groups showed considerably worse results in the Kirschner wire fixation group. The frequency of postoperative complications at 12 months was 6% in the Kirschner wire fixation group and 2% in the LCP plate fixation group. Conclusions. 1. Treatment outcomes were better in patients with distal radial fractures managed with LCP plate fixation. 2. The use of LCP plate fixation predisposes patients to better ranges of mobility in the sagittal plane in the radiocarpal joint. 3. The values of global grip strength were higher in the group treated with LCP plate fixation. 4. Patients treated with LCP plates have better limb function and quality of life and lower pain intensity after treatment completion. 5. The number of complications was higher in patients treated with Kirschner wire fixation.
Źródło:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja; 2021, 23(6); 401-410
1509-3492
2084-4336
Pojawia się w:
Ortopedia Traumatologia Rehabilitacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies